Demigod Academy [Speeltopic 1] - Speeltopics

Ik heb zo rpg al eens eerder aangemaakt, aangezien er toen best veel mensen mee deden heb ik besloten om hem opnieuw te maken, deze keer heb ik het wel aangepast en komen er dus alleen de Griekse mythologie in voor.

[ bericht aangepast op 17 feb 2014 - 18:56 ]

MiIls schreef:

Lizz Aurora Miles • Dochter van Ares.

Haar blik schiet zenuwachtig van links naar rechts, wachtend op monsters die niet zullen komen.
'Mam, het is hier veilig.' Gniffel ik. Ze laat haar houding íets varen maar de blik in haar ogen zegt genoeg: mijn moeder is altijd aan het stressen met mij in de buurt. Ze geeft me een kus op mijn voorhoofd, laat me haar beloven om voorzichtig te doen en dan loopt ze weg. Ik merk dat, nu zij weg is, ik me minder gestresst voel. Ik wacht tot ze uit zicht is en draai me dan ook om. Elk jaar in het begin van de vakantie ziet ze er ontspannen uit, maar op het einde is ze veranderd in een overspannen vrouw. Hierdoor voel ik me altijd schuldig en ben ik blij als ik weer naar school moet. Ik vind het vreselijk om mijn moeder zo te zien lijdem door haar eigen dochter, hoewel ik weet dat ze van me houdt. Plotseling voel ik woede opkomen. Als Ares er niet was geweest dan had mijn moeder kunnen trouwen met een normale man, die er altijd voor haar was, ze had normale kinderen kunnen hebben en ten slotte had ze veel gelukkiger geweest. Ik zucht zachtjes, het is niet alleen zwaar voor mij en daar moet ik rekening mee houden.
Op een drafje loop ik over een pad naar een wat grotere vlakte, waar zoals elk jaar paarden en eenhoorns op ons staan te wachten. Ik vertik het om op een eenhoorn te stappen – ik heb een reputatie als do hter van Ares hoog te houden, niet een reputatie als schattig meisje op een schattige eenhoorn. Ik snuif en zoek een aszwart paard uit waar ik op ga zitten. Om eerlijk te zijn heb ik nog nooit zo vaak op een paard gezeten, ik haat die beesten. Ze zijn enorm onvoorspelbaar tenzij je weet hoe je ze moet temmen, maar dat weet ik niet. Ik pak de teugels en tik met mijn voeten twee keer tegen zijn buik aan.

Stenenlikker

Damian Xifos Machon ~ Ares ~ 7de jaars

Lang reizen was nooit één van mijn favoriete dingen geweest, ook al had ik het gemak van een trein. Van Zwitserland naar Griekenland was een lange treinreis met aardig wat overstappen. Maar het was het waard. Ik ging weer terug naar school, een plek die mijn tweede thuis was geworden in al die jaar dat ik daar nu zat. Nu sta ik op het perron en mijn laatste trein kan elk moment aankomen. In de buurt van de berg waar mijn school stond, lag een klein stationnetje waar maar eens in de zoveel uur een trein langs kwam. Vanaf daar zou ik niet al te lang hoeven lopen voor ik bij de paarden zou komen.
De trein is er al gauw en samen met nog één iemand stap ik in. Gelukkig is de trein bijna geheel leeg, dus kan ik een coupé voor mezelf nemen. Niet gauw nadat ik mijn spullen op de bank tegenover me heb gelegd en ik ben gaan zitten, begint de trein weer te rijden. Ik doe even mijn ogen dicht. Echter houdt ik dit niet lang vol, het lukt me niet om lang stil te zitten. Het scheelt dat ik de coupé voor mezelf alleen heb, dus kan ik gerust een van mijn zwaarden te pakken, zonder meteen aangehouden te worden voor wapenbezit. Ik maak de lange tas open en haal een van mijn zwaarden eruit. Liefdevol streel ik het lemmet en geniet van het koude ijzer tegen mijn vingers aan. Ik weet dat ik mijn obsessie voor wapens van mijn vader heb, Ares de god van de oorlog. En oorlog, het vechten, het omgaan met wapens, ik vind dat geweldig.
Om me tijdens de lange reis te kunnen vermaken, heb ik mijn laptop maar gewoon in zijn laptop tas gelaten,die ik los meeneem, zodat ik er makkelijk bij kan. Mijn zwaard leg ik naast me neer en ik haal mijn laptop uit zijn tas. Er is jammer genoeg geen internet in de trein, maar ik heb genoeg games en muziek op mijn laptop staan. Ongeduldig wacht ik tot de laptop is opgestart en algauw heb ik enkel nog maar mijn aandacht voor het vechtspel dat ik speel, terwijl Rob Zombie op een vrij hoog volume door mijn koptelefoon schalt.
Na een hele lange tijd kijk ik weer weg van mijn laptop en merk ik dat ik al bijna op mijn eindbestemming ben. Gauw pak ik al mijn spullen weer in en wacht ongeduldig tot de trein op het station is aangekomen. Als enige stap ik vanuit de trein op het perron dat verder ook helemaal verlaten is. Kennelijk waren er geen andere leerlingen die ook de trein moesten hebben. Maarja, ik was dan ook weer die loner uit Zwitserland.
De berg van de school doemt voor mij op en ik begin erheen te lopen. Uit ervaring weet ik dat het een aardige wandeling is, maar ik vind het niet erg. Het is een wandeling door de bossen en dat is iets wat ik nog wel eens uit eigen plezier ga doen. Gewoon lopen, genieten van de natuur en nadenken. Na een tijdje gelopen te hebben begint het bos plaats te maken voor een wat opener gebied vanuit waar ook een bergpad loopt. Hier is het vrij druk met mensen die afscheid van elkaar nemen. Ik kijk even naar hen, maar loop verder gewoon door naar het pad. Na vijf minuten het pad gevolgd te hebben, kom ik uit op een vlakte waar paarden en eenhoorns staan. Ik wil net op een grote zwarte paardenhengst afstappen, als ik mijn halfzusje Lizz op een ander zwart paard zie zitten, klaar om weg te rijden.
'Hee, Lizz!' roep ik naar haar, terwijl ik in een drafje naar haar toe ga. Hopelijk had ze me gehoord en reed ze nu niet weg.

[ bericht aangepast op 17 feb 2014 - 16:21 ]

Stenenlikker

[ bericht aangepast op 17 feb 2014 - 10:05 ]

I like my choices. I hope she likes hers.

Hannah Photini Shoore || Dochter Zeus

''Je doet wel voorzichtig, toch Hannah?'' vraagt mijn vader en hij aait me zachtjes over mijn hoofd. 'Pap, dat doe ik heus wel' zeg ik en haal zijn hand weg. 'Ik moet gaan, dag pap!' riep ik en ik gaf hem nog een dikke knuffel. Ik rende naar buiten, aangezien ons huis ver weg ligt van die berg, moet je maar gaan rennen. Ik was na 3 kilometer rennen nog niet moe, nou ja, een beetje. Een paar uren later kwam ik uitgeput bij de berg aan, mijn zwarte leren jasje was een beetje gekreukeld door het harde rennen. 'Fijn, ook dat nog' mompel ik zachtjes. Ik keek om me heen, het is prachtig hier, het gebied, de bossen, alles in Griekenland is geweldig. Er ligt een heel lang pad voor me, ik wachtte maar even totdat ik weer op adem kwam. Plotseling kwam een eenhoorn naar me toe, ik schrik nergens meer van, eens een keer heeft mijn vader met het kerstdiner, de kerstboom opgeblazen met bliksem, alleen omdat het vlees op was. Zonder na te denken ga ik voorzichtig op de rug van het beest zitten. Even later na het vliegen, komt de eenhoorn weer neer. Ik geef haar een zacht klopje op de hals en dan stap ik naar voren, een grote academy, staat gewoon voor me. Met nieuwe belevenissen, vrienden en vooral leuke lessen.

''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

I like my choices. I hope she likes hers.

[Misschien Hannah?]

''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

[Iemand voor Chrysanthe?]

{Ik ga zo even lezen en schrijven, hehe loop een beetje achter... als iemand wilit meeten met Alex of Andor...?}

If you don't know where you're going, any road will get you there

xLout schreef:
{Ik ga zo even lezen en schrijven, hehe loop een beetje achter... als iemand wilit meeten met Alex of Andor...?}

I like my choices. I hope she likes hers.

[K schrijf me uit.]

The monsters running wild inside of me. I'm faded

[Ik vindt het goed.]

''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

I like my choices. I hope she likes hers.

[Ok, bon apeti ]

''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

BarnOwl schreef:
(...)


(Ik heb Chrysanthe voor Alex?)

If you don't know where you're going, any road will get you there