RPG - Instituut voor Bijzondere Gevallen: Hawaï - 7 - Speeltopics

Het verhaal begint zeven jaar na het begin van het eerste verhaal. Nadat ze het Instituut hebben verlaten, wonen Kato, Cordelia, Emily, Wyatt en Rodey op het eiland waar Kato is opgegroeid. Inmiddels hebben Cordelia en Emily een kind gebaard.
De vulkaan op het eiland Montserrat begint weer actief te worden. Uit angst dat hij gaat uitbarsten, verhuisd iedereen met de kindertjes naar Hawaii, plus enkelen van Kato's familieleden die dieper in het bos wonen en hem geloven. Omdat ze allemaal zo verschillend leven en de luxe van het Instituut gewend zijn, zijn ze altijd afhankelijk gebleven van de mensen aan het vaste land van de Verenigde Staten.
Op Hawaii blijkt een hele nederzetting te zijn van vreemde wezens die niet in de mensenwereld kunnen wonen en om welke reden dan ook, hebben besloten om niet bij hun soortgenoten te zijn. Er is maar een kleine groep van die wezens die hen durft te vertrouwen.Langzaam wennen ze aan het leven op Hawaï, maar later blijkt dat ook daar niet altijd alles veilig is.

Meer uitleg en het inschrijftopic vind je hier

Het dorpje

[ bericht aangepast op 9 maart 2014 - 15:02 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Cordelia nam Liae en Nykin van Athiabbe over. 'Ik zie jullie later wel weer.' Ze keek nog even naar Limany voor ze zich om draaide en terug liep naar haar handdoek. Ze wilde naar huis gaan, maar toen Nykin uit protest begon te huilen besloot ze toch nog even te blijven. Ze veegde zijn traantjes weg en hielp hem zand in zijn emmertje te doen. Liae was naast haar in de schaduw in slaap gevallen. Cordelia glimlachte flauwtjes en legde een dekentje over haar heen.
'Gelukkig gaat dat jullie nooit overkomen,' zuchtte ze. Ze zette een hoedje tegen de zon op Nykins hoofd en gaf hem ondertussen een koekje. 'Daar zorg ik wel voor.'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Dat dacht ik al,' antwoordde Venomis en ze snoerde haar gordel wat aan. Ze bukte om haar schoenen aan te doen, want de huid onder haar voeten was teer en deed snel pijn.

Every villain is a hero in his own mind.

Rodey wachtte tot ze weer overeind gekomen was voor hij afscheid nam.
'Over een paar dagen zal ik weer het bos in moeten,' vertelde hij haar terwijl hij weer naar het raam liep. 'Zipp heeft die vrijheid nodig, maar we zullen niet te ver gaan.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Venomis knikte begrijpend, maar kon Erich niet uit haar hoofd zetten. 'Pas op voor kraaien,' mompelde ze. 'Als je er opvallend veel ziet, kun je beter teruggaan.'

Every villain is a hero in his own mind.

Hij knikte, aarzelde even en leunde toen naar haar toe om haar lippen te kussen. Hij had dat al een hele tijd willen doen.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Venomis knipperde even verbaasd met haar wimpers. Ze had geen flauw idee wat ze moest doen en daarom wachtte ze maar geduldig totdat hij zijn gezicht weer terugtrok.
'Waarom doe je dat?' vroeg ze nieuwsgierig.. Voor zover ze wist, deden wezens dat alleen als ze verliefd waren, maar ze wist dat Rodey zulke gevoelens niet koesterde. Niet voor haar, in ieder geval.

[ bericht aangepast op 14 maart 2014 - 10:56 ]

Every villain is a hero in his own mind.

'Omdat ik dat al een tijdje wilde doen.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'O.' Venomis vond dat geen bevredigend antwoord. 'Waarom?'

Every villain is a hero in his own mind.

Hikj haalde zijn schouders op.
'Dat doet men als ze - eh - meer voelen dan alleen vriendschap. Denk ik. Als ze iemand speciaal vinden.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Venomis overdacht zijn woorden. Het was voor haar aan een hele stap dat ze vriendschap voelde - en zelfs dat was onwennig. Ze wist ook niet welke waarden ze daaraan hechtte, al was het meer dan bij Emily.
'Oké.' Ze duwde de deurklink naar beneden. 'Het voelde best wel... oké.'
Het had vreemd gevoeld omdat het haar onbekend was, maar ze vond het niet vervelend.
Ze wachtte toen hij de drempel over was gestopt en sloot toen de deur achter hen.

Every villain is a hero in his own mind.

Rodey keerde terug naar zijn kamer die er nog goed uitzag. Zipp bleek alleen nergens te bekennen en Rodey voelde dat zijn hart bijna stilstond van schrik.
De ramen en deuren waren dicht en hij liep angstig naar de badkamer, waar hij het kletterende geluid van een kraan hoorde.
Zipp bleek de kraan ontdekt te hebben en hoewel het badkamertje helemaal onder water stond, was Rodey blij dat Zipp verder ongedeerd was.

~ ~

Kato hoorde van Yati wat er was gebeurd toen die hem kwam aflossen met Javelin op zijn hielen. Ook zij keek bezorgd, maar Kato was blij dat alles goed was afgelopen en hij was ook trots op Cordelia dat ze dat voor Limany over had gehad. Hopelijk ging het ook goed met haar en de kinderen. Gelukkig waren de anderen erbij geweest om op Liae en Nykin te passen. Nykin kon zwemmen, maar Liae was nog veel te klein om überhaupt te blijven drijven.
Kato hoopte haar te zien als hij thuis kwam, maar daar was ze niet. Hopelijk was er niet gebeurd of was ze een van de kinderen toch kwijt! Dat zou Yati hem vast wel verteld hebben, hoopte hij.
Hij ging weer naar buiten en besloot om direct bij het strand te kijken. Kato verwachtte namelijk neit dat Cordelia nog aan Limany's bed zou zitten.

[ bericht aangepast op 14 maart 2014 - 16:41 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Cordelia had zo'n fijne middag gehad met de kinderen. Nykin was nog steeds niet weg te slaan bij zijn emmer en schep en Liae lag rustig op haar speen te sabbelen. Cordelia besefte nu pas hoe erg ze het strand had gemist. Ook het zwemmen, vooral. Ze nam zich voor daar meer de tijd voor te nemen. Ze was aangenaam verrast toen ze Kato zag in de verte en zwaaide vrolijk.
'He lieverd! Fijn om je te zien.' Ze kuste zijn wang. 'Ik ben helemaal de tijd vergeten,' zei ze met rode wangen. 'Het spijt me.' Eigenlijk had ze allang voor het eten moeten zorgen thuis, maar het was zo fijn geweest hier..

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Kato ging bij haar in het zand zitten en streek over Liae's haartjes.
'Dat geeft toch niet? Jij moet ook een beetje van je vrije tijd genieten.'
Hij keek naar het water van de zee, maar dat zag er rustig en bijna ongevaarlijk uit.
'Hoe is het met Limany?'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Ik denk wel goed,' zei Cordelia. 'Ik heb haar niet meer gezien nadat ze weg ging. Wie heeft je dat eigenlijk verteld?' vroeg ze nieuwsgierig.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Yati.'
Hij grijnsde toen anykin met een emmertje aan kwam lopen en trots op zijn zandkasteel wees, hoewel Kato vermoedde dat Cordelia hem daat flink mee geholpen had.
'Hij kwam na mij.'

[ bericht aangepast op 14 maart 2014 - 20:23 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes