MSV - We're going home! - Speeltopic - Speeltopics

Based on The 100. Echter hoef je de serie natuurlijk niet te kennen om mee te doen!

Het is 2187. De wereld heeft zijn ondergang honderd jaar geleden gehad. Toen er een nucleaire oorlog uitbrak hebben verschillende onderduikers van verschillende landen besloten de ruimte in te gaan en daar te wachten tot de Aarde terug leefbaar is.
Terwijl het leven in het ruimtestation (De Ark genaamd) doorgaat begint de Aarde zich te herstellen. Echter gebeurd er van alles in de Ark en misdrijven gaan vaak gepaard met de doodstraf. Echter worden jongeren opgesloten in cellen die zich in de Ark bevinden.
Wanneer de raad het er over eens is dat er gekeken moet worden of de Aarde terug leefbaar is, besluiten ze de gevangen jongeren naar de Aarde te sturen, ze te laten kijken of het leefbaar is. Ieder van de jongeren krijgt een ijzeren armband om. Deze laat weten aan de Ark of ze nog in leven zijn en of het veilig genoeg is om terug te keren naar de Aarde, en hier een nieuwe samenleving te starten met de mensen die ze hebben...

Jongeren;
- Jongen - Rune Mateja - 19 - Gonplei
- Jongen - Lucas - 19 - Aureolus
- Jongen - Keagan Yate - 23 - Ignatius
- Jongen - Marshall Sadler "Spike-E" - 24 - Angmar
- Jongen - Cain Stephans - 26 - Angmar
- Jongen - Nicky Cane "Force" - 22 - Hohenheim
- Meisje - Estera - ? - AsamiSato
- Meisje - Celeste Silver Twisteye "Silver" - 25 - Hohenheim
- Meisje - Marguerite Crux - 20 - Angmar
- Meisje - Bird Forsyth - 19 - Repair
- Meisje - Abbygail Raven Ryess - 18 - Aereolus
- Meisje - Nimf Yates - 18 - Waldeinsamkeit
- Meisje - Pearl - 21 - Waldeinsamkeit


Regels
- Maximaal 3 personages
- Jongens en meiden gelijk houden alsjeblieft
-We schrijven in de 3e persoon, verleden tijd (tenzij meerdere toekomst willen)
- Offtopic tussen haakjes of in het praattopic
- Respect voor elkaar
- Ruzies mogen alleen in het speeltopic
- Plezier hebben!

Topics;
Rollentopic 1
Speeltopic 2

[ bericht aangepast op 12 feb 2015 - 20:27 ]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

'Waar ga je heen?' vroeg Spike-E toen een meisje hem passeerde. Hij had een beetje besluiteloos bij de bosrand gestaan. Het groepsproces stond hem niet zo erg aan. De sterken zouden toch wel overleven en hij wist dat hij daar een van was.

Every villain is a hero in his own mind.

Pearl was enigszins verbaast dat haar iets werd gevraagd. Ze had niet zo op de jongen gelet omdat ze meer bezig was met haar eigen gedachten.
"Ergens waar we geen belachelijke dingen zeggen die we toch nooit waar kunnen maken." Antwoordde ze zuchtend. Het was duidelijk dat de groep haar niet aanstond.

She was always looking for more..

| Is het mogelijk om nog mee te doen met mijn oude personage? |

Feel the fire, but do not succumb to it.

Repair schreef:
| Is het mogelijk om nog mee te doen met mijn oude personage? |

Every villain is a hero in his own mind.

| Nog belangrijke dingen gebeurt? Waar zijn we ongeveer? ;] |

Feel the fire, but do not succumb to it.

Ik weet niet wat het laatste is dat je hebt gelezen, maar het verhaal heeft echt weken stil gelegen. Als je de laatste 2-3 pagina's terugleest dan denk ik dat je er al weer aardig in zit. Ze zijn door mutanten aangevallen (al een tijd terug), deze zijn verjaagd en nu vragen ze af hoe ze verder moeten.

Every villain is a hero in his own mind.

| Jaaa, met die mutanten en dergelijke daar was ik wel bij. Ik zal eens teruglezen. (: |

Feel the fire, but do not succumb to it.

Bird.
Toen de ruzie eindelijk leek gekalmeerd en de afgrijslijke beesten uit beeld waren — besloot ze zich weg te keren van het groepje dat het blijkbaar prioriteit vond om samen te werken. In haar beleving was het een survival of the fittest, en bleven de meesten enkel bij elkaar klitten omdat ze te zwak waren om zelf een kans te maken. Ze veegde haar handen af aan haar broek waarna ze een meisje achterna liep dat naar de bosrand banjerde, en haar oog op Spike-E liet vallen.
''Als we een kans willen hebben, moeten we nu weg.'' Ze wierp een blik over haar schouder. Ze had eens in een dictatorschap geleefd: nu zou ze het op haar eigen manier doen.

Feel the fire, but do not succumb to it.

'Hey, jullie daar!' riep Keagan naar de mensen die zich bij de bosrand verzamelden.
'Hierkomen! We bespreken hier een pak van aanpak en ik wil jullie daarbij hebben. Nu.'

Bird.
Ze wachtte min of meer op een antwoord van Pearl of Spike-E, maar hoorde uiteindelijk niemand minder dan Keagan die hen vanaf een eindje toeriep.
''Wie heeft jou tot leider benoemd?'' Lachte ze enigszins geamuseerd, waarbij ze haar armen statig over elkaar sloeg. Bij nu moesten ze toch wel weten dat Bird koppiger was dan een ezel? ''Vergeet het, Keagan. Ik ben je slaafje niet.''

Feel the fire, but do not succumb to it.

'En als je dat ook niet wil worden, Bird, raad ik je aan om hierheen te komen. Dan besluiten we samen over de toekomst van deze groep en hebben we ieder inspraak. Als je je echter niet hierin mengt, heb je ook geen inspraak en kan het zomaar ineens zijn dat wij over jou besluiten.'
Keagan toonde een vriendelijke glimlach.
'Dus ik zou maar opschieten.'

Bird.
''Haal die grijns van je gezicht af, Yate. Niemand beslist hier iets over mij behalve ikzelf. Wil je dat ik dat duidelijk maak voor je?'' Ze hief haar kin iets, waarbij haar vingers al rond haar pas vergaarde dolk krulden. ''Laat mij mijn gang gaan, dan zal ik jullie clubje in vrede verlaten.'' Bird was niet van plan om Keagan zijn zin te geven.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Keagan's grijns werd enkel breder. Bird zou een geweldige trofee zijn wanneer hij haar te pakken zou krijgen, zo koppig en zo schoon als ze was. Nu was echter niet het juiste moment, want dan zou hij geen goede eerste indruk op iedereen maken, en dat was nu net belangrijk. Een goede indruk en laten zien dat je niet zwak en niet dom was.
Zijn hand zakte af naar zijn broekzak, waarin hij zijn pistool had zitten, maar hij besloot om zijn pistool niet te tonen. Niemand hoefde onnodig te weten dat hij in het bezit was van een pistool.
Met zijn brede grijns nog op zijn gezicht maakte hij een diepe buiging.
'Dan niet,' zei hij, 'maar je hoeft ook niet bij mij aan te kloppen voor hulp. Ik zie je vast nog wel, Bird.'
Zien zou hij haar zeker, daar zorgde hij zelf wel voor.

[ bericht aangepast op 11 feb 2015 - 20:00 ]

Bird.
''Ik betwijfel het. Succes met je onderdanen.'' Ze salueerde waarna ze zich omdraaide en kort bukte om haar plunjezak over haar schouder te zwaaien. Ze had drie voedselpakketten van de grond gegrist en één verpakking zonder inhoud. Je wist maar nooit wanneer je iets zou moeten bewaren. Er rolde een geluidloze zucht over haar lippen terwijl ze haar lange haren uit haar gezicht streek en deze vervolgens in een staart knoopte.
''Zullen we gaan?'' Vroeg ze uiteindelijk ongeduldig aan de twee die eveneens niet leken te willen blijven. Eerlijk gezegd gaf Keagan haar de kriebels.

[ bericht aangepast op 11 feb 2015 - 20:03 ]

Feel the fire, but do not succumb to it.

Pearl vond dat Keagen gewoonweg erg moeilijk aan het doen was. Ze zuchtte even, maar ze wilde zeker niet dat het helemaal uit de hand gaat lopen.
''Ja, goed plan.'' Zei ze en eerlijk gezegd wilde ze zo snel mogelijk weg.''
''Als jullie vergadering daar zo belangrijk is kan je denk ik beter maar snel verder gaan.'' Schreeuwde ze boos naar het groepje toe voordat ze zich omdraaide en wachtte op de anderen.

She was always looking for more..