[Speeltopic] Same Love • One Direction • 5SOS - Speeltopics

Stel je voor; een wereld waarin mannen niet op mannen mogen vallen, en vrouwen niet op vrouwen. Waarom dan niet? Dat weet niemand. Mensen in die wereld gaan liever dood dan dat ze laten zien wie ze werkelijk zijn, omdat ze hoe dan ook toch nooit geaccepteerd zullen worden, want zij zijn anders, zij zijn "handlangers van de duivel" volgens sommige religies. Ze vallen op het zelfde geslacht. Wat maakt het uit? Als je maar gelukkig bent, toch? Nee, zo werkt het niet meer. Het is zelfs strafbaar om te houden van wie je houd. Als je al niet eens meer normaal verliefd mag zijn, waar moeten we met deze wrede wereld vol met haat dan naar toe? Wat komt er van terecht? Niks. Die mensen word hun leven zó zuur gemaakt, dat ze op een gegeven moment zelfs liever dood willen, dat is wat er gebeurd vanwege de "anti-gay wet". Het maakt de hele wereld kapot. Maar boeit het ze? Nee, zolang zij hun gang maar kunnen gaan. Maar wat nou als dat niet alleen een voorstelling is, als je echt in die wereld leeft, net zoals de jongens van One Directon en 5 Seconds of Summer? Wat moet je dan? Je geliefde zomaar opgeven? Of doorvechten tot het bittere eind, en dat je alsnog neergeknald word? Terug vechten? Nee, dat heeft allemaal geen zin. Uit elkaar ga je toch wel in zo'n wrede wereld, vol met haat. Wat doen de jongens? Misschien niet de verstandigste keus, maar ze gaan gewoon door met hun leven, samen, als stel. In de hoop dat niemand er wat van merkt. Maar wat als ze het merken, en ook zij zo tot waanzin worden gedreven, en niet eens meer over straat kunnen zonder uitgescholden te worden, en zelfs haat-mail krijgen, en niet eens meer veilig voor de haat zijn in hun eigen huis? Wat kunnen ze er nog tegen doen?

Love doesn't know gender, only happiness.

Love isn't perfect.
Love is overcoming obstacles,
Facing challenges,
Fighting to be together.
Holding on, and never letting go.
Love is realizing that every hour,
Every minute,
Every second,
it was worth it,
Because you did it together.

• Rollen •


• Regels •


Koppels:
Niall & Quinn
Michael & Ashton
Calum & Luke
Louis & Harry

Begin:
Het is zomervakantie, en iedereen heeft hun verdiende tijd vrij gekregen. Sommigen hebben hun koffers al gepakt en staan de trappelen om op vakantie te gaan, naar een plek waar niemand ze kent, terwijl anderen hun vakantie liever thuis vieren, waar het veilig en bekend is. Sommigen zijn allang op hun plek van bestemming en genieten met volle teugen van hun rust, terwijl anderen nog even moeten wachten en nog in de auto, het vliegtuig op zelfs op de boot zitten. Hoe dan ook, iedereen probeert er het beste van te maken in die zes weken van vrijheid, al is dat soms nog best lastig in de wereld waarin ze leven.

[ bericht aangepast op 27 aug 2014 - 0:32 ]

---

Because I love him, do I need another reason?

Ashton Irwin.
Na mijn opmerking over samen gamen grijnsde hij lichtjes en knikte, om naar de televisie te lopen. Gamen deed ik niet heel vaak, het mocht eigenlijk niet van mijn stief pa, hij vind het tijd verspilling, en het verpesten van de jeugd. Toch kon ik het niet laten om te gamen, het is gewoon te leuk om niet te doen. Michael lachte luid en liep terug naar mij met de controllers. Hij wierp er eentje in mijn schoot, en startte het spel op. Hij merkte blijkbaar dat ik aan het staren was, want hij begon lichtelijk te blozen. Ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan ik moet echt kappen met dat staren. 'Niet veel anders dan waar ik mijn vakantie aan verspild heb' grinnikte ik. Ik zag dat hij me vanuit zijn ooghoeken aankeek, waardoor we beide begonnen te blozen. Nu richtte hij zich met een lichte grijns op mij. Ik schoot in de lach door zijn wenkbrauw wiebel. 'Dat zullen we nog wel eens zien Mikey.' zei ik met een grijns. Hij beet op zijn lip, wat ik ontzettend schattig vond, en waardoor ik - natuurlijk - weer aan het staren was. Ik schudde mijn hoofd, en richtte me op de televisie, wachtend tot de game opstartte. Een paar seconden later was het spel geladen, en kozen we onze wapens uit. Ik keek hem nieuwsgierig aan na zijn opmerking. Hij keek op zijn scherm en begon te lachen. Hij liet zijn scherm aan mij zien, en ik begon ook te lachen. 'Ja, bij je moeder.' grinnikte ik. Hij werd dus blijkbaar ook niet met rust gelaten door zijn moeder. 'Je bent niet de enige, ook ik word lastig gevallen door mijn moeder. Ik heb vandaag ook al vier sms'jes gehad of zo.' grinnikte ik. Hij typte iets terug, en legde zijn mobiel toen weer weg. 'Mocht je willen, Mikey.' grijnsde ik. 'Oké, laten we het zo doen. Wat krijg ik als ik win? En wat wil jij als je wint? Een weddenschap dus.' zei ik, en nu wiebelde ik met mijn wenkbrauwen, om daarna lichtelijk in de lach te schieten door mijn actie met mijn wenkbrauwen die nogal faalde.

---

How far is far

Louis Tomlinson
Het was fijn om Harry te horen lachen voor het eerst in zo'n tijd. Tuurlijk was het gezellig samen, maar er hing vaak een bepaalde spanning, omdat dit toch vrij illigaal en erg afgekeurd was door alles en iedereen. Gelukkig konden we deze vakantie veel vrijer leven, omdat iedereen om ons heen toch vreemden waren die we erna nooit meer zouden zien. Zolang we het niet te bond maakten, zodat we niet werden opgepakt of gefilmt, konden we alles doen wat we wilden. rustig leidde ik hem intussen naar de trap, waar ik wel rustiger aan begon te doen. Ik keek toe hoe hij langzaam maar zeker de trap vond en zich klaarmaakte om te lopen. Ik stond alleen maar vol bewondering te kijken. Anderen vonden het misschien vervelend, maar ik stond echt verstelt, keer op keer weer, hoe de blinde jongen normaal kon functioneren. Ik vergat het dan ook vaker dan eens dat hij blind was. Rustig liep ik met hem mee terwijl Buddy bleef trekken, waardoor ik om de paar stappen zelf bijna op mijn snufferd ging. Uiteindelijk bovenaan bleef Harry staan. Ik glimlachte en aaide even door zijn krullen. "We gaan rechts naar het restaurant." zei ik voor ik hem daarnaartoe meenam. Het was er best druk, want buiten was het niet best weer. Het woei hard en regende ook nog best wel een beetje. Toch stemde ik glimlachend in met zijn voorstel. "Klinkt lekker. Dan is Buddy misschien ook iets kalmer als we terug naar de auto moeten." Dat was nu al een hopeloze stelling, maar goed. Ik nam Harry mee naar de balie en bestelde een grote cola, een driedubbele espresso en twee koppen thee om mee te nemen. Dat was nog wel lekker voor onderweg. Ik rekende daarna netjes af in ponden en pakte het traytje aan. Als Buddy zich nu maar gedroeg. Rustig draaide ik ons om, om met Harry naar de deur te lopen naar buiten. Toen de deur open ging kwam de wind en de regen je tegemoet. Daarom was er ook niemand buiten. "Laten we een droog plekje zoeken." mompelde ik net hard genoeg voor Harry om me te horen voor ik met hem om een hoekje liep, waar een bankje net in de luwte en uit het zicht stond. Daar zette ik eerst het traytje op om Harry even los te laten en Buddy vast te maken aan de bank. Daarna pakte ik het drinken weer op en leidde de hand van mijn vriendje naar het bankje. "Ga zitten. Niemand kan ons hier zien." mompelde ik voor ik zelf ging zitten en wachtte tot ik eindelijk even wat tijd alleen had met mijn nu verwaaide krullenbol.Niemand was namelijk zo gek om nu hier te komen met zulk weer.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik wilde het niet, maar ik kom er echt niks aan doen dat ik zacht gniffelde als ik hoorde dat Buddy weer eens te enthousiast deed waardoor Louis bijna op zijn plaat ging. Lichtelijk leedvermaak, heel gezond voor een mens. Daarbij gebeurde er niet echt iets met hem, anders had ik het zeker niet gedaan. Eenmaal toch heelhuids bovenaan de trap gekomen wachtte ik rustig af tot ik door hem werd meegenomen, om even in zijn liefkozende aanraking te leunen en te knikken bij zijn woorden, zodat ik me sowieso in de juiste richting kon draaien en niet half struikelend op gang kwam. Dat liep namelijk voor niemand heel goed af. Ik stelde voor om zo even naar buiten te gaan, meestal waren daar toch weinig mensen en hadden wij heel even voor onszelf, waar ik ondertussen wel een beetje naar hunkerde. In de auto kon je namelijk nooit precies de aandacht krijgen die je wilde zonder daarmee alle inzittenden de dood in te jagen, en dat zou zo zonde zijn van de vakantie. Daarom was ik blij dat hij met me instemde, ook al wisten wij allebei dat wat hij eraan toevoegde pure onzin was. Buddy en rustig gingen gewoon niet samen, wat bij hem trouwens ook het geval was. Ik liet me makkelijk door hem meeloodsen, aan al het geluid te horen waren er flink veel mensen op de boot, waarvan een groot deel zich waarschijnlijk afvroeg waarom ik arm in arm met een andere jongen liep. Veel kon het me niet schelen, ik hoefde die blikken toch niet te zien, ik kreeg pas de zenuwen als we daadwerkelijk werden aangesproken. Geduldig bleef ik bij hem staan terwijl hij bestelde en het niet veel later ontving, om weer mee te lopen en nog geen minuut later de redelijk stevige wind om me heen te voelen, samen met de regen. Het was niet ondraaglijk, maar droog zitten was toch fijner. Ik knikte bij zijn woorden en volgde gewoon, gezien dat het enige was dat ik nu echt kon doen. Het duurde even, maar uiteindelijk kon ik met een klein beetje hulp toch gaan zitten. "Elijah, blijf," zei ik tegen de hond, en de verschuiving die ik van zijn kant hoorde betekende dat hij was gaan liggen. Het was zo'n schat, ik mocht dolblij met hem zijn en dat hij zo fantastisch luisterde, tenzij er iets wel heel interessant was, dan kreeg hij nog wel eens kuren. Ik trok mijn benen op en schoof fijn tegen Louis aan, om met een hand wat rond te gaan tot ik de enige beker te pakken had die niet warm was. Ik nam een sip van de koude cola en zuchtte, de hitte waarvan ik in de auto en de menigte binnen zo'n last had gehad verdween langzamerhand wel, door het weer en het koude drankje. Nerveus beet ik op mijn lip, er was iets dat me al een tijdje op het hart lag en dat ik de jongen wilde zeggen, maar ik kon constant geen geschikt moment vinden. Dit waren ook niet de ideale omstandigheden, maar ik moest het echt kwijt. "Het spijt me, Boo," bracht ik zacht uit. Ik wist niet eens of hij me kon horen door alle rumoerigheden om ons heen, ik had het gezegd en daarmee was het klaar. Het kwam niet eens in me op dat hij geen flauw idee zou hebben waarover ik het in godsnaam had.

---

Because I love him, do I need another reason?

Michael Gordon Clifford.
      "Ja, bij je moeder," grinnikte hij. "Je bent niet de enige, ook ik word lastig gevallen door mijn moeder. Ik heb vandaag ook al vier sms'jes gehad of zo." Ik glimlachtte even – moeders kunnen soms zó overbezorgd zijn. 'Mocht je willen, Mikey.' grijnsde ik. 'Oké, laten we het zo doen. Wat krijg ik als ik win? En wat wil jij als je wint? Een weddenschap dus.'
      Ik werd lichtelijk afgeleid door de wenkbrauwwiebel die hij maakte – waardoor ik in de lach schoot – en moest in mijn hoofd zijn zin even herhalen totdat ik door kreeg wat hij had gezegd. Meteen schoten er duizenden perverse uitdagingen door mijn hoofd, elke wat erger dan degene daarvoor. Ik voelde het rood naar mijn wangen stijgen en nam snel een slokje van mijn drinken aangezien ik een droge mond had gekregen. “Eh,” begon ik. Ik was serieus aan het overwegen om hem een van de perverse opdrachten te geven – dit deed ik uiteindelijk toch niet. Ik probeerde een opdracht te bedenken waar ik een voordeel uithaalde. “Als ik win wil ik dat je, eh, in een ijsbad gaat zitten,” ik grijnsde. Hierdoor zou ik hem uiteindelijk toch halfnaakt zien. Ik nam nog een slokje van mijn cola om mijn gezicht even af te wenden. “Wat wil je van mij als jij wint?”
      Tienduizend fantasieën schoten door mijn hoofd en ik kwam tot de conclusie dat mijn hoofd vandaag nogal oversekst bezig was. Ik richtte mijn blik weer op Ashton en probeerde hem zo normaal mogelijk aan te kijken. Mijn blik gleed over zijn – knappe – gezicht en onbedoeld likte ik over mijn lippen.

• Sorry voor de kleine post, ik heb het nogal haastig geschreven aangezien ik zo weg moet. Jij mag trouwens het spel starten en bedenken wie er wint. •

[ bericht aangepast op 12 aug 2014 - 13:40 ]

---

" icarus had loved the sun, and so daedalus lost his. "

Ashton Irwin.
Ook Michael schoot in de lach na mijn mislukte wenkbrauw wiebel. Hij moest blijkbaar even nadenken over wat hij wilde als ik zou verliezen, en kreeg knalrode wangen. Na een tijdje grijnsde hij, en zei dat als ik zou verliezen ik in een ijsbad zou moeten gaan zitten. Ik kreeg al rillingen bij de gedachte er aan. Daarna vroeg hij wat ik wilde als ik zou winnen. 'Hetzelfde. Als jij verliest moet jij ook in een ijsbad gaan zitten.' zei ik met een grijns. Dan zou ik hem zonder shirt komen te zien. Bij die gedachte begon ik alweer te grijnzen. Ik schudde mijn hoofd en richtte me weer op de game. Ik wil hem zo graag vertellen wat ik voor hem voel. Hij ziet me al aankomen, nee, voorlopig zou ik dat nog niet vertellen. Maar dat betekent niet dat mijn gedachtes over hem daar minder om zijn. Waarom kon ik nou niet gewoon verliefd worden op een meisje, zoals de meeste jongens. Ik weet het al een tijdje dat ik gay ben, maar blij ben ik er niet om. Ik ben vooral bang voor de reactie van mijn moeder en vooral voor die van mijn stief pa. Mijn moeder zal er denk ik niet zo'n probleem van maken, maar ik heb zo het idee mijn stief pa wel jammer genoeg. Ik wil het al zolang vertellen, maar ik durf het gewoonweg niet. Nou ja, daar hoefde ik me nu niet druk over te maken, ik zit immers naast de jongen waar ik meer voor voel. Ik ga mijn tijd met hem dan niet verspillen aan denken over dingen die nog niet aan de orde zijn. Nu maar hopen dat ik win zodat ik hem zonder shirt aan kan bewonderen. Inmiddels was het spel gestart, en zaten we er allebei midden in. Na ongeveer ander half uur gespeeld te hebben waren we klaar met het spel, en werd de winnaar bekend. Alleen het probleem was dat er geen winnaar was, we stonde gelijk. 'Oh, gelijkspel dus.' zei ik en beet op mijn lip. 'Alle twee dan maar in een ijsbad? Dan hebben we alle twee zowel gewonnen als verloren.' zei ik na even twijfelen. Veel zin om in een ijsbad te gaan zitten had ik niet, maar ik heb het er wel voor over om hem shirtloos te zien.

---

How far is far

Michael Gordon Clifford.

      'Hetzelfde. Als jij verliest moet jij ook in een ijsbad gaan zitten.' Een grijns verscheen op mijn gezicht en ik knikte hem toe -- ik kon hier hoe dan ook een voordeel uithalen. Met een glimlach richtte ik me op de televisie en zenuwachtig speelde ik met de knoppen van de controller. Ik moest dit winnen. Ik moest Ashton halfnaakt zien. Met veel inspanning speelde ik het spel maar het liep erg gelijk op. Ik beet een paar keer op mijn lip toen ik doorkreeg dat Ashton aan de winnende hand was. Nadat ik ook wat punten kreeg voelde ik me weer ontspannen. Oh god -- ik was veel te fanatiek bezig. De game stopte en met ingehouden adem keek ik naar de score.
      'Oh, gelijkspel dus.' zei Ash. Zijn lipbijt zorgde ervoor dat ik weer perverse gedachten kreeg en met een rood hoofd wendde ik me af. 'Alle twee dan maar in een ijsbad? Dan hebben we alle twee zowel gewonnen als verloren.' Ik knikte en stond op. "Ik ga even het ijs pakken," glimlachte ik. Ik liep in een snel tempo richting de schuur waar een vrieskist stond. Ik pakte twee grote zakken die gevuld waren met ijsklontjes. Ik tilde ze op, sloot de kist en liep weer terug naar Ashton. Toen ik eenmaal binnen stond lachte ik naar hem. "Dit wordt echt koud."
      Na een vijftal minuten had ik het bad gevuld met enorm koud water en daarbij had ik de ijsklontjes erin gegooit. Ik voelde met mijn vingertoppen aan het water en deinsde geschrokken terug. "Oke, dit is echt hèèl koud." Ik lachte even om mijn idiote actie en trok toen mijn shirt uit. Daarna gleden mijn vingers naar de knop van mijn broek maar plotseling bedacht ik me wat. "Wie gaat eigenlijk eerst?"

[ bericht aangepast op 12 aug 2014 - 21:46 ]

---

" icarus had loved the sun, and so daedalus lost his. "

Louis Tomlinson
Het was fijn om even gewoon samen met Harry te kunnen lopen. In onze eigen stad durfde ik het niet aan om het zo te doen, maar hier wilde ik nog wel de uitleg geven als iemand ons aansprak en vond ik het niet zo erg als mensen speculeerden. Toch konden we gelukkig alweer vrij snel naar buiten, waar ik na wat Buddy-problemen kon gaan zitten en Harry ook hielp met het plekje naast mij te bezetten. Direct schoof ik dicht tegen hem aan en pakte mijn driedubbele espresso. Misschien was het niet slim, een stuiterbal dat ik was, maar na het autorijden was het altijd wel lekker om weer even op te laden, zeker omdat ik nog een heel stuk moest en Harry me niet kon aflossen. Intussen spacete Buddy hem helemaal op het dek, maar ik liet hem maar. Misschien dat hij nog een meeuw wist te vangen, maar voor de rest maakte het me echt niets uit. Elijah was gelukkig een stuk rustiger, waardoor mijn hond zich niet nog meer opwond. Ik nam een klein slokje van de lekker sterke koffie en leunde dicht tegen Harry aan. Zijn lichaam was heerlijk warm en alleen al zo zitten voelde intiem voor mijn gevoel. Thuis kon dit nooit. Ik vond het altijd al raar geweest dat ik met een meisje dat wel had gemogen, maar met hem niet, maar het waren nou eenmaal de normen en de wetten. Daar veranderde ik niets aan, al leefde ik er al mijn hele leven willens en wetens buiten, zelfs al voor ik achter mijn geaardheid kwam. Voorzichtig sloeg ik een arm om hem heen, om hem niet te laten schrikken, en staarde in de verte. Even was ik gelukkig, zonder zorgen, tot ik Harry's woorden hoorde. Verward keek ik hem aan. Ik zette mijn koffie even terug op de tray en veegde een paar plukjes haar uit zijn prachtige groene niets ziende ogen. "Wat spijt je, Hazza? Er is toch niets waarvoor je sorry hoeft te zeggen? Of is er iets wat ik niet weet?" vroeg ik enigsinds angstig en verward. Plots kwamen er allerlei scenario's door mijn hoofd, de een nog erger dan de ander. Het enige wat ik niet hoopte te horen was dat hij een ander had, een meisje zou het ergst zijn, met wie hij de rest van zijn leven wilde delen, en in het geval van een meisje ook kon delen. Deze relatie zou namelijk altijd een wankel broos dingetje zijn waar altijd een druk op zou liggen en wat nooit uit zou mogen komen. Ondanks dat hij mijn uitdrukking niet kon zien, zochten mijn ogen hulpeloos de zijne. Ik kon hier nu echt niet tegen. Zeker de jaloezie begon nu ook op te spelen, naast de onzekerheid. Ik was er dan niet trots op, maar jaloers was ik zeer zeker en die kant kwam nu al dit door mijn hoofd speelde erg snel en hevig naar boven.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ondanks dat we redelijk uit de wind zaten zorgde het er alsnog voor dat ik constant mijn haar bij mijn gezicht vandaan moest halen, misschien had ik vanmorgen toch een bandana om moeten doen in plaats van het los te laten hangen, het was echt te lang. Niet dat ik binnenkort naar de kapper ging, ik vond het fijn zo. Ik blies nogmaals een pluk weg en nam een slok van de cola, het zou koud genoeg zijn om een brainfreeze te geven, dus ik deed rustig aan. Ik had het dan nog wel warm, maar dat nam niet weg dat ik het niet prettig vond om tegen hem aan te zitten, daar zou ik nooit nee tegen zeggen. Daarom hoopte ik ook vurig dat niemand zo gek was als wij en besloot uit te komen waaien. Ik draaide mijn hoofd zijn richting op toen ik hem zijn arm om me heen voelde slaan en liet een waarderend geluidje horen, zo kon ik nog iets dichter bij hem gaan zitten. Het voelde veilig zo, met zijn aanwezigheid bij me in de buurt, er hing een goede sfeer om hem door. Dat pikte ik namelijk wel weer snel op, wat het blind zijn weer een heel klein beetje goed maakte. Daardoor wist ik precies met wie ik me moest omringen en met wie absoluut niet. Waarschijnlijk ging ik die sfeer zo verpesten, maar ik kon het niet langer meer voor me houden. Misschien was het zwaar onbenullig, ik voelde me er rot over en wilde het hem vertellen. De reactie die ik gelijk kreeg was niet de bedoeling geweest, en nu oas besefte ik me hoe verkeerd mijn woorden opgevat konden worden. Ik zette de beker met cola naast me neer en richtte me op Louis, om mijn handen op zijn wangen te leggen en mijn hoofd te schudden. "Nee, nee zo bedoel ik het echt niet. Het is gewoon..." Ik haalde mijn schouders even op, ondertussen bedenkend hoe ik dit eruit ging krijgen zonder als een volslagen idioot te klinken. "Ik ken jou en je verleden onderhand wel, en dan bedoel ik van voor je -je opleiding afrondde. Ik voel me gewoon schuldig dat ik daar niet aan kan voldoen, omdat ik simpelweg er te onzeker voor ben," ratelde ik, hopend dat hij uit mijn woorden een beetje op kon maken waarover ik het had. Het moest wel echt heel stom klinken, dat had ik zelf ook nog wel door, dus liet ik hem los en liet mijn hoofd een beetje moedeloos hangen. Als ik zometeen gelach zou horen zou het me niet verbazen en nam ik het hem niet kwalijk. Ik wist niet hoe dit in zijn oren klonk, maar als het ook maar een fractie klonk zoals het in mijn hoofd klonk was ik gedoemd.

---

Because I love him, do I need another reason?

Ashton Irwin.
Er verscheen een grijns op zijn gezicht, en knikte me toe toen ik zei dat hij precies hetzelfde zou moeten doen als hij zou verliezen. Hij richtte zich met een glimlach op de televisie, en een paar seconden later zaten we beide helemaal in het spel. Ik wilde graag winnen, puur omdat ik Michael dan zonder shirt zou komen te zien. We waren wel erg fanatiek bezig, met als resultaat dus gelijkspel. Michael knikte na mijn voorstel over dat we allebei dan maar in een ijsbad moesten. Oh god, dit ging wat worden. Ik knikte toen hij zei dat hij het ijs ging pakken, en liep met snelle passen naar de schuur toe. Niet veel later was hij weer terug, en lachte naar me. Ik keek met een treurig gezicht naar de zakken ijsklontjes, en schoot toen ik de lach. 'Dat zit er dik in ja.' lachte ik. 'Wij zijn echt gek dat we dit doen.' grinnikte ik. Na ongeveer vijf minuten had Michael het bad gevuld met ijskoud water, en had daarna de ijsklontjes er bij gegooid. Hij voelde met zijn vingertoppen aan het water en deinsde toen terug. Ik lachte ook door zijn actie. 'Dat geloof ik graag.' zei ik. Ik keek toe hoe hij zijn shirt uittrok, en beet op mijn lip toen ik zijn - perfecte - lichaam zag. Ik volgde zijn vingers die naar de knoop van zijn broek gleden, maar toen leek hij zich wat te bedenken. 'Eh, het bad is groot genoeg, dus tegelijk?' vroeg ik. Er liep een rilling over mijn rug toen ik naar het water keek. Dat word wat als ik er in moet gaan zitten zo. Ook ik bracht nu mijn handen naar de onderkant van mijn shirt om de stof over mijn hoofd uittrok, en naast me op de grond gooide, om vervolgens de knoop van mijn broek los te maken, om ook die uit te trekken en naast me neer te gooien. 'Oh god, dit word wat.' mompelde ik, en keek Michael aan om weer half in de lach te schieten. Wij zijn echt goed gek dat we dit doen.

---

How far is far

Michael Gordon Clifford.

      Ashton stemde meerdere keren met mij in waardoor ik begon te lachen. Dit sloeg eigenlijk nergens op. 'Wij zijn echt gek dat we dit doen.' grinnikte hij. "Nee -- we zijn gestoord." verbeterde ik hem. Ik merkte op dat hij op zijn lip beet toen ik me van mijn shirt ontdeed -- iets wat me goed deed. "Eh, het bad is groot genoeg, dus tegelijk?" Ik volgde al zijn handelingen en keek naar zijn goedgevormde lichaam. Plotseling was ik me er heel erg van bewust dat we beiden halfnaakt waren. Ik vestigde mijn blik op zijn handen die de knoop van zijn broek openden en hem langzaam naar beneden deed. Ik hield mijn adem in en ik liet mijn blik over zijn knappe lichaam glijden. Na een paar minuten kreeg ik door dat ik aan het staren was en snel verruilde ik Ashton's hete lichaam in voor de badkuip. Ik trok nu ook mijn broek uit en met een rood hoofd keek ik even naar mijn zwarte boxer. Ik was even bang dat die strakgespannen zou staan door Ashton maar gelukkig was dat niet zo. Met een lichte grijns stapte ik in het bad. "Holyballs, dit is zo koud. We zijn écht gestoord." Geschrokken hield ik me vast aan Ashton's schouders. Hierna stapte ik ook met mijn andere voet in het water. "Oh fuck," mompelde ik. Ik hield mijn adem in en keek even naar mijn handen die op Ashton's blote schouders lagen. Ik liet ze weer langs mijn zij hangen en raakte daarbij Ash's borst aan. Met een enorm rood hoofd draaide ik me om naar het bad en liet ik me erin zakken. Met elke centimeter meer leek het alsof mijn hart langzamer leek te klopper. Op een gegeven moment lag ik er tot mijn borst in en met open mond keek ik naar Ashton. "Wat krijg ik als ik onderwater ga?" Vroeg ik uitdagend. Om eerlijk te zijn wilde ik liever niet onderwater gaan, het leek nu al alsof er duizenden messen in mijn lichaam staken.

[ bericht aangepast op 13 aug 2014 - 0:49 ]

---

" icarus had loved the sun, and so daedalus lost his. "

Ashton Irwin.
'Ja, waarschijnlijk.' lachte ik na zijn verbetering. Hij volgde mijn handelingen, en betrapte hem op iets wat verdacht veel op staren leek. Niet dat ik dat erg vond, totaal niet. Ook hij trok nu zijn broek uit, en nu was ik dus aan het staren. Ik wendde me met een rood hoofd van hem af, en richtte me weer op de badkuip met het ijskoude water er in. Met een lichte grijns stapte Michael het ijskoude water in. Ik schoot in de lach door zijn reactie op het koude water. 'Ja, dat zijn we zeker, en dat is nu dus bevestigd.' zei ik lachend. Geschrokken hield hij zich vast aan mijn schouders, waarna hij ook met zijn andere voet het water in stapte. Nu lagen beide zijn handen op mijn blote schouders, wat fijn voelde. Zijn aanrakingen maakte me om de een of andere reden rustig. Hij liet zijn handen weer hangen, en raakte daarbij mijn borst aan, waardoor hij een knalrood hoofd kreeg, wat ik ontzettend schattig vond. Hij draaide zich om naar het bad, en liet zich erin zakken. Een tijdje later lag hij er tot zijn borst in, en keek me met open mond aan, waardoor ik begon te grinniken. 'Wat je maar wilt, veel succes alvast met helemaal onder water gaan.' grinnikte ik het laatste. Ook ik moest er nu aan gaan geloven om het water in te gaan. Ik aarzelde even, maar stapte daarna toch het water in. 'Fuck,' zei ik hees door de kou van het water. 'Oh god.' zei ik op dezelfde manier, en liet me ook verder het water in zakken. 'En waarom doen we dit precies?' vroeg ik. Het lachen was me inmiddels wel vergaan. Het enigste waar ik nu nog aan dacht was de overheersende kou.

---

How far is far

Niall Horan.

"Goedemorgen!" Schreeuw ik door de kamer heen, maar kom dan tot de conclusie dat ik de enige ben die aanwezig is. Juist. Sloffend loop ik richting de koelkast en maak hem open om te zien of er iets instaat, zonder resultaat. Ik ben gisteren aangekomen in dit huis in Nederland, ik weet niet hoe het dorp heet, maar het ligt naast het strand. Het is een grote villa die ik deel met zeven andere mensen van mijn leeftijd. Ik ken ze pas sinds gisteren, maar nog niet iedereen is aangekomen. Er moesten nog drie jongens en twee meiden komen, ik was gisteren dus alleen met twee meiden. Niet dat ik het heel erg vond, want lelijk waren ze niet, maar ik ben toch wel erg benieuwd naar de jongens. Waarschijnlijk gaat het best wel gênant worden, dat was het eerst ook met Danielle en Eva, maar ik ben nou eenmaal niet erg op mijn gemak bij vreemden.
"Hi Niall," Ik kijk op als ik de stem van Eva hoor en begroet haar terug. Ondertussen had ik mezelf op de bank laten zitten en mijn mobiel erbij gepakt, veel was er nog niet te doen in mijn eentje. "Vraagje, zou je me morgen niet wakker willen maken door zo hard te gillen?" Grijnst ze, waarna ik in de lach schiet.
"Sorry, ik dacht dat jullie al wel wakker zouden zijn," Ze lacht even en loopt naar de koelkast.
"Er is niets.." Ongelovig kijkt ze mijn kant op, waarna ik knik en mijn schouders ophaal. "Heb jij het al opgegeten?"
"Ja, natuurlijk, het was heel lekker hoor. Een paar eitjes, vijf boterhammen me-" Een schelle bel klinkt door het huis heen en ik spring meteen recht en loop richting de deur, met Eva op mijn hielen.


[Ik vlieg morgen, om tien uur in de ochtend in Nederlandse tijd, terug naar Nederland en kom rond zeven uur de volgende ochtend aan op Schiphol. Dan moet ik nog terug naar huis, wat ongeveer een uur duurt. Ik weet niet of ik iets kan posten tot die tijd, dus als ik niet reageer weten jullie waarom. ^-^]

Louis Tomlinson
Door Harry's woorden schoot ik compleet in de stress. Mijn jaloerse kant sloeg toe en de ergste scenario's gingen door mijn hoofd. Pas toen hij zijn koele handen op mijn wangen legde kalmeerde ik een beetje. Toch lang niet genoeg. Door mijn hoofd bleef alles enorm spoken. Zijn woorden zorgden toch dat de paniek langzaam zakte en ik met een zwakke glimlach een kusje op zijn voorhoofd drukte. "Hazza toch. Dat ik tegen beterweten in mezelf ben gebleven heeft niets te maken met zekerheid. Ik kon gewoon niet veranderen door mijn koppige domme kop. Nooit ergens bij horen e altijd maar in elkaar geslagen worden, alleen omdat je niet kan veranderen is ook echt niet alles. Ik ben verdomme een onbetaalde hoer geweest tussen mijn 16e en 22e om maar een beetje aandacht te krijgen. Dat is gewoon sneu. Ik verbaas me dan ook nogsteeds wat jij in me ziet. Jij bent sterk geweest, hebt je kunnen aanpassen om je leven zo normaal mogelijk te kunnen leven. Je hebt je niet laten zakken tot het niveau dat je met dronken kerels en meiden het personeelstoilet in dook om maar iets van aandacht te krijgen. Je was alleen, maar sterk, zo sterk kon ik nooit zijn. Ik was een clown en een hoer, alleen voor wat aandacht, wat liefde, en nogsteeds heb ik moeten spijbelen om hechtingen te halen, waardoor ik zowel op school als thuis op mijn flikker kreeg. En dat ik intussen hielp mijn zusjes opvoeden en verzorgen maakte het zeker niet makkelijker. Nee, ik bewonder jou echt, Hazza. Jij hebt je leven genomen en met een opgeheven hoofd geleefd. Dat kan ik nu pas nu ik jou ken." ratelde ik half onsamenhangend. Hopelijk snapte hij het, want zelf snapte ik het al niet helemaal meer en ik was al half vergeten wat ik aan het begin van mijn preek had gezegt. Ik keek hem even recht aan en drukte mijn lippen op de zijne. Nee, Harry had zijn leven geleefd zoals ieder ander het deed, zoals slimme mensen het deden. Ik had ook altijd mijn zusjes willen beschermen voor het leven wat ik had geleefd. Ik hield enorm van ze en wilde natuurlijk dat ze zichzelf konden zijn op alle mogelijke manieren, maar ik wilde ze wel beschermen. De wereld was enorm hard en dat was niet iets wat zij perse nu al hoefden uit te vinden. Langzaam trok ik terug van de toch enigsinds gedwongen zoen en legde mijn handen op zijn gezicht. "Beloof me alsjeblieft dat je er nooit meer zo over denkt." mompelde ik zacht. Hij zou het vast wel horen. Ik aaide nog even door zijn krullen en dronk toen mijn koffie op. "Zullen we zo via de toiletten naar de auto teruggaan? Dan kunnen we daar nog even knuffelen voor de rest van de boot komt... Of doe je het liever hier?" Mij maakte het niet uit, maar ik wilde in elk geval nog een goede knuffel en een sanitaire stop voor we weer opweg gingen.

---

Bowties were never Cooler

Michael Clifford.

      'Wat je maar wilt, veel succes alvast met helemaal onder water gaan.' grinnikte hij. Mijn blik bleef zorgvuldig op hem gericht toen hij het water in stapte. 'Oh god.' Zijn stem klonk hees en na een tijdje lag hij er ook in. 'En waarom doen we dit precies?' vroeg hij.
“Oh god, omdat we enorme losers zijn,” mompelde ik – waarna ik ineens hard begon te lachen. Deze situatie was ergens ook wel komisch. Hoe krijgen we het voor elkaar om gelijkstand te eindigen? Met mijn hand kneep ik in mijn neus en ik ging onder water. Het voelde alsof mijn hersenen in een keer in een waterijsje waren veranderd. Honderden messen leken zich in mijn hoofd te boren waardoor ik van schrok in ademde. Mijn longen voelde zich met water en in een ruk zat ik weer rechtop. Ik hoestte enorm om al het water eruit te krijgen en ik had nauwelijks door dat ik half op Ashton was beland. Na een tijdje kreeg ik mijn ademhaling onder controle en met een rood hoofd keek ik op naar Ashton. “Dat was een slecht idee,” ik kreeg het voor elkaar om naar hem te glimlachen en met mijn rechterhand zette ik de warme kraan aan waardoor het bad wat warmer werd. Plotseling werd ik me bewust van het feit dat ik op Ashton lag en ik voelde dat mijn hoofd nog roder werd. Allerlei gedachten schoten door mijn hoofd en met enorm veel twijfel leunde ik iets naar voren. Als hij niets terug zou doen kon ik altijd nog zeggen dat ik dacht dat er iets in zijn haar zat, ofzo, een of ander slap excuus. Mijn hart zou gebroken zijn en daarbij zou onze vriendschap eindigen in een bad. Mijn blik was gefixeerd op zijn lippen en het enige wat ik wilde was dat hij zijn lippen op die van mij zou plaatsen. Ik hield me adem in en bleef kijken naar zijn zachte lippen.

[ bericht aangepast op 13 aug 2014 - 18:57 ]

---

" icarus had loved the sun, and so daedalus lost his. "

Harry Styles
Nadat ik mijn handen langzaam liet zakken en mijn hoofd van hem weg draaide zodat ik zijn blik kon ontwijken, want ik wist zeker dat hij me aan probeerde te kijken en ik kon niet tegen die brandende blik, wachtte ik op de preek die zeer zeker ging komen. Omdat ik daar zo zeker van was keek ik heel verbaasd op toen ik zijn lippen zacht op mijn voorhoofd voelde, dat wel een van de laatste dingen die had verwacht. Stilletjes luisterde ik naar zijn verhaal, met heel veel dingen was ik het niet eens, maar ik onderbrak hem niet terwijl hij praatte, zo was ik niet opgevoed. De jongen had echt geen idee hoe hij voor mij overkwam, in ieder geval verre van zijn negatieve woorden over zichzelf. Soms schudde ik mijn hoofd even, zoals toen hij zei dat ik sterk was. Hij had geen flauw benul hoe vaak ik wel niet in mijn leven op het randje van breken had gestaan, om gewoon compleet op te geven met leven in het algemeen. Toen hij klaar was met zijn zegje was het mijn beurt om iets te zeggen. "Louis, jij bent juist een van de sterkste personen die ik ken. Ondanks alles wat je hebt meegemaakt hield je jezelf staande, dat zou ik niet kunnen onder die druk. Jij hebt tenminste tot nu toe kunnen leven, zonder constant op je hoede te moeten zijn, zonder dat mensen met je omgingen uit puur medelijden. Jij hebt kunnen doen wat je wilde, terwijl ik 's avonds thuis zat met als enig gezelschap de hond, omdat ik nergens heen kon zonder complicaties. Je hebt keihard gewerkt voor wat je wilde, hoeveel tegenslagen je ook kreeg, en dat maakt je een van de dapperste personen en een van de redenen waarom ik van je hou. Er zijn nog zoveel andere redenen, maar die ga ik niet opnoemen omdat ik je dan waarschijnlijk ga vervelen," pleitte ik zachtjes, om hem zacht terug te kussen zodra hij zijn lippen op de mijne drukte, en sloeg mijn armen losjes om zijn nek. Hij was zo speciaal voor me maar leek dat zelf niet door te hebben, wat ik niet begreep, want volgens mij bleek dat wel uit alles wat ik deed. Ik pruilde kort toen hij terug trok, om licht te knikken bij zijn woorden. "Ik beloof het," mompelde ik en glimlachte om zijn hand die even door mijn haar ging. Met een arm liet ik hem los en zocht ik naar mijn cola, die nu al iets opgewarmd was waardoor ik hem in een keer leeg kon drinken. "Laten we maar gelijk doorgaan naar de auto, dan hebben we dat ook gehad," antwoordde ik. Dan ging ik ook niet stressen omdat ik niet wist hoe laat het was en me druk maakte of we wel op tijd in de auto zaten, en daarbij hadden we dan misschien wat meer tijd voor elkaar, waar ik nog steeds naar hunkerde, ondanks dat we nu zo al zaten. Ik liet hem ook met mijn andere arm los en tastte op de grond af naar de riem van Elijah, die ik weer stevig vasthield, om Louis zijn richting op te kijken, in afwachting of we konden gaan. Zijn hulp had ik hier nog altijd hard nodig.

---

Because I love him, do I need another reason?