[RPG] Mystic Institute - Topic 1. - Speeltopics

Mystic Institue, een instituut voor bovennatuurlijke en magische kinderen tussen de 14 en 20 jaar, gevestigd in Londen. De leerlingen hier zijn stuk voor stuk bijzonder, hebben elk een kracht of bovennatuurlijke identiteit. Hierdoor kunnen ze niet allemaal goed met elkaar overweg, maar door vreemde wezens die af en toe tevoorschijn komen en elke keer een leerling doodt, zijn de leerlingen van Mystic Institute gedwongen een team te vormen. Zal het hun lukken de vreemde wezens te overwinnen? En wie zijn die wezens eigenlijk?

Naam:
Leeftijd:
Bovennatuurlijke kracht/identitiet:
Nationaliteit:
Karakter:
Uiterlijk (met foto):
Uiterlijk bovennatuurlijke kracht/identiteit (als het van toepassing is):
Uitleg kracht/identiteit:
Extra:

Regels:
- 16+ en schelden mag, maar houdt het netjes.
- Niet pesten of buiten sluiten.
- Een minimaal van 10 zinnen.
- OCC altijd tussen haakjes.
- Je mag maximaal maar 3 personen maken.
- Bespeel alleen je eigen personage en respecteer anderen.
- Naam veranderingen en langdurige afwezigheden altijd melden.
- Reserveringen blijven 2 dagen staan, daarna vervalt hij automatisch.
- Na 10 rollen zit de categorie vol, je kunt pas weer een jongen of en meisje aanmaken als beide categorieën vol zijn.
- Denk goed na voordat je hieraan begint, want het heeft geen zin om er na een paar dagen al mee te stoppen.
- Alleen ik, Pebble maak nieuwe topics aan.

Meisjes: Tijdelijk vol!
- Lillith Aurora Kings - Fee - Pebble.
- Lily Sharp - Helderziende - Patholoog.
- Rosalie Lauren Angels - Zeemeermin - Coockies.
- Cybele Magnolic - Dochter van Lucifer - Phrases
- Rena Calanthe Thompson - Beheersing van vuur - Huoriel.



Jongens: Tijdelijk vol!
- Eli Stefan Dark - Halfvampier - Pebble.
- Kyle Logan Booth - Bloedsturen - Coockies.
- Nickolas Anderson - Soul (verbonden dier) - Nyan.
- Wolf Dunmond - Hallucinaties - Nyan.
- Carter Elijah Alexander Blackwell-Jones 'Alec Blackwell' - Herboren Egyptische God - Raziel.



Docenten: Tijdelijk vol!
- Katherine Black - Biologie en Toverdranken - Sirene en manipulatieve wil - Patholoog.
- Matthew Oliver Sanz - Engels - Mutant (Teleportatie, schild en manipulatie van metaal/ijzer) - Jolene.

Regels school.
- Leraren hebben een soort "schild" dus kunnen niet beïnvloed worden.
- Alle leerlingen hebben een eigen kamer en mogen hem naar hun eigen zin inrichten.
- Er zijn geen schooluniformen, maar elke leerling moet iets zwarts dragen met daarop het teken van de school.
- Er mag niet gevochten worden op school.
- Leerlingen die eruit gezet of een overtreden maken worden moeten minstens 2 uur nakomen.

Deze RPG bestond eerder, maar liep dood en is hier opnieuw geopend.

Begin: De eerste schooldag, vlak voor de eerste les. In de roosters staat wat de leerlingen hebben. Let op, ze zijn in klassen ingedeeld!
Niet alleen de gespeelde leerlingen zitten in het klaslokaal!

Rollentopic.
Rooster algemeen.
Rooster per klas.
Klassenindeling.

[ bericht aangepast op 17 maart 2013 - 21:13 ]

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Cybele Magnolic
Er verscheen een halve glimlach rond haar lippen toen hij zijn woorden uitsprak. 'Het is alsof je mijn gedachten leest,' gaf het meisje schaapachtig toe terwijl ze naar de andere kant van haar kamer liep om een zak winegums van haar bureau te pakken. Hoewel ze menselijk voedsel diep, diep walgelijk kon vinden - was het snoepgoed aardig eetbaar. Waarschijnlijk een zonde, of iets dergelijks. Er zat gewoon een apart, donker smaakje aan.
Ze stopte er enkele in haar mond voor ze de zak naar Alec uitstak. Puur uit beleefdheid, gezien hij ook niet veel van het ontbijt had gegeten.
'Ik zou je iets anders hebben aangeboden als ik meer zou hebben gelust.' Prevelde ze enigszins verontschuldigend, waarschijnlijk uit gewoonte. In Hades stond men op manieren. Buigen voor elkaar was van belang en beleefdheden waren tot in de puntjes geoefend. Misschien paste haar verschijning niet helemaal in deze wereld, maar ze zouden andersom ook niet erg thuishoren in de hare. Daarnaast was er niets waarvoor ze zou moeten veranderen.
Ze nam Alec nogmaals in zich op terwijl ze hem in probeerde te schatten. Hij was er mede dankzij hun kleine gesprekken, waarschijnlijk wel achter dat ze in ieder geval een demon was. Maar wat was Alec Blackwell? Ze had de roddels gehoord, de angst van de leerlingen geproefd, maar zover zij Alec nu had kunnen meemaken was hij niets om bang voor te zijn. Hoewel.. zou hij hetzelfde van haar vinden? Precies: die dingen waren niet in te schatten.
Daarnaast leek ze niet half op het monster dat ze kon zijn. Vergeleken met Alec was ze een kleine meid met een grote mond en een angstaanjagend gevoel voor donkere humor. Ze benijdde Alec om zijn donkere ogen. Zo fascinerend omdat ze zo onheilspellend donker waren, en dus wendde ze haar blik niet af.
Onbeleefd, misschien, maar hij leek zich daar ook geen zorgen om te maken.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

[I just kinda really like this gif... I have no frigging idea why.

Okay, ik heb enorm veel AHS gekeken vandaag, so it probably infects my writing. Soz. ]

Carter Elijah Alexander Blackwell-Jones.
"Het is alsof je mijn gedachten leest," zei Cybele. Alec wierp even een blik haar kant op. Eerlijk gezegd was hij teveel in gedachten verzonken om gepast te reageren. Zijn vaag verleden, wat niet meer leek te zijn dan een krankzinnige staar naar de witte muur tegenover hem terwijl de begeleiders die hem zouden moeten helpen, hem aankeken alsof hij van een angstaanjagende, vreemde planeet kwam waar iedereen een moordenaar was. Alec was geen moordenaar. Toch?
De jongeman schrok op toen Cybele een zak winegums voor zijn neus hield.
"Ik zou je iets anders hebben aangeboden als ik meer zou hebben gelust," prevelde het meisje.
"Maakt niet uit..." Alec sloeg de snoepjes beleefd, maar toch kortaf af. "Ik heb het niet zo op zoetigheden," mompelde hij. Vaag was hij er zich van bewust dat Cybele naar zijn ogen staarde.
Er was een deel van zijn geheugen dat zich leek vast te blijven klampen aan alle momenten waar hij was uitgebroken in krankzinnigheid en was gaan schreeuwen dat Ba weg moest gaan, zijn gedachten uit.
Wie doet hier nu melodramatisch, jongen?
Ik spreek mijn gedachten toch niet uit? dacht Alec geërgerd.
Tja, je houdt ze nu ook niet bepaald voor jezelf.
"Cybele, heb je je ooit gevoeld alsof je in tweestrijd bent met jezelf?" zei Alec zachtjes. Hij wist niet echt waarom hij het vroeg. Het was zijn dag niet. Zijn hoofd zakte wat schuin, alsof hij op zijn eigen schouder wilde leunen. Hij draaide zijn gezicht naar het meisje links van hem en haakte ongegeneerd zijn blik in de hare. "Alsof er iemand in je hoofd zit die constant tegen je praat? Je gedachten zijn niet meer voor jezelf, en als je even niet oplet dan kunnen al je diepste geheimen verraden worden." Alecs stem was amper een fluistering, angstaanjagend stil in de schemerige kamer. De jongeman kuchte even.
"Sorry, ik ben mezelf niet vandaag," mompelde hij. Was hij ooit wel eens zichzelf?

[ bericht aangepast op 15 maart 2013 - 22:42 ]

---

help

| Haha, je bent niet de enige. ^-^ dat is een awsume gif. Evan Peters all the way. |

Cybele Magnolic
Ze schudde enkele snoepjes in haar eigen hand toen Alec de zak afsloeg. Logische reactie, het was immers ochtend. Maar goed, voor haar maakte dat niet veel verschil.
''Cybele, heb je je ooit gevoeld alsof je in tweestrijd bent met jezelf?" Ze kantelde haar hoofd iets, zoals hij leek te doen. "Alsof er iemand in je hoofd zit die constant tegen je praat? Je gedachten zijn niet meer voor jezelf, en als je even niet oplet dan kunnen al je diepste geheimen verraden worden?'' Zoals ze altijd deed, overdacht ze zijn woorden fijn voor ze een antwoord probeerde te bevatten. Het was.. creepy dat deze jongen haar aan zichzelf deed denken en dat hij daarnaast vrij dicht bij haar eigen situatie leek te komen.
''Soms.'' Vertelde ze hem uiteindelijk. Een tikje zacht, misschien. Het was immers geen alledaagse vraag. ''Het lijkt me gewoon om een stemmetje te hebben dat zo nu en dan voor je beslist, maar ik heb niet het idee dat je het gewoonlijk menselijke gedrag bedoeld.'' Ze glimlachte zwak terwijl ze enigszins afgeleid met een lok van haar haren speelde. Een meisjesachtig iets dat ze normaliter nooit deed, en in zulke situaties toch leek te doen.
''Ik denk het wel, Alec. Ik voel me hier anders verre dan normaal, zelfs voor deze leerlingen. In Ha- Hel ben ik ook anders. Ik denk anders, ik denk gespleten.
Zelfs nu, in deze vertrouwde kamer met jou is diep hierbinnen een strijd bezig tussen licht en donker. De eeuwenoude, allom bekend strijd tussen een demon en engel. Vlak onder het oppervlak van mijn lichaam. En ik kan niets anders dan toekijken hoe het zich uitvecht, tot wie ik uiteindelijk verander. Goed of kwaad, levend of dood. Zeer depressief om aan te denken, vooral omdat licht en donker me overschaduwen. Ze kiezen voor me tot er niets meer te kiezen valt.'' Er rolde een lichte zucht over haar lippen voor ze opnieuw het besef nam om hem aan te kijken.
''Ja. Ik denk wel dat ik weet hoe het voelt om twee personen te leven.'' Antwoordde ze uiteindelijk. Misschien een tikje overbodig, hoewel ze het er voor de duidelijkheid aan toe wilde voegen.

[ bericht aangepast op 15 maart 2013 - 23:00 ]

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

[I'm tired. Ik ga morgen reageren, okay? ^^ First thing in the morning.

Slaapwel. (:]

---

help

| Slaap lekker! ^-^
Have a nice Evan Peters dream. |

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Carter Elijah Alexander Blackwell-Jones.
Cybele had haar hoofd iets gekanteld, zoals Alec zelf ook deed. Het duurde een tijdje voordat het meisje antwoord gaf op Alecs toch wat vreemde vraag.
"Soms," zei ze uiteindelijk, ook wat zachter dan normaal. "Het lijkt me gewoon om een stemmetje te hebben dat zo nu en dan voor je beslist, maar ik heb niet het idee dat je gewoon menselijk gedrag bedoeld." Alleen bedoel ik dat wel Het meisje speelde met een plukje van haar haren.
"Ik denk het wel, Alec. Ik voel me hier anders verre van normaal, zelfs voor deze leerlingen. In H Hel ben ik ook anders. Ik denk anders, ik denk gespleten. Zelfs nu, in deze vertrouwde kamer met jou is diep hierbinnen een strijd bezig tussen licht en donker. De eeuwenoude, alom bekende strijd tussen een demon en een engel. Vlak onder het oppervlak van mijn lichaam. En ik kan niet anders dan toekijken hoe het zich uitvecht, tot wie ik uiteindelijk verander. Goed of kwaad, levend of dood. Zeer depressief om aan te denken, vooral omdat licht en donker me overschaduwen. Ze kiezen voor me tot er niets meer te kiezen valt." Cybele zuchtte even en keek Alec opnieuw aan. "Ja. Ik denk wel dat ik weet hoe het voelt om twee personen te leven," antwoordde ze uiteindelijk. Alec dacht even na over haar woorden. Ze had het over goed en kwaad, licht en donker. Welk van de twee was hijzelf dan? Welk van de twee was Ba?
Het bleef stil in de kamer. Alec had niet meteen de behoefte om nog iets te zeggen.

[Flutpost, sorry. ><]

---

help

[Kan iemand reageren op Matthew hij staat een beetje voor een dode klas ;c]

(ik heb Nick de klas laten instormen Matthew kan daarop reageren.)

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

[Ik had eropgereageerd, maar Rosalie zit in de dode klas. Hahah ]

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

| Valt best mee. ^-^ |

Cybele Magnolic
Het was een aardig lange tijd stil, en Cybele vroeg zich af of Alec haar antwoord gepast vond. Of hij er iets aan had, wist ze niet. Ze was nu eenmaal niet zo goed in die kwesties. 'Toen ik vanochtend naast je besloot te zitten had ik verwacht dat je over alledaagse, menselijke jongensdingen zou beginnen. Maar Alec, ik moet zeggen dat je perfect zou zijn voor de kwesties hier beneden.' Er verscheen een halve glimlach rond haar lippen terwijl ze haar handen ineen vouwde.
'Maar goed, je wilt dus echt niet even ontsnappen aan dit alles? Zo vlak voor het jaar begint?' Ze kantelde haar hoofd iets en probeerde de eindeloze troosteloosheid in zijn donkere irissen te analyseren terwijl ze zijn antwoord afwachtte.
'Laat ik nu iemand zijn die een plek zonder tijd kent..' Ze glimlachte onschuldig terwijl ze zichzelf tegen een kast liet leunen. Ja, ze dacht aan Hades. Waarom? Misschien wilde ze zijn duisternis peilen, en misschien wilde ze gewoon wel even weg uit deze menselijke depressie. Daarnaast wilde ze iets doorgeven aan haar vader en om eerlijk te zijn beviel Alecs gezelschap haar wel.
'Alhoewel.. ik weet niet of je de juiste ruggengraat hebt voor die plek.' Ze glimlachte, terwijl ze hem bedachtzaam in zich opnam.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Carter Elijah Alexander Blackwell-Jones.
Het bleef nogal lang stil. Alec staarde wat voor zich uit.
"Toen ik vanochtend naast je besloot te zitten had ik verwacht dat je over alledaagse, menselijke jongensdingen zou beginen, maar Alec, ik moet zeggen dat je perfect zou zijn voor de kwesties hier beneden." Alec fronste zijn wenkbrauwen en keek haar aan. Hij had zijn armen over elkaar geslagen en leunde tegen de muur. Er stond geen glimlach om zijn lippen en er zat ook niet echt een glinstering in zijn ogen. Hij keek doodserieus. Hij wist niet echt wat hij moest verwachten van dit meisje...
"Maar goed, je wilt dus echt niet even ontsnappen aan dit alles? Zo vlak voor het jaar begint?" Alec moest toegeven dat hij nieuwsgierig was, maar ergens was hij ook bang. Wat als Hades een chaotische plek was? Hij was er haast zeker van dat één klein iets het voor hem kon verpesten en dan waarschijnlijk al helemaal voor Cybele.
"Laat ik nu iemand zijn die een plek zonder tijd kent..." Het meisje glimlachte even onschuldig. Alec had nog steeds de ietwat strenge blik op zijn gezicht.
"Alhoewel... Ik weet niet of je de juiste ruggengraat hebt voor die plek." Cybele keek hem bedachtzaam aan.
"Dat is iets wat je enkel te weten kan komen als je me meeneemt naar die plek." Het was eruit voordat Alec er erg in had. "Niet dat ik wanhopig graag naar de Hel wil."

---

help

[Graymark went Raziel.

En ik moet even melden dat ik vanaf woensdag examens heb en daarna ga ik naar Amerika voor twee weken. ^^]

[ bericht aangepast op 17 maart 2013 - 20:17 ]

---

help

Cybele Magnolic
Ze grinnikte zachtjes terwijl ze zich langzaam afzette van de kast waartegen ze tot noch toe had geleund. Ze liep naar de jongen toe, om vervolgens achter hem te gaan staan en op haar tenen te balanceren zodat ze bij zijn oor kon komen. Hij had lef gehad om zoiets tegen haar te zeggen. De gretigheid beviel haar wel.
'Voor de meesten geldt dat ik je zal moeten vermoorden voor ik je er naar toe kan brengen..' Haar stem klonk zacht, maar helder terwijl haar mondhoeken omkrulden tot een onvoorspelbare glimlach. Alec rook naar salie, gek genoeg. En hoewel ze normaal gezien helemaal niet zo van kruiden hield, moest ze bekennen dat het aardig bij hem paste.
'Gelukkig voor jou ben ik geen hele demon en kan ik je lang genoeg beschermen tegen de zwarte dood voor je ziel verdwaald raakt, daar beneden.' Ze sprak behoedzaam, voornamelijk omdat dit ook niet iets was dat ze dagelijks deed. Ze.. wilde het delen. Met hem. Omdat hij begreep, vond ze.
'Ik wil je waarschuwen, Alec. Allereerst voor alle dood, marteling en pijn die daar is. Er leven geen kleine, rode mannetjes. Geen duiveltjes met hoorns en een drietand.' Ze beet zacht op haar onderlip terwijl ze enige afstand van hem nam.
'Maar ik wil ook de mooie kant met je delen. De plek waar ik ben opgegroeid. Ik weet zeker dat je het prachtig zult vinden.' Ze glimlachte lichtelijk terwijl ze haar handen voor zich uit hield. Hij kon nog terug, als hij wilde.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

[Patholoog, zou je kunnen reageren met Lily? Ik zit er eigenlijk op te wachten...]

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

[Oh, oké. Sorry. Ik zal straks reageren.]

---

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt