The School Project || One Direction || Topic 1 - Speeltopics

Naar het idee van FRANCISC0

Drie jongens krijgen de opdracht om een onbekende band te volgen met hun weg naar de top. Iets wat natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan is. Eerst een onbekende band vinden voor je mee kan lopen. Laat het nu net zo zijn dat Liam, Zayn en Harry mee hebben gedaan aan the X Factor en langzaam op weg zijn naar de top. Oké. bekende band en een schoolproject dat kan worden afgerond. Makkelijk zou je zeggen, want alles is dan geregeld. Maar er zit zoveel meer achter. Een verhaal vol liefde, drama, vriendschap en de dingen die ontstaan op weg naar de top.

Het begin:

Het is begin van de middag. De leerlingen hebben net te horen gekregen dat ze stage mogen lopen bij de nieuwe beroemde boyband, One Direction. Ze zijn net met de auto bij de studio aangekomen.

[ bericht aangepast op 18 mei 2013 - 21:06 ]

Louis Tomlinson
Ik had het idee dat de jongen voor me al helemaal niet blij was, nadat ik had gezegd dat ik iemand van het project was. Ik bleef met moeite maar stilstaan voor ik hem nu al op de zenuwen zou werken, want mijn binnenkomst was al niet te best en de jongen niet te vrolijk. Hij trok zijn wenkbrauw op en onschuldig haalde ik mijn schouders op. Uiteindelijk stelde hij zich toch voor en kwam er een glimlach op mijn gezicht. 'Leuk om je ontmoeten. En natuurlijk wist ik wel wie je was, maar het leek me wel aardig om te vragen.' zei ik en knikte langzaam. 'Maar daar valt wel mee te leven. Alleen is dat andersom ook zo?' vroeg ik met een kleine glimlach en keek hem aan. Natuurlijk wist ik het antwoord wel, maar ik wilde het gewoon uit zijn mond horen en toch hopen da ik er naast zat met mijn gedachten.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik

Ik kijk naar de jongen, volgens mij kon die echt niet stil staan. 'Aah oké' mompel ik na zijn uitleg waarom die het vroeg al was die voor mij niet nodig. Ik vond het allemaal wel prima, of eigenlijk niet maar ja want kan ik eraan doen? Ik kijk hem aan en haal mijn schouders op, ; Ligt eraan hoe je je gedraagt' zeg ik simpel en kijk hem aan. Ik had zo'n gevoel dat dat voor deze jongen niet veel goeds zou zijn de komende tijd maar jammer dan, moet die maar iemand anders zijn leven in de gaten houden en niet dat van ons. Ik haal mijn hand door mijn haar wat nog altijd perfect zit. 'Haal de andere dan breng ik je naar de jongens' mompel ik waarna ik tegen de muur aan ga leunen. Eigenlijk wil ik roken maar daar heb ik nu weer geen tijd voor.

Louis Tomlinson
Ik deed echt heel veel moeite om stil te blijven staan, maar volgens mij hadden we allebei door dat -dat niet ging werken. ''En daarom was het dus. zei ik met een lichte glimlach. Ik wist eigenlijk niet zo goed wat ik er tot nu toe van moest vinden, maar toch ging ik proberen het beste ervan te maken. 'Dan denk ik dat ik beter uit je buurt kan blijven. Al gaat dat moeilijk met waarom we hier zijn.' mompelde ik zacht en sloeg mijn ogen neer. Op momenten als deze vervloekte ik mijn gedrag heel erg en wilde dat ik een beetje rustig kon zijn. Verder hoopte ik dat er iemand was die het niet zo heel erg zou vinden. Heel langzaam keek ik weer op naar Zayn die ondertussen tegen de muur aanleunde. 'Als je mij nu alvast brengt, want het duurt nog wel even voor de andere er zijn. Dan krijg jij de kans om te doen wat je wilde doen, want je hebt dan nog tijd over, en ben je van mij af. Is dat niet iets?' vroeg ik twijfelend. Ik wist gewoon zeker dat die jongen niet hier naartoe kwam om ons op te wachten en probeerde zo ook alleen te helpen.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

[Oeps! Ik heb al veel te vel gmist! Hoe kan ik indpringen?]

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Zayn Malik

Ik merk dat de jongen moeite doet maar alsnog het is toch irritant dat die niet gewoon stil kan blijven staan. 'Dat zij je net ook al ja' zeg ik met een knikje. 'Misschien wel ja en dat wordt inderdaad lastig, maar doe elke keer wat je moet doen en val me daarna er niet meer lastig ' zeg ik terwijl ik hem aankijk, hij weet tenminste al dat die me niet zo lastig moet vallen. Hij slaat zijn ogen neer en ik zucht. Als hij weer opkijkt schenk ik hem toch een lichte glimlach omdat ik niet wilt dat hij gelijk helemaal overstuur is of wat dan ook. ' Is goed, kom mee' zeg ik waarna ik naar de jongens toe loop. 'Hier is de eerste' zeg ik tegen ze en kijk even naar Louis.

Lootus schreef:
[Oeps! Ik heb al veel te vel gmist! Hoe kan ik indpringen?]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

[O okeej. Hoe kan ik inspringen?]

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Lootus schreef:
[O okeej. Hoe kan ik inspringen?]

Louis Tomlinson
Toch was ik blij dat het suiker nog in mijn tas zat, want had een idee dat ik anders helemaal een probleem had. 'Sorry, ik val inderdaad in herhaling, maar wat wil je ook. Ook ik blijf onzeker.' zei ik zachtjes. 'Ik beloof dat ik doe wat van me gevraagd word en je dan met rust laat. Ik ben hier niet om iemand te irriteren, maar om er wat van op te steken.' zei ik en kreeg ondertussen wel een indruk van hoe deze jongen was. Mijn ogen sloeg ik neer en hoorde hem zuchten. Dit werd nog wel eens wat, want we waren er pas net. De helft was er nog geeneens. Wat me wel verbaasde was dat ik een lichte glimlach toegeworpen kreeg toen ik weer opkeek. Ik schonk hem een twijfelende glimlach waarna ik knikte bij zijn woorden. Langzaam volgde ik hem naar de andere toe terwijl lichte angst me weer overspoelde. Ik hoopte gewoon niet dat het weer hetzelfde verliep. 'Dankjewel Zayn.' zei ik zacht toen we bij de andere jongens aankwamen. Mijn blik wisselde tussen hem de andere. 'Uhm ja, de rest komt er zo aan.' zei ik en probeerde zo rustig mogelijk over te komen.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik

' Dat merkte ik ja, maar laat hem maar gewoon' zeg ik en kijk hem aan. Onzeker waarvoor? hij kwam hier mijn leven in de gaten houden... 'Gelukkig maar, dan hoeven er niet te grote problemen te ontstaan' zeg ik alsnog een beetje licht waarschuwend. Hij glimlacht twijfelachtig terug en ik begrijp wel waarom, maar op dit moment had ik niet zo de behoefte om me bezig te houden over hoe hij zich voelde. ' Geen dank' mompel ik waarna ik hem een lichte glimlach schenk en uiteindelijk op de bank plof. Dan ging ik later maar roken, de jongens vinden het waarschijnlijk toch niks als ik dat nu ga doen ookal wil ik het graag.

Francisco Thompson

Rustig liep ik het gebouw binnen en vroeg aan de receptie waar ik naar toe moest, liep ik naar de kamer. Ik klopte op de deur waarna ik hem gelijk open deed. Ik keek rond totdat ik Louis zag zitten naast twee andere jongens en een meisje. Misschien vind je me raar, maar ik wist niet precies hoe ze heetten.

[ik ga zo slapen;(]

Jasmine Nyra Ivanov

Kreunend werd ik wakker. Die vreselijk irritante wekker ook. Mocht ik niet èèn keer uitslapen? Ik was onderhand al bijna zeven maanden zwanger, ik had het recht om 's middags op te staan. Waarom ging de wekker dan zo vroeg? Nou ja, vroeg was het niet. Maar in ieder geval was ik doodop en kostte me het veel moeite om uit bed te komen. Daarom bleef ik nog maar even liggen. Net toen ik weer lichtelijk ingedommeld was, ging die verdomde rotwekker alwèèr. God, wat had ik misdaan? Ik vroeg maar om èèn keer in bed te blijven liggen, één keer. Eigenlijk als je alles meetelde zo'n zeven keer maar daar draaide het nu toch niet om. Na vijf minuten in strijd met de wekker te blijven liggen, kwam ik toch overeind en stond op uit het grote waterbed. Het was leeg zonder Cameron, ik vond het verschrikkelijk. Dat hij nou naar een ander land moest kon hij niks aan doen, maar hij zou de geboorte van zijn eigen kind missen. In tegenstelling tot veel andere mannen deed het hem wel wat. Hij wilde als eerste zijn dochtertje of zoontje zien. Na lang twijfelen had ik besloten om overmorgen te vragen bij de echo wat het was. Eerst wilde ik er helemaal niets van horen, maar nu wilde ik het weten. Maar was er nog wel een probleem. Ik wilde graag een Russische naam, maar Cameron wilde een Engelse naam. Een Ierse naam zou hij ook goed vinden, maar Russisch viel af bij hem. We probeerden nu wat te bedenken zoals eerste naam Russisch en tweede naam Engels, maar we kwamen er niet uit. Ik kon hem maar een paar keer in de maand bereiken waarbij we ook nog eens erg weinig tijd hadden om te praten met elkaar. De namen zouden dus snel moeten komen, want als ik al in de achtste maand zou bevallen kregen we een groot probleem. Zuchtend slofte ik naar de kast waar ik een donkerblauwe blouse uithaalde en een rode broek, die ik op bed gooide. Nu met zes maanden en drie weken had ik nog niet zo'n heel grote buik, alhoewel ik steeds sneller aan begon te komen. Toch zat mijn buik al aardig in de weg. Moe kleedde ik me om en na enkele minuten was ik aangekleed. Douchen deed ik vanavond wel, ik was trouwens al midden in de nacht in de douche gaan staan vanwege de misselijkheid. Het was niet zo heel erg alleen ook weer niet zo prettig. Een licht gevoel voelde ik op dit moment in mijn onderbuik wat betekende dat hij of zij zachtjes schopte. Op mijn blote voeten liep ik de trap af en liep als eerst naar het terrarium van de baardagaam genaamd Spike. Hij was al wakker, dus liep ik snel naar de bijkeuken om daar uit de kast het bakje met krekels te pakken. Zo liep ik weer terug naar Spike, schoof het terrarium open en aaide een even zachtjes over zijn kop. Daarna maakte ik het bakje open en pakte een paar krekels eruit, die ik in het terrarium zette. Al snel deed ik het weer dicht zodat ze er niet uit konden springen. Spike leek weer helemaal blij met zijn ontbijt en ik ging door naar Pandora, de weekschildpad. Ook bij haar gooide ik een paar krekels erin. Het bakje met de overgebleven krekels zette ik terug in de bijkeuken. Spike en Pandora waren de enige huisdieren die we hadden. Beide soorten niet heel bekend. In de keuken pakte ik cornflakes wat ik in een kommetje deed, en een lepel. Met melk deed ik niet, dat was gewoon vies. Weer vrolijk met mijn mini-ontbijtje in mijn handen nam ik plaats voor de tv en zette ik het nieuws op.

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Amelia Melody Pond
Ik glimlachte breed toen ik Harry puppy hoorde roepen. Hij leek het altijd geweldig te vinden dat ik Dylan mee nam. "Ga maar." zei ik tegen het beestje, voordat die vrolijk op Harry's schoot sprong. Ik zuchtte. "Dat kan ook, maar ik denk niet dat ze de weg weten." Ik haalde even een hand door mijn lok, maar niet door de rest van mijn haren, want die waren netjes ingevlochten en twee lange vlechten over mijn rug. Ik grinnikte bij zijn woorden over Zayn. "Gezellig. Misschien moet ik toch maar eens gaan kijken, dan kan jij hier wel blijven om op Dylan te passen." Met die woorden draaie ik me om. Alleen om te zien dat Zayn de jongens al mee naar binnen bracht, of in ieder geval een. Ik glimlachte vriendelijk naar de jongen en keek hoe Zayn op de bank plofte. Duidelijk had die nog niet gerookt. Al snel zag ik ook een tweede jongen binnen lopen. "We wachten nog even op de laatste en dan breng ik jullie naar de studio, goed? Er moet nog veel gebeuren voor de tour kan beginnen." zei ik terwijl ik Dylan in de gaten hield. Nu hij aan het wisselen was kauwde hij graag op alles, maar vooral iedereen en waarschijnlijk zouden ook Harry's vingers dat snel merken.

[ bericht aangepast op 10 mei 2013 - 9:01 ]

Bowties were never Cooler

Liam James Payne

Als Harry me negeerd en Amelia zegt dat we naar buiten moeten wil ik opstaan. Als Dylan op zijn schoot springt let ik al niet meer zo op.
"Het lijkt me inderdaad niet zo slim Zayn in deze bui alleen die jongens voor te stellen en zo. Ik ga kijken of het wel goed gaat. Harry, ga je echt niet mee?"
Een jongen met bruin haar en blauwe ogen komt binnen. Hij zegt dat de anderen er aan komen en ik sta op. Net zo recht en netjes als ik zat loop ik naar hem toe, ik steek mijn hand uit.
"Ik ben Liam, Liam Payne," vraag ik.
Als ik merk dat mijn hand een beetje beeft probeer ik het te stoppen. Ach, waarom zou ik zo zenuwwachtig zijn. Ik probeer mijn zenuwen te schemeren met een aardige en bemoedigende glimlach. Dan word er al op de deur geklopt en gaat de deur open. Er komt een jongen met bruin haar binnen. Ook naar deze jongen loop ik toe.
"Liam Payne," zeg ik, met een glimlach en een, nog steeds, lichtjes trillende hand.

Reality's overrated.