• Een groep jongeren komt vast te zitten op een onbewoond eiland in de tropen. Alsof dat niet rampzalig genoeg is, ontdekken ze dat er iets mis is met het eiland. Er leven dieren die allang uitgestorven moeten zijn en de mensen die er wonen, lijken uit een ander tijdperk te komen. Hoe gaan de jongeren, ieder met hun eigen, misschien wel puberale karakter daarmee om?

    Regels:
    - Er wordt in één tijd geschreven, derde persoon en verleden tijd, zoals de meest gebruikelijke manier is in een boek.
    - Er is geen minimaal woordenlimiet.
    - Stukken tekst hoeven niet letterlijk herhaald te worden als je op een ander reageert. Het is ook niet nodig om een ander te quoten.
    - Alle jongeren zijn tussen de 16 en 25 jaar en zijn avontuurlijk genoeg om mee te gaan op een jongerentrip.

    Personages:
    Abigail den Marschkramer – 18 [Delano]
    Alex Keynes – 22 [Marjanne]
    Audrey-Rose D’Ablaing – 19 [Kim]
    Caleb Finnigan – 19 [Lisa]
    Daniel Harlem – 27 [Maartje]
    Deborah Ann Dyer “Skin” – 24 [Alicia]
    Dolly – 20 [Marjanne]
    Eden Steenwijk– 19 [Natas]
    Emma Eleanor Swan – 22 [Stefanie]
    Esau Konings – 20 [Jeffrey]
    Ezelle 'Ez' Ophelia Stornoway – 20 [Marthe]
    Hielke Marskramer – 19 [Maartje]
    Hugo Nieber – 20 [Natas]
    Jack Alexander Hunter – 22 [Marthe]
    Jade Alastair – 19 [Lisa]
    Killian Jones – 24 [Stefanie]
    Kirito Barrow – 21 [Delano]
    Laurens Oliver – 16 [Ellen]
    Lillium Martell – 18 [Jilly]
    Maeghan Rodriquez – 18 [Lisa]
    Maeve Riordan – 19 [Stefanie]
    Mickey Eggebeen – 22 [Natas]
    Mitchell Hathaway – 22 [Lisa]
    Neil Flynn Cooper – 23 [Lisa]
    Nicole – 20 [Marjanne]
    Piper Davis – 21 [Alicia]
    Rebekah Mikaelson – 20 [Maartje]
    Sentis Oliver – 16 [Ellen]
    Slade – 20 [Natas]
    Søren Hjulmand – 23 [Alicia]
    Syn(yster) Gates – 24 [Natas]
    Vyvyanne – 19 [Jeffrey/Alicia]

    Verwante topics:
    Rollenstory.
    Rollentopic.

    [ bericht aangepast op 4 april 2014 - 22:03 ]


    Every villain is a hero in his own mind.

    'Nee, nee, ik hoef nu helemaal niks,' mompelde Alex. Hij hield zijn ogen gesloten en veinsde een glimlach, om haar gerust te stellen. Hij had niet gehoord wat de piloot had omgeroepen en hij hoopte dat hij had gezegd dat ze bijna zouden landen, want heel veel langer zou hij het niet meer trekken.


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    Maeghan keek hem bezorgd aan. 'We gaan zo landen, dus je voelt je vast snel beter,' probeerde ze hem op te peppen.

    Alex knikte, opgelucht dat het straks voorbij zou zijn. Hij voelde zich niet snel hulpeloos, maar zijn wagenziekte bleek nog veel erger in het vliegtuig te zijn. Er liepen continu rillingen over zijn ruggengraat.


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    Maeve keek op in Neil's ogen. Hij had gevraagd hoelang ze zonder zou kunnen, maar Maeve had er zelf geen idee van.
    'Ik denk dat ik het wel red tot we landen. Eenmaal ik uit het vliegtuig kan, zal het alweer beter gaan denk ik.' zei Maeve iets wat onzeker. Ze wist zelf nooit hoe het zou lopen, haar ziekte was zo onvoorspelbaar, zelfs voor de dokters. Ze hoopte maar dat ze het zo lang kon redden, maar ze bleef kalm en dat hielp al veel. Rustig inademen, dacht ze bij zichzelf. Zolang ze rustig bleef, zou ze het langer kunnen volhouden.


    'It's stings' Says the creature. Yes indeed, Sting is a great name for the sword. {The Hobbit}

    Ezelle 'Ez' Ophelia Stornoway.
    Ez was praktisch de hele vlucht aan het slapen geweest, maar de turbulentie deed haar opschrikken wanneer ze dat bekende achtbaangevoel in haar maag voelde. Iemand had een deken over haar geen gedrapeerd en ze lag met haar hoofd op de schouder van iemand die ze niet kende, waardoor ze geschrokken rechtop ging zitten en de leuningen vastgreep. Een paar minuten later was de chaos alweer voorbij en ze rolde met haar ogen toen ze een paar mensen belachelijk geschrokken hoorde doen.
    'Wat was dat?' mompelde ze, tegen niemand in het bijzonder. Ze trok het deken van zich af en staarde een beetje voor zich uit.

    Jack Alexander Hunter.
    Van zodra het vliegtuig was opgestegen, had Jack zijn computer opgestart om verder te werken aan zijn thesis, maar veel kwam er niet. Hij werd te vaak afgeleid door de mensen om zich heen en de turbulentie maakte het er niet beter op. Toen de chaos uitbrak had hij dan maar besloten zijn laptop terug in zijn tas te stoppen en zijn boek uit te halen, maar het was ook moeilijk om zich daarop te concentreren. Zijn ogen gleden over de woorden, maar toen hij twee bladzijden verder was, was hij alweer vergeten waarover het ging...

    [Someone interested in a taaaalk? Sorry voor de verschrikkelijke posts. :/]


    help

    Neil keek Maeve bezorgd aan. 'En wat als je het niet red? Ik wil je niet bang maken, maar dat zou toch niet echt handig zijn,' mompelde hij ongemakkelijk.

    Maeve keek Neil angstig aan. Ze wist zelf niet goed wat er zou gebeuren als ze toch nog zuurstoftekort zou hebben voor ze aan land zou geraken. Maeve probeerde zich ontspannen op haar zitplaats te zetten, toen kreeg ze plots een ideetje. Ze deed hoor ogen dicht en probeerde om wat in te dommelen. Ze wist dat ze dan trager maar dieper zou inademen en dat was precies wat ze nodig had om het langer te redden tot ze aan land waren.


    'It's stings' Says the creature. Yes indeed, Sting is a great name for the sword. {The Hobbit}

    Lilium

    Lilium had de hele vlucht liggen slapen, maar werd wakker toen het vliegtuig ineens een scherpe draai naar rechts maakte.
    'What the fuck?' siste ze geërgerd. Waar kwam dat nu ineens vandaan? Ze ging rechtop zitten en wierp even snel een blik op diegene die naast haar zat. Deze leek redelijk ontspannen. Een aantal mensen in het vliegtuig gilden, en Lilium rolde met haar ogen.
    'Waardeloos,' mompelde ze in zichzelf, terwijl ze een magazine uit haar tas pakte. Van binnen was ze toch wel geschrokken van de turbulentie, maar ze wist goed hoe ze haar pokerface moest ophouden. Niemand zou er iets van gezien hebben.
    Ze leunde ontspannen achterover en begon door het tijdschrift te bladeren. Toen schokte het vliegtuig ineens en het blad vloog uit haar handen en waaide naar voren. Het vliegtuig had de neus omlaag. Het leek alsof ze zo recht naar beneden zouden gaan, maar toen vlogen ze ineens weer recht. Haar blad was ze in elk geval kwijt. Ze zuchtte diep en besloot om wat contact te zoeken met de mensen om haar heen.


    Never run faster than your guardian angel can fly

    Neil keek haar kalm aan en pakte haar hand zachtjes weer vast. 'Het komt wel goed. We landen zometeen en dan is alles vast weer prima,' zei hij rustig.

    Terwijl Daniel zich een baan naar beneden vloog, legde Killian verwisselstukken en werkspullen klaar om later het bedieningspaneel definitief te maken. Hij wist het nu tijdelijk te maken, maar ze zouden daarmee niet ver geraken. Killian zat een plan te bedenken om Emma toch terug mee te kunnen nemen, maar voorlopig waren al zijn opties geen goed idee geweest.
    'We gaan zo landen, zet je alvast neer en doe je gordel vast.' zei Daniel en Killian deed wat hij zei. Het eiland kwam steeds dichterbij en Killian wist dat hij snel wat moest verzinnen voor het te laat was.

    ---

    Ze keek verlegen op toen hij haar hand zacht vast had. Maeve glimlachte lief naar Neil, blij dat hij er kalm bij bleef. Maeve miste haar broer, maar Neil was even zorgzaam en bezorgd als hem, waardoor ze het gevoel had dat Mikey er gewoon bij was. Ze was erg blij dat ze Neil had leren kennen, ze vond hem echt een toffe persoon.
    'Bedankt, voor me te helpen.' mompelde Maeve, met een vrolijke ondertoon.

    ---

    Emma zette zich wat rechter toen het eiland dichterbij kwam. Ze kon niet wachten tot ze geland waren. De intercom ging weer over, ditmaal meldde de gezagsvoerder dat we onze gordel moesten aandoen en dat we zo dadelijk zouden aan land gaan.
    'Wat ga jij doen als we op onze bestemming zijn?' vroeg Emma aan Hielke. Hij keek haar even aan, alsof hij er even over moest nadenken wat hij zou willen doen en waar hij naartoe zou willen gaan.


    'It's stings' Says the creature. Yes indeed, Sting is a great name for the sword. {The Hobbit}

    [Volgens mij ben je best wel dood als je het bedieningspaneel tijdens de vlucht moet maken... Ik neem aan dat je ook niet het dashboard openbreekt terwijl je aan het rijden bent...]


    Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

    Kirito Barrow

    'Ook wakker dus?' zei Kirito tegen het meisje die naast hem overeind geschoten was.
    'Je lag zo vredig te slapen dus ik dacht een dekentje kan geen kwaad. Het is allemaal zo rumoerig geweest maar ik neem aan dat alles weer onder controle komt. In het leger hebben ze je geleerd om in zo'n situatie niet in paniek te raken. Ik heet trouwens Kirito en hoe heet jij?' vroeg hij aan het meisje naast hem.


    Swift as the Wind, Silent as a forest, Fierce as Fire, Immovable as a Mountain~Takeda Shingen, Fuurinkazan

    [Wel als je oppervlakkig iets maakt, kan gewoon door een klein stukje zijn dat er wat controle verlies is he ;) Maar maakt niet uit,, ze gaan veilig landen en dat was het voornamste :)]


    'It's stings' Says the creature. Yes indeed, Sting is a great name for the sword. {The Hobbit}

    Daniel telde het af, 20.000, 18.000, 16.000... Het eiland kwam steeds dichterbij, hij knipperde een paar keer met zijn ogen. Had hij daar nou iets groots zien bewegen. Het kon de zon zijn die iets weerkaatste of zijn hersenen die een grapje met hem uithaalde.
    8.000, 6.000, 4.000... de schaduw van het vliegtuig kwam over een deel van het eiland. Daniel besloot er om heen te cirkelen, er moest toch ergens een open plek zijn om te landen? Het was geen groot vliegtuig, dus hij moest wat vinden.
    Hij zag een open plek, dicht bij het strand waar ze konden landen. Hij had al aardig wat snelheid verloren en als ze te veel zouden verliezen konden ze neerstorten. Hij had nu al spijt dat hij de klus had aangenomen.
    'Killian wat?' Killian staarde alleen voor zich uit, hij leek stom verbaast ergens over.
    'KIJK UIT!' Schreeuwde hij, Daniel keek en zag iets wat hij in nog geen miljoenjaar had kunnen geloven. Met een flinke ruk aan het stuur kantelde het vliegtuig, hij voelde door de kracht dat ze een scherpe hoek naar links maakte.
    1.000, 800, 500, 250 BAM! Met een hevige schok, vloog het vliegtuig nog een eindje naar voren. Bomen hoorde ze kraken en het klonk niet al te goed. Toen ze tot stilstand kwamen sloeg de paniek toe.
    'Dat hebben wij niet gezien toch Killian?' Daniel wist niet wat hij had gezien en keek angstig naar Killian. Dit kon niet!

    Ze kwamen met een schok tot stilstand. Alex had grote moeite om zijn eten binnen te houden en maakte een beweging voorover, maar hield het binnen. De mensen om hem heen waren in paniek. Toen enkelen goed en wel beseften dat ze geland waren, werden verschillende riemen los gemaakt. Alex maakte zijn riem ook los en keek langs Maeghan naar buiten. 'Takken?' Hij keek Maeghan verbijsterd aan.

    [ bericht aangepast op 3 april 2014 - 14:43 ]


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain