MSV - Het Instituut voor Bijzondere Gevallen 14 - Speeltopics

Het verhaal begint zeven jaar na het begin van het eerste verhaal. Nadat ze het Instituut hebben verlaten, wonen Kato, Cordelia, Emily, Wyatt en Rodey op het eiland waar Kato is opgegroeid. Inmiddels hebben Cordelia en Emily een kind gebaard.
De vulkaan op het eiland Montserrat begint weer actief te worden. Uit angst dat hij gaat uitbarsten, verhuisd iedereen met de kindertjes naar Hawaii, plus enkelen van Kato's familieleden die dieper in het bos wonen en hem geloven. Omdat ze allemaal zo verschillend leven en de luxe van het Instituut gewend zijn, zijn ze altijd afhankelijk gebleven van de mensen aan het vaste land van de Verenigde Staten.
Op Hawaii blijkt een hele nederzetting te zijn van vreemde wezens die niet in de mensenwereld kunnen wonen en om welke reden dan ook, hebben besloten om niet bij hun soortgenoten te zijn. Er is maar een kleine groep van die wezens die hen durft te vertrouwen.Langzaam wennen ze aan het leven op Hawaï, maar later blijkt dat ook daar niet altijd alles veilig is.

Het dorpje

[ bericht aangepast op 23 aug 2014 - 23:42 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Ze begreep er ook niks van... 'Dan laat ik je er in ieder geval even uit,' zei hij vriendelijk.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Hij keek op.
'O... Heb je het druk?'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Michelle knikte en ze zei gedag tegen Meller en bedankte hen voor het eten en de gezellige avond, die de nare nasmaak na het gesprek met de raad toch een beetje verdreven had, al was het maar voor even.

Every villain is a hero in his own mind.

'Ik wil je niet tot last zijn,' zei Emily, 'en ik wil ook niet dat Zipp te laat slaapt door mij. En zo. Ik ben op dit moment niet echt vrolijk gezelschap.' Ze glimlachte flauwtjes.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Toen de maan hoog aan de hemel stond ging Venomis het dorp weer binnen. De bloederige lichaamsdelen van Minkabh had ze in een stuk stof gerold, die de onder haar arm meenam terwijl ze blootsvoets de route aflegde naaf het plein. Er was niemand te bekennen. Rond dit tijdstip was het verboden om nog buitenshuis te zijn, behalve voor de wachten.
Ze haalde de restanten van het voormalige raadslid tevoorschijn en wierp ze in de fontein, die direct rood kleurde.
Een tijdje keek ze naar de rond drijvende ledematen, maar toen stapte ze vastbesloten achteruit en klom via het raam haar hotelkamer weer in. Met een tevreden glimlach zakte ze op haar bed neer, terwijl ze zich afvroeg hoe Rodey het zou hebben gevonden als hij erbij was geweest.

Every villain is a hero in his own mind.

Het was behoorlijk zeldzaam dat de kinderen de volgende ochtend nog sliepen toen Cordelia wakker werd. Ze luisterde even en knikte toen tevreden. Haar blik gleed vervolgens naar Kato, die ook nog sliep. Hij lag er lief en ontspannen bij en ze legde de dekens wat meer over hem heen zodat hij het niet koud zou krijgen. Vervolgens schoof ze wat dichter naar hem toe en glimlachte onschuldig naar hem toen hij daar wakker van leek te worden. Hij opende zijn ogen en ze gaf een klein kusje op zijn neus.
'Hé lieve knuffelbeer. Heb je lekker geslapen? Zo te zien had je een fijne droom, want je lag er zo ontspannen bij.' Ze glimlachte liefdevol en streek met haar neus even langs de zijne. De dag kon niet beter beginnen dan dit; nog even knuffelen met Kato.

[ bericht aangepast op 11 aug 2014 - 12:58 ]

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Zipp slaapt,' zei Rodey. 'Ik wil je niet dwingen, maar ik vind hrt geen probleem als je blijft.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Emily overdacht haar opties. Meller paste op de kinderen en ze wilde het daarom niet heel laat maken, maar ze was hier nog helemaal niet lang en eigenlijk had ze er weinig behoefte aan om weer terug te gaan naar de hotelkamer. Hoewel Rodeys kamer wel op die van haar leek, was het toch net iets anders en zat er daarom niet die sfeer die Emily vanaf het begin had gehaat, en die nu killer leek dan ooit.
'Zelfs niet met zo'n zeurpiet als ik?' grapte Emily aarzelend.

[ bericht aangepast op 12 aug 2014 - 13:10 ]

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Kato knikte en trok haar dichter tegen zich aan. Hij probeerde zich te herinneren wat hij had gedroomd, maar het was alsof hij twee seconden geleden zijn ogen had dichtgedaan om te gaan slapen. De uren ertussen waren uit zijn geheugen gedwenen.
Haar huid voelde warm aan op de zijne en het was voor het eerst in een lange tijd dat hij onbezonnen van dit moment kon genieten. Iets simpels zoals haar lichaam tegen het zijne... Dat was hem heel wat waard.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Rodey's mondhoeken krulden om.
'Ook dan, maar ik begrijp het als je liever een ander moment terugkomt.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Zo laad ik nog het beste op naar de volle honderd procent voor deze dag.' Ze grijnsde even en streek rustig met haar hand over zijn arm.
'Je ziet het nog niet, maar buiten schijnt nu echt een stralend zonnetje.' Ze wist dat hij zou begrijpen dat het door dit moment kwam. Ze zag hem even kort glimlachen en een tijdje bleven ze nog zo liggen, in stilte. Het was fijn dat de kinderen nog steeds sliepen, alsof ze hun ouders het moment dat ze nu hadden nog even gunden.
Na een minuutje of tien bracht ze haar lippen dichter naar zijn oor. 'Je bent lief. Zo lief dat ik je wel moet knuffelen.' Ze rolde zich grijnzend bovenop hem en sloeg haar armen toen vrolijk om hem heen.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Ze glimlachte en knikte. 'Ja. Dan spreek ik je snel weer?' Ze liep naar de deur toe, aarzelde een moment en liep toen naar hem toe om hem te omhelzen. 'Ik heb je nodig,' mompelde ze in zijn oor. 'Gewoon... als een vriend.'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Hij keek haar even verward aan, maar was niet in staat iets terug te zeggen en keek alleen maar toe hoe ze zijn kamer weer verliet.

~ ~

Zijn adem stokte even toen e zo dichtbij kwam, haar warme lichaam tegen het zijne. Zijn vingers gleden er automatisch overheen, hielden haar stevig vast. Kato wist niet of het enkel zijn lusten waren die nu aan het werk waren of at hij hier met zijn volle verstand voor koos, maar hij vond het fijn. Het was fijn dat ze nu nergens over spraken en hij zich kon concentreren op het geluid van haar hartslag, haar ademhaling tegen zijn borst. Het enige dat ze zeiden was dat ze hielden van elkaar en dat was voor nu meer dan genoeg.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'En ik probeerde mijn handen nog wel thuis te houden,' zei Cordelia met een ondeugende blik. Ze gaf een klein kusje op zijn lippen en legde haar hoofd tegen zijn borst. Ze leek te zijn vergeten dat dit het beste gevoel van de wereld was, hier in zijn armen.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Venomis had een bad genomen en het bloed van haar lichaam laten weken. Daarna deed ze haar ochtendjas aan en ging ze naar Rodey toe. Ze wist niet of hij haar nu verwachtte, maar dat maakte haar weinig uit. Ze had geen zin om zich in haar eentje over Minkabhs dood te triomferen en ze had er vandaag niet zo'n behoefte aan om alleen te zijn.

Every villain is a hero in his own mind.