Live and Let Die • One Direction [01] - Speeltopics

• Rollen •
• Meisjes • :
- Charlie Lea Montgomery HaIcyon
- Jacelyn Evelanté Deveraux Daddario
- Jenna Avery Fresno Heap *
- Gereserveerd door Kayal
(-)

Jongens :
- Harry E. Styles Tenacious
- Niall J. Horan SnowHeart
- Liam J. Payne Kendizzzzle
- Zayn J. Malik
- Louis W. Tomlinson HelloSweety
(-)

Lijstje:


Er zijn extra rollen beschikbaar, maar het moet wel even blijven - zes jongens en zes meisjes -.

[ bericht aangepast op 26 dec 2013 - 15:09 ]

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Liam James Payne.

''Dank je.'' Zei ze tegen het meisje dat geloof ik Charlie heette. En Jace richtte haar pistool nu ook op mij. Geweldig, twee woedende meisjes die hun geweer op mij richtten. ''Vrouwen zijn niet niets, ze zijn kostbaar en kwetsbaar. Je moet eerst nadenken voor je je daden waarmaakt.'' Zei ze met een neppe glimlach. 'Vervolgens zal ik nadenken mevrouw.' Zei ik sarcastisch, en ging rechtop zitten, en probeerde vervolgens op te staan. Met nog steeds twee geweren op mijn hoofd gericht. Ik pakte die van mij ook uit mijn zak, en poetste hem even sarcastisch. ''Even nadenken.. Payne als ik me niet vergis? Leuk, wat zal je familie hiervan vinden? Even vrouwen gaan martelen voor de lol, ja dan zou ik heel erg trots zijn als ik kinderen had.'' Zei ze, en rolde met haar ogen. Hier werd ik pissig om. 'Hoe kom je in vredesnaam aan mijn achternaam, en mijn ouders vinden het anders geweldig dat ik dit doe, hun zaten namelijk ook bij de maffia. En trouwens, wat gaat jou dat aan.' Snauwde ik, en dreef de twee in een hoek met mijn geweer om de beurt naar hun hoofd richtte, wat ik best snel kon zodat hun me niet zo snel konden raken. 'Laten we het zo spelen. Als ik om informatie vraag over jullie "MI6" Geven jullie braaf antwoord, anders worden jullie een kogel rijker in jullie lichaam.' Siste ik.

---

How far is far

Charlie Lea Montgomery

'Dank je' zei Jace tegen me. Ik glimlachte snel terug Jace richtte haar pistool nu ook op de bruine jongen. 'Vrouwen zijn niet niets, ze zijn kostbaar en kwetsbaar. Je moet eerst nadenken voor je je daden waarmaakt' zei Jace met een neppe glimlach. 'Vervolgens zal ik nadenken mevrouw' zei hij sarcastisch en ging rechtop zitten. Daarna probeerde hij op te staan. Hij pakte die van hem ook uit zijn zak en poetste hem even. 'Even nadenken.. Payne als ik me niet vergis? Leuk, wat zal je familie hiervan vinden? Even vrouwen gaan martelen voor de lol, ja dan zou ik heel erg trots zijn als ik kinderen had' zei Jace en ze rolde met haar ogen. 'Hoe kom je in vredesnaam aan mijn achternaam, en mijn ouders vinden het anders geweldig dat ik dit doe, hun zaten namelijk ook bij de maffia. En trouwens, wat gaat jou dat aan' snauwde hij en hij dreef ons de hoek in met zijn geweer die hij om de beurt naar hun hoofd richtte, wat ik best snel kon zodat hun me niet zo snel konden raken. 'Laten we het zo spelen. Als ik om informatie vraag over jullie "MI6" Geven jullie braaf antwoord, anders worden jullie een kogel rijker in jullie lichaam' siste hij. Ik rolde met mijn ogen. 'Ohja, als antwoord op je vraag. Iedereen kent je achternaam Payne. En daarbij, laten we het zo spelen. Jullie gaan weg en laten dat groepje kinderen met rust of jullie krijgen problemen met ons' siste ik kwaad tegen hem. Ik hield nog altijd mijn pistool in mijn handen.

[ bericht aangepast op 24 dec 2013 - 20:00 ]

---

That is a perfect copy of reality.

Jacelyn Evalanté Deveraux

Payne poetste zijn revolver en keek ons aan.'Hoe kom je in vredesnaam aan mijn achternaam, en mijn ouders vinden het anders geweldig dat ik dit doe, hun zaten namelijk ook bij de maffia. En trouwens, wat gaat jou dat aan' Ik rolde met mijn ogen en richtte nog steeds mijn revolver op hem. Hij dreef ons langzaam in een hoekje en toen zaten we vast. 'Laten we het zo spelen. Als ik om informatie vraag over jullie "MI6" Geven jullie braaf antwoord, anders worden jullie een kogel rijker in jullie lichaam' Ik lachte schamper, ik wist dat hij daar niet in staat was. Onopmerkelijk begon ik mijn pistool te richten op zijn hand waarmee hij zijn revolver vast had, daar kreeg hij later nog spijt van. Dankzij mijn vader had ik precisie in het schieten en miste zelden, gelukkig. 'Ohja, als antwoord op je vraag. Iedereen kent je achternaam Payne. En daarbij, laten we het zo spelen. Jullie gaan weg en laten dat groepje kinderen met rust of jullie krijgen problemen met ons' Dat zou hij niet geloven. Ik zuchtte diep en plaatste mijn wijsvinger op de trekker. Een schot werd gevuurd, recht op zijn bot in zijn rechterhand. ''Je weet dat wij geen normale vrouwen zijn.'' zei ik en grijnsde breed. Ik trok Charlie weer mee naar een meer openbare plek en zuchtte diep.

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Liam James Payne.

'Ohja, als antwoord op je vraag. Iedereen kent je achternaam Payne. En daarbij, laten we het zo spelen. Jullie gaan weg en laten dat groepje kinderen met rust of jullie krijgen problemen met ons' Zei Charlie. Ik lachte. 'Vinden jullie me zo aardig dan dat iedereen mijn acternaam weet. En wat wilje gaan doen dan?' Lachte ik. Jace richtte aar revolver op mijn hand, en haalde de trekker over. Ik voelde hoede kogel hard tegen het bot in mijn hand aan kwam, en liet mijn revolver valle. 'Oh damn!' Riep ik, en pakte vervolgens met mijn linker hand mijn geweer van de straat af, gelukkig kan ik ook met links richten. ''Je weet dat wij geen normale vrouwen zijn.'' Zei ze, en ze liepen zuchtend naar een meer openbare plek toe. 'En jij weet toch dat ik ook met links kan richten' Zei ik, en ik schoot eerst Charlie raak in haar been zodat ze neer viel, en toen trapte ik Jace op de grond, en liep naar ze toe. 'Denk je nou echt dat je me tegen houd met dat kleine schotje in mijn hand.' Lachte ik.

[ bericht aangepast op 24 dec 2013 - 20:57 ]

---

How far is far

Charlie Lea Montgomery

'En jij weet toch dat ik ook met links kan richten?' vroeg Payne en ik hoorde al snel een schot en daarna een hevige pijn in mijn been waardoor ik neer viel. Daarna hoorde ik nog een schot en ik keek naar Jace, zij stond nog. 'Denk je nou echt dat je me tegen houd met dat kleine schotje in mijn hand?' lachte hij. Ik kreunde even van de pijn toen ik me probeerde om te draaien en keek toen Payne weer dodelijk aan. 'We hadden gehoopt dat het zou werken' siste ik kwaad tegen hem. Ik ging op mijn rug liggen en haalde mijn hand tevoorschijn. Het bloedde waarschijnlijk nog steeds, maar daar besteedde ik nu geen aandacht aan. 'Wat moet je Payne?' siste ik nog steeds kwaad naar hem. Ik hield mijn been stil, die kogel deed echt mega zeer namelijk. Ik keek Payne dodelijk aan.

| Marie wilde niet dat Jace een schotwond zou krijgen, misschien even veranderen? ^-^ |

[ bericht aangepast op 24 dec 2013 - 20:51 ]

---

That is a perfect copy of reality.

Liam James Payne.

Charlie kreunde van de pijn, en probeerde zich om te draaien en keek me dodelijk aan. 'We hadden gehoopt dat het zou werken' Ik lachte 'Ik lig niet zo maar op de grond' Lachte ik. 'Wat moet je Payne?' Siste ze kwaad. Ze hield haar been stil, waarschijnlijk door de pijn. 'Wat ik moet? Jou excuses, maar dat ga je me toch niet geven dus nou ja, dan ram ik het er maar uit.' Grijnsde ik, en sloeg haar zo hard op haar hoofd dat ze bewusteloos was, en sleepte haar mijn auto in. 'Jij let wel op Niall Lou en Harry he?' Vroeg ik grijnzend aan Jace. Ik startte de auto en bracht Charlie naar ons hoofdkwartier. Ik sleepte haar mee naar binnen, en bond haar vast op een stoel, en poetste mijn revolver een beetje, en vulde de kogels bij tot dat ze wakker wordt.

[Aangepast, en ik ga sorry, doeeeii en alvast welterusten.]

---

How far is far

Charlie Lea Montgomery

'Wat ik moet? Jou excuses, maar dat ga je me toch niet geven dus nou ja, dan ram ik het er maar uit' grijnsde Payne en sloeg hij mij zo hard op mijn hoofd dat ik bewusteloos neerviel. Na een tijdje werd ik weer wakker met barstende koppijn. Ik wilde mijn hand naar mijn hoofd begeven, maar mijn arm wilde niet meewerken. Al snel had ik doorgekregen dat ik vastgeketend zat aan een stoel. Ik keek recht vooruit en zag daar Payne zijn revolver weer poetsen en vullen. 'Payne! Nu ga jij mij is vertellen waarom ik hier ben. Wat dit is en waarom ik godverdomme vastgeketend aan een stoel zit!' riep ik kwaad naar hem. Toen besefte ik me dat dit een van de consequenties was als je een MI6-agente was. Wanneer de vijand de kans had om jou als hun gevangene te gebruiken, zouden ze die ook pakken. Dat was mij nu gebeurd. Ik ben meegenomen door een achterlijke maffioso. Ik kijk Payne dodelijk aan.

| Géén schotwonden meer voorlopig. Één is genoeg voor nu ^-^ |

---

That is a perfect copy of reality.

[Wat is er in hemelsnaam allemaal gebeurt?!]

---

Bowties were never Cooler

(Veel ;p Harry probeert zich te verontschuldigen tegenover Louis, en heeft Niall nog steeds vast maar Jenna komt nu pissig op ze af omdat Harry een verrader is. Liam heeft Charlie ontvoerd en meegenomen naar het hoofdkwartier van de maffia en Jace staat er nu een beetje zielig en alleen bij. Dat is de kortste samenvatting die ik ervan kan maken.)

---

Because I love him, do I need another reason?

HelloSweety schreef:
[Wat is er in hemelsnaam allemaal gebeurt?!]

| Nogal veel. HAHA. Liam & Jace & Charlie zijn in een soort van ruzie terecht gekomen en Jenna is kwaad geworden op Harry. Liam heeft Charlie beschoten en haar bewusteloos geslagen. Toen is ze meegenomen door Liam en nu zit ze vastgeketend aan een stoel, klaar om gemarteld te worden zodat ze haar excuses gaat aanbieden. |

---

That is a perfect copy of reality.

[Ik probeer er wat van te maken. Zeg maar als het fout is]

---

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson
Het was me allemaal teveel geruzie en pistolen. Was iedereen nou zo'n watje? Echt, niet normaal. Een iemand had een mes getrokken, maar kon er niet eens goed mee omgaan. Uiteindelijk keek ik naar Harry en besloot hem te vertrouwen tot we in het hoofdkwartier waren. Niall kon dit echt niet meet aan. "Help eens even." Ik hees Niall deels over mijn schouder. Wat Liam deed kon me niets schelen. Nu moest Niall naar veiligheid en ik moest Harry spreken. Ik greep Greg's kapotte pistool van de grond. Ik wilde niet weg, maar we moesten. "Jou, mijn, of zijn plek?" Het liefst zou ik teruggaan naar het hoofdkwartier, maar ik wist niet of het slim was. Ik was niet de man van de plannen. Ik was er voor het uitvoeren, maar als ik zelf ging plannen ging het mis. Strategies was ik echt niet. Als Harry nou op schoot konden we weg. Ik wilde niet stil blijven staan. Ofwel vechten ofwel gaan, maar nu wareb we eerg kwetsbaar. Mijn hand die om Niall heen lag had ik ook het pistool vast en met de andere had ik mijn hand rond een mes geklemd. Ik had er nu een minder. Dat was jammer, maar goed. Ik ronselde wel een nieuwe.

---

Bowties were never Cooler

Liam James Payne.

Ze werd eindelijk wakker. 'Hé hé, eindelijk wakker Doornroosje?' Zei ik al poetsend. 'Payne! Nu ga jij mij is vertellen waarom ik hier ben. Wat dit is en waarom ik godverdomme vastgeketend aan een stoel zit!' Riep ze kwaad naar me. 'Ho, effe dimmen, en ik vind dat je wel wat martelwerk hebt verdient.' Grijnsde ik en keek even op, en ging daarna weer rustig verder. Ze keek me weer dodelijk aan. 'Dat werkt niet dat weet je toch.' Zei ik. Nu was mijn revolver inmiddels wel schoon genoeg. 'Oké, het lijkt me tijd voor wat vragen.' Zei ik, en pakte een stoel, en ging naast haar zitten. 'Waarom zitten jij en je meute barbies achter ons aan?' Vroeg ik terwijl ik wat met mijn revolver in mijn handen draaide.

[Maak je maar geen zorgen, he won't shoot, maar mag ik haar wel verwonden? xd]

---

How far is far

Harry Styles
Ik kon gewoon bijna niet bevatten hoe snel.alles om me heen ging, Charlie werd meegesleurd door Liam en als klap op de vuurpijl werd ik nu opgejaagd door een zeer pissige Jenna. Louis keek me nu wel aan en hees de nogal gebroken Niall half op zijn rug waar hij hulp bij nodig had, dus ik uondersteunde een deel van het lijf van de blinde jongen. Hij had duidelijk haast, wat ik wel begreep aangezien ik niet zoveel zin had in Jenna's mes in mijn lijf. Ik grijnsde even vlug naar haar om vervolgens de twee jongens met me mee te trekken.
'Bij mij,' zei ik kortaf, het was nog steeds vreemd dat ik nu in een keer zo veel moest praten maar ach ja. Ik keek Louis aan met een verontschuldigende blik, want zei meestal nog meer voor ons dan woorden, en ik zou nu letterlijk alles doen om zijn vertrouwen in me terug te krijgen. Dat kon nu helaas niet, want we moesten nu onszelf en vooral Niall redden. Want geen enkele kans dat ik ooit iemamd achter zou laten. Nooit. Dan liever zelf ten onder gaan. Ik greep de Ierse jongen stevig bij zijn middel zodat ik hem wat effectiever mee kon trekken, rennen ging nu niet, dat was duidelijk. En nu maar hopen dat Jenna ons niet in zou halen.

---

Because I love him, do I need another reason?

| Verwonden mag wel ja c: |

Charlie Lea Montgomery

'Hé hé, eindelijk wakker Doornroosje?' zei Payne al poetsend. 'Payne! Nu ga jij mij is vertellen waarom ik hier ben. Wat dit is en waarom ik godverdomme vastgeketend aan een stoel zit!' riep ik kwaad naar hem. 'Ho, effe dimmen, en ik vind dat je wel wat martelwerk hebt verdient' grijnsde hij en hij keek even op. Daarna ging hij weer rustig verder. 'Omdat?' vroeg ik sissend aan hem. Ik keek hem weer dodelijk aan. 'Dat werkt niet dat weet je toch' zei hij. Ik keek hem nu kil aan. 'Oké, het lijkt me tijd voor wat vragen' zei hij en hij pakte een stoel waarna hij naast mij ging zitten. 'Waarom zitten jij en je meute barbies achter ons aan?' vroeg hij terwijl hij wat met zijn revolver in zijn handen draaide. 'Omdat we daar nou eens lekker veel zin in hadden. Gast. Gebruik die hersens van je is, als je die überhaupt al hebt' siste ik kwaad tegen hem. 'En maak me godverdomme los!' riep ik er kwaad achteraan terwijl ik nog altijd probeerde los te komen. Toen voelde ik mijn arm losser raken en zuchte ik even opgelucht.

---

That is a perfect copy of reality.