• Een groep jongeren komt vast te zitten op een onbewoond eiland in de tropen. Alsof dat niet rampzalig genoeg is, ontdekken ze dat er iets mis is met het eiland. Er leven dieren die allang uitgestorven moeten zijn en de mensen die er wonen, lijken uit een ander tijdperk te komen. Hoe gaan de jongeren, ieder met hun eigen, misschien wel puberale karakter daarmee om?

    Regels:
    - Er wordt in één tijd geschreven, derde persoon en verleden tijd, zoals de meest gebruikelijke manier is in een boek.
    - Er is geen minimaal woordenlimiet.
    - Stukken tekst hoeven niet letterlijk herhaald te worden als je op een ander reageert. Het is ook niet nodig om een ander te quoten.
    - Alle jongeren zijn tussen de 16 en 25 jaar en zijn avontuurlijk genoeg om mee te gaan op een jongerentrip.

    Personages:
    Abigail den Marschkramer – 18 [Delano]
    Alex Keynes – 22 [Marjanne]
    Audrey-Rose D’Ablaing – 19 [Kim]
    Caleb Finnigan – 19 [Lisa]
    Daniel Harlem – 27 [Maartje]
    Deborah Ann Dyer “Skin” – 24 [Alicia]
    Dolly – 20 [Marjanne]
    Eden Steenwijk– 19 [Natas]
    Emma Eleanor Swan – 22 [Stefanie]
    Esau Konings – 20 [Jeffrey]
    Ezelle 'Ez' Ophelia Stornoway – 20 [Marthe]
    Hielke Marskramer – 19 [Maartje]
    Hugo Nieber – 20 [Natas]
    Jack Alexander Hunter – 22 [Marthe]
    Jade Alastair – 19 [Lisa]
    Killian Jones – 24 [Stefanie]
    Kirito Barrow – 21 [Delano]
    Laurens Oliver – 16 [Ellen]
    Lillium Martell – 18 [Jilly]
    Maeghan Rodriquez – 18 [Lisa]
    Maeve Riordan – 19 [Stefanie]
    Mickey Eggebeen – 22 [Natas]
    Mitchell Hathaway – 22 [Lisa]
    Neil Flynn Cooper – 23 [Lisa]
    Nicole – 20 [Marjanne]
    Piper Davis – 21 [Alicia]
    Rebekah Mikaelson – 20 [Maartje]
    Sentis Oliver – 16 [Ellen]
    Slade – 20 [Natas]
    Søren Hjulmand – 23 [Alicia]
    Syn(yster) Gates – 24 [Natas]
    Vyvyanne – 19 [Jeffrey/Alicia]

    Verwante topics:
    Rollenstory.
    Rollentopic.
    Verhaaltopics: 1

    [ bericht aangepast op 5 april 2014 - 17:34 ]

    Audrey - Rose zuchtte even. Die jongen was echt een ruzie zoeker. Als hij zo doorging had hij iedereen tegen zich. "Er kwam nog iemand uit de cockpit, en die is weg. Misschien moeten we diegene eens zoeken. " Merkte ze op.

    Slade moest zich inhouden haar geen stomp te verkopen. Er waren wel belangrijkere dingen die ze moesten vinden dan een vluchtende crimineel, zoals een schuilplaats, water en voedsel. Hij besloot haar daarom gewoon te negeren en bleef de piloot strak aanstaren.


    Every villain is a hero in his own mind.

    Daniel wist eigenlijk niet wat hij moest zeggen, de jongen had gelijk ze hadden hem erin geluisd. Daniel bedacht zich dat hij een gevaarlijke positie zat op dit moment, want hij was degene die het vliegtuig bestuurde en landen op dit helse eiland. 'De jongen met het pistool, die bedreigde mij, ik moest hier landen van hem.' Zei Daniel, 'Waarom geen idee, hij moest gek in zijn hoofd zijn dat hij hier heen wou.' Mompelde hij, zijn vingers voelde hij verkrampen van de stevige houvast aan de bijl. 'Maar voor nu moeten we eerst in veiligheid komen, dat is belangrijker!' Opperde Daniel om zo van de jongen af te komen.

    -

    Rebekah keek toe naar de ruzie, wat was dit voor idioots. Zij en nog een paar andere omstanders keken nu gespannen naar de jongen toe.

    [ bericht aangepast op 13 april 2014 - 16:08 ]

    Eden begreep de frustratie van de jongen wel, maar de piloot was niet voor niets achter gelaten. Blijkbaar was hij er inderdaad ingeluisd.
    ‘Als hij daadwerkelijk bij hen had gehoord, hadden ze hem niet bij ons achtergelaten,’ zei ze in een poging om de jongen te sussen. Ze kon niet zeggen dat ze hem niet mocht, want het was een ondernemend type en hij had op sommige punten gelijk, maar op dit moment moesten ze niet onderling gaan ruziën.
    ‘We moeten een onderkomen zoeken. De nacht is al ingevallen. De jacht is al geopend. We moeten zorgen dat dat grote monster ons niet vindt. Het enige voordeel is dat de kleinere carnivoren het niet in hun hoofd halen om zijn territorium te betreden.’
    Een rilling liep langs haar ruggengraat als terugdacht aan die enorme dinosaurus.
    ‘Welke – welk monster?’ fluisterde een omvangrijke jongen. Zijn gezicht zag bleek in het maanlicht.
    ‘Een dinosaurus,’ antwoordde ze kortaf. ‘Daardoor zijn we uit de boom gevallen.’
    De jongen knipperde enkele keren met zijn oogleden, maar viel toen op de grond. Een meisje knielde verschrikt bij hem neer. ‘Hij is flauw gevallen!’


    Every villain is a hero in his own mind.

    [wie is er net flauwgevallen]

    Daniel was blij dat iemand van de passagiers nam het voor hem op. Daniel had eigenlijk best zin in een sigaret, hij pakte een sigaret uit het pakje van zijn voorvak van zijn rugtas. Pakte een aansteker en stak hem aan.
    'Iemand ook een sigaret?' Vroeg hij om de ongemakkelijkheid weg te krijgen.

    Audrey Rose knikte dankbaar. "Kunnen we beter die niet delen, er zal vast geen tabakwinkel hier op dit eiland te vinden zijn." Zei ze met lichte sarcastische ondertoon. "Als je hem zelf wilt, hoef ik niet, toch bedankt" Vervolgde ze er vast achteraan.

    [Hugo]

    Slade was te boos om een sigaret van hem aan te nemen en daarom draaide hij zich weer met een ruk om en pakte zijn tassen op. Hij besefte echter dat ze niet verder konden zolang iemand van hen bewusteloos was.
    'Neem ook,' drong Dolly aan en ze duwde een sigaret tussen zijn lippen, die ze daarna aanstak. 'Daar kalmeer je vast door.'


    Every villain is a hero in his own mind.

    Sentis liep richting het meer, waar hij de glinstering van het water zag. Zelf had hij zijn lijntje met haakje klaar liggen in zijn hand als hij iemand bij het water ziet liggen.
    Hij rende naar die persoon en zag dt het een meisje was. Zachtjes legt hij een hand op haar schouder. 'Hey, gaat het?' vroeg hij. Hij hoopte maar dat ze niet dood was.


    Vampire + Servant = Servamp

    Neil keek Maeve bezorgd aan. De ziekte die ze noemde zei hem niks, maar aan haar ogen te zien was het iets heel ergs. Hij zag tranen langs haar wangen stromen en voelde zich schuldig. Hij had er beter niet over kunnen beginnen. Zachtjes veegde hij met zijn duim wat tranen van haar gezicht, trok hij haar zachtjes tegen zich aan en sloeg zijn armen om haar heen. 'Sorry,' fluisterde hij schor.

    [ bericht aangepast op 13 april 2014 - 22:18 ]

    Maeve nestelde zich in Neil's warme omhelzing. Ze liet haar tranen de vrije loop opgaan en schokte zochtjes met haar schouders toen ze begon te snikken.
    'Het is gewoon dat ik erdoor niet lang meer te leven heb. Dokters hebben gezegd dat ik niet ouder dan eenentwintig jaar zal worden.' snikte ze tussendoor. Ze voeklde zich rot dat ze het zo moest vertellen, maar ze vertrouwde Neil wel.
    'Het spijt me, ik moet je hier niet mee opzadelen.' zei ze beschaamd, waarna ze zich wat rechter zette en de tranen weg veegde.


    'It's stings' Says the creature. Yes indeed, Sting is a great name for the sword. {The Hobbit}

    Piper knielde geschrokken bij Hugo neer. Ze wist dat het niet goed was om hem over de dino's te vertellen. Daarom had ze het niet gedaan.
    Ze legde een van de tassen die ze zonet nog had gedragen onder zijn hoofd en wuifde hem wat koelte toe. De kraag van zijn T-shirt was helemaal doorweekt en het zweet parelde op zijn voorhoofd.
    'Hugo?' zei ze aarzelend. Ze hoopte maar dat hij zich niet al te veel bezeerd had. Ze had hem niet kunnen opvangen toen hij onderuit ging en voelde zich een beetje beschaamd, omdat hij veelt e zwaar voor haar was geweest.


    Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

    Søren had het warm en ergerde zich eraan dat de groep nu stilstond. Hij veegde het zweet van zijn voorhoofd en keek naar de gozer die op de grond lag. Die was ten dode opgeschreven.
    Omdat hij het te warm had en geen zin had om verder te lopen, liet hij zich op de torso van de dikke jongen zakken, omdat hij toch niet bewoog.


    Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

    Toen Hugo zijn ogen weer opende en flarden herinneringen door zijn hoofd spookten, hoopte hij dat dit alles een vervelende droom was. Toen hij echter recht in Pipers gezicht keek, wist hij dat dat niet waar was. Het was allemaal echt en het duizelde hem.
    Het drong pas na een tijdje tot hem door dat iets zwaars druk uitoefende op zijn blaas. Tot zijn verbijstering zag hij de jongen uit het vliegtuig bovenop hem zitten.
    'Ga ven hem af,' zei een meisje met rood haar en een vreemde jurk geërgerd en hij duwde de jongen van Hugo's buik af. De jongen rolde zijn ogen en stak quasi verontwaardigd zijn handen omhoog.
    ‘We moeten verder,’ klonk een koele stem. Hij keek opzij, naar de jongen die er meer uitzag als een vrouw dan als een man.
    ‘Ik kan niet meer,’ pufte Hugo.
    ‘Je moet.’
    Hugo kneep zijn ogen dicht. Hij had het gevoel dat hij ieder moment weer onderuit zou kunnen gaan.
    ‘Kom op.’ Het meisje met het rode haar trok hem samen met Piper overeind. ‘We moeten een veilige plaats zoeken.’ Ze keek hem aarzelend aan. ‘Je begrijpt nu wel waar om.’
    Hugo zei niets, maar staarde verslagen voor zich uit. Hij haalde een paar keer diep adem, maar toen begon hij met gierende uithalen te huilen.

    [ bericht aangepast op 13 april 2014 - 22:59 ]


    Every villain is a hero in his own mind.

    Daniel kwam er achter dat de jongen die flauwgevallen was Hugo heten, een meisje bekommerde zich om hem. De jongen waar mee hij net een soort van aanvaring had gehad had de sigaret die zijn, vriendin, hem had aangegeven.
    'Hij is oververhit,' mompelde Daniel terwijl hij toe keek. Hugo zijn shirt was helemaal doorweekt. Het meisje keek hem bits aan, Daniel haalde zijn schouders op en nam een hijs van zijn sigaret. De meeste hadden hun tassen op de grond gezet en waren gaan zitten. Sommige liepen erin te kijken of ze er water of eten in hadden.

    [ bericht aangepast op 14 april 2014 - 11:00 ]

    Piper schrok zo van zijn uitbarsting dat ze niet wist wat ze moest doen en sloeg uiteindelijk haar armen zo goed en zo kwaad als het ging om hem heen. Ze wist dat ze bij elkaar moesten blijven, maar ze begreep ook dat Hugo op dit moment niet in staat was verder te gaan. Het was misschien stom om te zeggen, maar uiteindelijk hief ze toch haar hoofd op naar de anderen.
    'Gaan jullie maar vast,' zei ze en ze klopte Hugo op zijn zij, want verder kwam ze niet. Haar hart bonsde in zijn keel, omdat ze zijn verdriet goed kon begrijpen en ze zelf ook niets liever zou willen dan terugkeren naar huis en doen alsof dit allemaal nooit gebeurd was. Ze had een brok in haar keel, maar probeerde die weg te slikken en keek de anderen vastbesloten aan.


    Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes