[RPG] Mystic Institute - Topic 1. - Speeltopics

Mystic Institue, een instituut voor bovennatuurlijke en magische kinderen tussen de 14 en 20 jaar, gevestigd in Londen. De leerlingen hier zijn stuk voor stuk bijzonder, hebben elk een kracht of bovennatuurlijke identiteit. Hierdoor kunnen ze niet allemaal goed met elkaar overweg, maar door vreemde wezens die af en toe tevoorschijn komen en elke keer een leerling doodt, zijn de leerlingen van Mystic Institute gedwongen een team te vormen. Zal het hun lukken de vreemde wezens te overwinnen? En wie zijn die wezens eigenlijk?

Naam:
Leeftijd:
Bovennatuurlijke kracht/identitiet:
Nationaliteit:
Karakter:
Uiterlijk (met foto):
Uiterlijk bovennatuurlijke kracht/identiteit (als het van toepassing is):
Uitleg kracht/identiteit:
Extra:

Regels:
- 16+ en schelden mag, maar houdt het netjes.
- Niet pesten of buiten sluiten.
- Een minimaal van 10 zinnen.
- OCC altijd tussen haakjes.
- Je mag maximaal maar 3 personen maken.
- Bespeel alleen je eigen personage en respecteer anderen.
- Naam veranderingen en langdurige afwezigheden altijd melden.
- Reserveringen blijven 2 dagen staan, daarna vervalt hij automatisch.
- Na 10 rollen zit de categorie vol, je kunt pas weer een jongen of en meisje aanmaken als beide categorieën vol zijn.
- Denk goed na voordat je hieraan begint, want het heeft geen zin om er na een paar dagen al mee te stoppen.
- Alleen ik, Pebble maak nieuwe topics aan.

Meisjes: Tijdelijk vol!
- Lillith Aurora Kings - Fee - Pebble.
- Lily Sharp - Helderziende - Patholoog.
- Rosalie Lauren Angels - Zeemeermin - Coockies.
- Cybele Magnolic - Dochter van Lucifer - Phrases
- Rena Calanthe Thompson - Beheersing van vuur - Huoriel.



Jongens: Tijdelijk vol!
- Eli Stefan Dark - Halfvampier - Pebble.
- Kyle Logan Booth - Bloedsturen - Coockies.
- Nickolas Anderson - Soul (verbonden dier) - Nyan.
- Wolf Dunmond - Hallucinaties - Nyan.
- Carter Elijah Alexander Blackwell-Jones 'Alec Blackwell' - Herboren Egyptische God - Raziel.



Docenten: Tijdelijk vol!
- Katherine Black - Biologie en Toverdranken - Sirene en manipulatieve wil - Patholoog.
- Matthew Oliver Sanz - Engels - Mutant (Teleportatie, schild en manipulatie van metaal/ijzer) - Jolene.

Regels school.
- Leraren hebben een soort "schild" dus kunnen niet beïnvloed worden.
- Alle leerlingen hebben een eigen kamer en mogen hem naar hun eigen zin inrichten.
- Er zijn geen schooluniformen, maar elke leerling moet iets zwarts dragen met daarop het teken van de school.
- Er mag niet gevochten worden op school.
- Leerlingen die eruit gezet of een overtreden maken worden moeten minstens 2 uur nakomen.

Deze RPG bestond eerder, maar liep dood en is hier opnieuw geopend.

Begin: De eerste schooldag, vlak voor de eerste les. In de roosters staat wat de leerlingen hebben. Let op, ze zijn in klassen ingedeeld!
Niet alleen de gespeelde leerlingen zitten in het klaslokaal!

Rollentopic.
Rooster algemeen.
Rooster per klas.
Klassenindeling.

[ bericht aangepast op 17 maart 2013 - 21:13 ]

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Cybele Magnolic
Hoewel de school iedere vorm van ontsnapping probeerde te beletten, kon ze het toch echt niet tegenhouden zo nu en dan naar Hades te willen verdwijnen. Cybele bleef de rechtvaardige prinses van de Hel, en dat was niet enkel omdat ze de juiste gaven bezat. Haar vader was geen makkelijk man, maar dat zou geen enkele sterveling hier kunnen begrijpen. Een beverige zucht verliet haar mond dan ook toen ze de vaste grond van haar kamer onder haar voeten voelde. Allereerst zou ze zich opfrissen en schone kleding aantrekken, voor ze zich tot haar afwezigheid zou keren. Ze verliet haar kamer en voegde zich tussen de lege gangen, het oude gedeelte van de school hulde zich nog altijd in het licht van likkende toortsen. Ze liep hier in ieder geval om mevrouw Bourdon te ontlopen, die ongetwijfeld over haar absentie was ingelicht. Ze rolde kort met haar ogen voor ze haar vingers langs diverse deuren liet glijden. Als ze zich niet vergiste waren dit de vertrekken van leraren. Als ze dan toch al gezocht werd, kon ze zich toch net zo goed verbergen op een plek vlak onder hun neus? Een tevreden glimlach dwong haar mondhoeken omhoog toen ze een geschikte kamer op het oog had gekregen. Er drongen flarden muziek langs de deur, dus mevrouw Bourdon leek het in geen geval. Zo onschuldig mogelijk tikte het meisje dan ook tegen de deur.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Matthew Oliver Sanz

Mijn haar is nog nat van het douche en ik neem de moeite dan ook niet het te drogen. Ik pak uit de kast een straks wit shirt en een lichte spijkerbroek met hier en daar scheuren erin. Ik trek simpele schoenen aan en spuit wat aftershave en deodorant op voor ik op bed ga zitten en mijn gitaar pak die tegen de muur aan stond. Ik sluit mijn ogen en raak elke snaar apart aan om te weten hoe onzuiver hij is. Ik hou mijn ogen gesloten terwijl ik begin met stemmen. Ik hate het als hij vals was en met mijn ogen dicht kon ik me beter op het geluid concentreren. Ik draai wat aan de snaren tot ze allemaal zuiver waren. Dan begin ik pak met spelen. Een paar niet zo opvallende riedeltjes. Als ik geen engels zou geven zou ik muziek docent willen worden. Ik heb beide gestudeerd dus het zou altijd nog kunnen. Ik pak mijn kapo en plectrum voor ik begin te spelen. Pumped up kick by foster the people. Ik speel het intro en zing dan met het nummer mee. 'Robert got a quick hand' Ik stop echter weer als er op de deur geklopt word. Ik leg mijn gitaar neer en sta op. Ik open de deur en zie een meisje. 'Hello, kan ik je helpen?'

[ bericht aangepast op 2 april 2013 - 15:01 ]

Cybele Magnolic
Het meisje kon hem vertellen dat ze alles behalve een jonge, niet onaantrekkelijke, jongeman had verwacht. Haar lippen veerden dan ook niet lang na zijn woorden omhoog in haar vertrouwde, onschuldig uitdagende, glimlach. Ze was er vrijwel zeker van de man niet te kennen, maar kon daarnaast ook aanpunten dat hij niet geheel de leraar was waarop ze had gehoopt. Nam nu meneer Weaver: een engerd van een man, maar wel betrouwbaar en loyaal aan haar wensen.
Ze schudde haar hoofd bij het idee, hoewel ze zich al snel opnieuw bewust werd van de situatie. Het geklik van hakken op de stenen vloeren die over de gang kronkelden zorgden ervoor dat ze haar ogen kort samen kneep, voor ze met kortbondige bewegingen de kamer van de man binnenviel en de deur achter haar sloot. Mevrouw Bourdon, zoals ze had kunnen verwachten. Haar vingers gleden verontschuldigend door haar lokken terwijl ze haar ogen bedachtzaam op de man vestigde. 'Het spijt me enorm, meneer, maar ziet u: ik lijk maar niet te kunnen wennen aan deze school en de onderdirectrice is geen fan van mijn.. familie,’ bij het gebrek aan het juiste woord, glimlachte ze schaapachtig voor ze zich dichterbij waagde, '-mevrouw Bourdon is daarnaast een tikje terughoudend als het op mijn verschijning bij de leerlingen aankomt dus ik hoopte min of meer dat u dit door de vingers zou kunnen zien.' Ze zou geen moeite hoeven doen om uit deze situatie te komen, maar ergens leek dit hier alles behalve een straf. De man was nota bene aantrekkelijk, en van wat ze had kunnen horen had hij een bijzonder aangenaam accent. Daarnaast wist ze dat ze met haar voorkomen aardig veel mannen in de pan wist te krijgen, hoewel het haar had verbaasd dat Alec haar niet was komen opzoeken. Die gedachten schudde ze echter van zich af toen ze haar hand naar de man uitstak. 'Cybele. Cybele Magnolic.' Prevelde ze met een bedenkelijke glimlach. Ze wist niet of hij al ingelicht was over haar achtergrond, en anders was hij vrij om de verhalen te horen die de school in de loop der jaren van haar had verzameld. Ze kon goed gezelschap zijn, als het haar uitkwam. Iets dat in de meeste gevallen niet voorkwam.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Rosalie Lauren Angels

Doelloos dwaal ik door de school. Ik heb mikm tas om mijn schouder en een boek in mijn hamd. Ik kan beter niet naar buiten gaan, want het zou elk moment kunnen regenen. Vol interesse lees ik het boek. De omgeving glijdt totaal langs me heen, het verbaasd me dan ook dat ik nog geen een keer oo iemand ben geknald. Ik loop rustig door en haal even een hand door mijn lokken. Het is grappig om dit verhaal te lezen, aangezien het ovwr mezelf gaat. Nou ja, soort van. Over zeemeerminnen gaat het. Het boek heeft vele dingen fout, daarom haat ik het boek, maar de verhaallijn is mooi. Een liefde tussen een jongen en een meisje. Onmogelijke liefde. Het is om te lachen. Ik zal niet verliefd worden, nooit. Ineens knal ik bovenop iemand. Ik val terug op de grond, mijn boeken liggen verspreid op de grond en mijn leesboek ligt ergens op de grond, maar ik weet niet waar. Verward kijk ik naar degene persoom voor me en bijt op mijn lip.
'Sorry,' stamel Ik.

[Kan ik doen dat Rosalie tegen Eli is opgelopen?]

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

[Wat zal ik met Kyle doen? ]

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

[Kom ook naar Lilith, daar ben ik nog steeds op aan 't wachten.]

---

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

Coockies schreef:
[Wat zal ik met Kyle doen? ]

[Jaaaaa, kom ook naar Lillith! (:
Dan wacht ik daar even op met reageren, dat komt beter uit. Ik dacht trouwens al dat ik gereageerd had, sorry!
Ik ga zo snel mogelijk posten!]

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

[Heb ke reactie van Rosalie gelezen? Zo ja, vind je het goed dat ze tegen Eli opbotst? Dan komt Kyle eraan (: ]

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Coockies schreef:
[Heb ke reactie van Rosalie gelezen? Zo ja, vind je het goed dat ze tegen Eli opbotst? Dan komt Kyle eraan (: ]

[Ja, die heb ik gelezen en natuurlijk is dat goed! (:
Maar ik post dan waarschijnlijk morgen, anders overmorgen weer, want ik ben nu echt kapot op.
Good night! x]

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Kyle Logan Booth

Verveeld slenter ik door de gangen. Ik had geen zin om naar mijn kamer te gaan en daar in mijn eentje te zitten, buiten was ik al de hele middah geweest, kantine wilde ik niet loner in mijn eentje zitten, ik had genoeg van het zoeken naar andere, de bibliotheek was geen plek voor mij. Dus ik was chagrijnig, negatief, een loner en ik was bezig met niks. In mijn chagrijnige bui is het waarschijnlijk beter dat ik alleen ben, maar misshien heb ik nu even iemand nodig die dat humeur weg weet te halen. Ik zucht en loop tergend langzaam de trappen op. Ik voelde me uitgeput, ook al had ik niks gedaan de hele
Tijd. Letterlijk niks. In de lessen niks, vrije tijd niks. Helemaal niks. Boven loop ik richting de kleedkamers. Oo automatische piloot haal ik hier en daar op nieuwkomers mijn kracht uit. Dat was ook iets wat me opvrolijkte, alleen was dat slecht. Ineens herken ik Lily. Ik grijns even. 'He Lily,' begroet ik haar. 'Wacht je oo Lillith?' Ik trek mijn wenkbrauw op en besluit gewoom de deur open te doen. 'Hallo Lillith. Goedemorgen, middah of avond wat het ook is.' Iklaat me
Op haar bed vallen en sluit mijn ogen.

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

[Slaaplekker!]

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Matthew Oliver Sans

Haar glimlach was werkelijk prachtig waardoor ik stil bleef. Uit het niets viel ze zowat mijn kamer in en trok de deur vlug dicht ''Het spijt me enorm, meneer, maar ziet u: ik lijk maar niet te kunnen wennen aan deze school en de onderdirectrice is geen fan van mijn.. familie,’ Ik kan alleen maar naar haar luisteren en frons kort. '-mevrouw Bourdon is daarnaast een tikje terughoudend als het op mijn verschijning bij de leerlingen aankomt dus ik hoopte min of meer dat u dit door de vingers zou kunnen zien.' Voor ik iets kan zeggen steld ze zich. 'Cybele. Cybele Magnolic.' Prevelde ze met een bedenkelijke glimlach. Ik schud even met mijn hoofd om wakker te worden. 'Matthew Sanz.' Ik schud haar hand. 'Waarom verstop je je hier en niet op je eigen kamer?' Ik keek haar lachend aan. Ik mocht haar wel. Ze was niet te braaf zal ik maar zeggen. 'Ach het doet er niet zo veel toe. Je kunt hier wel even blijven al moet je dat tegen niemand zeggen voor ze verkeerde dingen gaan denken.' Ik ga op bed zitten. 'En waarom ben je hier precies? Wat is je gave als ik vragen mag?' Ik pak de gitaar weer op en speel een zachte achtergrond melodie. Ik kijk haar vragend aan. 'Je mag trouwens best gaan zitten hoor.'

Cybele Magnolic
'Matthew Sanz.' Mijn lippen krulden om tot een bedachtzame glimlach toen ik de naam een paar keer in gedachten had herhaald. De klank beviel me, kon ik hem vertellen. 'U bent mijn nieuwe docent Engels, neem ik aan?' Mijn wenkbrauwen krulden verontschuldigend samen terwijl ik zijn hand door de mijne liet glippen, voor ik deze uit beleefdheid terug trok.
'Waarom verstop je je hier en niet op je eigen kamer?' Het feit dat de man in het bezit van intelligentie leek, zou het niet meer dan beleefd zijn om zijn vragen te beantwoorden - hoewel ik, uiteraard, grip op de situatie zou willen houden.
'Ach, u weet hoe de oudere generatie leraren is,' een lichte knipoog ontsnapte aan mijn gelaat, voor ik mijn lippen vriendelijk tuitte, '-de eerste plek waar ze zullen kijken is mijn kamer. Ik denk dat deze ruimte een stuk minder gewaagd zou zijn voor hen.' Ik schonk de man een glimlach voor ik zijn aanbod om te gaan zitten, onschuldig aannam. Daarnaast zou ik mezelf enkel beter presenteren als ik hem zijn vragen wél zou antwoorden. Een oude, zeer gemakkelijk etiquette.
'En waarom ben je hier precies? Wat is je gave als ik vragen mag?' Zijn nieuwsgierigheid maakte hem sympathiek, en die eigenschap misstond hem niet. Een tedere glimlach verscheen dan ook rond mijn lippen toen ik mijn ene been over het andere sloeg, en mijn handen bedachtzaam in mijn schoot vouwde. Het bed was niet oncomfortabel, en bovendien was ik graag dicht bij mijn dekmantel. Iets aan het toeval overlaten, zou in dit geval fataal kunnen zijn voor mij.
'Uw precisie charmeert u, meneer Sanz.' Mijn vingers gleden kort langs een losgeschoten pluk, voor ik mijn ogen op die van Martthew richtte.
'Maar omdat u zo vriendelijk bent geweest, lijkt het me een zeer eerlijke compromis om u te vertellen wie ik ben.' Het feit dat mijn gaven niets meer dan mijn hele ik waren, maakte dingen gecompliceerd.
'Goed, van wat ik heb kunnen zien bent u geen onintelligent man. Waarom raadt u niet zelf wie ik ben, en wat ik kan?' Een enigszins uitdagende glimlach verscheen rond mijn lippen toen ik mijn vingers kort over de plooien van mijn zwarte rok liet glijden.
'Mijn naam is Cybele Magnolic. Beide staan voor Bloem des Doods. Ik was veertien toen ik deze school voor het eerst bezocht. Helaas heb ik niet veel lessen kunnen bijwonen in de jaren die ik op deze school heb gespendeerd. Naast deze school, heb ik namelijk zeer dringende taken die ergens ver weg op mijn wachten. Ik ben een persoon met veel macht, en ik ben daarnaast een bijzondere trofee voor de school..' Ik pauzeerde kort om te zien of Matthew al enige ingeving had gekregen, maar besloot uiteindelijk toch nog iets toe te voegen. 'Mijn laatste hint is een tipje van de sluier. Gezien ik en alleen ik zoiets zou kunnen doen en er mee zou wegkomen..' Ik glimlachte onschuldig voor ik de afstand tussen Matthew en mij verbrak en mijn lippen niet lang daarna zeker maar teder tegen die van de jongeman plaatste. De kus was kort, hoewel ik slechts millimeters naar achter week om te kunnen zien of hij het al had gevonden. 'Ik sta om diverse redenen bekend als de gever van de kus des doods, meneer Sanz,' prevelde ik vriendelijk, voor ik achterover leunde en mijn vingertoppen kort tegen mijn lippen drukte. Kus des doods was een incident geweest, vorig jaar. Gezien enkele jongens verdwenen voor ze dood werden teruggevonden ergens in de school. Het was in mijn donkere periode geweest, waarop ik niet had geweten over de controle van mijn krachten. Arme jongens.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Matthew Oliver Sanz

'Matthew Sanz.' Ze glimlachte bedachtzaam. 'U bent mijn nieuwe docent Engels, neem ik aan?' Ze schudden mijn hand terwijl ze dit vroeg. Ik knik langzaam. ‘Dat klopt ja.’ Ik kan mijn ogen niet van haar afhouden. Ze leek me te hypnotiseren met haar mysterieuze gedrag. Het was waar wat ze zeiden. Wij mannen hielden we van iets dat hard to get was. Zelfs al was het mijn leerlinge die ik totaal niet op zo’n manier mocht en kon bekijken. 'Waarom verstop je je hier en niet op je eigen kamer?' Ik kijk haar vragend aan. 'Ach, u weet hoe de oudere generatie leraren is,' Ze knipoogte naar me voor ze verder ging. '-de eerste plek waar ze zullen kijken is mijn kamer. Ik denk dat deze ruimte een stuk minder gewaagd zou zijn voor hen.' Ze komt naast me op bed zitten waarna ik verder vraag. 'En waarom ben je hier precies? Wat is je gave als ik vragen mag?' Ze sloeg haar benen over elkaar en vouwde haar handen onschuldig in haar schoot. Ze was misschien gevaarlijker dan ik zou denken. Hoe beter hun manieren hoe meer ik ze wantrouwde. 'Uw precisie charmeert u, meneer Sanz. Maar omdat u zo vriendelijk bent geweest, lijkt het me een zeer eerlijke compromis om u te vertellen wie ik ben.' Ik leun wat naar achter en kijk naar haar. Ik weet niet goed wat ik moet verwachten bij dit plaatje. Soms zag je het van een kilometer afstand al maar zij is anders… Mysterieus zoals ik al eerder zei. 'Goed, van wat ik heb kunnen zien bent u geen onintelligent man. Waarom raadt u niet zelf wie ik ben, en wat ik kan?' Die glimlach maakte me nog nieuwsgieriger. Hij was uitdagend maar niet té, zeker niet op de manier waarop uitdagend soms gezien word. Het leek eerder alsof ze genood van het spelletje dat we speelde. 'Mijn naam is Cybele Magnolic. Beide staan voor Bloem des Doods. Ik was veertien toen ik deze school voor het eerst bezocht. Helaas heb ik niet veel lessen kunnen bijwonen in de jaren die ik op deze school heb gespendeerd. Naast deze school, heb ik namelijk zeer dringende taken die ergens ver weg op mijn wachten. Ik ben een persoon met veel macht, en ik ben daarnaast een bijzondere trofee voor de school..' Ze pauzeerde even en ik liet haar woorden tot me doordringen. Mijn eerste ingeving kon wel eens correct zijn. Ze was zeker gevaarlijk. ‘Mijn laatste hint is een tipje van de sluier. Gezien ik en alleen ik zoiets zou kunnen doen en er mee zou wegkomen..' Ze glimlachte onschuldig waardoor ik direct op mijn hoede was. Kort en teder drukte haar lippen tegen die van mij en liet me totaal in verwarring achter. Moest ik boos worden? Ik deed niets, zat enkel stil en dacht diep en hard na. Haar gezicht was maar een paar millimeter bij mij vandaan maar het stoorde me niet. 'Ik sta om diverse redenen bekend als de gever van de kus des doods, meneer Sanz,' Zei ze zacht maar vriendelijk waarna ze weer naar achter leunde. Ik kijk voor me uit. In gedachten verzonken. Wat voor een wezen kon ze zijn.. 100% menselijk waren we allemaal niet mijzelf zag ik eerder als een soort mutant. Haar naam stond voor Bloem des Doods.. Erg duister. Ze was de gever van de kus des doods. Kus des doods? Moest ik me nu zorgen maken? Ik denk het niet. Hoewel ik er zeker van was dat ze het totaal geen probleem zou vinden mensen te doden wist ik ook dat ze dat nu niet gedaan had. Doden.. Een van haar gaves als ik het zo moest zien. Ik bekeek haar. De dood was zeker niet onaantrekkelijk wat ook wel moest zijn. De meeste vleesetende planten waren ook prachtig. ‘Lucifer.’ Zeg ik dan zacht. ‘Je bent de dochter van Lucifer is het niet?’ Ik kijk naar haar. Ik was altijd goed geweest in raadsels al had ik stiekem al iets over haar gehoord.

Lilith Aurora Kings. - Fee. - Room. -bathroom.
Kreunend draaide ik me om en knipperde moeilijk tegen het licht. De stem van Lily had me wakker gemaakt. 'Lily, kom op,' kreunde ik, terwijl ik mijn deken nog wat verder over mijn schouders trok. 'Kan dit niet straks? Ik wil slapen.'
Ik had geen idee hoe laat het was, maar wat ik wel wist was dat ik gisterenavond veel eerder naar bed had moeten gaan, in plaats van dat spannende boek uitlezen. Nu was ik enorm moe en lag nog in bed, terwijl Lily voor mijn deur op me stond te wachten. Ik zuchtte zacht en sloot mijn ogen weer voor een seconde, terwijl ik mijn rug naar de deur toe draaide, in de hoop dat ik gedroomd had dat Lily voor mijn deur stond en het gewoon een waanbeeld was geweest.
'Hallo Lily,' hoorde ik toen ineens. Het was Kyle. 'Wacht je op Lilith?' Ik hoopte even dat de twee me met rust zouden laten en zouden vertrekken, maar toen hoorde ik mijn deur open gaan. Shit, niet dus. 'Hallo Lilith. Goedemorgen, middag, avond, wat het ook is.' De stem van Kyle kwam van dichtbij en ik voelde mijn bed induiken, als teken dat hij naast me was komen liggen. Ik opende mijn ogen weer en draaide me om. 'Kyyyyyyyle,' zuchtte ik zacht en leunde met mijn voorhoofd tegen zijn borst. 'Ik wil mijn bed niet uit,' zei ik als een klein kind, waarna ik kort even giechelde. Ik stak mijn hand op en zwaaide naar Lily.
Normaal zagen mensen er 's ochtends niet uit, met kleine ogen van de slaap en hun haar door de war. Dat was in mijn geval ook zo, maar doordat mijn moeder een fee was, en ik qua uiterlijk nogal veel op haar leek, was ik dus ook 's ochtends best aantrekkelijk, zonder dat ik iets gedaan had. Hier was ik nu dus best blij mee, aangezien Kyle en Lily nu in mijn kamer stonden, volledig aangekleed en klaar, terwijl ik nog in mijn pyjama in bed lag, net wakker.

[Eli komt morgen!]

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel