[Speeltopic] Same Love • One Direction • 5SOS - Speeltopics

Stel je voor; een wereld waarin mannen niet op mannen mogen vallen, en vrouwen niet op vrouwen. Waarom dan niet? Dat weet niemand. Mensen in die wereld gaan liever dood dan dat ze laten zien wie ze werkelijk zijn, omdat ze hoe dan ook toch nooit geaccepteerd zullen worden, want zij zijn anders, zij zijn "handlangers van de duivel" volgens sommige religies. Ze vallen op het zelfde geslacht. Wat maakt het uit? Als je maar gelukkig bent, toch? Nee, zo werkt het niet meer. Het is zelfs strafbaar om te houden van wie je houd. Als je al niet eens meer normaal verliefd mag zijn, waar moeten we met deze wrede wereld vol met haat dan naar toe? Wat komt er van terecht? Niks. Die mensen word hun leven zó zuur gemaakt, dat ze op een gegeven moment zelfs liever dood willen, dat is wat er gebeurd vanwege de "anti-gay wet". Het maakt de hele wereld kapot. Maar boeit het ze? Nee, zolang zij hun gang maar kunnen gaan. Maar wat nou als dat niet alleen een voorstelling is, als je echt in die wereld leeft, net zoals de jongens van One Directon en 5 Seconds of Summer? Wat moet je dan? Je geliefde zomaar opgeven? Of doorvechten tot het bittere eind, en dat je alsnog neergeknald word? Terug vechten? Nee, dat heeft allemaal geen zin. Uit elkaar ga je toch wel in zo'n wrede wereld, vol met haat. Wat doen de jongens? Misschien niet de verstandigste keus, maar ze gaan gewoon door met hun leven, samen, als stel. In de hoop dat niemand er wat van merkt. Maar wat als ze het merken, en ook zij zo tot waanzin worden gedreven, en niet eens meer over straat kunnen zonder uitgescholden te worden, en zelfs haat-mail krijgen, en niet eens meer veilig voor de haat zijn in hun eigen huis? Wat kunnen ze er nog tegen doen?

Love doesn't know gender, only happiness.

Love isn't perfect.
Love is overcoming obstacles,
Facing challenges,
Fighting to be together.
Holding on, and never letting go.
Love is realizing that every hour,
Every minute,
Every second,
it was worth it,
Because you did it together.

• Rollen •


• Regels •


Koppels:
Niall & Quinn
Michael & Ashton
Calum & Luke
Louis & Harry

Begin:
Het is zomervakantie, en iedereen heeft hun verdiende tijd vrij gekregen. Sommigen hebben hun koffers al gepakt en staan de trappelen om op vakantie te gaan, naar een plek waar niemand ze kent, terwijl anderen hun vakantie liever thuis vieren, waar het veilig en bekend is. Sommigen zijn allang op hun plek van bestemming en genieten met volle teugen van hun rust, terwijl anderen nog even moeten wachten en nog in de auto, het vliegtuig op zelfs op de boot zitten. Hoe dan ook, iedereen probeert er het beste van te maken in die zes weken van vrijheid, al is dat soms nog best lastig in de wereld waarin ze leven.

[ bericht aangepast op 27 aug 2014 - 0:32 ]

---

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Bij mijn stoute opmerking wist ik dat ik wel een reactie van het een of het ander terug zou krijgen. Dat kreeg ik altijd, de ene keer nog leuker dan de ander. Bij zijn strenge woorden toverde ik direct een onschuldige glimlach op mijn gezicht en zette ik twee grote oogjes op. Toch kwam er al snel weer een speelse grijns op mijn gezicht. "Ach, zeg nou niet dat je het erg vind." zei ik speels voor ik mijn voorhoofd weer genietend tegen hem aan leunde. Het voelde erg fijn en ik zuchtte gelukzalig toen hij me dicht tegen zich aan drukte. Ik liet mijn hoofd prettig tegen zijn borst liggen en tekende zacht met mijn vingers patroontjes over zijn borst. Zijn antwoord op mijn vraag of hij iets nets had, was een beetje vaag, maar het stelde me toch enigsinds gerust. Hij ging in elk geval niet mee in een broek met gaten. Niet dat dat hem niet fantastisch stond, maar dat was niet helemaal gepast. Toch zorgden zijn handen op mijn overgevoelige onderlichaam dat mijn benen weer heel erg week werden en ik moeite kreeg om te staan. Hij was echt een magier en wist alle trucs om mijn lichaam alles te laten doen wat hij wilde. Om mezelf wat af te leiden vlocht ik mijn vingers door zijn haren en kuste eerst zijn gezicht voor ik hem vol liefde en passie kuste. Ik voelde hem me al snel terugkussen, wat toch mijn hart weer in een hogere versnelling zette. Zijn lippen verdwenen alleen weer veels te snel, waardoor ik enigsinds pruilend bleef staan wankelen op mijn benen met mijn handen in zijn haar. Daar hield ik ze ook toen hij omlaag ging. Ik kon nu nog wel een aantal hele foute opmerkingen gaan maken, maar dat zou waarschijnlijk eerder problemen voor mij opleveren dan voor hem. Ik hield me er dus maar vanaf. Het moest nog wel leuk blijven en nog een keer alles afschrobben had ik even geen puf meer voor. Zoizo had ik al weinig puf toen we hieraan begonnen, laat staan nu. Mijn benen waren erg week en toen hij heel tedder over weer hele gevoelige delen van mijn onderlichaam ging werd het mijn benen bijna te veel. "Heel erg." mompelde ik zacht met dichtzakkende ogen. Alles wat hij deed voelde nogsteeds, zoals altijd, hemels, maar ik was echt op. Toen hij me dan ook nog als steunpilaar gebruikte was alles over en liet ik mezelf met mijn kont op de koude badrand zakken. "Kunnen we alsjeblieft gaan afdrogen en nog even slapen voor we gaan aankleden en eten?" vroeg ik met een stem dik van slaap en toch nogsteeds was ook het geweldige gevoel wat mijn aderen nog niet had verlaten te horen in mijn stem. Hij had het echt geweldig gedaan. Langzaam sloeg ik mijn benen over de rand en stond wiebelig en glibberig op, om erna een handdoek te pakken en mezelf een beetje nonchalant en vermoeid af te drogen. Ik zou waarschijnlijk toch wel nog half nat tussen de dekens kruipen, maar goed. Plots hoorde ik bekend geblaf en gekletter vanuit de kamer komen. Een zachte vloek kwam uit mijn mond en ik strompelde en glibberde met halfdichte ogen de kamer in. Daar zag en Buddy en Elijah buiten op het balkon de ijzeren stoelen omgooien en verschuiven. Ik rolde mijn ogen en sjokte weer terug. "Maak je geen zorgen. Het kan tegen een stootje." zei ik loom voor ik weer richting het bad ging om hem te helpen met afdrogen en mezelf toch nog een klein beetje beter af te drogen... Vooral mijn druipende haren dan.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Bij zijn onschuldige woorden rolde ik overdreven met mijn ogen, al had hij eigenlijk wel gelijk, niet dat ik dat toe ging geven. Dat merkte hij een andere keer wel. Ik trok hem tegen me aan en sopte hem op mijn gemak verder in, het voelde altijd apart om zijn spieren onder mijn handen zo duidelijk te voelen als hij bewoog, maar vervelend was het niet omdat het betekende dat Louis zich ontspande. Het was fijn dat ik hem kon laten ontspannen, dat kon meer dan een keer van pas komen. Door mijn handen over zijn nu wel erg gevoelig huid merkte ik dat hij zwakker werd in zijn benen door de manier waarop hij mee aan me ging hangen. Al hummend genoot ik van zijn lippen die op meerdere plekken in mijn gezicht werden gedrukt, net als dat ik hem met alle liefde terugkuste zodra ik zijn lippen op de mijne voelde. Eigenlijk zou ik er best dieper op in willen gaan, maar ik had werk om af te maken en dat ging voor, hoe jammer ik het ook vond. Nadat ik door mijn knieën was gezakt kon ik Louis zijn schunnige opmerkingen bijna horen, ondanks dat hij niks zei, wat voor mij betekende dat hij zich of met alle macht inhield, of dat hij gewoon te moe was om het risico aan te nemen er door zijn opmerkingen misschien toch een tweede aan te plakken. Daarom stelde ik hem die vraag, om het zeker te weten voor ik iets in mijn hoofd kreeg. Zijn antwoord bevestigde dat, en ik drukte nog een kusje op zijn heup om mezelf daarna omhoog te sjorren, wat erin resulteerde dat zijn benen het begaven en hij op de rand van het bad ging zitten. Glimlachend gaf ik Louis een kusje op zijn voorhoofd bij zijn voorstel. "Klinkt goed, Boo," zei ik zacht. Moe als hij zou ik niet worden, maar even slapen kon zeker geen kwaad. Vooral niet als ik hem zo dicht mogelijk tegen mijn borst aan mocht trekken en hem niet tot het laatste moment los hoefde te laten. Wat hulpeloos bleef ik staan toen hij het bad uit klom, om de douchekraan uit te draaien en extreem voorzichtig zijn voorbeeld te volgen om niet uit te glijden. Hij was zeker aan het kijken wat al dat lawaai van de honden was, wat ik me eigenlijk ook wel afvroeg. Zijn woorden stelde me dan weer gerust, ik zou blij zijn als hij weer in de buurt was, ik kende de kamer namelijk nog absoluut niet en de kans dat ik ergens tegenaan ging knallen was groot. Gelukkig wist ik nog waar ongeveer ik de handdoeken had gelegd en begon maar met mezelf afdrogen, tenzij de jongen dat graag deed, dan liet ik het zonder te klagen aan hem over. Als hij dat omgedraaid ook van mij zou verlangen gold hetzelfde, al had hij zich volgens mij al bijna volledig afgedroogd. Ik gaapte even en wreef in mijn ogen, de slaap kwam toch iets meer aanzetten, dat was ook te verwachten na die reis, hoewel dat voor mij voor een groot deel uit tegen een stoel en Louis aanhangen bestond.

---

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Het was fijn om zo met hem onder de douche te staan, maar ik begon mezelf er nu ook echt op te betrappen dat de moeheid toesloeg. Zeker toen hij zich aan me omhoog werkte stortte ik bijna direct door mijn benen. Gelukkig wist ik me nog wel op de badrand te zetten, in plaats van hard op de bodem van het bad te klappen. Zacht en vermoeid deed ik een voorstel en glimlachte iets bij zijn goedkeuring en het kusje op mijn voorhoofd. Nu voelde ik me direct weer een klein kind, wat ik niet heel erg vind als hij het deed... Of mijn moeder of oma. Ik klom langzaam en wat onhandig uit het bad en droogde mezelf af met een flinke Franse slag. Pas toen hoorde ik allerlei lawaai uit de kamer komen, maar toen ik ging kijken waren het de honden die de stoelen op het balkon aan het omgooien waren. Ik vertelde Harry dat hij zich geen zorgen hoefde te maken toen ik weer terugliep en zag hoe hij zich al afdroogde. Ik slenterde zacht naar hem toe en sloeg mijn armen om zijn schijnbaar droge bovenlichaam. "Het kan me niets schelen hoe droog je bent. Kom mee naar bed." mompelde ik in zijn oor voor ik hem slaperig richting het bed trok. Echt snel ging ik niet, dat ging ook gewoon niet meer. Mijn benen waren slap en ik voelde toch wel dat hij me onderhanden had genomen, al was het nog niet zo heel ruw of vol, als je mijn standaarden kende. Toch had ik er enorm van genoten en maakte het me niets uit, want het was goed en uit liefde geweest, niet pure rauwe lust. Dat voelde anders en had me nooit zo erg doen genieten. Bij het bed liet ik me gewoon achterover vallen en trok hem mee. Het maakte me niets uit of hij bovenop me terecht kwam. Het ging erom dat hij bij me was, het maakte me niet uit hoe. Ook dat we allebei nog flink vochtig waren maakte me niet uit. Pas toen we beiden lagen liet ik hem even met tegenzin los om het dekbed over ons heen te trekken. Dat was wel erg fijn, want ik wilde nu echt nog een paar uurtjes slapen. Vanochtend had ik mijn wekker al gezet voor de belangrijke tijden vandaag, zoals de boot, maar ook het diner. We konden dus veilig gaan slapen en dan hadden we nogsteeds zat tijd. Onder de deken krulde ik me op tot een balletje tegen zijn borst aan in de hoop dat hij zijn warme armen om me heen zou slaan en me zou beschermen in mijn snel naderende slaap. Intussen voelde ik het bed indeuken en voelde al snel een druk tegen mijn lichaam komen van een kant, en het was niet mijn vriendje. "Bud." kreunde ik zacht, maar ik deed niet eens de moeite hem weg te duwen. Zo was hij ten minste rustig en kon geen puinzooi schoppen terwijl we sliepen. Ik geeuwde een paar keer luid en rilde een paar keer voor ik toch echt wegzakte. Ik was zo moe van dit alles en moest echt bijtanken voor vanavond, anders lukte het me echt niet.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles t
Terwijl ik me rustig aan het afdrogen was ging Louis kijken naar alle commotie die de honden veroorzaakten, het verbaasde me dat die twee nog niks kapot hadden gemaakt. Dat kwam nog wel, misschien niet nu, maar er ging minstens een ding deze vakantie onmaakbaar kapot, dat wist ik zeker. Elijah luisterde dan normaal gesproken wel, als hij alleen gelaten werd met Buddy werd het net zo'n klein duiveltje. Ik deed mijn bovenlichaam vlug maar goed afdrogen, want de belofte van een fijn bed met de jongen naast me klonk toch echt met de seconde beter. Gapend wilde ik aan mijn benen beginnen, maar daarin werd ik tegengehouden toen ik twee zachte armen om me heen voelde. Ik zuchtte bij zijn woorden, het liefst droogde ik me nog wat verder af voor ik met hem onder de dekens kroop maar is wist dat er nu geen discussie met hem aan te gaan was. De handdoek liet ik daarom maar op de grond vallen, die kon ik straks opruimen, om me gewillig mee te laten slepen naar de andere kamer. Wel had ik een arm om zijn middel geslagen, want ik zag het nog gebeuren dat hij halverwege door zijn benen zakte en gewoon de kracht niet meer had om op te staan. Ik wist niet precies waar het bed stond en slaakte een geschrokken piep toen hij me mee ten onder trok, waardoor ik half bovenop Louis terecht kwam. Vlug kroop ik van hem af maar bleef wel tegen hem aan liggen, wat mider was zonder zijn armen om me heen maar het was nodig om de warme deken over ons heen te krijgen. Zodra die over ons heen lag voelde ik hem tegen me aan kruipen en sloeg ik mijn armen beschermend om hem heen, om mijn lippen liefdevol tegen zijn haren te drukken. "Ik hou van je," zei ik zacht voor ik mijn ogen sloot en compleet tevreden zuchtte. Ik zakte langzaam weg, maar merkte nog wel dat het bed ergens inzakte, wat aan Louis zijn geïrriteerde reactie te merken was dat het Buddy was. Grote kans dat ik in mijn slaap ergens de deken van me af schoppen door de warmte, waarbij ik de jongen waarschijnlijk ook zou schoppen en wakker maken en dezelfde schop terugkrijgen, maar ik maakte me erg geen zorgen over. Ik was al blij genoeg dat ik hem zo tegen me aan had. Het bed zakte voor de tweede keer in, Elijah die zijn plekje bij het voeteneind in nam. Inwendig rolde ik met mijn ogen en krulde me om Louis heen, fijn als het voelde dat ik beschermend over hem was. Ik zakte steeds verder weg en was dat op een gegeven moment ook. Mijn slaap was zo goed als droomloos, of dromen die ik me niet ging herinneren. Het enige wat telde dat ik zelfs in mijn slaap nog bewust van zijn aanwezigheid, dat hield me rustig en vrij van nachtmerries. Daarom vond ik het nog altijd maar niks dat ik niet elke dag mijn persoonlijke dromenvanger had, maar dat kwam nog wel, ooit.

---

Because I love him, do I need another reason?

[En nu...?]

---

Bowties were never Cooler

(Skip maar gewoon, de rest kan gewoon doen wat hij/zij wil.)

---

Because I love him, do I need another reason?

[Okay]

---

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson
Ik sliep kalmpjes en comfortabel tegen Harry zijn borst aan in zijn armen. buddy hield me aan de andere kant warm. Ik sliep echt heel prettig en had graag nog langer willen slapen, maar te snel al ging de wekker. Met een zacht gekreun opende ik even mijn ogen voor ik de deken over mijn hoofd trok en het ding probeerde te negeren. Ik lag veels te lekker. Toch moest ik eruit, het vogelnest wat mijn natte haren zoizo hadden gevormt fatsoeneren en me aankleden. Ik kroop met moeite en veel tegenzin uit het bed en haalde mijn telefoon uit mijn broekzak, om mijn wekker uit te doen. Daarna hobbelde ik nog half slapend naar mijn koffer en trok die open. Erin lagen een zwart overhemd, een grijze skinny jeans, een grijze gilet en zwarte bretels. Een stropdas of jasje was weer net iets te netjes. Ik trok ook een schone boxer uit. Dat was wel zo comfortabel, al zou die vanavond toch wel uit gaan. Ik trok het ding aan en keek even naar Harry op het grote bed en Elijah en Buddy die me ook halfslapend aankeken. Ik glimlachte en trok met wat springen en bilgeschud mijn skinny aan. De pijpen rolde ik op tot net boven mijn enkels. Dat deed ik nu eenmaal, anders werd het te warm. Ik trok daarna mijn overhemd aan en knoopte het dicht voor ik de bretels aan mijn broek knikte en ze strak trok. Daar gig mijn gilet weer over en ik was klaar. Of in elk geval qua kleren. Ik liet me op de rand van het bed zakken en aaide met een hand door Harry's krullen en met de ander over Buddy's kop, die mijn hand weer eens aflebberde. "Lief, kon je je aankleden? Over een half uurtje moeten we weg." zei ik met een scheve glimlach voor ik een kusje op zijn voorhoofd drukte. Ik kon me niet voorstellen dat hij nog sliep, maar hij zou zich zo wel moeten gaan aankleden. Ik was wel blij dat we Buddy en Elijah mee konden nemen naar het restaurant. Dat had ik gevraagt bij de reservering. Daarbij hadden we prachtig weer, dus we zouden heerlijk buiten kunnen zitten met onze twee bakbeesten. Ik had Buddy gister nog compleet uitgeborstelt, wat zeker elke maand wel moest, liever vaker maar zo veel tijd had ik niet. Hij zag er nu gelukkig dus nog knap uit, zonder veel losse plukken, veel gepluis, veel klitten en veel viezigheid in zijn vacht. Aan het einde van de maand was het weer een ramp, maar nu gelukkig even niet. Ik rekte me nog even uit en wreef in mijn ogen voor ik mijn bril opzette. Anders was ik bijna even waardeloos als hij in zien. Nee, zo slecht waren mijn ogen ook niet, maar slecht zat om niet zonder rond te kunnnen lopen. Ik zou nu gewoon even wachten tot Harry ook uit bed was voor ik me op mijn haren zou richten. Dat ging nog wel even duren, maar ik wilde wel dat hij zich niet hulpeloos of in de steek gelaten voelde als ik bezig was met mezelf.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Op deze manier kon ik prima een paar extra uur blijven liggen, daarom negeerde ik de wekker ook volledig toen die afging. Ik hoopte eigenlijk dat Louis hetzelfde zou doen, maar na ongeveer een halve minuut van dat irritante geluid verdween de warmte en druk van zijn lichaam tegen het mijne, waardoor ik een klaaglijk geluidje maakte. Ik wilde niet dat hij opstond en een deel van mijn warmte en comfortabelheid met zich meenam. Suffig draaide ik me van mijn zij naar mijn buik om warm te blijven onder de deken en legde mijn armen onder mijn hoofd. Weigerend om omhoog te komen luisterde ik naar de jongen die rommelde met zijn kleren, dat zou ik zo ook echt wel moeten, maar op dit moment had ik bar weinig zin. Als ik er eenmaal uit was zou mijn zin om naar het restaurant te gaan weer terugkomen, opstaan was alleen een dagelijks probleem voor me. Zodra ik opgestart was ging alles prima, maar de gedachte alleen om mijn warme bed te verlaten was al een persoonlijke hel. Doordat Louis de deken bijna van ons bijna had afgeslagen toen hij opstond kwam hij bij niet veel verder dan mijn heupen, maar de zon die fel op mijn rug scheen maakte dat weer goed. Ik keek een beetje op door de aaien door mijn haar en liet een kreun van tegenzin horen bij zijn woorden. Om nog een klein beetje tijd te rekken schoof ik al liggend naar Louis toe en legde mijn hoofd op zijn schoot neer, om met mijn vingers zacht over zijn bovenbeen te strelen. Zijn schoot was beter dan het kussen, dat stond vast. "Nog heel even," mompelde ik slaperig voor ik een kusje tegen hem aan drukte, mijn hoofd was te wazig om te merken waar ik mijn lippen drukte, maar zo erg kon het niet zijn. Gapend kroop ik wat dichter naar hem toe en krulde op, om met mijn vrije hand de deken verder over me heen te trekken. Ik lag heerlijk zo en Louis zou me er uit moeten slepen wilde hij dat ik mee ging. Ik was wel blij dat Elijah straks met me mee mocht, want ik vond het doodeng om ergens heen te gaan op een plek die ik niet kende zonder hem, ook al had ik de jongen daar voor, de hond gaf me toch meer zekerheid over mezelf en de omgeving. "Moet ik echt onder mijn warme dekens vandaan komen de kou in?" vroeg ik op een zielige, absoluut niet wakkere toon. Ik had mijn ogen ook nog geen moment open gehad, niet dat het zoveel nut had, maar het was op zijn minst een teken dat ik wakker wilde worden. Wat voor mijn gevoel nooit zou zijn als ik zo bleef liggen. En anders had ik pech en moest ik op gaan schieten, al kon ik in de verdoofde staat waarin ik me bevond daar echt geen zorgen om maken. Onbewust bleven mijn vingers over zijn been aaien en humde ik zacht en tevreden. Nog even zo blijven liggen met al deze warmte en Louis zijn aanwezigheid en ik was zo weer weg.

---

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Toen ik was aangekleed ging ik weer op het bed liggen om mijn krullenbol rustig wakker te maken. Ik aaide zacht door zijn haren en zei zacht dat hij toch echt moest opstaan. Ik hoorde hem zacht, met duidelijke tegenzijn, kreunen. Ik glimlachte een beetje en bleef door zijn krullen aaien tijdens zijn verschuiving naar mijn schoot. Zijn zachte vingers over mijn been deden me even rillen. Het voelde erg fijn. Zijn slaperige woorden deden me grinniken. Ik plukte wat aan zijn krullen en zuchtte zacht. "5 minuten, liefje. Ik weet hoe je na een dutje bent." zei ik met een grijns hoorbaar in mijn stem. Tja, ik kon hier moeilijk koffie zetten om hem wat op te peppen. Ik bleef zacht aan zijn krullen plukken en grinnikte bij zijn woorden. "Awh, koukleumpie toch. Je zal je warmer voelen als je kleren aan hebt. Ik sloeg de dekens van hem af en tikte zacht en speels twee keer op zijn bips. "Je koffer staat op de plek waar je hem hebt gelaten. Ik ga mijn haar doen. Geef maar een gil als je me nodig hebt." zei ik zacht voor ik hem iets omhoog trok om een kusje op zijn krullen te drukken. Daarna kroop ik met veel tegenzin onder hem vandaan om mijn borstel uit mijn koffer te pakken en naar de badkamer te verdwijnen. Daar pas zag ik hoe groot de ramp was met mijn haar. Ik begon aan de schijnbaar eindeloze klus om de klitten eruit te krijgen en het enigsinds in model te krijgen. Zacht gegrom kwam uit mijn mond onder het geborstel. Ik rekte me een aantal keer uit en bleef borstelen. Mijn haar was niet eens zo belachelijk lang en ik moest het altijd al langer borstelen dan mijn zusjes met hun lange haren. Zeker als ik het 's avonds voor het slapen had gewassen. Daarom knipte mijn moeder het vroeger heel kort, zodat er weinig kon klitten, maar nu ik er zelf iets te zeggen over had was het echt een ramp. Daarom douchte ik thuis altijd 's ochtend en gebruikte conditioner zodat ik minder last had van de klitten. Nu was daar geen spraken van en was het dus een ramp. Normaal zou ik het ergens halverwege opgeven en een beanie over de warboel trekken, maar dat ging nu niet. Ik bleef dus maar geirriteerd borstelen tot alle klitten weg waren en ik met wat wax mijn haar in model kon doen. Ik wilde er toch altijd goed uitzien voor mijn vriendje, ondanks zijn handicap. Toen alles er piekfijn uitzag zorgde ik nog even dat mijn hele outfit klopte. Anders zou ik me toch niet echt zo gemakkelijk voelen daar. Ik had al een ongeleid projectiel als hond en een blind vriendje, die ik moest behandelen als een gewone vriend. Het was allemaal best heel lastig, maar we waren in elk geval samen en door zijn ogen hadden we een excuus om hand in hand of arm in arm te lopen. Ja, ik zag de wereld altijd positief in, voor zover dat ging. Soms was het natuurlijk wel moeilijker dan anders, maar zonder positiviteit hadden wij, en ik, het echt niet zo lang vol kunnen houden. Nu alles prima zat liep ik terug naar de kamer in de hoop Harry daar aangekleed te vinden.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Terwijl hij door mijn haren bleef aaien besloot ik dat zijn schoot een veel fijner kussen zou zijn dan het echte kussen. Al strelend over zijn been hoopte ik dat dit me wat meer tijd in bed kon opleveren, ik wist dat hij dit fijn vond dus deed ik er mijn voordeel mee, om slaperig te mompelen dat ik nog even bleef liggen. Dat was nou weer een nadeel aan mij, je kreeg me met verschrikkelijk veel moeite het bed in om te gaan slapen, maar dan kreeg je me er ook niet meer uit, vooral als ik lekker lag. Ik knikte instemmend bij zijn woorden, volgens mij vond hij dit om de een of andere reden wel grappig. Nou, ik niet, ik wilde gewoon blijven liggen. Louis zijn hand die aan mijn haar frummelde vond ik niet zo erg, het was voelde prettig als iemand eraan zat, ik maakte er niet zo'n punt van als sommige anderen. Een zacht gegrom rolde over mijn lippen door zijn woorden en de deken die van me af werd gehaald, dat was de afspraak niet. Al vlogen mijn ogen wel gelijk open bij de twee tikken op mijn kont, om alweer snel te ontspannen toen ik merkte dat er verder niks gebeurde. Ik mompelde een bedankje voordat hij onder me vandaan schoof en ik met veel moeite en tegenzin overeind ging zitten, het bed was toch niks zonder hem en de deken. Langzaam stond ik op en rilde even van de plotse kou, om in de richting van de plek waar ik mijn koffer had achtergelaten te schuifelen. De precieze plek kon ik niet meer achterhalen, maar weerhield me er niet van om het ding te vinden. Hij was al open van toen ik de handdoeken eruit getrokken dus dat viel mee. Ik viste er een schone boxer uit en trok die aan, dat was nog het makkelijke deel, nu nog op de tast uitvinden wat mijn nette kleren waren. De broek was dan het probleem niet, de meesten broeken die ik bezat waren skinnies en het enige verschil was of er scheuren bij de knieën zaten of niet. Die vond ik dan ook zo en kon die met enig getrek aan krijgen. Ik wist heel zeker dat ik een nette witte bloes had ingepakt en daar lag het probleem, die kon ik onmogelijk zonder hulp herkennen. De kleur viel daarin gelijk al weg, hij had dan wel knoopjes wat kon helpen, maar ik had meerdere dingen bij me met knoopjes, dus dat ging niet helemaal. Ik deed mijn best om de bloes te vinden tussen alle andere dingen, maar op een gegeven bleef ik gewoon verslagen op mijn knieën voor de koffer zitten. Dit ging zo echt niet. Eigenlijk wilde ik Louis ook niet om hulp vragen als ik terug hoorde lopen, ik haatte het om hulp te moeten vragen bij dingen die voor anderen simpel waren, dan voelde ik me zo nutteloos. Toch keek ik met enigszins trieste oogjes achterom toen ik de voetstappen van de jongen hoorde. "Help?" vroeg ik zacht. God, wat voelde dit verschrikkelijk, dat was iets wat niemand kon begrijpen, zelfs hij niet. Hij zei dan altijd wel dat hij het niet erg vond om me te helpen, het kon niet anders dat Louis zich af en toe flink aan mijn hulpbehoevendheid irriteerde, dat deed iedereen.

---

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Het duurde lang voor ik mijn haar onder controle had en in model had gekregen. Stom haar. Toch wilde ik het voor geen goud kwijt. Dat korte haar stond me echt voor geen kanten. Toen ik uiteindelijk tevreden was liep ik weer de kamer in waar ik Harry zonder shirt bij zijn koffer zag zitten. Zijn eeuwige skinnies stonden hem geweldig. Hij had kilometer lange benen en die leken alleen maar langer in die broeken. Bij zijn vraag en trieste oogjes liet ik me direct naast hem op de grond zakken. Ik drukte een kusje op zijn wang en keek naar de bende in zijn koffer. "Wat wil je hebben, lieverd? Zonder dat ik wist wat hij zocht, kon ik het ook niet vinden. Toch begon ik wel vast met het opvouwen van zijn kleren, want anders zou hij de hele tijd met verkreukte kleren rondlopen, en dat was nu niet helemaal iets wat hij wilde, volgens mij. Daarbij had ik soms gewoon huishoudelijke, misschien zelfs moederlijke, klusjes nodig om rustig te worden. Het hielp gewoon heel erg. Nu zat ik hier dus op mijn knieen in mijn nette kleren, voor een date in een chic restaurant in Parijs, kleren te vouwen. Ach, ik vond het wel fijn en als ik hem gelijk kon helpen was dat prima. Hij vroeg maar weinig om hulp, maar ik hielp graag. Zo zou ik Elijah zijn tuigje wel omdoen en Buddy zijn riem, zodat hij ongeduldig bij de deur kon gaan zitten wachten zonder meer te slopen. Dat werkte altijd prima, zolang het maar minder dan een half uur duurde. Ik rekte me tussen twee shirtjes in uit en hoorde mijn gewrichten kraken. Nu voelde ik me plots heel oud en bloosde een beetje. Nog voor hij een opmerking kon maken mompelde ik: "Sorry, ik begin oud te worden. Dan begint je lichaam ook wat te verweren."zei ik zoals altijd weer om alles weg te lachen met wat zelfspot. Krakende gewrichten waren niet normaal, zeker niet onder je 50ste, maar goed. Ik was er nu ook niet heel erg voorzichtig mee, als ik eerlijk was. Zelfspot was mijn bescherming en mijn wapen, maar het hield me vooral veilig van grote pestkoppen en eenzaamheid. Nu was dat niet meer nodig, nu ik hem had, maar het ging vanzelf. Toch nog altijd een beetje de muren die niet compleet waren afgebroken. Het waren nu wel kleine muurtjes van puin, maar nogsteeds. Ze waren er, maar zelfs dat wilde ik eigenlijk verstoppen, want ik wilde |||Harry niet kwetsen. Ik vertrouwde hem volledig, maar de wereld niet. Eer klein kusje drukte ik nog op zijn wang bij het vouwen van het laatste shirtje. Wat er voor de rest in zijn koffer zat ging me niets aan en zijn ondergoed hoefde ik denk ik niet te vouwen. Ik stopte alles weer op nette stapels in zijn koffer en begon toen toch maar met het vouwen van zijn boxers, om maar wat te doen te hebben. Bezigheidstherapie was iets kalmerends voor mij, vaak dan. "Alles is weer netjes gevouwen en op soort gelegd, of wil je het liever in setjes hebben?" vroeg ik zacht voor ik verder ging met ondergoed vouwen.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Stilletjes luisterde ik maar hoe hij dichterbij kwam, om zodra hij ongeveer bij me stond met tegenzin om hulp te vragen. Gelukkig kreeg ik geen commentaar waarvoor ik moest schamen en voelde ik Louis naast me komen zitten. Bij het kusje op mijn wang leunde ik wat tegen hem aan en legde mijn hoofd op zijn schouder, voor ik zacht zuchtte bij de vraag die hij stelde. "Ik kan mijn witte bloes niet vinden," mompelde ik. Het voelde vreemd om te zeggen dat ik het niet kon vinden, terwijl het kledingstuk in principe recht voor mijn neus kon liggen wat ik niet door zou hebben. Uit alle geluiden kon ik niet helemaal opmaken wat hij aan het doen was, behalve dat het met mijn kleren te maken had. Als hij dat wilde doen vond ik het prima, hij hoefde niks te doen wat hij niet wilde, wat hij ook deed, ik kom het vast zelf ook prima. Ondertussen gleed ik met een vinger van boven naar beneden op zijn been, verzonken in gedachten en wat ook, om soms teder mijn lippen in zijn hals te drukken. Ik waardeerde het echt wel dat Louis me hielp en dat ook zelf leek te willen, ik vond het gewoon zo moeilijk om zo'n last op zijn schouders te leggen alleen al door een relatie met mij te hebben. Ik hield genoeg van hem om hem nergens in te willen belemmeren, maar was weer te egoïstisch om hem te laten gaan. Gehum rolde over mijn lippen terwijl ik mijn ogen sloot en over zijn been bleef aaien, dit werkte heel ontspannend, voor mij in ieder geval. Toch kon ik niet anders dan opkijken toen hij zich uitrekte en ik zijn ledematen hoorden kraken, ik deed mijn mond al open om er iets over te zeggen, maar hij was me voor. Ik kende hem te lang om niet te weten dat zijn zelfspot een overlevingsmechanisme was, al kende hij mij ook goed genoeg om te weten dat ik daar niks van wilde hebben. Om die reden maakte ik geen plagerige opmerking zoals ik eerst wilde doen, maar glimlachte liefdevol naar hem. "Dat geeft toch niet, ik ben hier, dus dan kunnen we tenminste samen oud worden," verdraaide ik zijn woorden, om naar hem toe te buigen en kort kusje op zijn lippen te drukken. Ik verdraaide woorden als deze van hem altijd, zo kon ik Louis toch een beetje laten inzien hoe het op mij overkwam en hoe ik hem zag. Het kon me niet schelen hoe hij eruit zag, al zou ik het kunnen zien. Als hij ooit negatief over zichzelf en zijn lichaam sprak zou ik er tegenin gaan, want voor mij was hij de meest prachtige en lieve jongen die er bestond. Ik ging niet minder van hem houden als ik had geweten hoe hij eruit zag op de manier zoals anderen dat ook konden, ik kon alleen meer van hem gaan houden, wat volgens mij onmogelijk was. "Dat maakt mij toch niet uit, schat. Doe waar je blij van wordt," antwoordde ik op zijn vraag. Ik verplaatste mijn hand van zijn been naar zijn rug toe, om me alvorens iets te bedenken. "Hoe voel je -je?" vroeg ik hem zacht, om als hint wat ik bedoelde mijn hand voorzichtig op zijn achterste te leggen. Het zou wel handig zijn om te weten of hij nog gevoelig was voor ik iets deed wat hem pijn kon doen, zelfs al was het per ongeluk.

---

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Ik glimlachte een beetje toen hij mijn woorden verdraaide en me een kus gaf. Hij wist me ook altijd weer gerust te stellen en vrolijk te krijgen. Echt vrolijk, niet zelfspottend om mezelf te beschermen. Een gezonde hoeveelheid zelfspot had ik altijd wel, maar er zaten verschillende gradaties in. Ik vond het fijn dat hij op een of andere manier me het altijd probeerde op mijn gemak te maken. Dat was zo lief van hem. Ik drukte zacht een kusje op zijn krullen en ging verder met het vouwen van zijn kleren en onderbroeken. "Dank je" zei ik zacht tijdens het vouwen. Hij wist wel waarom, al was het voor veel meer. Het was voor alles. Hij had meer voor me betekent en beterkende veel meer voor me dan hij wist en dan dat ik hem ooit kon laten merken. Ik kon hem nooit teruggeven wat hij voor me had gedaan, maar probeerde het wel voor zover ik kon. Toen ik bijna klaar was vroeg ik hoe hij zijn kleren wilde hebben, maar dat maakte hem niets uit. Ik maakte er dus maar stapeltjes van per soort kleren. Ik was net klaar toen hij zijn hand richting mijn kont bracht en vroeg hoe het ging. Eigenlijk had ik er nog niet echt aan gedacht nu, maar met zijn hand op mijn bips was ik me weer opeens compleet bewust van elk klein dingetje van mijn onderlichaam. "Prima. Nog wat gevoelig en ik voel het nog wel een beetje, maar geen pijn ofzo. En hoe gaat het met jou?" Ik had hem echt geen pijn willen doen, maar het had natuurlijk wel gekunt. Ik aaide even over zijn been el legde zijn witte bloes op zijn schoot. "Deze zocht je denk ik." Nu al wist ik zeker dat hij er nog buitenaardser wonderschoon uit zou zien. Zijn hoeveelheid schoonheid was normaal al onmogelijk iets van deze wereld, maar in een zwarte skinny en een, waarschijnlijk strakke, witte bloes, zou dat alleen maar verstekt worden. Zacht wreef ik nog even over zijn been voor ik zijn koffer naast die van mij uit de weg schoof. Zo stonden die in elk geval niet in de weg voor wat dan ook. Buddy zat inmiddels rechtop op het bed en keek me scheef aan en Elijah lag nog even lekker te soezen tussen de denken. Ik nam snel een kiekje van de twee op het bed voor ik opstond om ze klaar te maken om te gaan. "Ik zal Elijah zijn tuigje ook vast om doen. Dan kunnen we zo gaan." zei ik rustig voor ik opstond en het tuigje van de kast pakte. De hond keek me met een scheef oog aan. Ik gniffelde zacht en liep naar hem toe om toch het tuigje vast te maken, zodat Harry zich veilig kon verplaatsen. Hij bleef rustig liggen maar het aanlijnen van Buddy was altijd wat problematischer. Hij sprong altijd druk heen en weer en de helft van de tijd moest ik op hem gaan zitten om hem stil genoeg te houden om aan te lijnen. Buddy stond nu al bij de deur te springen en Elijah voegde zich er netjes bij toen hij vast zat. Toen was het nog het punt om mijn hond te vangen. Ik pakte dus de riem en probeerde de halsband van de springende hond te pakken te krijgen om hem aan te lijnen.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Met een tevreden zucht ging ik wat dichter tegen zijn zij aanzitten na zijn kusje op mijn haar. Ik kon het gewoon niet aan om hem zichzelf zo te horen benadelen terwijl ik heel goed het tegendeel wist. De meesten zouden zeggen dat ik hem zo zag omdat ik nog altijd smoorverliefd op de jongen was, als ze al van ons wisten, maar ik wist toch heel zeker dat het klopte wat ik dacht. Hij had alleen geen gelijk gehad over dat ik het warmer zou hebben met kleren, vooral omdat mijn bovenlijf niet bedekt was, ondanks de zon die voelbaar de kamer in scheen. Ik glimlachte om zijn woorden, al wist ik niet precies waarvoor hij me bedankte, maar Louis kennende kon ik daar wel wat op vinden. Terwijl hij deed wat hij wilde doen bedacht ik me dat hij zich nog wel eens niet helemaal gemakkelijk kon voelen in een broek als die hij aan had als hij nog gevoelig was. Daarom legde ik een hand op zijn kont en vroeg ik hem hoe hij zich voelde, voor het geval dat. Ik was allang blij dat hij geen pijn had of iets dergelijks. "Nergens last van, eigenlijk voel ik me nog steeds vrij geweldig," zei ik met een kleine grijns. Spijt had ik er ook niet van, al had ik niet gedacht dat ik überhaupt in een keer zo ver durfde te gaan. Het was een teken voor me dat ik meer kon en durfde dan ik dacht en daarom zou ik er binnenkort waarschijnlijk een stuk minder probelemen mee om nog wat verder te gaan, eigenlijk er gewoon volledig voor te gaan. Ik voelde me al langere tijd schuldig dat ik Louis dat onthield. Dankbaar pakte ik de bloes van mijn schoot op en drukte een zacht kusje op zijn lippen, om even zeker te maken dat ik het kledingstuk goed vast had en het aan trok. Het stond volgens mij niet erg net om het los te hebben hangen dus stopte ik de onderkant in mijn broek. "Graag, dankjewel," zei ik zacht voor ik opstond en op het bed plaats nam om niet in de weg te zitten. Vooral omdat Buddy al zo lastig aan was te lijnen zonder dat ik ongeleid rondliep. Ik draaide een van mijn krullen rond mijn vinger om maar iets te doen te hebben en luisterde naar de geluiden van Louis die grootste moeite met de hond leek te hebben, wat was ik blij niet zo'n druk beestje was, hoe lief ik Buddy ook vond. "Kan ik er zo een beetje mee door?" vroeg ik, we gingen wel uit dus moest ik weten dat ik er niet uit zag als een of andere zwerver. Dat kon ik de jongen en mezelf niet aandoen, hoe weinig mijn uiterlijk me ook kon schelen als ik thuis was. Dan had ik toch niemand om voor mij te beoordelen of het zo ging en had ik ook niet echt iemand waarvoor ik er goed uit wilde zien, tenzij hij langs zou komen of ik naar hem ging. Voorde rest kon ik zelf een beetje inschatten hoe verschrikkelijk ik gekleed was en kon me zo nodig corrigeren, al was ik koppig en weigerde meestal te veranderen voor anderen.

---

Because I love him, do I need another reason?