[Speeltopic] Same Love • One Direction • 5SOS - Speeltopics

Stel je voor; een wereld waarin mannen niet op mannen mogen vallen, en vrouwen niet op vrouwen. Waarom dan niet? Dat weet niemand. Mensen in die wereld gaan liever dood dan dat ze laten zien wie ze werkelijk zijn, omdat ze hoe dan ook toch nooit geaccepteerd zullen worden, want zij zijn anders, zij zijn "handlangers van de duivel" volgens sommige religies. Ze vallen op het zelfde geslacht. Wat maakt het uit? Als je maar gelukkig bent, toch? Nee, zo werkt het niet meer. Het is zelfs strafbaar om te houden van wie je houd. Als je al niet eens meer normaal verliefd mag zijn, waar moeten we met deze wrede wereld vol met haat dan naar toe? Wat komt er van terecht? Niks. Die mensen word hun leven zó zuur gemaakt, dat ze op een gegeven moment zelfs liever dood willen, dat is wat er gebeurd vanwege de "anti-gay wet". Het maakt de hele wereld kapot. Maar boeit het ze? Nee, zolang zij hun gang maar kunnen gaan. Maar wat nou als dat niet alleen een voorstelling is, als je echt in die wereld leeft, net zoals de jongens van One Directon en 5 Seconds of Summer? Wat moet je dan? Je geliefde zomaar opgeven? Of doorvechten tot het bittere eind, en dat je alsnog neergeknald word? Terug vechten? Nee, dat heeft allemaal geen zin. Uit elkaar ga je toch wel in zo'n wrede wereld, vol met haat. Wat doen de jongens? Misschien niet de verstandigste keus, maar ze gaan gewoon door met hun leven, samen, als stel. In de hoop dat niemand er wat van merkt. Maar wat als ze het merken, en ook zij zo tot waanzin worden gedreven, en niet eens meer over straat kunnen zonder uitgescholden te worden, en zelfs haat-mail krijgen, en niet eens meer veilig voor de haat zijn in hun eigen huis? Wat kunnen ze er nog tegen doen?

Love doesn't know gender, only happiness.

Love isn't perfect.
Love is overcoming obstacles,
Facing challenges,
Fighting to be together.
Holding on, and never letting go.
Love is realizing that every hour,
Every minute,
Every second,
it was worth it,
Because you did it together.

• Rollen •


• Regels •


Koppels:
Niall & Quinn
Michael & Ashton
Calum & Luke
Louis & Harry

Begin:
Het is zomervakantie, en iedereen heeft hun verdiende tijd vrij gekregen. Sommigen hebben hun koffers al gepakt en staan de trappelen om op vakantie te gaan, naar een plek waar niemand ze kent, terwijl anderen hun vakantie liever thuis vieren, waar het veilig en bekend is. Sommigen zijn allang op hun plek van bestemming en genieten met volle teugen van hun rust, terwijl anderen nog even moeten wachten en nog in de auto, het vliegtuig op zelfs op de boot zitten. Hoe dan ook, iedereen probeert er het beste van te maken in die zes weken van vrijheid, al is dat soms nog best lastig in de wereld waarin ze leven.

[ bericht aangepast op 27 aug 2014 - 0:32 ]

---

Because I love him, do I need another reason?

Harry Styles
Ik glimlachte vertederd bij het gevoel van de plotse warmte die op zijn wang onder mijn hand ontstond, hij was echt te schattig voor woorden. Een kleine bol van schattigheid en sarcasme, zo omschreef ik Louis graag, al kon ik dat niet in zijn buurt zeggen zonder een tik tegen mijn achterhoofd te krijgen. Ik gniffelde zacht toen zijn huid nog warmer werd nadat ik zijn retorische vraag had beantwoord. God, wat wilde ik op momenten als deze graag mijn lippen op de zijne hebben, als het iets meer privé was geweest had ik het zeker gedaan. Een piep rolde over mijn lippen bij het gehap naar mijn vinger en zijn tanden die er zacht over schraapten, ik keek hem verontwaardigd en pruilend aan nadat ik mijn hand in een redlex had teruggetrokken. "Dat is de tweede keer vandaag dat je -je tanden in jouw voordeel gebruikt," klaagde ik zacht, heel goed wetende waar ik op doelde. Ik hoopte dat hij zichzelf nog een beetje bij elkaar kon houden en zich niet echt diep in de nesten zou werken door dit hem teveel te laten beïnvloeden. Helaas werd ons kleine momentje verstoord door de man die ook alleen maar zijn werk probeerde te doen, al mocht hij dat van mij ook wat minder goed doen en wat later komen aanzetten. Al maakte de zachte streling over mijn kaak in de tussentijd dat de ober onze kaarten gingen halen het wat goed, het was nog niet bepaald genoeg, maar dat kwam wel zodra er geen ogen meer op ons gericht waren. Ondanks wat er op de planning stond was dat niet het enige dat telde, ik deed het voornamelijk omdat ik van hem hield en daar hoorden liefkozingen gewoon bij. De ober kwam terug en gaf ons gelukkig nu wel in een keer de goede kaarten, dan konden we dat gedoe om ze te ruilen dit keer gelijk overslaan, scheelde tijd en moeite, voor Louis dan. Ik sloeg de kaart open en liet mijn vingers er weer overheen glijden, alles klonk zo lekker en zoet dat het haast onmogelijk was hier een keuze tussen te maken en alles nemen was geen optie. Bij zijn voorstel keek ik op, dan was mijn dilemma ook meteen opgelost. Ik liet mijn vingers nog even over het desbetreffende geval glijden voor ik met een glimlach knikte. "Klinkt perfect," reageerde ik, om mezelf in te houden niet op zijn heesheid in te gaan, het was ontzettend verleidelijk. Ik wist me in te houden en zuchtte gelukzalig om zijn zachte aanraking in mijn nek en het gepluk aan mijn bloes. Ik kende de jongen lang genoeg om te weten waaraan hij dacht als hij aan een van mijn kledingstukken begon te plukken, het was net alsof hij erom vroeg een opmerking of actie te krijgen, waar we ook waren. Als Louis al mijn geplaag aankon hier zou ik hem in de hotelkamer heel goed behandelen als beloning voor hij het over mocht nemen, anders had ik nog wel wat voor hem in petto. "Het is hier echt een stuk warmer dan thuis," mompelde ik voor ik heel bewust de twee bovenste knoopjes van mijn bloes ontdeed, meestal had ik die al los als ik zooets droeg maar voor de gelegenheid had ik hem volledig dichtgeknoopt. Ik beet licht op mijn lip bij zijn gekriebel en leunde in de aanraking, dit vond ik altijd heel fijn en het effect dat ik dan op hem had was mooi meegenomen. De jongen wist heel goed waar mijn zwakke plekken zaten om aangehaald te worden of andere dingen mee te doen, wat ik erg niet erg vond. Het voelde heerlijk en zolang ik ongeveer diezelfde macht over hem kon krijgen als ik mijn best deed was het goed.

---

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Ik las rustig de kaart. Alles wat erop stond klonk heerlijk, lekkerder dan alles wat ik thuis zou kunnen krijgen. Zeker lekkerder dan alles wat ik thuis zou kunnen maken, want een keukenprinses was ik zeker niet. Uiteindelijk vond ik iets tussen de tussengerechtjes wat me wel aanstond. De naam in elk geval. Ik stelde het voor en keek hoe hij het las. Ik glimlachte bij zijn glimlach, maar het was goed dat hij niets over mijn stem zij, want ik was echt in een staat dat als hij nog iets wilde verrichten voor hij op zijn rug lag te kronkelen en smeken, hij niets verder moest pushen. Om dit duidelijk te maken dat ik echt op dit punt was aangekomen en hij moet oppassen met alles wat hij deed. Zijn woorden over mijn tanden van net hadden het echt heel moeilijk voor me gemaakt. Ik prukte wat aan zijn kraag, die ik het liefst van zijn lichaam zag verdwijnen. Zodra we alleen waren dan, want hier zou het niet slim zijn als hij ook maar een knoopje los zou maken van zijn bloes. Alsof hij mijn gedachten kon lezen en me nog verder wilde pushen. Zijn woorden deden me rillen en mijn gedachten sloegen compleet op hol. Alleen al de twee knoopjes, die normaal altijd open hingen, waren voor mij een flinke klap, wat het echt lastig voor me maakte niet iets te doen wat ofwel ons in de problemen bracht ofwel iets bij hem op te dwingen. Dat wilde ik echt niet, maar het was wel erg lastig nu. Ik streelde zacht over zijn sleutelbeen en keek in zijn prachtige ogen. "Het wordt alleen maar heter met elk knoopje wat je open doet, lief." zei ik duidelijk in de problemen. De rits van mijn broek begon pijnlijk te drukken, wat het allemaal nog ongemakkelijker voor me maakte. Jammer genoeg kon ik moeilijk nu een koude douche nemen nu. Ik zag in de wijnkoeler ijsblokjes zitten en kwam op een idee wat me misschien zou helpen, maar vooral wel pijn zou doen lijden. Ijs in je broek stoppen was namelijk zeker niet prettig. Toch zou dat hopelijk me wel iets uit de problemen halen en me wat afremmen voor vanavond. Dan had ik wat speling en zou ik hem beter kunnen voorbereiden'op wat zou komen. Ik liet hem los en pakte een blokje die ik toen met een paar pijnlijke piepen in mijn boxer liet glijden. Mijn ademhaling haperde wat en ik hapte even naar adem terwijl ik mijn lid voelde krimpen. Het was zeker niet prettig, maar zou goed zijn om me wat af te koelen. Ik keek even naar Harry toen ik de ober zag aankomen en tikte op zijn hand. "Bestel jij?" piepte ik zacht terwijl ik het ijsklontje verrassend snel voelde smelten in mijn boxer. Gelukkig was mijn broek donkergrijs, dus was de nattige plek makkelijker te verbergen. Ik probeerde me normaal te gedragen, maar ijs in je broek was nu niet het meest comfortabele. Ik hield mijn handen op mijn kruis en wachtte tot Harry zou bestellen, want daar was ik nu echt niet tot instaat. Straks misschien wel, maar nu het zo snel zo koud was geworden in mijn broek, had ik het moeilijk. We voelde ik dat de opwinding in elk geval op dat punt wat zakken. Dat was veerdelig, maar de wilde gevoelens in mijn buik waren zeker niet verdwenen. Hij had me nogsteeds om zijn vingers gewonden en klevend aan zijn lippen. Hij kon nogsteeds met drie woorden op mijn rug werken en met nog eentje meer compleet kronkelend van opwinding en smekend voor genade.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Het was goed dat Louis met een voorstel kwam, want ik was besluiteloos en dan zaten we hier morgen nog. Dat stond niet op de planning en ik deed veel liever andere dingen. Ik stemde tevreden met hem in nadat ik voor de zekerheid het eerst zelf eens op te zoeken om zeker te weten wat het was. Over zijn stem hield ik me gedeisd, er waren veel meer dingen waarover ik dubbelzinnig kon zijn en ik hoefde niet elke aangelegenheid te grijpen, dat was ook niet eerlijk. Het verbaasde me wel dat hij zich er zo weinig tegen verzette en amper in de tegenaanval ging, dat was niks voor hem. Of ik moest al te ver zijn gegaan zodat hij niks zo snel kon bedenken, wat heel goed mogelijk was. Net zoals dat het leek alsof dat hij niet had gereageerd op mijn opmerking over zijn tanden, of op een manier dat ik het niet kon merken. De kans was erg klein dat ophield met de jongen te plagen tot in de kamer, waarschijnlijk hield ik zelfs daar niet op, tenzij hij me tegen de muur of het bed zou pinnen en het heft in eigen handen zou nemen. Beide opties stonden me wel aan, het lag eraan hoe goed Louis zich in kon houden, wat niet fantastisch zou zijn. Hij mocht vooral zijn gang met me gaan als hij daar de behoefte tot had, hij deed me toch geen pijn en ging niet verder dan dat ik aangaf. Bij het gepluk aan mijn bloes liet hij zijn verlangens nog meer blijken, dus was ik zo aardig om daar iets aan toe te geven door een stukje van het kledingstuk te openen. Ondanks dat het niet meer dan normaal was dat ik mijn bloes gedeeltelijk open had deed het Louis dit keer merkbaar veel meer, wat er volgens mij ook door kwam dat hierdoor de zuigzoen die hij bij me had gezet zichtbaar werd. Ik humde zachtjes om de streling over mijn sleutelbeen en keek de oudere jongen onschuldig aan bij zijn woorden. "Daar heb ik geen last van hoor, tenzij je lager gaat met die vingers," zei ik met een engelachtige glimlach en aaide zacht over zijn hand die bij mijn borst lag. Daar kon hij alles zo mee omdraaien als hij dat wilde en ik was niet zo wreed dat ik hem daar geen enkele kans tot gaf. Een teleurgesteld geluidje rolde over mijn lippen toen hij zijn hand bij me weghaalde en pruilde, al veranderde mijn uitdrukking naar nieuwsgierig toen ik hem wat hoorde pakken. Ik schrok een beetje van zijn pijnlijke gepiep en gehap naar adem, ik wilde mijn hand naar hem uitsteken maar tegengehouden door het getik op mijn hand en zijn woorden. Zodra de ober bij ons stelde bestelde ik vlug en gaf hem de kaarten aan, om me gelijk weer op Louis te richten nadat de man wegliep. Ik legde mijn handen om zijn gezicht heen en streek met mijn duimen over zijn jukbeenderen, ik wist niet precies wat er was gebeurt maar ik wist wel dat het mijn schuld was. "Sorry," zei ik zacht en schuldbewust, ik had hem alleen wat willen pesten, niet pijn doen, al was het indirect. "Gaat het wel?" Bezorgd bleef ik de jongen aankijken, hopend dat het niet te erg was. Ik aaide teder door zijn haren, ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om nog iets te zeggen als het tot dit leidde. Pas als ik zeker wist dat het ging durfde ik weer een dergelijke opmerking te maken, tot die tijd hield ik me braaf in en wachtte.

---

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Harry zijn engelachtige glimlach, de duidelijk zichtbare zuigzoenplek op zijn blote hals en zijn woorden maakten me compleet gek. Ik was zelfs niet in staat om iets terug te doen tegen zijn geplaag, zo ver was ik. Ik wilde mezelf wel wat kalmeren, maar dat lukte echt niet zomaar. Nu werden de ijsklontjes in de wijnkoeler wel erg aanlokkelijk. Al wist ik ook hoe het zou voelen, naast alleen de uitwerking. Toch deed ik het, hoe ongemakkelijk en extreem koud het ook was. Pijn deed het zelfs. Toch hielp het wel tegen de flinke problemen in mijn broek. Bestellen ging nu alleen echt niet, zeker niet voor het ijs was gesmolten. Gelukkig wilde Harry het doen en kon ik mezelf nog iets herpakken voor de man wegliep en Harry zich weer overduidelijk op mij richtte. Ik keek hem in zijn ogen met rode wangetjes van een combinatie van kou en hitte, die ik door het ijs in mijn broek en de liefde voor hem voelde. Zijn schuldbewuste woorden deden me mijn hoofd schudden tussen zijn handen. "Maak je geen zorgen, Harry. Het is mijn eigen schuld. Ik wilde me gewoon iets afkoelen, zodat ik jou scherpe woordne langer vol zou houden, maar dat heeft wat nare bijwerkingen." zei ik zacht met een hese piep in mijn stem. Ik legde zacht mijn handen op de zijnen en legde die op de tafel, voor ik een vinger van mij een klein beetje nat maakte met het ijswater in de wijnkoeler en daarmee over zijn stukje blootliggende borst gleed, van boven tot onderaan zijn borstbeen, net onder zijn bloes. Daarna trok ik mijn hand terug en liet die onder de tafel op zijn bovenbeen rusten. Voor de rest liet ik mijn andere hand rustig op de zijne liggen. "Het heeft wel geholpen." zei ik nog iets hoger dan normaal en nogsteeds even hees. Toch was mijn probleem flink gekrompen en nu het snelsmeltende ijs alleen nog een klef laagje koud water in mijn broek en om mijn lid vormde kreeg ik toch weer wat van mijn streken terug. Ik wreef zacht met mijn ene duim over zijn binnenbeen en met de andere over de zijkant van zijn hand. Het kleffe gevoel was niet prettig, maar nu kon ik in elk geval nog een tijdje door. "Wil je straks nog een toetje hierna? Je zal namelijk wel een plekje overhouden, want ik heb nog wat flink vullends voor je vanavond." zei ik hees met een scheve grijns op mijn gezicht. Zijn reactie op mijn hele foute en hele suggessieve opmerkingen konden mijn ijsactie flink onzinnig doen lijken, maar hopelijk zou dit hem ook in wat problemen brengen, al waren het maar kleine problemen. Dat zou wel een klein beetje helpen, als ik niet vanaf het begin hoefde te beginnen. Ik liet zijn hand los en sipte wat van mijn wijn. Het was fijn om zo met hem te zitten, wijn te drinken en wat te klooien, ookal was het niet altijd handig in mijn situatie en zijn schijnbare missie om mij al tijdens het eten compleet te doen doordraaien. Dat was tot nu toe hem flink gelukt en hoogst waarschijnlijk zou hij, ondanks dat ik net ijs in mijn broek had gestopt om me wat minder problemen in mijn broek te geven, me alweer op de rand hebben voor we terug waren in het hotel. Daar was ik eigenlijk helemaal zeker van. Toch zou ik niet opgeven met proberen om hem in eenzelfde staat te krijgen met mijn gekloot. Jammer genoeg zou het mij toch ook weer in de problemen krijgen, maar dat was voor mij een bijzaak, want dat zou toch wel gebeuren.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Er was geen tijd om me zorgen te maken over Louis omdat de ober al kwam aanlopen, waar ik op een vlugge toon bij bestelde en me op de jongen tegenover me richtte. Met een bezorgde blik ik mijn ogen aaide ik zacht over zijn gezicht en bood mijn oprechte excuses aan voor wat hij zichzelf dan ook had aangedaan, wat overduidelijk een gevolg was geweest van mijn handelingen. Dat zijn wangen weer warm begonnen te worden onder mijn handen zei dat het gelukkig niet zo erg was dat hij zich niet meer op mij kon focussen, dat hij nog op iets kom focussen. De woorden die mijn verontschuldiging wegwuifden maakten het voor mij ook duidelijk wat hij nou had gedaan, waarschijnlijk een van de blokjes ijs van de wijnkoeler. Ik schudde met een glimlach mijn hoofd, dat haalde ook alleen hij in zijn gedachten, laat staan om het uit te voeren. Hij pakte mijn handen vast en plaatste die op de tafel, waardoor ik hem schuin en afwachtend aankeek, Louis weigerde zo goed als nooit een aanraking van mij dus moest er wel iets zijn of gaan gebeuren. Nieuwsgierig wachtte ik af tot ik naar adem moest happen door het plotse gevoel van zijn vinger die met ijskoud water over mijn warme huid heen ging, hij had dus eindelijk de kracht gevonden om iets terug te doen. Een kleine siddering ging door me heen, hij gaf me niet de kans om te herstellen door zijn hand op mijn bovenbeen te leggen, alhoewel, als hij hem alleen daar liet ging het best. "Dat is mooi," zei ik zacht om de kleine trilling in mijn stem niet laten horen, al dacht ik dat hij me wel door had. Ik plaagde hem meer dan andersom, maar op mij had een groter effect jammer genoeg en had hij een stuk minder nodig om me aan het smeken te krijgen. Dat was een flink nadeel aan mijn gevoelige huid. Toch merkte ik daar meestal weinig van omdat ik Louis dan al zo ver had dat ik niet anders dan in het voordeel kon blijven. Ik beet hard op mijn lip door zijn duim die over de binnenkant van mijn been streelde en probeerde me heel hard op de ander te focussen die bij mijn hand lag. Beide voelde dan wel erg fijn, hij hoefde niet per se te weten hoe makkelijk ik om te krijgen was als hij zich daarvoor inzette. Zijn opmerking deed me iets meer dan goed was en ik sloot mijn ogen geven, al gaf het me wel een kans om het net zo hard terug te kaatsen. "Ik wil wel hoor, al zou ik wel oppassen als ik jou was. Voor je het weet is het wat anders dan je denkt en ben jij degene die uiteindelijk te vol zit," zei ik terwijl ik mijn ogen weer opende met fake bezorgde oogjes. Het was een loos dreigement want ik was echt veel te bang om iets verkeerd te doen maar als hij dacht dat ik het werkelijk zou doen was het goed. Misschien dat ik het met wat aandringen van hem wel zou doen, dat was immers ook iets wat sowieso ging gebeuren en zolang hij me bleef leidden met wat kon en niet kon er weinig fout gaan. Ik hield me toch liever aan het huidige plan, het was al te spannend zonder opeens andere dingen te doen. Hij had het wel mooi voor elkaar gekregen dat hij mij nu had opgescheept met de groeiende frustratie, nog niet veel, maar genoeg om er last van te hebben. Het geluid van voetstappen die onze richting op kwamen zou me wel even de tijd geven om mezelf te herpakken en hopelijk weer Louis in dezelfde staat als net te krijgen, dan was het toch een stuk makkelijker om in de verdediging te schieten.

---

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Ik voelde Harry rillen door mijn ijskoude vinger en grijnsde breed. Hij reageerde heel erg leuk eigenlijk wel. Ik liet hem er niet echt van herstellen voor mijn hand op zijn been te leggen en zacht met mijn duim over zijn binnenbbeen te wrijven. Hij was altijd echt heel erg gevoelig voor mijn aanrakingen, maar normaal had ik er niet heel erg veel plezier van omdat hij me compleet in zijn macht in de tijden dat ik er gebruik van kon maken. Ik zag hem op mijn onderlip bijten, wat mijn grijns alleen maar breder en trotser maakte. Ik kon hem toch wel bespelen, en hij niet alleen mij. Mijn woorden leken ook wat te doen met hem. Dit gaf me echt een goed gevoel, maar jammer genoeg kon ik er weinig van genieten voor zijn terugkaatsing me deed rillen en zacht in zijn been liet knijpen. Het was voor mij echt niet goed als hij zo bleef doen. Het idee dat hij mij zou kunnen en willen nemen vanavond liet me geensinds koud. Mijn wangen werden lichtelijk rood en mijn probleem in mijn broek begon alweer een klein beetje te groeien. Mijn hand liet ik iets verder richting zijn lies glijden en liet mijn middelvinger over de rits van zijn broek glijden. Intussen kwam de ober eraan met onze tussengerechten. Ik trok mijn hand niet terug, die zat toch onder het kleine tafeltje. Ik bedankte de man die daarna weer vertrok. Het zag er erg goed uit en rook heerlijk. Het waren twee kleine appeltjes per bord gevult met amandelen, rozijnen, chocolade en basterdsuiker, als ik het goed had. "Het ziet er heerlijk uit, maar ik heb vandaag al iets gezien wat er een heel stuk beter uitzag." zei ik zacht en drukte zacht op de rits van zijn broek. Daarna trok ik mijn hand terug en liet die op zijn knie liggen. Voor de rest nam ik mijn vord op en prikte een appeltje op mijn vork, waar ik zacht op begon te knabbelen. Ze waren heerlijk, niet heel zoet. Een klein beetje zuur, maar precies goed. Een genietend gehum kwam uit mijn mond. Zo ongezond was dit nog niet en het was heerlijk, dus anders kon het me toch geen zak schelen. Ik zat hier met Harry, een echte date, iets wat al veel eerder had moeten gebeuren, maar dat kon thuis niet. Na een paar hapjes legde ik mijn vork even neer en ging met mijn vrije hand naar Harry zijn wang. Zacht wreef ik met mijn duim over zijn kaak. "Wat ben je toch prachtig." fluisterde ik oprecht en duidelijk tot over mijn oren verliefd op de jongen tegenover me. Het was heel goed dat we nu vrij afgezondert en prive zaten, want dit soort dingen voor mezelf houden ging echt niet meer op dit moment en in zo'n setting. Ik hield daarvoor te veel van hem en daarvoor was dit plekje en dit dinertje te romantisch. Mijn andere hand liet ik op zijn knie liggen en daar zacht met mijn duim over zijn huid gaan. God, wat wilde ik hem nu graag zoenen, maar het kusje op zijn hand was al tricky geweest. Een kus op mijn mond ging ik niet riskeren. Al wilde ik het nu wel heel erg graag. Daarbij maakte uitstellen het wel bijzonderder als het straks wel kon... En niet onbelangrijk was het feit dat ik niet wist of ik mezelf genoeg in bedwang kon houden om niets uit te vreten zodra onze lippen samensmolten. Ik bleef gewoon even naar hem kijken zonder echt erover na te denken. Zelfs alleen maar naar hem kijken was iets fijns voor mij en hield verrassend goed mijn concentratie vast. Wat niet velen konden zeggen. Mijn normale concentratieboog was namelijk niet veel groter dan die van een goudvis.

[ bericht aangepast op 13 sep 2014 - 13:25 ]

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Het geplaag waarmee hij me begon te bewerken werkte iets te goed, al dacht ik een uitweg te vinden door zijn woorden. De opmerking die ik hem terug gaf was bedoeld om hopelijk weer iets meer het voortouw te krijgen en aan zijn geril te merken lukte dat ook, alleen had het een vervelende bijwerking. Louis kneep namelijk als reactie in mijn been en zo dicht bij mijn lies moest ik nog harder op mijn lip bijten om geen geluidje aan mijn lippen te laten ontsnappen. Als hij zo doorging kreeg hij me met gemak in dezelfde positie als ik hem had gekregen, maar daar was hij duidelijk overheen gekomen door het ijs. Ik kreeg de neiging om hem een tik op zijn hand te geven toen hij die verder in de richting van mijn lies liet glijden, wat ik niet deed omdat ik te benieuwd was wat hij van plan was. Ondanks dat ik erdoor in de problemen kwam voelde het goed. De vederlichte druk die Louis op de rits van mijn broek uitoefende door er alleen al overheen te gaan zorgden er al voor dat mijn adem ietwat sneller ging dan normaal, niet heel veel sneller, maar wel merkbaar. Toen de ober eraan kwam was ik in de veronderstelling dat hij zijn hand wel bij me weg zou halen en hij mijn been even met rust zou laten, wat dus tegen de verwachting in niet gebeurde. Ik probeerde zijn aanraking te negeren en me op het eten te richten. Het rook fantastisch, dan moest het ook wel minstens zo goed smaken. Bij zijn woorden maar dan vooral de actie die hij erbij voegde kwam er soort vervormde piep over mijn lippen rollen en wilde ik bijna zeggen dat als hij me dan wilde plagen hij het ook goed moest doen, en dan dus niet de druk op mijn rits zo weinig houden. Toch zei ik niks, want dan bracht ik mezelf alleen maar in de problemen. Ik zuchtte opgelucht toen zijn hand verdween naar mijn knie en met een licht trillende hand mijn vork op te pakken, om een van de twee appeltjes erop te prikken. Het was niet helemaal wat ik ervan had verwacht, maar het was heerlijk, al die verschillende dingen bij elkaar gemixt gaven een aparte smaak. Ik focuste me daarop zodat ik minder last had van het effect dat Louis op me had gehad. Met een genietend geluidje nam ik hapjes van de appel terwijl ik mijn vrije hand op de zijne op mijn knie legde en daar zacht met mijn vingertoppen over streelde. Ik bloosde diep om zijn woorden en glimlachte kleintjes. "En ik weet heel zeker dat ik hetzelfde kan zeggen. Ik hou van je," zei ik zacht terwijl ik genoot van zijn liefkozende aanraking. Het ging hier dan niet, als we er de kans voor hadden zou ik zeker maken dat mijn lippen de zijne voor een hele lange tijd niet zouden verlaten. Ik haalde mijn hand bij die van hem weg en legde die weer op tafel, als we allebei een hand onder de tafel hadden kon het nog wel eens een vreemd gezicht zijn. "Ik kan niet wachten tot ik je kan voelen kronkelen onder mijn handen," zei ik met een onschuldige glimlach voor ik rustig verder at aan het kleine appeltje, die te snel op ging raken. Gelukkig waren het er twee en kwam er nog een toetje achteraan, want het eten hier was te lekker om er maar weinig van te nemen.

---

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Het was duidelijk dat Harry het erg lastig kreeg door mijn acties. Het piepen, wat ik tot nu toe in mijn gezal had weten in te houden, vertelde me dat ik hem in elk geval vast een beetje opwarmde voor vanavond. Ik liet hem langzaam een beetje gaan en begon aan mijn tussengerechtje te knabbelen. Het was zo enorm lekker. Ik genoot er enorm van, maar ook enorm veel van mijn uitzicht. Ik zag hem wat trillen en grinnikte zacht terwijl ik verder knabbelde. Toch kon ik het niet veel later het niet laten om hem een complimentje te geven. Meer kon jammergenoeg niet, want we waren in het openbaar. Toch was dit al erg fijn. Zijn reactie erop liet me blozen. Hij was niet zo snel van het L-woord of complimentjes, daarom waren die voor mij wel heel bijzonder en deden ze veel met me. Ik liet me wegdromend een beetje door hem verplaatsen. Ik droomde weg over straks, de toekomst, onmogelijke scenarios en hopeloze dromen. Dromen over een huwelijk met mijn geweldige vriendje, later samen op een balkon met drie kleine koters, Harry achter een piano met zijn prachtige stem en ik zacht pingelend op mijn oude gitaar. Alles wat ik droomde was compleet onmogelijk, maar goed. Een mens moest dromen houden. Ik werd ruw uit mijn dromen getrokken door zijn woorden waardoor ik weer flink in zijn knie kneep en mijn vork spontaan op mijn bord liet vallen. Ik hapte naar adem en had even wat moeite om mezelf te herpakken. De gedachten aan wat hij in godsnaam allemaal met me kon doen als we terugwaren in de hotelkamer deden mijn wereld draaien. Het duurde even en kostte een paar slokken wijn voor ik kalm genoeg was om met nog een slokje wijn mijn vingers over zijn been te strelen. "Ik ook niet, maar volgens mij is vanavond de avond dat het kronkelen voor jou is weggelegd. Ik kan niet wachten om je ondanks alles te horen smeken meer. Je alles overboord te zien gooien, al je trots en dominantie, alleen maar om dat gevoel wat een flinke licht pijnlijke stoot je geeft weer te voelen." zei ik zacht en flink hees. Met een trillend handje pakte ik mijn vork weer op en knabbelde verder aan de heerlijke zoete appeltjes. Mijn ademhaling was niet helemaal stabiel en mijn probleem groeide met de gedachten aan vanavond. Toch kon ik zeker genieten van mijn eten. Ik knabbelde het eerste appeltje helemaal op en nam het tweede dingetje op de vork. "Ik hou van je." zei ik zachtjes voor ik verder knabbelde. Ik hoopte dat hij mijn woorden niet tegen me zou gebruiken, al had ik zo het gevoel dat hij dat waarschijnlijk wel zou doen. We probeerden elkaar nu allebei op de rand te krijgen, wat hem bij mij prima lukte. Of me dat bij hem ook lukte leek er wel op, maa ik was er zeke niet zeker van. Ik at rustig verder en trippelde met mijn vrije vingers wat over zijn vrije arm. Het was erg fijn om samen te kunnen zitten en zacht met hem te spelen. Dat deed ik ook graag als we samen op de bank lagen of samen aten. Zodra het kan wilde ik hem altijd kunnen aanraken, gewoon om toch dicht bij hem te kunnen zijn op elk vlak. Zeker omdat ik op die manier hem ook kleine liefdessignalen kon geven, want die kon hij niet van mijn gezicht aflezen, jammer genoeg. Toch maakte het dat allemaal wel weer ook specialer.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Een verontwaardigd geluidje rolde over mijn lippen door zijn gegrinnik om mijn trillende handen. Ik vond het dus echt niet grappig. Toch verdween die verontwaardiging als sneeuw voor de zon door het compliment dat hij me gaf en bloosde ik diep. Oprecht gaf ik hem hetzelfde terug en voegde er nog aan toe dat ik van hem hield. Ik zei het niet vaak tegen hem, maar dat betekende niet dat het niet waar was. Mijn hart behoorde compleet tot Louis toe en niemand anders, wat hij hopelijk wel wist. Anders maakte ik dat hem met alle liefde nog een avondje heel duidelijk. Het was ook geen geveoel waarvan ik dacht dat het snel zou overwaaien of dat het zou verminderen, ik was juist bang dat ik alleen maar meer voor de jongen ging voelen. Daarom stond ik er zo op dat we op een punt samen gingen wonen, dat was het enige dat kon zonder dat mensen heel argwanend werden. Zoveel goede vrienden gingen samen wonen onder het mom van het eeuwige vrijgezelle leven, die smoes konden wij ook prima gebruiken. Daarbij zou ik hem ook als extra hulp voor mij kunnen bestempelen, Louis vertrouwde me al amper alleen bij het fornuis dus dat was een optie. Ooit trouwen zat er voor ons sowieso niet in, tenzij er een hele kleine kans was dat we meerdere contacten gingen liggen. Vanaf een jonge leeftijd had ik al een kinderwens, wat voor een koppel als wij ook niet weggelegd was, al kon je nog erg ver komen met de juiste smoezen. Dit keer kwam er van mijn kant gegrinnik bij de reactie die Louis gaf op mijn woorden, gelukkig lag zijn hand niet hoger dan mijn knie, anders had ik op eenzelfde manier gereageerd. Het bleef even stil aan de andere kant op het geluid van het gehap naar adem na, waarna ik zijn vingers weer over mijn been voelde gaan en wist dat hij er iets op bedacht had. Ik kneep mijn ogen dicht terwijl er een soort stroomstoot over mijn ruggengraat gleed door zijn woorden. Als hij het zo wilde, best. Ik kon er wel op doorgaan dat ik hem onder handen zou nemen maar hij ging daar toch op terug komen dat ik vanavond onder lag, dus besloot ik daar mijn kans in te grijpen. "Laat me dan smeken, zorg dat mijn lijf trilt onder elke aanraking en zich in alle bochten wringt om je goed te kunnen voelen. Zodat je constant mijn gevoelige plekje raakt tot ik je naam zo hard gil dat het hele hotel het kan horen," zei ik op extreem zachte toon, als iemand dat hoorde zaten we pas goed in de problemen. En als dat niet zo was zat Louis alsnog in de problemen, het feit dat ik normaal dit soort woorden nooit uitsprak, al helemaal niet zonder eerst dieprood te blozen, maakte het nog erger. Op mijn gemak en alsof ik nooit wat gezegd had ging ik verder aan het appeltjes, die al bijna op was en na een paar hapjes helemaal, om door te gaan met de tweede. Ik glimlachte om zijn woorden en zijn vingers die over mijn arm trippelden. Hij was er nooit zo goed in om van me af te blijven, niet dat ik er goed in was, ik bleef in de tijd die we samen hadden net zo lang aan hem plukken tot hij zich eraan ging irriteren. Dat ging van wat met de zoom of de kraag van zijn shirt spelen, naar zacht over zijn arm strelen en een lok van zijn haar dat ook te lang aan het worden was om mijn vinger te draaien. Dat ging op dit moment lastig, maar als we rustig ergens lagen zou ik dat zeker doen, het was immers een van mijn favoriete bezigheden, naast hem op alle mogelijke vlakken plagen natuurlijk.

---

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Hoe hij reageerde was het geweldigste wat ik op dit moment op mijn netvlies kon krijgen. Hij rilde en kneep zijn ogen dicht, alsof ik hem al op zijn rug had en met zijn lichaam begon te spelen. Alsof ik al alle juiste knoppen begon in te drukken. Zijn woorden klonken heel goed, te goed. De scene begon zich al af te spelen in mijn hoofd, wat dit alles best lastig maakte om me nog te controleren. Ik beet heel hard op mijn onderlip en sloot mijn ogen in de hoop me in de hand te kunnen houden. Tja, dat probleem in mijn broek was echt niet opgelost met het ijs. Dat merkte ik nu wel. Het duurde even voor ik me weer in de hand had en mijn vork licht trillend pakte om aan het appeltje te knabbelen. Zijn wangen waren knalrood en om zowel hem als mezelf te kalmeren streelde ik zacht zijn arm. Zo zou ik nog wel een paar foute opmerkingen maken, maar nu kon ik dat eigenlijk nog niet aan. In stilte at ik verder met mijn blik gefixeerd op mijn prachtige vriendje. Elk detail van zijn hele wezen kende ik inmiddels uit mijn hoofd. Elk klein trekje, van hoe elk van zijn krullen bewoog bij elke beweging die hij maakte tot hoe zijn vingers enigsinds trilde als hij zich erg op iets concentreerde of iets heel spannend vond. Ik was wel blij dat hij me toestond dit te doen, want van hem afblijven kon ik zeer zeker niet. Dan was het een positief dat hij blind was en ik dus niet van hem af hoefde te blijven omdat ik hem moest 'leiden'. Dat zou hopelijk ook ooit de smoes zijn om samen te kunnen wonen onder het mom 'eeuwige bachelors met hulp'. Ik knabbelde mijn tweede appeltje ook op en legde mijn bestel weer weg voor ik rustig een slokje wijn nam. Hij was zo mooi en helemaal van mij. Met mijn glas in mijn hand kreeg ik weer de moed om hem toch wel erg fout toe te spreken. Natuurlijk op zo'n gedempte toon dat niemand behalve hij me kon verstaan. "Ik zal je zo onder handen nemen dat je morgen geen stem meer over hebt van het gillen van genot, dat de krassen van jou nagels nog weken in mijn rug zullen staan, dat je onder niet meer van boven weet te onderscheiden en links niet meer van rechts, dat je een wrak bent aan het einde van de avond, maar er niets om geeft omdat je in een roes van genot in slaap bent gevallen en het pas morgen merkt als je je prachtige krullen niet meer uit de klit krijgt, onder het zweet en zaad zit en met elke stap heel helder wordt herrindert aan vanavond." Mijn stem was erg hees en met deze woorden hielp ik mezelf ook niet echt van de problemen af, maar hem hopelijk wel de problemen in. Mijn vingers bleven onschuldig en rustig over zijn arm gaan, alsof ik niets had gezegt en ik keek hem met een klein glimlachje en lichte blosjes toch erg onschuldig aan. Het was niet alsof het vreemd voor me was om dit soort dingen over mijn lippen te laten rollen, maar tegenover Harry was het toch anders. Niet alleen om hem op te winden, maar ze waren ook een soort belofte. Alsof ik hem beloofde dat ik er alles in mijn macht aan zou doen om het zo te laten verlopen, wat eigenlijk ook zo was. Ik wilde hem zo erg laten genieten dat dit ervan de uitkomst zou zijn... Al zou ik als ik er nog kracht voor had hem wel een beetje schoonmaken voor het slapen, want als alles eenmaal opgedroogd was, was het een stuk lastiger schoon te maken. Toch zouden we morgen ochtend zoizo wel moeten douchen, dat was wel zo fris en het warme water zou helpen tegen zijn pijn die hij zoizo zou voelen morgen. Dat kon namelijk niet anders.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Bij een van ons twee zou het op een gegeven moment heel erg fout gaan als we zo doorgingen met die opmerkingen. Het liet me met elk woord meer verlangen naar vanavond, al dacht ik wel dat het hetzelfde werkte voor Louis. Ik wist dat de jongen een beelddenker was en daarom vond ik het doodzonde dat ik zijn reactie op mijn woorden niet kon zien, als we dit in de hotelkamer hadden gedaan had ik het nog kunnen voelen, maar dat ging hier erg lastig. Hij had dan wel aan me toegegeven dat hij liever had dat ik de touwtjes in handen nam, volgens mij kon hij het beeld van mij smekend en compleet aan zijn macht ondergeworpen ook niet weerstaan. Het enige nadeel aan mijn woorden was dat ik het niet gewend was om zo te spreken en door mijn normaal redelijk verlegen kant op dit gebied mijn wangen vuurrood begonnen te kleuren. Zo rustig mogelijk begon ik aan de tweede appel terwijl hij zacht over mijn arm streek, wat een fijne kalmerende werking op me had. De meeste van zijn aanrakingen hadden dat effect, vooral als ik al ergens loom lag of tegen hem aanhing kon hij me met gemak in slaap krijgen met die liefkozingen. Ik weigerde mijn wijn verder nog aan te raken, ondanks dat het glas nog driekwart vol zat, ik kon het mezelf echt niet veroorloven. Louis bleef even stil maar niet voor lang, net na ik het laatste stukje van mijn laatste appeltje had doorgeslikt begon hij te spreken. Mijn mond viel er een klein stukje door open en een heel zacht.verlangend geluidje rolde over mijn lippen, waarna ik mezelf al snel herstelde en mijn mond dichtklapte. Ik was gewend van hem dat hij dat soort dingen wel vaker zei, maar niet zo en al helemaal niet in het openbaar. Om mezelf in de hand te kunnen houden drukte ik mijn benen stevig tegen elkaar aan en haalde even diep adem. Bijna had ik de neiging om hem smekend aan te kijken en voor te stellen het nagerecht over te slaan, maar dat plezier gunde ik hem weer niet. "Dat is vast wel een beeld dat je graag zou willen zien, niet? Om te weten dat jij de eerste bent die me op die manier mag aanraken, de enige bent die elke zwakke plek op mijn lijf weet en degene bent wiens naam ik in vlagen van genot gil," zei ik zacht, de trilling terug in mijn stem. Ondanks dat ik het niet voor ging stellen, zou ik er geen problemen mee hebben om nu al af te rekenen en te gaan. De appeltjes konden in principe toch als toetje gezien worden. Met de hand van mijn vrije arm gleed ik dit keer onder de tafel en gleed daar langzaam mee naar zijn kruis, om zonder geluid met mijn lippen de woorden: "Ik wil je," te vormen en te glimlachen. De jongen klonk dan wel alsof hij heel ruig met me zou zijn, ik wist dat het precies tegenovergesteld zou zijn als Louis me eenmaal op mijn rug had, tot ik hem ging smeken om meer, wat dan mijn eigen schuld zou zijn. Ik ging in ieder geval geen spijt krijgen van mijn keuze dit hem toe te zeggen, ik stond er volledig achter, waar hij tot nu toe geen problemen mee leek te hebben. Het enige wat ik vroeg was een avondje om van hem te genieten en daarna in zijn armen of met hem in mijn armen in slaap te vallen, dat was zeker niet teveel gevraagd in mijn ogen.

---

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Mijn woorden hadden precies de uitwerking waar ik op had gehoopt... En eigenlijk nog veel meer dan dat. Zijn gezichtsuitdrukking was onbetaalbaar en ik hoopte echt die uitdrukking straks terug te kunnen zien. Het was mij ook maar al te duidelijk dat ik hem nu ook flinke problemen had gegeven. Ik werd nog opgewondener van zijn reacties op mijn woorden en mijn vuile gedachten, dan van zijn woorden. Zeker zijn duidelijke problemen met zijn eigen lichaam maakte alles voor mij ook wat lastiger. Toch wilde ik echt niet dit hele dinertje verkorten, alleen omdat we elkaar aan het plagen waren en problemen hadden gekregen erdoor. Vanavond moest speciaal en romantisch worden en niet in het teken staan van pure lust en haast. Dat wilde ik zo goed mogelijk voorkomen. Toch maakte hij het niet makkelijker door zijn volgende woorden. Ik was dan wel geen dominante jongen en zeker niet in bed, maar het idee dat hij als een smekend kronkelend wrak onder me zou liggen met een onstilbare lust voor meer, stond me enorm aan. Ik had alleen nu wel een flink probleem in mijn broek en zijn woorden hielpen ook echt niet mee. Ik hapte zacht tweemaal naar adem voor ik mijn hand weer naar zijn lies bracht. "Meer dan goed voor me is." zei ik hees terwijl ik weer zacht over zijn lies streelde door zijn broek heen. Ik had er alleen zo veel plezier in om hem te plagen dat hij me compleet verraste met zijn hand die mijn kruis raakte. Mijn hele lichaam verstijfde zich en ik hapte naar adem. Zo plagen, zeker in het openbaar, maar zelfs prive, was ik echt niet van hem gewent. Toen zijn lippen ook nog eens de drie woorden vormden die iedereen wel wilde horen van zijn geliefde kreeg ik het allemaal weer even te kwaad. Ik zou eigenlijk zijn hand weg moeten slaan om mezelf te kunnen herpakken, maar dat wilde ik eigenlijk helemaal niet. Toch moest ik me wel even goed in de hand houden toen de obers onze borden kwam ophalen en weer een stel kaarten neerlegde. Dit keer waren het dessertkaarten. Toen hij wegliep boog ik me voorover naar Harry's oor en fluisterde: "Ik ben helemaal van jou. Neem me." fluisterde ik heel hees in zijn oor voor ik terug achterover ging zitten. Dit had ik nog nooit gezegt tegen hem en ik had het nog nooit met zoveel gevoel gezegt tegen wie dan ook. Het was voor mij ook een beetje een schok, maar ook een schok die ervoor zorgde dat ik iets uit zijn greep gleed, waardoor ik me weer kon herpakken. Ik trok mijn eigen hand terug en nam een slokje wijn voor ik zijn hand bij mijn kruis weghaalde. Zo kon ik ten minste langzaam bijkomen en mijn glas leegdrinken. k zag dat er nog zo'n half glas in dat van Harry zat, maar dat ging nog wel op en de rest van de fles ging mee naar het hotel. Dat was lekker voor ofwel vannacht ofwel een van de komende avonden. Ik legde zijn hand op de braille kaart voor hem en nam zelf de andere kaart om even te kijken. Ik had wel een ideetje, wat dit zou doen opschieten en wt nog best romantisch kon zijn. "Als we samen een ijsje delen, dan kunnen we erna heerlijk naar het hotel terug. Daar kunnen we dan genieten van een laatste zoetigheidje voor het slapengaan..." zei ik met een scheve grijns. Hij wist echt wel waar ik op doelde en hopelijk ging hij erin mee, want ik kon het zoizo niet langer volhouden en hij volgens mij ook niet... Gelukkig.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Het feit dat Louis dit alles met me kon doen zonder me echt aan te raken en met alleen al woorden was verbazingwekkend, maar het voelde te goed om er veel over na te denken. Ik had het idee dat ik precies hetzelfde bij hem kon, wist het zo goed als zeker. Het jammere was dat hij daar een voordeel in had omdat ik een groot deel van zijn reactie gewoon niet meekreeg aangezien ik zijn uitdrukking niet kon zien. Daarbij werkte mijn lichaam op dit moment voor geen meter mee en liet ik veel meer merken dan ik wilde, al hielp dat toch een beetje om ervoor te zorgen dat ik niet de enige was die het effect van zijn woorden door maakte. Natuurlijk draaide het niet allemaal daarom, het was nog altijd omdat we van elkaar hielden en vertrouwden, maar het was heel lastig om dat in mijn gedachten te houden met zijn woorden die daar ook in rondspookten. Het beeld dat ik hem gaf om te visualiseren had daar ook een handje in, niet alleen bij Louis, want ik wist maar al te goed dat hij het dan ook waar zou maken en ik straks echt voor meer lag te smeken, wat ik niet zo heel erg zou vinden want hij gaf me meestal toch wel mijn zin, dus het was hopen dat het deze keer zo zou zijn. Een speelse glimlach vormde zich om mijn lippen door zijn woorden als reactie en ik beet expres lichtjes in mijn onderlip terwijl ik hem strak aankeek toen hij zijn hand weer naar mijn lies bracht. De stof was erg strak, maar ook aardig dun dus het voelde net niet of hij met zijn vingers over mijn huid ging. Ik rilde even voor ik plagerig een van mijn handen naar kruis bracht, wat nog wat koud aanvoelde door het ijs waarmee hij zichzelf had geprobeerd in te houden. Voldaan door zijn happen naar adem wat meer druk zette op wat ik overduidelijk voelde als zijn lengte, dit soort acties was ik totaal niet van mezelf gewend maar op een vreemde manier gaf het me toch een soort kick. Zonder geluid vormde ik met mijn lippen wat woorden dat voelbaar onder mijn hand effect had, echt niet dat ik die weg ging halen, alleen als hij hem weg zou duwen. Daarom liet ik die ook rustig liggen toen ik voetstappen achter me naar ons toe hoorde komen en zette zelfs nog wat meer druk toen de man naast ons stond om de borden op te pikken en te verwisselen met de kaarten. Ik was vals bezig, maar ik wist ook dat ik ervoor gestraft zou worden, of dat nou hier of op de kamer was. Zijn adem die ik plots tegen mijn oor voelde slaan en zijn woorden hadden me bij verrassing en kon daarom een extreem ingehouden en zachte kreun niet tegenhouden, het verwarde me ook erg. Ik wist niet zeker meer wat Louis nou van me verwachtte, om eerlijk te zijn was ik al heel gespannen voor de komende gebeurtenissen en een verandering van het plan ging daarbij niet helpen. Op zich wilde ik het best voor hem veranderen, al vond ik dat nog een tikje enger dan dat hij mij zou nemen. Al met al deden zijn woorden niet veel goeds met me en trok ik mijn hand terug zodra ik hem die weg voelde duwen. Toen hij mijn andere hand op de kaart legde deed ik niet eens de moeite die te openen, ik was even te ver van de wereld. Ik keek hem wat scheef aan bij zijn voorstel en knikte, dat klonk zeker niet verkeerd, om het afwezige gevoel van te af te schudden. "Weet je dat zeker? Want ik weet nog wat andere heerlijke dingen die niet zo zout zijn," zei ik, grijnzend met mijn woorden vol suggestiviteit. Hij mocht het opvatten zoals hij wilde, maar voor mij was het vrij duidelijk. Zonder het te weten had de jongen me al onder de duim en met de juiste acties volgde ik alles op wat hij maar zei, en ik wist niet zeker of ik nou moest hopen of niet dat hij daarachter kwam.

---

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Zijn rilling bij mijn hand tegen zijn lies deed me erg goed. Het was gewoon geweldig om de normaal zo toch wel terughoudende jongen, zeker in het openbaar, te zien rillen onder de lichtste aanrakingen. Zijn reactie alleen had ik nooit durven en kunnen dromen, waardoor ik hapte naar adem en echt compleet van de kaart werd geveegd. Al mijn spieren verstarde en een rilling liep door me heen toen hij net wat meer druk op mijn duidelijk weer hard wordende lengte zette. Ik was dit echt niet van hem gewent en de woorden die hij vormde al helemaal niet. Alsof het feit dat hier niemand ons kende en niemand ons stoorde hem uit zijn schulp had getrokken en hij nu haast erger plaagde dan ik ooit had gedaan, bij wie dan ook. Toen ik de ober aan zag komen lopen hoopte ik even dat het een teken zou zijn voor de krullenbol om me los te laten, maar de druk werd alleen maar erger, waardoor ik wel heel hard op mijn lip moest bijten om niets te laten merken. Hier kreeg hij vanavond nog wel wat van terug als hij eenmaal onder me lag. Toen de man eenmaal weer weg was boog ik mezelf met moeite voorover en fluisterde iets in zijn oor wat hem hopelijk ook een stuk verder naar de rand zou vegen. Ondanks zijn zachte kreun, die me weer deed rillen en het echt heel erg moeilijk maakte om nu niet gewoon af te rekenen en weg te gaan, zag ik wel wat verwarring op zijn gezicht. Het duurde heel even, en ook het feit dat ik zijn hand van mijn kruis schoof, voor ik wist waarom. Ik zou bovenop kruipen vanavond en ik moest dus wel in die rol blijven. Daar moest ik me echt steeds aan herrinderen, want ik legde mezelf liever op mijn rug neer, maar goed. Ik nam een paar slokjes van mijn wijn om te kalmeren en keek toen rustig naar de kaart. Bij mijn voorstel zag ik hem grijnzen en zijn woorden lieten me wel merken waaraan ik dacht. "Daar weet ik er ook wel een aantal van, maar wie zegt dat ik voor het slapengaan het liefst nog een zoete snack neem. Ik weet niet hoe het met jou zit, maar iets lekker zouts kan ik echt niet weerstaan, zeker niet als het van de juiste komt." zei ik met een grijns voor ik nu een slokje wijn uit zijn glas nam. Hij wist echt wel wat ik bedoelde en zo niet dat liet ik het hem wel merken als het nodig zou zijn. "Maar wat dacht je van een kinderijsje met spikkels en twee lepeltjes? Dan mag jij het speeltje hebben, want straks in de hotelkamer heb ik toch nog een veel leuker speeltje voorhanden." zei ik schaamteloos en erg suggessief. Er was niemand in de buurt en ik wilde zijn reactie wel eens zien op het feit dat ik nu toch liet zien dat hij straks onder zou liggen en aan mijn acties overgelevert was. Geen onduidelijkheid meer. Ik besloot voor mezelf vanaf nu de leiding te nemen en die me niet meer af te laten pakken. Anders kreeg ik hem ook echt niet meer terug en zou deze avond een stuk anders verlopen dan in eerste instatie, eigenlijk in tweede of derde instatie, maar goed, gedacht. Dat het zo zou lopen had nooit op de planning gestaan, maar erg vond ik het zeker niet. Dan had ik toch niet voor niets het glijmiddel en de geurkaarsjes in mijn koffer gedaan. Rozeblaadjes waren ook wel leuk, maar hij kon ze toch niet zien, dus dan maar lekkere geurkaarsen. Nog een pluspuntje van zijn blindheid was dat het licht aan kon blijven. Zelf had ik nooit problemen gehad met sex hebben met het licht aan, maar sommige anderen wel, zeker de eerste paar keren. Dat ging altijd zo onhandig, want je zag geen steek met alle lichten uit, wat ook nog eens jammer was dat je hun uitdrukkingen niet kon zien. Nu zou ik dus gewoon het licht aanhouden, of hij moest er expliciet om vragen, dan zou ik eht wel doen, al merkte hij het verschil toch niet. Zijn wensen bleven toch altijd het belangrijkst voor me. Mijn hand verdween weer onder de tafel om daar in stilte langs zijn lies te strelen, waar ook al duidelijk wat spanning op zijn broek stond, wat toch wel een trotse glimlach bij mij opleverde.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Met een tevreden gniffel zorgde ik ervoor dat de druk op geen enkele manier van zijn kruis verdween toen ik hem zijn spieren voelde aanspannen en het effect ervan onder mijn hand voelde. Omdat ik dit nooit deed had dit nog een grotere uitwerking, letterlijk en figuurlijk, dan dat ik had gehad. Ik grijnsde speels en onschuldig naar Louis, die het duidelijk erg moeilijk kreeg, maar dat vermeed niet dat ik het nog een stapje verder bracht toen de ober naar ons toe kwam. Eens kijken hoe goed hij zich kon inhouden als hij geen keuze had maar ik het verschrikkelijk lastig voor hem maakte. Ik ging hierdoor zwaar in de problemen bij hem komen, het kon me nu echt niet schelen, het was te leuk om zijn lichaam op mijn handen te voelen reageren. Daarbij konden zijn straffen zo erg nog niet zijn, hoopte ik tenminste. Het zou vast iets zijn waarmee hij me net zo lang plaagde en ik er niks tegen kon doen of iets in die trant, want anders zou ik het ook niet weten. De woorden die hij in mijn oor fluisterde lieten een zachte kreun over mijn lippen rollen en me er heel erg naar verlangen, al was dat niet het plan en bracht het me wat verwarring. Hij duwde mijn hand weg en leek me even de tijd te geven om normaal adem te halen en wat bij te komen aangezien Louis zijn hand bij mijn lies had weggehaald. Ik was dan erg gevoelig voor de juiste aanrakingen, ik herstelde ook weer redelijk snel, wat in deze situatie erg handig was. Het nam niet weg dat mijn lichaam op hol was geslagen, ik kon alleen weer enigszins normaal ademen en mijn rode wangen waren verdwenen. Daarom kon ik al vrij snel op zijn voorstel reageren met een suggestieve grijns. Ik likte langzaam over mijn lippen bij zijn woorden en humde even. "Iets zouts is nooit slecht, dan moet je het vooral nemen als je er zin in hebt," zei ik met een kleine glimlach. Ik had nog maar weinig problemen met de meeste dingen na vandaag, al was ik voorzichtig erin, dus was dit geen probleem. Ik liet een zenuwachtig lachje horen om zijn woorden en rilde even. De verwarring was gelijk weg, maar daardoor kwamen de zenuwen op zetten. Ik vond het allemaal toch wel heel spannend en een beetje eng, ondanks dat ik dat prima wist te vermaskeren door mijn plagen naar Louis toe. Hij zag vast dwars door me heen, maar dat deed er even niet toe. "Dat klinkt eigenlijk wel heel lekker," zei ik zo rustig mogelijk, wat je op twee manieren kon opvatten en hem kennende ging hij het op de foute manier opvatten. Ik humde genietend toen ik zijn hand weer bij mijn lies voelde, toch zou ik gek worden als hij niet snel echt iets ging doen. Uitdagend spreidde ik mijn benen wat verder uit elkaar zodat hij er beter bij kon en beet licht op mijn lip. Ik was niet zo makkelijk om te krijgen, al helemaal niet als mensen ons konden zien, daardoor was dit heel wat voor mij om te wagen. Onschuldig keek ik Louis aan en keek niet weg toen de over weer naast ons stond om de laatste bestelling op te nemen, dat mocht de jongen wel doen. Ik had namelijk zo het idee dat ik niet de enige was die het effect van zijn plagen heel goed kon voelen.

---

Because I love him, do I need another reason?