[RPG] Mystic Institute - Topic 1. - Speeltopics

Mystic Institue, een instituut voor bovennatuurlijke en magische kinderen tussen de 14 en 20 jaar, gevestigd in Londen. De leerlingen hier zijn stuk voor stuk bijzonder, hebben elk een kracht of bovennatuurlijke identiteit. Hierdoor kunnen ze niet allemaal goed met elkaar overweg, maar door vreemde wezens die af en toe tevoorschijn komen en elke keer een leerling doodt, zijn de leerlingen van Mystic Institute gedwongen een team te vormen. Zal het hun lukken de vreemde wezens te overwinnen? En wie zijn die wezens eigenlijk?

Naam:
Leeftijd:
Bovennatuurlijke kracht/identitiet:
Nationaliteit:
Karakter:
Uiterlijk (met foto):
Uiterlijk bovennatuurlijke kracht/identiteit (als het van toepassing is):
Uitleg kracht/identiteit:
Extra:

Regels:
- 16+ en schelden mag, maar houdt het netjes.
- Niet pesten of buiten sluiten.
- Een minimaal van 10 zinnen.
- OCC altijd tussen haakjes.
- Je mag maximaal maar 3 personen maken.
- Bespeel alleen je eigen personage en respecteer anderen.
- Naam veranderingen en langdurige afwezigheden altijd melden.
- Reserveringen blijven 2 dagen staan, daarna vervalt hij automatisch.
- Na 10 rollen zit de categorie vol, je kunt pas weer een jongen of en meisje aanmaken als beide categorieën vol zijn.
- Denk goed na voordat je hieraan begint, want het heeft geen zin om er na een paar dagen al mee te stoppen.
- Alleen ik, Pebble maak nieuwe topics aan.

Meisjes: Tijdelijk vol!
- Lillith Aurora Kings - Fee - Pebble.
- Lily Sharp - Helderziende - Patholoog.
- Rosalie Lauren Angels - Zeemeermin - Coockies.
- Cybele Magnolic - Dochter van Lucifer - Phrases
- Rena Calanthe Thompson - Beheersing van vuur - Huoriel.



Jongens: Tijdelijk vol!
- Eli Stefan Dark - Halfvampier - Pebble.
- Kyle Logan Booth - Bloedsturen - Coockies.
- Nickolas Anderson - Soul (verbonden dier) - Nyan.
- Wolf Dunmond - Hallucinaties - Nyan.
- Carter Elijah Alexander Blackwell-Jones 'Alec Blackwell' - Herboren Egyptische God - Raziel.



Docenten: Tijdelijk vol!
- Katherine Black - Biologie en Toverdranken - Sirene en manipulatieve wil - Patholoog.
- Matthew Oliver Sanz - Engels - Mutant (Teleportatie, schild en manipulatie van metaal/ijzer) - Jolene.

Regels school.
- Leraren hebben een soort "schild" dus kunnen niet beïnvloed worden.
- Alle leerlingen hebben een eigen kamer en mogen hem naar hun eigen zin inrichten.
- Er zijn geen schooluniformen, maar elke leerling moet iets zwarts dragen met daarop het teken van de school.
- Er mag niet gevochten worden op school.
- Leerlingen die eruit gezet of een overtreden maken worden moeten minstens 2 uur nakomen.

Deze RPG bestond eerder, maar liep dood en is hier opnieuw geopend.

Begin: De eerste schooldag, vlak voor de eerste les. In de roosters staat wat de leerlingen hebben. Let op, ze zijn in klassen ingedeeld!
Niet alleen de gespeelde leerlingen zitten in het klaslokaal!

Rollentopic.
Rooster algemeen.
Rooster per klas.
Klassenindeling.

[ bericht aangepast op 17 maart 2013 - 21:13 ]

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Lily Sharp - Helderziende.

'Hee, Kyle,' antwoordde ik. 'Ze ...' -slaapt nog. Kyle had zich al erdoor gedrukt, maar ik bleef in de deuropening staan. Hij wierp zich op Lillith's bed en hij sluit zijn ogen. 'Kyle,' roep ik verontwaardigd en quasi boos. 'Laat haar toch lekker slapen. Goedemorgen Lill, by the way, lekker geslapen?' Ik liep naar het raam en opende de gordijnen en de zon scheen heerlijk door de raam. Een zonnestraal viel op haar gezicht en haar schoonheid weerkaatste terug. Een steek van jaloezie ging door mijn buik, gelijk met een kleine opwelling van liefde. Ik zette me op het uiteinde van het bed, aan de voeten van Kyle en Lillith. 'Dus, wat gaan we doen vandaag?'

---

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

[Ik heb altijd Alec nog voor iemand, maar het kan zijn dat het een week duurt vooraleer ik dan kan reageren...

But if you want, ya can always drop him somewhere. I don't care.]

---

help

Kyle Logan Booth

Ik lach even en ga met mijn hand door haar haren. 'Moet ik nou medelijden hebben? Jij hebt al langem kunnen slapen dan ons,' grijns ik. Ik kijk naar Lillith. Het feit dat ze er nu nog steeds wel aantrekkelijk uitzag, had vast met haar gave te maken. De gemiddelde mens zag er namelijk niet uit. Mij meegerekend. Verschrikkelijk, maar acj. Mij hoefde je ook niet wakker te maken, want dan krijg je gelijk een klap waarvan je knock out ligt en anders krijg je me gewoon niet wakker.
Mijn blik glijdt naar Lily en ik glimlacj even naar haar. Ik haal mijn schouders op. Eigenlijk lag ik Zo wel lekker en kon ik hier mijn tijd wel doorbrengen. Mijn ogen glijden naar het raam. 'Naar buiten, eten? Iets in die richting,' grijns ik en kijk Lily aan. Dan kijk ik naar Lillith. 'Eerst moet Lillith even goed wakker worden.' Ik til haar op, op de prinsessenmanier.
Vlug loop ik haar badkamer in, zet haar
Onder de douche en zet de ijskoude kraan aan,
Voordat ze weg kan komen. Ik lacj even en knipoog naar haar.
'Goedemorgen Lillith,' lach ik en loop de badkamer uit terug naar Lily. Ik grijns en zet het raam open. 'Ze is wakker,' deel ik Lily lacjend mee.

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Lillith Aurora Kings. - Fee. - Room. -bathroom.
'Kyle,' riep Lily verontwaardigd en quasi boos. 'Laat haar toch lekker slapen! Goedemorgen Lill, by the way, lekker geslapen?' Ik knikte wat zachtjes, te moe om antwoord te geven en zag vanuit mijn ooghoeken dat naar het raam liep om de gordijnen open te trekken. Een zonnestraal viel op mijn gezicht en ik kneep mijn ogen meteen weer dicht, waarna ik licht kreunde. Ik voelde hoe het bed bij mijn voeten licht inzakte, als teken dat Lily daar plaats had genomen. 'Dus, wat gaan we doen vandaag?' Ik opende mijn ogen voorzichtig weer, die een beetje aan het licht begonnen te wennen. Kyle's lach bereikte mijn oren en hij ging met zijn hand dor mijn lange blonde haar. 'Moet ik nou medelijden hebben? Jij hebt al langer kunnen slapen dan ons,' grijnsde hij en ik duwde zachtjes tegen zijn borst. Ik sloot mijn ogen weer en legde mijn hoofd opnieuw tegen zijn borst aan. Luisterend naar zijn hartslag en ademhaling, hoorde ik hem ook antwoord geven op Lily's vraag. 'Naar buiten, eten? Iets in die richting.' Hoewel ik zijn gezicht niet zag, hoorde ik aan zijn manier van praten dat hij grijnsde. Vaak werd het eng als jongens veel lachten, grijnsden, maar bij Kyle niet. Die speelse grijns die vaak om zijn lippen lag maakten hem aantrekkelijk.
'Eerst moet Lillith even goed wakker worden.' Mijn ogen schoten open toen hij me optilde en me in mijn armen hield alsof ik niets woog. Hij had me op de prinsessenmanier vast en ik sloeg mijn armen om zijn nek om geen last van mijn rug te krijgen en stabieler te hangen. 'Kyle,' waarschuwde ik hem toen ik zag dat hij koers maakte naar mijn badkamer, maar kon geen kant op. Shit. Vlug zette hij me onder de douche neer en opende de koude kraan, voordat ik weg kon komen. Koude stralen gleden over mijn lichaam heen en een hoge gil verliet mijn mond. Ik was wel meteen klaar wakker.
'Kyle!' Riep ik, terwijl hij lachend naar me stond te kijken en naar me knipoogde. 'Goedemorgen Lillith,' lachte hij en verliet de badkamer weer. Ik duwde de koude kraan uit en bleef staan, terwijl mijn pyjama na drupte. Kippenvel verscheen op mijn armen en ik zuchtte even, voor ik de deur dichtdeed en de kleding uittrok. Eerst maar eens een warme douche nemen om wakker te worden dan.
Opnieuw zette ik de douche aan, maar nu warmer. Vlug sprong ik eronder en waste me snel, voor ik me afdroogde en in een grote handdoek wikkelde. Shit... Vergeten spullen te pakken. Ach ja, ik had een handdoek om en had zo kleding gepakt, dus ja. Ik liep vaker in alleen een handdoek rond, als ik bijvoorbeeld bij Lily logeerde en ik mijn spullen weer eens vergeten was. Kyle had me ook al ooit zo gezien, aangezien hij altijd zomaar binnen kwam wandelen. Ik duwde de deur open en keek even boos naar Kyle, voordat ik naar mijn kast liep. Boos was ik niet op hem, ik was bijna onmogelijk boos te krijgen. Mijn handdoek hield ik met een hand goed vast, zodat deze niet naar beneden zou glijden. Hmm, wat zal ik vandaag eens aantrekken?

Eli Stefan Dark. – Halfvampier. – Room
Moe en futloos slofte ik door de lege gangen. Het was niet heel vroeg meer, maar de leerlingen hier dachten daar anders over. Velen lagen nog in bed, sommigen waren aan al buiten en sommigen waren aan het ontbijten. Ah, ontbijt. Mijn maag kneep samen en ik kneep mijn handen even tot vuisten, voor ik ze weer in mijn broekzakken stopte. Natuurlijk had ik liever bloed gehad, het was dan ook een tijdje geleden dat ik vers bloed gedronken had, maar ik kon ook prima leven op menselijk voedsel. Stug liep ik door, richting het ontbijt. Ik moest echt ophouden met denken aan bloed, de drang ernaar zou alleen maar groter worden als ik er vaker aan dacht. Ik sloeg de hoek om en keek naar de grond, tot ik tegen iemand opbotste.
Doordat ik een halfvampier was, was ik een stuk sterker dan normale mensen, dus bleef ik rechtstaan, terwijl het meisje waar ik tegenop gebotst was op de grond viel. Het boek wat ze vast had viel naast me neer en ik pakte het op, voor ik mijn hand naar haar uitstak om haar overeind te helpen. Mijn ogen gleden even over de kaft van het boek heen. Het ging over zeemeerminnen. Een typisch meisjesboek. Waarschijnlijk ging het over een onmogelijke liefde. Een korte, zachte grinnik gleed over mijn lippen voor mijn donkere ogen de blauwe van het meisje ontmoetten. Ik glimlachte een kleine, scheve grijns naar haar terwijl ik nog steeds mijn hand uitgestoken had. 'Sorry!' zei ze en beet op haar lip. Ik wuifde het weg. 'Nee, het spijt mij. Ik had uit moeten kijken waar ik liep,' antwoordde ik.

[ bericht aangepast op 12 april 2013 - 20:48 ]

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

[Volgens mij is ie niet af?]

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

[Wow, raar! Ik heb hem wel helemaal gepost...]

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Lily Sharp

Lillith deed de deur van de badkamer dicht en ik vermoedde dat ze zich ging douchen. Dat vermoeden werd bevestigd toen ik even later het water hoorde lopen. Kyle en ik keken elkaar aan en een vlaag van verlegenheid overviel mij. Ik liet een stilte vallen en wachtte op Kyle om een gesprek te beginnen. Het was vreemd eigenlijk. Ik kende hem al een hele tijd en toch was ik nog zo verlegen. Ik stond op het punt om hem te vragen waarom hij Lillith onder de douche zette, toen Lillith in haar handdoek naar buiten kwam. 'Hee Lillith,' zei ik vrolijk. 'Je hebt je favoriete jurk weer eens aan,' grapte ik. Ik liep met haar mee naar de kast en deed deze open, zodat haar handdoek niet naar beneden zou vallen. Haar kast hing vanzelfsprekend voller dan mijn kast. Ik was niet zo'n mode beest, als het maar classy was. 'Kyle, jij bent niet leuk, weet je dat?' ontviel me, toen ik door Lillith kleren ging. Ik draaide me om en keek hem met een big smile aan.

---

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

Rosalie Lauren Angels

Ik knipper met mijn ogen. Nog steeda was ik overdondert, maar het zat er aan te komen. Hij steekt zijn hand uit en bekijkt de kaft vluchtig. Dan begint hij te lachen.
'Wat,' zeg ik verontwaardigd en ga zelf staan zonder zijn hand te gebruiken. Ik pak het boek af en zucht. Nu was ik het bladzijde nummer kwijt. Vlug stop ik het boek terug in mijn tas en kijk hem dan weer aan.
'Laten we zeggen dat het allebei onze schuld is,' opper ik en lach eventjes. Dit maal stee ik mijn hand uit.
'Rosalie,' stel ik mezelf voor en kijk hem afwachtend aan. Mijn blik glijdt voor een moment door de gangen. Mijn bruine ogen bestuderen voor een moment de mensen die er rondlopen om vervolgens De jongen voor me te bekijken. Uiteindelijk kijk ik hem weer aan en glimlach even. Ik was 2 verschillende personen. Als zeemeermin durfde ik veel meer. Ik was sneller, ik was zelfverzekerder en wist waar mijn kracht lag. Als mensenmeisje was ik zwak, een beetje verlegen en onzeker en zou ik niet weten wat ik moet als ik wordt aangevallen. Het enige waar io nog een beetje vertrouwn in heb is mijn zangstem, maar ook die is anders als ik in het water ben. In het water is het mijn wapen, dan betover ik mensen. Nu is het slechts fijn om aan te horen. Het irriteert me, maar tegelijkertijd voelt het zo heerlijk. Het feit dat de transformatie van mens naar zeemeermin zo pijnlijk is, is de reden dat ik die kant geheim wil houden. Mijn zeemeerminnen kant. Bovendien zouden mensen me kunnen gaan treiteren of martelen.
Ik schud even met mii hoofd om de gedachte los te laten en kijk weer afwachrend naar de jongen.

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Kyle Logan Booth

Nog steeds lachend laat ik me languit op het bed vallen. Ik hoor de douche stralen weer aangaan en ga recjtop zitten.
'Je had haar gezicht moeten zien,' lach ik en kijk Lily lachend aan. 'Ze leek net een kat die je in het koude water gooit.' Ik lach weer even en kijk Lily dan aan. Mijn mening over Lily was nooit veranderd. Zij had iets unieks, misschien was het haar haren, misschien haar gave. Het was iets. Ze was niet zo aantrekkelijk als Lillith, maar ze was zeker niet lelijk. Beiden meiden waren geweldig ik had dan ook mazzel met hen als goede vriendinnen. Bovendien kon ik altijd met ze lachen.
Ik kijk op als de deur open gaat. Lillith komt enkel met een handdoek om haar heen binnengewandeld. Ik wil naar haar fluiten, maar haar 'boze' blik doet me weer lachen.
'Lillith,' zeg ik serieus. 'Je faalt in boos zijn,' zeg ik met een speelse grijns. 'Maar zeg eerlijk. Het heeft geholpen.' Ik grinnik en kijk dan naar Lily die zixh ermee gaat mengen.
'Nee, je hebt gelijk. Ik ben niet leuk. Ik ben sexy' grijns ik. Als Lily zich omdraait zie ik haar lach. Grinnikend schenk ik haar een knipoog en sta dan ook op. Ik sla mijn armen vanaxhter Lillith om haar middel. 'Is Lillithje boos,' grijns ik. 'Je bent wel sexy hoor, als je boos kijkt.' Ik grinnik en leg mijn hoofd op haar kruin, terwijl ik haar kledingkast bekijk. 'Maar dat gezicht onder de douche was njet zo charmant,' vervolg ik lachend. Ik bekijk al het kleding. Dan laat ik Lillith los en pak een kanten lingerie setje. 'Doe die maar aan,' grijns ik en overhandig het haar. 'Meer heb je niet nodig.' Met een lachje loop ik terug naar het bed en ga liggen.

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

[Iemand voor Alec?]

---

help

Cybele Magnolic
'Lucifer.' De toon klonk behoedzaam in de kleine ruimte die tussen ons in zweefde. Zo subtiel. De simpele benaming bracht een weke glimlach rond mijn lippen. 'Je bent de dochter van Lucifer is het niet?' De zachtheid was anders dan de meesten, die doodsangst uitstraalden zodra ze mijn identiteit te weten kwamen. Een lichte krul verscheen boven mijn wenkbrauwen toen ik me bedacht dat ik misschien wel had gehoopt dat hij het zou raden.
Ter bevestiging van zijn conclusie, knikte ik mijn hoofd licht - zonder echter het oogcontact te verliezen.
'De zoete dood, heette ik in het begin. Al sinds mijn geboorte, breng ik de dood in zijdezachte verpakking. Een kus, voor het slapengaan. De verlossing waarom men smeekt zodra de lichten van God hen in de steek laat..' Een theatrale glimlach bracht mijn mondhoeken omhoog toen mijn vingers de welving van mijn donkerblauwe rok kort volgden.
'Zegt u eens, meneer Sanz, zou u deze vorm van de wel gevreesde dood binnenlaten, mocht zij ooit op uw deur kloppen?' De vraag was diep, meer theoretisch dan plagerig bedoeld. Ik was benieuwd naar het antwoord, dat ik nog niet had kunnen raden. Een enkele man zou de moed hebben om de deur op slot te draaien, net zo lang tot het noodlot hem alsnog zou raken. Toch waren de mannen met het grootste lef, al snel verknocht aan de verschijning van hun laatste uur - en lieten zij deze zonder meer binnen, zodra zij vroeg om uitnodiging. Ik had vele vormen van eenzelfde dood gezien. Als baby, peuter, kleuter, kind, puber, jongvolwassene - en ik was niet eenmaal verrast door hun laatste woorden. Mensen waren simpele wezens, lieten hun lichaam achter en dreven in het niets met hun beschadigde zielen. Ze zochten de warmte van hun beloofde Paradijs, maar kwamen meer dan vaak in handen van de koude duivel. Mijn vader, Lucifer van de Onderwereld, griste nog iedere dag zielen in zijn klauwen en ketende deze vervolgens aan een eeuwigheid vol lijden.
Als kind staarde ik naar het vagevuur. Mijn vingers streelden de vlammen, mijn ogen stolen het rode licht. Het was mijn vaders knauwende hand geweest die op mijn schouder was geland nadat ik mijn eerste, eigen ziel had gegrepen. Er was altijd een sprankje verdriet, een vlaag van onmacht in zijn ogen geweest als ik naar de levenloze, zwarte hulsen staarde. Hij was altijd bang geweest dat de warmte mijn lichaam zou overheersen en het koude de das om zou knopen. Hoe melancholiek het ook was, besefte ik maar al te goed dat ik het enige wezen was dat Lucifer ooit in een man had kunnen veranderen.
Een zachte zucht verliet mijn lippen toen het getik van hakken wegstierf, en daarmee mijn onrust volledig van de baan gereden leek.
'En.. meneer Sanz, zou ik mogen vertellen wat ú bent?' Een speelse glimlach zorgde ervoor dat mijn mondhoeken omhoog veerden terwijl ik, zonder op antwoord te wachten, één van mijn handpalmen over zijn hart plaatste. Het orgaan klopte als reactie onrustig tegen de zijdezachte huid. Zo kwetsbaar, zo hulpeloos. Het voelde de dood en reageerde zonder tweede waarschuwing.
'Aah..' Mijn blik gleed bedachtzaam over zijn gezicht toen ik mijn hand iets dichter tegen het bonzende geluid drukte. Het was een oude truc, iets dat men nodig had in mijn wereld. Niet geheel onbelangrijk, toch handig.
'U bent mutant,' sprak ik zacht maar helder, zonder enige twijfeling. 'Daarnaast bent u aardig handig met metalen, en.. een schild. Niet te vergeten dat u één van mijn favoriete verplaatsmethoden bezit. Teleportatie.' Met die woorden liet ik mijn hand van zijn borst glijden en kantelde ik mijn hoofd iets. Hij was dus niet volledig onbruikbaar, zoals de meeste leraren hier waren.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

[Bump, moest even(: ]

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

[O-kay. Then I guess he'll just wander around the building and die or something?]

---

help

[Hij lan wel naar Eli en Rosalie?]

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Lillith Aurora Kings. - Fee. - Room. -bathroom.
'Hé Lillith,' begroette Lily me vrolijk toen ik binnengestapt kwam. Ik glimlachte naar haar. 'Je hebt je favoriete jurk weer eens aan!' grapte ze, waarna ik zachtjes in de lach schoot. 'Lillith, je faalt in boos zijn,' lachte Kyle toen, die op mijn bed lag. Ik stopte meteen weer met lachen en zond hem een quasi boze blik. Eigenlijk wilde ik hem een mep geven, maar dat deed ik niet in de handdoek die ik om mijn blote lichaam heen geslagen had.
Lily liep naast me naar mijn kast en trok deze voor me open, zodat ik mijn handdoek goed vast kon blijven houden. Ze was altijd zo behulpzaam en aardig, daarom was ze zo'n goede vriendin van me. 'Kyle, jij bent niet leuk, weet je dat?' Ze draaide zich naar hem om en had een bigsmile op haar gezicht geplakt, waardoor er weer een glimlach op mijn gezicht ontstond. 'Maar zeg eens eerlijk. het heeft geholpen,' grinnikte Kyle. Ik bromde zacht iets wat op een ja moest lijken. 'Nee, je hebt gelijk. Ik ben niet leuk, ik ben sexy,' grijnsde hij, waarna ik zacht grinnikend met mijn ogen rolde. Met een kleine zucht draaide ik me terug om naar mijn kast. Iedere ochtend had ik hetzelfde probleem, ik wist nooit wat ik aan moest trekken!
Opeens voelde ik twee armen om mijn middel, die niet van iemand anders als Kyle konden zijn. Een lichte blos verscheen op mijn wangen en ik keek omhoog naar zijn gezicht. 'Is Lillithje boos?' vroeg hij grijnzend, waardoor ik een pruillip trok. 'Je bent wel sexy hoor, als je boos bent.' Opnieuw rolde ik met mijn ogen en porde met mijn elleboog even in zijn buik. Grinnikend legde hij zijn kin op mijn hoofd, terwijl ik hopeloos naar mijn kledingkast staarde. 'Maar dat gezicht onder de douche was niet zo charmant,' vervolgde hij lachend. Ik zuchtte even als antwoord. Toen liet hij me los en pakte een kanten lingerie setje. 'Doe die maar aan,' grijnsde hij en overhandigde het me. 'Meer heb je niet nodig.' Met een lachje liep hij terug naar het bed en ging liggen. Ik kreunde zacht. 'Kyle, af en toe hè,' begon ik, maar zei verder niets. Af en toe kon hij zo vervelend doen, maar dat was typisch hem. Het was een van de kanten van Kyle, maar het maakte hem niet minder leuk. 'Ik ga echt niet alleen in mijn ondergoed rondlopen hoor,' was mijn weerwoord. Opnieuw draaide ik me om naar mijn kast en een diepe zucht verliet mijn lippen. Geconcentreerd ging ik alle kledingstukken af. Tot ik wat gevonden had. 'Ik doe dit aan,' zei ik vastbesloten, meer tegen mezelf dan tegen Lily en Kyle. Ik greep een paars rokje uit mijn kast en een kanten witte, mouwloze blouse. Vlug nam ik het mee naar mijn badkamer, waar ik me vlug omkleedde en mijn haar föhnde. Mijn blonde lokken vielen in grote krullen over mijn rug. Gelukkig geen bad hair-day vandaag.
Ook maakte ik me vlug wat licht op. Wat ik normaal ook altijd op had. Een heel dun laagje foundation, zodat mijn huid niet zo wit zag, oogpotlood, eyeliner, wat mascara en wat lipgloss. Het klonk misschien veel, maar het was niet zo.
Daarna stapte ik de badkamer weer uit, nadat ik alles weer opgeruimd had.
'Wel, ik ben klaar,' zei ik toen lachend, terwijl ik bijpassende, wit kanten Jeffrey Campbell's aantrok en naast Kyle op het bed ging zitten.

[Eli komt later, misschien morgen, sorry!]

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel