[RPG] Mystic Institute - Topic 1. - Speeltopics

Mystic Institue, een instituut voor bovennatuurlijke en magische kinderen tussen de 14 en 20 jaar, gevestigd in Londen. De leerlingen hier zijn stuk voor stuk bijzonder, hebben elk een kracht of bovennatuurlijke identiteit. Hierdoor kunnen ze niet allemaal goed met elkaar overweg, maar door vreemde wezens die af en toe tevoorschijn komen en elke keer een leerling doodt, zijn de leerlingen van Mystic Institute gedwongen een team te vormen. Zal het hun lukken de vreemde wezens te overwinnen? En wie zijn die wezens eigenlijk?

Naam:
Leeftijd:
Bovennatuurlijke kracht/identitiet:
Nationaliteit:
Karakter:
Uiterlijk (met foto):
Uiterlijk bovennatuurlijke kracht/identiteit (als het van toepassing is):
Uitleg kracht/identiteit:
Extra:

Regels:
- 16+ en schelden mag, maar houdt het netjes.
- Niet pesten of buiten sluiten.
- Een minimaal van 10 zinnen.
- OCC altijd tussen haakjes.
- Je mag maximaal maar 3 personen maken.
- Bespeel alleen je eigen personage en respecteer anderen.
- Naam veranderingen en langdurige afwezigheden altijd melden.
- Reserveringen blijven 2 dagen staan, daarna vervalt hij automatisch.
- Na 10 rollen zit de categorie vol, je kunt pas weer een jongen of en meisje aanmaken als beide categorieën vol zijn.
- Denk goed na voordat je hieraan begint, want het heeft geen zin om er na een paar dagen al mee te stoppen.
- Alleen ik, Pebble maak nieuwe topics aan.

Meisjes: Tijdelijk vol!
- Lillith Aurora Kings - Fee - Pebble.
- Lily Sharp - Helderziende - Patholoog.
- Rosalie Lauren Angels - Zeemeermin - Coockies.
- Cybele Magnolic - Dochter van Lucifer - Phrases
- Rena Calanthe Thompson - Beheersing van vuur - Huoriel.



Jongens: Tijdelijk vol!
- Eli Stefan Dark - Halfvampier - Pebble.
- Kyle Logan Booth - Bloedsturen - Coockies.
- Nickolas Anderson - Soul (verbonden dier) - Nyan.
- Wolf Dunmond - Hallucinaties - Nyan.
- Carter Elijah Alexander Blackwell-Jones 'Alec Blackwell' - Herboren Egyptische God - Raziel.



Docenten: Tijdelijk vol!
- Katherine Black - Biologie en Toverdranken - Sirene en manipulatieve wil - Patholoog.
- Matthew Oliver Sanz - Engels - Mutant (Teleportatie, schild en manipulatie van metaal/ijzer) - Jolene.

Regels school.
- Leraren hebben een soort "schild" dus kunnen niet beïnvloed worden.
- Alle leerlingen hebben een eigen kamer en mogen hem naar hun eigen zin inrichten.
- Er zijn geen schooluniformen, maar elke leerling moet iets zwarts dragen met daarop het teken van de school.
- Er mag niet gevochten worden op school.
- Leerlingen die eruit gezet of een overtreden maken worden moeten minstens 2 uur nakomen.

Deze RPG bestond eerder, maar liep dood en is hier opnieuw geopend.

Begin: De eerste schooldag, vlak voor de eerste les. In de roosters staat wat de leerlingen hebben. Let op, ze zijn in klassen ingedeeld!
Niet alleen de gespeelde leerlingen zitten in het klaslokaal!

Rollentopic.
Rooster algemeen.
Rooster per klas.
Klassenindeling.

[ bericht aangepast op 17 maart 2013 - 21:13 ]

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Lily Sharp

'Oké, dus zoals jullie kunnen horen ben ik een béétje zenuwachtig voor het begin van dit schooljaar,' kwetterde ik verder. 'Ik bedoel, we hebben hier wel vaker gezeten, maar dan nog. Ik heb gehoord dat we een nieuwe Engels leraar krijgen. Hij schijnt vreselijk te zijn, wacht, volgens mij vindt mijn bron iedere leraar verschrikkelijk en heeft ze hem nog niet gehad. Maar enfin, ik ben dus benieuwd ... naar..' Ik keek even van Lilith naar Kyle en van Kyle naar Lilith. 'Het boeit jullie niet,' was mijn conclusie toen. Met mijn linkerhand haalde ik mijn bos rode haren naar achteren aan de rechterkant, aan dezelfde kant als waar ik vervolgens mijn tas ophees. 'Dus, klassen. Hee Lilith, je zit bij Kyle en mij in de klas. Samen met Eli, awesome dude, ik heb hem nog niet gezien dit jaar, volgens mij.' We stonden ondertussen in de gang waar onze kamers waren. Ik wisselde mijn tas van schouder en keek hen beide aan, wachtend op een beweging van een van beide.

---

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

Matthew Oliver Sanz

Wanneer de klas compleet lijkt te zijn gebaar ik dat iedereen stil moet zijn. 'Goedemorgen iedereen. Mijn naam is Matthew Sanz en ik zal dit jaar jullie leraar engels zijn.' Begin ik en ga voor het bord staan. 'Deze periode gaan we het hebben over het boek Macbeth geschreven door de geweldige William Shakespeare.' Ik schrijf beide namen op het bord. 'Macbeth is Shakespeares kortste en bloederigste tragedie. Hij vertelt hierin het verhaal van de moedige Schotse generaal Macbeth die van drie heksen de voorspelling te horen krijgt dat hij op een dag koning van Schotland zal worden.' Leg ik uit. 'Wie heeft hier eerder eens iets van Shakespeare gelezen?' Vraag ik wanneer er een jongen onverwachts de klas binnen komt. Hij zegt iets over het lokaal niet kunnen vinden dus gebaar ik dat hij mag zitten. 'Alleen omdat dit jullie eerste dag is vanaf de volgende les is iedereen die te laat is verplicht zich na de les te melden.' Zeg ik met een kleine glimlach. Ik wil niet al te streng over komen. 'Dus zoals ik net vroeg heeft iemand van jullie ooit eerder ies van Shakespeare gelezen?'

Rosalie Lauren Angels

Ik luister naar zijn uitleg. Dit was allemaal heel anders, maar ergens vond ik dat juist wel leuk. Shakespeare, die kende ik. Als ik me verveelde en het regende las ik altijd boeken. Meestal waren dat boeken van shakespeare. Mijn favoriete verhaal, misschien heel cliche, was het verhaal over Romeo en Julliet. Ik denk aan de dagen dat ik in het raamkozijn zat met het boek in mijn schoot naar buiten starend. Het was mijn grootste wens om als een echt mens door de regen te rennen. Het was alleen onmogelijk voor mij... Ik schud mijn hoofd om die herinneringen weg te krijgen en kijk naar Matthew.
'Ik,' floep ik eruit. Gelijk besef ik dat je je hand op moet steken in een klas. Aarzelend kijk ik rond en steek dan mijn hand op. Ik bijt op mijn lip en doe mijn hand iets omhoog. Ik kijk hem even aan en glimlach kleintjes. Dan laat ik vlug mijn hand weer zakken en trek mijn knieën op. Ik laat mijn knieën tegen het tafeltje rusten en kijk naar buiten. Het regent zachtjes. Ik zucht. Ik hield van zeemeermin zijn, maar ik wilde niet alleen binnen zitten als het regende. Ik wilde de wereld leren kennen. Ook in de regen. Langzaam richt ik mijn blik weer op het bord en probeer mijn focus daar te krijgen. Ik kijk om me heen, wachtend of er nog iemand shakespeare heeft gelezen. Was het uitbollig? Ik weet het niet, misschien. Mijn vader was altijd druk bezig met lezen, literatuur en andere dingen. Lezen was dan ook het eerste dat hij me leerde, toen ik voor het eerst op land kwam. Uren hadden we besteden aan het lezen van een boek. Het was... Magisch geweest. Ik voelde me gelukkig, ik voelde me slimmer. Nu besef ik dat het gewooon iets is dat iedereen leert en andere veel beter kunnen. De tijden onder water lijken mijn leesniveau weer naar beneden te trekken en laten me weer denken op een zeemeerminnen manier. Gewoon een wezen dat mensen moet verleiden. Zo'n iemand hoorde ik te zijn. Ik hoorde niet te lezen, te dromen over rennen in de regen of over echte liefde. Dat moest ik niet, het bestond niet. In zeemeerminnen levens. Wel in mensenlevens. Ik ben er nog steeds niet uit welke ik nou precies was. Ik hield van beiden levens. Een 100 procent mens zou ik nooit zijn, maar ook bij de zeemeerminnen was ik het buitenbeentje.

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Lilith Aurora Kings II Fee.
Met een glimlach keek ik hoe Lily zenuwachtig kwetterde over de nieuwe leraar. Dat was me helemaal ontgaan! Vlak voor het eind van het schooljaar had ik gehoord dat we inderdaad een nieuwe leerkracht Engels kregen en een hele jonge. Ik had ook gehoord dat hij ontzettend knap was. 'Het boeit jullie niet,' hoorde ik Lily toen een conclusie trekken. Ze haalde haar linkerhand door haar rode haren en ik knikte. 'Jawel hoor! Ik heb gehoord dat hij enorm knap is,' grijnsde ik, hopend dat diegene waarvan ik het gehoord had gelijk zou hebben. Stel je voor, ik zou het hele jaar ontzettend goed uitzicht hebben. Dit keer voorin de klas, bij de leraar, in plaats van buiten. Wat minder zou zijn, als hij inderdaad zo knap was als vele beweerden, was dat ik weer een crush op hem zou ontwikkelen. Zoals ik deed op elke knappe jongen hier op school. Een korte zucht gleed over mijn lippen en mijn turkooizen ogen gleden omhoog naar het gezicht van Kyle. Hij was de enige knappe jongen hier op school waarop ik nog geen crush had gehad. Zou dat misschien komen door zijn ideeën over liefde? Ik wist het niet.
Toen Lily's stem weer mijn oren bereikte keek ik weer weg van Kyle's gezicht, diep in gedachten verzonken.
Ik had het eerste gedeelte van haar zin niet eens gehoord, maar iets zei me dat die overbodig was. 'Hee Lilith, je zit bij Kyle en mij in de klas. Samen met Eli, awesome dude. Ik heb hem nog niet gezien dit jaar, volgens mij.' Lachend knikte ik, terwijl het gezicht van één van mijn beste vrienden in mijn gedachten verscheen. Eli was zowel een goede vriend van me, als mijn ex-vriendje. We hebben een tijdje wat gehad toen ik hier pas op school kwam, zo'n drie jaar geleden. Na een tijdje liep het stuk, doordat we erachter kwamen dat we liever vrienden waren dan meer. 'Ja, dat weet ik! Ik heb Eli ook nog niet gezien, hij zal wel ergens over de gangen dwalen, lijkt me,' bracht ik uit., waarna ik zag dat we ons alweer in de gang waar onze kamers waren bevonden. Nu Kyle toch zijn tas moest pakken, kon ik maar beter mijn tekenboek veilig in mijn kamer leggen, voor ik hem dadelijk echt stuk maakte.

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Nickolas Anderson
'Alleen omdat dit jullie eerste dag is vanaf de volgende les is iedereen die te laat is verplicht zich na de les te melden.' zei de leraar dan en ik knikte even en kijk dan naar het bord.De les ging blijkbaar over Shakespeare. Ik kende de boeken niet ,maar wel de verfilming van sommige boeken enzo.
Ik was nooit echt een lezer en zeker niet van dikke boeken.
Er was maar 1 meisje die er erg enthousiast over was en haar hand in de lucht stak.
Ik keek weer naar het bord het ging dus over het boek Macbeth. Ik keek even naar Polar die zich blijkbaar verveelde en keek dan weer op.
Hopelijk ging het niet iedere les over litheratuur gaan aangezien ik daar dus niets van weet. Ik zucht even zacht.Waarom is school zo saai?

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Carter Elijah Alexander Blackwell-Jones.
Cybele grinnikte zachtjes, waarna ze zich losmaakte van de kast en naar Alec toeliep. Ze ging schuin achter hem staan en hield haar lippen bij zijn oor. "Voor de meesten geldt dat ik je zal moeten vermoorden voor ik je ernaartoe kan brengen..." Cybeles stem klonk zacht, en Alec kon haast voelen hoe ze glimlachte.
"Gelukkig voor jou ben ik geen hele demon en kan ik je lang genoeg beschermen tegen de zwarte dood voordat je ziel verdwaalt raakt, daar beneden." Ze sprak voorzichtig, maar Alec had uiteindelijk toch een beslissing genomen, na een blik op zijn horloge te werpen. Hij had niet echt zin om op zijn dak te krijgen omdat hij een les miste, en hij was vrijwel zeker dat als hij mee zou gaan met Cybele dat dat het geval zou zijn.
Alec was een vreemde jongen. Ook al was hij zo nieuwsgierig, en dwong Ba hem haast om naar de Hel te gaan, hij zou het laten vallen om geen last te hebben van school.
"Ik wil je waarschuwen, Alec. Allereerst voor alle dood, marteling en pijn die daar is. Er leven geen kleine, rode mannetjes. Geen duiveltjes met hoorns en een drietand." Alec voelde en hoorde hoe ze wat verder weg ging staan van hem. "Maar ik wil ook de mooie kant met je delen. De plek waar ik ben opgegroeid. Ik weet zeker dat je het prachtig zult vinden."
"Jammer genoeg begint Magie binnen vijf minuten," zei de jongen simpel. Het klonk klaar en duidelijk, leek de mysterieuze stilte in tweeën te scheuren. Cybele had haar handen voor zich uitgehouden, maar Alec nam haar polsen vast en duwde ze lichtjes van hem weg.

[Hehe. ^^]

[ bericht aangepast op 19 maart 2013 - 19:20 ]

---

help

| Oeh. ^^ |

Cybele Magnolic
Ze kantelde haar hoofd iets, nu hij haar aanbod had afgewezen. Zijn excuus leek echter slapjes, hoewel ze hem nooit over haar gedachten zou vertellen. Ze wist niet precies of ze ergens op gehoopt had, toen ze hem gevraagd had om mee te gaan. Toch wist ze dat de Hel hem zou passen. Omdat de benedenwereld zowel mooi als donker was. Iets dat hem zou passen, zoals het haar paste.
'Jammer.' Haar mondhoeken krulden echter om terwijl ze haar polsen uit zijn handen bevrijdde en deze vervolgens langs haar lichaam liet zakken. Het was zijn keuze geweest, immers. Het feit dat mensen daadwerkelijk om de lessen gaven, was echter niets nieuws geweest. De meesten trappelden ervoor om magische brouwsels te leren maken en hun - vaak veel te overschatte - gaven te ontwikkelen, hier.
'Ik wed dat ze mij niet zullen missen. Ik heb nog wat zaken met mijn vader te bespreken dus.. misschien zie ik je morgen?' Ze weifelde enigszins. De tijd daar verschoof gewoonweg niet. Eén dag kon gemakkelijk jaren vullen. Ze wist daarom niet precies wanneer ze weer zou verschijnen om aan de lessen mede te delen. De eerste dag spijbelen? Het was niet hoe zij het voor zich zag. Wie weet was ze vanmiddag terug, en wie weet pas morgen. Nablijven was niets nieuws en daarnaast konden ze haar niet veel meer maken.
'Weet je het zeker, Alec?' Ze vouwde haar handen samen terwijl ze naar de deur van de ruimte liep. Het zou immers onbeleefd zijn om hem op te houden voor zijn les zou beginnen. En omdat hij niet van gedachten zou veranderen, had ze zo het idee.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

I'm in love with Kings of Leon.

Carter Elijah Alexander Blackwell-Jones.
Cybele kantelde haar hoofd wat. Alec trok onbewust zijn wenkbrauwen op en keek haar aan.
"Jammer." Cybeles mondhoeken krulden om wanneer ze haar polsen uit zijn nogal sterke greep bevrijdde. Alec was zo iemand die zijn eigen macht vaak onderschatte, waardoor hij soms ongewild een veel te sterke greep had.
"Ik wed dat ze mij niet zullen missen. Ik heb nog wat zaken met mijn vader te bespreken, dus... misschien zie ik je morgen?" Ze klonk ietwat weifelend. Onbewust vroeg Alec zich af waarom ze naar deze school ging als ze evengoed voor eeuwig in de Hel kon blijven. Alec dacht even na over die gedachte. Had hij haar zojuist naar de Hel gewenst? Hij vond haar een vreemd iemand. Ze was mysterieus en hij had geen idee wat hij van haar moest denken. Maar dan ook, hoe zou zij van hem denken? Alec bedacht dat ze hoogstwaarschijnlijk minder over hem wist dan hij van haar wist.
Er gingen dan ook diverse geruchten over Alec de ronde. Niemand wist precies wat hij was, wat er in hem schuilde. Er waren er slechts een paar. Sommigen dachten dat hij een gestoorde psychopaat was die zijn gave - die dan de kracht van rede zou betreffen of iets dergelijks - graag gebruikte om mensen voor de fun te vermoorden. Anderen dachten dat hij bezeten was, wat min of meer juist was. Nog anderen dachten dat hij degene was die zijn geest in iemand anders lichaam kon vestigen.
Alec begreep niet hoe ze er überhaupt bij kwamen.
"Weet je het zeker, Alec?" Cybele vouwde haar handen samen terwijl ze naar de deur liep.
"Helemaal, al moet ik wel toegeven dat je me nieuwsgierig hebt gemaakt," zei Alec. Op de één of andere manier zat er iets donkers in zijn stem, al was dit niet de bedoeling.
De jongen maakte zich los van de muur waar hij had tegen geleund en liep achter Cybele aan naar de deur.

---

help

| Same over here. ^-^ Though Sia ook best awesome is. |

Cybele Magnolic
'Wel, het is niet iets dat ik aan veel stervelingen voorstel.' Ze glimlachte om de donkere rand die aan zijn stem had gekleefd. Ze mocht deze Alec wel. Waarom precies, wist ze niet.
'Misschien ontvoer ik je ooit eens. In het weekend, zodat je me niet kunt beschuldigen van spijbelen.' Ze keek over haar schouder, om hem een enigszins uitdagende glimlach te schenken. Ze was immers de dochter van Lucifer, was het niet? Ze mocht zonden begaan en er van genieten. Er was niemand die haar zou straffen: de Hel was haar thuis al en de Hemel geen optie meer. Als ze haar vader mocht geloven, hoewel deze altijd prikkelbaar werd als het op haar moeder aankwam. Ze proefde de vreemde smaak in haar mond bij het denken van deze woorden, maar besloot daar voor nu geen aandacht aan te schenken, en in plaats daarvan de deur voor Alec te openen.
Haar mondhoeken krulden nog altijd in een glimlach toen ze haar ogen op Alec richtte. De jongen was donker, maar menselijk. Hij droeg kwetsbaarheid, doch een hoop hersens met zich mee. Ze besloot dat ze de jongen mocht. Al wist ze niet waarom: enkel omdat hij intelligenter was dan de meesten?
Misschien. Zijn opmerkingen waren niet eerbiedig of neerbuigend. Ze waren.. gewoon. Menselijk. Alec was menselijk.
Ze vroeg zich af waarom hij nieuwsgierig was: de Hel was immers geen gewone plek voor een sterveling. Het was er vrij corrupt en cru. De demonen doken krijsend op al het leven neer, zodat er uiteindelijk niets meer over zou blijven. Van niets met een kloppend hart, trouwens.
Het was een plek waarbij ze met 'prinses' of 'vrouwe' werd aangesproken, en talloze onderdanen kende. Er was niemand die haar niet vreesde, en niemand die haar niet miste als ze hier was. Ze verkoos de onderwereld tot een aparte plek. Een plek die de stervelingen, noch Alec, levend zouden begrijpen.
'Bedankt voor deze fascinerende ochtend, Alec Blackwell.' Ze knikte licht toen de jongen naar de deur liep, en leunde vervolgens op haar tenen om een beleefde, toch zoete kus tegen zijn lippen te drukken.
'Ik zou maar opschieten, als je magie wilt halen,' prevelde ze zachtjes, al zij het met een lichte glimlach rond haar lippen, om vervolgens opnieuw de kamer in te lopen. Transformeren tot halfdemon was niet erg beleefd zo lang Alec er nog was, en dus zou ze eerst toezien hoe hij naar de les zou vertrekken.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

[Sia is gewoon awesome. Ik raak haar liedjes niet beu gehoord. :')]

Carter Elijah Alexander Blackwell-Jones.
Alec kreeg hoofdpijn en hij wist perfect waarom. Nee, het was niet gewoon vanwege de lessen geweest dat Alec niet met haar meewilde naar de onderwereld.
Wat voor een idioot ben jij eigenlijk? grauwde een kwade stem in zijn achterhoofd.
In ieder geval geen achterlijke.
Het zat ingewikkeld... Ba werd sterker naarmate er meer mensen om zich heen bevonden. Hij voedde zich met hun ziel, hun geest, maakte niet uit tot wie ze behoorden en of ze verloren waren of niet. Dat was meestal ook waarom Alec zich afzonderde.
Op zich leek hij zich nog onder controle te kunnen houden, maar kerkhoven hadden altijd al een vreemd effect gehad op hem. Hij wist niet precies waarom, aangezien die lijken allemaal een dode geest hadden. Misschien voedde Ba zich nog sterker op dode geesten? Alec snapte er niets van, maar wat hij wel wist, was dat hij waarschijnlijk nooit zélf in de Hel zou aankomen.
"Wel, het is niet iets dat ik aan veel stervelingen voorstel." Cybele glimlachte even.
"Misschien ontvoer ik je ooit eens. In het weekend, zodat je me niet kunt beschuldigen van spijbelen."
"Ja..." Alec schudde lichtjes zijn hoofd. Cybele draaide haar hoofd naar hem toe en schonk hem een enigszins uitdagende glimlach. Misschien is dat toch niet zo'n goed idee.
Dat is het wel, jij achterlijke idioot.
Zuchtend sloot Alec zijn ogen. Zoals gewoonlijk was er weer enige inspanning voor nodig dat hij niet tegen zichzelf zou beginnen schreeuwen.
"Bedankt voor deze fascinerende ochtend, Alec Blackwell." Alec kon zich niet herinneren dat hij haar ooit zijn achternaam had verteld, maar goed...
Zonder ook maar één enkel klein geluidje te maken liep Alec naar de deur. Hij wist niet hoe het kwam dat hij zich altijd als een geest leek te bewegen, het was gewoon zo.
Voordat Alec het wist, was Cybele op haar tenen gaan staan om een kus tegen zijn lippen te drukken. Onwillekeurig verscheen er een sceptische frons in Alecs wenkbrauwen. Hij kon onmogelijk beoordelen wat hij hierover vond. Cybele had iets... Hij wist niet precies wat het was. Er waren bepaalde, sterke gevoelens die boven kwamen drijven wanneer hij naar haar keek. Hij had alleen geen idee of ze positief of negatief waren.
"Ik zou maar opschieten, als je magie wilt halen," prevelde het meisje zachtjes.
"Ja... Ik zie je nog wel eens," zei Alec langzaam terwijl Lucifers dochter haar kamer weer inliep. Alec draaide zich om op de hiel van zijn voeten en staarde even met een verbaasde frons in zijn wenkbrauwen naar de muur tegenover hem. Daarna stak hij zijn handen in zijn zakken en liep naar het einde van de gang.

---

help

[Kom op jongens, laat het niet dood gaan hier...]

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

[Ik wilde wachten tot na de examens, but okay, someone for Alec?

Ik ga donderdag trouwens twee weken naar Amerika.]

[ bericht aangepast op 25 maart 2013 - 21:12 ]

---

help

| Ik heb het ook heel druk gehad met school, maar ik kijk nog even of er meerdere mensen mee blijven doen. |

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

[Sorry beetje druk en niet echt fijne periode. Zit niet ecjt lekker in mijn vel, dus vandaar. Waar moet ik op reageren?]

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Pebble schreef:
[Kom op jongens, laat het niet dood gaan hier...]