[RPG] Mystic Institute - Topic 1. - Speeltopics

Mystic Institue, een instituut voor bovennatuurlijke en magische kinderen tussen de 14 en 20 jaar, gevestigd in Londen. De leerlingen hier zijn stuk voor stuk bijzonder, hebben elk een kracht of bovennatuurlijke identiteit. Hierdoor kunnen ze niet allemaal goed met elkaar overweg, maar door vreemde wezens die af en toe tevoorschijn komen en elke keer een leerling doodt, zijn de leerlingen van Mystic Institute gedwongen een team te vormen. Zal het hun lukken de vreemde wezens te overwinnen? En wie zijn die wezens eigenlijk?

Naam:
Leeftijd:
Bovennatuurlijke kracht/identitiet:
Nationaliteit:
Karakter:
Uiterlijk (met foto):
Uiterlijk bovennatuurlijke kracht/identiteit (als het van toepassing is):
Uitleg kracht/identiteit:
Extra:

Regels:
- 16+ en schelden mag, maar houdt het netjes.
- Niet pesten of buiten sluiten.
- Een minimaal van 10 zinnen.
- OCC altijd tussen haakjes.
- Je mag maximaal maar 3 personen maken.
- Bespeel alleen je eigen personage en respecteer anderen.
- Naam veranderingen en langdurige afwezigheden altijd melden.
- Reserveringen blijven 2 dagen staan, daarna vervalt hij automatisch.
- Na 10 rollen zit de categorie vol, je kunt pas weer een jongen of en meisje aanmaken als beide categorieën vol zijn.
- Denk goed na voordat je hieraan begint, want het heeft geen zin om er na een paar dagen al mee te stoppen.
- Alleen ik, Pebble maak nieuwe topics aan.

Meisjes: Tijdelijk vol!
- Lillith Aurora Kings - Fee - Pebble.
- Lily Sharp - Helderziende - Patholoog.
- Rosalie Lauren Angels - Zeemeermin - Coockies.
- Cybele Magnolic - Dochter van Lucifer - Phrases
- Rena Calanthe Thompson - Beheersing van vuur - Huoriel.



Jongens: Tijdelijk vol!
- Eli Stefan Dark - Halfvampier - Pebble.
- Kyle Logan Booth - Bloedsturen - Coockies.
- Nickolas Anderson - Soul (verbonden dier) - Nyan.
- Wolf Dunmond - Hallucinaties - Nyan.
- Carter Elijah Alexander Blackwell-Jones 'Alec Blackwell' - Herboren Egyptische God - Raziel.



Docenten: Tijdelijk vol!
- Katherine Black - Biologie en Toverdranken - Sirene en manipulatieve wil - Patholoog.
- Matthew Oliver Sanz - Engels - Mutant (Teleportatie, schild en manipulatie van metaal/ijzer) - Jolene.

Regels school.
- Leraren hebben een soort "schild" dus kunnen niet beïnvloed worden.
- Alle leerlingen hebben een eigen kamer en mogen hem naar hun eigen zin inrichten.
- Er zijn geen schooluniformen, maar elke leerling moet iets zwarts dragen met daarop het teken van de school.
- Er mag niet gevochten worden op school.
- Leerlingen die eruit gezet of een overtreden maken worden moeten minstens 2 uur nakomen.

Deze RPG bestond eerder, maar liep dood en is hier opnieuw geopend.

Begin: De eerste schooldag, vlak voor de eerste les. In de roosters staat wat de leerlingen hebben. Let op, ze zijn in klassen ingedeeld!
Niet alleen de gespeelde leerlingen zitten in het klaslokaal!

Rollentopic.
Rooster algemeen.
Rooster per klas.
Klassenindeling.

[ bericht aangepast op 17 maart 2013 - 21:13 ]

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Rosalie Lauren Angels

Ik had mijn eten eenzaam en alleen op gegeten, om daarna te vertrekken naar mijn kamer. Ik zat daar een tijdje te niksen, toen ik besloot mijn boeken te pakken en het lokaal te zoeken. Na een lange tijd en wanhopige kreten, vond ik het. Precies op het moment dat de bel was gegaan. Opgelucht haal ik adem. Ik kijk naar het lege klaslokaal en bijt gelijk hard oo mijn lip. Behalve een docent was er niemand. Ik kijk de man aarzelend aan. Ik wist niet hoe ik moest doen. Dit was mijn eerste jaar, eerste dag. Nerveus frunnik ik aan mjjn tas. Moest ik handgeven? Ik kijk de docent recht aan en loop dan aarzelend naar binnen. Ik was een zeemeermin. Wat verwachtte je? Dat ik echt lessen had gehad? Ja ik was slim en ik leerde snel, maar dat deel had ik te danken aan de periodes bij mijn vader.
Ik ben nooit naar school geweest, ik kreeg altijd thuisles. Als ik voor de docent sta steek ik mij jamd onwennig uit. Kwam ik dom over?
Waarschijnlijk.
'Rosalie,' stel ik mezelf dan voor en glimlacj zwakjes en sla verlegen mijn ogen neer. Faal van de wereld. Ik kan wel door de grond zakken.

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

[Rosalie is trouwens bij de Engels docent (: ]

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

[Sowwy dat het zolang duurde, maar ik heb nu biologie, duuus, ik kan reageren. :'p]
[Oké, eigenlijk had ik dit geschreven tijdens biologie, maar toen flipte Q en toen had ik het bewaard..]

Lily Sharp - Helderziende.

Wat vage signalen kwamen binnen van Kyle, maar ik besteedde er geen aandacht aan. Ik kende hem al langer dan vandaag en wist dat hij het makkelijk zou kunnen verstoppen, mocht er iets zijn. 'Mijn vakantie was geweldig,' grijnsde ik. 'Maar niet zo geweldig als jullie hier weer te zien hier. Deemn, wat heb ik jullie gemist.' Ik polste even naar zijn herinneringen, maar ik kreeg niets binnen. 'Wat heb je allemaal gedaan?' vroeg ik hem. 'Of wil je liever praten over wat we dit jaar gaan doen?' zei ik, terwijl ik verleidelijk glimlachte. Ik was blij dat ik bij hem in de klas zat. Ik kende hem redelijk goed en we konden het ook goed vinden.

[ bericht aangepast op 7 maart 2013 - 19:08 ]

---

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

Kyle Logan Booth

Ik kijk haar aan en glimlach even. 'Mooi dat je het leuk hebt gehad,' grijns ik en kijk haar aan. 'Ja, ik weet het. Iedereen mist mij,' grijns ik en schenk haar even een knipoog. 'Maar ik heb jouw ook gemist hoor,' lach ik dan en leun achterover. 'Ik heb niks bijzonders gedaan, een beetje oude vrienden opgezocht, tijd door gebracht emt mijn familie en niet kunnen wachtne om weer terug te komen.' Ik kijk haar strak aan, het was allemaal waar, maar ik vertelde de nare dingen niet en die wilde ik ook niet kwijt. Lily was een goede vriendin, maar soms was het bloed irritant dat ze kon weten wat ik voelde en wat ik een soort van dacht. 'Wat we dit jaar gaan doen,' vraag ik haar grinnikend. Haar glimlach valt me op en het doet me even zacht lachen. 'Dat is simpel, lol maken,' grinnik ik en trommel even met mijn vingers op de tafel. 'In iedergeval niks tegen mijn wil in.'

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Matthew Oliver Sanz

Ik ben bezig de eerste les op het bord te schrijven terwijl er steeds meer leerlingen de klas binnen komen. Ik haal een hand door mijn haar en ga achter mijn bureau zitten met het boek Mcbeth waar we deze periode mee bezig zullen zijn. Ik vond het zelf echt een schitterend boek. Vol emotie en achter liggende gedachtes. Ik kijk op als een meisje wat onwennig de klas binnen komt en tot mijn verbazing haar hand naar me uit steekt. Ik ben beleeft op gevoed dus schud ik haar hand als ze die uitsteekt. 'Rosalie,' Zegt ze. Ik glimlach een beetje verbaast door haar binnenkomst en knik. 'Matthew maar jullie mogen me Mr. Sanz of Matt noemen.' Antwoord ik en laat haar hand weer los. 'Ga vlug zitten ik denk dat we zo wel kunnen beginnen als ook de laatkomers binnen zijn.

Rosalie Lauren Angels

Ik kijk hem aan en knik even. Matthew Sanz dus. Ik laat zijn hand weer los en klem die om mijn tas. Ik kijk om naar de andere leerlingen en voel de moed me in de schoenen zakken. 'O ja,' zeg ik met trillende stem. Vlug draai ik me om en loop terug naar een tafeltje. Uiteindelijk zit ik vooraan en zet mijn tas op de tafel. Ik ga zitten en kijk om me heen. Ik voel me echt.... Raar. Ik wed dat iedereen hier school heeft gehad, ik heb gewoon nog nooit school gehad! Het is een wonder dat ik kan lezen. Oké dat is het niet, dat hebben mijn ouders me gelijk geleerd, maar toch. Wat onwennig schuif ik wat heen en weer en pak mijn boeken uit mijn tas. Ik haal diep adem en ontspan een beetje. Het komt goed.... Denk ik. Ik ga er vast neit dood aan. Ik kijk vlug of ik bij het raam zit. Soms kunnen er nog wel eens druppels naar binnen vallen. Ik merk op dat ik niet bij het raam zit en kijk dan maar afwachtend naar Matthew.

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Lily Sharp - Helderziende.

Ik boog me voorover en gaf hem een kusje op zijn neus. 'Is dat tegen je wil in?' Ik ging weer terug zitten en keek hem even bestuderend aan. 'Booth, er is iets aan de hand. Je beschermt iets af van mij.' Toen voelde ik dat Kyle het vervelend vond. 'Sorry, dat wist ik niet, dat je het niet wilde. Ik zal je er niets meer over vragen. Your secret's safe with me.' Ik pakte zijn hand en wreef er even bemoedigend over en keek hem toen weer aan. 'Maar dan nog, was het tegen je wil in?' vroeg ik hem uitdagend.

---

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

Carter Elijah Alexander Blackwell-Jones.
Cybele glimlachte lichtelijk, alsof het een keuze was die ze begreep. Alec vroeg zich af of hij zo makkelijk te voorspellen was. Er bleef even een stilte hangen wanneer Alec zijn blik door de kamer liet gaan.
Wel, ze heeft weinig smaak voor iemand die uit de Hades komt... Alec deed geeneens meer moeite om Ba tegen te doen ophouden met spreken.
Toen Alec voor de eerste keer de vreemde stem geweest, was het angstaanjagend geweest. Op sommige momenten sprak Ba Arabisch tegen de jongen, dan plotseling Oudegyptisch. Hij leek beiden te verstaan, maar het had geklonken alsof de god met een vreemd, nogal onverstaanbaar accent tegen hem sprak. Alecs hoofd en gedachten waren ook voor hemzelf een gigantisch raadsel.
"De tuinen?" herhaalde Cybele. "Zeg eens, Alec, ik neem aan dat je weet dat ik niet menselijk ben. En toch stel je iets voor als de tuin, hier beneden?" Alec trok even een wenkbrauw op. Het meisje had een geamuseerde glimlach rond haar lippen.
"Ik ben een mens die weinig al als een enorm geschenk kan aanvaarden," prevelde Alec, eerder tegen zichzelf dan tegen Cybele. Die laatste zette zich neer op de stoel naast de spiegel. Ze leunde iets achteruit en als in een donkere flits, was de kamer in duisternis gehuld.
"Weet je, waar ik vandaan kom, is het altijd zo stil. Zo donker en simpel."
Het duurde niet lang voordat Alecs ogen aan het donker gewend waren, zijn zintuigen waren dan ook een stuk scherper dan die van gewone mensen. Hij kon Cybeles gestalte heel lichtjes onderscheiden.
"Wel, waar ik vandaan kom moet je zien dat je op je geld past of je bent het kwijt. En dan moet je ook nog eens opletten dat je niet op het verkeerde moment in Caïro op het plein staat." Alec had juist op dat moment in Caïro moeten wonen. Tegelijkertijd vond hij het verschrikkelijk én een verademing om in Egypte te wonen, al was het een ongelofelijke opluchting geweest om toch weer naar Wales te gaan. Hij voelde zich er op de één of andere manier toch nog het meest thuis. Bij zijn moeder, die geen stiefvader voor hem geregeld had. Alec was verre van een moederskindje, maar de vrouw had hem altijd meer gesteund dan zijn vader dat had gedaan. Hij hield ongelofelijk veel van haar en zat met het verschrikkelijke gevoel dat hij haar had teleurgesteld door die hele geschiedenis met die instelling.

---

help

Cybele Magnolic
Ze luisterde aandachtig, terwijl ze zo nu en dan een kaars liet branden, en deze vervolgens doofde. 'Alles was donker en simpel, tot mijn krachten zich begonnen te ontwikkelen.' Vervolgde ze uiteindelijk, toen ze zijn woorden redelijk had overwogen. Het leek haar niet meer dan gepast om hem uit te leggen dat ze zo nu en dan gewoon niets snapte van de mens.
'Waar ik opgroeide, was verrassend genoeg geen dood. Er waren geen rottende lijken of vlammen van het vagevuur. Het was gewoon een huis. Een treurig en eenzaam huis.' Ze beet zachtjes op haar onderlip terwijl ze de toortsen één voor één aanstak. Ze wist dat Alec Hades mooi zou vinden. Dat hij zou begrijpen, als hij er tijd in doorbracht. Als ze haar best deed, kon ze hem zelfs zien als één van de vele gezichten die door Hades dwaalden. Op zoek naar kennis en genoegdoening. Toch besloot ze dat voor een andere keer te bewaren. Mensen waren nu eenmaal simpele wezens en dus koos ze nu voor een simpele aanpak.
'Jij bent Egyptisch, is het niet?' Prevelde ze uiteindelijk zachtjes. Hoewel hij perfect sprak, drong er toch een zweem van verloren accent door zijn toon heen. En gezien haar tijd in de bibliotheken van Hades was het haast onmiskenbaar.
'Ik heb Egypte helaas nog nooit met mijn eigen ogen mogen doorkruisen, maar de cultuur is een mooi onderwerp geweest toen ik nog in Hades woonde. Volgens mij is één van de raadsleden van mijn vader een Egyptenaar, hoewel ik ze niet geheel uit elkaar heb kunnen houden na-' Ze haalde haar schouders lichtelijk verontschuldigend op: dat was ook veel te ingewikkeld en veel te oninteressant om te verklaren, en dus keek ze nu met vragende ogen terug. Hij had haar vraag immers nog steeds niet beantwoord.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Carter Elijah Alexander Blackwell-Jones.
"Alles was zo donker en simpel, tot mijn krachten zich begonnen te ontwikkelen," vervolgde Cybele na een tijdje. Alec betwijfelde niet dat het door haar toedoen was dat de kaarsen steeds aan- en uitgingen. Hij vond het irritant en ergerlijk.
"Waar ik opgroeide, was verassend genoeg geen dood. Er waren geen rottende lijken of vlammen van het vagevuur. Het was gewoon een huis. Een treurig eenzaam huis." Onwillekeurig vroeg Alec zich af of ze soms heimwee had naar Hades.
Man, dat kind is melodramatisch. Ba's stem klonk zoals gewoonlijk ver weg, maar Alec was zich zeer bewust van zijn aanwezigheid. Het was nog irritanter dan het branden en doven van de kaarsen, omdat het voelde alsof er een spin in je nek had die niet weg leek te willen gaan. Telkens weer op nieuw. Het gevoel bleef er zitten als een bloedzuiger.
"Jij bent Egyptisch, is het niet?" prevelde het meisje uiteindelijk zachtjes. "Ik heb Egypte helaas nog nooit met mijn eigen ogen mogen doorkruisen, maar de cultuur is een mooi onderwerp geweest toen ik nog in Hades woonde. Volgens mij is één van de raadsleden van mijn vader een Egyptenaar, hoewel ik ze niet geheel uit elkaar heb kunnen houden na-" Cybele kapte haar zin af. Ergens was Alec nieuwsgierig naar wat ze had willen zeggen, maar hij vroeg er niet naar toen ze lichtelijk verontschuldigend haar schouders ophaalde.
"Wel, eigenlijk ben ik Welsh, aangezien ik nu weer in Wales woon. Maar ik... Ben op een vreemde manier verbonden met Egypte," zei Alec. Het klonk vreemd, mysterieus. "Waarschijnlijk ook omdat ik daar geboren ben," voegde hij er snel nog aan toe. Hij leunde tegen de muur en keek even op zijn horloge.

---

help

[Ben ik weer! Heb ik iets belangrijks gemist?]

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

[waar was je? Niwt echt... ]

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Coockies schreef:
[waar was je? Niwt echt... ]

[Ik ben vorig weekend naar Cardiff geweest voor een 1D concert en daarna heb ik de hele week een uitwisseling gehad (: ]

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

OMGGGGGG Nouuuwww, wacht ik ga je nu spammen in GB (:

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Lillith Aurora Kings - Fee.
Nadat ik mijn schaaltje leeg had stond ik op, om mijn dienblad vervolgens weg te brengen en met een dampende kop thee weer op het bankje neer te zakken. Het eerste lesuur was pas net begonnen, wat betekende dat ik hier nog wel even kon blijven zitten. Uit mijn tas haalde ik mijn schetsblok en mijn etui. Mijn hete mok thee, waarvan de muntgeur mijn neusgaten binnendrong, zette ik naast het papier neer en ik opende het schetsblok. Een schets die ik van mijn moeder had gemaakt verscheen. Ik was er erg lang mee bezig geweest, alle details waren erin verwerkt. De contour van haar vleugels, die paarskleurig waren, in tegenstelling tot die van mij, die witachtig zilver van kleur waren. Ook haar haren waren precies getekend zoals ze altijd zaten. Mijn moeder had namelijk krullen. Deze waren goudachtig van kleur, net als het mijne, als ik me tenminste zou veranderen. In mijn menselijke vorm had ik geen vleugels en geen gouden haren, maar lichtblonde. Een kleine glimlach verscheen op mijn gezicht bij het zien van mijn moeder en ik bladerde verder naar een portret die ik van mijn vader getekend had. Mijn vader zag eruit als elke andere normale man. Hij was namelijk ook gewoon een mens. Het enige verschil wat hem van een normaal mens onderscheidt is dat hij niet verouderd. Dat is het effect van een fee. Als mensen een langere tijd bij ons in de buurt zijn verouderen ze niet meer. Zachtjes en voorzichtig bladerde ik verder terwijl ik een zacht liedje neuriede en een slok van mijn nog hete thee nam.

Eli Stefan Dark - Halfvampier.
Geeuwend trok ik mijn deur achter me dicht. Heerlijk vond ik het, het eerste uur vrij op maandag. Ik vond dat altijd zo'n rotdag. Elke dag eigenlijk wel, vooral als het schooldagen waren. Ik stopte mijn handen in de zakken van mijn zwarte leren jasje nadat ik mijn rugzak over een schouder geslagen had en een hand door mijn warrige haar had gehaald. Mijn donkere ogen schoten door de gang en op een sloom tempo slofte ik doelloos rond. Gisterenavond had ik nog bloed gedronken, dus zat ik voor een tijdje nog wel vol. Wie zal ik eens opzoeken? Verschillende van mijn vrienden schoten door mijn hoofd, maar ik was te lui om op zoek te gaan. Ik zou vanzelf wel iemand tegenkomen, toch? Zonder te weten waar droegen mijn voeten me ergens naartoe en ik keek door het grote raam toen ik bij de kantine aangekomen was. Doordat het eerste uur al begonnen was waren verschillende plekken aan de tafels vrij. Ik scande de ruimte en hoopte iemand bekends te zien om me bij te voegen.

[Iemand voor Lillith of Eli?]

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel