{RPG} Phobia (celebrities) ~ 1 - Speeltopics

Phobia

Cora Keegan • Kleding

"Yes miss, I do. I also speak Rumanian, German, Spanish, Greek and Dutch," antwoordde Clint, waardoor mijn verwarde blik plaatsmaakte voor bewondering. Ikzelf was al trots dat ik drie talen vloeiend kon spreken, maar blijkbaar was Clint ook sterker in dat opzicht. "En ik vroeg of je nog hulp nodig had."
Terwijl ik mijn best deed om hem niet verbaasd aan te kijken, schudde ik twijfelachtig mijn hoofd en keek ik peinzend in de richting van de felblauwe sporttas, die hij nog steeds over zijn schouder had hangen.
"Ik kan ook basisdingen zeggen in andere talen zoals Italiaans en Frans, maar ik begrijp het wel," hoorde ik hem vaagjes zeggen, terwijl ik mijn best deed om mezelf wakker te schudden. Ik was weer aan het dagdromen, iets wat ik wel vaker deed.
"Um... Wauw. Ik ben onder de indruk," antwoordde ik nadat ik mezelf had hersteld, waarna ik weer een breekbare glimlach rondom mijn lippen toverde. "Je lijkt me een interessant persoon, Clint. En dat denk ik niet vaak van mensen. Zou het te veel gevraagd zijn als ik vroeg of je met me wilde meelopen?" Want om eerlijk te zijn, ik kon er niet zo goed tegen als ik alleen was. Sterker nog, ik werd er bang van. En aangezien Clint me geen druk of onaangenaam gezelschap leek, kon het geen kwaad om het voor te stellen. "Ik ben namelijk niet zo graag alleen."

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

Samuel Claflin • Kleding

Terwijl ik dagdroomde en stiekem begon weg te doezelen in een droomloze slaap, hoorde ik vaagjes het geluid van voetstappen op de achtergrond. Ik besloot er geen aandacht aan te besteden en dutte nog iets verder in, totdat er druppeltjes water op mijn gezicht voelde vallen, waardoor ik verbluft opkeek. De blonde lokken van Ruby schoten door mijn gezichtsveld en voordat ik kon reageren, was ze al naast me gaan liggen. Ze droeg andere kleding; een grijze trui en een rode broek, waarvan ik de naam niet kon achterhalen. Ik wist in ieder geval dat ik meisjes in zulke broeken erg aantrekkelijk vond uitzien, aangezien hun vrouwelijke rondingen er erg goed in uitkwamen.
"Heb je lekker gedoucht?" vroeg ik om de stilte te doorbreken en tevens mezelf van mijn slechte herinneringen probeerde af te leiden. Misschien moest ik dadelijk ook eventjes onder de douche gaan staan, hoewel ik er eigenlijk niet zo veel behoefte aan had. Het liefste kleedde ik me nu gewoon om en kroop ik onder de lakens, terwijl ik Ruby tegen me aantrok, maar volgens mij ging die vlag vanavond niet op. Waarschijnlijk zou die ook niet zo snel opgaan als ik hoopte. "Slaap je overigens hier, of wil je dadelijk toch teruggaan naar je eigen kamer?" Waarschijnlijk raadde je al waarop ik hoopte, maar ik had heus geen bijbedoelingen. Het enige waar ik op dit moment behoefte aan had, was wat gezellig gezelschap van een lief, humoristisch en speels meisje. En Ruby voldeed aan al deze punten.

[Ik vond het een leuk stukje. ^^]

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

Sidera nostra contrahent solem lunamque

Ruby Ann Monroe
Terwijl ik langzaam de perfecte positie op het bed naast Sam probeerde te vinden merkte ik pas op hoe slaperig hij er eigenlijk uitzag. Met mijn vingertoppen veegde ik enkel overgebleven druppels van zijn wang af. Door de kleine waterdruppeltjes die alsnog achter bleven leek het net alsof hij gehuild dat, wat hem een lieflijke uitstraling gaf. "Heb je lekker gedoucht?" vroeg Sam na enkele minuten van stilte. Ik knikte kort waarna ik me bedacht dat hij dat waarschijnlijk niet kon zien "Ja hoor." zei ik dus alsnog. Ook mijn oogleden begonnen zwaar te worden en een opkomende gaap kon ik niet onderdrukken. Mijn en Sam's lichamen raakte elkaar af en toe kort aan wat er voor zorgde dat ik zijn lichaams warmte in kleine hoeveelheden over me heen kreeg wat een erg prettig gevoel gaf. "Slaap je overigens hier, of wil je dadelijk toch teruggaan naar je eigen kamer?" Na zijn vraag draaide ik mijn gezicht richting zijn lichaam zodat ik hem vanaf de zijkant bekeek. Eigenlijk ging het tegen mijn principes om bij een 'vreemde' man te blijven slapen, maar in mijn achterhoofd wist ik wel dat hij geen kwade bedoelingen had en daarnaast was zijn warmte aanlokkelijk. 'Waarom ook niet, we doezelen allebei toch al bijna weg." Ik had mijn hoofd nog niet terug naar het plafond gedraaid waardoor mijn adem over zijn kin moest strijken. Om mezelf helemaal over te halen om hier te blijven begroef ik mijn gezich in Sams hals om vervolgens mijn vrije arm over zijn middel te draperen.

“Do what I do. Hold tight and pretend it’s a plan!” - The Doctor

Rebecca Amy Somers

Ik draai mijn hoofd glimlachend naar Campbell toe en bijt dan op mijn lip. Even raast er een beetje twijfel door me heen. Niet dat ik bang ben van hem, maar ik wil gewoon zeker zijn dat hij dit echt wil doen en niet gewoon geen manier vindt om me te zeggen dat ik moet oprotten.
"Campbell?" begin ik dan zachtjes. "Je moet weten dat je niet verplicht bent om mij erbij te nemen. Ik red het heus wel op mijn eentje." ja, ik zal doodsbang zijn en geen oog dicht doen de hele nacht, maar ik zou het overleven. Ik glimlach lichtjes naar hem. "Ik wil niet dat je denkt dat dit moet."
Mijn ogen glijden weer naar het bed, dat er zo heerlijk uit zag. Volgens mij kan je hier echt als een roosje slapen.


Venya Bjornson

"Leuk je te ontmoeten." glimlach ik, zodra ook zij haar naam zegt. "Bedankt, ik vind jouw naam ook echt leuk."
En dat was het. Ik wist nu al niet meer hoe ik verder moest. Eigenlijk is het ook al veel te laat en ben ik veel te moe om een gesprek te beginnen. Wat ging er toch door mijn hoofd? Ik kan nu maar best gewoon gaan slapen, maar ik kan ook onmogelijk dit gesprek zomaar afkappen, terwijl ik er zelf mee begonnen ben.
"Hoe vond jij de reis?" vraag ik dan maar. "Ik vond hem echt vermoeiend, maar verder wel fijn. De Alpen zijn echt mooi."
Verlegen speel ik een beetje met de zoom van mijn T-shirt, mijn ogen op mijn benen gericht. Ik wil niet grof zijn door zomaar weg te lopen, maar ik wil mijn subtiele hints ook echt subtiel houden en dus niet grof zijn door recht in haar gezicht te zeggen dat ik weg wil. Ook al wil ik gewoon weg om te kunnen slapen.

{Eigenlijk moeten ze toch naar hun kamer, dusja. Weet alleen niet goed hoe we het gesprek afronden nu het net begonnen is ;p}

“To live will be an awfully big adventure.”

Campbell Saunders

‘Campbell?’ meteen liet ik mijn blik van het terras naar Amy gaan.
‘Je moet weten dat je niet verlicht bent om mij erbij te nemen. Ik red het heus wel in mijn eentje.’
Ik staarde haar strak aan in haar ogen. Als ik de oude Amy goed genoeg kende dan wist ik ook wat deze Amy liever wilde.
‘Ik wil niet dat je denkt dat dit moet.’
Ik liep naar haar toe en pakte haar handen beet waar ik zachtjes in kneep.
‘Nee Amy. Ik zou niet gerust zijn als jij hier helemaal alleen aan was terwijl je doodsbang bent. Ik laat je niet alleen.’ Zei ik als verduidelijking.
Ik glimlachte even en mijn handen lieten de hare los waarna ik zachtjes langs haar gezicht wreef en in haar mooie blauwe ogen keek.
Zo erg had ik haar gemist de afgelopen jaren. Ik kon haar niet verliezen.
Ik wendde mijn blik van haar af. ‘Jij kan gewoon in het bed slapen. Ik slaap wel op de bank.’

[ bericht aangepast op 15 april 2014 - 12:39 ]

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Rebecca Amy Somers

"Nee Amy. Ik zou niet gerust zijn als jij hier helemaal alleen aan was terwijl je doodsbang bent. Ik laat je niet alleen." Mijn adem stokt opnieuw in mijn keel, wanneer hij zacht langs mijn gezicht wrijft. Ademloos staar ik hem recht in zijn mooie ogen, terwijl ik mezelf verlegen en warm en tegelijk blij voel worden. Tot hij zijn blik van me af wendt. "Jij kan gewoon in het bed slapen. Ik slaap wel op de bank."
"Nee, ik ben de gast hier. Ik slaap wel op de bank." antwoord ik zonder aarzelen meteen. Dat het een tweepersoonsbed en je met twee personen erin past, durf ik niet te zeggen. Ik vrees dat ik daarmee misschien te ver zal gaan of de verkeerde indruk zal wekken.

“To live will be an awfully big adventure.”

Campbell Saunders

‘Nee, ik ben de gast hier. Ik slaap wel op de bank.’ Zei ze direct. Ik trok mijn wenkbrauw op en stak mijn tong uit wanneer ik op de bank neer plofte.
‘Pech, ik heb hem als eerste geclaimd.’ Als verduidelijking schopte ik mijn schoenen uit en ging ik op de bank liggen. Ik wist niet waar ik zojuist de spontaniteit vandaan haalde door dit te doen maar toch bleef ik liggen. Ik wilde niet dat zij een rot nacht had. Mijn nachten waren toch al rot door dat ik haar verloor. Zachtjes beet ik op mijn lip. Ik had haar weer gevonden, ik was haar niet meer kwijt.

[Haha zeg gewoon dat je liever samen met hem in een bed wil liggen ]

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Rebecca Amy Somers

Ik staar hem even met open mond aan en schud dan mijn hoofd. "Na-ah!" doe ik expres een beetje overdreven. Ik loop naar de bank en ga vlak voor hem staan met mijn handen in mijn zij. "Ik vermoed niet dat je er vrijwillig uit zal gaan..." begin ik en geef hem nauwelijks tijd om te antwoorden, aangezien ik vermoed dat hij toch niet vrijwillig zal vertrekken. "Dan moeten we het maar met de harde middelen doen. Eens zien hoe resistent jij bent." lach ik en rek het moment expres even, zodat hij niet weet wat er aan zit te komen. Grijnzend steek ik mijn armen dan naar voren om hem in zijn zij te beginnen kietelen. Nu maar hopen dat hij kietels heeft eigenlijk.

{Haha, misschien later ;p}

[ bericht aangepast op 15 april 2014 - 13:16 ]

“To live will be an awfully big adventure.”

Campbell Saunders

‘Na-ah.’ Zei ze overdreven waardoor ik moest lachen. Ze liep naar de bank en ondanks alles bekeek ik al haar bewegingen. ‘Ik vermoed niet dat je er vrijwillig uit zal gaan. Dan moeten we het maar op de harde middelen doen. Eens zien hoe resistent jij bent.’ Ze lachte en ik wilde er wat tegenin brengen maar ze stak haar armen al uit in mijn richting en begon mijn zij te kietelen. Ik beet op mijn lip. Ik kon er wel tegen maar niet in mijn zij. Alsof ze het wist.
Ik maakte een rare kronkel in de bank door haar vingers die kietelde maar ik besefte dat ik hiermee niet zonder schande of schade weg mee zou komen. Ik probeerde haar handen te pakken maar door haar bewegingen leek dat onmogelijk. Ik pakte haar bij haar middel en drukte haar tegen mijn lichaam aan zodat ze onmogelijk mij kon kietelen.
Ze lag nu echter bovenop mij terwijl ik in haar mooie blauwe ogen keek en ik een lichte blos uit mijn nek voelde opkomen waardoor ik zachtjes op mijn lip beet. ‘Nu kan je me niet meer kietelen.’ Zei ik als verklaring.

[haha oke het is een raar stukje maar ik hoop dat het logisch klinkt x') ]

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Cora Keegan • Kleding

"Wel, ik heb er niets op tegen. Welke kamer heb je gekregen?" vroeg hij, terwijl ik alvast richting mijn kamer begon te lopen. Zodra ik voor de kamerdeur stond waar een sierlijke twee op was afgebeeld, sierde pretoogjes mijn porseleinen gezichtje. Zo nieuwsgierig als ik was, trok ik mijn wenkbrauwen een stukje op terwijl ik met mijn hand richting de klink reikte.
"Kamer twee," antwoordde ik, waarna ik de klink omlaag duwde en de kamerdeur langzaam openduwde. "En wat zei je?" Aangezien ik veel te druk bezig was geweest met mijn nieuwsgierigheid, had ik niet begrepen wat Clint daarnet had gezegd.
Ik besloot om er niet al te veel aandacht aan te besteden en stapte de slaapkamerruimte binnen, waardoor mijn pupillen ietsjes groter werden en ik mijn koffer verbluft op de grond zette. Het was werkelijk waar een prachtig verblijf. De kamer was erg groot en luxe, en als ik het niet mis had, was er ook een aangrenzende badkamer.
Stiekem vond ik dit een beetje té makkelijk lijken, aangezien ik hier twee weken moest verblijven om dat geld te winnen. In een paradijs zoals deze, kon dat niet lastig zijn. Er moest ergens een addertje onder het gras zitten.
Ik draaide een rondje om mijn eigen as, keek Clint vervolgens vragend aan en wachtte geduldig totdat hij de slaapkamer betrad. "Kom je nog? Ik bijt niet," grinnikte ik zachtjes, hoewel het neigde naar gegiechel.

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

Samuel Claflin • Kleding

"Ja hoor," hoorde ik Ruby op mijn vraag antwoorden, waardoor ik langzaam knikte om haar duidelijk te maken dat ik nog steeds naar haar luisterde. Ik vond het altid belangrijk om aan te tonen dat ik geïnteresseerd was, hoe onbenullig het onderwerp soms mocht zijn.
Onze lichamen raakten elkaar op bepaalde hoogte, maar voor de eerste keer in tijden kreeg ik geen bijbedoelingen. De warmte was echter wel aanlokkelijk en ik moest moeite doen om haar niet tegen me aan te trekken, maar ik had ook niet de neiging om de kleren van haar lijf te scheuren.
Zodra ik had gevraagd of ze hier bleef slapen wachtte ik hoopvol op een positief antwoord, en tot mijn grote verbazing beaamde Ruby mijn woorden: "Waarom ook niet? We doezelen allebei toch al bijna weg."
Haar zoete adem streek over de huid van mijn kin en voordat ik het wist, had ze haar hoofd in het kuiltje van mijn nek geduwd en sloeg ze haar arm om mijn middel, waardoor er een zwakke glimlach rondom mijn lippen krulde en ik haar nog iets dichter tegen me aantrok. Ik wikkelde mijn armen om haar heen en drukte een vederzacht kusje op haar goudblonde, vochtige haren, waarna ik met mijn kin voorzichtig op haar kruin rustte en mijn ogen sloot. "Dankjewel, Ruby," fluisterde ik zachtjes, waarna ik begon weg te doezelen in diezelfde, droomloze slaap.

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

Clint Keith Rogers

Ik liep achter Cora naar kamer 2 en keek rond. Het was een ruim vertrek met een tweepersoonsbed. "Kom je nog? Ik bijt niet," zegt ze zacht grinnikend en ik besef dat ik nog steeds in de deurpost sta. Op een gestaag tempo loop ik de kamer binnen tot aan de venster en kijk naar buiten. "Mooi uitzicht," zeg ik met een kort lachje erachteraan. Mijn gedachten gaan terug naar het glas in de gang en ik bekijk ook deze weer. "En over wat ik net zei, kom kijken. Ik zei 'vreemd' omdat ik naar het glas keek. Zie je hoe dik die is? Zulke glazen hadden we ook in de jeeps bij het leger. Extra dik en gepantserd glas. Ik vroeg me af of het was om ons binnen te houden? Of iets anders buiten?" leg ik uit met een bedenkelijk gezicht aangezien het vreemd bleef. Waarom geen gewoon glas? Plus de locatie, die baarde me ook zorgen.

Sidera nostra contrahent solem lunamque

Cora Keegan • Kleding

Clint liep met een regelmatig tempo naar binnen. "Mooi uitzicht." Hij lachte kort, hoewel hij een tikkeltje afwezig leek te zijn. Zijn grijsblauwe ogen waren gefocusd op het raam, waardoor ik hem onbegrijpend aankeek. Ik begreep niet wat er nou zo speciaal kon zijn aan deze ramen, maar mijn vraag werd al snel beantwoord zodra Clint mijn eerdere vraag van daarnet besloot te beantwoorden. "En over wat ik net zei, kom kijken. Ik zei 'vreemd omdat ik naar het glas keek. Zie je hoe dik dat is? Zulke glazen hadden we ook in de jeeps bij het leger. Extra dik en gepantserd glas. Ik vroeg me af of het was om ons binnen te houden? Of iets anders buiten?" legde hij uit, terwijl ik dichterbij kwam en het glas van het raam nauwkeurig bekeek. Het leek inderdaad dikker dan nodig te zijn.
"Er zitten toch een paar beroemdheden in dit huis? Misschien doen ze dit zodat hen niks overkomt," opperde ik zwakjes, hoewel mijn excuus nogal flauw klonk vergeleken met Clints uitleg. Stiekem begon ik me een beetje zorgen te maken, vooral omdat ik niet meer wist wat hier gaande was. Er moest meer achter dit verhaal zitten. Het klonk ook allemaal veel te mooi om waar te zijn; Een geldbedrag winnen als je in een droomhuis zou overnachten met verschillende mensen. Het klonk veel te gemakkelijk. Toch besloot ik om niet direct van het ergste uit te gaan.
Ik ging op mijn tenen staan en pakte Clints beide schouders voorzichtig vast, waarna ik hem behoedzaam wegtrok bij het raam. "Laten we ons niet opwinden, oké? Ze zullen wel een speciale reden hebben gehad om dat glas te plaatsen." Ik probeerde zo gerustellend mogelijk te klinken en te glimlachen, hoewel ik me eigenlijk niet zo op mijn gemak meer voelde. "Laat het even rusten en vertel eens wat meer over jezelf. Ik ben een en al oor."

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

Aimee Isabella Lee
"Leuk je te ontmoeten." zegt ze. "Bedankt, ik vind jouw naam ook echt leuk." Ik glimlach, maar dan is het stil.
Terwijl ik bedenk wat ik kan zeggen, zegt Venya al: "Hoe vond jij de reis? Ik vond hem echt vermoeiend, maar verder wel fijn. De Alpen zijn echt mooi." Als ik naar haar kijk, zie ik dat ze er ook wel moe uitziet. Ze speelt een beetje met de zoom van haar shirt en kijkt naar beneden. "Mijn reis verliep wel goed en ja de alpen zijn mooi." beantwoord ik haar vraag. Ik zie dat er glazen met drinken op de tafel staan. Het ziet er naar uit dat je het gewoon mag pakken, dus pak ik een glas voor mezelf. "Wil jij ook?" vraag ik, terwijl ik ook een glas voor Venya pak. Op het glas staat een plaatje van een berg waaronder Alpen staat. Op dat moment realiseer ik pas waar we zijn. De Alpen, daar kwam hij vandaan... Flitsen van gebeurtenissen willen mijn gedachten storen, maar ik probeer ze tegen te houden. Niet aan denken, zeg ik tegen mijzelf in gedachten. Ik kom terug in de realiteit, maar zie dan dat Venya's shirt nat is. In het glas in mijn hand zit minder drinken dan eerst. "Oh shit." zeg ik. "Sorry van je shirt. Als ik jou was zou ik even een nieuw shirt aandoen."

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman