George Weasley
Hij schudde zijn hoofd waarna ik een halve stap naar achteren deed om zijn blik te kunnen bestuderen.
Altijd moet ik jou dingen beloven en nu kan je niet eens mijn belofte vervullen. Waarom zou ik hier überhaupt nog blijven. Je moeder haat me en eerlijk gezegd geef ik haar ook geen ongelijk. Ze denkt dat ik je elk moment kan gaan vermoorden en waarschijnlijk heeft ze gelijk. alweer schudde ik mijn hoofd en ging met een hand door mijn haren die nu warrig.stonden. waarom denkt hij aan dit alles, precies nu terwijl ik van alles de beste probeer te maken voor hem.
Je hebt totaal geen weet van wat ik heb gedaan; George. Wat ik gezien heb. Wat ik moet doen en wat ik voel. Je ziet alleen maar de blije, onzekere, verdrietige kant van mij terwijl ik heel anders ben. Ik ben een monster die mensen pijn doet. Iedere avond zie ik nog hen gezichten voor me wanneer ik met Nathaniel mee moest om te leren in zijn voetstappen te treden waarna ik zelf de dupe van zijn agressie werd. Iedere avond. Ik kan niet slapen; George. Ik kan niet slapen om hen en om wat er boven mijn hoofd hangt. Ik kan niet slapen omdat ik pijn voel en het ergste is dat fysiek me niet meer uitmaakt maar mentaal wel. Littekens die nooit meer weggaan zowel op mijn lichaam als innelijk op mijn hart. ik zuchtte en sloot mijn ogen even terwijl ik hem wanhopig hoorde lachen. Ik weet wel wat hij bedoelt, hij heeft alles zelf aan me verteld. Over hoe hij iemand doodde tot wat personen hem allemaal aan deden. Ik hoorde alles zowel van Perkamentus van Campbell zelf.
En dan te weten dat mijn leven nog op een dun draadje hangt vanwege jou anders had ik allang zelfmoord gepleegd. Hoe zielig ben ik wel niet om dat te denken; te voelen en zelfs nu te zeggen.
Weer ging ik met mijn handen door mijn haren en haalde gespannen adem.
'Campbell, ik weet alles. Jij had alles zelf aan me verteld en zelf Perkamentus, weet je dat niet meer? Ik weet alles van af de jongen die je had gedood tot aan de afschuwelijke dingen die personen je aan deden. En ondanks dit alles probeer ik voor jou van alles het beste te maken. Begrijp je dat niet?' Ik stop even en keek Campbell even aan. Hij was boos. Ik weet niet, woest, of misschien haat hij me nu zelfs.
'Ik begrijp je, ik begrijp dat je nu boos bent. Boos op de wereld, op jezelf en mij, op iedereen en dat je zelfmoord wilde plegen, echt waar. En je hebt gelijk om al deze dingen te roepen, denken en te voelen, Echt. maar je bent nu hier, ver weg van klammfels, ver weg van Karkarov en Nathaniel en wie dan ook, je staat nu in een dood normale en veilige zone, en verdomme ik ken mijn moeder beter dan jij kent, dus hou al die negatieve en slechte herinneringen buiten deze zone want je bent veilig hier.' Zei ik op een iets te harde toon en keek Campbell strak aan.
'Ik zei het al eerder en zeg het voor de laatste keer; ik wil en ga je helpen, Campbell.' Ik stop even en haalde diep adem.
'En als je het zo graag wilt dat ik je het beloof, fijn. Ik beloof het.' Zei ik dan zachtjes.
Dit is moeilijk x'(
Saving people, hunting things, the family business デ--▸