[Speeltopic] Same Love • One Direction • 5SOS - Speeltopics

Stel je voor; een wereld waarin mannen niet op mannen mogen vallen, en vrouwen niet op vrouwen. Waarom dan niet? Dat weet niemand. Mensen in die wereld gaan liever dood dan dat ze laten zien wie ze werkelijk zijn, omdat ze hoe dan ook toch nooit geaccepteerd zullen worden, want zij zijn anders, zij zijn "handlangers van de duivel" volgens sommige religies. Ze vallen op het zelfde geslacht. Wat maakt het uit? Als je maar gelukkig bent, toch? Nee, zo werkt het niet meer. Het is zelfs strafbaar om te houden van wie je houd. Als je al niet eens meer normaal verliefd mag zijn, waar moeten we met deze wrede wereld vol met haat dan naar toe? Wat komt er van terecht? Niks. Die mensen word hun leven zó zuur gemaakt, dat ze op een gegeven moment zelfs liever dood willen, dat is wat er gebeurd vanwege de "anti-gay wet". Het maakt de hele wereld kapot. Maar boeit het ze? Nee, zolang zij hun gang maar kunnen gaan. Maar wat nou als dat niet alleen een voorstelling is, als je echt in die wereld leeft, net zoals de jongens van One Directon en 5 Seconds of Summer? Wat moet je dan? Je geliefde zomaar opgeven? Of doorvechten tot het bittere eind, en dat je alsnog neergeknald word? Terug vechten? Nee, dat heeft allemaal geen zin. Uit elkaar ga je toch wel in zo'n wrede wereld, vol met haat. Wat doen de jongens? Misschien niet de verstandigste keus, maar ze gaan gewoon door met hun leven, samen, als stel. In de hoop dat niemand er wat van merkt. Maar wat als ze het merken, en ook zij zo tot waanzin worden gedreven, en niet eens meer over straat kunnen zonder uitgescholden te worden, en zelfs haat-mail krijgen, en niet eens meer veilig voor de haat zijn in hun eigen huis? Wat kunnen ze er nog tegen doen?

Love doesn't know gender, only happiness.

Love isn't perfect.
Love is overcoming obstacles,
Facing challenges,
Fighting to be together.
Holding on, and never letting go.
Love is realizing that every hour,
Every minute,
Every second,
it was worth it,
Because you did it together.

• Rollen •


• Regels •


Koppels:
Niall & Quinn
Michael & Ashton
Calum & Luke
Louis & Harry

Begin:
Het is zomervakantie, en iedereen heeft hun verdiende tijd vrij gekregen. Sommigen hebben hun koffers al gepakt en staan de trappelen om op vakantie te gaan, naar een plek waar niemand ze kent, terwijl anderen hun vakantie liever thuis vieren, waar het veilig en bekend is. Sommigen zijn allang op hun plek van bestemming en genieten met volle teugen van hun rust, terwijl anderen nog even moeten wachten en nog in de auto, het vliegtuig op zelfs op de boot zitten. Hoe dan ook, iedereen probeert er het beste van te maken in die zes weken van vrijheid, al is dat soms nog best lastig in de wereld waarin ze leven.

[ bericht aangepast op 27 aug 2014 - 0:32 ]

---

Because I love him, do I need another reason?

[DanielInTheDen --> RocketRaccoon]

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Een zacht gegniffel kwam over mijn lippen door het kusje dat ik op mijn mondhoek kreeg, het liefst had ik die natuurlijk op mijn mond gehad maar dit was al riskant genoeg om te doen. Ik had gewoon te wachten tot we terug in de hotelkamer waren om een echte kus te krijgen, en waarschijnlijk wel meer dingen. Elijah mocht gewoon zo zijn gang gaan, ik had al gehoord dat hier een waterbak stond dus dat kwam wel goed. Op mijn gemak sloeg ik mijn benen over elkaar terwijl ik luisterde naar de jongen die zijn hond met de riem aan een boom bond om vervolgens tegenover me te gaan zitten. De timing van de ober was dan ook zacht gezegd perfect, dat gebeurde maar weinig. Ik liet Louis mijn glas inschenken en sloeg zelf mijn menukaart open, om al snel te ontdekken dat ik het zo niet kon lezen. Ik had het ooit gekund om normaal te lezen, maar daar had ik nu nog maar weinig aan. Schrijven ging met moeite, al was het volgens sommigen nog best leesbaar als ik mijn best ervoor deed. Ik vroeg aan de jongen of hij niet heel toevallig een kaart met braille had, dat was voor ons beide wel zo handig. Argwanend trok ik een wenkbrauw op door zijn reactie, hij wist dat hij zo iets ging uitlokken wat hij niet kon gebruiken in de staat waarin hij was. Hij kon namelijk nooit zo snel zijn lichaam weer onder volledige controle krijgen, dat was onmogelijk. Ik sloot mijn hand om het glas met wijn en nipte er wat aan, om mijn lippen af te likken en Louis zo goed mogelijk recht aan proberen te kijken. "Mijn maagdelijkheid," zei ik op een rustige en serieuze toon, alsof het niks was. Maar wel zo zacht dat alleen hij en ik het konden horen. Het bod was erg hoog, maar ik was het sowieso al van plan het aan hem te geven en dit was toch wel een leuke manie om het te brengen, vond ik dan. Ik wachtte rustig af tot hij half zou stikken in de wijn door mijn woorden en nam zelf nog een slokje voor ik de kaart in mijn handen op de tafel legde. Een tevreden gehum kwam uit mijn keel door zijn been tegen de mijne en ik bleef hem onschuldig aankijken, de jongen had het zelf uitgelokt door zijn woordenen hij wist dat ik daar altijd op in zou gaan zonder uitzonderingen. Ik was vooral benieuwd naar hoe hij zou reageren, dat verschilde nog wel eens per situatie en acties. Ik dacht dat hij ondertussen wel geleerd zou hebben mij niet dat soort macht in handen te geven, dat liep nooit zo fantastisch voor hem af. Het glas zette ik nu ook terug op tafel en ik vouwde mijn handen in elkaar, dit was het beste bod dat hij kon krijgen dus verwachtte ik de kaart ieder moment naar me toe geschoven te krijgen.

---

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Ik dronk kalmpjes mijn wijn bij de vraag wat de kaart hem waard zou zijn. Ik had iets verwacht van hem als een kusje ofzo, maar meer zeker ook niet. Mijn woorden waren er ook uit voor ik kon bedenken dat hij dit eens flink tegen me kon gebruiken. Zeker in de staat waarin ik me nu bevond, want dat kreeg ik nooit zo snel onder controle. Eigenlijk niet zonder een beurt of een hele koude douche. Dus dat was ook nog een puntje. Ik zag hoe hij aan zijn wijn nipte en nam met een opgetrokken wenkbrauw nog een slokje van mijn wijn. Dat had ik beter niet moeten doen, want nadat hij toch wel heel sexy zijn lippen had afgelikt kwamen er twee woorden uit zijn mond die me letterlijk van verrassing, schok en verwarring lieten stikken in het slokje rode wijn. Met moeite slikte ik het door en begon te proesten. Hij had het zo serieus en simpel gezegt alsof hij het meende en er ook totaal niets vreemds van vond om zijn maagdelijkheid te ruilen voor een menu in een frans restaurant. Ik bleef totaal verstijft van schik zitten met een been tegen die van Harry. Het waren voor mij twee hele bijzondere en erg zware woorden. Ze waren echt heel belangrijk voor me en ik had geen idee dat ik ze zo makkelijk zou kunnen krijgen. Dit was echt de stad van de romantiek en liefde. Ik pakte mijn glas en nam er een paar kleine slokjes van om iets te kalmeren. Dit kwam voor mij echt heel onverwacht en het maakte mijn situatie zeker niet makkelijker. Het idee dat ik zijn maagdelijkheid zou mogen nemen, maakte me echt compleet gek. Trillend schoof ik met een handje de braillekaart naar hem toe. Dit kon ik absoluut niet aan me voorbij laten gaan. Al werd ik er ook heel gespannen van, want ik wilde het zeker voor hem bijzonder maken. Ik nam nog een slokje wijn en was blij dat hij nu niet mijn knalrode wangen kon zien. "Deal" zei ik zacht in de hoop dat het mijn extreme heesheid en trillende stem te verbergen, wat echt niet lukte. Het was heel erg duidelijk dat ik compleet gek werd door Harry zijn deal. Langzaam wist ik me wat bij elkaar te schrapen. Ik begon weer zachtjes over zijn been te strelen met mijn been. Ik pakte voorzichtig de andere kaart en keek erin. Het maakte me eigenlijk niets meer uit wat ik zou eten. Mijn keel zat dicht door de zenuwen voor vanavond. Ik was nog nooit zo zenuwachtig geweest voor een avondje samen, zowel niet met Harry als met wie dan ook. Zelfs voor mijn eigen eerste keer was ik verre van zo nerveus geweest. Ik wilde aan de andere kant dit dinertje toch echt niet verpesten of overhaasten. Natuurlijk zou het erg zwaar worden, maar ik had hem beloofd dat zijn eerste keer speciaal zou zijn. Dat de avond zou beginnen met een dinertje, was al een goed begin voor mijn gevoel. Langzaam kreeg ik het toch voor elkaar om de kaart te bekijken, maar het zag er allemaal best lekker uit, dus echt kiezen kon ik ook moeilijk. Ik zou wel gewoon hetzelfde nemen als hij. Mijn hersens zouden nu toch niet meer werken. Daar had hij nu al wel voor gezorgt.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Zeer geamuseerd bleef ik in zijn richting kijken toen hij zich hoorbaar verslikte en daarna begon te hoesten. Dan had ik mijn woorden toch goed uitgekozen, want dit was toch echt de reactie waar ik naar op zoek was. Ik had ook prima iets anders kunnen verzinnen wat dit uit zou lokken, maar of het dan even heftig zou zijn betwijfelde ik. Het was ook zo dat ik dit al langer in mijn hoofd had gehad, alleen niet per se voor vanavond, al kwam het wel mooi uit. Het maakte me niet veel meer uit wanneer, ik hield van Louis en daar ging het me om, mijn vertrouwen lag volledig bij en ik wist dat hij me nooit zou pushen of opzettelijk pijn doen. Hij was ook de enige van mijn weinige relaties die ik het überhaupt toevertrouwd had om me naakt te zien, laat staan wat we al samen gedaan hadden, dat was toch wel heel wat. Terwijl de jongen aan het bekomen was van de schrik had ik heel rustig mijn glas weer opgepakte en zette die aan mijn lippen om weer een klein slokje te nemen. Ik bleef er nu nog heel rustig onder, verbazend rustig zelfs, maar op het moment zelf zou ik zo nerveus zijn als de pest, nu hoefde ik me nog nergens druk om te maken en hoefde ik alleen te wachten tot ik eindelijk iets kon gaan bestellen. Ik leunde wat naar achter en hield mijn hoofd wat schuin tot ik iets naar me toe hoorde schuiven over de tafel. Dat dacht ik al. Met mijn ene hand pakte ik de kaart op en streelde met de ander kalmerend over zijn trillende hand. Het was logisch dat hij zo reageerde om meerdere redenen, hij was al in een kwetsbare staat geweest toen we hier aankwamen en dat had ik zojuist verdriedubbeld zonder dat hij er iets aan kon doen, en waarschijnlijk om ongeveer dezelfde reden als ik nerveus zou zijn. Het bleef mijn eerste keer en ik had maar het flauwste idee wat ik kon verwachten, al dacht ik wel, hoopte eigenlijk, dat Louis de leiding zou nemen en zelf boven zou gaan, wat natuurlijk voor hem de angst weer meenam om mij pijn te doen. Eens moest de eerste keer zijn en hij kon me niet voor altijd onthouden om een keer onder te liggen, hoe graag hij dat misschien ook zou willen. Ik glimlachte om hoe ontzettend hij zijn best deed om zijn stem normaal te houden en hoe ontzettend hij daarin faalde. "Gaat het wel? Of moet ik hulp halen?" vroeg ik plagerig terwijl ik mijn hand langzaam van de zijne af haalde om het menu open te slaan en het dit keer wel te kunnen lezen. Op mijn gemak liet ik mijn vingers over de bladzijdes glijden en vroeg me af wat er nou allemaal in het hoofd van de jongen omging. Ik nam aan, hem en zijn verleden kennende, dat hij wel eerder iemand zijn of haar maagdelijkheid had ontnomen en dan begreep ik niet helemaal waarom hij zo zenuwachtig reageerde. Dan zou hij moeten weten hoe het in zijn werk ging en was voor zenuwen geen reden. "Ik denk dat ik gelijk de biefstuk neem, ik heb niet zo'n zin in een voorgerecht. Jij?" Ik bleef doen alsof deze situatie de normaalste van de wereld was, want als hij zag hoe rustig ik bleef kalmeerde hij misschien ook een beetje. Ik wilde niet dat hij zo vol zat met zenuwen en zorgen dat hij er straks zelf niet van kon genieten, dat was namelijk wel een beetje de bedoeling, zolang ik zelf dan ook maar niet ging stressen dan.

---

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Het kostte me heel erg veel moeite om mezelf iets te laten kalmeren na Harry zijn voorstel. Hij kon toch niet aannemen dat ik dit licht kon opnemen. Daar leek het wel op, al leek ik hem ook erg te amuseren door mijn hele heftige reactie en mijn hopeloze pogingen mezelf weer in de hand te krijgen. Dit werd een hele lange avond voor we terug waren in het hotel. Daarbij werd de stress me ook wel erg veel op dit moment. Ik zou de leiding moeten nemen en hem geen pijn doen, terwijl ik nog nooit iemands maagdelijkheid had genomen, geen jongen in elk geval en van een meisje ook niet vaak. De eerste keer was mijn eigen eerste keer en de tweede en laatste keer was bij mijn eindexamengala. Nee, dit was voor mij ook nieuw en ik wilde hem op geen enkel moment pijn doen. Dat wilde ik koste wat het kost voorkomen. Zijn vingers over mijn hand deden me een klein beetje kalmeren, maar meer dan het tegenhouden van hyperventilatie deed hij niet. De spanning werd me echt allemaal wat veel. Zijn woorden zorgden dat ik een aantal keer rustig adem wist te halen en langzaam me toch weer iets normaler kon gedragen. Of in elk geval niet meer op het randje van de dood door stres en zenuwen. "Het gaat" zei ik zacht en hees met een klein speel tikje met mijn enkel tegen de zijne voor ik even stopte met voetjevrijen. Ik keek nog even gefascineerde toe hoe hij 'las' met zijn vingers om toen toch maar een beetje beschaamd mijn menu in te duiken toen bleek dat hij al een keuze had gemaakt. Toch zorgden zijn woorden ook voor een erg stoute uitspraak in mijn hoofd die niet veel later over mijn lippen rolde. "Ik heb mijn voorgerecht al gehad in de hotelkamer en het heeft me prima gesmaakt, dus ik ben erg benieuwd naar het hoofdgerecht." zei ik suggessief. Het was duidelijk wat ik hiermee bedoelde en een wenkbrauwwiebel kon niet wegblijven, ondanks dat hij het niet kon zien. Toch was de heesheid verre van verdwenen uit mijn stem en bleef ik me verwonderen hoe hij hier zo kalm onder kon blijven terwijl ik bijna een zenuwinzinking kreeg van deze plotse omschakeling in zijn gedrag. Waar een bad en een natte droom wel niet goed voor waren. De ober kwam aanlopen, wat betekende dat ik nu ook een keuze zou moeten maken. Ik liet mijn ogen nog even over het menu gaan en besloot toen maar voor de vleespastij te gaan. In mijn beste Frans, wat nogsteeds enorm slecht was, bestelde ik voor ons allebei met mijn nogsteeds duidelijk hese stem die strak stond van de zenuwen. Ik hoopte maar dat ik alles goed uitsprak, maar de man leek me te verstaan, wat wel een opluchting was. Hij wenste ons volgens mij nog een fijne avond samen en liep toen weer weg. Dit was even een break geweest, wat voor mij ook iets van bijkomtijd had gecreert, waardoor ik nu zonder trillende handen onze wijnglazen kon bijschenken. Wat waren wij zuiplappen zeg. We hadden amper bestelt en zaten nu al aan ons tweede glas. Nu wist ik van mezelf dat ik flink kon doordrinken en de effecten niet merkte tot ik ladderzat in bed lag met een, al dan niet meerdere, vreemden, of alleen. Toch wilde ik het wel aan maximaal de helft van deze fles houden vanavond. Het zou me hopelijk iets kalmeren, maar ik moest echt mijn kop erbij houden wilde ik dit zo speciaal kunnen maken voor hem als dat hij verdiende. Ik zette de fles weer weg en pakte mijn glas op om er een klein nipje van te nemen. Als zo elke avond kon zijn, was ik echt dolgelukkig, en de avond was pas net begonnen.

[ bericht aangepast op 7 sep 2014 - 23:57 ]

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Aan de ene kant vond ik het heel amuserend hoe de oudere jongen reageerde, ik had wel wat van een reactie verwacht, maar niet dat hij zo in de stress zou schieten. Zacht aaide ik over zijn hand in de hoop hem wat rustiger te maken, het leek niet veel te helpen, maar net genoeg. Als Louis nu al de zenuwen niet aan leek te kunnen was ik benieuwd hoe hij dat ging doen eenmaal terug in het hotel. Nou ja, dat zagen we dan wel, dan zou ik immers ook het vermogen om normaal na te denken verliezen en gaf ik me over aan zijn leiding. Ik vroeg hem plagerig of ik geen hulp.moest halen door zijn huidige staat, om een verzekerend antwoord en een tikje tegen mijn enkel te krijgen. Het was goed om te weten dat ik niet serieus iemand moest halen, die zekerheid hebbbende trok ik mijn hand terug en glimlachte even voor ik mijn vingers over het geplastificeerde papier liet glijden. Mensen die niet wisten van mijn blind zijn spraken me nog wel eens aan als ik in het openbaar las en gewoon voor me uit leek te staren, waarna ik ze de binnenkant van het boek moest laten zien waarna ze snel beschaamd hun excuses aanboden. Ik zat er niet mee, niet meer in ieder geval. Het kostte me weinig tijd voor ik gekozen had, ergens wilde ik wel iets nieuws proberen en van de standaard dingen afwijken, maar ik zag het niet zitten om dat te doen en er dan ziek van te worden, dat zou toch een beetje de sfeer verpesten. Zijn antwoord op mijn vraag wat hij nam liet me hem met ongelovige oogjes aankijken. Ik kon niet geloven dat Louis dat echt hardop gezegd had, daardoor kleurden mijn wangen vuurrood en ontsnapte er een nerveuze gniffel uit mijn mond. "Dan zou ik maar geen nagerecht meer nemen, daarvan ga je dan zo vol zitten en volgens mij was het niet de bedoeling dat jij ergens vol van zat," kaatste ik terug, het was te horen dat de jongen bij lange na nog niet hersteld was van mijn bod en dan moest hij niet gaan proberen om dat soort opmerkingen te maken, daar had hij alleen zichzelf mee. Stil luisterde ik toen de ober weer aan was komen lopen, ondanks de zenuwen in Louis zijn stem kon zelfs ik het nog verstaan zat dat echt wel goed. Kort nadat de man weer weg was hoorde ik de glazen bijgevult worden en schudde ik mijn hoofd, om het glas wat van me af te schuiven. "Je weet dat ik er niet tegen kan dus ik hoef niet. Tenzij je me dronken wilt voeren natuurlijk," zei ik met een halve grijns. Het zou kunnen, maar dan werd het niet erg romantisch meer. Misschien dat ik nog ergens een slokje zou nemen, maar echt niet het hele glas. Ik werd verschrikkelijk hangerig als ik teveel op had en werd gelijk heel snel moe, wat niet ideaal was op een avond als deze.

---

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Toen mijn opmerking duidelijk goed bij hem aankwam grijnsde ik breed. Die had hij niet zien aankomen. Tja, ik werd nu eenmaal losser van alcohol en het feit dat de mensen hier niet alles konden verstaan hielp ook erg mee met het feit dat ik dit nu gewoon hardop in een restaurant durfde te zeggen, ookal zei ik het zacht genoeg dat niemand behalve hij het kon horen. Toch bleef het niet een van mijn beste zetten, zoals wel vaker, want zijn terugkaatsing zorgde ervoir dat nu mijn wangen knalrood werden en mijn probleempje zich uitbreidde. Nee, dat was niet zo handig, maar gelukkig zaten we en begon het al te schemeren, dus het viel niet zo op. Alleen toen de ober kwam en ik bestelde was uit mijn heesheid voor Harry duidelijk op te maken dat zijn plannetje zeer zeker was geslaagd. Een nagerecht wilde ik zo wel nemen, maar het zou even duren voor ik eraan kon denken zonder problemen te verergeren. Tijdens het bestellen had ik gelukkig wel mezelf wat onder controle kunnen krijgen en schonk rustig onze glazen bij. Ik zag hoe hij zijn hoofd schudde en het glas wegschoof. Tja, ik wist ook wel hoe slecht hij tegen alcohol kon, maar wat relaxter en losser worden zou voor hem in de situatie waar hij zich straks in zou bevinden echt niet nadelig zijn. Bij zijn woorden legde ik mijn hand op die van hem en wreef zacht met mijn duim over de zijkant van je hand. "Anders laat je hem staan tot na het eten, maar het helpt om je wat meer te ontspannen en minder te stressen. Dat heb je denk ik straks wel nodig. Dronken wil ik je niet hebben, maar een beetje aangeschoten kan echt geen kwaad." zei ik tegen hem voor ik met mijn vrije hand zelf wel nog een slok wijn nam. Ondanks mijn omvang kon ik er beter tegen dan hij. Thuis zou ik, als ik er zo over nadacht, ook minimaal twee glazen hebben laten drinken van te voren, gewoon om alles wat losser te krijgen, want het zou allemaal al strak en pijnlijk zat zijn en als hij dan ook nog zich ging aanspannen, omdat het hem niet lukte te ontspannen, zou het allemaal nog veel erger zijn. Nee, dronken ging ik hem echt niet voeren. Hij moest er wel gewoon met zijn hoofd bij zijn, geen spijt krijgen en het later zich nog herrinderen, maar alcohol deed wel wonderen tegen zenuwen en strakstaande spieren. Daarom dronk ik zelf ook nog wat. Het zorgde er zeker niet voor dat ik makkelijker van mijn probleem af kwam, in tegendeel, maar het zorgde er wel voor dat mijn stressniveau omlaag ging en dat was ook wel prettig. Ik wilde namelijk ook wel genieten van deze avond, onze eerste avond in Parijs en onze eerste echte keer samen uit eten. Eenmaal in de kamer zou het om hem en zijn genot draaien, maar hier draaide het nog om ons en dat wilde ik niet verpesten... Of laten verpesten door mijn vriend in mijn broek.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Jammer genoeg reageerde Louis niet hoorbaar op mijn woorden, maar ik durfde te wedden dat het hem niet koud liet. De ober kwam opnieuw aanzetten om de bestellingen op te nemen en daar bleek gelijk dat mijn vermoedens juist waren, zijn stem was ondertussen zo hees dat iedereen het kon merken zonder zich erop te focussen en zich waarschijnlijk afvroegen of het echt wel goed met hem ging. Met een onschuldige grijns rond mijn lippen keek ik in de richting van de oudere jongen, hopelijk dacht hij niet dat zomaar van mij en mijn geplaag af was. Hier kon ik dan nog weinig flikken behalve opmerkingen maken die alleen wij snapten, maar volgens mij had niemand gezegd dat hij straks in de hotelkamer vanaf het begin af aan de leiding had. Hij wilde zo nodig dat ik meer uit mijn schulp kroop en dominanter werd, dan kon hij dat krijgen tot het laatste moment. En iets zei me dat hij dat echt niet erg vond. Toen ik Louis mijn glas hoorde bijvullen weigerde ik door het van me af te schuiven en met woorden te protesteren. Ik had hem wel eens verteld dat ik er niet tegen kon, maar hij had me nog nooit dronken of alleen aangeschoten meegemaakt en dat wilde hij ook niet, geloof me. Ik was verre van mezelf dan en deed een aantal dingen die ik volledig bij bewustzijn nooit zou doen. Een kleine glimlach verscheen op mijn gezicht door zijn zachte aanraking, om mijn hoofd opnieuw lichtjes te schudden bij zijn woorden. "Ik vind het erg lief van je, maar ik ken mijn grenzen en die ga ik niet voor een tweede keer vandaag verleggen als je het niet erg vindt," zei ik zacht. Mijn grenzen waren al gigantisch uitgerekt door ik hem had toegezegd om te mogen doen, ik had er zeker geen spijt van maar ik had liever niet dat die twee dingen gecombineerd raakten. Zelfs al was het om te ontspannen en minder last van de pijn te hebben. Hoe vreemd het ook klonk, ik wilde compleet helder zijn en alles meemaken zoals het echt was en niet een illusie ervan, al lagen de twee verschillende situaties nog zo dichf bij elkaar. Dan maar beetje extra pijn, zo erg kon het niet zijn. Dacht ik. Bijna had ik Louis gevraagd hoe het ging met zijn eerste keer met een jongen en hij inder lag, maar ten eerste was dit geen geschikte plek om dat te vragen en ten tweede werd ik al jaloers bij de gedachte alleen. Het kon me niks schelen met hoeveel mensen hij het bed in was gedoken, het was zijn leven, maar als ik.over individuen na ging denken kon ik het niet helpen om maar een sprankje jaloezie te voelen. Al was ik nog zo nieuwsgierig naar wat ik moest verwachten, in theorie wist ik het wel, waar het mee op hield, dus wilde ik stiekem wel weten waar ik me op moest voorbereiden. Ik keek op van het geluid van een bord dat werd neergezet, ik was zoverzonken in gedachten verzonken dat ik de ober niet eens had horen aankomen. Ik mompelde vriendelijk een bedankje in het Frans en nam het bestek in mijn handen, om rustig te wachten tot de jongen tegenover me zover was en we konden eten, zo beleefd was ik dan nog wel.

---

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Ik probeerde Harry een tweede glas wijn aan te praten, maar hij liet het niet gebeuren. Nooit had ik hem meer dan een glas zien drinken en nooit had ik hem ook enige vorm van aangeschotenheid gemerkt. Het was alleen met beste bedoelingen dat ik dit deed, maar als hij het niet wilde dronk ik het wel verder. Nu moest ik niet aangeschoten worden, maar ik kon flink wat meer hebben dan hij en als ik niet te hard doordronk kwam het wel goed. Ik wilde hem zeker geen pijn doen, maar het zou echt wel pijn doen. Dat wist ik nog wel van mijn eigen eerste keer. Nu had ik het zo lang niet gedaan dat als hij mij zou nemen ik alsnog veel problemen zou hebben, vooral de volgende dag, maar niet zo erg als mijn eerste keren. Ik zag hoe Harry diep in gedachten verzonken was en bleef zacht met mijn duim over zijn hand gaan tot ik de ober uit mijn ooghoek zag aankomen. Toen liet ik zijn hand los en glimlachte dankbaar naar de man, die al snel weer wegliep. Ik pakte zelf mijn bestek ook en glimlachte naar mijn vriendje. "Eet smakelijk, schatje." zei ik voor ik mijn eten aansneed. Ik wilde graag nieuwe dingen hier proberen, maar als we al zo'n nacht tegemoet gingen wilde ik nog iets wat een beetje als thuis was. Anders ging het misschie helemaal mis. Dat deden we morgen bij de lunch wel. Ja lunch, want ik gokte dat we het ontbijt zouden missen. Zeker als we vanavond nog bezig gingen en we waren normaal ook al niet van het vroege opstaan, als het niet hoefde. Ik nam een hapje en genoot enorm van de smaken die in mijn mond ontploften. Het was heerlijk. Dit was goed gekozen en het restaurantje maakte echt zijn naam waar. Het was misschien niet groot, extreem duur of luxe, maar perfect voor een date met heerlijk eten. Zeker als we vanavond nog er tegenaan gingen, was het ook fijn dat de porties niet heel erg klein waren. Ik genoot hier echt heel erg van, zeker ook met Harry hier. Zacht begon ik weer met mijn enkel langs zijn been te wrijven. Een beetje voetjevrijen onder het eten kon geen kwaad, toch? Ik hoopte gewoon dat hij het niet opving als plagen, want ik kon niet veel hebben meer op dit moment. Hij moest namelijk echt gaan oppassen als hij niet direct straks op zijn rug wilde bellanden, al dan niet ergens in een steegje. Ik was echt ver heen, nu al, en dan moesten we nog een hele avond voor we teruggingen naar de hotelkamer. Daar zou het zelfs kunnen dat hij nog de leiding nam. Persoonlijk zou ik dat zeker niet erg vinden, maar het was best lastig om van onderdanig naar dominant te gaan als je eenmaal ver heen was. Ik ging het alsnog proberen zo goed mogelijk te doen en hem zo voorzichtig mogelijk behandelen. Al kon ik niets beloven als we eenmaal goed opgestart waren. Ik nam nog een hapje en bleef naar mijn vriendje kijken, met zijn prachtige groene nietziende ogen en zijn heerlijke krullende haren. Ik had ze liever iets korter, zoals toen ik hem voor het eerst leerde kennen, maar het was aan hem, niet aan mij. Hoe hij er ook uitzag, ik zou toch wel van hem houden. "Ik hou van je." zei ik zacht zat dat alleen hij het kon horen, voor ik weer verder ging met eten.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Gelukkig drong Louis niet aan, anders had ik zeker toegegeven en had de jongen nog maar weinig aan me de rest van de avond. Verschrikkelijk dwars en gewoonweg irritant worden was namelijk een van mijn specialiteiten als ik ook maar iets meer op had dan normaal, dat wilde ik hem niet aandoen. Hij mocht mijn glas wel hebben als hij wilde, het zou toch een beetje zonde zijn om het weg te moeten gooien of iets in die trant. Zolang hij het op kon tenminste. Mijn gedachten raakten afgedwaald naar vanavond, of meer als we weer in het hotel waren. Ik dacht dat ik de hoeveelheid pijn wel in kon schatten, al was ik nooit heel goed geweest in schatten. Hij waarschuwde me vast wel als dat moest, daar vertrouwde ik hem op. Ik merkte het dan toch wel, ik moest het een keer leren. Dat deed me gelijk denken aan als we de rollen ooit zouden omdraaien, wat Louis wel zo fijn zou vinden denk ik, maar dat was nu niet helemaal aan de orde. Tenzij hij erop stond natuurlijk, dan ruilde ik met alle liefde. Ergens merkte ik wel dat de jongen over mijn hand bleef strelen, wat pas tot me doordrong toen het eten werd gebracht. Nadat hij zijn hand had teruggetrokken pakte ik mijn bestek op en mompelde ik met een glimlachje ongeveer dezelfde woorden naar hem terug voor ik een stukje van het vlees afsneed. Meestal werd gedacht dat ik zelfs dat niet volledig zelf kon. Ik stopte het stukje vlees in mijn mond en genoot er echt van, dit was veel beter dan bij de restaurants thuis, dat stond vast en ik had nog maar een hapje gehad. Als ik elke dag zulk lekker eten kon krijgen zou ik gevaarlijk veel gaan eten. Op mijn gemak at ik door, het was dan wel erg lekker, maar dat was geen reden om te gaan schrokken, dan was het ook te snel op. Tevreden gehum kwam door het eten en Louis' enkel die tegen mijn been aan wreef uit mijn keel, om die plagerig vast te zetten tussen mijn beide benen zodat hij er geen kant mee op kon. Ik had ook geen zin om hem snel los te laten en ik bleef gewoon onschuldig dooreten. Vanuit deze positie kon ik hem makkelijk nog wat plagen en in een hele benarde situatie krijgen, wat ik voor mijn eigen veiligheid niet deed. Ik hoefde niet ruwer door hem behandeld te worden omdat ik hem net iets te ver had gepusht, en het was al leuk genoeg om dit te doen. Bij zijn woorden slikte ik snel door wat ik in nog in mijn mond had om antwoord te kunnen geven. "Ik hou ook van jou, te veel," zei ik met een liefdevolle glimlach. Soms voelde het onmogelijk dat ik zoveel genegenheid en waardering voor een persoon had, maar zodra ik hem in mijn armen had of zijn lippen op de mijne voelde was het weer heel duidelijk hoe mogelijk dat was. Dezelfde vlinders als bij onze eerste kus had ik nog steeds en dat was voor mij heel bijzonder, daarom vertrouwde ik hem zoveel toe. De oudere jongen was de eerste en hopelijk de laatste waar ik echt hard voor was gevallen, na al die tijd wist ik nog steeds niet helemaal of Louis daar hetzelfde over dacht, maar god, wat hoopte ik het.

---

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Ik at rustig mijn eten, erg genietend, terwijl ik wat met mijn enkel langs zijn been wreef. Het was fijn om gewoon rustig te kunnen eten en een beetje voetje te vrijen. Het was toch die kleine liefkozingen waarvan ik enorm genoot en die ik elk moment van de dag probeerde te geven en bij hem uit te lokken. Ik kon er zo van genieten. Ik hield zo van de kleine dingetjes, al waren grotere dingen ook enorm plezierig. Plots kwam een geschrokken gepiep uit mijn mond toen hij mijn been wegzette. Ik keek met twee onschuldige ogen naar Harry. Hij bleef onschuldig eten, terwijl ik probeerde mijn been iets losser te krijgen. Ik nam nog een klein hapje en vertelde hem nog zacht dat ik van hem hield. De woorden schoten me eigenlijk te kort voor hoeveel ik van hem hield, maar hopelijk kon ik hem vanavond toch iets meer van die liefde laten ondervinden. Zijn woorden deden me glimlachen. Ik had geen idee of het dezelfde soort en dezelfde hoeveelheid liefde was, maar zolang hij zo op me reageerde ging ik echt nergens over twijfelen omtrent onze relatie. Ik bleef rustig eten en genoot ervan. Het eten was zo lekker hier dat als elke dag het eten zo zou zijn ik tonnetje rond terug zou gaan naar Engeland. Het eten was echt heerlijk. Tussendoor nam ik af en toe een slokje wijn. Ik vond het gewoon lekker om zo met hem te kunnen zitten en dineren. Toen ik het wijnglas wegzette legde ik die lege hand op zijn knie. "Harry, mag ik mijn been terug. Straks mag je er een hebben, maar dan het derde." zei ik met een scheve grijns. Ik wist dat ik nog weinig kon hebben, maar toch kon ik het niet laten. Dit moest gewoon eventjes. Ik bleef mezelf, ondanks de problemen waarin ik al zat, altijd in moeilijkheden werken. Dat deed ik altijd, opzettelijk of niet, en dat wist mijn vriendje ook. Mijn hand legde ik daarna weer op tafel en ging rustig verder met eten. "Nemen we nog iets kleins straks tussendoor, of meteen een lekker toetje?" vroeg ik serieus. Het maakte mij niets uit. Al zouden we dan wel misschien nog een Franse delicatesse proberen... Of knoflookbroodjes. Dat was ook heel erg lekker. Intussen bleef ik rustig eten en genieten van de heerlijke smaken in mijn mond. Ik wist niet wat er allemaal in zat, zo goed was mijn Frans nu ook weer niet, maar het was heerlijk. Misschien vroeg ik het zo nog wel, maar na verhalen over Frans eten wilde ik ook niet dat de ingrediënten afdeden aan de fantastische smaak. "Hoe smaakt je eten trouwens, Hazza?" vroeg ik terwijl ik met een stukje op mijn vork speelde. "Hapje ruilen?" vroeg ik terwijl ik de vork met het stukje pie erop een beetje voor zijn gezicht liet bungelen. Ik was wel benieuwd naar zijn eten, het zag er goed uit, en zoizo was het leuk om hem te voeren. Tuurlijk hoefde het niet, dat wist ik ook wel, maar hem af en toe een hapje toestoppen had toch ook ergens een romantisch tintje, zeker tijdens een date of iets met ijs. Geen idee waarom, maar dat vond ik toch wel een beetje. Al wist ik niet hoe hij erover dacht. Ik wachtte nu dus maar gewoon af wat de jongen ging doen, want hem voorspellen ging toch niet altijd.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
De liefkozende aanraking van zijn enkel tegen mijn been was erg fijn, ik kon altijd genoegen nemen met een kleine hint dat hij om me gaf, dat was genoeg om mijn hele dag goed te maken. Al was het maar een lichte streling van zijn vingertoppen over mijn arm. Genietend van alles dat er in de omgeving at ik door en nam een heel kleine sip van de wijn. Na even kreeg ik het idee om zijn been klem te zetten tussen de mijne en die daar te houden, Louis zou er niet zo heel veel last van hebben en op een onschuldige manier plagen was ook wel eens leuk. Ik schoot zacht in de lach om zijn gepiep maar liet hem niet los, omdanks zijn zwakke poging ertoe. Hij moest met iets beters komen wilde hij dat ik hem liet gaan. Ik reageerde er verder ook niet op, mijn onschuldige act hooghoudende. De glimlach die al de hele avond op mijn gezicht te zien was werd iets breder door zijn zachte liefdesverklaring, die hij bijna gelijk terug kreeg. Ik wist nooit helemaal hoe ik precies moest verwoorden wat ik voor de jongen voelde, want er waren geen woorden die konden beschrijven hoe ik hem zag, bang dat ik hem niet tot zijn recht deed. Daarom hield ik het simpel, dan kon ik het ook niet fout doen. Ik keek op en hield mijn hoofd wat schuin toen hij zijn hand op mijn knie legde, al kon ik wel gokken waarvoor het was. Alleen had ik de dubbelzinnige opmerking er niet zo bij verwacht. Louis bevond zoch nu op heel gevaarlijk gebied en dat wist hij, dat hij het toch had gezegd was voor mij een reden om het hem nog moeilijker te maken. "Dat zou je wel willen hè? Ik durf te wedden dat je me al kan voelen, hmm?" zei ik suggestief en heel zacht. om een beetje van de salade die bij het vlees lag op mijn vork te nemen en in mijn mond te stoppen. Hij had zichzelf zo in het nauw gewerkt en ik ging hem echt niet helpen tot we terug waren, op dat vlak was ik erg wreed. Ik vond het te leuk om te merken hoe hij met zichzelf dan zo in tweestrijd kwam, al Louis dat een stuk minder leuk vinden. Bij zijn vraag dacht ik even na, overwegend of ik dit expres verkeerd ging opvatten, om het uiteindelijk toch maar niet te doen, ik had die arme jongen al teveel gemarteld. "Mij maakt het niet, het is hier volgens mij allemaal lekker dus hoor je me niet klagen als we het wel gaan doen," antwoordde ik eerlijk. Het was heerlijk, maar het hoefde niet per se, het was niet alsof ik het moest hebben. Ik at rustig door, bijna langzaam zelfs, omdat ik niet wilde dat het alweer te snel op was, en een beetje om ervoor te zorgen dat ik Louis constant op het randje bleef houden. Voor de tweede keer nam ik een minuscuul slokje van de wijn, de afwisseling tussen dat en het vlees was toch iets dat ik niet helemaal kon weerstaan. "Hemels, echt waar," antwoordde ik snel, waarop ik hetzelfde wilde vragen als hij deed maar hij onderbrak me voor ik was begonnen. Ik knikte en wilde weer een stukje van de biefstuk afsnijdem tot ik doorkreeg dat het -het laatste stukje was, maar dat gunde ik hem wel. Ik prikte het op mijn vork en hield die op een zo goed mogelijk geschatte manier voor uit. Met mijn vrije hand volgde ik zijn arm naar zijn hand en daarna de vork doe hij voor me uithield. Ik pakte met twee vingers de steel van de vork vast en sloot mijn lippen langzaam om het juiste uiteinde zodat ik het met mijn tanden eraf kon halen. Dit was nu officieel het beste restaurant waar ik ooit had gegeten, zonder twijfel. Hoewel mijn eten nu op was had ik nog genoeg om naar uit te kijken.

---

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Natuurlijk werkte ik mezelf weer verder de problemen in met mijn grote bek. Zijn woorden deden mij stil worden, mijn broek verder drukken en mijn wangen knal rood worden. Ik nam nog een klein slokje wijn en at daarna erg stil door voor een tijdje. Ik genoot van mijn eten en probeerde me iets te kalmeren, maar ik bleef me daarvoor te bewust van Harry zijn aanwezigheid en de problemen in mijn broek. Na en tijdje begon ik me iets minder te stressen en wist heel hees Harry te vragen of hij wat extra's tussendoor wilde hebben, of gelijk een toetje. Hem maakte het niet uit. Gelukkig was hij nu niet foute opmerkingen aan het maken, want dat kon ik echt niet aan. Inmiddels had ik wel door dat hij me echt op het randje wilde laten balanceren en dat lukte hem aardig, al werkte ik mezelf daardoor steeds erger in de problemen. Waarschijnlijk zelfs als hij niets zou doen, zou ik straks probleen hebben om niet direct in de hotelkamer onze kleren van onze lijven te scheuren. Toch wist ik wel langzaam te eten, want het eten was echt veels te lekker om er niet volkomen van te genieten. Harry begon toch weer verder te drinken aan de wijn die hij niet wilde. Dat was toch wel een geruststelling voor mij. Dan zou hij toch al een stuk ontspannender zijn door de alcohol en zelfs hij werd niet dronken van twee glazen. Ik vroeg hem of zijn eten lekker was en bijna direct erna of we een hapje zouden ruilen. Ik zag hoe hij zijn laatste stukje op zijn vork prikte en zelf prikte ik een van mijn laatste stukjes op mijn vork. Ik hield die voor zijn neus. Ik hapte zelf voorzichtig het stukje van zijn vork terwijl ik vertedert toekeek hoe hij het hapje zocht en het eraf hapte. Zelf sloot ik mijn ogen even en genoot van de smaak van het biefstuk. Een zacht genietend gehum kwam uit mijn keel voor ik het stukje doorslikte. Hij had nog een paar blaadjes sla en ik nog twee hapjes van mijn eten. Kijk, ik hield wel van biefstuk, maar toch vond ik dit misschien nog wel veel lekkerder. Ook omdat we het thuis vaak op speciale dagen aten, omdat het veel werk was om te maken. Ik nam de laatste hapjes en legde mijn bestek weg om Harry zijn handen in de mijnen te nemen na nog een slokje wijn. "Alleen jij en ik. Voor altijd. En zeker nu." zei ik zacht voor ik hem een klein kneepje in zijn handen gaf. Ik hield zoveel van de pluizenbol, maar wist niet hoe ik hem duidelijk kon maken hoe groot mijn liefde was. Vanavond gaf ik hem hopelijk een klein inkijkje in mijn hoofd. Ik bracht zijn handen even naar mijn lippen en drukte er snel een kusje op voor ik onze handen teruglegde op tafel. Kijk, ik kon er niet te veel tijd aan vuil maken, want ik wilde niet van het terras afgeschopt worden. Toch kon ik het echt niet laten. Ik moest echt gewoon eens in de zoveel tijd mijn lippen op zijn lichaam drukken als we bij elkaar waren, anders werd ik compleet gek. Daarbij was ik ook echt gestoord genoeg om dit te doen. Plots voelde ik een natte lik langs mijn arm gaan, waardoor mijn hoofd wegschoot van Harry en keek naar Buddy die me heel zielig aankeek. "In de kamer, Bud. Dan krijgen jij en Elijah eten." zei ik tegen de hond voor ik me weer op mijn vriendje richtte. "Waar waren we?" vroeg ik zacht met een verliefde glimlach. Ik was echt over mijn oren verliefd op de jongen en dat zou mijn kop een keer kosten. Toch zou niets of niemand mijn liefde kunnen verminderen voor deze lieve krullenbol tegenover me.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik gniffelde zacht om de stilte die opeens aan de andere kant van de tafel viel, volgens mij werd ik hier steeds beter in. Het was dat ik het zo niet echt kon merken of zien, maar ik zou het effect dat ik op Louis had gehad snel genoeg merken in de hotelkamer, al zei iets me dat hij al redelijk wanhopig was ondertussen. Meestal liet ik hem gelijk mij dan gebruiken voor het verlichten van de frustratie, wat dit keer niet ging gebeuren. Hij had maar te wachten tot ik vond dat het goed was voor hij iets mocht. Daarna pas mocht hij de leiding nemen en met me doen wat hij wilde. Daarom was de verleiding om fout te reageren op zijn hees gestelde vraag de de stilte verbrak heel groot maar hield ik me toch maar in. Dat was het beste voor dit moment. Ik antwoordde eerlijk en at verder. Het eten raakte veel te snel op voor mijn smaak, zelfs nu ik al redelijk langzaam at. Ondanks mijn woorden van net nam ik een slokje van de wijn, al zou ik mijn glas niet opkrijgen. Ik was een gelegenheidsdrinker en als dit niet de perfecte gelegenheid was wist ik het ook niet meer. Daarbij deed ik Louis er ook een plezier mee en was iedereen weer blij. Bij zijn vraag was er naar mijn mening maar een antwoord mogelijk, het was echt te lekker. De toevinging die hij gaf was geeneens zo'n slecht idee en ik stemde in door hem het laatste stukje van mijn vlees aan te bieden en met mijn andere hand het stukje dat hij voor me uit hield te zoeken. Volgens mij was het niet mogelijk dat een restaurant alleen maar lekkere dingen had, maar daar leek het wel op toen ik het stukje van zijn vork af hapte. Er moesten echt plekken als deze thuis komen, dan wist ik wel waar ik elke avond at. Ik zuchtte genietend en trok terug om de overige blaadjes van de sla op te eten. Als dit al zo goed was werd ik heel benieuwd naar het dessert, nu maar hopen dat ik dit keer de goede kaart in handen kreeg. Net nadat ik het bestek netjes op mijn bord had gelegd voelde ik Louis mijn handen pakken. Erg vond ik het niet, integendeel, zijn handen waren warm en fijn om de mijne heen. Dat waren de momenten dat ik me herinnerde hoe groot mijn handen waren in vergelijking met die van hem. Hij had nog moeite om ze om de mijne heen te sluiten, terwijl als ik zijn handen vast had het meer met gemak ging. Ik vond het wel iets schattigs hebben, al zei ik dat niet hardop omdat ik wist hoe vervelend hij het vond om erop gewezen te worden dat hij zoveel kleiner was. Ik knikte lichtjes bij zijn woorden en het kneepje in mijn handen, ik wilde heel graag de woorden uitspreken dat ik het hem beloofde, maar dat ging gewoon niet. De kans was te groot dat we een keer uit elkaar gedreven werden, hoe hard ik ook mijn best ging doen om dat te voorkomen. Ik bloosde om het kusje dat hij op mijn handen drukte en keek met een kleine enigszins verlegen glimlach weg. Ik luisterde naar Louis die zijn hond corrigeerde en keek pas op toen zijn woorden weer op mij gericht waren. Met dezelfde glimlach maakte ik een los van de zijne en aaide er liefdevol mee over zijn wang. "Volgens mij bij het stuk dat we als een stel idioten klef lopen te doen," zei ik plagend en tikte met mijn wijsvinger tegen zijn neus aan, om zacht te grinniken. Veel tijd voordat een ober opmerkte dat we klaar waren en de borden op kwam halen hadden we niet, maar dat nam niet weg dat ik ervan genoot. Ik haalde mijn handen langzaam en met tegenzin bij hem weg toen ik iemand aan hoorde lopen en werd stil zodat Louis het woord kon doen mocht dat nodig zijn, dan pijnigde ik niemand met mijn verschrikkelijke accent

---

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Ik was heel erg blij met Harry zijn reactie op mijn handen om de zijne. Het was zo lief hoe hij op mij kon reageren. Zelf leek ik dan volgens mij echt op een kleuter die een katje mocht uitzoeken. Hij was gewoon heel erg schattig en lief, als mijn pluizige knuffelbeer. Ik drukte een klein kusje op zijn handen die ik met erg veel moeite in mijn kleine klauwtjes hield. Nu merkte ik wel dat ik toch echt nog een klein opdondertje was. Toch had ik een grote uitwerking op de jongen. Buddy smeekte nu alleen erg om aandacht, die ik hem ook niet weigerde. Toch wees ik hem wel terrecht en richtte me toen weer op mijn krullenbol. Zijn hand op mijn wang deed me rood blozen, zelfs zonder zijn woorden. Toch zorgden zijn woorden voor nog een nog veel fellere kleur rood. Ik hapte zacht naar zijn vinger toen hij tegen mijn neus tikte en schraapte zo zacht met mijn tanden over zijn vinger. Ik wilde hem echt geen pijn doen, maar wat klooien kon niemand me het kwalijk nemen... Toch? Toch kwam jammergenoeg al snel de ober aan. Hij nam de borden mee, maar het leek ook zo Harry's fijne handen. Ik vroeg voorzichtig aan de ober of we de kaart mochten, een normale en een braille kaart. De man knikte en liep weer weg. Ik keek toen weer naar mijn vriendje. Zijn gezicht was prachtig en ik wilde hem graag vasthouden en voor altijd naar zijn mooie hoofdje kijken. Ik streelde zacht zijn kaak en legde mijn hand weer neer toen de ober terugkwam, die ons allebei weer een kaart gaf. Nu hoopte ik op de goede, want nog een foute opmerking kon ik even niet aan. Ik bedankte de man en bladerde door de kaart. Ik keek naar de bijgerechtjes en las met een zacht gehum dat uit mijn mond kwam. Onder het lezen zakte mijn bril van mijn neus en vielen mijn ogen op iets. "Liefdesappeltjes. Hmmmm... Klinkt goed. Wat vind jij?" vroeg ik zacht en mierzoet, met een duidelijke heesheid in mijn stem. Die zij ook niet meer verdwijnen vandaag, waarschijnlijk. De honden lagen nu weer rustig over elkaar heen en likten elkaar een beetje. Het was wel lief en beter dan dat hyperactieve gedrag. Met mijn hand streek ik zacht langs zijn nek en plukte een klein beetje aan zijn nette witte bloes. Hij zag er zo extreem sexy uit. Dit was echt niet gezond meer. Hoe kon hij ooit van me verwachten dat ik het rustig aan ging doen straks. Niet dat ik mezelf daar niet toe ging dwingen, maar mezelf totaal in de hand houden was zeker niet gegarandeerd. Daarvoor zag hij er echt veels te goed uit nu en balanceerde ik al te erg en te lang op het randje van de afgrond. De honden zouden wel eerst eten moeten hebben, maar dan zou hij intussen mooi zijn riem los kunnen maken en zijn bloes vast open kunnen knopen. Ik wilde niets scheuren, zowel niet bij hem als bij mij, maar weer kon ik hier niets garanderen. Dat was het probleem aan deze staat, zelfs al was het nu weer iets afgezwakt, ik was onberekenbaar, mijn lichaam was onberekenbaar en het kleinste dingetje kon me met gemak over het randje duwen. Zacht kriebelde ik even onder zijn kin en achter zijn oor zoals je met een klein katje of een puppy zou doen. Hij was soms ook wel echt een kitten, terwijl ik meer een puppy was, maar goed. We vulden elkaar perfect aan en dat was nog wel zo geweldig aan deze relatie. Jammer genoeg zou dit rationeel gezien niet lang stand houden. Ik hoopte alleen dat het rationele niet de waarheid zou zijn nu, want een leven zonder Harry kon ik me niet voorstellen, wilde ik me niet voorstellen en wilde ik ook eigenlijk helemaal niet.

---

Bowties were never Cooler