[Speeltopic] Same Love • One Direction • 5SOS - Speeltopics

Stel je voor; een wereld waarin mannen niet op mannen mogen vallen, en vrouwen niet op vrouwen. Waarom dan niet? Dat weet niemand. Mensen in die wereld gaan liever dood dan dat ze laten zien wie ze werkelijk zijn, omdat ze hoe dan ook toch nooit geaccepteerd zullen worden, want zij zijn anders, zij zijn "handlangers van de duivel" volgens sommige religies. Ze vallen op het zelfde geslacht. Wat maakt het uit? Als je maar gelukkig bent, toch? Nee, zo werkt het niet meer. Het is zelfs strafbaar om te houden van wie je houd. Als je al niet eens meer normaal verliefd mag zijn, waar moeten we met deze wrede wereld vol met haat dan naar toe? Wat komt er van terecht? Niks. Die mensen word hun leven zó zuur gemaakt, dat ze op een gegeven moment zelfs liever dood willen, dat is wat er gebeurd vanwege de "anti-gay wet". Het maakt de hele wereld kapot. Maar boeit het ze? Nee, zolang zij hun gang maar kunnen gaan. Maar wat nou als dat niet alleen een voorstelling is, als je echt in die wereld leeft, net zoals de jongens van One Directon en 5 Seconds of Summer? Wat moet je dan? Je geliefde zomaar opgeven? Of doorvechten tot het bittere eind, en dat je alsnog neergeknald word? Terug vechten? Nee, dat heeft allemaal geen zin. Uit elkaar ga je toch wel in zo'n wrede wereld, vol met haat. Wat doen de jongens? Misschien niet de verstandigste keus, maar ze gaan gewoon door met hun leven, samen, als stel. In de hoop dat niemand er wat van merkt. Maar wat als ze het merken, en ook zij zo tot waanzin worden gedreven, en niet eens meer over straat kunnen zonder uitgescholden te worden, en zelfs haat-mail krijgen, en niet eens meer veilig voor de haat zijn in hun eigen huis? Wat kunnen ze er nog tegen doen?

Love doesn't know gender, only happiness.

Love isn't perfect.
Love is overcoming obstacles,
Facing challenges,
Fighting to be together.
Holding on, and never letting go.
Love is realizing that every hour,
Every minute,
Every second,
it was worth it,
Because you did it together.

• Rollen •


• Regels •


Koppels:
Niall & Quinn
Michael & Ashton
Calum & Luke
Louis & Harry

Begin:
Het is zomervakantie, en iedereen heeft hun verdiende tijd vrij gekregen. Sommigen hebben hun koffers al gepakt en staan de trappelen om op vakantie te gaan, naar een plek waar niemand ze kent, terwijl anderen hun vakantie liever thuis vieren, waar het veilig en bekend is. Sommigen zijn allang op hun plek van bestemming en genieten met volle teugen van hun rust, terwijl anderen nog even moeten wachten en nog in de auto, het vliegtuig op zelfs op de boot zitten. Hoe dan ook, iedereen probeert er het beste van te maken in die zes weken van vrijheid, al is dat soms nog best lastig in de wereld waarin ze leven.

[ bericht aangepast op 27 aug 2014 - 0:32 ]

---

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Ik was blij dat Harry ook niets mankeerde. Ik genoot nog even van zijn aandacht onder het opvouwen. Toch gaf ik hem al gouw zijn shirt en stond op om Elijah vast te maken en daarna Buddy maar te gaan vangen. Thuis was dat al een ramp, laat staan hier. Zijn laatste kusje deed me goed voor ik dan echt begon. Zijn hond had ik zo te pakken en ingesnoerd, maar de mijne was altijd het grote probleem. Hij was enorm lief, maar de drukte zelve. Nu was ik dat meestal ook, al was ik tegenwoordig iets rustiger geworden. Ik sprong en greep tevergeefd naar zijn halsband. Net bij Harry zijn woorden wist ik zijn halsband te pakken. Met een zacht gesteun knipte ik de riem eraan. Ik keek naar mijn vriendje en glimlachte. "Je kan er altijd mee door, schatje. Maar misschien een borstel door je prachtige krullen en een mesje over je stoere stoppels." zei ik met een scheve glimlach. De stoppels stonden hem goed, maar niet heel netjes. Mij ook niet. Ik moest het dus eigenlijk ook doen. Toch had ik Buddy net gevangen. Ik zuchtte en liet de riem los om daarna naar Harry te lopen en over zijn wang te aaien. "Als jij nu eerst even je krullen uit de klit haalt, dan scheer ik erna je wangen glad. Of wil je het liever zelf doen?" Ik drukte een kusje op zijn neus en ging nog even op zijn schoot zitten. Hij zag er echt heel netjes uit. En echt onweerstaanbaar sexy. "Als er ooit een trouwdag komt weet ik niet of ik je wel kan toestaan om er zo sexy uit te zien in een pak, zonder dat ik de kleren direct van je lichaam scheur dan." fluisterde ik toch enigsinds hees in zijn oor. Hem in een pak was echt niet te weerstaan. Het liefst trok ik nu direct zijn kleren van zijn lichaam en nam hem onderhanden. Ik wist niet hoever ik kon gaan, maar daar was hij tot nu toe flink duidelijk in geweest. Ik drukte nog een zacht kusje onder zijn oor voor ik even met een van zijn kleine krulletjes speelde. Hij was zo'n schatje. Zo wilde ik met hem nog wel even blijven zitten, maar we moesten zo toch echt weg. Tijd voor hem om zijn haar te doen en voor ons allebei om ons te scheren hadden we nog wel, maar veel meer niet, jammer genoeg. We moesten namelijk ook weer niet te laat komen. Zoizo zouden we niet te laat komen als ze daarna gingen, dus eventjes hier zitten ging nog wel, maar niet te lang en ik was erg bang dat ik toch liever zou stoppen voor ik niet meer weg wilde. Nu al was dat zo'n beetje hetgeen wat ik niet wilde, maar goed. Nu zou ik het nog net voor elkaar krijgen zonder zware aanmoedigginen. Harry's schoot was namelijk een betere zitplaats dan welke stoel of bank dan ook. Ik bleef nog even met zijn krulletjes spelen met mijn hoofd leunend tegen zijn schouder. Ja, dit zat prima en zolang Buddy bij de deur stond was er niets aan de hand. Dan konden we nog even wat tijd voor onszelf nemen. Of eigenlijk ons klaarmaken voor vertrek, wat ik nu weer uitstelde, wat ik eigenlijk niet had moeten doen, maar goed. Dan moest hij er maar niet zo belachelijk goed uitzien in zijn nette kleren.

[ bericht aangepast op 2 sep 2014 - 21:27 ]

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Een zacht gegniffel rolde over lippen dankzij zijn woorden, mijn gevoeligheid voor complimenten nog even erg als altijd en al helemaal als Louis het was die het zei. Uit automatisme ging ik bijna met een hand over mijn kaak heen om voor mezelf te kijken of het echt waar was wat hij zei, op stoppels lette ik zelf nooit zo tenzij ik het een keer toevallig merkte, maar ik liet het nooit uit de hand lopen, dat vond ik sowieso niet fijn. Mijn haar werkte altijd wel mee dus dat was mooi, nou ja, behalve dat het altijd voor mijn ogen ging hangen als ik er geen bandana in had. Ik genoot van de zachte aanraking op mijn wang en leunde er licht in, niet willende dat het stopte. "Hmm, doe jij maar, ik heb geen zin," grijnsde ik lui. Ergens was het ook gewoon een excuus om door de jongen aangeraakt te worden maar toch, ik was geen ster in scheren en het was nou weer zo wat om met een paar sneetjes in mijn gezicht uit eten te gaan. En ik was gewoon lui, heel simpel. Tenzij hij er een probleem mee had liet ik het fijn aan hem over, daar vertrouwde ik hem op. Ik glimlachte om het kusje op mijn neus en sloeg gelijk mijn armen om zijn middel toen ik plaats voelde nemen op mijn schoot. Nieuwsgierig keek ik hem ongeveer aan door zijn woorden, daar hadden we het weinig tot niet over dus dit verbaasde me wel. Al werd het me heel duidelijk waar dit heen ging door de woorden waarmee hij afsloot, die me lieten rillen en mijn ogen sluiten. De heesheid in zijn stem, die niet veel was maar genoeg om te horen, deed altijd wat met me dat ik nu koste wat het kost moest voorkomen. De neiging na het kusje onder mijn oor om mezelf achterover te laten vallen en Louis bovenop te trekken was heel groot, maar ik hield me met pijn en moeite in. Ongelooflijk hoeveel invloed hij op me had met die paar woorden. Automatisch leunde ik al een beetje naar achteren, ik was het gewend om na woorden als deze op mijn rug gedrukt te worden, al wist ik dat het dit keer niet ging gebeuren. Tijdgebrek en dergelijke. Mijn lichaam wist nog niet precies hoe het hierop wilde reageren, het zag er in ieder geval niet goed uit. Ik aaide met een hand door Louis zijn haren, om diezelfde hand naar zijn kin te laten glijden en die zo te draaien dat hij me volgens mij aan keek, met mijn andere hand probeerde ik zijn lijf ook zo mee te laten draaien zodat hij niet ongemakkelijk zat. Zacht drukte ik mijn lippen op de zijne, het was riskant, maar ik ging kijken hoever ik dit kon pushen tot we echt in tijdnood kwamen. Daarbij viel wat hij net had gedaan bij mij onder plagen en dat kon niet door de beugel. Licht ging ik met mijn tong over zijn onderlip, wetende dat hij de hint wel begreep. Ik was niet bang dat hij me zou weigeren of terug zou trekken, dat had de jongen nog nooit gedaan en hij had zelf een keer gezegd dat hij dat gewoon niet kon. Als hij erin meeging zou ik hem wel eens laten zien in hoeverre ik de controle kon nemen zonder dat hij er ook maar iets aan kon doen.

---

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Het zou er wel van moeten komen dat we ons beiden moesten scheren nog voor we gingen. Harry stond het wel ruig, en ik leek op een zwerver, maar het was niet heel netjes. Bij zijn woorden glimlachte ik en nestelde me na een kusje op zijn neus op zijn schoot neer. Dit was heel gevaarlijk, vooral omdat ik zeker wist dat dit vertraging zou opleveren. Al helemaal door mijn oprechte woorden die enigsinds hees uit mijn keel kwamen, ging dit niet de goede kant op. Toch kon ik het echt niet laten. Hij moest weten hoe ongelofelijk onaards goed hij eruit zag nu en de verwijzing naar een ideale toekomst kon ik daarbij niet weglaten. Ik voelde hem onder me rillen en drukte nog een zacht kusje onder zijn oor. Nog een beetje plagen dan voor ik hem mee zou trekken naar de badkamer om zowel zijn als mij kaken glad te scheren. Natuurlijk was de drang om hem nu gewoon op het bed te drukken en te kijken waar het heenliep nu extreem verlijdelijk, maar met pijn en moeite wist ik me in te houden. Het probleem was alleen dat elke actie van mijn vriendje het moeilijker maakte om niet alles overboord te gooien en er niets meer om te geven. Toch leek hij het niet eens te zijn met mijn beslissing, want door zijn lippen op de mijnen te drukken maakte hij die direct weer ongedaan. Ik kuste hem liefdevol terug en sloeg mijn armen om zijn nek, om mijn benen aan weerskanten van hem te leggen. Het zat dan iets minder handig met een strakke broek aan, het zat goed genoeg om hem te zoenen. Toen hij zijn tong langs mijn lippen liet gaan was het echt einde oefening. Het kon me allemaal niets meer schelen of we te laat kwamen of niet. Er stond nog een wekken, die van wanneer we weg moesten, en Buddy zou zichzelf straks weer verstrikken in zijn riem, maar zelfs dat verdween compleet uit mijn gedachten. Het was hij en ik en alles wat hij maar wenste met me te doen op dit moment. Het enige wat ik hoopte was dat hij mijn kleren heel zou laten, want iets anders nets had ik niet, maar voor de rest stond ik compleet tot zijn beschikking. Ik opende mijn mond gewillig en circelde met het tipje van mijn tong rond het tipje van zijn tong heen. Nu hij zo de leiding nam, had ik ook zonder denken, blikken of blozen alle touwtjes uit handen gegeven en me compleet overgegeven aan zijn wil en wet. Natuurlijk was en bleef ik een plaaggeest, maar op dit moment voelde zijn overheersing te goed om me er niet aan te onderwerpen en netjes ja en amen te knikken. Hij wist ook prima dat ik echt niet de hele tijd zo mee zou gaan in alles wat hij deed, maar echt tegenwerken zou ik nooit doen. Plagen, okay, sturen, ook, maar tegenwerken of dwingen, dat nooit. Ik was dan wel een klootzak, ik was geen slecht mens, of in elk geval dat was wat iedereen altijd over me zei: Een vervelend ongeleid projectiel, maar geen slechte jongen. Dat was eigenlijk ook wel iets waar ik trots op was, want lang niet iedereen kreeg dat soort feedback. Dan was ik liever een vervelend ongeleid lief projectiel, dan een nette brave klootzak. Ik vlocht mijn vingers door Harry zijn verrassend ongeklitte krullen en hield mezelf zo dicht mogelijk tegen hem aan, om toch iets van warmte te voelen, ondanks de kleren die we aanhadden, en jammergenoeg aan moesten houden als we optijd wilden zijn... Al wist ik niet of dat wel Harry's plan was om optijd te komen voor de reservatie.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Dat was een hele foute opmerking voor hem om te maken, hij wist dat ik even gevoelig was voor woorden als voor wat dan ook, misschien zelfs gevoeliger. Dus alles wat er zou gebeuren zou volledig zijn eigen schuld zijn. Het kusje dat hij onder mijn oor plaatste hielp absoluut niet mee en automatisch boorde ik mijn vingers licht in zijn zij, dit was niet eerlijk van Louis, vooral als hij echt verwachtte dat ik zometeen braaf mee ging zonder iets te doen. Dat ging ik dus mooi niet, in ieder geval niet zonder hem een beetje terug geplaagd te hebben. Na hem naar me toe gedraaid te hebben op mijn schoot drukte ik zacht mijn lippen op de zijne. Ik glimlachte in de kus toen hij positief op me reageerde en zijn armen om mijn nek legde. Ik liet mijn handen van zijn kin naar zijn zijdes en daarna zijn heupen laten glijden, om suggestief met mijn tong over zijn lippen te gaan. De jongen kende ik iets te goed om niet te verwachtten dat hij me ging tegenwerken, maar hij ging er vrij goed in mee door gelijk zijn mond voor me te openen. Van mij mocht hij zo de eerste stap nemen, wat hij ook deed, maar wel op zo'n manier dat ik het hem niet compleet niet overnemen. Ik genoot hier ontzettend van, van de warmte die hij afgaf en zijn zachte lippen en tong. Hopelijk voor Louis luisterde hij een beetje naar me en werkte mee, anders had hij straks een groot probleem. Letterlijk en figuurlijk. Een vreemde piep kwam uit mijn keel toen hij zijn vingers door mijn haren vlocht, door de manier waarop ik zat trok hij er licht aan en dat liet me sidderen, het deed geen pijn, het voelde juist erg goed. Nog een teken dat ik niet helemaal normaal was. Hij schoof dichter tegen me aan, wat mij de kans gaf om in een snelle draai om ons om te draaien en de oudere jongen stevig tegen het bed aan te drukken. Dat gebeurde heel weinig, dat ik bovenop hem lag en al helemaal dat ik het zo deed dat hij geen kant op kon. Ik trok terug van de kus maar liet mijn lippen wel heel dicht bij de zijne, zodat ik voorzichtig zijn onderlip tussen mijn tanden kon nemen en er zacht aan kon trekken, om zijn lip weer net zo plots te laten gaan. Grijnzend liet ik mijn lippen via zijn kaak naar zijn hals glijden, ik wist ongeveer waar zijn sweet spot zat, in de buurt van zijn sleutelbeen. Daarom trok ik zijn kraag ietsje omlaag zodat ik daar bij mijn lippen bij kon, voorzichtig was ik niet met het stukje huid, ik zoog er hard aan en hield zijn armen expres heel goed stil met mijn handen die erop had gelegd, wetende hoe erg ik altijd begon te spartelen als Louis mijn sweet spot aan het bewerken was. Na even trok ik terug en ging er nog lichtjes over met mijn tong, om onschuldig te grinniken en kusje op zijn lippen te drukken.Problemen ging dit hopelijk niet geven, als hij het goed deed kon hij de plek prima verbergen, al betwijfelde ik dat met andere dingen.

---

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Harry zijn kus liet me aan hem overgeven. Al had ik hem na even kunnen stoppen als hij niet zijn tong mijn lippen had laten bewerken. De actie maakte me als was in zijn handen en zorgde ervoor dat ik hem niets meer kon weigeren. Ondanks dat ik een pestjochie was en mogelijk iets kon gaan plagen, zou ik me compleet aan hem overgeven. Ik vlocht mijn vingers door zijn krullen en genoot van deze heerlijke tongzoen en Harry zijn dominante gedrag. Het wond me verrassend, eigenlijk niet heel verrassend, erg op. Door mijn strakke broek kon ik het wel verbergen, maar het zou zeker niet erg gemakkelijk zijn in het restaurant straks. Toen hij me omdraaide en me op het bed drukte kwam er een verraste kreun keel. Zo kon ik hem echt wel vaker zien. Deze kant van hem zou me met drie goedgeplaatste zuigzoenen doen komen. Zonder problemen. Hij trok terug, wat bij mij toch iets minder goed viel. Zacht piepte ik gefrustreerd, maar al snel voelde ik zijn tanden in mijn onderlip en veranderde de piep in een hoge kreun van genot. Ow god, dit voelde goed. Toen zijn lippen langzaam richting mijn zwakke plek gleden schoten mijn ogen open en zodra hij die toch echt begon te bewerken kwamen er toch weer hese kreunen uit mijn keel. Ik deed niet eens de moeite ze te sussen. De buren hadden ze toch al lang gehoord, als ze het konden horen. Mijn lichaam begon te spasten onder zijn lichaam en probeerde tevergeefs los te komen om hem te sturen. Mijn heupen wist ik wel tegen die van hem te schuren, maar dat maakte het geensinds beter. Het voelde allemaal eigenlijk veels te goed om ook maar iets tegen te doen, ookal hoorde ik mijn alarm afgaan. Toen hij stopte bleef ik even natrillen voor ik hem zacht even terugkuste. Hij had mijn hoofd op hol gebracht, maar nu ik weer een klein beetje rationeel kon nadenken trok ik terug en liet mijn benen op het bed vallen, van zijn heupen. "Schat, laten we ons even snel klaarmaken en dan gaan... Dan zijn we nog optijd. Vanavond mag je dit zo lang doen als je wil, beloofd." zei ik zacht en onbeheersbaar hees. Ik wist dat het oneerlijk was, maar anders zouden we niet kunnen dineren. Daarbij was ik nu degene met problemen en ik hield het denk ik wel vol. En anders zou hij nog maar weinig hoeven doen als we terugkwamen. Ik wachtte tot hij mijn handen los zou laten, dat ik mijn mobiel uit kon doen en ons beiden kon scheren voor we gingen. Dat zou nog net passen binnen de tijd, als we in een keer goed liepen en Buddy meewerkte. Dat werd dus lastig, maar goed. Ik wreef met een been langs zijn dij, in de hoop hem iets te kalmeren, zodat we konden gaan. Ik wilde echt zijn gezag en dominantie niet ondermijnen, maar ik begon ook best honger te krijgen. Ik kon alleen geen kant op als hij me zo gevangen hield. Niet dat je mij hoorde klagen over deze situatie, zeer zeker niet, maar eten was wel erg prettig. Daarbij ging dit veel beter op een minder lege maag en met moeie honden... Toch?!

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Het verbaasde me eigenlijk hoe gehoorzaam en meegaand de jongen was, meestal had hij nu allang een poging gedaan om zelf de macht in handen te nemen, al was ik erg blij dat hij dat niet deed. Ik wilde voor mezelf eens zien of ik dit wel in me had, ik had het hem immers beloofd ooit zijn droom waar te maken en dat werd niks als ik zelf de dominantie bij me kon blijven houden. Een zacht gegniffel kwam over mijn lippen en sloeg tegen de zijne aan door de kreun die Louis liet horen toen ik hem tegen het bed aan drukte. Het was dat ik er niet goed genoeg bij zat op zijn heupen tegen het bed geklemd te houden, maar voor dit moment was het genoeg. Ik wilde meer met hem proberen dus trok ik tot mijn eigen tegenzin terug, om al snel te horen dat hij het er ook niet mee eens was. Toch wist ik dat aardig goed maken door mijn tanden licht in zijn onderlip te zetten, te horen aan het geluid dat hij maakte zat het wel goed. Het gaf me altijd zo de kriebels om te weten dat ik hem zo goed kon laten voelen, dat hij sowieso al dat vertrouwen bij me legde. Misschien zou ik hem iets van dat vertrouwen terug moeten geven, dat deed ik dan al wel, maar net iets meer. Langzaam zakten mijn lippen af naar een van de gevoeligste plekjes op zijn lichaam, om die met mijn lippen aan te pakken. De geluiden die de kleinere jongen onder me maakten klonken als muziek in mijn oren, normaal had hij al een redelijk hoge stem, maar dan nog zou je niet verwachten dat hij dit soort dingen uit kon slaan. En ik was de enige die het recht had om ze te horen. Met mijn handen drukten ik zijn polsen iets steviger tegen het bed toen hij op alle mogelijke manieren onder mijn grip uit probeerde te komen, al dan niet zo stevig dat ik hem pijn deed. Ik kreunde gesmoord tegen zijn huid aan door zijn heupen die zich tegen de mijne wisten te schuren, wat het moment was dat ik besloot af te sluiten en nog een keer met mijn tong over het plekje te gaan. Dit deed zeker niet niks met me, maar ik wist wel zeker dat hij een stuk gefrustreerder was dan ik. Ik voelde Louis licht onder me trillen terwijl ik teder mijn lippen op de zijne had gedrukt. Hij kuste me even terug, maar stopte het veel te snel voor mijn gevoel en ik piepte teleurgesteld, ook om zijn benen die hij weer tegen het bed liet vallen. Het viel me nu pas op dat de wekker was afgegaan. Ik zuchtte bij zijn woorden, hij had een punt en ik was al trots genoeg op de ontzettende heesheid in zijn stem en het feit dat hij hier veel last van ging krijgen in het restaurant. "Wat jij wil," mompelde ik en drukte nog een laatste kusje op zijn lippen, terwijl ik het niet kon laten om hem met een hand los te laten en daarmee nog eens druk te zetten tegen zijn kruis, niks meer en niks minder. Ik wist wel hoe ik hem gek kreeg. Nu liet ik hem helemaal los en ging gewoon zitten, om hem omhoog te trekken en tegen me aan. Ik twijfelde even, maar toch bracht ik mijn lippen naar zijn oor. "Onthoud wel dat ik je heel graag wil," fluisterde ik en liet mijn tong nog lichtjes over zijn oorschelp gaan, voor ik opstond en deed alsof er niks aan de hand was, wachtende op hem om me naar de badkamer te begeleiden. Ik hoopte dat hij de hint in mijn woorden begreep, meestal zei ik alleen dat ik hem nodig had, dit had een heel andere lading. Vandaar ook mijn twijfel, hoe nerveus ik er ook voor was, het was Louis en ik vertrouwde hem met mijn leven.

---

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Ik werd compleet gek van Harry zijn overheerlijke dominante gedrag. Nu al lag ik onder hem te kreunen en te kronkelen en hij was alleen nog maar een zuigzoen boven mijn sleutelbeen aan het zetten. Je zou kunnen denken dat dit heel beschamend was, hoe makkelijk hij me kon bespelen als hij me zo onder controle nam, maar dat kwam niet eens in me op. Normaal probeerde ik hem wel tegen te werken, als hij probeerde de leiding van me over te nemen, maar als hij hem direcct nam en zeker als hij me zo behandelde had ik niet eens een mogelijkheid om tegen te werken. Het voelde gewoon te goed. Jammer genoeg stopte hij en zette zo ook mijn opbouwende genotsgevoel weer stop. Toch merkte ik nu ook dat mijn alarm jammergenoeg ging. Ik vertelde hem het en hoorde hem wat teleurgesteld piepen voor ik hem toch hoorde toestemmen. Het was wel duidelijk dat hij graag verder wilde, maar dit konden we altijd verderbedrijven na het werk. Zijn ogen rolden terug in hun kassen en een onogelijk geluid kwam uit mijn keel toen hij enigsinds op mijn zaakje drukte. Hij maakte me echt compleet gestoord, al bleef het alarm me herrinderen dat dit nu niet kon. Ik piepte wat tweestrijding toen hij stopte en keek hem verwachtingsvol aan. Hij had me zelfs nu volledig in zijn macht, ondanks dat hij niet meer aan me zat. Zoizo had hij me altijd in meerder of mindere maten om zijn vinger gewonden. Ik zou echt alles doen voor hem, altijd, maar nu was het wel heel erg. Ik liet me gewoon als een ontzettend opgewonde lappenpop door hem optrekken en tegen hem aan hangen. Ik hing wel lekker en het hielp me ook weer iets mijn lichaam onder controle te krijgen voor ik zou moeten gaan staan om hem mee te nemen naar de badkamer. Zijn woorden deden me hevig rillen en een hele hoge hese kreun slaken. Toch was het niet lang voor zijn warmte verdween en ik omkiepte op het bed. Ik keek hem schaapachtig aan. Ging hij dit echt menen? Mijn broek stond strakker gespannen dan ik voor mogenlijk hield en het was extreem ongemakkelijk. Ik bleef even liggen voor ik mezelf met moeite rechtop drukte en ging staan. Zacht schuifelde ik naar hem toe en sloot mijn armen van achter om zijn middel. Ik ging iets op mijn tenen staan en schuurde zacht mijn bobbel tegen zijn bips. "Onthoud jij dat dan ook, schatje? Dan kunnen we na het diner verder." fluisterde ik heel hees in zijn oor. Zo hees was ik nog nooit geweest. Ik liet me weer op mijn voeten zakken en pakte zijn hand voor ik hem meenam naar de badkamer. Mijn hoofd bleef draaien en mezelf verder opwinden, maar ik moest mezelf iets kalmeren voor we gingen, want het probleem in mijn broek was, zelfs ondanks het feit dat het een extreem strakke skinnyjean was, goed zichtbaar. In de badkamer drukte ik een borstel in Harry zijn hand voor ik hem losliet. Ik schuifelde iets opzij en gooide eerst wat water in mijn gezicht om me wat helderder te maken voor ik mijn stoppels zou afscheren. Het hielp gelukkig wel en al snel wist ik met mijn scheermesje mijn stoppels van mijn gezicht te verwijderen. "Als je klaar bent zal ik je kaken gladscheren." zei ik nogsteeds hees, maar ietsje minder dan net. Ik deed het bij mezelf al erg voorzichtig, want ik wilde geen scheerwondjes nu. wel deed ik na het scheren wat van de lekker ruikende hotelaftershave op voor ik op de wastafel ging zitten, wachtend tot Harry klaar was. Als hij me nu zou plagen had hij een groot probleem, maar dat wist hij zelf denk ik ook wel.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Grijnzend hield ik mijn lippen nog even tegen de zijne aangedrukt terwijl ik mijn hand tegen zijn kruis aan hield. Dan wist hij ook hoe vervelend ik het vond dat hij het af wilde kappen, ik wist wel waarom en het was echt niet dat ik niet wat te eten kon gebruiken, maar het was toch minder. Daarbij was dit volgens mij de eerste keer dat ik zo dominant tegenover hem was, wat hij wel fijn leek te vinden. Met tegenzin trok ik terug en haalde mijn hand bij hem weg, om een zacht lachje te laten horen bij het gepiep dat Louis liet horen, nu stonden we weer gelijk. Ik kroop tussen zijn benen uit en ging rechtop zitten, voor ik mijn armen om hem heen sloeg en hem mee omhoog trok, anders was ik bang dat hij nooit meer overeind ging komen. Al gaf ik hem niet lang de tijd om bij te komen van mijn handelingen door mijn gefluisterde woorden, waar ik ontzettend over twijfelde. Aan de ene kant wilde ik het zelf heel graag en ook om hem te plezieren, maar de angst en onzekerheid was alsnog duidelijk aanweizg, maar dat was normaal met dit soort dingen, dacht ik. Ik stond op van het bed en hoorde de oudere jongen met een plof terugvallen, dus wachtte ik rustig en met mijn omschuldigste blik op hem. Het duurde even voor ik hem op hoorde staan maar werd al snel argwanend, ik kon er niet tegen als hij zo zacht ging lopen dat ik hem niet kon horen aanlopen, al helemaal niet in situaties als deze. Dan had hij het verrassingelement in zijn voordeel, het enige voordeel dat je bij mij kon hebben. Een geschrokken geluidje kwam uit mijn keel toen ik plots zijn armen van achter om me heen voelde, om al kreunend snel te knikken bij zijn woorden. Zijn heesheid en het geschuur tegen mijn kont aan deden me rillen van genot, om me wat beduusd mee te laten trekken naar wat de badkamer zou moeten zijn. Zo erg waren we nog nooit bij elkaar geweest, wat heel frustrerend en fantastisch tegelijk voelde. Mijn gedachten werden een beetje wazig door alle verschillende scenarios die erin rondspookte, sommige perfect en sommige een catastrofe. Ik vroeg me af of Louis daar ook aan dacht of dat hij niet meer in staat was om normaal te denken. Ik werd iets rationeler toen ik uit mijn gedachten wers gerukt door de borstel die ik aangegeven kreeg. Hummend begon ik die door mijn krullen te halen, het was een ramp om je haar te borstelen als het van nature krulde, godzijdank dat het voor deze ene keer meewerkte en dat ik maar weinig klitten had, ondanks de lengte ervan. Het kostte toch wat tijd om het echt goed te krijgen, dus knikte ik ondertussen op zijn woorden, met een triomfantelijke grijns op mijn gezicht geplakt door de ondertoon die nog steeds in zijn stem zat. Had ik toch iets goed gedaan. Nadat het voor mijn gevoel goed zat legde ik de borstel op de dichtsbijzijnde oppervlakte voor ik kort met mijn handen in het rond bewoog, om met mijn handen zijn knieën te vinden en te naar zijn bovenbenen te laten glijden. Dan had ik wat steun en stond ik dichtbij genoeg voor, bonus dat ik hem ermee zou kunnen plagen als ik dat wilde, maar nu niet. Misschien later nog, het was verbazingwekkend hoe fijn ik het vond om de touwtjes in handen te nemen, al had ik nog altijd graag dat hij me zou sturen en leiden, want dat had ik voor nu nog best wel nodig.

---

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Gelukkig was Harry in zijn dominante staat van doen niet helemaal niet van zijn stuk te brengen. Mijn geschuur maakte mijn probleem dan wel iets groter, maar het had duidelijk ook een effect op hem. Misschien kwam het ook door mijn verrassingselement, maar zijn gekreun deed me toch lichtelijk trots grijnzen. Ik liet hem bijna compleet los, op zijn hand na en trok hem mee richting de badkamer. Tja, dat moest wel gebeuren, ondanks dat we nu allebei naar mijn gedachten flink opgehitst. Eerst eten, want mijn maag begon zacht te grommen. In de badkamer drukte ik een borstel in harry's handen en begon zelf rustig en voorzichtig mijn kaken glad te scheren. Het kostte wat, eigenlijk best heel veel, moeite om me erop te concentreren, en daarom kostte het ook langer dan normaal om de haren te verwijderen. Harry was te afleidend en daar waren mijn op dit moment enorm perverse gedachten en het probleem in mijn broek nog niet bij opgetelt. Toch lukte het me om zonder wondjes alle baard en snorhaartjes te verwijderen en deed daarna er wat herlijke hotelaftershave op voor ik op de wastafel ging zitten en daar wat met mijn benen boven de grond bungelde. Ik was echt te klein voor alles waarvoor je een jongen hoorde te zijn, maar zolang ik Harry had om alle lange mensen dingen te doen kon ik ermee leven, al vond ik het zeker vaak ook fijn om het zelf te doen en op dezelfde hoogte te leven. Al kon dat lang niet altijd. Bij mijn woorden zag ik hem knikken en grijnzen. Die had ook mijn heesheid nog goed gehoord. Hopelijk nam het iets af, maar ik gokte van niet zolang mijn hoofd zo bezig bleef. Ik bleef gefascineerd door zijn bewegingen toekijken hoe hij zijn haar borstelde. Harry had altijd iets buitenaards om zich heen hangen in alles wat hij deed. Ik wist niet wat het was, maar het was precies wat me aan hem aantrok. Zijn handen nu op mijn benen vond ik alleen iets minder. Zeker toen hij ze omhoog schoof en ik hard op mijn lip moest bijten om een kreun binnen te houden. Als ik dit nog veilig wilde doen, was dit geen slimme zet van de krullenbol. Toch als hij ze stilhield zou er niets gebeuren... Hoopte ik. Voorzichtig pakte ik met een hand het scheermesje op en de ander legde ik op zijn wang. "Niet bewegen en vooral niet met je handen, want ik wil je geen pijn doen." zei ik voor ik voorzichtig de eerste stukjes begon te scheren. Zijn stoppels waren niet erg hard ofzo, maar wel donker, net als zijn krullen en ander lichaamshaar. Je zag ze dus wel, want als het blond was geweest had hij dit gewoon nog kunnen laten staan en niemand had ook maar zijn baardgroei gezien. Toch begon ik zijn ruige stoppels er nu heel precies, nauwkeurig en voorzichtig af te scheren. Mijn tong schoof daarvoor een klein beetje uit mijn mond en ik keek een beetje scheel door mijn bril. Doordat ik Harry echt niet wilde snijden kon ik me nog redelijk concentreren. Al moest ik soms even stoppen omdat het me allemaal toch wat veel werd in deze situatie, mijn gedachten weer erg pervers werden of mijn ogen afdwaalden naar zijn veels te kusbare lippen. Uiteindelijk was ook al zijn baard en snorgroei weg en depte ik met zachte hand wat aftershave op zijn kaken. "Zullen we gaan, schatje? Dan kunnen we nog eten." zei ik voor ik toch nog een kusje van zijn lippen stal. Nee, ik kon het echt niet laten. Daarbij zou hij eerst weg moeten stappen voor ik de wastafel af kon springen en we samen weg konden gaan.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Het viel me heel erg mee dat de badkamer niet in een waterballet was veranderd na daarstraks, al was de grond niet helemaal droog, wat te verwachten was. Op mijn gemak begon ik de borstel met gelijkmatige strijken door mijn haar te halen terwijl ik een zachte melodie humde, dat werkte erg ontspannend, voor mij in ieder geval. Dat had ik echt wel nodig als ik in het restaurant nog normaal wilde functioneren, ik had niet heel veel nodig om te kalmeren omdat Louis niet echt wat bij me had kunnen doen, dus had hij die kalmering meer nodig dan ik. Ik had hem laten trillen met alleen mijn lippen op zijn sleutelbeen, dat zei genoeg. Ondanks dat ik weinig moeite had met mijn haar was de jongen te horen aan zijn woorden alsnog sneller klaar dan ik. De triomf zou niet van gezicht af te slaan zijn zolang zijn stem zo klonk, vooral als het bij het restaurant nog zo was, ik wilde hem op deze manier nog wel iets horen bestellen. Ik legde de borstel weg zodra ik klaar was en liet mijn handen over zijn benen heen schuiven. Ik glimlachte en drukte een verontschuldigend kusje op zijn neus toen ik hem kort zijn spieren voelde aanspannen, al was dat precies de bedoeling geweest. Een instemmend geluidje kwam over mijn lippen bij zijn woorden en de hand op mijn wang. Hoe leuk het ook was om Louis te plagen, ik hoefde geen wondjes in mijn gezicht. Zo stil mogelijk bleef ik staan terwijl hij bezig was om de schade te beperken. Ik kon dit eigenlijk prima zelf, maar mijn gedachten waren te fout en ver afgedreven om het zonder fouten te doen. Steunend op hem bleef ik geduldig staan tot hij een seintje af dat het klaar was en we konden gaan. Het duurde niet lang voor het scheermesje van mijn huid verdween en plaatsmaakte voor zijn hand met de verkoelende aftershave. "Als we nog op tijd kunnen komen," reageerde ik met een lachje voor ik tevreden glimlachte om het kusje dat ik kreeg. Het was te weinig om er echt goed van te genieten, maar als ik er dieper op in ging werd het helemaal niks. Ik gaf nog een zacht kneepje in zijn benen en deed een stapje bij hem weg zodat hij vande wastafel af kon hoppen. Mijn humeur kon vandaag echt niet meer kapot, we waren op een plek waar niemand ons iets kon maken, gingen uit eten en gingen god wist wat nog vanavond doen als we terug waren in het hotel. Daar dacht ik wel over na, maar niet teveel omdat de zenuwen anders de overhand zouden nemen en ik misschien het toch niet zou willen, als het werd doorgezet dan. Ik reikte uit naar hem om voorzichtig zijn hand vast te pakken zodat hij me mee kon nemen, de kamer hier was me nog niet compleet duidelijk in mijn hoofd, laat staan alles daarbuiten. "Denk maar niet dat ik makkelijker voor je ga zijn omdat we uit gaan," zei ik met een kleine grijns, hij wist wel wat ik bedoelde, ik waarschuwde hem alleen alvast. Dan had hij iets om zich op voor te bereiden. Vanuit de kamer hoorde ik een ongeduldige piep horen, de honden waren het er ook niet mee eens dat ze zo lang moesten wachten. Ach, des te sneller we nu gingen des te sneller we terug waren.

---

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Ik schoor heel erg voorzichtig Harry's kaken. Toen ik klaar was depte ik er zacht wat aftershave op voor ik hem een kusje toedrukte. Het was fijn, maar we moesten nu echt wel gaan. Ik grinnikte zacht en knikte. "Dat komen we nog wel." zei ik met een glimlach. Toch kwam er al snel een hoge hese piep uit mijn keel doordat hij in mijn benen kneep. Pestkop dat hij kon zijn, maar ik zou liegen als ik zou zeggen of ook maar denken dat ik hier niet enorm van genoot. Ik liet me van de wastafel glijden en pakte zijn hand vast. Het was heel duidelijk dat hij er met zichzelf in zijn nopjes was, omdat hij dit met bijna niets voor elkaar had gekregen. Dat mocht zeker ook wel en hopelijk zou hij erdoor ook zelfverzekerder worden. Ik kneep zacht in zijn hand en nam hem weer mee de kamer in. Zijn woorden deden me rillen. Die was echt nog iets van plan tijdens het eten. Iets wat ik hopelijk overleefde, maar helemaal zeker was ik er niet van. Toch zou ik mezelf moeten inhouden, want hem meenemen naar een wc omdat ik het niet meer hield, was echt niet iets wat op mijn agenda stond. Ik zag Buddy me zielig aankijken en met zijn neus tegen de deur duwen. "Een minuutje, Bud." zei ik voor ik Harry zijn schoenen aangaf. Zelf schoot ik ook in mijn schoenen. Die waren nu niet zo netjes, maar extreem chic hoefden we er ook niet uit te zien. Ik drukte nog een zacht kusje op Harry zijn wang. "Kom Hazza." zei ik terwijl ik Buddy zijn riem pakte en Elijah bij zijn stang om hem voorzichtig naar Harry te brengen. Buddy was intussen weer vrolijk aan het springen en draaien. "Elijah zit voor je." zei ik tegen hem voor ik zacht even over zijn been aaide om hem aan te geven waar ik was. Ik liet de stang los en liet de deursleutel in mijn zak glijden. Dat was wel handig. Ik liep vast naar de deur en wachtte geduldig tot Harry zich met Elijah bij me zou voegen. Zeker in gebieden waar het enige probleem opstacels waren kon Harry het prima alleen, maar rond dingen als vuur en verkeer was ik er toch graag bij als het kon, zeker in vreemde situaties. Maar ook thuis hielp ik hem graag met koken. Tuurlijk kon hij het zelf, maar ik was graag bij hem, hielp graag, en was toch een beetje bang dat hij iets heets over zich heen kreeg. Toch vergat ik zelfs dan vaak dat hij blind was, doordat hij gewoon functioneerde zonder hulp. Pas met Elijah in zijn tuigje erbij, of als hij om hulp vroeg, merkte ik het vaak pas. Dat was niet altijd handig, maar zolang hij het niet erg vond, ging ik ook geen moeite doen om het te veranderen. Hij was toch ook gewoon een jongen, een man, mijn man zelfs. Ik zou de deur pas openen als Harry naast me stond, want anders had Buddy me zo op mijn bek in de gang. Mafketel dat hij was. Ik hield van hem, maar opgevoed was hij net niet goedgenoeg, of eigenlijk net goed genoeg om hem als onhandelbaar te bestempelen. Ik wilde hem nu alleen nu niet doen zitten of liggen, want dan ging hij weer bedelen voor eten. Dat moesten we ook weer niet hebben.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik twijfelde toch een beetje aan zijn woorden en keek hem daarom wat sceptisch aan, volgens mij was het maar een hele kleine kans dat we nog op tijd kwamen, al zou het mooi zijn als we dat wel waren natuurlijk. Trots gegniffel kwam over mijn lippen door de piep die bij Louis vandaan kwam toen ik zacht in zijn benen kneep en bij de jongen weg stapte. Van mezelf had ik het altijd al leuk gevonden om hem te plagen, maar nu hij zijn wens had uitgesproken dat hij me toch graag als dominant zag werd ik nog een tikje erger. Ik liet hem me meenemen naar de kamer terwijl ik hem een belofte deed, om te grijnzen bij zijn geril. Heel erg zou ik daar niet zijn, dat was gewoon marteling voor die arme jongen, maar erg genoeg om hem in constante frustratie te houden zodat hij straks niet zo zou tegenstribbelen. Het zou namelijk ook weer weer zo wat zijn om hem in het openbaar van de frustratie te verlichten omdat ik te ver was gegaan, ik durfde ondertussen best wat, maar daar viel dat absoluut niet onder. Ik hoorde hem nog iets tegen zijn hond zeggen voor ik mijn schoenen in mijn handen gedrukt kreeg. Ik verschoof een beetje tot ik met mijn rug tegen de muur kon leunen terwijl ik bezig was met mijn schoenen aan te trekken, evenwicht was niet mijn sterkste punt. Een zachte 'hm-mh' rolde over mijn lippen als instemming bij zijn woorden en glimlachte een beetje om zijn lippen die kort op mijn wang gedrukt werden. Voor ik wist was hij al bij me weggelopen en weer terug met Elijah. Bij het geaai over mijn been wist ik zeker waa hij precies stond en kon ik me voorover buigen om een dankbaar kusje op zijn voorhoofd te plaatsen. Het was echt niet nodig geweest dat hij de hond bij me bracht, een simpel commando had hetzelfde effect gehad, maar toch vond ik het erg lief van hem. Dat liet zijn nooit echt eindigende overbezorgdheid om mij weer eens doorschemeren, negen van de tien keer maakte hij zich om de meest onbelangrijke dingen zorgen en was bang dat ik mezelf pijn deed. Die zorgen waren best schattig, maar soms moest ik hem er even aan herinneren dat ik dit al vijftien jaar deed en de hulp niet nodig had. Toch gebeurde het ook vast zat dat Louis volledig de handicap vergat, wat ik erg fijn vond. Voor mij betekende dat -dat ik het zo goed deed dat het niet meer opviel en ik als een normaal persoon behandeld kon worden. Hij hielp me toch wel als ik iets zelf echt niet kon dus zag ik het probleem niet, het werkte voor ons op deze manier prima. Ik klemde mijn hand om de stang van Elijah's tuigje, die me lichtelijk meetrok naar de twee die duidelijk op me stonden te wachten. Met mijn vrije hand zocht ik de zijne op, lang leve het excuus dat mijn hond nog niet getraind genoeg was om het werk alleen af te kunnen. "Is het ver?" vroeg ik nieuwsgierig, dan wist ik gelijk of we met de auto moesten of we het konden lopen. Want als ik mijn plan ging doorzetten was het misschien niet zo slim voor hem om op de terugweg achter het stuur te gaan zitten.

---

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Ik kon niet ontkennen dat ik het niet fijn vond om een beetje voor Harry te zorgen. Vroeger had ik altijd voor mijn zusjes moeten zorgen, nu nogsteeds wel eens, en dat mise ik toch wel een beetje. Nu had ik Buddy om voor te zorgen, maar hij was meer een peuter wiens troep je steeds moest opruimen dan een kind die echt zorg nodig had.Dan was het toch fijn om dingen voor Harry te kunnen doen, of hij het nu nodig had of niet. Ik stond bij de deur te wachten op hem met een gestoorde hond en een pak aan. Ik wachtte tot ik hem bij me zag staan en zijn hand in de mijne voelde. Ik glimlachte en schudde mijn hoofd. "10 minuutjes lopen volgens google maps." zei ik voor ik de deur opende en met hem de gang in liep. Daarna leidde ik hem het hotel uit en de drukke straten van Parijs op leidde. Het was druk, maar daarom keek ook eigenlijk niemand naar ons, waardoor we gewoon lekker hand in hand konden lopen. Buddy werd nog leiper dan normaal door alle drukte, de nieuwe geuren en indrukken, maar gelukkig bleef Elijah redelijk rustig onder het alles. Ik zocht de weg door de wijdere en smallere, fascinerende en prachtige pitoresce straatjes van de stad en nam Harry mee door het gestoorde verkeer. Zo eens in de zoveel tijd fluisterde ik hem zacht iets liefs toe of kneep zacht even in zijn hand. Uiteindelijk kwamen we bij een klein schattig pleintje met oude bomen en duizenden kleine lichtjes waar ik de naam van het restaurantje zag. Het was inmiddels een voor zes. We waren dus nog optijd. Ik glimlachte en nam Harry mee naar de deur. Daar probleerde ik in mijn extreem gebrekkige Frans met het accent van een Noord-Engelse boer duidelijk te maken dat we een reservatie hadden. Uiteindelijk schakelde de man over op Engels, wat veel makkelijker ging. Hij leidde ons naar onze tafel, onder een van de bomen met een waterbak voor de honden. Ik glimlachte en hield een stoel uit voor mijn vriendje. "Ga maar zitten, Hazza." zei ik met een glimlach terwijl ik zijn hand die ik vast had op de zitting van de stoel legde. Als hij veilig zat zou ik aan de andere kant gaan zitten. De ober vroeg of we wijn wilden en ik stemde toe. Ik bestelde een zoete rode wijn. Ik wist dat Harry graag rood dronk en ik dronk graag zoet, dus dat was een mooie combi. Hoopte ik tenminste, anders zou ik wel een ander bestellen. De ober liep weg en ik glimlachte. Dit was nu gewoon fijn, even samen uit. Dit was de eerste keer dat het ooit was gegaan en eigenlijk vond ik het zowel heel spannend, als helemaal geweldig. Hij kreeg van me straks echt een aantal kussen als even niemand keek. Buddy was gelukkig druk met drinken, dus die was even rustig en straks bond ik hem gewoon aan de boom vast. Dat was zoizo wel handig met een hond als Buddy in een klein krap restaurantje als dit. Ik wilde nu gewoon genieten van Harry en wilde dat ook gewoon kunnen.

[ bericht aangepast op 6 sep 2014 - 20:16 ]

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Met de stang van het tuigje in mijn hand schuifelde ik met de hond in de richting van de deur om Louis zijn hand vast te pakken en voorzichtig mijn vingers door de zijne te haken. Die simpele handeling was toch erg fijn, helemaal als we gewoon op straat zouden lopen, dat was iets wat zelden gebeurde vanwege de angst en onzekerheid. Maar hier waar niemand op ons lette of ons kende kon het prima. Ik knikte bij zijn antwoord, mooi zo, dat was goed, vooral voor hem dan. Zodra hij me mee de deur uit nam sprongen al mijn, werkende, zintuigen op scherp. Dat was meestal, samen met Elijah, waar ik het mee moest doen buiten en als ik maar even afgeleid raakte kon dat in principe al heel erg fataal zijn, al zou de hond altijd me nog mee proberen te sleuren als hij vond dat het te gevaarlijk werd. Eenmaal buiten en echt richting het drukke gedeelte had ik heel erg de neiging zijn hand fijn te knijpen. Het was te druk en zo kon ik me noch concentreren noch me veilig voelen. Ik stond doodsangsten uit voor menigtes. Nu was ik London wel gewend, maar ik wist zeker dat het hier erger was, vast omdat het hoogseizoen was. Ik klemde mijn hand ook heel strak om de stang zodat mijn knokkels wit zouden worden, dit stond me echt helemaal niet aan. Als Louis er niet bij was geweest was ik in paniek geraakt. Het hielp wel een beetje om te ontspannen door de jongen die me soms wat lieve woorden toespeelde en kneepjes gaf in mijn hand, al nam het de angst niet volledig weg. Ik was zo bezig met ervoor te zorgen dat mijn ademhaling niet zo snel was dat het veranderde in hyperventileren of dat ik gelijk een echte paniekaanval kreeg dat ik pas merkte dat we ons niet meer voortbewogen toen ik een onbekende stem in het Frans hoorde spreken. Eigenlijk waren de accenten van beide kanten erg grappig om aan te horen, maar voor mijn eigen veiligheid hield ik me stil en luisterde naar het gesprek, om me weer mee te laten leiden aan mijn hand naar wat ons tafeltje zou moeten zijn. Ik liet een dankbare glimlach zien bij zijn woorden en dat hij mijn hand op de zitting van de stoel legde, dan had ik tenminste al een richtpunt in plaats van dat ik eerst alles af zou moeten tasten. Toch ging ik met enige voorzichtigheid zitten en liet de stang van Elijah los, hij liep echt niet weg, als hij wat ging lopen bleef hij altijd in de buurt en anders stond hij met een seintje weer naast me. De rode wijn klonk als een goed plan, al zou ik het bij een glas moeten houden. Ik was niet heel bestand tegen alcohol en zelfs als dat niet zo was dronk ik met mate. De plotse rust die hier hing was erg fijn, net zoals dat ik überhaupt met Louis normaal uit eten kon zonder heel ongemakkelijk te doen en een ton aan smoezen hoeven te verzinnen. Ik glimlachte lichtjes om dat besef en even later stond de wijn al voor mijn neus, de menukaart werd ons ook gelijk aangereikt. Ik sloeg het ding open en ging er licht met mijn vingers overheen, om een teleurgestelde zucht te slaken. "De jouwe is toevallig niet in braille geschreven?" vroeg ik zacht, aannemend dat hij ook geen zin had om alles op te noemen, wat ik toch niet kon onthouden. Ze moesten toch echt wel een kaart hebben met braille, dat leek me wel zo netjes en logisch, vooral als ze de naam van het restaurant hoog wilden houden.

---

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Harry voelde zich duidelijk niet op zijn gemak op de drukke straten van de stad. Met zachte bemoedigende kneepjes in zijn hand en lieve woordjes probeerde ik hem iets te kalmeren. Het leek een beetje te werken, wat best goed voelde, ondanks dat ik nogsteeds een zeker voelbaar probleem had in mijn broek. Bij het restaurantje kreeg ik met moeite voor elkaar me verstaanbaar te maken. Daarna leidde ik mijn vriendje rustig mee richting het tafeltje op het meest prachtige plekje van het pleintje dat verrassend stil en rustig was in vergelijking met de extreme drukte op straat. Ik bestelde vast een fles wijn en hielp Harry met zijn plekje vinden. Toen hij eenmaal zat drukte ik een kusje in zijn mondhoek om toch nog een beetje klef te doen op het terrasje. Ik liep even naar de boom om Buddy eraan te binden voor ik tegenover Harry plaatsnam, net toen de ober aankwam met de fles wijn en twee kaarten. Ik glimlachte even dankbaar naar de ober die toen weer wegliep. Ik schonk rustig voor ons allebei een glaasje wijn in uit de fles. Intussen merkte ik aan de vraag van de jongen tegenover me dat zijn kaart in normaal schrift was. Dat was misschien niet zo handig en hoe graag ik het ook voor hem voor zou lezen, dat wilde hij vast niet. Ik sloeg mijn kaart open en zag alleen de bekende puntjes. "Toevallig wel, maar wat heb je ervoor over?" zei ik met een scheve grijns voor ik een slokje wijn nam. Ik had liever wit, maar hij was wel lekker zoet. Intussen wreef ik zacht met mijn been langs de zijne. Het was niet perse om te plagen, zoals mijn woorden wel waren, maar gewoon als liefkozing. Ik wilde hem gewoon constant laten merken hoeveel ik om hem gaf, al was het maar met hele kleine dingen. Nu kon het. Thuis in Engeland ging dit altijd een heel stuk moeilijker, zeker omdat ik waarschijnlijk mijn baan en Harry zijn studie zou verliezen zodra er maar speculaties ontstonden. Dat wilden we volgens mij geen van beiden. Nu was hij wel vaker bij me en misschien dat we ooit wel samen konden wonen onder het mom van goede vrienden en voor Harry een helpende hand, die hij niet nodig had maar goed. Toch zou zelfs dat misschien wel te veel zijn. Allebei hoorden we eigenlijk gewoon met een vrouw te trouwen, kinderen te krijgen en ons leven zo uitleven, maar dat voelde gewoon niet goed. Ik zou graag wel een kind willen, maar met Harry, niet met een vrouw. Biologisch ging niet, en realistisch eigenlijk ook niet, maar om ooit een kindje met hem te adopteren en die samen groot te brengen leek mij echt het beste wat ons ooit zou kunnen overkomen. Toch had ik dit nooit uitgesproken, omdat ik wist dat het onmogelijk was in de wereld waarin wij leefden. Dat we hier al zo zaten was iets heel bijzonders. Ik was wel blij dat het hier kon en niemand tot nu toe heel erg raar opkeek. Misschien dachten ze ook wel dat we met een business bespreking bezig zouden zijn. Niets was minder waar, maar het zou ons wel goed uitkomen. Ik nam nog een slokje wijn en bleef intussen geintrigeert en vooral erg verlieft naar mijn vriendje kijken, terwijl ik wachtte op zijn voorstel om de kaart in handen te krijgen. Ik wist ook dat ik met mijn woorden hem veel macht had gegeven, want die bobbel in mijn broek was verre van verdwenen. Het was dan niet zichtbaar door de strakheid van mijn broek, maar toch zat het er en zouden een paar goedgekozen woorden of acties me weer in dezelfde staat brengen als net in de kamer... En dat wist Harry volgens mij heel erg goed.

---

Bowties were never Cooler