• Een groep jongeren komt vast te zitten op een onbewoond eiland in de tropen. Alsof dat niet rampzalig genoeg is, ontdekken ze dat er iets mis is met het eiland. Er leven dieren die allang uitgestorven moeten zijn en de mensen die er wonen, lijken uit een ander tijdperk te komen. Hoe gaan de jongeren, ieder met hun eigen, misschien wel puberale karakter daarmee om?

    Regels:
    - Er wordt in één tijd geschreven, derde persoon en verleden tijd, zoals de meest gebruikelijke manier is in een boek.
    - Er is geen minimaal woordenlimiet.
    - Stukken tekst hoeven niet letterlijk herhaald te worden als je op een ander reageert. Het is ook niet nodig om een ander te quoten.
    - Alle jongeren zijn tussen de 16 en 25 jaar en zijn avontuurlijk genoeg om mee te gaan op een jongerentrip.

    Personages:
    Abigail den Marschkramer – 18 [Delano]
    Alex Keynes – 22 [Marjanne]
    Audrey-Rose D’Ablaing – 19 [Kim]
    Caleb Finnigan – 19 [Lisa]
    Daniel Harlem – 27 [Maartje]
    Deborah Ann Dyer “Skin” – 24 [Alicia]
    Dolly – 20 [Marjanne]
    Eden Steenwijk– 19 [Natas]
    Emma Eleanor Swan – 22 [Stefanie]
    Esau Konings – 20 [Jeffrey]
    Ezelle 'Ez' Ophelia Stornoway – 20 [Marthe]
    Hielke Marskramer – 19 [Maartje]
    Hugo Nieber – 20 [Natas]
    Jack Alexander Hunter – 22 [Marthe]
    Jade Alastair – 19 [Lisa]
    Killian Jones – 24 [Stefanie]
    Kirito Barrow – 21 [Delano]
    Laurens Oliver – 16 [Ellen]
    Lillium Martell – 18 [Jilly]
    Maeghan Rodriquez – 18 [Lisa]
    Maeve Riordan – 19 [Stefanie]
    Mickey Eggebeen – 22 [Natas]
    Mitchell Hathaway – 22 [Lisa]
    Neil Flynn Cooper – 23 [Lisa]
    Nicole – 20 [Marjanne]
    Piper Davis – 21 [Alicia]
    Rebekah Mikaelson – 20 [Maartje]
    Sentis Oliver – 16 [Ellen]
    Slade – 20 [Natas]
    Søren Hjulmand – 23 [Alicia]
    Syn(yster) Gates – 24 [Natas]
    Vyvyanne – 19 [Jeffrey/Alicia]

    Verwante topics:
    Rollenstory.
    Rollentopic.
    Verhaaltopics: 1

    [ bericht aangepast op 5 april 2014 - 17:34 ]

    Ze deed net alsof ze het niet hoorde. De zwakkelingen zeggen ze dan, ze hebben vast beide nog niks meegemaakt in hun leven. Ze zuchtte even en keek het meisje lichtelijk dankbaar aan. "Wil je wat water?" vroeg ze en haalde een flesje water uit haar koffer, en bood het haar aan.

    'Ja, laten we het water alvast opmaken!' sneerde Slade. 'Jemig, zitten jouw hersens in je reet ofzo?'


    Every villain is a hero in his own mind.

    "Volgens mij de jouwe wel, eerst ben ik egoïstisch, en nu ik niet aan mezelf denk is het weer niet goed, ik vind dat je jezelf een beetje tegenspreekt. Bovendien zul je het nog wel even met me moeten doen, dus je kan ook gewoon normaal doen, hier wordt niemand beter van, denk je wel?" Ze keek hem met opgetrokken wenkbrauwen aan.

    Slade rolde met zijn ogen. 'Het lijkt alsof je je luiheid goed probeert te maken.'
    'Alsjeblieft zeg!' kwam een ander meisje tussenbeide. 'Het is hier al heet genoeg zonder dat we jullie verhitte discussie hoeven aan te horen!'
    Hij zag het dat het het meisje was dat had voorgesteld had om bij het wrak weg te gaan. Natuurlijk had ze gelijk, maar hij ergerde zich gewoon dood aan dat achterlijke kind.
    Het meisje keerde zich tot de domme snol. 'Hij heeft wel een klein beetje gelijk wat het water betreft. We moeten alles rantsoeneren totdat we schoon drinkwater hebben gevonden.'


    Every villain is a hero in his own mind.

    [Is het nu al de volgende ochtend bij Dolly enzo?]


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    [Nee]


    Every villain is a hero in his own mind.

    'Waarom zouden ze ons hier gedumpt hebben?' vroeg Dolly zich hardop af.


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    'Omdat hier fucking dinosaurussen rondlopen?' antwoordde Slade. 'We zijn vast het lokmiddeltje.'


    Every villain is a hero in his own mind.

    "Lui? Ik heb zekers te weten harder gewerkt dan jou in mijn leven. Kijk uit met wat je zegt," Waarschuwde ze. "Ik zag het niet zitten in mijn eentje achter te blijven in het vliegtuig. Ik had inderdaad wat meer mee kunnen nemen, het spijt me. Maar als jij zo graag hebt dat ik meer spullen haal, mag je best meelopen hoor," vervolgde ze. Ze keek hem aan, ze zouden wel telkens ruzie kunnen maken, maar dat heeft geen zin in zo'n situatie als deze.

    Hielke had het bijzondere meisje opgemerkt, ze vroeg zich af waarom ze hier waren gedumpt. Een ander, bijzonder uitziend persoon, haar vriend dacht Hielke gaf antwoord.
    'Waarom vragen we het niet aan de piloten? Die hebben ons hierheen gevlogen, dus die moesten hier iets van weten.' Sprak hij zachtjes.
    'Wat?' Vroeg het meisje
    'De piloten,' Hielke keek even achterom maar zag ze niet. 'Er was er net wel eentje die wat achteraan liep.' wist hij zich te herinneren.

    -

    Rebekah was moe, ze had pijn en ze wou echt niet meer. Je moet dit als ballet zien sprak ze zichzelf toe, door zetten totdat je je voeten van je enkels afdanst.

    -

    Daniel was bok chagrijnig, dit was het geld niet waard. Zijn tas was eigenlijk net te zwaar waardoor het niet lekker liep, hij had tegen gewicht nodig voor op zijn borst. Zodat hij weer recht ging lopen. Niemand had hem aangesproken, misschien kwam het door de bijl die hij in zijn handen had en de norse blik maar verder liep iedereen voor hem.

    Slade besloot het gemekker van het meisje maar te negeren en knikte naar de jongen die met een nuttige suggestie was gekomen. Hij liet zijn tas zakken en keek uitdagend naar de man die een pilotenpak droeg.
    ‘Wat doen we hier eigenlijk, vriend?'


    Every villain is a hero in his own mind.

    Sentis peuterde de vislijn los van de hengel. Zonder schaar ging het moeizaam, maar hij kreeg het wel los en dan kon hij de lijn gebruiken om voedsel mee te vangen.
    ' Laurens ga je mee vissen?' vroeg hij.

    _____

    Laurens keek de jongen aan die met de vishengel in de weer was en knikte toen hij zei of hij mee wilde. Beter dan hier zitten. Het enige wat hij wel kreeg was heimwee naar zijn familie. Hij wilde zo graag terug. zelf stond hij op en liep achter Sentis aan.

    ___

    Marco had zijn zoektocht opgegeven en kwam terug bij zijn hut als hij een aantal stemmen hoort. Hij hoopte dat het niet zijn fantasie was die met hem speelde. Marco draaide zich om en keek om zich heen waar de stemmen vandaan kwamen en zocht zijn weg naar de stemmen toe. Misschien waren het personen die hetzlefde hadden doorgemaakt als hem, maar hij kreeg het benauwd toen hij erachter kwam dat het vrij jonge personen waren.

    (Wie op Marco, Sentis of Laurens wilt reageren, ga je gang.)


    Vampire + Servant = Servamp

    Maeve zweeg even nadat Neil zijn zin had uitgesproken. Zijn zorgen kon ze ergens we begrijpen, maar ze wist dat ze toch niet lang meer te leven had. Dokters hadden het al een medisch mirakel genoemd dat ze zo goed was gebleven tot nu toe, muco-patiënte zijn was niet gemakkelijk en zeker niet in Maeve's geval.
    'Ik heb mucoviscidose.' kwam er over haar lippen nog voor ze het zelf goed besefte. Er waren tranen in haar ogen gesprongen en ze had het even moeilijk. Ze ontweek Neil's ogen expres, bang hoe hij naar haar zou kijken. Ze wou niet dat hij nog meer medelijden had met haar, hij had het zelf nu al zo lastig en ze wou geen extra last zijn.



    Met het rekkertje rond haar pols, bond Emma haar haren vast in een hoge staart. De dinosaurus ging weer verder en liet haar met rust, waar ze erg dankbaar voor was. Ze plensde nog wat water in haar nek en wou weer opstaan, maar zakte meteen door haar benen. De stok vloog met een klap op de grond en Emma zag in de verte twee mensen haar kant op komen. Zwarte vlekken dansten opnieuw voor haar ogen, waarna haar ogen zich sloten en Emma het bewustzijn voor even verloor.

    Killian bleef maar rondstappen doorheen het onbekende terrein. Hij stopte toen hij terug bij het vliegtuig uitkwam, verbaasd bukte hij zich bij de laatste koffer en opende een paar. Veel bruikbaars lag er niet meer in, maar toch vond hij nog wat kleine versnaperingen en een zaklamp. Hij keek benieuwd naar een grote, zwarte koffer die hem zo bekend voorkwam. Als hij deze opende, zag hij de contrabas liggen die aan Emma toe behoorde. Hij slaakte een diepe zucht, wat is hij toch zo ongelooflijk stom geweest om het haar niet te vertellen. Hij kon het voorkomen dat ze hier verloren was geraakt, maar toch had hij dat niet gedaan. Wat haatte hij zichzelf hiervoor.


    'It's stings' Says the creature. Yes indeed, Sting is a great name for the sword. {The Hobbit}

    Daniel vloekte toen een van de passagiers iets aan hem vroeg over waarom ze hier waren. De jongen had zijn tas laten zakken en staarde hem aan.
    'Ten eerste, ik ben je vriend niet.' Daniel hield de bijl iets steviger vast en stopte met lopen. Hij bekeek de jongeman van top tot teen, 'en ten tweede dan moet je bij de reisleiding zijn. Ik ben maar gewoon de piloot.' Daniel deed een stap naar de jongen toe, een groot deel van de groep was gestopt om te kijken wat er aan de hand was.

    'Er is geen reisleiding,' gromde Slade, die niet terugdeinsde voor zijn bijl. 'Denk je dat we achterlijk zijn?' Hij keek de jongen kort aan. 'Of ben je zelf achterlijk en hebben ze je beet genomen? Hebben ze je niet verteld dat je moest landen op een plaats met monsters die in één hap je kop van je lijf rukken?'


    Every villain is a hero in his own mind.