[RPG] Mystic Institute - Topic 1. - Speeltopics

Mystic Institue, een instituut voor bovennatuurlijke en magische kinderen tussen de 14 en 20 jaar, gevestigd in Londen. De leerlingen hier zijn stuk voor stuk bijzonder, hebben elk een kracht of bovennatuurlijke identiteit. Hierdoor kunnen ze niet allemaal goed met elkaar overweg, maar door vreemde wezens die af en toe tevoorschijn komen en elke keer een leerling doodt, zijn de leerlingen van Mystic Institute gedwongen een team te vormen. Zal het hun lukken de vreemde wezens te overwinnen? En wie zijn die wezens eigenlijk?

Naam:
Leeftijd:
Bovennatuurlijke kracht/identitiet:
Nationaliteit:
Karakter:
Uiterlijk (met foto):
Uiterlijk bovennatuurlijke kracht/identiteit (als het van toepassing is):
Uitleg kracht/identiteit:
Extra:

Regels:
- 16+ en schelden mag, maar houdt het netjes.
- Niet pesten of buiten sluiten.
- Een minimaal van 10 zinnen.
- OCC altijd tussen haakjes.
- Je mag maximaal maar 3 personen maken.
- Bespeel alleen je eigen personage en respecteer anderen.
- Naam veranderingen en langdurige afwezigheden altijd melden.
- Reserveringen blijven 2 dagen staan, daarna vervalt hij automatisch.
- Na 10 rollen zit de categorie vol, je kunt pas weer een jongen of en meisje aanmaken als beide categorieën vol zijn.
- Denk goed na voordat je hieraan begint, want het heeft geen zin om er na een paar dagen al mee te stoppen.
- Alleen ik, Pebble maak nieuwe topics aan.

Meisjes: Tijdelijk vol!
- Lillith Aurora Kings - Fee - Pebble.
- Lily Sharp - Helderziende - Patholoog.
- Rosalie Lauren Angels - Zeemeermin - Coockies.
- Cybele Magnolic - Dochter van Lucifer - Phrases
- Rena Calanthe Thompson - Beheersing van vuur - Huoriel.



Jongens: Tijdelijk vol!
- Eli Stefan Dark - Halfvampier - Pebble.
- Kyle Logan Booth - Bloedsturen - Coockies.
- Nickolas Anderson - Soul (verbonden dier) - Nyan.
- Wolf Dunmond - Hallucinaties - Nyan.
- Carter Elijah Alexander Blackwell-Jones 'Alec Blackwell' - Herboren Egyptische God - Raziel.



Docenten: Tijdelijk vol!
- Katherine Black - Biologie en Toverdranken - Sirene en manipulatieve wil - Patholoog.
- Matthew Oliver Sanz - Engels - Mutant (Teleportatie, schild en manipulatie van metaal/ijzer) - Jolene.

Regels school.
- Leraren hebben een soort "schild" dus kunnen niet beïnvloed worden.
- Alle leerlingen hebben een eigen kamer en mogen hem naar hun eigen zin inrichten.
- Er zijn geen schooluniformen, maar elke leerling moet iets zwarts dragen met daarop het teken van de school.
- Er mag niet gevochten worden op school.
- Leerlingen die eruit gezet of een overtreden maken worden moeten minstens 2 uur nakomen.

Deze RPG bestond eerder, maar liep dood en is hier opnieuw geopend.

Begin: De eerste schooldag, vlak voor de eerste les. In de roosters staat wat de leerlingen hebben. Let op, ze zijn in klassen ingedeeld!
Niet alleen de gespeelde leerlingen zitten in het klaslokaal!

Rollentopic.
Rooster algemeen.
Rooster per klas.
Klassenindeling.

[ bericht aangepast op 17 maart 2013 - 21:13 ]

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

(Ik heb Wolf of Nickolas voor je )

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

[Rosalie of Kyle zijn ook nog beschikbaar (: ]

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

[Oeh, dit is lastig. Ik zit trouwens aan een tafel dus jullie mogen er zo bij komen ]

---

I'd rather die my way, than live yours.

[Sorry, I'm busy. ><]

Carter Elijah Alexander Blackwell-Jones.
Cybele keek doordringend terug. Alec keek alsof hij zich verveelde.
"Ik ben hier niet veel op school geweest," prevelde het meisje vlak. Haar blik gleed even over Alecs gezicht, maar vestigden zich dan uiteindelijk weer bij zijn ogen.
Alec haalde zijn schouders op en richtte zijn aandacht weer op zijn mok thee.
Vind je een tas serieus interessanter dan dat kind? Jij begrijpt ook niets van lol.
"Hou je kop," prevelde Alec tegen zichzelf. Het klonk zo stil dat hij betwijfelde of iemand anders dan hij het had gehoord. Het drong ook tot hem door dat hij Arabisch had gesproken, een taal die Ba zelf ook altijd sprak.
Alec tikte ongeïnteresseerd met zijn nagels tegen de tas. Hij dacht na over wat hij hier nog deed. Wat moest hij anders doen? Als een loner op zijn kamer gaan zitten? Hij was sowieso al niet erg sociaal.

---

help

Nickolas Anderson ||Soul
Ik besloot gewoon naar een tafel te gaan en te vragen of ik er bij mocht zitten.
Anders ging ik lekker op de grond zitten om te eten ,dat was ook een optie.
Een beetje verder zie ik een tafeltje ,met maar 1 persoon ,dus ging ik er al slenterend naartoe met Polar achter me aan.
"Euh ,hoi ,is deze plaats bezet?"vroeg ik het meisje aan de tafel dan. Ze was ouder dan mij zo te zien. Ik glimlach lichtjes in de hoop dat ik aan deze tafel mocht zitten.
Ik zal de volgende keer ,vroeger mijn wekker mogen zetten denk ik,want anders ging er niet zo veel van ontbijten komen denk ik.
Ik frunikte even aan mijn polbandje en wachtte op een antwoord van het meisje.


(sorry dat het zo kort is )

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Matthew Oliver Sans

'Maar ik heb wel andere dingen waar ik goed in ben, zoals mijn vak. Maar vergeet niet, het is een heel omvangrijke gave. We kunnen zelfs eens een keertje zien welke gave sterker is, jouw natuurlijk schild of mijn manipulatie.' Ik haal mijn schoduers op en glimlach. 'We zullen wel een keer kijken. Ik ben zelf niet echt het competatieve type.' Antwoord ik en ga zitten. Ik kijk vast naar de lijst met namen.. Dit zou het moeilijkste zijn. Namen onthouden daar was ik echt vreselijk slecht in.

| Me too. |

Cybele Magnolic
Mijn ogen gleden voor een kort moment wederom door de grote eetzaal. Hier en daar stonden enkele leraren - voornamelijk bij de deuren - om er op toe te zien dat er geen incidenten plaats vonden. Ik kon het niet laten om mijn lippen hierbij tot een glimlach te vormen.
Ik kon me best voorstellen waarom de mensen Alec aangaapten. Hij leek van nature in ieder geval een zeer afstotende sfeer uit te stoten. Of hij dat met doel deed, maakte me eigenlijk niet eens iets uit.
Was ik niet degene die graag naar juist die mensen toe trok? Ja, waarschijnlijk wel. Enigszins verveeld bij gebrek aan actie in de rumoerige eetzaal, haalde ik een hand door mijn lokken.
Ik vroeg me af of Alec echt zo donker was - of dat hij zich enkel zo opstelde. Ik was zelf niet één van de sociaalste mensen, maar ik vond mezelf toch redelijk echt. Ik was nu eenmaal dat kreng dat je graag de stuipen op het lijf jaagde. Het was een aangeboren gewoonte, hoogstwaarschijnlijk. En hetgeen dat niemand ooit zou begrijpen, was dat ik me er echt mee vermaakte. Ik had zelfs enige sympathie aangenomen voor de menselijke angsten. Zo onschuldig, angsten voor dingen die in mijn wereld niet bestonden en dus probeerde ik ze te begrijpen. Ik was immers niet.. menselijk.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Katherine Black

'Och,' zei ik. 'Het hoeft niet. Ik ben alleen wel eens benieuwd. Hier op school gaat het alleen om het versterken en niet andersom. En hierbuiten zijn nauwelijks mensen met een gave. Als ik met een man uit wil gaan, moet ik mijn gave geheim houden. Weet je hoe vermoeiend dat is?' Dramatisch zuchtend zakte neer op zijn bureau en keek met hem mee op de lijst. Ik wees op de bovenste. 'Let goed op hem, hij kan af en toe wat uithalen.' Mijn vinger ging naar de volgende. 'Redelijk stil, maar heeft toch aandacht nodig, haar Engels is niet geweldig.' Ik keek hem aan. 'Zal ik verder gaan?'

---

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

Rena Calanthe Thompson

Al kauwend op mijn croissant merkte ik dat er een jongen naast mij was komen te staan. Onderzoekend gleed haar blik over hem heen. De jongen lijkt jonger dat haar, wat goed kan aangezien ze hem niet herkend van de lessen. Tijdens de pauze's en bij het ontbijt let ze vaak niet op anderen om zich heen, tenzij ze initiatief nemen en bij haar komen zitten.
''Natuurlijk mag je hier zitten,'' antwoorde Rena zijn vraag. Ze tovert een glimlach tevoorschijn en tikt met haar hand op de plaats naast haar. Haar ogen glijden over hem heen. De jongen heeft bruin haar met blauwe ogen, een van de zeven schoonheden. Achter hem ziet ze een dier met een dikke, witte vacht.
''Ooh, een vos!'' kirt ze. Rena is gek van vossen. Ze zijn slimme, sluwe wezens, maar ook erg gelant. Ze glimlachte naar de vos en draaide haar hoofd weer bij. Ze had geen haast, aangezien ze het eerste uur toch vrij was, maar wilde nog van de ochtend kunnen genieten, dus ging snel verder met haar croissantje.

---

I'd rather die my way, than live yours.

Matthew Oliver Sanz

'Het hoeft niet. Ik ben alleen wel eens benieuwd. Hier op school gaat het alleen om het versterken en niet andersom. En hierbuiten zijn nauwelijks mensen met een gave. Als ik met een man uit wil gaan, moet ik mijn gave geheim houden. Weet je hoe vermoeiend dat is?' Ze zuchtte en ging op mijn bureau zitten. Ik kijk haar met een fronsje aan en kijk dan weer met haar mee. Ze vertelde wat over de eerste twee namen en keek me toen aan. 'Zal ik verder gaan?' Ik schud mijn hoofd. 'Ik beoordeel mijn leerlingen liever zelf.' Ik glimlach kleintjes. 'Maar bedankt voor het aanbod dat was aardig van je.'

Nickolas Anderson ||Soul
''Natuurlijk mag je hier zitten,'' zei het meisje en ik glimlach naar haar.Ze tikte met haar hand naast haar en ik neem daar plaats.
''Ooh, een vos!'' kirt ze als ze Polar opmerkt. Ze glimlachte naar hem en at dan weer verder.
Polar komt op mijn schoot springen ,en ik heef hem zijn sneetje ham en ik neem daarna dan mijn broodje ,waarna ik er rustig van eet.
"Ik ben trouwens Nickolas ,en dat is Polar."stel ik ons dan voor aan het meisje.
Ik kon het beste nu mensen leren kennen en er mischien vrienden mee worden.
Ik at weer verder van mijn broodje en keek dan naar Polar die een beetje rond aan het snuffelen was.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Carter Elijah Alexander Blackwell-Jones.
Gast, jij snapt er ook echt niets van hé? De stem in Alecs hoofd gniffelde. Alec rolde met zijn ogen en zuchtte. Het moest er vreemd uitzien. Het kon Alec niet echt iets schelen. Soms begrijp ik jou echt niet. Wel, ik begrijp de mens sowieso al niet.
Waarom ben je dan... Hier? Hij kreeg geen antwoord. Ze wisten het sowieso beiden al. De barrière tussen Alec en Ba was flinterdun. Het kostte maar één klein foutje of het was al te laat, maar Alec was rustig vandaag. De kans was klein dat er iets zou gebeuren.
Als je me nu héél even l-
Nee. De stem protesteerde nog, maar hij klonk heel ver weg en verdween uiteindelijk. Alec haalde even een hand door zijn haar.
"Dus, waarom zit je hier?" vroeg Alec toen. Als hij hier dan toch bleef zitten kon hij net zo goed sociaal doen dan bewegingsloos voor zich uit staren met allerei blikken op hem gericht. "Ik bedoel hier, aan deze tafel. Niet hier op school." Het kon hem niet echt schelen waarom mensen hier op school zaten. Het kwam toch alleen maar opschepperig over. 'Ik heb de kracht om blablablablabla' enzovoort. Nee.

---

help

Cybele Magnolic
Ik had de vraag ergens wel verwacht, hoewel ik enigszins verrast was door de ongepaste vraag. Maar dat kwam dan misschien omdat ik in Hades werd behandeld als een prinses. Uiteraard verwachtte ik het respect niet van deze leerlingen, noch de leraren. In hun ogen was ik één van hen en wie was ik om die zoete zeepbel te doorprikken?
'Je kent madame Bourdon?' In een overbodig gebaar gleden mijn vingers voor een kort moment van mijn schoot om naar één van de deuren te wijzen.
'Normaliter houden ze me graag weg van drukte, of enig gezelschap waar leerlingen bij betrokken zijn. Ik verbaas me dat ze me juist nu in de ontbijtzaal willen hebben.' Ik haalde mijn schouders enigszins verveelt op en dacht na over een makkelijker onderwerp. Dat bleek nog verrassend moeilijk, gezien Alec me geen persoon leek om een nutteloos gesprek mee te voeren.
'Dus, hoe komt het dat alle ogen zo nu en dan naar deze tafel dwalen. Door jou?' Het was niet eens mijn humeurige, vlakke stem. Misschien was ik wel echt geïnteresseerd. Misschien enkel omdat ik nooit in de eetzaal verscheen en de meesten nu verwachtten dat er ineens doden zouden vallen, of zoiets. Ergens maakte het me geen bal meer uit wat er in hun simpele gedachten omging.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Carter Elijah Alexander Blackwell-Jones.
"Je kent madame Bourdon?" Cybeles hand gleed van haar schot en wees naar één van de deuren. "Normaliter houden ze me graag weg van drukte, of enig gezelschap waar leerlingen bij betrokken zijn. Ik verbaas me dat ze me juist nu in de ontbijtzaal willen hebben." Verveeld haalde het meisje haar schouders op.
Alec vroeg zich af of ze dan echt zo angstaanjagend over kon komen dat zelfs de leerkrachten haar vermeden. Bij hem hadden ze de irritante gewoonte om altijd eerst zijn ogen te bestuderen voordat ze iets tegen hem zeiden. Alsof je aan zijn manier van doen nog niet kon merken dat hij was veranderd...
"Dus, hoe komt het dat alle ogen zo nu en dan naar deze tafel dwalen. Door jou?" Cybele leek oprecht geïnteresseerd te klinken. Alec perste even zijn lippen op elkaar. Hij had het er niet op om met mensen over zijn vloek te spreken. Zeker niet met mensen die hij amper kende. Ze zou er door al het geroddel vast en zeker zelfstandig achter komen.
"Het komt vast en zeker omdat ik er zo geweldig goed uitzie," zei Alec. Het klonk niet plezierig, eerder geforceerd nonchalant, met een vreemd soort pijn die er diep achter schuilde.

---

help

Cybele Magnolic
'Het komt vast en zeker omdat ik er zo geweldig goed uitzie,' hoewel het verre van oprecht klonk, besloot ik hem er niet op te wijzen en slechts lichtjes te knikken
Ik vroeg me af wanneer de les zou beginnen, en wat ik in dat uur zou ondernemen. Misschien zou ik naar buiten gaan, of mezelf opnieuw terugtrekken in mijn kamer. Ik had nog niets besloten.
'Soms vraag ik me af waarom ze zo trots zijn om op het instituut te zitten, krachten te hebben.' Begon ik uiteindelijk enigszins zacht. Alec leek me geen opschepperig type en misschien zou juist hij begrijpen waar ik op doelde.
'Hier voelen ze zich misschien speciaal, maar buiten deze muren zijn ze freaks.' vervolgde ik terwijl ik mijn ogen een tijd lang op de bewaakte deuren richtte.
Ik voelde me bedompt en opgesloten binnen deze zaal, een claustrofobisch gevoel dat ik het liefst ontliep. Ik vroeg me af of Alec een avontuurlijk type was, of zich strikt aan alle voorgeschreven regels hield.
'Tijd om aan al die blikken te ontsnappen?' Vroeg ik hem zachtjes, enigszins bedachtzaam. Ik kende niemand in deze wereld, en misschien was dit het begin waarvoor ik moest socialiseren? In de eerste plaats wilde ik hier vooral weg.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.