[RPG] Pokémon, your turn! || 01. - Speeltopics

Nadat Ash alle gymleaders heeft verslagen, is het nu jouw beurt in Peortaw, een onbekende regio voor vele. Peortaw, een regio waar alleen kinderen leven die iemand zijn verloren die veel voor hun betekende, ze werden hier heen gebracht met een Scyther. De Scyther is de stichter van de Peortaw regio. Er zijn maar enkele volwassen in Peortaw en dat zijn de Nurse Joy-sisters en de gymleaders. Word jij de beste trainer van Peortaw en behaal jij alle badges?

Verhaal.



Regels.



CHARACTERS - TRAINERS.



KAART:



WAAR BEGINNEN WE?

De gymleaders [ALLE DUS] gaan een gesprek voeren, en maken de kinderen wakker op een veld, de scyther is een NPC en word bestuurd door iedereen, en hij speelt de leider enzo. De scyther kan communiceren dmv telepathie.

[Maak allemaal een trainercard via KLIK]

TRAINERCARDS.

[ bericht aangepast op 18 mei 2013 - 9:41 ]

---

Giovanni

(Well.... Technically yes. maar ze staan nog gewoon precies naast je eigenlijk... Ik post morgen iets met JJ, moet mijn laptop nu afsluiten.)

Heather Greyson - Fire type - Houndoom, Flareon, Arcanine, Ninetales.
Ik knikte vrolijk. Ik had er zin in. Al had ik alleen vuur pokemon bij me, dus werd het misschien een beetje te makkelijk voor mij om grass pokemon te verslaan. Flareon was nog niet zo bijzonder sterk, dus die kon ik best gebruiken. Ik stond op met wat hulp van Arcanine en zette mijn hoedje af die ik in mijn tas deed. "Oh ja, ik moest je deze nog geven. Heb er onderweg naar hier eentje gehaald voor je." Ik pakte de pokedez, die ik gehaald had in dreamcity, samen met vijf pokeballs en een paar potions voor mezelf. Ik nam er altijd eentje mee, maar zo te zien hadden wel meer kinderen er eentje nodig. Ik deed mijn tas weer goed en keek even om me heen. "Ik denk die kant op." Zei ik bedenkelijk en liep een stukje in die riching. Ik keek achterom. "Ga jij ook nog mee Ally? Of liever niet?" Vroeg ik zacht. Mijn rode haar veerde vrolijk mee toen ik me helemaal omdraaide. Ik had een lange broek aan moeten trekken. Ik keek de twee even vrolijk aan en zette mijn handen in mijn zij. Ik had er best wrl zin in, maar moest gedudlig blijven, dat was belangrijk in dit geval. Ik moest in het geheel geduldiger worden.

---

We've lived in the shadows for far too long.

Lexim Flight- Murkrow en Pidgeot
Ik opende mijn ogen doordat Pidgeot hard tegen mijn been aan schopte. Ik keek naar hem en liet een glimlach zien en pakte weer mijn bloknootje waar alleen maar de competitie op stond. iK schreef met korte zinnen op een nieuw bladzijde:

Openingsfestival:
van harte welkom om de competitie bij te wonen in Oakleaf town.
Groot diner na de competitie (moet eerlijk zeggen als het te veel is)
gr. Lexim Flight.
Ik riep Murkrow erbij en gaf het briefje aan hem en hij vloog richting het open veld. Ik sloot nog even mijn ogen voordat ik terug zou gaan.

Murkrow:
Murkrow vloog richting het openveld met het briefje in zijn snavel gestoken. Het was een hele vlucht voor zoon klein vogeltje, maar al snel kwam het open veld in zicht en lande bij een boom die eenzaam in de open wildernis stond. Het briefje liet hij vallen.

[ bericht aangepast op 21 mei 2013 - 9:14 ]

---

Vampire + Servant = Servamp

Arthur Maxwell Mc.Down - Mudkip

Ze knikte vrolijk en ik glimlach even.
"Oh ja, ik moest je deze nog geven. Heb er onderweg naar hier eentje gehaald voor je." zei ze en haalde een pokédex uit haar tas. Verwonderd en erg blij neem ik hem aan en probeer hem meteen uit op mudkip. Hij kijkt me schuin aan ,maar trek dan weer een vrolijk gezicht. Als ik alle pokémon zou hebben in mijn pokédex ,zou dat nog veel beter zijn om pokémon professor te worden. Daarna haf ze me nog vijf pokéballs en een paar potions.
Ik pak mijn tas wat onhandig van mjn schouder en laat bijna mijn pokédex vallen ,maar gellukig heeft mudkip hem nog kunnen opvangen. Ik steek keurig de spullen die ik van Heather gekregen heb ik mijn rugzak en neem dan de pokédex van Mudkip aan en richt hem op Arcarine en daarna op haar Flareon.
De info die de pokédex me vertelt is erg nuttig en hier kan ik zeker gebruik van maken.
"Ik denk die kant op." zei ze en liep toen in die richting ,waarna ik haar volg. Als Heather plots omdraaid ,kijk ik op en ook haar richting uit,naar het meisje ,die bij ons zat.
"Ga jij ook nog mee Ally? Of liever niet?" vroeg ze dan aan het meije ,die blijkbaar Ally noemde.
Misschien als Mudkip wat sterker was kon ik met de andere trainers hier eens gaan trainen/battlen.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Hayden Williams || Trainer || Snow (Torchic)
De volgende dag was ik al een heel eind de bossen ingelopen en had ik me coach achtergelaten bij de plek van ons kamp. Ik besloot op eigen houtje de bossen in te gaan en me niet te binden aan een coach. Zo'n coach had beter moeten weten, iedereen liegt, de enige variabel wat uit te vinden viel, was over wat. Als die gymleader me beter zou kennen, moest ze weten dat ik me niet zomaar liet coachen door iemand. Achterdochtig keek ik achterom en zag dat ik al een heel eind door was gelopen, zelfs zo'n eind dat Violet volledig uit het zicht was verdwenen. Het was alleen Snow en ik in deze uitgestrekte natuur. De geur van de bloemen blies onze neuzen in en ik voelde hoe de zachte grond onder mijn voeten kraakten, terwijl ik over het pad dieper het bos inliep. Overal om me heen zag ik pokemon zitten. Sommigen kropen langs me heen, anderen volgen weer door de lucht en ik zag zelfs pokemon wie zich schuw achter de bosjes verborgen hielden.
Plotseling werd mijn pad versperd door een sparrow wie koppig midden op het pad bleef staan. Gelijk pakte ik de pokedex wie ik uit de tas van Violet had meegenomen, toen ze sliep en richtte hem op de pokemon recht voor me. Een bekakte stem noemde de details van de Sparrow op, maar ik klapte de pokedex alweer dicht na het vooral wat voor soort pokemon het was en stopte hem terug in mijn broekzak. Snow sprong heldhaftig naar voren en moedig gingen we de strijd aan met de Sparrow. Ik wilde hem graag vangen en toevoegen aan mijn collectie wie momenteel uit één pokemon bestond.
'Snow! Doe sintel!' riep ik naar hem toe. Zo snel als hij kon, opende Snow zijn bek en er schoten kleine vonkjes uit richting de Sparrow wie alleen maar agressiever daardoor werd. Toen kraaide de sparrow drie keer en kwam daarna met een enorme snelheid op ons afgevlogen, alleen verschenen uit de bossen ook zijn vrienden. Er leuke op een gegeven moment wel vijf sparrows op ons af te vliegen en zo snel als we konden, liepen we terug richting het kamp. Ik pakte Snow op en droeg hem in mijn armen, terwijl ik ondertussen zo snel als ik kon wegrende. De Sparrows pikten mij van alle kanten en ook Snow kreeg er veel last van. In een fractie van een seconde besloot ik dat ik van het pad af moest gaan, zodat de Sparrows geen vrije ruimte meer hadden om te vliegen en de bomen als extra hindernissen zouden functioneren. Ik liep snel het pad af, gleed vervolgens uit over een dikke stapel bladeren en viel met een enorme smak naar beneden op de steile helling. Alsof ik op een rodelbaan zat, gleed ik naar beneden en zag af en toe een boom voorbij komen. Uiteindelijk kwam ik door een hobbel los van de grond, viel met me gezicht in het bladerdek en bleef helemaal alleen bewusteloos achter in het bos.

---

"There’s no such thing as miracles, only the inevitable and the accidental – and what we do. I’ve always believed that.

Destined schreef:
Hayden Williams || Trainer || Snow (Torchic)
De volgende dag was ik al een heel eind de bossen ingelopen en had ik me coach achtergelaten bij de plek van ons kamp. (...)

(Lol, sinds wanneer is het de volgende dag?
zal zo even reageren trouwens met Heather.)

[ bericht aangepast op 21 mei 2013 - 20:56 ]

---

We've lived in the shadows for far too long.

Unimaginable schreef:
(...)

(Lol, sinds wanneer is het de volgende dag?)

[Nou, bij Hayden is het al de volgende dag. Bij het vorige stukje was het avond en gezien ik dacht dat na nacht wel een volgende dag zou komen, is het de volgende dag. Niet alles gebeurd namelijk bij mij op één dag Moet ook wel een beetje normale ritme van dag en nacht inzitten lijkt me, want we hebben nu al 12 pagina's.]

---

"There’s no such thing as miracles, only the inevitable and the accidental – and what we do. I’ve always believed that.

Destined schreef:
(...)

[Nou, bij Hayden is het al de volgende dag. Bij het vorige stukje was het avond en gezien ik dacht dat na nacht wel een volgende dag zou komen, is het de volgende dag. Niet alles gebeurd namelijk bij mij op één dag Moet ook wel een beetje normale ritme van dag en nacht inzitten lijkt me, want we hebben nu al 12 pagina's.]

[Wacht dan wel even met ene volgend stukje tot mensen hun acties hebben afgerond, Damion en JJ zitten namelijk midden in een gevechtsdemonstratie. x'd]

[Unimaginable, vergeet JJ niet. ]

[ bericht aangepast op 21 mei 2013 - 21:04 ]

---

It sounds like you have a narrow definition about being a hero. - John Diggle, Arrow.

(Sorry, ik bedoelde JJ, met Heather moet ik wachten op kwijt.)

---

We've lived in the shadows for far too long.

Luke Watson - Oshawott
[Ik neem dus vanaf nu deze rol over van Baelo.]

Iedereen was al in beweging, en ik zat hier nog steeds. Mijn ogen nog steeds gericht op die Teddiursa. Ik had een drang om hem te vangen, maar ik weet het niet meer zeker. Is hij het waard? Heb ik iets aan hem? Later wordt het een sterke Ursaring, dat weet ik wel.
Ik keek naar Oshawott. Ik zag dat hij een beetje moe is, en wat duizelig rondkruipt.
'Sorry, Osha. Ik ben wat te overmoedig denk ik. We moeten eens rustig aan aan de groep wennen denk ik. Dat lijkt me een beter plan.' fluisterde ik zagt naar Oshawott. Hij knikte bevestigend.
Ik merk nu pas op dat veel gymleaders zich genesteld hebben bij een trainer. Ze lijken dingen uit te leggen. De meeste trainers lijken een gymleader gevonden te hebben, maar ik heb niemand. Het hoeft ook niet. Ik heb goed gestudeerd thuis. Ik weet wat pokémon zijn, wat ze doen, en welke tactieken effectief zijn tegen welke omstandigheden. Ik weet alleen nog niet waar ik ben, daar moet ik even achter zien te komen. Maar ach, dat kan later ook wel komen, zodra ik in gesprek kom met iemand. Nu is iedereen zo bezig.

---

It sounds like you have a narrow definition about being a hero. - John Diggle, Arrow.

Jasper Jake ‘JJ’ Wilson - Cyndaquil
Ik schudde min hoofd en sloeg mijn armen over elkaar. Ik kon het niet geloen. Je kon een aanval niet ontwijken door er dwars doorheen te lopen. Ik slikte moeilijk en probeerde te geloen wat ik net gezien had, maar kon geen logische verklaring vinden. Het bestond gewoon niet dat je de aanval op die manier kon ontwijken, aangezien het geeneens ontwijken was. Cyndaquil keek me even bang aan en ik schudde mijn hoofd. "Dat hoef jij nog niet te kunnen hoor." Zei ik gerustellend, hooguit een beetje verbaasd. Ik keek even om me heen en zocht een geschikte pokemon om mijn eerste gevecht mee te hebben. Hett grootste probleem was dat ik alleen wist dat Cyndaquil Ember, Tackle and Quick Attack kon doen. Daar moest ik het dan maar mee doen voor nu. Natuurlijk ging ik niet hetzelfde proberen als Damion, aangezien ik dat niet eens zou kunnen als ik wilde. Maar mijn vader zijn strategie zou voor mij misschien wel werken. Een Dunsprace kwam de bosjes uit en keek me even aan. "Laten we het simpel houden neem ik aan. Het is de enige pokemon die ik tot nu toe herken van mijn moeder." Mompelde ik voordat Cyndaquil klaar ging staan om aan te vallen. De Dunsparce voelde zich aangevallen en leek niet al te blij met de verstoring van zijn of haar rust. Ik wist ongeveer welke aanvallen hij kon doen en dacht een kort na. De Dunsparce deed een Rollout. Cyndaquil bleef staan en wachtte tot ik wat zou zeggen. Toen ik zeker was dat het geen kwaad zou kunnen om te springen, zei ik dat Cyndaquil dat moest doen. "Cyndaquil, spring en doe je Ember." Het werkte, maar net nadat cyndaquil neer was gekomen had de pokemon zich al omgedraaid en het weer een Rollout gedaan. Cyndaquil werd tegen één van de bomen gegooid en belande op de grond. Toen hij weer overeind kon staan deed het weer een poging om aan te vallen. Daarom deed ik wat me het slimste leek. Wachten. Ik wazchte en sprong vlak voordat de Dunsparce Cyndaquil raakte. Hij belande met een klap tegen de boom en Qyndaquil maakte het af met een tackle. Voor de eerste keer in mijn leven had ik zelf gebattled en gewonnen, meestal verloor ik. Ik keek met gemengde gevoelens naar Damion, ik had gewonnen, maar of het nou echt goed ging...

---

We've lived in the shadows for far too long.

Damion - Fighting Gym Leader - Monferno, Riolu, Heracross, Machamp.

Riolu kwam rustig terug gelopen. Omdat hij het zo goed gedaan had, liet ik hem uit zijn pokéball en ging naast Monferno languit op zijn rug liggen. Hij pakte een takje om op te knauwen en sloot zijn ogen. Alsof hij zo net de wereld heeft gered van al het kwade. Ik lachte erom en gaf hem een aai over zijn bol.
'Complimentjes werken altijd motiverend, JJ. Maar daar was je waarschijnlijk al achter.' zei ik lachend.
JJ gaf een kleine lach terug en merkte dat het zijn tijd was om te laten zien wat hij met Cyndaquil in huis had. Hij keek even rond en zag een Dunsparce, wat hij meteen zag als zijn doel. Cyndaquil ontweek eerst een Rollout, maar werd door een snelle volgende geraakt. Toen Dunsparce nog eens met een Rollout kwam ontweek Cyndaquil deze weer waardoor Dunsparce tegen een boom belandde, en Cyndaquil kon de genadeklap geven. Ik keek heel het gevecht aandachtig toe en Monferno leek van zijn vuur-type genootje te genieten. Ik probeerde een tactiek te ontdekken, en tot mijn verrassing vond ik er een. Ik had niet gedacht dat zo'n jonge jongen al een tactiek in zijn hoofd kon hebben, maar het bleek toch zo te zijn.
'Mooi, JJ.' zei ik, ondanks dat hij een andere reactie leek te verwachten. 'Ik zie dat je defensief handelt.'
Ik wreef even in mijn handen en keek naar Cyndaquil. 'Je stelt je Cyndaquil zo op dat hij de Dunsparce aan ziet komen, en hem dus kan opwachten. Jij wacht tot de ander een zet doet, zo dat jij daarop kan reageren, in jou voordeel natuurlijk. Ik had niet gedacht dat een menneke als jij dat al kon bedenken.' zei ik, iets wat lachend bij de laatste zin.

---

It sounds like you have a narrow definition about being a hero. - John Diggle, Arrow.

Fleeko schreef:
Darren Nathan Brooks - Dark Type Gym- Sableye-Absol

Ze draaide zich om zodat ze me niet meer kon zien of wilde zien. Ik was ook erg pissig toen ik hier voor het eerst aankwam.
Koppig ,eigenwijs en ik dacht dat alles wel ging lukken zonder hen,maar daar is dus niets van waar.
Haar Chikorita ,leek even koppig te zijn als haar ,maar na een tijdje snuffelt hij toch aan het koekje en neemt hij het toch aan.
'Waarom ben je hier gebleven?' vroeg ze me en ik kijk op .'Of wil je daar ook geen antwoord op geven?' vroeg ze dan en ik glimlach lichtjes.
"Ik ben hier gebleven mdat dit mijn thuis is. Er was iemand nodig om voor de stad te zorgen en ,mijn pokémon hielden ervan om daar te zijn ,dus ging ik de uitdaging aan."leg ik dan uit. Ik wist niet wat ik moest doen ,nadat ik e laatste gym verslagen had,wat totaal geen makkelijke was. Ik vond het altijd wel facineerend om tegen verschillende mensen de battelen en nieuwe technieken te ontdekken,het heeft wat weer van de persoon die je zelf bent.
"En waarom wil jij dan zo graag naar huis?"vroeg ik haar dan. Ik kijk naar Absol en begin hem dan te aaien. Hij hield ervan om geaaid te worden.

(Sorry voor de late reactie!)

Phoebe Lurlene Darnell || Chikorita

De gymleader glimlachte lichtjes, waardoor ik het idee kreeg dat hij hier gelukkig wél antwoord op wilde geven. Zijn verhaal kwam dan ook bijna gelijk. 'Ik ben hier gebleven omdat dit mijn thuis is. Er was iemand nodig om voor de stad te zorgen en ,mijn pokémon hielden ervan om daar te zijn ,dus ging ik de uitdaging aan.' Ik dacht er even over na, maar besloot dat ik alsnog zo snel mogelijk weer weg wilde van dit eiland, de zogenaamde Peortaw regio. Ondanks dat hij een reden had gehad om te blijven. Ik was immers een ander persoon en had een hele goede reden om terug te willen.
'En waarom wil jij dan zo graag naar huis?' Ik beet even op mijn lip en keek naar Chikorita, terwijl die een beetje rondkeek naar andere pokémon. Zou ik het Darren vertellen? Ik kende hem pas en het was niet informatie die ik aan de eerste de beste persoon zou toevertrouwen. Maar hij was tot nu toe wel redelijk aardig geweest en dus besloot ik het halve verhaal te vertellen.
'Er lopen mensen vrij rond die mij iets dierbaars afgenomen hebben en ik ben van mening dat ze daar niet ongestraft mee weg mogen komen. Ik weet dat als ik hier niet voor zorg, niemand dat zal doen, dus wil ik terug,' legde ik uit en staarde verdrietig in de verte, denkend aan mijn vader. Ik zou er achter komen wie het gedaan hadden en als ik het wist, dan zouden ze boeten voor hun daden.

[ bericht aangepast op 23 mei 2013 - 19:23 ]

---

Happy Birthday my Potter!

Darren Nathan Brooks - Dark Type Gym- Sableye-Absol

'Er lopen mensen vrij rond die mij iets dierbaars afgenomen hebben en ik ben van mening dat ze daar niet ongestraft mee weg mogen komen. Ik weet dat als ik hier niet voor zorg, niemand dat zal doen, dus wil ik terug,' legde ze uit. Ik bijt even op mijn lip. Ik kon geen wraak nemen en het liefst keerde ik ook niet terug naar de plaats waar ik hen ben verloren.
"Het is altijd beter dat je iemand hebt ,die je kan helpen ermee? Die je kan helpen sterker te worden?"zeg ik dan. Met sterker bedoelde ik zowel als pokémon trainer ,maar ook had het wat te maken met emoties. Die mensen waren het misschien niet waard , maar daar kon ik niet over oordelen.
dat was net ook de reden ,waarom je hier op Peortaw word gestuurd, om sterker te worden ,te leren dat het leven je nog veel meer te bieden heeft.
"Als je wil ,mag je me altijd om hulp vragen,ik ben altijd beschikbaar."zeg ik dan met een zacht glimlachje tegen haar.
Ergens hoop ik wel dat de jongeren me minder gaan mogen ,zodra ze de road of Death tegenkomen.
Het is misschien eng,maar het is een kans om van je angst af te komen en te weten dat alles eigenlijk toch niet zo eng is.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Jasper Jake ‘JJ’ Wilson - Cyndaquil
Ik handelde blijkbaar defensief, wat nog geeneens zo slecht klonk en het had ten minste gewerkt. Misschien ook deels omdat dit de eerste keer was dat ik echt mijn best deed om te winnen, in plaats van mijn normale 'ik zal vast wel ooit een keer winnen, ach ja'-houding. Ik ging op de grond zitten en lachte vrolijk naar Cyndaquil, die heel blij was. Hij had zijn eerste battle gewonnen, dat was toch best wel heel wat. Niet dat hij er zo heel vel verloren had, ik had misschien net tien battles gedaan, voor de rest was het meer trainen op dingen. Toch voelde ik me niet helemaal goed over de battle, vooral omdat ik het idee had dat ik iets fout had gedaan, wat best wel is kon. Het ging er nu om dat een strategie had en dat ik die strategie perfect kon gaan maken. Ik had dan wel nog een gras en een water pokemon nodig, zodat ik niet in de problemen zou komen als ik ooit tegenover een water-pokemon zou komen te staan, al zou electric dan ook wel handig zijn. "Dank u, nogmaals, voor het voordoen." Zei ik met een glimlach. "Ik vind het altijd geweldig om andere te zijn battlen." Ga ik toe. Het was waar, ik vond het prachtig. Contest vond ik ook prachtig, maar ik zou er zelf nooit aan mee kunnen doen, het was gewoon niet mijn type wedstrijd. Al snapte ik dat sommige mensen ervan hielden. "Is er op dit eiland trouwens nog iets van contest, of misschien een festival?" Vroeg ik en draaide me schuin om zodat ik Damon aan kon kijken. Het zou best cool zijn om en festival bij te wonen, of misschien konden we wel iets zien, typisch van dit eiland.

---

We've lived in the shadows for far too long.

[@Destined, Violet zal hem wel van zijn ondergang verlossen :') ik zal zsm een post schrijven]

---

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.