MSV - Het Instituut voor Bijzondere Gevallen 14 - Speeltopics

Het verhaal begint zeven jaar na het begin van het eerste verhaal. Nadat ze het Instituut hebben verlaten, wonen Kato, Cordelia, Emily, Wyatt en Rodey op het eiland waar Kato is opgegroeid. Inmiddels hebben Cordelia en Emily een kind gebaard.
De vulkaan op het eiland Montserrat begint weer actief te worden. Uit angst dat hij gaat uitbarsten, verhuisd iedereen met de kindertjes naar Hawaii, plus enkelen van Kato's familieleden die dieper in het bos wonen en hem geloven. Omdat ze allemaal zo verschillend leven en de luxe van het Instituut gewend zijn, zijn ze altijd afhankelijk gebleven van de mensen aan het vaste land van de Verenigde Staten.
Op Hawaii blijkt een hele nederzetting te zijn van vreemde wezens die niet in de mensenwereld kunnen wonen en om welke reden dan ook, hebben besloten om niet bij hun soortgenoten te zijn. Er is maar een kleine groep van die wezens die hen durft te vertrouwen.Langzaam wennen ze aan het leven op Hawaï, maar later blijkt dat ook daar niet altijd alles veilig is.

Het dorpje

[ bericht aangepast op 23 aug 2014 - 23:42 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Minkabh kneep zijn ogen samen.
'Ik ga niet met u in discussie over het verloop van welk onderzoek dan ook,' zei hij stellig.
Kato gromde weer.
'Er is dus geen team. Gaan jullie überhaupt wel wat ondernemen?'
MInkabh draaide zijn kop weg.
'Nou, dan kan Michelle het dus wel doen!' ging Kato verder die blijkbaar zijn conclusies toch al had getrokken.
'Nee, heb ik gezegd!' De andere raadsleden knikten instemmend. 'Het is niet aan haar of aan u om zich met onze zaken te bemoeien! Daarom wordt het jullie - en iedereen die het in zijn hoofd haalt - verboden om zelf onderzoek te doen naar de toedracht van de moord.'
Kato snoof en ging staan, zodat hij nog meer boven hem en de anderen uittorende.
'Dus jullie willen het gewoon verbergen!' zei hij met stemverheffing.
'Beheers uzelf!' sprak Minkabh dreigend en hij probeerde niet te laten merken dat hij de furie van de halfwolf wel een beetje angstaanjagend vond, zeker omdat hij een grote schaduw over hem heen wierp. 'Anders moet ik u laten verwijderen.' Minkabh wist eigenlijk niet of er wel een wezen in het dorp was die dat aan zou kunnen zonder zelf verwondingen op te lopen, maar dat hoefde de halfwolf niet te weten, als hij dat niet wal wist.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Dat meent u niet!' riep Michelle verontwaardigd uit. 'Dat er een moordenaar op vrije voeten loopt, is een zaak die iedereen aangaat en niet alleen jullie! De mensen voelen zich onveilig en tot nu toe hebben jullie geen poot uitgestoken om daar wat aan te doen!'
Ze kon het niet helpen dat haar wangen rood kleurden van boosheid en onmacht.
'Deze conversatie is afgelopen,' besloot een van de raadsleden. 'U heeft nu de vrijheid om te gaan. Zo niet, dan zal ik een van de bewakers erbij roepen.'
Ontsteld kwam Michelle overeind. Ze had niet verwacht dat ze met haar voorstel akkoord zouden gaan, maar de manier waarop ze alles hadden verwoord, maakte dat ze zich er niet zomaar bij neer kon leggen, al had ze geen keuze .

Every villain is a hero in his own mind.

Kato greep haar pols toen ze weg wilde lopen. 'Nee.'
Hij richtte zich tot de raadsleden.
'Dit is niet afgelopen! U zult haar het onderzoek latrn doen! Als het u toch niets kan schelen of het wel of niet gebeurd!'
Hij liet michelle weer los om dreigend op de raad af te stappen en Minkabh goed in de ogen te kijken.
'Zij heeft meer kwaliteiten dan jullie allemaal bij elkaar en als je dat niet kunt zien, kun je dit dorp ook niet leiden.'
Zijn rug stak en hij veranderde opslag in een wolf en liet de raad zijn tanden zien.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Michelle zag met grote ogen wat Kato aan het doen was. Gauw liep ze naar hem toe en ze legde een hand op zijn vacht, bang dat de raadslezen dit als een bedreiging zagen en hem uit de stad wilde zetten.
'Laten we gaan, Kato,' zei ze zacht. 'Ze willen toch niet naar ons luisteren.'

Every villain is a hero in his own mind.

Hij keerde zijn kop naar haar toe en liet zijn lip zakken, zodat ze niet naar zijn rijen scherpe tanden hoefde te kijken. Haar woorden bereikten zijn oren maar half, maar hij zette zijn voorpoten wel weer op de grond en volgde haar zwijgend de ruimte uit, zonder de raadsleden nog een blik waardig te keuren.
Eenmaal buiten trok hij zijn kleren weer aan en veranderde terug.
'Sorry... Dat was niet zo tactvol,' zei hij en hij boog zijn hoofd.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Ik vond hen ook niet erg tactvol,' mompelde ze en ze haalde een hand door haar haren. Ze wist niet goed wat ze verder moest zeggen. Het was precies zoals ze gevreesd had en het zat haar niet lekker dat ze helemaal niets uit handen wilden geven. Alsof zij en de rest van de dorpelingen geen vrije wil hadden...

Every villain is a hero in his own mind.

'Dat is waar.'
Kato merkte dat hij het wel aankon om haar in de ogen te kijken, al schaamde hij zich voor zijn gedrag.
'Het spijt me voor je,' zei hij oprecht en hij raakte haar bovenarm even aan, maar wist eigenlijk niet precies wat hij met dat gebaar wilde zeggen en liet zijn hand dus maar weer langs zijn lichaam vallen. 'Ik weet zeker dat je het fantastisch zou hebben gedaan... Als je de kans maar kreeg.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Ja, het is jammer,' zuchtte ze. 'Maar het verbaast me niet. Hopelijk worden ze toch soepeler in de toekomst.'

Every villain is a hero in his own mind.

Kato schudde zijn hoofd.
'Nee, zoiets veranderd niet als er geen nieuwe raadsleden komen. Nieuwe leden die niet door de ouden zijn gekozen. '
Het was precies als bij hen thuis. Kato had gedacht dat ze hier wel opener zouden zijn, maar het haalde niets uit. Ze zouden gewoon hun eigen plan blijven trekken. Kato begreep wel dat er intussen iemand was die de wanhoop nabij was en de raad om het leven probeerde te brengen...

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Ze zijn al oud,' meende Michelle. 'En wij zijn jong.'
Haar stem verloor het echter aan overtuigingskracht. Ze wist niet of ze wel in een stad wilde blijven wonen waarbij het bestuur zo weinig inspraak tolereerde.

Every villain is a hero in his own mind.

Hij knikte.
'Sorry, ik moet zo naar de muur,' ze hij met een blik op de klok. 'Gaat alles verder wel lukken?'
Hij hoopte niet dat ze nu naar huis ging en daar in haar eentje zou piekeren over wat er zojuist gebeurd was, maar iets in hem zei dat ze niet heel veel andere dingen doen had en dat stak nogal. Hij wilde zich echter niet met haar bemoeien en zei er niets van.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Michelle knikte. 'Ik ga vanavond bij Russel en Meller eten, dus dat komt wel goed.'
Ze kon wel wat afleiding gebruiken en was blij dat Russel haar te eten had gevraagd.

Every villain is a hero in his own mind.

Saelihn stond op en liep naar de bar om twee drankjes te halen, toen ze deze had liep ze weer terug en gaf Winnie haar glas water. 'Alsjeblieft.'

'Bedankt,' zei Winnie. 'Misschien kunnen we vaker iets gaan drinken samen.'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Hij glimlachte en raakte toch haar hand even aan voor hij haar gedag zei, om zich vervolgens weer in een wolf te veranderen.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes