Campbell Saunders
‘Hoi pap; ik zie dat je Ralf en Campbell al ontmoet heb. Dit is Draco Malfoy. Ik hou van hem pap. Ik heb het gevoel dat dit een leuke kerst gaat worden, vinden jullie niet?’ ik keek verbaasd terwijl ik nog steeds tegen George aangeplakt zat naar Ginny. Ze was zo veranderd sinds de beet de weerwolvenbeet bij Fred oftewel sinds onze eerste ontmoeting. Ik wist dan ook totaal niks van haar behalve dat ze het enige zusje van George was.
Ik voelde George zijn vertrouwde arm om mij heen slaan en doordat ik zijn vaders hand middels geschud had en me niet uitgevloekt of vervloekt had in de paar seconde die verstreken was voelde ik me iets beter.
‘Uh, zullen we maar gaan? Ik bedoel, als u Campbell en Draco ook accepteert… Ik bedoel, het is erg warm hier en… ik heb dorst. Sorry.’ Een glimlach schreed op mijn gezicht. Niet om leedvermaak maar omdat ik het gevoel had dat ik niet de enige meer was die moeite had met praten. Ik vond het al heel wat dat ik zo’n zin naar buiten had weten te krijgen zonder te stotteren. ‘Ik eh.. Ik heb een auto geregeld. Kom maar mee. Ik ben alleen wel bang dat het een beetje proppen wordt op de achterbank. Ron! Deze kant op!’ tot mijn opluchting pakte George mijn hand aangezien ik het al redelijk ongemakkelijk vond om ze te volgen. Het voelde zo raar; zo vreemd. Deze hele plek leek vreemd en raar. Ik was dit soort gedrag onderling tovenaars niet gewend en het bezorgde me een eigenaardig gevoel.
We liepen door een muur de bewoonde dreuzel wereld in naar meneer Weasleys auto. We waren in London. Ik wist dat honderd procent zeker aangezien ik hier al eerder moest wezen voor wedstrijden, intervieuws. Allerlei narigheid. Met een rukje werd ik de auto ingetrokken wat mijn blik losscheurde en naar George keek die zijn arm weer om mij heen sloeg. Ik zou mezelf er tegen aangenesteld hebben zij het niet dat meneer Weasley , Fred, Ralf, Ginny en Draco alles konden zien en misschien kon dat meneer Weasley zijn mening verbuigen over mij. Hoewel ik niet wist wat hij van mij dacht.
‘Het komt goed, Ralf. Je hoeft echt niet zo nerveus te zijn.’ ik keek op en hoe raar het klonk; ik kon verschil tussen Freds en Georges stem horen. Hoewel het identiek klonk hadden ze een andere trilling. Alleen als je er goed op lette dan. Of misschien was ik gewoon gek en wilde ik doen alsof er een verschil tussen de twee was. Ralf zat op Freds schoot en ik wist niet waarom maar dat liet mij ongemakkelijk voelen. Alsof ik daar ook op beoordeeld werd.
‘Hoor je Fred? Dat geld niet alleen voor Ralf.’ Ik voelde zijn hand met mijn nekharen spelen terwijl zijn adem over mij heen streek terwijl ik als een ijsblok naast hem zat. ‘Je bent ook zo beleefd. Mam gaat je vast ook fantastisch vinden.’ Ik lachte zachtjes. ‘Ik hoop het maar. Dit is spannender dan welke zwerkbalwedstrijd ooit.’ Fluisterde ik zachtjes.
Draco's turn :'D
[ bericht aangepast op 10 aug 2014 - 15:50 ]
When I taste Tequila, Baby, I still see ya
