"Help!" - Celebrities | Topic één - Speeltopics

Zes beroemdheden worden op ieder een verschillende manier meegenomen door twee ontvoerders. Ze worden tegen hun wil in naar een huis vervoerd waarvan iedereen denkt dat het er spookt. Dit is echter allemaal onzin, wel is het vervallen huis omgetoverd tot in één groot martelgebouw. De ontvoerders vragen voor elk beroemdheid een gelijk hoeveelheid miljoen dollar. Maar het is onmogelijk te betalen dus zullen de mensen nog wel een tijdje gevangen blijven, maar of dat nou zo leuk is. Als iemand de ontvoerders tegenwerkt of als iets hun niet zint wordt die beroemdheid gemarteld op een gruwelijke wijze. Zo moeten ze het proberen vol te houden, met ruzies, liefdes en een hoop pijn.

[ bericht aangepast op 9 jan 2014 - 21:07 ]

De wereld is een illusie. Niks is wat het lijkt.

Sherasade Amethist Desparo -pyro-

Ze glimlachte zwakjes, het koste haar wel wat moeite om beetje te gilmlachen, maar het lukte wel. 'Omdat ik vind dat je wel genoeg straf hebt verdiend' zei ze rustig. Ze wist dat dit averechts kon gaan, maar ze zal alles doen om'haar koelte te bewaren. Ze wou zijn vertrouwen winnen. Ze keek nog steeds met rustige ogen naar hem. 'Mijn naam is Pyro' zei ze. Het was eigenlijk een bijnaam die ze zichzelf had gegeven. In het weeshuis hadden sommige de bijnaam Shade aan haar gegeven en in de inrichting Phoenix, maar Pyro paste meer bij haar. Toch de enige die haar echte naam wisten waren Antonio en Tate. Ze wist al te goed hoe hij hete, maar elkaar beleefd voorstellen was geen crime.

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.

Tate Langdon

Ik had geen zin in al die drukte. Al sloffend ging ik naar mijn kamer en deed de deur op slot. Snel pakte ik uit de kussensloop een klein zakje wat vol zat met wit poeder. Dat maakte ik open, liet het leeglopen op mijn bureau en schoof het met een papiertje in vier rijtjes. Een speciaal strookje haalde ik tevoorschijn waar ik het eerste rijtje helemaal in wreef. Onmiddellijk drukte ik die tegen mijn neus aan om de meth op te snuiven. Zo deed ik dat ook snel met de drie andere rijtjes. Even bleef ik op de stoel zitten. Mijn handen trilden erg en mijn pupillen werden steeds groter tot er alleen nog maar een donkerbruin randje was te zien rond mijn ogen en voor de rest twee grote zwarte rondjes. Gelijk stond ik op en liep ik naar de deur. De sleutel stak ik er hardhandig in en ik duwde de deur zo hard mogelijk open. Na dat sloeg ik hem weer met volle vaart dicht. Even flitsten mijn ogen rond naar een slachtoffer. Toen ik nog een meisje zag pakte ik haar arm vast en sleurde haar haast mee een kamer in waar het doodstil was. Nog steeds trillend keek ik haar aan. 'Je naam?' Vroeg ik zacht. Toen ze niet gelijk antwoordde borrelde de woede al op. 'Verdomme, je naam! Wat is je naam?' Riep ik hard naar haar waarbij ondertussen mijn voet in haar maag kwam. Ik pakte een zakmes uit mijn broekzak en klapte die open. Het meisje pakte ik bij haar arm en met grote letters schreef ik in haar arm "I'm a whore". De littekens van mijn eigen armen waren duidelijk zichtbaar. Tot een paar weken geleden sneed ik mezelf nog. Maar het was uit pure verveling. Mijn handen waren al vanaf ik met het meisje in de kamer was tot vuisten gebald. Niemand - behalve Antonio en Sherasade - kon er in.

Dear Molly. Watching over Fred like you have been watching over Harry all these years. Love, Lily.

[Sorry dat het kort is en ik er zo lang over deed. Ik moest mijn ene zusje even verschonen en nou net toen ik haar terug legde begon de andere te huilen. Mijn moeder beloofd om een nachtje of twee op te staan om die tweeling te verzorgen zodat zij wat rust krijgt.]

[ bericht aangepast op 10 jan 2014 - 0:06 ]

Dear Molly. Watching over Fred like you have been watching over Harry all these years. Love, Lily.

Troubletime schreef:
[Sorry dat het kort is en ik er zo lang over deed. Ik moest mijn ene zusje even verschonen en nou net toen ik haar terug legde begon de andere te huilen. Mijn moeder beloofd om een nachtje of twee op te staan om dientweeling te verzorgen zodat zij wat rust krijgt.]

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.

Liam Payne.

Ze glimlachte zwakjes. 'Omdat ik vind dat je wel genoeg straf hebt verdiend' zei ze rustig. Ik knikte. 'Mijn naam is Pyro' zei ze. 'Ik ben Liam, maar dat wist je waarschijnlijk al.' zei ik. Ik vertrouwde haar nog steeds niet. 'Waarom hebben jullie ons ontvoerd?' vroeg ik. Ik heb echt geen zin om nu ineens vriendjes met haar te worden. Ik wist hoe dit ging, puur misleiding. Ik ben wel wat gewend als en bekend iemand, ook al heb ik een hekel aan dat woord. Het lijkt wel of dat niemand echt van me houd om hoe ik ben behalve mijn familie en de Lads. Ik vraag me nog steeds af hoe het met hun gaat.

Sorry, inspiloos : S

How far is far

Kaya Scodelario

Ik zat rustig in een plekje in de kamer wanneer er een sleutel hardhandig de deur werd gestoken en daarna werd de deur hardhandig opengeduwd. Een jongen kwam binnen. Na dat hij binnenkwam sloeg hij de deur weer met volle vaart dicht. Even flitsten zijn ogen rond naar een slachtoffer. Toen bleven zijn ogen haken bij mij. Hij pakte mijn arm vast en sleurde mij zo ongeveer mee naar een kamer waar het doodstil was. Nog steeds trillend keek hij mij aan. 'Je naam?' vroeg hij zacht. Toen ik niet gelijk antwoordde zag ik dat hij al bozer werd. 'Verdomme, je naam! Wat is je naam?' riep hij hard naar mij waarbij ondertussen zijn voet in mijn maag kwam. 'Ka- Kaya' zei ik zachtjes. Ik werd echt bang van hem. Hij pakte een zakmes uit zijn broekzak en klapte die open. Hij pakte mij bij mij arm en met grote letters schreef hij "I'm a whore". Ik gilde het uit van de pijn. 'Hou op. Hou alsjeblieft op' smeekte ik hem. Ik probeerde mijn arm los te trekken uit zijn greep, maar het lukte me niet. 'Waarom doe je dit?' vroeg ik daarna aan hem.

That is a perfect copy of reality.

Sherasade Amethist Desparo -pyro-

'Ja, dat wist ik al dat je zo hete' zei ze tegen hem. 'Waarom denj je dat wij jullie ontvoerd hebben?' Rustig nam ze plaats op haar bed en keek Liam aan. De vraag was hoelang ze dit kon volhouden, want ze kon zo meteen weer gaan omslaan. 'Gaat het al beter?' Doelend op zijn brandwonden. Eigenlijk heeft ze geen enkele genade vab wat ze Liam aan had gedaan, hij verdiende de straffen gewoon wat ze had uitgevoerd. Een zucht verliet haar lippen. Ze moest niet te week zijn. 'Door je gedrag, krijg je geen eten of drinken voor de eerste drie dagen' Eigenlijk wou ze er een week van maken, maar dat deed ze niet -nog niet-. 'Ik hoop dat jij je les hebt geleerd' nog steeds sprak ze op een rustige toon.

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.

Liam Payne.

'Ja, dat wist ik al dat je zo hete' zei ze. 'Waarom denk je dat wij jullie ontvoerd hebben?' vroeg ze. 'Weet ik veel. Het is voor mij niet de normaalste zaak van de wereld dat ik zo mensen van straat pluk.' zei ik. Ze ging op haar bed zitten en keek me aan. 'Gaat het al beter?' vroeg ze. Ik haalde mijn schouders op. Ze zuchtte. 'Door je gedrag, krijg je geen eten of drinken voor de eerste drie dagen' zei ze. 'Wie ben je, mijn moeder?' vroeg ik. 'Als je dat langer dan een week gaat doen ga ik dood.' zei ik. 'Ik hoop dat jij je les hebt geleerd' zei ze en sprak op een rustige toon. Ik keek haar vuil aan. 'Ik deed niets. Ik zei alleen maar wat ik vond. Is dat zo erg dan?' vroeg ik.

How far is far

selena gomez

Ik kon weer normaal staan. ik hoorde mijn buik hard knorren. iik werd rood uit schaamte. ik zag liam niet meer. ik werd een beetje paniekirig, en begont te schreeuwen dat ik weg wilde. ik schreeuwde dat ze liam metrust moeten laten. ik kon het echt niet aanzien hoe andere pijn lijden. ik zag dat er nog een persoon miste. ik begon diep te denken en kwa er uiteindelijk achter dat he kaya is. ik wilde iedereenhier van verlossen maar datka ik niet. 'vuile klootzakken laat ons eruit jullie hebben geen leven meer jullie zijn leveloos' schreeuwde ik ut het niets

[Ik loop ver achter, srry!]

Kristen Jaymes Stewart
Ik opende langzaam mijn ogen, maar ik herkende de plek niet waar ik in ben belandt. Ik hoorde wat stemmen en ik ging rechtop zitten, Liam Payne, Selena Gomez, Kaya Scodelairio en nog wat andere beroemdheden vulden de koude kamer. Waarom was ik hier? dacht ik hardop. Ik zag dat andere beroemdheden zich ook omdraaiden toen ik eindelijk wakker was. Ik schoof voorzichtig naar Liam Payne toe, en ik wou vragen waarom hij en de anderen hier waren maar hij was druk in gesprek met een meisje die ik niet kende. Ik was de kluts kwijt omdat ik niet meer in mijn eigen huis was, en ten tweede dat hier allemaal andere beroemdheden waren. Een gedachte drong mijn hoofd binnen die wel waar kon zijn. 'Misschien ben ik ontvoerd, dat verklaart alles!'

''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

Tate Langon

Ik keek naar het meisje en kneep mijn ogen tot spleetjes. Kaya heette ze. 'Wat gaat jou dat aan?' Vroeg ik haar dan hard. Op een vreemde manier deed het me denken aan Westfield High. Zonder ook maar een woord te zeggen begon ik het meisje hard tegen de muren aan te gooien. Waarom ik het deed wist ik niet. Ik kon er denk ik gewoon niet meer tegen. Oh wat zou ik toch graag haar nu willen vermoorden. Maar dan zou ik moeten vluchten voor die andere twee. Of ze ook in brand steken. De andere suggestie was om ze allebei neer te schieten. Je kan je niet verstoppen voor de dood. Dat kan niemand. "Do you believe in God?" "Yes". Een harde knal volgde. Daar ging het blondharige meisje. "You can't do this". En daar ging de blonde jongen. Het zwartharige meisje zat vreselijk bang onder de tafel. Om ook haar maar uit haar lijden te verlossen door te leven in deze vreselijk walgelijke wereld schoot ik door haar hart heen. Al fluitend liep ik de school weer uit. Ik zag naast me tegen de muur een lange stok staan die eigenlijk toebehoorde tot een bezem en tilde die op. Daarmee begon ik Kaya op haar hoofd te slaan, in haar buik, tegen haar benen en tegen haar armen. Dit was alles eruit trappen en slaan. Het zwaarste kwam later pas, en iedereen zou het meemaken. Na even gooide ik de stok aan de kant en keek ik naar het bebloede gezicht van Kaya. Ik wist niet waarom maar het voelde fijn om er naar te kijken. Nu was ik niet de enige die leed. Zonder na te denken pakte ik Kaya's arm met de sneeën en trok ik haar terug mee de woonkamer in. Daar liet ik haar los en ging ik op de stoel zitten. Met zelfs wat bloed aan mijn handen keek ik rond. Iemand die tegen sprak zou de tweede worden en het zwaarder te verduren krijgen.

Dear Molly. Watching over Fred like you have been watching over Harry all these years. Love, Lily.

[Zo kunnen degenen ook nogmmakkelijker inspringen en zo kunnen ze wat doen.]

Dear Molly. Watching over Fred like you have been watching over Harry all these years. Love, Lily.

-CrazyGirl, Liam is niet in de woonkamet, hij is in een andere kamer samen met Sherasade en die kamer is opslot-

Sherasade Amethist Desparo -Pyro-

'Nee, maar je moet wel uitkijken wat je allemaal zegt' zei ze tegen hem 'Als je zo doorgaat met me tegen te spreken krijg je een week geen eten en drinken' sprak ze op een toon dat ze het zou menen. Ze bleef kalm en rustig tegen hem praten. 'Ja, het is erg dat je zegt wat je vind, want dat kan je in problemen brengen zoals je hebt gemerkt' een kleine kille toon verscheen op de opervlakte.
Langzaam stond ze op en liep naar Liam toen en haalde de hanndoek eraf van zijn hoofd, de meeste van zijn haren waren er niet meer en brandwonden waren te zien op zijn hoofdhuid. 'Meekomen' zei ze. Ze greep bij zijn shirt en sleurde hem uit haar kamer en dumpte hem in de woonkamer. Ze zag Tate en grijnsde naar hem. 'Erg dat ik naast je kom zitten' vroeg ze aan Tate en keek hem aan. Haar blik gleed nu over de andere schooiers en bedaht wie ze echy de leven zuur kon maken.

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.

Liam Payne

'Nee, maar je moet wel uitkijken wat je allemaal zegt' zei ze. 'Als je zo doorgaat met me tegen te spreken krijg je een week geen eten en drinken' zei ze. 'Dan weet je zeker dat ik dood ga. Als jij dat wilt, kan je me ook niet meer martelen.' siste ik terug. 'Ja, het is erg dat je zegt wat je vind, want dat kan je in problemen brengen zoals je hebt gemerkt' zei ze en ik keek har weer vuil aan. Ze stond op en liep naar me toe. Ze haalde de handdoek van mijn hoofd, en ik wil niet eens weten hoe het eruit ziet. 'Meekomen' zei ze, en greep me bij mijn shirt. 'Dat mag wel iets aardiger, ik kom heus wel mee hoor.' siste ik. Ze sleurde me e kamer uit, en gooide me in de woonkamer. 'Erg dat ik naast je kom zitten' vroeg ze aan die andere creep. 'Ja, ga maar naast je vriendje zitten' mompelde ik. Ik keek ze nog steeds kwaad aan.

How far is far

Sherasade Amethist Desparo -Pyro-

Hoe Liam tegen haar deed vond ze niet kunnen, ze zou hem eens een echte les leren. Ze had rustig gedaan bij hem, maar nu is dat voorbij als sneeuw van de zon. Nu zal hij de ware aard van haar gaan zien, ze zou hem martelen. Zo erg dat hij zou gaan smeken. In haar gedachten was een een plan aan het bedenken. Wat ze had gedaan bij Liam was half niet zo erg wat ze echt in staat was. Ze kon hem in een wip vermoorden, levend. Maar dat zou ze niet doen, ook al wou ze het eigenlijk wel graag. Er kwam een gemompel van Liam vandaan, maar ze zou niet op in gaan. Als het om vuur ging was zij het meest gestoorde mens die je hebt gezien.
Heel rustig keek ze nog steeds naar Tate en ging toen maar op de leuning van de bank en hield haar blik op Liam gericht, maar keek ook naar de anderen die er waren. Het leven van Liam zou ze heel onaangenaam maken, zo erg dat hij zou smeken dat hij dood zou willen gaan. Nu had ze gewoon zin om iemand anders een les te leren. Ze wou wel eens zien hoe de andere schooiers gaan reageren op Liam die nu haast kaal is met brandwonden.

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.