Molly Weasley
Campbell stapte de huis in en ik gooide de deur achter hem dicht. Mijn glinlach verdween op mijn gezicht en ik keek de jongen tegenover me van top tot teen aan. Arthur zei al tegen ons over de klammfels studenten en ik heb er genoeg over gelezen, hoe moet ik hem voor mijn jongen accepteren? Laat staan dat, hij is een jongen, George kan echt niet iets hebben met een jongen..
'Kom maar verder, Campbell.' Zei ik nog met mijn hand op de deurknop en volgde met mijn blik de nerveuze jongen die de woonkamer in liep.
'Ja, neem maar plaats.' Zei ik zo aardig mogelijk en Campbell nam ook plaats. Ik zucht en liep richting het keuken toe waar ik een glaasje met water vulde en die aan de nerveuze jongen overhandigde en voor hem met gekruiste armen bleef staan.
'Campbell Saunders was de naam, toch?' Mompelde ik en bestudeerde hem even weer.
'Een beroemde zwerkbalspeler, komt uit klammfels en is een jongen die de hart van mijn zoon op een of andere manier heeft kunnen beroven.' Ik probeerde kalm te blijven, maar helaas. Alsof Campbell mijn eigen zoon was die ik een preek gaf wegens een regel breken begon ik ook te "praten".
'Arthur kan je makkelijk accepteren misschien, maar ik niet, Saunders. We kennen je ouders niet eens, we weten niet wie je bent en je bent een jongen, je kunt ook een dooddoener zijn en kun je mijn George van achteren gaan doden als we het niet in de gaten hebben, ik kan die risico niet nemen, Campbell!' Ik kruiste weer mijn armen en liep richting het raam toe waar ik George zag staan bij Fred en nog een andere jongen en meteen voelde ik me weer rood worden.
'Maar als George gelukkig en veilig is, heb ik niet meer te zeggen.' Ik keerde me weer terug naar Campbell Saunders.
'Je kunt hier blijven voor kerst, maar ondertussen wil ik wel een familielid van je leren kennen. Ik wil geen een klacht van George horen of merken dat hij zich ongemakkelijk gaat voelen bij jou. Als ik maar zie dat je iemand uit deze huis verdrietig gaat maken of maar gaat aanvallen, ik gooi je de deur uit en stuur je ouders een uil om je te komen ophalen. Of niet eens dat. Ik wil je volledige vertrouwen winnen en ik ben bang dat het moeilijk zal worden aangezien je een jongen uit klammfels bent.' Zei ik op een zeer strenge toon en meteen tkverde ik weer een glinlach tevoorschijn.
'Vergeet dat dus niet. Wil je nog een kopje thee of iets te eten? Je hebt vast wel honger gekregen door al dat rijzen.'
Saving people, hunting things, the family business デ--▸