MSV - Het Instituut voor Bijzondere Gevallen 14 - Speeltopics

Het verhaal begint zeven jaar na het begin van het eerste verhaal. Nadat ze het Instituut hebben verlaten, wonen Kato, Cordelia, Emily, Wyatt en Rodey op het eiland waar Kato is opgegroeid. Inmiddels hebben Cordelia en Emily een kind gebaard.
De vulkaan op het eiland Montserrat begint weer actief te worden. Uit angst dat hij gaat uitbarsten, verhuisd iedereen met de kindertjes naar Hawaii, plus enkelen van Kato's familieleden die dieper in het bos wonen en hem geloven. Omdat ze allemaal zo verschillend leven en de luxe van het Instituut gewend zijn, zijn ze altijd afhankelijk gebleven van de mensen aan het vaste land van de Verenigde Staten.
Op Hawaii blijkt een hele nederzetting te zijn van vreemde wezens die niet in de mensenwereld kunnen wonen en om welke reden dan ook, hebben besloten om niet bij hun soortgenoten te zijn. Er is maar een kleine groep van die wezens die hen durft te vertrouwen.Langzaam wennen ze aan het leven op Hawaï, maar later blijkt dat ook daar niet altijd alles veilig is.

Het dorpje

[ bericht aangepast op 23 aug 2014 - 23:42 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

MInkbah besloot dat het beter was als een van de ordebewakers daar zou kijken. Hij moest zich concentreren op het gewonde kind.
'Waar is uw dochter nu?' vroeg hij terwijl hij met zijn ogen de steeg doorzocht, maar niemand zag.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Venomis was verbaasd toen ze iemand in de schaduwen zag liggen. Was er nu werkelijk iemand aangevallen? Dat kon haast niet, dat was te toevallig.
'Daar,' zei ze toch en ze wees erheen. Zonder aarzeling stapte ze erop af. Er lag iemand op straat met een cape aan. Het gezicht was naar de grond gekeerd, maar zwart haar was nog net zichtbaar. Haar hand dwaalde langzaam af naar de plek waar het mes verborgen zag. Als het wezen voorover zou buigen, zou ze hem neersteken.

Every villain is a hero in his own mind.

Minkabh streek neer bij de plek waar het hoofd zich moest bevinden en keek toen om naar de vrouw die hem hier naartoe had geleid.
'Wat is dit?' vroeg hij, doelend op de persoon die roerloos op de grond lag. Hij kon nergens uit opmaken dat dit haar dochter was.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Het was al tegen de avond toen Emily plotseling de neiging had om naar Rodey toe te gaan. Het kwam niet doordat ze van hem hield, iets wat nogal naar de achtergrond was verdwenen, maar doordat hij altijd een vertrouwenspersoon voor haar was geweest. Hij was een belangrijke vriend van haar en ze wilde graag dat hij het niet via via zou horen. Ervaring had haar geleerd dat geruchten en roddels snel de ronde deden in het dorp, ondanks dat het soms leek alsof er vrijwel niet tussen de dorpelingen gecommuniceerd werd.
Meller was bij haar kinderen. Even was er een angst in Emily opgeborreld dat Meller ook iemand kon zijn die ze niet zei dat ze was, maar dat was te vergezocht. Bovendien wilde ze niet leven met een wantrouwen voor iedereen die ze maar kende. Met nog steeds niet een volledig gerust hart ging ze daarom naar Rodeys hotelkamer. Ze nam zich voor niet lang weg te blijven en bovendien was hij voor hetzelfde geld niet eens thuis.
Hij was wel thuis. Toen ze de deur opendeed, zag ze aan zijn gezicht dat ze er verschrikkelijk uit moest zijn, want hij schrok van haar en hij bekeek haar met de bezorgde blik die ze vaker in zijn ogen had gezien. 'Hoi, Rodey.' Ze wist er een vage glimlach uit te persen. 'Mag ik binnenkomen?'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Hij knikte, duwde de deur achter haar in het slot en liet haar op een van de stoelen plaatsnemen. Zipp had zich opgekruld op het bed en staarde naar de muur. Rodey ging daar in ieder geval van uit, omdat hij niet sliep.
Hij wist waar Emily voor kwam, maar niet hoe hij daarop moest reageren. Toen Venomis het hem had verteld, was hij opgelucht geweest. Bijna blij, maar vervolgens herinnerde hij zijn woorden tegenover haar. Dat hij zijn leven met haar wilde delen. Dat was niet gelogen, maar hij wilde ook graaag bij Emily zijn, al had die nu vast andere dingen aan haar hoofd.
'Wat is er gebeurd?' vroeg hij, omdat hij niet direct naar het juiste onderwerp durfde te vragen.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Is het zo duidelijk?' grinnikte Emily vreugdeloos. 'Het is nogal schokkend nieuws, maar Baiel is bij me weg. Al blijkt hij Baiel helemaal niet geweest te zijn, want Baiel was blijkbaar al maanden dood. Een wezen dat ieder gedaante aan kan nemen, heeft zich als hem voorgedaan.'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Toen het eten werd geserveerd, voelde het voor Russel net als een afspraakje, en eigenlijk wilde hij dat niet. Daarom wenkte hij Meller dat die ook bij hen kwam zitten, waardoor de sfeer nog wat ontspannener werd. Hij was eigenlijk best tevreden met zichzelf dat hij dit geregeld had; dat hij de moed had gehad om Michelle te eten te vragen.
Voordat hij een hap van zijn groente nam, vroeg hij haar of ze zelf veel boeken las. Ze antwoordde bevestigend.
'Oh? Waar gaan die boeken dan over?' vroeg hij geïnteresseerd.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Rodey staarde naar de grond, zijn staart was om zijn been gewikkeld en hij probeerde er verslagen uit te zien. Hij had Baiel niet goed gekend, wist wel dat het een goede jongen was geweest, maar meer ook niet. Hij was de man van Emily en had altijd van haar gehouden, maar Rodey voelde niets van verdriet. Hij vond het alleen vreselijk voor Emily, omdat zij in haar eentje verder moest en nu kon hij er niet voor haar zijn op de manier die hij eerst graag had gewild.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Ik lees graag over andere wezens,' antwoordde ze terwijl ze het vlees in stukken sneed. 'Zodat ik hen beter kan begrijpen wanneer ik met hen in aanraking kom.'

Every villain is a hero in his own mind.

'Wordt er veel over wezens geschreven die hier leven?' vroeg hij nieuwsgierig.

--

'Nou ja. Ik wilde gewoon dat je het niet van een ander hoorde,' zei Emily luchtig, toen ze nauwelijks reactie zag. Ze vroeg zich af wat er door zijn hoofd ging, maar wist tegelijk niet of ze dat werkelijk wilde weten.

[ bericht aangepast op 6 aug 2014 - 16:13 ]

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Over de meeste wezens is wel een boek te vinden,' antwoordde Michelle. Ze keek even naar Meller. 'Maar niet over mensees, voor zover ik weet! Het zou leuk zijn als jullie zelf een boek schreven!'

Every villain is a hero in his own mind.

Meller knikte enthousiast. 'Dat zou ik heel graag willen doen! Maar ik vind schrijven nog heel moeilijk. En ik weet niet heel veel over mensees omdat ik niet met ze ben opgegroeid.'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Jij ook niet?' vroeg ze met een blik op Russel.

Every villain is a hero in his own mind.

'Ja, ik heb tot mijn - hoe oud was, ik vijftien? - tussen de mensees gewoond,' zei Russel. 'Maar dat is alweer heel lang geleden.'

[ bericht aangepast op 6 aug 2014 - 16:43 ]

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Nou, dan zou jij het aan Meller kunnen vertellen en dan kun jij het opschrijven!' Ze glimlachte naar het meisje. 'Het geeft niks als je fouten maakt, het is een goede manier om te oefenen!'

Every villain is a hero in his own mind.