Meespeelverhaal op een onbewoond eiland [verhaaltopic] 3 - Speeltopics

Een groep jongeren komt vast te zitten op een onbewoond eiland in de tropen. Alsof dat niet rampzalig genoeg is, ontdekken ze dat er iets mis is met het eiland. Er leven dieren die allang uitgestorven moeten zijn en de mensen die er wonen, lijken uit een ander tijdperk te komen. Hoe gaan de jongeren, ieder met hun eigen, misschien wel puberale karakter daarmee om?

Regels:
- Er wordt in één tijd geschreven, derde persoon en verleden tijd, zoals de meest gebruikelijke manier is in een boek.
- Er is geen minimaal woordenlimiet.
- Stukken tekst hoeven niet letterlijk herhaald te worden als je op een ander reageert. Het is ook niet nodig om een ander te quoten.
- Alle jongeren zijn tussen de 16 en 25 jaar en zijn avontuurlijk genoeg om mee te gaan op een jongerentrip.

Personages:
Abigail den Marschkramer – 18 [Delano]
Alex Keynes – 22 [Marjanne]
Audrey-Rose D’Ablaing – 19 [Kim]
† Caleb Finnigan – 19 [Lisa]
Daniel Harlem – 27 [Maartje]
Deborah Ann Dyer “Skin” – 24 [Alicia]
Dolly – 20 [Marjanne]
Eden Steenwijk– 19 [Natas]
Emma Eleanor Swan – 22 [Stefanie]
Esau Konings – 20 [Jeffrey]
Ezelle 'Ez' Ophelia Stornoway – 20 [Marthe]
Hielke Marskramer – 19 [Maartje]
Hugo Nieber – 20 [Natas]
Jack Alexander Hunter – 22 [Marthe]
Jade Alastair – 19 [Lisa]
Killian Jones – 24 [Stefanie]
Kirito Barrow – 21 [Delano]
Laurens Oliver – 16 [Ellen]
Lillium Martell – 18 [Jilly]
Maeghan Rodriquez – 18 [Lisa]
Maeve Riordan – 19 [Stefanie]
Mickey Eggebeen – 22 [Natas]
Mitchell Hathaway – 22 [Lisa]
Neil Flynn Cooper – 23 [Lisa]
Nicole – 20 [Marjanne]
Piper Davis – 21 [Alicia]
† Rebekah Mikaelson – 20 [Maartje]
Sentis Oliver – 16 [Ellen]
Slade – 20 [Natas]
Søren Hjulmand – 23 [Alicia]
Syn(yster) Gates – 24 [Natas]
Vyvyanne – 19 [Jeffrey/Alicia]

Verwante topics:
Rollenstory.
Rollentopic.
Verhaaltopics: 1, 2

[ bericht aangepast op 8 mei 2014 - 22:42 ]

'Nou, nee, dan zou ik constant in vuur en vlam staan van mijn eigen lichaam,' antwoordde ze terwijl het flesje omhoog hield om te zien hoeveel water het al had opgevangen.

-
'Als je 't niet gaat schoonlikken denk ik dat dat wel goed komt.'

Every villain is a hero in his own mind.

'Dat dacht ik niet, nee,' zei Søren die zich walgend terugtrok.
Hij keek naar de tassen die ze hadden meegenomen en hij hoopte eigenlijk dat daar iets eetbaars in zat.
Hij kroop er naartoe, in de hoop iets te vinden dat goed in plastic verpakt zat en dus niet nat geworden was.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Mitchell rolde met zijn ogen en stapte de grot weer in toen hij vond dat het wel genoeg was geweest. Daarna liep hij naar zijn tas en stak een sigaret op. Die beesten zouden vast niet op rook af komen en hij kon wel wat nicotine gebruiken. Vervolgens liet hij zich op de grond zakken met zijn rug tegen de rotswand. Het enige stuk van zijn lichaam wat niet onder de wonden zat.

Eden ging tegenover hem zitten en staarde naar het plafond. Ze was niet echt blij met de sigarettenstank die hij verspreidde, want die bleef nogal in de grot hangen, maar ze zei er maar niets van. Ze kon wel begrijpen dat hij de behoefte had om terug te grijpen op iets dat een kalmerend effect had.

[ bericht aangepast op 28 april 2014 - 22:47 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Toen hij Eden hoorde kuchen, blikte hij even naar de sigaret in zijn handen. 'Sorry, ik ben inderdaad niet zo'n gentlemen,' concludeerde hij, waarna hij met een grimas opstond en aan de rand van de grot ging zitten, om daar verder te roken. Hij wist wel dat het een slechte gewoonte was, maar hij had gewoon even iets kalmerends nodig. Mitchell kon het niet laten om even aan de wonden in zijn arm te voelen.

Een klein glimlachje tekende haar gezicht toen hij dat zei. 'Doet het erg zeer?' vroeg ze aarzelend toen hij aan zijn wonden zat te pulken.

Every villain is a hero in his own mind.

'Hmm,' mompelde hij met gesloten ogen. 'Het kan beter,' gaf hij toe. Hij had puur mazzel dat het nu maar compy's waren geweest en niet zijn vader die hem in elkaar had gerost.

[ bericht aangepast op 28 april 2014 - 23:05 ]

Haar bezorgde blik bleef op de gehavende jongen rusten. Hij liep een grote kans om infecties op te lopen zonder medische zorg.
'Er is een EHBO-koffer bij de andere spullen. Misschien moeten we daar morgen naar op zoek gaan.'

Every villain is a hero in his own mind.

'Misschien moeten we dat inderdaad maar doen,' mompelde hij afwezig, waarna hij zijn peuk wegschoot en weer tegenover haar ging zitten. Hij streek even vermoeid door zijn haren. De temperatuur was inmiddels al een beetje gezakt en hij voelde kippenvel op zijn huid verschijnen.

'Ga jij maar eerst slapen,' zei Eden toen ze hoorde hoe vermoeid hij klonk. 'Ik houd de wacht wel.'
Ze hoopte dat ze wakker kon blijven, want ze had vannacht ook niet geslapen. Het was waarschijnlijk nauwelijks middag, maar ze hadden beiden veel energie verspild.

[ bericht aangepast op 28 april 2014 - 23:27 ]

Every villain is a hero in his own mind.

'Ja er zitten twee kleine flesjes in onze rugzakken,' antwoordde Dolly.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Mitchell keek haar even weifelend aan. Hij wilde dolgraag slapen, maar hij durfde niet. Straks had hij weer nachtmerries en bezorgde hij Eden een hartverzakking met zijn geschreeuw. Hij schudde toch maar zijn gedachten weg en liet zich rillend op de grond zakken. Zijn rugtas gebruikte hij maar als kussen.

Eden keek een tijdje op hem neer nadat hij zijn ogen had gesloten, maar uiteindelijk liep ze weer naar de ingang van de grot en staarde ze naar buiten, haar geweer in haar schoot. Hoewel ze het eerst snikheet gehad, leek de kou er nu ingeslopen te zijn. Zodra de zon doorbrak, kroop ze naar buiten en bleef ze voor de ingang zitten, terwijl de zon haar weer opwarmde.

Every villain is a hero in his own mind.

Toen Mitchell een tijdje later wakker werd, stond hij op en liep naar Eden toe die voor de grot zat.
'Hé, ga jij maar slapen,' zei hij zacht, waarna hij terugliep om zijn geweer te pakken.

Eden knikte en probeerde een comfortabele houding te vinden, maar de ongelijke vloer prikte in haar blote rug en de grond was klam. De beugels van haar beha sneden in haar vlees toen ze zich op haar zij draaide en ze zuchtte zacht, maar ze vond dat ze zich al voldoende uitgekleed had voor Mitchells oog, ook al was het hier donker.

Every villain is a hero in his own mind.