"Help!" - Celebrities | Topic één - Speeltopics

Zes beroemdheden worden op ieder een verschillende manier meegenomen door twee ontvoerders. Ze worden tegen hun wil in naar een huis vervoerd waarvan iedereen denkt dat het er spookt. Dit is echter allemaal onzin, wel is het vervallen huis omgetoverd tot in één groot martelgebouw. De ontvoerders vragen voor elk beroemdheid een gelijk hoeveelheid miljoen dollar. Maar het is onmogelijk te betalen dus zullen de mensen nog wel een tijdje gevangen blijven, maar of dat nou zo leuk is. Als iemand de ontvoerders tegenwerkt of als iets hun niet zint wordt die beroemdheid gemarteld op een gruwelijke wijze. Zo moeten ze het proberen vol te houden, met ruzies, liefdes en een hoop pijn.

[ bericht aangepast op 9 jan 2014 - 21:07 ]

De wereld is een illusie. Niks is wat het lijkt.

Liam Payne.

Inmiddels was er nog een andere creep bij gekomen, die nu Kristen Stewart aan het slaan was, en daarna over ging op Lulu. 'Hey! Klootzak, blijf van ze af wil je.' schreeuwde ik. Ik kan er niet tegen als mensen gewoon voor de lol, en zonder reden geslagen worden, en al helemaal niet als het meisjes zijn die geslagen worden. 'Wel aardig blijven Antonio' zei pyro. 'Alsof jij zo aardig bent.' zei ik sarcastisch. Als ik kwaad ben zeg ik gewoon waar het op staat, simpel. 'Wat willen jullie van ons?' vroeg ik. Ik moet het gewoon weten, dan kan ik er misschien iets aan doen. Ik keek vuil van de ene naar de andere ontvoerder.

How far is far

Lauren "Lulu" Elizabeth-Marie Antariksa

Er is een ontvoerder bijgekomen. Hij gaapt, wat mij al laat zien dat deze niet zo gevaarlijk is. Hij liet zijn blik op Kristen rusten. De ontvoerder loopt naar het meisje toe. 'Hallo, ik ben Antonio Giovanni. Mijn zusje is groot fan van je, en ik snap haar niet. Ik moest al die films met jou erin kijken. En nu kan ik je eindelijk slaan,' Ik schrok van zijn woorden, maar Antonio slaat evengoed tegen het hoofd van Kristen. Hij grijnsde, ik kon niks uitbrengen. Hij trok z'n mes en ik voelde een enorm pijnlijke steek. Ik schreeuwde het uit. Er liep veel bloed over mijn arm, het was angstaanjagend. 'Gewoon omdat ik me verveelde.' Ik hoorde Selena de drie ontvoerders verrot schelden, waarbij de vrouwelijke ontvoerder zei: 'Wel aardig blijven Antonio.' Liam zei er nog wat op, maar dat kon ik niet verstaan.
Selena liep naar mij toe en vroeg hoe het ging. 'Het g-gaat wel…' snikte ik. Het deed ontzettend veel pijn.

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Kristen Jaymes Stewart

Er kwam nog iemand bij ons staan. Blijkbaar leek hij ons te kennen en hij vond ons zeker niet leuk. Hij draaide zich naar mij toe en kijkt naar me, dan zegt hij: ''Hallo, ik ben Antonio Giovanni. Mijn zusje is groot fan van je, en ik snap haar niet. Ik moest al die films met jou erin kijken. En nu kan ik je eindelijk slaan''
Dat eerste klonk nog wel aardig, omdat ik altijd blij ben met fans maar dat laatste was echt hartverscheurend. Toen voelde ik harde klap tegen mijn hoofd, ik pak mijn hoofd vast en ik vloek zachtjes. 'Vuile klootzak' fluister ik. Daarna zag ik dat Antonio een mes zomaar in Lulu's arm stak. Ik vond het afschuwelijk om te zien en ik draaide snel mijn hoofd naar achteren. Ik hoorde het geschreeuw van Lulu, het sarcasme van Antonio en Selena die de ontvoerders kapot scheldt. Ik draaide me weer om en ik zag allemaal bloed uit de arm van Lulu komen. Ik schuif naar haar toe en Selena vraagt haar hoe het gaat. Ik vindt dit echt niet normaal meer, dat ze ons gijzelen. Liam zei wat maar ik hoorde het niet door het gelach van de ontvoerders en het gesnik van Lulu.

[ bericht aangepast op 11 jan 2014 - 8:40 ]

''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

Tate Langdon

Ik staarde wat naar voren en hoorde gewoon niets meer. Met een ruk keek ik op naar de brutale jongen die Antonio en Sherasade tegensprak. Net toen ik weer wat rustiger was en enkel mijn vingertoppen nog trilden begonnen nu heel mijn armen te trillen en werden mijn pupillen weer vele malen groter. Als dat joch nu niet zijn grote bek hield zou er niets dat nog levend was van hem morgen overblijven. Zijn haar was er al half af en ik zag dat de brandwond op zijn arm ook niet bepaald kleintjes was. Alweer pakte ik hem vast, dit keer hard bij de brandwond en kneep er woedend in. Zo sleurde ik hem mee naar een andere bank. Hard gooide ik hem daar op neer. Met mijn rechter vuist sloeg ik hard een keer op zijn neus. Daarna trok ik hem alweer met mijn hand aan zijn shirt overeind. 'Je waagt het niet om die bek van je nog maar één keer voor iets onzinnigs open te trekken of anders zit niet alleen jij in de problemen, maar kan je al je vriendjes die hier ook zitten zien lijden omdat jij maar niet ophield. Dus als jij iemand anders pijn wilt besparen dan zou ik nu maar beter als ik jou was mijn mond dichthouden en pakken wat je te nemen hebt' siste ik. Opnieuw stond ik op en liep ik naar de stoel om er ondersteboven op gaan zitten en zoals altijd weer tien keer van houding te verwisselen vanwege het feit dat ik niet stil kon zitten. Nu was het wat erger vanwege de meth. Met mijn ogen tot spleetjes geknepen keek ik de kamer wat rond. Iemand die ook nog maar één kick gaf zou hetzelfde kunnen verwachten als ik tegen dat joch had gezegd. Niet nu, maar ik zal ze er dan aan blijven herinneren. En net wanneer iedereen denkt dat het wat rustiger is dan kunnen ze allemaal diegene die wat had gezegd bedanken.

Dear Molly. Watching over Fred like you have been watching over Harry all these years. Love, Lily.

Liam Payne.

Die andere jongen die naast Pyro zat keek maar wat naar voren. Als je het mij vraagt heet hij iets gesnoven. Ineens keek hij naar mij. Zijn hele armen trilden, en zijn pupillen werden twee keer zo groot dan normaal. Hij liep naar me toe, en pakte me hard vast aan mijn brandwond en kneep er in. Ik slaakte een kreet. Ik kon best veel hebben, maar dat deed echt pijn. Hij sleurde me mee naar een andere bank, en gooide me daar hard op neer. Met zijn rechter vuist sloeg hij hard een keer op mijn neus. Daarna trok hij me weer met zijn hand aan mijn shirt overeind. 'Je waagt het niet om die bek van je nog maar één keer voor iets onzinnigs open te trekken of anders zit niet alleen jij in de problemen, maar kan je al je vriendjes die hier ook zitten zien lijden omdat jij maar niet ophield. Dus als jij iemand anders pijn wilt besparen dan zou ik nu maar beter als ik jou was mijn mond dichthouden en pakken wat je te nemen hebt' siste hij. Ja, ze zijn hier nogal goed in preken geven. Ik heb geen zin om nu ineens braaf naar hun te luisteren, maar ik wil ook niet dat ze de anderen pijn doen dankzij mij, dus ik hield mijn mond maar dicht. Vervolgens stond die creep weer op, en ging weer ondersteboven in een stoel zitten, om weer tien keer van houding te wisselen. Met zijn ogen tot spleetjes keek hij de kamer rond. Ik hou nu, voorlopig, mijn mond maar, want ik wil niet dat anderen er voor boeten. Het enigste wat ik deed was die enge gast vuil aan kijken.

How far is far

Niall HOran

Langzaam knipper ik mijn ogen open en zie alleen maar zwart licht. Had ik dan zo kort of zo lang geslapen? Ik kreun even door de kou, in de bus was het never nooit koud. Ik rek me uit en merk dat ik niet in de bus ben. Langzaam kom ik omhoog en verward kijk ik rond en haal een hand door mijn haren. Ik zie een klein stukje verder op een jongen die verdacht veel op Liam leek maar dan zonder al zijn haar. Ik merk dat ik hier niet alleen men en ontdekt dat er meerdere bekende mensen zijn. Selena, Kristen en nog vele andere. Iets wat bangig kijk ik rond. 'Li?! ' zeg ik zacht Ook zie ik een meisje met haar arm die hard bloed. 'W-wat gebeurd er? wat is er gebeurd, waar ben ik?" bang kijk ik rond. De kamer was niet zo heel er ggroot en angstig kijk ik uit mijn ogen. Ik was bang, ik wou terug naar de lads en mijn familie. Het harde werken, de druk achter je schouders, de fans die je zo blij kon maken door te glimlachen. 'L-laat me eruit!, Laat me eruit. VERDOMME' schreeuw ik hard van angst

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Lauren "Lulu" Elizabeth-Marie Antariksa

Het bloed bleef maar uit mijn arm stromen, Kristen was ook bij ons gaan staan. Ik bleef snikken, hoe ik mijn tranen ook probeerde op te houden. 'Li?' hoor ik iemand vragen. Verschrikt draai ik me om, waarna ik zie dat er nog iemand wakker is en bang uit zijn ogen kijkt. Gewoon de freaking Niall Horan. Net dat ik een enorme Directioner ben of zo, maar ik ben al een van de weinige die Liam Payne heeft gesproken, nu Niall Horan. Dat is gewoon enorm gaaf. 'W-wat gebeurd er? wat is er gebeurd, waar ben ik?' Ik loop rustig naar hem toe en kniel bij hem neer, de snee in mijn arm proberend dicht te houden, zodat ik niet meer bloed verlies. 'Sstt…' begon ik. 'Niet schrikken, maar we zijn ontvoerd.' Ik wist zelf ook wel dat het schokkend was, maar hier kon je moeilijk over liegen. Nog een paar tranen biggelde over mijn wangen, van pijn en verdriet. 'L-laat me eruit!, Laat me eruit. VERDOMME.' Meer waterlanders stroomden over mijn gezicht, als kleine watervalletjes. 'Ik wil ook weg…' snikte ik. 'Maar het gaat niet.'

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Niall Horan

Een van de meisjes die ik niet echt goed ken ofzo komt naar me toe. Ik zie dat ze haar snee probeerd dicht te houden en schrik er een beetje van. 'Sstt niet schrikken, maar we zijn ontvoerd' zegt ze liefjes en ik slik even. Ik zie dat ze begint te snikken. 'Ik wil ook weg maar het gaat niet' Ik bijt hard op mijn lip en sla troostend mijn armen om haar heen en geef haar een goede stevige knuffel die ik ook wel eens aan de lads gaf als ze het nodig hadden. 'Waarom, waarom wij en . Is dat , is dat Liam' vraag ik haar zachtjes en iets wat beschaamd dat ik niet wist of het wel mijn vriend was, mijn beste vriend wel te verstaan

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Lauren "Lulu" Elizabeth-Marie Antariksa

Niall beet hard op zijn lip, waarna de jongen me in een knuffel trok. Op dit soort momenten dat je dat gewoon extreem hard nodig. Als je — je zo alleen voelde dat het leek alsof je echt geen familie of vrienden had. Afslof je uit het niets op de aarde bent gezet. 'Waarom, waarom wij en . Is dat , is dat Liam?' vroeg de jongen. Ik volgde zijn blik naar de jongen, die Liam had moeten zijn. Zijn haar was gewoon… weg. Door dat achterlijke wijf. Ik knikte. 'Het klinkt heel schokkend, maar hij is onder handen genomen door een pyromaan.' Ik wenkte daarna even naar mijn snee. 'Maar zoals je ziet komen we er allemaal niet goed vanaf.' Het was gewoon vreselijk. Die woorden die Antonio had gezegd: Gewoon omdat ik er zin in had. Wat stond ons dan nog te wachten?

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Selena gomez

'Wwat gebeurd er? Wat is er gebeurd, waae ben ik?' Hoorde ik een stem die zeker weten bij niall hoorde. Lulu liep naar niall toe en probeerde het bloeden te laten stoppen. L-laat me er uit verdomme schreeuwde niall. Ik kreeg nu ook tranen in mijn ogen en probeerde ze weg te knipperen. Ik vroeg me nu wel heel erg af waarom we hier zaten. Ik ging met mijn ogen op zoek naar één van de ontvoerders. Ik zag algauw die ene vrouw. En liep regelrecht op haar af. Toen ik voor haar stond zei ik bijna fluisterend "als we hier echt weken moeten zitten mag ik dan minstens weten wat hier aan de hand is. En mogen we wat eten en drinken? Ik merkte dat ik best wel bang was. Dat wat ik juist niet aan haar wilde laten zien

Niall James HOran

'Het klinkt heel schokkend, maar hij is onder handen genomen door een pyromaan.'Ik slik even door wat ze zegt. Er zaten hier dus echt zwaar gestoorde mensen die ons hier heen gebracht hadden. ZE wijst even naar haar snee 'Maar zoals je ziet komen we er allemaal niet goed vanaf.' Bangig kijk ik haar aan 'ik ben bang' fluister ik angstig. Langzaam krijg ik het gevoel dat de muren op me afkomen, niet snel maar tergend intimiderend langzaam juist. Bangig gaat mijn hoofd heen en weer om de muren in de gaten te houden. 'Haal me hier weg!' zeg ik sissend en blijf de muren in de gaten te houden en barst in huilen uit. Í k wil niet geplet worden door de muren' snik ik best hard. 'Liam Liam help me' roep ik harder

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Sherasade Amethist Desparo -Pyro-

De sarcastische toon van Liam was haar zeker niet ontgaan, maar ze zal hem later eens onderhanden nemen. Nu zal hij drie dagen geen eten of drinken krijgen, zijn verdiende loon. Met een emotieloze blik keek ze naar het meisje (Selena) toen ze haar aansprak. Hoe durfde die meid haar zomaar aan te spreken? Zonder een woord te spreken greep ze het meisje bij haar arm en ruw sleurde ze haar mee naar een kast.
Samen zaten ze in de kast, het was eigenlijk best krap en kon amper twee personen erin. 'Als je me nog één zo aanspreekt dan zal één van je vrienden niet overleven' zei ze tegen haar. 'Je krijgt pas te eten wanneer wij het bepalen dat je eten krijgt. Waarom je hier bent, dat zal ik je niet vertellen' nog niet in iedergeval, dacht ze daarna. Ze duwde haar hard tegen de dikke hout.
Daara ging zij snel de kast uit en deed de kast meteen dicht en opslot. Zodat het meisje (Selena) er niet meer uit kan. Zo dat meisje mag wel even twee keer nadenken voordat ze haar weet aan zou spreken. Ze zou later het meisje wel weer bevrijden, maar voor nu liet ze die meid lekker in de kast.
De angst van het meisje was haar niet ontgaan, maar toch die meid moest niet op een fluisterende toon haar aanspreken. Ze moest op een toon spreken als een onderdanige, dat vondt zij.

[ bericht aangepast op 11 jan 2014 - 19:32 ]

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.

Liam Payne.
Ik zat nu met mijn handen voor mijn gezicht op de bank. Wat doen die creeps ons aan, we hebben hun toch niets gedaan. Ik ging op de bank liggen, en voor dat ik het wist was ik in slaap gevallen. Ik schrok even later wakker, en hoorde een bekende stem, namelijk de stem van mijn beste vriend. 'Liam Liam help me' riep hij. Ik ging van de bank, en rende naar Niall toe die nu samen met Selena en Lulu zat. Ik ging naast hem zitten, en knuffelde hem. Ik wist al precies wat er aan de hand was met hem, hij zag de muren weer naar zich toe komen. 'Shh, Niall ik ben bij je er is niets aan de hand.' zei ik op een rustige toon. Ik heb hem echt gemist, de rest mis ik ook, maar Niall heb ik nu weer vlak bij me. Ik kan gewoon niet zonder de jongens.

How far is far

Lauren "Lulu" Elizabeth-Marie Antariksa

Niall keek me bang aan. 'Ik ben bang.' fluisterde hij dan ook. Dit keer trok ik hem in een knuffel. Ik kon de jongen moeilijk vertellen dat hij niet bang moest zijn, want ik was ook als de dood. Alsof je een slank persoon zou vertellen dat hij of zij af moet vallen. 'Ik ben ook bang.' zei ik zacht. Ik wist niet hoe of waarom, maar ik wilde Niall meteen beschermen, zeker nu hij zo bang was. 'Haal me hier weg.' siste hij. 'Wil ik wel…' begon ik snikkend. 'Maar het gaat niet.' Toen barstte de jongen in huilen uit. Ook ik kon het niet meer inhouden en liet de tranen over mijn wangen lopen. 'k wil niet geplet worden door de muren.' snikte de jongen. 'Liam Liam help me.' Ik bleef door huilen, zonder verder ook maar een woord te zeggen. Mijn hoofd bonkte. Ik voelde nog net hoe ik omviel, waarna het volledig zwart werd voor mijn ogen. Ik hoorde Liam nog wat zeggen, maar toen verloor ik echt het bewustzijn.

[ bericht aangepast op 11 jan 2014 - 19:38 ]

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Niall

Ik voel hoe de warmte die me vast had gehouden verdween en raakte langzaam toch echt in paniek. 'Ze is weg, ze is geplet' breng ik stamelend uit. MIjn ademhaling versneld zich. 'Shh, Niall ik ben bij je er is niets aan de hand.' en ik voel een warmte. Ik ruik het bekende geurtje van Liam die me geruststelde en langzaam werd ik rustig en stopte de muren met bewegen. Ik zie Liam voor me en ik barst hard in huilen uit. 'Wat hebben ze met je gedaan' snif ik overstuur. 'Ik wil weg Liam ik wil niet in deze klote kelder zijn met die klote ontvoerders ik wil bij de lads en Paul in de bus zijn en de hysterische gillende fans' vertel ik hem huilend en leg mijn hoofd op zijn schouder.

Change is for weirdos ~ Niall Horan