Live and Let Die • One Direction [01] - Speeltopics

• Rollen •
• Meisjes • :
- Charlie Lea Montgomery HaIcyon
- Jacelyn Evelanté Deveraux Daddario
- Jenna Avery Fresno Heap *
- Gereserveerd door Kayal
(-)

Jongens :
- Harry E. Styles Tenacious
- Niall J. Horan SnowHeart
- Liam J. Payne Kendizzzzle
- Zayn J. Malik
- Louis W. Tomlinson HelloSweety
(-)

Lijstje:


Er zijn extra rollen beschikbaar, maar het moet wel even blijven - zes jongens en zes meisjes -.

[ bericht aangepast op 26 dec 2013 - 15:09 ]

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Liam James Payne.

'Vaak' Mompelde ze, waardoor ik een wenkbrauw optrok. 'Jij piept wel anders als jij dit leuke speeltje door je wang voelt gaan.' Zei ik. 'Dat zei ik toch al?' Zei ze geïrriteerd. 'Ja, dat zei je al ja, maar je werkte niet mee, dat is het verschil.' Zei ik. Ze slikte even zacht toen ik het over mijn vriend het mes had. Ze schudde haar hoofd. 'Dat kan ik echt niet doen. Ze zullen me vermoorden' Zei ze tegen me. 'Misschien vermoord ik je niet, maar waarschijnlijk een van de rest wel, dat is een van de risico's die je neemt als je bij de MI6 gaat.' Zei ik. 'Ik word ook vermoord als ik niet zorg dat jij en je leuke collegaatjes van me af schud. En daarom zit je hier.' Zei ik, en nu poetste ik mijn mes waar nog wat opgedroogde, oud restjes bloed aanzaten. 'Ze hebben een goede reden gehad om jullie die daden aan jullie te geven. Ik bedoel, kijk naar jezelf. Je zit doodleuk iemand te martelen. Waarom zou je dan geen moord plegen?' Zei ze terwijl ze me recht in mijn gezicht aankeek. Ik keek haar nu ook recht in haar ogen aan. 'Ik zit hier doodleuk iemand te martelen omdat het mijn werk is, en ik het wel moet doen omdat ik anders weer het zwarte schaap van de familie ben.' Zei ik. 'Mijn hobby is niet echt bepaald iemand martelen, als je dat soms dacht.' Waarna ik lachte. 'En ja, je hebt gelijk, ik heb al verscheidene mensen aan mijn mes geregen, of een kogel door hun kop geknald, maar die waren nog erger dan ons.' Zei ik. 'Dus zie het maar zo, wij helpen jullie een handje, het lijkt me dan niet echt eerlijk dat jullie dan in onze nekken gaan lopen hijgen.' Zei ik.

---

How far is far

Charlie Lea Montgomery

'Ja, dat zei je al ja, maar je werkte niet mee, dat is het verschil' zei hij. Ik slikte even zacht toen hij het over zijn vriend het mes had. Ik schudde mijn hoofd. 'Dat kan ik echt niet doen. Ze zullen me vermoorden' zei ik tegen hem. 'Misschien vermoord ik je niet, maar waarschijnlijk een van de rest wel, dat is een van de risico's die je neemt als je bij de MI6 gaat' zei hij toen. 'Daar was ik nog niet achter' zei ik tegen hem en ik rolde even met mijn ogen. 'Ik word ook vermoord als ik niet zorg dat jij en je leuke collegaatjes van me af schud. En daarom zit je hier' zei hij en hij poetste zijn mes weer. 'Dus even voor de duidelijkheid. Jij hebt mij bewusteloos geslagen, ontvoerd, vastgebonden en je bent bezig met martelen, -wat je trouwens heel slecht doet, maar dat terzijde - omdat mijn collega's je misschien zullen vermoorden? Gast, zoek een leven' zeg ik tegen hem en ik rol geïrriteerd met mijn ogen. 'Ze hebben een goede reden gehad om jullie die daden aan jullie te geven. Ik bedoel, kijk naar jezelf. Je zit doodleuk iemand te martelen. Waarom zou je dan geen moord plegen?' zei ik terwijl ik hem recht in zijn gezicht aankeek. Hij keek mij nu ook recht in mijn ogen aan. 'Ik zit hier doodleuk iemand te martelen omdat het mijn werk is, en ik het wel moet doen omdat ik anders weer het zwarte schaap van de familie ben.' zei hij toen. 'Oh, je ouders mogen je niet? Wat jammer nou. Ik snap waarom je het zwarte schaap van de familie bent. Martelen kan je namelijk niet' siste ik tegen hem. 'Mijn hobby is niet echt bepaald iemand martelen, als je dat soms dacht.' Hij begon te lachen. 'En ja, je hebt gelijk, ik heb al verscheidene mensen aan mijn mes geregen, of een kogel door hun kop geknald, maar die waren nog erger dan ons' zei hij toen. 'Dus zie het maar zo, wij helpen jullie een handje, het lijkt me dan niet echt eerlijk dat jullie dan in onze nekken gaan lopen hijgen' zei hij toen. Ik begon spottend te lachen. 'Jullie helpen ons een handje? Al sla je me dood. Van lang zal ze leven helpen jullie ons geen handje. Jij bent echt zó ongelooflijk naïef hé Payne?' siste ik toen tegen hem. Waarschijnlijk had ik hem nu bijhoorlijk kwaad gekregen.

---

That is a perfect copy of reality.

Liam James Payne.

'Daar was ik nog niet achter' Zei ze en rolde met haar ogen, ik negeerde haar irritante sarcastische gedoe. 'Dus even voor de duidelijkheid. Jij hebt mij bewusteloos geslagen, ontvoerd, vastgebonden en je bent bezig met martelen, -wat je trouwens heel slecht doet, maar dat terzijde - omdat mijn collega's je misschien zullen vermoorden? Gast, zoek een leven' Zei ze geirrteerd en rolde met haar ogen. 'Luister eens goed. Zolang ik jou hier heb, zullen jou vriendjes mij niets doen. En heb jij suggesties dan hoe ik je beter kan martelen?' Zei ik. 'Misschien helpt dit.' Grijnsde ik, en zette het mes in haar wang zodat er een diepe snee in verscheen. 'Staat je prachtig.' Grijnsde ik. 'Oh, je ouders mogen je niet? Wat jammer nou. Ik snap waarom je het zwarte schaap van de familie bent. Martelen kan je namelijk niet' Zei ze. Nu ging ze zó te ver. Mijn familie was een zwakke schakel van me. Alsof het leuk is om door iedereen uit gekotst te worden. Ik ging alleen maar bij de Maffia zodat er niet elke dag meer een scheldwoord naar mijn kop werd gesmeten. 'Martelen kan ik niet?' Grijnsde ik. 'Wacht jij maar, en ga nu niet weer zeiken dat ik iemand voor de lol martel. Moet je me maar niet pissig maken.' Siste ik. Ik pakte mijn mes en begon verscheidene sneeën overal en nergens te maken, het was net of ik een kunstwerk aan het maken was. Ze begon spottend te lachen. 'Jullie helpen ons een handje? Al sla je me dood. Van lang zal ze leven helpen jullie ons geen handje. Jij bent echt zó ongelooflijk naïef hé Payne?' Siste ze. 'Dan ben ik liever naief dan zo ontzettend dom als jou.' Snauwde ik. 'Jij wilt gewoon dat ik je bewerk met mijn mes he?' Zei ik, en zette mijn mes in haar bovenarm. 'There you go.' Zei ik, en wierp haar een vuile blik toe. Ik kon het nog vele malen harder spelen dan haar.

[ bericht aangepast op 25 dec 2013 - 1:57 ]

---

How far is far

Charlie Lea Montgomery

'Luister eens goed. Zolang ik jou hier heb, zullen jou vriendjes mij niets doen. En heb jij suggesties dan hoe ik je beter kan martelen?' vroeg hij toen. 'Ik ben geen martelaar. Geen idee' mompelde ik. 'Misschien helpt dit' grijnsde hij en hij zette het mes in mijn wang zodat er een diepe snee in verscheen. Ik begon te gillen. 'Staat je prachtig' grijnsde hij. Ik keek hem furieus aan. 'Oh, je ouders mogen je niet? Wat jammer nou. Ik snap waarom je het zwarte schaap van de familie bent. Martelen kan je namelijk niet' zei ik tegen hem. 'Martelen kan ik niet?' grijnsde hij. 'Wacht jij maar, en ga nu niet weer zeiken dat ik iemand voor de lol martel. Moet je me maar niet pissig maken' siste hij. Ik begon spottend te lachen. 'Jullie helpen ons een handje? Al sla je me dood. Van lang zal ze leven helpen jullie ons geen handje. Jij bent echt zó ongelooflijk naïef hé Payne?' siste ik. Hij pakte zijn mes en begon verscheidene sneeën overal en nergens te maken, het was net of hij een kunstwerk aan het maken was. Nu vielen enkele tranen naar beneden. De slagen van zijn riem schrijnden heel erg. De sneeën die hij maakte deden mega veel pijn en het touw maakte het er niet veel beter op. Ik was dan wel een MI6-agente, mijn pijngrens was nu bereikt. 'Dan ben ik liever naief dan zo ontzettend dom als jij' snauwde hij toen. 'Jij wilt gewoon dat ik je bewerk met mijn mes he?' zei hij. 'Nou. Nee. Eerlijk gezegd niet' mompelde ik. Hij zette zijn mes in mijn bovenarm. 'There you go' zei hij en hij wierp mij een vuile blik toe. Ik gilde het nogmaals uit en de tranen stroomden nu wel naar beneden. 'Ik neem mijn woorden terug' zei ik zachtjes.

---

That is a perfect copy of reality.

Liam James Payne.

'Ik ben geen martelaar. Geen idee' Zei ze. 'Wat jammer nou, je weet niet wat je mist.' Grijnsde ik. Ze begon te gillen toen ik mijn mes in haar wang zette. Ze keek me furieus aan door mijn opmerking. Er liepen tranen over haar wangen omdat ik aardig met mijn mes aan het beeldhouden was op haar huid. 'Nou. Nee. Eerlijk gezegd niet' Antwoorde ze op mijn vraag of ze bewerkt wou worden door mijn mes. Ze gilde weer toen ik mijn mes in haar arm stak, en haar tranen stroomden nu letterlijk naar beneden. 'Ik neem mijn woorden terug' Zei ze zachtjes. 'Ja, dat is je geraden ook.' Door dat gegil, waren nu verschillende collega's van me komen kijken wat er aan de hand was. Aangezien ze toch vast zat, liep ik naar de deur om te vertellen waarom er iemand gilde. 'Zie je nu wat je aanricht met je gegil? Iedereen word van zijn werk gehouden.' Zei ik, en liet een paar van mijn collega's klaar staan om haar beet te pakken zodra ze tegen stribbelt. 'Dus, jij en je vriendjes moeten ons vermoorden?' Vroeg ik terwijl ik met mijn armen over elkaar op mijn stoel zat te wachten op haar antwoord.

---

How far is far

Charlie Lea Montgomery

'Wat jammer nou, je weet niet wat je mist' grijnsde hij. Ik begon te gillen toen hij zijn mes in mijn wang zette. Ik keek hem furieus aan door zijn opmerking. Er liepen tranen over mijn wangen omdat hij aardig met zijn mes aan het beeldhouden was op mijn huid. 'Nou. Nee. Eerlijk gezegd niet' antwoorde ik op zijn vraag of ik bewerkt wou worden door zijn mes. Ik gilde weer toen hij zijn mes in mijn arm stak, waardoor mijn tranen nu naar beneden stroomden. 'Ik neem mijn woorden terug' zei ik zachtjes. 'Ja, dat is je geraden ook' zei Payne terug. Door dat gegil, waren nu verschillende collega's van hem komen kijken wat er aan de hand was. Aangezien ik toch vast zat, liep hij naar de deur en liet hij wat collega's van hem binnen. 'Zie je nu wat je aanricht met je gegil? Iedereen word van zijn werk gehouden' zei hij. 'Dat is niet mijn probleem en moet je nou echt verschillende mensen erbij halen voor iemand die vastgeketend zit? Ben je zo bang voor me?' siste ik toen tegen hem 'Dus, jij en je vriendjes moeten ons vermoorden?' vroeg hij terwijl hij met zijn armen over elkaar op zijn stoel zat te wachten op mijn antwoord. 'Daar is een kans op ja. Hoezo? Voel je je bedreigd? Bang?' siste ik tegen hem. Weer begon ik aan het touw te trekken. Misschien niet slim, maar ik kreeg dat touw elke keer weer een stukje losser.

---

That is a perfect copy of reality.

Liam James Payne.

'Dat is niet mijn probleem en moet je nou echt verschillende mensen erbij halen voor iemand die vastgeketend zit? Ben je zo bang voor me?' Siste ze. Ik lachte sarcastisch. 'Bang, voor jou zeker? Laat me niet lachen. En die zijn hier om mij te helpen om jou beter te bewerken, anders zou het geen vakmanschap meer zijn als ik het allen moet doen, en dat zou toch zonde zijn.' Zei ik droog. 'Daar is een kans op ja. Hoezo? Voel je je bedreigd? Bang?' Siste ze. Ik lachte schamper. 'Jij bent echt komisch.' Zei ik sarcastisch. 'Bang zal ik nooit zijn voor jou zootje ninja turtles. En me bedreigd voelen door dat kleine clubje? Kijk eens om je heen, dat is nog niet eens een kwart van wat hier werkt. Ik krijg wel hulp van ze.' Grijnsde ik. Ik begon haar los te maken, en toen ik haar los had liet ik haar op staan, en liet de rest haar vasthouden, en naar de muur brengen. Dit was een soort van het martelkamertje geworden, en er was dan ook vrijwel altijd iemand te vinden, dat krijg je bij de Maffia. Dus daarom zaten er van die ketens aan de muur, waaraan je iemand vast kan zetten, geinig speelgoed. Ik liet ze haar er aan vast maken, en pakte een messen set. 'Eens kijken of ik messenwerpen nog niet verleert ben.' Grijnsde ik, en gooide het eerste mes, dat zich door haar linkerhand boorde. 'Oe, best een goed schot. Laten we zeggen 50 punten.' Zei ik grijnzend. Ik liep naar haar toe. 'Luister, als jij gaten in je lichaam wilt besparen, kap je met dat irritante tegen gestribbel' Siste ik.

---

How far is far

[Ik denk dat ik maar eens ga slapen, welterusten en tot morgen, byee]

---

How far is far

Charlie Lea Montgomery

Payne lachte sarcastisch. 'Bang, voor jou zeker? Laat me niet lachen. En die zijn hier om mij te helpen om jou beter te bewerken, anders zou het geen vakmanschap meer zijn als ik het allen moet doen, en dat zou toch zonde zijn' zei hij droog. Ik rolde met mijn ogen, 'Daar is een kans op ja. Hoezo? Voel je je bedreigd? Bang?' siste ik. Hij lachte schamper. 'Jij bent echt komisch' zei hij sarcastisch. 'Dankje' zei ik sarcastisch terug. 'Bang zal ik nooit zijn voor jou zootje ninja turtles. En me bedreigd voelen door dat kleine clubje? Kijk eens om je heen, dat is nog niet eens een kwart van wat hier werkt. Ik krijg wel hulp van ze' grijnsde hij. 'Voel. Je. Maar. Lekker. Stoer' siste ik tegen hem. Hij begon me los te maken en toen hij mij los had liet hij mij op staan. Ik wreef even over mijn polsen heen. Al snel hadden die andere maffia mensen me vast en werd ik naar de muur geleidt. Dit was een soort van het martelkamertje geworden, en er was dan ook vrijwel altijd iemand te vinden, dat krijg je bij de Maffia. Ik werd weer vastgeketend aan de muur en ik zuchtte even. Zó voorspelbaar. 'Eens kijken of ik messen werpen nog niet verleerd ben' grijnsde hij en hij gooide het eerste mes, dat zich al snel door mijn linkerhand boorde. Ik beet hard op mijn lip om niet weer te gaan gillen. Dat waren hun niet waard. 'Oe, best een goed schot. Laten we zeggen 50 punten' zei hij grijnzend. Hij liep naar mij toe. 'Luister, als jij gaten in je lichaam wilt besparen, kap je met dat irritante tegen gestribbel' siste hij tegen me. Ik kijk hem aan. 'Goed. Fijn. Prima. Ik zal me voorbeeldig gedragen voor je. Tot op zekere hoogte dan. Kunnen je vriendjes me dan nu loslaten? En ik zou graag wat aan mijn wonden willen doen, of je hebt straks helemaal niks meer aan me. Dan lig ik namelijk dood op de grond vanwege te veel bloedverlies' zei ik tegen hem en ik keek hem aan.

---

That is a perfect copy of reality.

| Ik ga ook maar is slapen, haha |

---

That is a perfect copy of reality.

Liam James Payne.

'Dankje' Zei ze nu ook sarcastisch. 'Graag gedaan.' Zei ik nu weer sarcastisch. 'Voel. Je. Maar. Lekker. Stoer' Siste ze. 'Dat zal ik zeker doen.' Lachte ik. Ze beet hard op haar lip toen het mes haar hand doorboorde. 'Goed. Fijn. Prima. Ik zal me voorbeeldig gedragen voor je. Tot op zekere hoogte dan. Kunnen je vriendjes me dan nu loslaten? En ik zou graag wat aan mijn wonden willen doen, of je hebt straks helemaal niks meer aan me. Dan lig ik namelijk dood op de grond vanwege te veel bloedverlies' Zei ze en keek me aan. 'Ja, als ze je vastgebonden hebben gaan ze weg.' Grijnsde ik. 'En wat wil je dan tegen je wonden doen, ik ben geen zuster, ik hoop dat jij weet wat je er tegen wilt gaan doen, want ik kan je niet helpen, en anders bloed je alsnog dood.' Zei ik droog. De mannen bonden haar weer vast aan de stoel, en ik knikte als teken dat ze weg konden gaan. 'Zie je, als jij niet tegenstribbelt gaan ze weg, maar zodra jij weer een van je irritante spelletjes gaat spelen, zoals mijn stoel om trappen met mij er op, dan komen ze weer net zo snel terug.' Grijnsde ik, en ging weer op mijn stoel zitten.

[ bericht aangepast op 25 dec 2013 - 9:21 ]

---

How far is far

Jenna Avery Fresno.
Ze renden weg, met een half bewusteloze jongen in hun armen. Ik sprintte achter ze aan, ietwat afgeremd door het feit dat ik ondertussen mijn MI6 pasje uit mijn jaszak haalde, en de grote groep mensen waardoor ik mijn mesje weg moest stoppen. Ik liet het pasje zien en sprong behendig over de balustrade. Net voordat de deuren waren gesloten wisten de jongens naar binnen te glippen, en ik kon nog snel mijn voet tussen de deuren te zetten om die open te wrikken. Omdat de trein al begon te rijden vielen wel mijn laatste kogels uit mijn jaszak, waardoor ik er nu dus nog maar vijf overhad die in mijn revolver zaten. Ik vloekte binnensmonds, en ging vervolgens opzoek naar de krullenbol en zijn handlangers. Na een tijdje hoorde ik het geluid van iemand die kotste, en liep ik er beheerst op af. En ja hoor, daar zaten ze, met hun blonde vriendje. Ik liep naar ze toe en glimlachte. 'Hoe is het ermee?' Mijn ogen stonden daarintegen kil.

---

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Louis Tomlinson
Ik was in shock door wat Niall vertelde. Stoppen?! Dat kon hij niet doen! Hoe zat dat dan met de organisatie? Hij was toch wel een van de hoge heren. Wie moest dan alles in goede banen leiden?! Hij begon over te geven en samen met een boel anderen sprong ik wat achteruit. Natuurlijk tegen het tutje van MI6 aan. Dat geluk had ik altijd weer. Ik draaide me naar haar om en keek haar recht aan, terwijl ik mijn mes stevig vast had in mijn zak. "Flikker een end op, trut. Je ziet dat het slecht met hem gaat. Als je nu wat tegen ons doet ben je nog laffer dan een sluipschutter. Echt. Als MI6 je heeft opgeleid om alleen mensen in zwakte aan te vallen dan snap ik waarom jullie zulke problemen hebben de onderwereld te controleren." Met mijn vrije hand duwde ik haar wat naar achter. De wagen was inmiddels leeggelopen door Niall's gekots en mijn woede. "Want prinses, in een wereld van gesloten deuren is degene met de sleutel koning en je zou me eens in een kroon moeten zien." siste ik. Ik was heel MI6 met hun laffe acties helemaal zat. Pistolen en geen eergevoel, daaruit bestond het, meer niet. En laat dat nou net zijn waar ik een hekel aan heb.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Hij schudde zijn hoofd, om duidelijk te maken dat het in het openbaar niet ging. Ik had mijn handen liggen waar hij ze kon zien, want anders zou hij waarschijnlijk nog wantrouwiger worden en daar had ik absoluut geen zin in. Het was zo al moeilijk zat.
'Tweede,' mompelde ik op zijn vraag wanneer we eruit moesten. Daarna zou het nog zo'n twee minuten lopen zijn dus het was niet al te belastend voor het blonde hoopje ellende naast me. Ik keek naar hem op toen hij sprak en sloeg toen een arm stevig rond zijn middel, om te laten zien dat hij helemaal nergens heen ging. Ik kon hem nu echt niet alleen achter laten, wie weet wat hij voor stoms kon doen in deze situatie. Hij was nog steeds mijn vriend en ik zou alles doen om hem te beschermen, al leek Louis daar anders over te denken. Kort daarna sprak Niall weer maar gaf gelijk over, waardoor ik even richting de andere kant dook, want ik had ook geen zin om onder te zitten. Ik ging weer recht zitten en streek kalmerend met mijn hand over zijn rug, hopend ddat hij hier wel doorheen zou komen. Toen ik een andere stem hoorde keek ik op, om recht in de kille ogen van Jenna te kijken. Ik gaf haar een ongeïntresseerde blik, voor ik me weer ging bemoeien met de Ier. Ze kon ons hier toch weinig maken, want ze mocht niet schieten met allemaal onschuldige mensen in de buurt.

[ bericht aangepast op 25 dec 2013 - 11:32 ]

---

Because I love him, do I need another reason?

Charlie Lea Montgomery

'Ja, als ze je vastgebonden hebben gaan ze weg.' grijnsde hij. Ik rolde met mijn ogen, het maakte me nu toch niet meer uit. 'En wat wil je dan tegen je wonden doen, ik ben geen zuster, ik hoop dat jij weet wat je er tegen wilt gaan doen, want ik kan je niet helpen, en anders bloed je alsnog dood' zei hij toen droog. 'Ik was ook niet van plan om jou iets aan mijn wonden te laten doen' zei ik tegen hem. De mannen bonden me weer vast aan de stoel en Payne knikte als teken dat ze weg konden gaan. 'Zie je, als jij niet tegenstribbelt gaan ze weg, maar zodra jij weer een van je irritante spelletjes gaat spelen, zoals mijn stoel om trappen met mij er op, dan komen ze weer net zo snel terug' grijnsde hij weer. Ik wilde nu zo graag die verdomde grijns van zijn gezicht slaan, maar aangezien mijn armen vastzaten kon dat niet. 'Als antwoord op je vraag nog, een of anderzalfje helpt altijd voor de lichte sneeën, die diepe moeten gehecht worden denk ik, maar dat zijn zorgen voor later. Vertel me nu maar is waarom ik gemarteld moet worden en waarvoor ik mijn excuses moet geven' zei ik kwaad tegen hem.

---

That is a perfect copy of reality.