MSV - We're going home! - Speeltopic - Speeltopics

Based on The 100. Echter hoef je de serie natuurlijk niet te kennen om mee te doen!

Het is 2187. De wereld heeft zijn ondergang honderd jaar geleden gehad. Toen er een nucleaire oorlog uitbrak hebben verschillende onderduikers van verschillende landen besloten de ruimte in te gaan en daar te wachten tot de Aarde terug leefbaar is.
Terwijl het leven in het ruimtestation (De Ark genaamd) doorgaat begint de Aarde zich te herstellen. Echter gebeurd er van alles in de Ark en misdrijven gaan vaak gepaard met de doodstraf. Echter worden jongeren opgesloten in cellen die zich in de Ark bevinden.
Wanneer de raad het er over eens is dat er gekeken moet worden of de Aarde terug leefbaar is, besluiten ze de gevangen jongeren naar de Aarde te sturen, ze te laten kijken of het leefbaar is. Ieder van de jongeren krijgt een ijzeren armband om. Deze laat weten aan de Ark of ze nog in leven zijn en of het veilig genoeg is om terug te keren naar de Aarde, en hier een nieuwe samenleving te starten met de mensen die ze hebben...

Jongeren;
- Jongen - Rune Mateja - 19 - Gonplei
- Jongen - Lucas - 19 - Aureolus
- Jongen - Keagan Yate - 23 - Ignatius
- Jongen - Marshall Sadler "Spike-E" - 24 - Angmar
- Jongen - Cain Stephans - 26 - Angmar
- Jongen - Nicky Cane "Force" - 22 - Hohenheim
- Meisje - Estera - ? - AsamiSato
- Meisje - Celeste Silver Twisteye "Silver" - 25 - Hohenheim
- Meisje - Marguerite Crux - 20 - Angmar
- Meisje - Bird Forsyth - 19 - Repair
- Meisje - Abbygail Raven Ryess - 18 - Aereolus
- Meisje - Nimf Yates - 18 - Waldeinsamkeit
- Meisje - Pearl - 21 - Waldeinsamkeit


Regels
- Maximaal 3 personages
- Jongens en meiden gelijk houden alsjeblieft
-We schrijven in de 3e persoon, verleden tijd (tenzij meerdere toekomst willen)
- Offtopic tussen haakjes of in het praattopic
- Respect voor elkaar
- Ruzies mogen alleen in het speeltopic
- Plezier hebben!

Topics;
Rollentopic 1
Speeltopic 2

[ bericht aangepast op 12 feb 2015 - 20:27 ]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Silver keek ongelovig naar het kind dat had besloten de handsignalen af te steken.
'Ben je gek of zo? Hoe moeten we nu een noodsignaal afsteken als er écht iets aan de hand is?' vroeg ze hoofdschuddend.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Nimf

Ergens vond Nimf dat het meisje wel gelijk had toen ze dat zij over die singnalen. Ze zuchtte een beetje, ondanks de situatie. Tot nu toe had ze in elk geval één ding geleerd over Bird. Die was hartstikke impulsief. Een beetje te impulsief naar Nimfs mening.
'Heb je er nog wat over?' Vroeg ze zo vriendelijk mogelijk aan Bird. Ze wilde echt geen vijanden maken, ook al was dat nu misschien al te laat. 'Dan kunnen we die misschien bewaren voor later.'

[ bericht aangepast op 12 nov 2014 - 18:31 ]

She was always looking for more..

Bird.

‘Die beesten,’ begon ze op een iets té vriendelijk toontje, ‘zijn hartstikke dodelijk. Ze zijn giftig. Bedank me maar, dat ik zojuist jullie armzalige leventjes gered heb. Het zal de laatste keer zijn geweest.’ De twee laatste handsignalen die ze uiteindelijk niet had afgevuurd, stopte ze in haar tas. Hell no dat ze zou teruggeven wat zij had ontdekt. ‘Trouwens, wie had je willen seinen? De Ark?’ Er kwam een spottende lach over haar lippen voor ze haar hoofd schudde. Over ondankbaarheid gesproken.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Nimf

'Misschien wel ja.' Zei Nimf een stuk kwaader dan al haar vorige aardige bedoelingen die ze tegen Bird had gehad. Langzaam aan raakte haar geduld wel een beetje op met dat meisje. 'Niet dat ik daar nu zoveel behoefte aan heb, maar je weet maar nooit hoe we daar over een tijdje over denken, als we dan nog in leven zijn. Die beesten hadden we ook wel op een andere manier kunnen doden. Zo te zien hebben genoeg mensen hier een wapen.' Dat zinde Nimf eigenlijk helemaal niet.

She was always looking for more..

Bird.

‘Meid, laat ik je voor eens en altijd uit de fantasie helpen; we zijn hier niet om het leven te bewijzen, maar om weg te rotten. Hun hulp komt niet, maar als jij dat wilt geloven dan laat ik je graag je gang uit. Als je me nu zou willen excuseren: ik ben geen babysitter.’ Ze draaide zich om waarna ze wegliep. Ze kon niet geloven dat ze het zooitje daadwerkelijk gered had. Ondanks de wapens, had niemand een vin durven uit te steken. Ze snoof terwijl ze de shuttle achter zich liet. Van haar part kon de rest levend worden gevilt door nog zo'n kudde.

Feel the fire, but do not succumb to it.

'Wat dat je van elkaar?' vroeg Silver. Ze schudde haar hoofd toen Bird alweer wegliep. Zo'n houding was niet echt bevorderlijk voor het groepsgevoel, maar goed. Als ze al niet tegen commentaar konden, dan viel er sowieso geen land mee te bezeilen.
'We moeten samenwerken,' zei ze tegen Nimf, maar Silver dacht dat het meisje al een kant gekozen had, dus waarschijnlijk was het enkel een zinloze poging om nog iets aan de situatie te kunnen veranderen.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Nimf

'Ja, dat is maar al te waar. Iets wat Bird nog eens zou moeten leren.' Nimf was ondertussen echt kwaad op Bird geworden. Meestal werd ze dat niet zo snel, maar Bird was voor haar gevoel nu al veel te ver gegaan in die ene dag dat ze haar kende.

She was always looking for more..

'Laten we dan kijken of die dieren weg zijn en of er al iemand dood is,' stelde Silver voor. Ze wist niet of Nimf haar naam kende. Zelf had ze niet zo'n moeite met het onthouden van overbodige details. Namen zeiden niets over de persoon in kwestie. Het was gewoon praktisch.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Nimf

Die zin bleef Nimf achtervolgen in haar gedachten. Of er al iemand dood is. Ze moest toegeven, dat was een beetje een schok voor haar. Ze wilde niet laten weten dat ze een beetje soft was over dat soort dingen, dus knikte ze in eerste instantie alleen maar.
'Goed plan.' Zei ze daarna. Pas toen ze het meisje echt goed aankeek kwam ze erachter dat ze haar naam niet eens wist. Ze wist zeker dat ze die wel ergens hadd gehoord, maar ze was hem dan ook vergeten. 'Wat is jouw naam eigenlijk?'

She was always looking for more..

'Silver,' antwoordde ze kort en ze sprong de shuttle weer uit.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Nimf

Nimf vond Silver wel een leuke naam. Ze liep een beetje achter haar aan.
'Zullen we dan kijken of die beesten er nog zijn?' Vroeg ze onder het lopen. Het zag er niet naar uit dat ze er nog waren, maar ze konden het nou eenmaal niet zeker weten.

She was always looking for more..

Spike-E wist inmiddels niet meer zo goed of hij nog met die andere twee op pad wilde. Het was duidelijk dat er op Rune niet viel te bouwen, die ging er als een haas vandoor zodra hij gevaar rook. Bird was gelukkig wel iemand die van aanpakken hield, maar ze reageerde erg impulsief op dingen. Ze stormde met een mes op beesten af die blijkbaar giftig waren.
Hij kon haar haar impulsiviteit niet kwalijk nemen, gezien hij zelf ook zo in elkaar stak. Maar het viel nog te bezien of het verstandig was als mensen met zijn tweeën weggingen, beiden onvoorspelbaar in hun gedrag.
Maar ze was in elk geval niet gevlucht. Hij kon Rune wel roosteren.

-
Cain zag dat de groep alweer op het punt stond om uit elkaar te gaan. Het zag ernaar uit dat Bird precies dezelfde fout maakte als de vorige keer. Ze draaide zich alweer om en dacht dat ze het probleem had opgelost, maar dat was verre van waar.
'Ze komen straks weer terug,' riep hij naar de anderen. 'Ze weten dat ze hier een hoop voedsel kunnen vinden en hoewel de vuurkogels hen hebben afgeschrikt, zullen ze straks ongetwijfeld weer van de schok bekomen zijn.'
Cain hurkte neer naast een van de dieren. De woorden van Bird spookten door zijn hoofd. Konden ze het risico nemen om de beesten op te eten als ze giftig waren?

[ bericht aangepast op 13 nov 2014 - 10:55 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Marguerite bleef nog een tijdje staan toekijken, totdat ze zag dat de beesten inderdaad weg waren. Ze vervloekte zichzelf toen ze merkte dat haar handen trilden.
Nooit was ze bang geweest, maar deze onbekende wereld joeg haar angst aan en ze merkte dat dat zo onverwacht was dat het haar deed verstijven.
Ze stapte uit de schaduwen vandaan en hoopte dat er niemand gewond was geraakt - of erger, was gestorven.
'Ze zijn weg,' zei ze met de meest kalme stem die ze kon opbrengen. 'Misschien wordt het nu tijd dat we de koppen bij elkaar steken.'

Every villain is a hero in his own mind.

[Ik had een meisje aangemaakt in het rollentopic, maar die staat er niet bij. Mag ik wel meespelen?]

Rest in Peace, Son of Gondor

[Ja. De topicstarter is ermee gestopt, dus we kunnen haar er pas bijzetten in het volgende topic. :p]

Every villain is a hero in his own mind.