RPG - Instituut voor Bijzondere Gevallen: Hawaï - 7 - Speeltopics

Het verhaal begint zeven jaar na het begin van het eerste verhaal. Nadat ze het Instituut hebben verlaten, wonen Kato, Cordelia, Emily, Wyatt en Rodey op het eiland waar Kato is opgegroeid. Inmiddels hebben Cordelia en Emily een kind gebaard.
De vulkaan op het eiland Montserrat begint weer actief te worden. Uit angst dat hij gaat uitbarsten, verhuisd iedereen met de kindertjes naar Hawaii, plus enkelen van Kato's familieleden die dieper in het bos wonen en hem geloven. Omdat ze allemaal zo verschillend leven en de luxe van het Instituut gewend zijn, zijn ze altijd afhankelijk gebleven van de mensen aan het vaste land van de Verenigde Staten.
Op Hawaii blijkt een hele nederzetting te zijn van vreemde wezens die niet in de mensenwereld kunnen wonen en om welke reden dan ook, hebben besloten om niet bij hun soortgenoten te zijn. Er is maar een kleine groep van die wezens die hen durft te vertrouwen.Langzaam wennen ze aan het leven op Hawaï, maar later blijkt dat ook daar niet altijd alles veilig is.

Meer uitleg en het inschrijftopic vind je hier

Het dorpje

[ bericht aangepast op 9 maart 2014 - 15:02 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Venomis keek op van haar boek toen haar oren een geluid op vingen. Ze keek over haar schouder en liet haar boek vallen toen ze Rodeys gezicht voor het raam zag. Terwijl een grote glimlach haar lippen tekende, stapte ze van haar bed af en trok ze hem in een omhelzing.
‘Je leeft dus nog,’ concludeerde ze met een grijns. ‘Ik zat net aan je te denken.’

Every villain is a hero in his own mind.

'O. Ja, dat is wel goed,' zei Cordelia, die niet aan de naderende dood van haar vriendjes probeerde te denken. 'Werkse dan maar. Moet ik nog even ontbijt voor je maken?'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Rodey was nogal overdonderd door haar innige begroeting. Hij had niet gedacht dat ze zich zo'n zorgen om hem had gemaakt en ze had blijkbaar negrepen wat een omhelzing allemaal kon betekenen. Hij voelde zich bij haar een stuk meer op zijn gemak en sloeg daarom zonder aarselen zijn armen om haar heen.
'Hoe kom je erbij dat ik sood zou sijn?' vroeg hij met iets wat op een halve grijns leek op zijn gezicjt.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Venomis haalde haar schouders op. 'Er zijn genoeg wezens die benieuwd zijn hoe een bosduivel zou smaken.'
Zij was er immers een van. Ze liet hem weer los. 'Ik ben blij dat je terug bent.'
Na gisteren had ze wel even genoeg van de vrouwen.

Every villain is a hero in his own mind.

Hij trok zijn wenkbrauwen op. Voor zover hij wist had ze zich nooit zo druk om hem gekaakt, maar hij begreep inmiddels wel dat zijn afwezigheid niet onopgemerkt gebleven was. Of in ieder geval niet op de manier die hij graag had gehad
'Ik laat me niet zo gemakkelijk in het nauw drijven,' zei hij in een poging haar gerust te stellen. 'Ik ben al die tijd veilig geweest.'
Dat klopte misschien niet helemaal want zijn staart en arm waren nog provisorisch verbonden, maar dat was ook niet de eerste keer geweest.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Venomis schoot in de lach. ‘Veiligheid is een ruim begrip.’ Ze zakte terug op de rand van haar bed. ‘Volgens mij was Emily ingestort als je nog veel langer was weggebleven.’

Every villain is a hero in his own mind.

'Hmm.' Hij probeerde onverschillig een andere kant uit te kijken, maar slaagde daar niet in. Daarom vroeg hij: 'Redt ze het wel? In haar eentje met twee kindertjes?'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Weet je ook iets met Kato?

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Kato schudde zijn hoofd.
'Nee, dank je. Ik ga even een broodje eten bij Athiabbe in het café. Dan zie ik haar ook weer eens.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'O, leuk,' knikte Cordelia. 'Tot vanavond dan.' Ze nam Liae van hem over en ging terug naar binnen om de strandspullen in te pakken.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Kato kuste haar lippen voor hij wegging en stapte even later door de geheime gang naar buiten.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Ze is niet meer alleen. Ik heb Baiel genezen.' Ze had niet de indruk dat Emily daar erg blij mee was, maar daarover zou ze hardop geen oordeel vellen. Blijkbaar dacht ze tijdens het zoenen ook aan iemand anders en ze durfde wel te wedden dat dat Rodey was.

Every villain is a hero in his own mind.

'Wat?' Rodey keek haar verbaasd aan. 'Maar hij was dood...'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Venomis schudde haar hoofd. 'Hij is het bos in gegaan om zich over te geven. Toen ik hem vond, heb ik hem genezen.'

Every villain is a hero in his own mind.

'Dat heeft ze me niet verteld... Ze was gisteren behoorlijk overstuur toen ik haar zag.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes