MSV - Het Instituut voor Bijzondere Gevallen 14 - Speeltopics

Het verhaal begint zeven jaar na het begin van het eerste verhaal. Nadat ze het Instituut hebben verlaten, wonen Kato, Cordelia, Emily, Wyatt en Rodey op het eiland waar Kato is opgegroeid. Inmiddels hebben Cordelia en Emily een kind gebaard.
De vulkaan op het eiland Montserrat begint weer actief te worden. Uit angst dat hij gaat uitbarsten, verhuisd iedereen met de kindertjes naar Hawaii, plus enkelen van Kato's familieleden die dieper in het bos wonen en hem geloven. Omdat ze allemaal zo verschillend leven en de luxe van het Instituut gewend zijn, zijn ze altijd afhankelijk gebleven van de mensen aan het vaste land van de Verenigde Staten.
Op Hawaii blijkt een hele nederzetting te zijn van vreemde wezens die niet in de mensenwereld kunnen wonen en om welke reden dan ook, hebben besloten om niet bij hun soortgenoten te zijn. Er is maar een kleine groep van die wezens die hen durft te vertrouwen.Langzaam wennen ze aan het leven op Hawaï, maar later blijkt dat ook daar niet altijd alles veilig is.

Het dorpje

[ bericht aangepast op 23 aug 2014 - 23:42 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Het zou fijn zijn als ze dat soort dingen eens niet op zichzelf zou betrekken, dacht Kato. Als het alleen daaraan had gelegen... Hij wist niet hoe het dan was gegaan, want Cordelia was niet iemand die dat soort dingen weinig zei en Kato was bang dat het hem alleen maar zou irriteren als ze hem er helemaal mee zou overspoelen. Hij hield van haar zorgzaamheid, het gegeven dat ze altijd precies leek te weten wat hij nodig had, maar dat leek verdwenen te zijn.
Ze voorzag hem in zijn eerste levensbehoeften en gaf hem liefde, hoewel het daardoor alleen maar verkeerd leek te voelen...
Vroeger leek ze te weten waar hij behoefte aan had, voor hij het zelf wist, maar hij had nu het gevoel alsof hij alles voor haar moest uitschrijven en dat wilde hij niet. Zo was hij niet. Hij wist ook niet hoe het kwam dat ze zo vervreemd waren van elkaar en al helemaal niet hoe hij dat moest omkeren.
Hij wilde zich wel voor haar openstellen, maar dat maakte hem niet gelukkiger, omdat het totaal niet bij hem paste en hij zich daar niet prettig bij voelde. Hij wist dat Cordelia dat wist, maar zonder het te zeggen, leek ze dat toch van hem te verlangen.
Toch waren haar aanrakingen fijn en hij merkte al vlug dat het meer bij hem losmaakte dan goed voor hem was. Hij wilde haar alleen niet afwijzen, al zou ze moeten toegeven dat het nog geen tijd was om hun gezin nog verder uit te breiden.
'Je bent geweldig,' zei hij terwijl hij zijn ogen sloot, omdat het toch begon te schemeren.Hij zei er niets van en liet zijn hand op haar rug rusten en probeerde zich van zijn lusten af te sluiten en gewoon te genieten van het moment.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Haar mondhoeken krulden een beetje omhoog en ze kneep zacht in zijn hand. Ze concentreerde zich sterk op de lucht en glimlachte tevreden toen ze zag hoe er een diepe, donkerrode gloed verscheen.
'Mooi hè,' zei ze opgewekt. 'Ik heb dat gedaan. Deels.' Ze keek Kato opgetogen aan.

[ bericht aangepast op 4 aug 2014 - 23:33 ]

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Ik heb uw hulp nodig,' begon Venomis, 'ik- mijn dochter is aangevallen en het lukt me niet om haar te verplaatsen!'
Ze had nog nooit in haar leven gesmeekt, maar het ging haar verrassend goed af.

Every villain is a hero in his own mind.

Minkabh wilde graag weten wat er precies was gebeurd, maar wist dat er haast bij gebonden was.
'Nee, kind, je moet een van de halfwolven vragen,' en hij noemde vervolgens het adres. 'Zij zijn sterker dan ik ben.' En dat was waar. Bovendien was hij bang, bang dat er nog eens een raadslid zou worden gedood door dat iets dat blijkbaar ook al een burger had aangevallen. Het kon niet anders dan dezelfde persoon zijn.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Hij opende zijn ogen en wist even niets te zeggen. Dit was niet iets wat je vaak zag.
'Het is fantastisch.'
Hij was blij dat het haar gelukt was, want dat betekende dat ze zich goed voelde. Hij hoopte dat het zo bleef.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Cordelia grijnsde van oor tot oor en gaf hem een kus. 'Ja hè. Ik hoopte al dat je dat zou vinden.' Ze ging op haar buik liggen en keek naar hem, met pretlichtjes in haar ogen. Soms, als ze alleen al naar hem keek, maakte hij haar hele dag goed. Dan vergat ze alle zorgen die ze had.
'Ik kan niet vaak genoeg zeggen hoe blij ik ben om hier met jou te zijn. Ik had zo'n klein uitstapje met z'n tweeën echt even nodig.'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Venomis sperde haar ogen wijd open, al dacht ze niet dat de man dat zou zien.
'Dat meent u toch niet? Mijn dochter ligt hier om de hoek te sterven en u stuurt me naar de andere kant van de stad?'
Ze begon te snikken. Iets wat haar tamelijk onbekend was, maar ze probeerde zich Emily's gejammer voor de geest te halen.
Als ze nog ergens een verborgen greintje respect voor deze man had gehad, dan was het nu verdwenen. Ze wilde hem verscheuren. Een mes in zijn nek was niet genoeg en ze wenste dat ze Rodey had meegenomen zodat hij het bewusteloze lichaam had kunnen verslepen.

Every villain is a hero in his own mind.

Het was duidelijk dat ze een stuk vrolijker was, een stuk losser. Kato was blij dat dit haar goed deed en hoopte dat het wat zou veranderen tussen hen. Niet alleen voor vandaag, maar permanent. Hij wist alleen niet of dat zou gebeuren als hij zich er zo ongemakkelijk onder bleef voelen, alsof hij tegen haar loog...
'Het is ook wel eens fijn om even niets aan ons hoofd te hebben,' zei hij. Het klopte wel, want behalve zijn zorgen over hun relatie, was er op dit moment niets waar hij zich druk om maakte. Dat was al heel wat, al maakte hij zich eigenlijk veel liever druk om andere dingen dan om Cordelia. Alles meost gewoon goed zijn.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Minkabh wilde zijn huis nu al helemaal niet mer uit. Iets was daar en dat kwam vast terug... Eigenlijkw erd hij wel een beetje boos.
'Wat bent u voor een moeder dat u uw eigen dochter niet eens kunt beschermen en meenemen? Een moeder hoort haar kinderen te dragen! Ik neem aan dat u dat voor de geboorte toch ook wel hebt gedaan.'
Hij opende de deur om de vrouw in de ogen te kijken. Hij vond het maar een vreemd verhaal en dat mocht ze weten ook.

[ bericht aangepast op 5 aug 2014 - 21:30 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Ja,' zei Cordelia. Ze boog zich over Kato heen en streek met haar vingers zijn haren opzij. Hij zag er lief en onschuldig uit, zoals hij daar lag. Haar lieve Kato. Ze leunde naar voren en kuste hem teder.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Kinderen blijven niet altijd klein,' beet Venomis hem toe en ze draaide zich om. 'Ik vraag het wel aan uw buren, maar reken maar dat ik uw lafheid niet in de doofpot zal stoppen. Dit is - ronduit belachelijk.'

Every villain is a hero in his own mind.

Eigenlijk werd hij nu ook wel nieuwsgierig.
'Hoe ver is het?' vroeg hij terwijl hij gejaagd om zich heen keek en de straat bestudeerde.
Hij klemde zijn achterpoten angstig om de deurknop waar hij nog steeds op zat , zodat hij op ooghoogte was met de nereïde. Ze wees naar de hoek van de straat en hij zuchtte diep.
'Goed.'

~ ~

Kato was blij dat er een stilte viel. Dat vond hij toch fijner. Hij wilde het moment niet verpesten met woorden die toch niet konden beschrijven heoveel ze echt voor elkaar betekenden. Dat was met geen mogelijkheid uit te drukken.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Venomis knikte ten teken van dank en ze draaide zich om, terwijl ze hem voorging naar de schaduwen van de steeg.

Every villain is a hero in his own mind.

Minkabh volgde haar, klapwiekend met zijn grote vleugels.
'Wie heeft haar dan aangevallen?' vroeg hij nerveus. 'Is hij al weg?'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Ik kon alleen zijn achterkant zien,' antwoordde ze. 'Hij droeg een lange mantel en verdween door een gat in het hek daar.' Ze wees naar een scheur in een houten hek dat ze op de heenweg gezien had.

Every villain is a hero in his own mind.