Live and Let Die • One Direction [01] - Speeltopics

• Rollen •
• Meisjes • :
- Charlie Lea Montgomery HaIcyon
- Jacelyn Evelanté Deveraux Daddario
- Jenna Avery Fresno Heap *
- Gereserveerd door Kayal
(-)

Jongens :
- Harry E. Styles Tenacious
- Niall J. Horan SnowHeart
- Liam J. Payne Kendizzzzle
- Zayn J. Malik
- Louis W. Tomlinson HelloSweety
(-)

Lijstje:


Er zijn extra rollen beschikbaar, maar het moet wel even blijven - zes jongens en zes meisjes -.

[ bericht aangepast op 26 dec 2013 - 15:09 ]

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Jacelyn Evalanté Deveraux

Ik voelde een klap op mijn kaak en zette gelijk mijn hand op mijn kaak. Payne nam Charlie mee en mijn reactievermogen liet me in de steek. Nu was ik helemaal alleen bij het hoofdkwartier. Fijn, heel erg fijn. Ik zuchtte diep en zag opeens Jenna voorbij me rennen, die schreeuwend Harry achterna ging. Dat was vreemd. Ik stond op en klopte mijn kleren schoon. Zo snel als ik kon rende ik achter Jenna aan en kwam uiteindelijk aan bij het station. Mijn wenkbrauwen fronsten, maar wurmde me zo snel mogelijk tussen de mensenmassa naar Jenna en Harry. Waarom nou het verdomde station Styles? Ik zuchtte diep toen ik Jenna nog naar binnen zag glippen en toen de deuren echt dichtgingen. Ik vloekte binnensmonds en maakte me klaar om achter de trein te springen. De trein begon te rijden, waarna ik ging sprinten en mezelf op het ding hees. ‘’Stomme treinen,’’ mompelde ik en ging naar binnen. Ik wist wel zeker dat mijn kaak blauw was geworden, maar dat kon me niets schelen. Ik wurmde me opnieuw tussen de mensenmassa, terwijl ik nogal wat scheldwoorden naar mijn hoofd kreeg toegesmeten en kwam uiteindelijk bij Jenna en Harry aan. ‘’Zo, wilde de dubbelspion even wegglippen en zo vluchten voor ons en zijn vrienden? Dieptepunt van triestheid.’’ zei ik en grimaste naar hem. Het was zelfs laag dat hij een paar onschuldige mensen met hem mee liet slepen. ‘’Zo triest..’’ zei ik en schudde mijn hoofd afkeurend.

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Niall James Horan

Het verbaasde me niet dat iedereen achteruit sprong toen ik overgaf. Er was een MI6 agente binnengekomen, die het waarschijnlijk op Harry had gemunt. Ik smeekte stilletjes dat ik niet zou opvallen, ik had echt geen slechte bedoelingen. 'Hoe is't ermee?' vroeg de agente. 'Flikker een end op, trut.' vloekte Louis naar haar. 'Je ziet dat het niet goed met hem gaat. Als je nu wat tegen ons doet ben je nog laffer dan een sluipschutter. Echt. Als MI6 je heeft opgeleid om alleen mensen in zwakte aan te vallen dan snap ik waarom jullie zulke problemen hebben de onderwereld te controleren.' Ik bewonderde Louis echt, ik zou dat niet snel tegen een agent zeggen. 'Want prinses, in een wereld van gesloten deuren is degene met de sleutel koning en je zou me eens in een kroon moeten zien.' vervolgde Louis. Jace kwam erbij staan. Normaal gesproken zou ik er alles aan doen zodat ze wegging, maar daar voelde ik me nu te zwak en te ziek voor. 'Zo, wilde de dubbelspion even wegglippen en zo vluchten voor ons en zijn vrienden? Dieptepunt van triestheid.’ zei Jace, wat mij niet aanstond. 'Zo triest…' ze schudde haar hoofd even. Dat was voor mij de druppel die de emmer liet overlopen. 'Hij vluchtte niet, hij wilde mij helpen.' besloot ik. Ik wist dat het niet honderd procent waar was, maar mijn vrienden wilde me helpen. 'Hij is echt geen lafaard, hoor. De enige lafaards zijn jullie…' Ik kon mijn zin niet afmaken, want een tweede lading maaginhoud goot over de vloer.

---

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Liam James Payne.

'Ik was ook niet van plan om jou iets aan mijn wonden te laten doen' Zei ze. 'Als antwoord op je vraag nog, een of ander zalfje helpt altijd voor de lichte sneeën, die diepe moeten gehecht worden denk ik, maar dat zijn zorgen voor later. Vertel me nu maar is waarom ik gemarteld moet worden en waarvoor ik mijn excuses moet geven' Zei ze kwaad tegen me. Ik lachte. 'Jij wordt gemarteld omdat je ontzettend tegenstribbelt. Ik wil alleen maar bepaalde dingen weten. En je excuses moet je geven omdat je dat doet' Grijnsde ik. 'En jij blijft net zo lang hier tot dat de MI6 niet meer achter ons aanzit. Je kunt het vanzelf laten gebeuren, en sterf je een langzame pijnlijke dood, maar als je het hun wijsmaakt dat wij niet degene zijn die ze zoeken ben je binnen enkele minuten vrij.' Grijnsde ik.

---

How far is far

Louis Tomlinson
Toen ik klaar was met mijn tirade kwam er nog zo'n laf trutje bij staan. Ze begon over triestheid. Ik draaide me zo dat ik nu naar beide trutjes kon kijken. Niall begon tegen haar te tieren, maar ging al snel weer over zijn nek. "Voor jou geldt hetzelfde af voor je laffe vriendinnetje: Flikker op! Laat ons voor onze zieke zorgen. Als jullie ons alleen durven te confronteren en aanvallen in een uur van zwakte, dan zal het Britse koninkrijk niet lang meer bestaan. Jullie zijn de lafaard hier met jullie pistolen en zonder eergevoel. Wij gaan nu niet vechten, we gaan nu niemand omleggen, we gaan gewoon naar huis. Als jullie dat niet kunnen accepteren en echt ons neerschieten mogen jullie branden diep in de hel. Ik dacht dat MI6 dappere agenten had, maar blijkbaar zijn het alleen een stel trutjes die niet eens het eergevoel hebben om de tegenstander zijn zieken te laten verzorgen. Dan zijn wij misschien 'de onderwereld', maar dan hoor ik daar veel liever bij dan bij de bovenwereld. Zij kennen ten minste eer, echte moed en echte vechtkunsten. Iedereen kan een verdomme trekker overhalen, daar is niets aan. In een straat of kooigevecht, alleen ondergoed, zouden jullie geen poot hebben om op te staan. Puur techniek en kracht, geen fancy technieken of wat dan ook. Denk daar maar over na en verdwijn." siste ik. Ik wist het zeker. In een steeg of in een kooi zouden ze zo aan de tegenstander overgeleverd zijn, en die zouden zo zoizo niet sparen.

---

Bowties were never Cooler

Charlie Lea Montgomery

Payne lachte. 'Jij wordt gemarteld omdat je ontzettend tegenstribbelt. Ik wil alleen maar bepaalde dingen weten. En je excuses moet je geven omdat je dat doet' grijnsde hij. 'Omdat ik wat doe?' vroeg ik zuchtend. 'En jij blijft net zo lang hier tot dat de MI6 niet meer achter ons aanzit. Je kunt het vanzelf laten gebeuren en sterf je een langzame pijnlijke dood, maar als je het hun wijsmaakt dat wij niet degene zijn die ze zoeken ben je binnen enkele minuten vrij' grijnsde hij. Ik zuchtte nogmaals. 'Hoe vaak moet ik je nou nog duidelijk maken dat ik de MI6 niet kan ompraten? En daarbij, hoe wil je me ooit hier houden dan? Gewoon uit nieuwschierigheid. En wat wil je zo graag weten dan?' zei ik tegen hem. 'Laten we het nu eens anders gaan spelen. Ik stel vragen en jij beantwoord ze. Wat dacht je ervan?' vroeg ik aan hem en mijn rechter wenkbrauw ging vragend omhoog.

---

That is a perfect copy of reality.

Liam James Payne.

'Omdat ik wat doe?' Vroeg ze zuchtend. Ik zuchtte. 'Omdat je tegenstribbelt.' Zei ik. Ze zuchtte nogmaals. 'Hoe vaak moet ik je nou nog duidelijk maken dat ik de MI6 niet kan ompraten? En daarbij, hoe wil je me ooit hier houden dan? Gewoon uit nieuwsgierigheid. En wat wil je zo graag weten dan?' Zei ze. 'Je kan ze vast wel ompraten. En met mijn Maffia vriendjes helpen me wel met jou hier vast te houden, wees maar niet bang. En ik wil precies weten waarom jullie achter ons aan zitten.' Zei ik. 'Laten we het nu eens anders gaan spelen. Ik stel vragen en jij beantwoord ze. Wat dacht je ervan?' Vroeg ze, en haar rechter wenkbrauw ging vragend omhoog. Ik lachte hard. 'Kom maar op.' Zei ik en boog lachend voorover. Dacht ze nou echt dat ik eerlijk antwoord zou geven?

---

How far is far

Harry Styles
Ook Jace voegde zich nu gezellig in het clubje, die ging zeuren over hoe triest ik wel niet was. Dacht dat kind nou echt dat -dat me zou raken of zo? Verkeerd gedacht dan, ik keek haar net zo ongeïnteresseerd aan als ik bij het ander meisje had gedaan tot dat Niall me begon te verdedigen en weer overgaf. Zuchtend bleef ik de jongen stevig vasthouden, no way in hell dat hem nu in zo'n zwakke staat zou loslaten. Toen begon ook Louis zich erin te mengen met een zeer lange tirade over eer en moed, maar ik van hem al zo vaak dergelijke dingen gehoord dat ik bijna de hele speech kon meepraten. Hij had wel gelijk, daar niet van, mqar ik had het gewoon te vaak voorbij horen komen. Ik streek even door de lichte lokken van de jongen naast me, om te laten weten dat ik nog wist dat hij er was en dat ik nu voor hem zou zorgen, koste wat het kost. Ik zou zelfs riskeren gepakt te worden en hier ter plekke een van die meiden neer te schieten. Twijgelend ging ik met een hand richting mijn jaszak, waar ik nog een reserve pistool had zitten.

---

Because I love him, do I need another reason?

Charlie Lea Montgomery

Payne zuchtte. 'Omdat je tegenstribbelt' zei hij. Ik zuchtte nogmaals, het is maar wat je tegenstribbelen noemt. 'Hoe vaak moet ik je nou nog duidelijk maken dat ik de MI6 niet kan ompraten? En daarbij, hoe wil je me ooit hier houden dan? Gewoon uit nieuwsgierigheid. En wat wil je zo graag weten?' vroeg ik aan hem. 'Je kan ze vast wel ompraten en mijn Maffia vriendjes helpen me wel met jou hier vast te houden, wees maar niet bang en ik wil precies weten waarom jullie achter ons aan zitten' zei toen. 'Nou, dat laatste heb ik je al verteld, dus daar mag je - je niet druk meer om maken. Daarbij, ik heb het al is eerder geprobeerd om de MI6 om te praten. Geen succes. Ik moest het doen voor mensen die veel minder erg zijn dan jullie. Ze zijn onverbiddelijk. Eenmaal het slachtoffer van de MI6, altijd het slachtoffer van de MI6' zei ik tegen hem. Weer loog ik, maar zoals altijd kwam níémand daar achter. 'Laten we het nu eens anders gaan spelen. Ik stel vragen en jij beantwoord ze. Wat dacht je ervan?' vroeg ik aan hem en mijn rechter wenkbrauw ging vragend omhoog. Hij lachte hard. 'Kom maar op' zei hij en hij boog lachend voorover. 'Goed. Dan mag jij me is haarfijn uitleggen hoe jij van plan bent mij hier te kunnen gaan behouden zonder dat ik kan ontsnappen. Veel details graag' zei ik tegen hem. Waarschijnlijk ging hij toch niet de waarheid zeggen, maar die kon ik altijd wel ontrafelen, iedereen vertelde in zijn leugen toch wel een stukje waarheid.

[ bericht aangepast op 25 dec 2013 - 23:43 ]

---

That is a perfect copy of reality.

Liam James Payne.

Ze zuchtte nogmaals. 'Nou, dat laatste heb ik je al verteld, dus daar mag je - je niet druk meer om maken. Daarbij, ik heb het al is eerder geprobeerd om de MI6 om te praten. Geen succes. Ik moest het doen voor mensen die veel minder erg zijn dan jullie. Ze zijn onverbiddelijk. Eenmaal het slachtoffer van de MI6, altijd het slachtoffer van de MI6' Zei ze. 'Dus jullie zullen ons zowieso op een dag vermoorden?' Vroeg ik lachend. 'Goed. Dan mag jij me is haarfijn uitleggen hoe jij van plan bent mij hier te kunnen gaan behouden zonder dat ik kan ontsnappen. Veel details graag' Zei ze. 'Waarom zou ik jou mijn plan vertellen, dan kan ik je net zo goed meteen laten gaan.' Zei ik. 'Dus, we gaan weer gewoon verder met mijn spelletje.' Grijnsde ik.

---

How far is far

Charlie Lea Montgomery

'Dus jullie zullen ons zowieso op een dag vermoorden?' vroeg hij lachend. Ik knik even. 'Waarschijnlijk ja' zei ik met een lichte grijns op mijn gezicht. 'Goed. Dan mag jij me is haarfijn uitleggen hoe jij van plan bent mij hier te kunnen gaan behouden zonder dat ik kan ontsnappen. Veel details graag' zei ik. 'Waarom zou ik jou mijn plan vertellen, dan kan ik je net zo goed meteen laten gaan' zei hij toen. 'Omdat je dan een beetje lef toont. Lafaard' zei met nog altijd een grijns op mijn gezicht tegen hem. 'Dus, we gaan weer gewoon verder met mijn spelletje' grijnsde Payne toen. 'Ik vind het allemaal prima joh. Veel meer informatie krijg je nu toch niet meer van me' zei ik tegen hem en ik grijnsde nog steeds. Ik keek Payne aan. 'Je kan vragen wat je wilt, ik ga geen antwoord meer op je geven' siste ik toen tegen hem.

---

That is a perfect copy of reality.

Liam James Payne.

Ze knikte. 'Waarschijnlijk ja' Zei ze. Ik lachte. 'Sure.' Zei ik. 'Omdat je dan een beetje lef toont. Lafaard' Zei ze met een grijns op haar gezicht. 'Zal ik die grijns van je gezicht af meppen?' Vroeg ik kwaad. Ze maakte me steeds kwader. 'Ik vind het allemaal prima joh. Veel meer informatie krijg je nu toch niet meer van me' Zei ze en grijnsde nog steeds. 'Je kan vragen wat je wilt, ik ga geen antwoord meer op je geven' Siste ze daarna. 'Maak je daar maar geen zorgen over, ik krijg he wel uit je als ik je een paar wonden en slagen rijker maak.' Grijnsde ik. 'En omdat je een beetje brutaal was, krijg je alvast een voorproefje.' Grijnsde ik, en gooide mijn mes recht in haar voet zodat het mes omhoog stond. 'Oeps, ik liet hem vallen.' Grijnsde ik, en trok het mes er langzaam e pijnlijk uit.

---

How far is far

Charlie Lea Montgomery

'Zal ik die grijns van je gezicht af meppen?' vroeg hij kwaad. 'Van mij mag je' zei ik rustig terug. 'Ik vind het allemaal prima joh. Veel meer informatie krijg je nu toch niet meer van me' zei ik nog steeds grijnsend. 'Je kan vragen wat je wilt, ik ga geen antwoord meer op je geven' siste ik daarna. 'Maak je daar maar geen zorgen over, ik krijg het wel uit je als ik je een paar wonden en slagen rijker maak' grijnsde hij toen. Ik slikte weer even. Alsof ik nog niet genoeg wonden had opgelopen. 'En omdat je een beetje brutaal was, krijg je alvast een voorproefje' grijnsde hij en hij gooide zijn mes recht in mijn voet zodat het mes omhoog stond. Ik begon weer te gillen. 'Oeps, ik liet hem vallen' grijnsde hij weer en toen trok hij hem er hard en pijnlijk uit. Ik beet weer op mijn lip zodat mijn tranen deze keer niet naar beneden stroomden. 'Fuck. You' siste ik kwaad tegen hem. 'Je wilt toch zo graag die verdomde antwoorden? Je krijgt ze echt niet als je me nu al terplekke vermoord hoor. Dan kan je er al helemaal naar fluiten' roep ik kwaad tegen hem. Ik begon zachtjes met mijn hand te bewegen. Die vriendjes van hem hadden mij op zo'n domme manier vastgemaakt dat ik alles kon bewegen. Ik pakte ongezien het mes zachtjes uit mijn zak en sneed daarmee het touw tussen mijn handen door. Helaas liet ik mijn mes daarna vallen. 'Kút!' vloekte ik zachtjes.

---

That is a perfect copy of reality.

Liam James Payne.

'Van mij mag je' Zei ze rustig terug. Zee slikte weer even toen ik met verwondingen dreigde. Ze begon weer te gillen toen ik het mes in haar voet gooide. 'Wat zei je ook alweer?' Vroeg ik grijnzend. Ze beet weer op haar lip. 'Fuck. You' Siste ze. 'Bedankt, fuck you too.' Zei ik sarcastisch. 'Je wilt toch zo graag die verdomde antwoorden? Je krijgt ze echt niet als je me nu al terplekke vermoord hoor. Dan kan je er al helemaal naar fluiten' Riep ze kwaad. 'Vertel me eens hoe ik ze dan wel krijg. Als ik je vrij laat ben je ook weg, dus dat is ook geen optie.' Zei ik. Die stomme sukkels van een collega's van me, hebben haar natuurlijk weer eens te los vast gebonden, waardoor ze haar mes kon pakken, en het touw rond haar handen los kon snijden. Gelukkig was zij zo lomp om haar mes te laten vallen. 'Kut!' Vloekte ze zachtjes. Ik lachte, en trapte het mes weg. 'Ja, dat is zeker kut, denk nou maar niet dat ik niet merk dat jij achter mijn rug om jezelf aan het lossnijden bent.' Zei ik. 'Ik bind je net zo snel weer vast.' Lachte ik, en duwde haar op de stoel om haar vervolgens weer vast te binden. Daarna ging ik weer op mijn stoel zitten. 'Als jij nou gewoon mee werkt, dan hoeft dit allemaal niet.' Zei ik.

---

How far is far

Charlie Lea Montgomery

'Bedankt, fuck you too' zei hij sarcastisch. 'Je wilt toch zo graag die verdomde antwoorden? Je krijgt ze echt niet als je me nu al terplekke vermoord hoor. Dan kan je er al helemaal naar fluiten' riep ik kwaad naar hem. 'Vertel me eens hoe ik ze dan wel krijg. Als ik je vrij laat ben je ook weg, dus dat is ook geen optie' zei hij toen. 'Geen idee. In ieder geval niet op deze manier' zei ik tegen hem. Die stomme sukkels van een collega's van hem hebben mij natuurlijk weer eens te los vast gebonden, waardoor ik mijn mes kon pakken en het touw rond mijn handen los kon snijden. Helaas liet ik mijn mes vallen. 'Kut!' vloekte ik zachtjes. Payne lachte en trapte het mes weg. 'Ja, dat is zeker kut, denk nou maar niet dat ik niet merk dat jij achter mijn rug om jezelf aan het lossnijden bent' zei hij. Ik beet op mijn lip. 'Ik bind je net zo snel weer vast' lachte hij toen en hij duwde mij weer op de stoel om mij vervolgens weer vast te binden. 'Ohja, misschien weet ik toch een manier om de antwoorden te krijgen. Me godverdomme niet de hele tijd zo strak vastbinden' siste ik. Hij ging weer op zijn stoel zitten. 'Als jij nou gewoon mee werkt, dan hoeft dit allemaal niet' zei hij. Ik probeerde weer los te komen, helaas had hij deze keer me wel goed vastgemaakt. Ik riep weer een auw en begon van verslagenheid zachtjes te huilen. Ik keek omhoog. Zonder hem nog aan te kijken zei ik tegen hem 'Alsof iemand gelooft dat jij mij niet zou vastbinden als ik gewoon zou antwoorden. Daarbij, denk je nou echt dat ik met jou meewerk?' zeg ik tegen hem terwijl ik nog steeds huil van verslagenheid. 'Maak me alsjeblieft los. Alsjeblieft' begon ik bijna te smeken. Ik hoopte nu echt dat iemand me kwam redden, het maakte me niet uit wie. Ik kon er niet tegen als ik langer dan een uur vastgeketend zat aan iets.

---

That is a perfect copy of reality.

Liam James Payne.

'Geen idee. In ieder geval niet op deze manier' Zei ze. 'Lekker slim dat je niet weet hoe dan wel, want dan ga ik ondertussen gewoon door met deze manier.' Zei ik. Ze beet op haar lip toen ik haar betrapte op het lossnijden van het touw. 'Ohja, misschien weet ik toch een manier om de antwoorden te krijgen. Me godverdomme niet de hele tijd zo strak vastbinden' Siste ze. 'Moet jij jezelf de hele tijd maar niet losmaken.' Zei ik op de zelfde toon als haar. Ze probeerde weer los te komen, maar dit keer had ik blijkbaar wel een erg goede knoop gelegd want het lukte haar niet. Ze riep weer auw en begon zacht te huilen. Dacht ze nou echt dat ik haar liet gaan omdat ze gaat janken? Ze keek omhoog zonder mij aan te kijken. 'Alsof iemand gelooft dat jij mij niet zou vastbinden als ik gewoon zou antwoorden. Daarbij, denk je nou echt dat ik met jou meewerk?' Zei ze al huilend. 'Ik heb ook nooit gezegd dat ik je zou los maken als je braaf antwoord geeft, ik zal je alleen niet meer verwonden.' Zei ik. 'En ja, dat denk ik ja, anders vind je deze jongen zo tussen je ribben.' Zei ik, en keek naar mijn mes. 'Maak me alsjeblieft los. Alsjeblieft' Zei ze bijna smekend. 'Oké, ik maak het touw iets losser als jij mij het antwoord op mijn vraag geeft.' Zei ik, en begon haar iets losser te maken, wat zelfs mij niet al te soepel lukte terwijl ik de knoop zelf had gelegd.

---

How far is far