Live and Let Die • One Direction [01] - Speeltopics

• Rollen •
• Meisjes • :
- Charlie Lea Montgomery HaIcyon
- Jacelyn Evelanté Deveraux Daddario
- Jenna Avery Fresno Heap *
- Gereserveerd door Kayal
(-)

Jongens :
- Harry E. Styles Tenacious
- Niall J. Horan SnowHeart
- Liam J. Payne Kendizzzzle
- Zayn J. Malik
- Louis W. Tomlinson HelloSweety
(-)

Lijstje:


Er zijn extra rollen beschikbaar, maar het moet wel even blijven - zes jongens en zes meisjes -.

[ bericht aangepast op 26 dec 2013 - 15:09 ]

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Liam James Payne.

Louis sleepte die twee jongens, Vince en Damian mee. 'Louis! Mogen we mee?' Riep Niall naar Louis. 'Jij bent sterker dan mij, ik sleep Joelle wel mee, doe jij Jenny en Ally-May.' Zei hij. Ik knikte en pakte gauw Ally-May haar pols beet, want ze probeerde te ontsnappen. 'Wat is er? Wil je niet zien hoe je vriendjes gemarteld worden.' Vroeg ik met een zogenaamd meelevende stem. Daarna pakte ik ook Jenny haar pols. Ze begonnen allebei tegen te stribbelen. Ik draaide allebei hun polsen met geweld op hun rug, ik weet hoe pijn dat kan doen. 'Schattig, jullie denken dat jullie sterker zijn dan mij.' Lachte ik. Nu liepen ze ineens wel braaf mee. 'Ja, girls. Dit mogen jullie niet missen. Jullie eigen beste vrienden! Leuk hè?' Zei Niall, en hij had ook moeite om Joelle mee te krijgen, en na een paar interessante woorden gewisseld te hebben liep ze als een mak lammetje achter hem aan, waardoor ik een brede grijns kreeg. Ze weten wel wie de baas is.

---

How far is far

-Had Harry nog gereageerd? Want anders wachtik daar nog even op -

---

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Heap schreef:
-Had Harry nog gereageerd? Want anders wachtik daar nog even op -

(Hij had gereageerd ^^)

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Louis Tomlinson
Ik was nog niet eens zo ver weg gelopen toen ik Niall alweer hoorde roepen. Ik draaide me met een brede grijns half om. "Tuurlijk." zei ik nu weer vrolijk. Ik kon ook niet boos op ze blijven. Ze waren familie. Daarbij wisten zowel zij als ik dat ik de twee jongens meer zou laten lijden als ik toeschouwers had. Ik wist niet hoe het zat, testosteron misschien, maar zeker het gedeelte voor ik ze compleet in mijn macht had, waarin in ze probeerde te breken, was ik wel eens gebaad bij toeschouwers. Wat daarna kwam had ik wel liever prive, dus ik was blij toen ik zag dat ze alle meisjes meesleepten. Dan konden zij ook nog wat. Ik huppelde vrolijk met de polsen van de jongens nogsteeds stevig in mijn kleine handjes geklemd richting het hoofdkwartier. Niall had nog een apart huis en Liam sprak niet genoeg om het aan te ontfutselen, maar ik had geen andere plek. Ik sliep op de zolder en haddaar ook allemaal spulletjes liggen om deze twee onder handen te nemen... Of misschien mocht ik wel wat martelstellen van beneden gebruiken. Eerlijk gezegd vond ik aan martelen niet zo veel, maar als ze zich nog zo tegen me verzetten, kon ik niets met ze. Daarbij kon ik Liam en Niall de show niet ontnemen.

---

Bowties were never Cooler

Jacelyn Evalanté Deveraux

'Goed, wat jij wilt Delakruis, als jij me niet wil vermoorden staan er genoeg mensen op de lijst die dat wel willen doen. Jenna, de vijanden. Ikzelf. Ik ga nog liever dood dan dat ik met jullie een missie moet doen, maar goed, aangezien ik geen zin heb om mezelf te vermoorden, mogen dat de mensen van de maffia dat doen. Fijne dag nog' Ik rolde met mijn ogen. ''Doeg.'' zei ik nog en ging tegen een muurtje aanleunen. De dag was veel te koud en van mij mocht er wel sneeuw zijn, maar niet alleen enkel de kou. Ik merkte een groepje jongeren op, waarvan drie jongens me verdacht leken. Zonder enige bedoeling liep ik er naartoe en tikte op de schouder van een blonde jongen. ''Wat denk je wel dat je doet?'' vroeg ik en keek naar de meiden die me smekend aan zaten te kijken. Oh fuck, die drie jongens waren van een maffia. De maffia waar we op moesten letten. Wat een goed begin. ''Monkey!'' liep ik zo hard mogelijk en keek de jongens arrogant aan. ''Meiden plagen is niet leuk, dat weet je.'' siste ik en glimlachte nep.

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Charlie Lea Montgomery

'Monkey!' hoorde ik Jacelyn in de verte roepen. Oh god? Waarom moest ze me nou weer bij die náám noemen? Ik liep de richting uit waarvan het geschreeuw kwam en al snel merkte ik Jace bij een groepje jongens op. 'Meiden plagen is niet leuk, dat weet je' hoorde ik haar nog sissend tegen een van de jongens zeggen. 'Vooral als je weet dat ze toch niks terug kunnen doen. Zoek jongens van je eigen leeftijd op ofzo?' siste ik ook tegen de blonde. Ik had nu al door dat dit de maffia was, waar wij tegen moesten vechten. Ik gunde Jace een blik. We waren allebei niet de beste schieters, maar we moest het er maar mee doen. 'Laat die meisjes en jongens gaan en zoek een beetje concurrentie' zei ik toen geïrriteerd tegen de oudere jongens. Ik ging naast Jace staan. Hoe erg we elkaar wel niet haatte, samenwerking ging tussen ons altijd wel goed.

---

That is a perfect copy of reality.

Harry Styles
Alles erna leek in een waas aan me voorbij te gaan, Jace en Charlie kregen ruzie, waardoor M pissig werd en ze eruit stuurde. Ik grinnikte zacht toen ik de bijnamen die ze voor elkaar bedacht hadden voorbij hoorde komen. Ik besloot dat ik voor mezelf geen enkele reden had om hier nog te blijven en liep M en Jenna straal voorbij, naar buiten. Wat kon mij het nog boeien wat ze wouden. Het was ontzettend koud, maar ja, wat verwachtte je anders midden in December? Stiekem was ik nu wel heel benieuwd hoe het er met de jongens aan toe zou gaan, maar tot mijn verbazing werd die vraag sneller beantwoord dan ik dacht, want ik zag Louis, Liam en Niall een aantal mensen bedreigen en Jace en Charlie gingen zich erin mengen. De gruwelijke idioten, wie gaat er nou iemand martelen voor het fucking hoofdkwartier van MI6? Ik zat ontzettend in tweestrijd, mijn masker ophouden als agent van MI6, of mijn vrienden helpen. Shit.

---

Because I love him, do I need another reason?

Niall James Horan

Ik voelde iemand op mijn schouder tikken. Doodleuk draaide ik me om. Dat… Ik bekeek het meisje eens goed, ja, zij was het. Zij was Jacelynn Deveraux, de dochter van de fucking MI6 agent, die mijn broer had neergeschoten. 'Wat denk je wel dat je doet?' riep ze. 'Monkey!' Wie was Monkey nou weer? Ik begreep het al snel toen ik een andere MI6-agent zag aankomen. Maar die boeide me niet zoveel, het enige wat ik kon was Jace onbegrijpelijk aanstaren, en beseffen hoe erg ik haar haatte. Zij had het bloed van een moordenaar in zich. 'Meiden plagen is niet leuk, weet je.' Ze glimlachte nep, waarna de tranen in mijn ogen schoten. Ik was redelijk sterk, maar wanneer het persoonlijk werd, was ik emotioneel niet meer te houden. 'Jij…' siste ik. Ik kookte van woede, het liefst had ik haar nu al vermoord. Op een dag zou het ook komen, dan zou ik Meneer Deveaux laten boeten voor wat hij mij aan heeft gedaan. De agent die bij Jace was komen staan, zei wat, maar het kon me niet zoveel schelen. Ik viel uit, naar Jace toe. 'Jij! Jij bent de fucking dochter van de moordenaar op mijn broer! Jouw vader nam mij mijn steun en toeverlaat, en daarbij mijn leven af! Jouw vader zorgde ervoor dat ik nu áltijd eenzaam in mijn huis zit! Ik… Ik…!' Ik begon te schreeuwen. 'Door jouw vader zit ik nu bij de maffia, als wraak, omdat hij mijn broer vermoordde! Hij zal boeten, jij ook! Ik haat je! Ik haat je! Ik haat je zo erg!' Ik zakte naar de grond en dacht aan Greg. Ik stond er notabene bij toen Deveraux hem van het leven beroofde. Die laatste kreet zou ik nooit vergeten, het sneed als een dolk door mijn hart heen. Ik begon hard te huilen; ik miste Greg zo erg.

---

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Louis Tomlinson
Plots hoorde ik een stem. Ik keek om en direct schoten mijn handen los van de polsen van de jongens en grepen in mijn zakken. Dat was MI6 en ik vond het helemaal niets. Ik draaide me naar Niall die duidelijk kookte van woede. Ik schoof wat richting Niall. Toen brak hij. Hij begon te schreeuwen en te huilen. Ik ging beschermend voor hem staan. Hoe wisten ze in godsnaam dat we hier waren? We waren zo stil geweest. En toen zag ik hem. De bekende bruine krullen. Een gregrom rolde over mijn lippen en ik tro 3 werpmessen uit mijn zak. "Jij rat! Ik dacht dat ik je kon vertrouwen! Dat je een vriend was! Maar nee. Je bent gewoon een vieze vuile bedriegelijke rat! Als ik je in mijn handen krijg zal je wensen dat je nooit geboren was! Zal je me smeken om je genade te schenken en je uit je lijden te verlossen! En nu verschuil je je ook nog achter meisjes! Dat is echt laag! Extreem laag! Ik wilde nog een keer gezellig met je naar de kermis of naar Italie, maar fijn dat je je ware gezicht laat zien voor ik daarover ben begonnen! Ik walg van je!" Inmiddels had ik een paar stappen in zijn richting gezet en stond ik klaar om het eerste mes in zijn been te gooien. Mijn blauwe ogen waren witheet van woede en spuuwden vuur. Een verkeerd woord en hij zou op de grond liggen, overgeleverd aan mijn genade. Hetgeen wat ik nu niet meer voor hem had. Er was een ding namelijk erger dan laf zijn: ratten. En dat was net wat hij had gedaan. "Heb je daar nog wat op te zeggen? Of kruip je snel weer met je vriendinnetjes terug het riool in!" snauwde ik naar hem.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Niall barstte meteen uit richting Jace, en ik kon eerlijk zeggen dat ik hem nog nooit zo gebroken had gezien. Ik beet op mijn lip toen Louis beschermend voor het ineengedoken lijf van de blonde jongen ging staan, en mij opmerkte. Hij begon te grommen en trok een stuk of drie van zijn beste messen uit zijn zak voor hij tegen mij begon te schreeuwen. Bij zijn bedreigingen bleef ik hem strak aankijken, ook al deden zijn woorden me wel degelijk pijn. Toen hij klaar was met zijn tirade was hij al een stuk dichterbij en de hitte van zijn woede was nu bijna letterlijk te voelen, samen met het feit dat ik bijna zeker wist dat ik zo een mes in een lichaamsdeel had steken. Op het moment dat hij nog een ding naar me uitspuwde knapte er iets in me, ik vond het vreselijk om iemands vertrouwen te verliezen, maar al zeker die van hem. Ik liep naar hem toe, waardoor ik nu recht tegenover hem stond en naast Jace. Licht aarzelend legde ik een hand op zijn schouder, om vervolgens mijn pistool uit mijn jaszak te halen en tegen Jace' hoofd te plaatsen, en de veiligheidspal van het ding af te halen.
'Goed genoeg?' zei ik, maar het klonk meer als een fluistering aangezien het volgens mij al een week geleden was dat ik voor het laatst gesproken had. Ik hoopte vurig dat Louis de waarheid in mijn woorden kon horen en het kon zien aan mijn hele houding en blik, dat lukte hem meestal sowieso wel maar nu hij zo kwaad was kon ik mezelf niet garanderen dat ik dit zou overleven.

---

Because I love him, do I need another reason?

Jacelyn Evalanté Deveraux

'Jij…' begon de blonde jongen. Ik keek hem verward aan, wat moest ik hier nou mee? 'Jij! Jij bent de fucking dochter van de moordenaar op mijn broer! Jouw vader nam mij mijn steun en toeverlaat, en daarbij mijn leven af! Jouw vader zorgde ervoor dat ik nu áltijd eenzaam in mijn huis zit! Ik… Ik…!' Hij begon te schreeuwen. Ik wist niet wat ik moest doen.. Het was mijn vader's werk en het was uiterst verboden om naar zijn werk te vragen. Staatsgeheim. 'Door jouw vader zit ik nu bij de maffia, als wraak, omdat hij mijn broer vermoordde! Hij zal boeten, jij ook! Ik haat je! Ik haat je! Ik haat je zo erg!' Ik slikte, ik wist niet wat ik moest doen. Net toen ik naar hem toe wilde gaan voelde ik het oude ijzer op mijn hoofd. Ik keek naar Harry en mijn ogen werden groot. "Jij vuile klootzak." Siste ik en keek hem doordringend aan. "Wil je me serieus echt doden? Heb je iets aangedaan? Ooit in je leven? Nee dus! Je hebt de recht niet!" Riep ik en rolde met mijn ogen. "En over.. Hem. Ik weet niet wat ik moet zeggen, ik.. Mijn vader heeft vele missies gehad en ja, het kan wel eens voorkomen dat hij iemand moet doden. Ik ben verboden om iets te vragen aan hem wat met zijn werk te maken heeft." Zei ik toen.

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Niall James Horan

Louis was hard uitgevallen naar Harry, terwijl hij gewoon een dubbelspion was. Hij hoorde bij ons, ik vertrouwde Harry met heel mijn hart. Hij had de loop van zijn pistool tegen Jace' hoofd gezet, waar ik erg jaloers op werd. Ik wilde Jace zelf laten voelen hoe erg ik het had. Ik zwaaide mijn rugzak af en ging met betraande ogen staan. 'Jij vuile klootzak…' siste Jace, terwijl ik onopmerkelijk de rits van mijn rugzak opendeed. 'Wil je me serieus echt doden? Heb je iets aangedaan? Ooit in je leven? Nee dus! Je hebt het recht niet!' Ze rolde even met haar ogen. 'En over… hem.' begon Jace, volgens mij had ze het over Greg. 'Ik weet niet wat ik moet zeggen, ik.. Mijn vader heeft vele missies gehad en ja, het kan wel eens voorkomen dat hij iemand moet doden. Ik ben verboden om iets te vragen aan hem wat met zijn werk te maken heeft.' Dat maakte mij alleen maar bozer. Het kon haar eigenlijk niet schelen dat haar vader mijn leven had verpest. In een flits trok ik Greg's pistool uit mijn rugzak. Bewonderend keek ik ernaar. 'Dit is Greg's pistool, het pistool van mijn broer.' begon ik. 'Voor het laatst gebruikt op de dag dat hij werd vermoord. En ik stond er godverdomme bij. Ik had iets moeten doen. Dan zou mijn broer nu nog leven.' Ik richtte het pistool op Jace. 'Harry, laat mij het alsjeblieft doen. Deveraux zal voelen wat hij mij heeft aangedaan.' Ik wist dat ik eigenlijk niet durfde te schieten. Ht was nu afwachten op het moment dat ik alle moed bij elkaar had geschraapt om het we te doen. Ik keek even omhoog. 'Voor jou, broer.' zei ik, in de hoop dat zijn ziel er iets van kon opvangen. Daarna richtte ik me weer op Jace. 'Voor Greg.'

---

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Charlie Lea Montgomery

Ik keek even verbaasd naar het tafereel dat er zich voor me neus afspeelde en mijn wenkbrauw schoot omhoog toen Harry de loop van zijn pistool tegen Jace's hoofd zette. Niet veel later deed de blonde hetzelfde. Het leek werkelijk alsof ze mij niet zagen. Ik zuchtte even. 'Harry. Verrader' siste ik tegen hem en ik trok het pistool uit zijn handen om het daarna weg te flikkeren. Hetzelfde deed ik bij het pistool van Niall en toen trok ik Jace wat naar achteren. Ik zou niet weggaan, absoluut niet. Zelf trok ik mijn pistool ook. Ik zuchtte nogmaals. Waar was Jenna wanneer ze nodig was? Hetzelfde gelde voor Nicole, deze twee konden namelijk een stuk beter richten dan ons beide. 'En nu? We kunnen moeilijk wegrennen, niet Jace?' fluisterde ik vragend aan haar. Ik had mijn pistool nog altijd op Harry en de blonde gericht.

| Charlie mag verwond worden. Géén schotwond. |

---

That is a perfect copy of reality.

Niall James Horan

'Harry. Verrader.' siste een andere MI6-agente, die er ook bij stond. Ze gooide Harry's pistool weg, deed hetzelfde bij mij. Er ging een lichte schoo door me heen, Greg's pistool. Wat nou als iemand het zou vinden en mee zou nemen? Wat als hij kapot ging? Ik zou het mezelf nooit vergeven, het was het enige wat ik nog van Greg had. De agente die Greg's pistool had weggegooid, richtte haar eigen wapen op Harry en mij. De tranen stroomden over mijn wangen. 'Alsjeblieft,' fluisterde ik. 'Laat me Greg's pistool pakken. Ik kom gewoon terug, doe hem in mijn rugzak. Hij is heel veel waard voor mij.' Hopend dat de agente niet op me zou schieten, verplaatste ik me stap voor stap naar Greg's pistool toe.
Kapot.
Er zaten enorme barsten in, er waren ook stukken afgebroken. Mijn hart viel uiteen, miljoenen kleine stukjes van mijn ziel zwierven door mijn lichaam. Alsof Greg kapot was, aangezien het enige wat ik nog van hem persoonlijk had, net was geruïneerd. Ik begon hard te huilen, nu pas besefte ik me dat Greg écht dood was.

---

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Wat is er allemaal gebeurt? Ik kan het niet echt volgen aangezien ik even weg ben geweest.

---

How far is far