{RPG} The Walking Dead: Boat of Doom ~ 3 - Speeltopics

De Opheilia torende trots boven alle boten in de haven uit. Alle mensen hadden zich rond haar verzameld, klaar om te vertrekken voor een reis naar de Caraïben. De reis duurde een paar weken en toen alle passagiers terug aan wal komen, was de wereld helemaal veranderd.
Het grootste deel van de populatie bestaat uit zombies - ook wel Walkers genoemd. Alles is chaotisch en mensen vertonen zich zelden. Bijna niemand gaat alleen over straat, vooral 's nachts niet.

De passagiers van de Opheilia besluiten aan boord te blijven van het grote cruiseschip. Hoewel het schip niet meer uit kan varen - er is geen benzine meer - lijkt dat de veiligste plek. De voedselvoorraad slinkt snel en de groep wordt steeds kleiner door mensen die ouder worden en sterven, zelfmoord plegen of verhongeren. Op het schip zwerven hier en daar zombies rond: vergeten mensen die nooit teruggevonden zijn toen ze stierven. Het is uiterst gevaarlijk om alleen aan wal te gaan, dus dat gebeurt ook enkel wanneer nodig.
Daarbij komt ook nog eens dat er steeds meer ruzie ontstaat binnen de groep.
Zal de groep uit elkaar vallen door ruzies? Of zullen ze allemaal in leven te blijven als ze samenwerken?

Groepsleden (houdt mannen en vrouwen een beetje gelijk):
- Rebecca Morgan ~ Morrowind
- Rowan Ava Carter ~ Assassin
- Daryl Dixon ~ Apocalyptic
- Xari Jarrett ~ LexLover
- Quentin Alfredo Burenti ~ RabidKiller
- Elizabeth Destiny Harkness ~ Ianto
- Tyler Grey ~ ForbesBrooks
- Nathan Morgan ~ Swizzle
- Jessalyn Hope ~ Assassin
- Ryan Dawnstar ~ Morrowind

Personage:
Naam:
Leeftijd: (Alle leeftijden zijn toegelaten)
Uiterlijk:
Innerlijk:
Wapen:
Extra's:
Familieleden: (mag onderling besproken worden)

Regels:
- Minimaal 8 regels schrijven
- Graag met leestekens en hoofdletters typen.
- OOC graag met haakjes; [] {} () - -
- Liefde tussen mensen mag, maar houdt het realistisch.
- Geen Mary Sue's (perfecte personages)
- 16+ en schelden mag, maar niet OOC
- Geen personages van anderen besturen.
- Geen personage's doden zonder toestemming van die persoon
- Alleen Ortelius maakt topics aan
- Melden als je je nickname veranderd

[ bericht aangepast op 27 jan 2013 - 10:17 ]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Rowan Ava Carter

Ze schud even met haar hoofd en lacht, waardoor ik haar wat verbouwereerd aan staar. "Vertrouw je me wel?" vraagt ze en ik frons verbaasd, waar slaat dat nou op? "Want ik begin het idee te krijgen dat je altijd van onderwerp probeert te veranderen als het over jou of Daryl gaat..." Ik bal mijn vuisten iets als ze dat zegt en neem een walker beet, net zoals zij doet. "Je bent verdomme de enige op deze hele boot die ik vertrouw." grom ik haar toe, maar wel op een zachte toon. Op de rest zeg ik niet eens wat, het maakt me opnieuw veel te onzeker om daaraan te denken. De gespierde gast houd ook wijselijk zijn mond en neemt zonder moeite een aantal van de walkers mee. "Waar kunnen we ze het beste kwijt?" vraag ik aan Rebecca als ik ermee begin te slepen. "Kunnen we ze niet gewoon in een kamer dumpen en die op slot doen?" Dat is wel het makkelijkst, al zal de stank wel snel doordringen, als we ongeluk hebben. Verbranden op een boot gaat zo moeilijk, straks staat alles mooi in de fik. Ik schrik op door het kabaal wat ik plotseling verderop in de gang hoor en mijn ogen schieten naar Rebecca. Misschien zijn ze er toch nog niet allemaal aan.

Jessalyn Hope

Hij is als was in mijn handen, makkelijk kneedbaar. Ik hoor de kreun uit zijn mond komen waarna ik zeg dat hij moet laten zien wat hij waard is. "Maak ik je zo warm dan?" antwoord hij met een geile ondertoon in zijn stem. Ik grijns iets tegen zijn nek aan en bijt hem opnieuw zacht, wat ik zie als een volmondige ja. Ik voel zijn handen mijn broek in glijden en hoe hij mijn verhitte huid raakt, waardoor ik een zachte zucht van verlangen slaak en voor een moment mijn ogen sluit. "Oh fuck." kreunt hij zachtjes en voor ik het weet duwt hij me tegen de muur aan, het kabaal van de stoel valt me niet eens meer op. Door zijn geile blik raak ik nog verder opgewonden dan ik al ben, hoewel die hitte ook voor een groot deel door de alcohol veroorzaakt word. Als ik zijn tong over zijn lippen zie bewegen is het voor mij wel duidelijk, ik druk mijn volle lippen snel op zijn smalle lippen en bijt zacht in zijn onderlip voor ik met mijn tong over zijn lip lik, bijna bedelend naar meer. Begerig gaat mijn vrije hand onder zijn shirt om zijn lichaam aan te kunnen raken, terwijl ik mijn andere hand nog altijd in zijn broek heb zitten en die daar verder laat gaan. Blijkbaar heeft dat hem al over de streep getrokken, maar ik kan niet meer ophouden. Ik weet nu hoever ik hem kan krijgen, wat nog lang niet genoeg is voor mij. Ik wil meer.

---

Your make-up is terrible

Rebecca Morgan
"Je bent verdomme de enige op deze hele boot die ik vertrouw," snauwde ze opeens gebeten in mijn richting.
Mijn wenkbrauwen schoten onthutst omhoog en door haar uitval liet ik de Walker tussen mijn vingers doorglijden. Meende ze dat? Waarom was ik te blind om het verschil te zien tussen vertrouwen en kameraadschap? "Sorry, ik bedoelde het niet zo."
"Waar kunnen we ze het beste kwijt?" Met haar dunne armpjes begon ze al met een Walker te sleuren. "Kunnen we ze niet gewoon in een kamer dumpen en die op slot doen?"
"Een eindje verder op het strand lijkt me een beter idee, zodat we ze kunnen opfik-" Midden in mijn zin werd ik onderbroken door een onbeheerst geluid. "Wat was dat?"
Rowans ogen schoten in mijn richting. Mijn vingers omklemde al stevig het me en voorzichtig sloop ik in de richting van de herrie. Beheerst en geconcentreerd. Maar de kust bleek veilig te zijn.
Ik haalde mijn schouders op en ging terug naar Rowan. "Niks te zien."

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Rowan Ava Carter

"Sorry, ik bedoelde het niet zo." zegt Rebecca en ik zucht zacht. Nou, het is weer helemaal terug, ik kan niet echt aardig zijn voor een langere tijd volgens mij. Een eindje verder op het strand lijkt me een beter idee, zodat we ze kunnen opfik-" Het geluid verstoort haar zin. "Wat was dat?" vraagt ze en mijn ogen zijn al haar richting in geschoten, mijn schouders gaan een stukje omhoog. Ze sluipt bijna gelijk op het geluid af, ze ziet er uit als een jager. Ik doe enkele passen haar richting op, maar dan komt ze alweer naar mij toe met opgehaalde schouders. "Niks te zien." Voor de zekerheid kijk ik ook even. "Ja, maar..." begin ik zacht, omdat ik het beangstigend vind dat er een geluid was en wij niet weten waar het vandaan kwam. "Misschien zijn het walkers en nu iedereen toch bezig is, kunnen we ze net zo goed even afmaken." mompel ik verder terwijl ik rond kijk en probeer te ontdekken waar het vandaan kwam. Er zijn verschillende deuren, het moet uit één van de kamers gekomen zijn, dat kan niet anders. "Laten we kijken." zeg ik resoluut. Eigenlijk heb ik wel zin om die dingen af te maken op het moment, even wat woede uiten. Dit is veiliger dan me in een horde stoten en ik heb Rebecca.

---

Your make-up is terrible

Rebecca Morgan
"Ja, maar..." vroeg ze zacht. "Misschien zijn het walkers en nu iedereen toch bezig is, kunnen we ze net zo goed even afmaken."
Als een bambie keek ze rond, om de bron van het geluid te achterhalen. "Als jij je daar beter bij voelt, zullen we gaan kijken." Daarbij had ze wel een punt. Altijd afmaken waar je aan begon.
"Laten we kijken," besliste ze, alsof ze de woorden van daarnet niet gezegd had. Ik hield mijn mes weer voor me uit en liep al naar de eerste deur. Ik draaide me nog even om naar Rowan, om er zeker van te zijn dat ze er nog was. Daarna duwde ik met een felle beweging de deur open, die eerst snel openvloog en afremde zodat hij niet met een luide knal tegen de muur botste. Ik ging de kamer al in. Op het eerste zicht leek er niets te zien, op een heel stoffige kamer na. Met een ruk trok ik ook de badkamerdeur open. Met een opgelucht gezicht kwam ik terug de kamer uit. "Niets," zei ik, vooraleer ik weer naar de volgende deur ging.

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Daryl Dixon
Als ik haar tong over mijn lippen voel glijden, open ik mijn mond en raken we verwikkeld in een heftige zoensessie. De hand die niet in mijn broek zit raast als een malle over mijn lichaam heen. Ik laat mijn eigen hand die ik nog altijd achter haar broek heb gehaakt verder naar beneden glijden tot ik haar vochtigheid voel. Ik grijns lichtjes en begin haar daar dan te strelen. Dit is opwindend. Dit is geil. Ik heb nog nooit een vrouw meegemaakt die zo graag de leiding neemt. Meestal trek ik toch eerder weerbaardere meisjes aan die mij als de grote man zien. Jess laat me haar van binnen smeken om meer. Ik knoop haar bloes los en laat mijn handen ruw in haar bh glijden. Terwijl ik haar borsten masseer, geniet ik van haar hand die me maar blijft strelen. Ik kan een tweede kreun niet onderdrukken. Ik weet dat ik haar zometeen op een van die tafeltjes gooi en haar daar ga nemen. Of gewoon hier tegen de muur, for all I care. In het hier en nu ben ik een vrije man zonder vriendin en verplichtingen en kan ik in principe doen wat ik wil. Heel ver weg, heel diep achterin mijn hersenpan, spookt Rowan's naam nog rond, maar er is verder teveel alcohol en teveel lust om er te lang bij stil te staan. Daarbij haat ze me nu en heeft ze me bijna vermoord daarnet. Ik laat haar borsten los en knoop ruw haar broek open. Vervolgens trek ik hem ongeduldig omlaag en neem ik haar slipje mee. "Weet je zeker dat je wel klaar voor mij bent?" grom ik dronken in haar oor met een stem die niet op de mijne lijkt.

---

ars moriendi

Rowan Ava Carter

"Als jij je daar beter bij voelt, zullen we gaan kijken." Ik glimlach iets naar haar, dankbaar. Ik word gewoon nerveus van de gedachten dat ze hier kunnen komen terwijl wij bezig zijn en ze ons onverwachts aanvallen. Ze loopt al naar de eerste deur toe, ik volg haar en blijf achter haar staan. Onze blikken ontmoeten elkaar kort en ik knik, waardoor zij de deur met een felle beweging opent en hij met een klap tegen de muur botst. Ze loopt de stoffige kamer in en ik blijf bij de deur staan, waakzaam. Ze loopt naar een andere deur, maar blijkbaar is er niets. "Niets." zegt ze dan ook terwijl ze naar de volgende deur loopt waar ik ondertussen al voor sta. Jammer, anders waren we wel lekker snel klaar geweest eigenlijk. Deze deur neem ik voor mijn rekening, die ik wat zachter opendoe dan Rebecca de vorige. Het is een wat donkerdere ruimte, een grote bioscoopzaal. Ik zet enkele stappen naar binnen, maar op het eerste oog is er niets te zien. Voor de zekerheid loop ik toch verder om achter het doek te kunnen kijken, waar ook niets lijkt te zijn. Ik loop terug en schud met mijn hoofd. "Leeg." mompel ik iets teleurgesteld.

Jessalyn Hope

Hij opent zijn mond voor me en al snel word het een passioneel gebeuren. Zijn hand in mijn broek laat hij nog lager en verder naar voren, ik laat een zachte kreun horen als hij mijn gevoelige plekje raakt en me daar verder begint te strelen. Mijn hoofd word gelijk leeg en ik leg mijn voorhoofd even tegen zijn schouder aan vanwege het heftige genot dat door me heen begint te stromen. Mijn ademhaling is gelijk een heel stuk de hoogte in geschoten en met wat ongeduld, maar trillende handen van het heftige gevoel maak ik zijn broek verder los om mezelf meer ruimte te geven. Daryl begint mijn blouse los te knopen en zijn handen gaan gelijk mijn bh in om mijn borsten op een rauwige manier te masseren. Holy shit wat is dit lekker, hij weet precies wat hij moet doen en wat hij moet raken. Ik probeer om mijn gekreun in te houden, wat niet helemaal lukt en bij hem schijnbaar ook niet, want ik hoor een tweede kreun. Mijn borsten laat hij alweer snel om wat ruw mijn broek te openen en deze haastig omlaag te trekken. Hij trekt mijn ondergoed gelijk mee en ik ben alleen maar blij dat het zo snel gaat. "Weet je zeker dat je wel klaar voor mij bent?" Zijn woorden klinken een beetje dubbel door de dronken toon, maar ik let daar niet meer op. Ik grijp daarop zijn lid stevig vast en lik uitdagend over mijn lippen. "Ik heb liever daden dan woorden." antwoord ik hees. Ik trap mijn schoenen uit en daarbij mijn broek en ondergoed ook nog, zodat ik aan mijn onderlichaam niets meer heb. Zijn broek en boxer trek ik een stuk naar beneden, meer is er eigenlijk niet nodig. De muur vind ik op het moment een prima plaats. Ik sla mijn armen om zijn nek heen en hoopt dat hij de hint snapt en me optilt.

---

Your make-up is terrible

Rebecca Morgan
"Leeg."
Ik knikte en liep al naar de volgende deur, die ik zonder na te denken open trok. Mijn ogen verwijdde toen ik zag wat er zich daarbinnen afspeelde. Daryl en Jess. Snel sloeg ik de deur weer dicht, terwijl ik naar Rowan liep en haar mee trok.
In mijn hoofd probeerde ik snel een excuus te beramen, aangezien ze volgens mijn de waarheid niet wilde horen. Maar ze vertrouwde me, dat kon ik ook niet beschadigen. Wie was er belangrijker voor me? Rowan of Daryl? Rowan, for sure. Maar ik zei niets, terwijl ik haar gewoon de gang door sleurde, achter me aan.
Volgens mij had ik zonet een trauma opgelopen. Het was niet dat Daryl er verkeerd uit zag - voor wat ik ervan had opgevangen - maar dit had ik niet gedacht te verwachten. Helemaal uit mijn doen begon ik Walkers op het dek te slepen, omdat ik niet wist wat ik moest zeggen of hoe ik moest handelen.
Er was nog altijd een kans dat Daryl Nathan iets aan zou doen als ik het haar vertelde, maar als ik het niet deed was ik zelf een slecht persoon. Ik zweeg enkel, terwijl ik druk aan de slag ging.

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Rowan Ava Carter

Ik ben wat verbaasd als ze naar de volgende deur loopt en die gelijk weer dicht gooit als ik aangelopen kom. Ze komt naar mij toe en zonder een woord te zeggen trekt ze me mee. Verbaasd laat ik me meesleuren terug naar de trap, terwijl ze nog altijd haar mond houd. "Rebecca, wat is er aan de hand?" vraag ik op een achterdochtige toon. Rebecca zwijgt vooral terwijl ze opnieuw bezig gaat, heeft ze dan het geluid gevonden? Ik bekijk haar even, waarna ik haar bij haar arm vast pak en zorg dat ze niet meer verder kan. "Wat was er in die kamer, Rebecca?" vraag ik zacht aan haar en dring mijn donkergrijze ogen in die van mij. Ik word er bang van dat ze niets zegt en gewoon terug liep, zonder mij een kijkje te gunnen. Het zal geen horde zijn, dan had ze toch wel iets gezegd? "Als jij het niet zegt, ga ik zelf kijken." vervolg ik op een standvastige toon, omdat ik dat ook zeker ga doen. Ik laat haar arm weer los, omdat ik er niet van hou mensen zomaar aan te raken.

---

Your make-up is terrible

Daryl Dixon
Ze grijpt me stevig vast. "Ik heb liever daden dan woorden," antwoordt ze zwoel. Oh, fuck. Wat een wijf. Jess schopt ongeduldig haar schoenen, broek en ondergoed uit. Voordat ik ook maar iets kan doen, trekt ze mijn broek en boxer ook een stuk naar beneden. Ze slaat haar armen om me heen terwijl ze met haar rug tegen de muur blijft staan. Ik leg mijn handen onder haar kont en til haar een stukje op waardoor ze haar benen om me heen kan slaan. Met een grom en zonder haar verder te waarschuwen, duw ik mezelf naar binnen en begin ik te stoten. Ik leg mijn hoofd op haar schouder en bijt haar in haar schouder. Het duurt niet lang voor ik het tempo opvoer en zacht begin te hijgen. Dan til ik haar op en breng ik haar naar de pooltafel waar ik haar zonder uitleg op zet. Direct ga ik weer door met waar ik mee bezig was. Mijn handen glijden over haar volle borsten en ik kan het niet laten haar uit lust weer te zoenen. Dan klapt de bubbel in één keer uit elkaar. De deur wordt opengeslagen. Als ik mijn lippen van Jess heb losgeweekt en me heb omgedraaid, zie ik nog een flits van Rebecca's geschokte gezicht voor ze de deur met een klap dichtslaat. Het is alsof mijn hoofd in een keer helderder is. Ik weet zeker dat ze het Rowan gaat vertellen. Het enge is dat ik geen idee heb hoe zij gaat reageren. Ik kijk Jess verschrikt aan en weet niet wat ik moet doen.

[ bericht aangepast op 28 jan 2013 - 19:39 ]

---

ars moriendi

Rebecca Morgan
"Rebecca, wat is er aan de hand?" vroeg ze achterdochtig. Mijn handen, mijn hele lichaam trilde van de schrik. Wat moest ik nu doen?
Ik deed gewoon verder met wat ik bezig was en gooide hardhandig de walkers het strand op. Mijn arm werd stevig vastgenomen toen ik de laatste Walker over de reling tilde. Hij scheerde tegen de rand van de boot af en landde met een plof het strand op om daarna meegesleurd te worden door de vloed. "Wat was er in die kamer, Rebecca?"
Ik trilde nog steeds. "E... Eh... Ik..." Meer kreeg ik er niet uit. Ik was nog steeds lichtelijk in shock.
"Als jij het niet zegt, ga ik zelf kijken." Ze liet me weer los.
Mijn onderlip trilde nog steeds, alsof ik iets wilde zeggen, maar ik kreeg er niets zinnigs uit. Het leek de beste oplossing, want dan zou ze zelf gaan kijken, maar ik kon het niet over mijn hart krijgen. "E... ehm... Dat is... geen goed idee. Dat... Dat ehm wil je niet zien, geloof ik," wist ik er nog uit te persen. Ik leunde met over de reling, terwijl ik mijn handen door mijn haar haalde, waardoor er een paar flokken uit mijn staart getrokken werden. God, waarom moest ik dit nu juist zien?

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Jessalyn Hope

Hij legt zijn handen snel genoeg onder mijn achterwerk en tilt me op, waardoor ik mijn benen behendig om zijn lichaam heen sla en mezelf vast klem. Hij gromt en daarop stoot hij gelijk ruw bij me naar binnen. Ik laat hierdoor een zachte kreun ontsnappen en duw mijn nagels in het vlees van zijn rug als hij zijn hoofd op mijn schouder legt en erin bijt. Mijn hoofd gooi ik achterover in mijn nek en ik kreun zachtjes als hij het tempo verder begint op te voeren. Fuck, dit voelt echt zo goed na zolang droog te hebben gestaan. Ik kijk wel iets vreemd op als hij me opnieuw optilt, maar hij begint te lopen en zet me op de pooltafel. Ik grijns iets naar hem als hij zonder een woord te zeggen weer door begint te stoten, al verdwijnt die grijns langzaam als ik over word genomen door het genot van het gestoot en de aanrakingen op mijn lichaam en zachte huid. Het is niet moeilijk om er helemaal op in te gaan, zeker niet als hij me weer begint te zoenen ik hem wat ruw terug zoen. Ik merk pas dat de deur open gaat als Daryl zijn lippen losmaakt van die van mij en zich omdraait. Ik open mijn ogen daardoor en zie het donker harige meisje staan, die geschokt kijkt en de deur weer dicht doet. Vervolgens zie ik dat Daryl redelijk verschrikt naar mij kijkt en ik kijk hem fronsend aan. "Wat? Ben je bang voor dat meisje of zo?" vraag ik iets geïrriteerd omdat we gestoord zijn en Daryl daardoor ook verstoord lijkt te zien. "Maak eens af waar je aan begonnen bent, als een echte vent." probeer ik hem simpel over te halen om verder te gaan, waarna ik mijn lippen waar in zijn nek plaats en hem begin te kussen.

Rowan Ava Carter

Rebecca lijkt helemaal te trillen en ik begin me zorgen te maken. "E... Eh... Ik..." hapert ze en ze lijkt wel in shock te zijn, zoals haar onderlip trilt. Is er soms iets met haar broertje gebeurd? Met grote, bezorgde ogen kijk ik haar aan. "E... ehm... Dat is... geen goed idee. Dat... Dat ehm wil je niet zien, geloof ik," brengt ze moeizaam uit. Nou, blijkbaar niet haar broertje. Mijn hart lijkt plotseling koud te worden als ze over de reling leunt en haar handen door haar donkere lokken haalt. Ik draai mezelf abrupt om en loop terug naar binnen, stamp over de walkers heen en loop rechtstreeks naar de deur toe. Wat aarzelend pak ik de deurklink vast, maar open hem dan toch. Ik weet niet wat ik had gedacht aan te treffen, maar dit in ieder geval niet. Ik snap nu wel waarom Rebecca dit niet wilde vertellen en ik zou wensen dat ik niet zo eigenwijs was om alsnog te gaan kijken. De tranen springen in mijn ogen terwijl mijn hart stilstaat van de pijn. Ik had gehoopt dat gisternacht een foutje was, dat hij zich omdraaide omdat hij niet wist wat hij moest, maar dit zorgt ervoor dat ik het wel zeker weet. Hij is niet te vertrouwen en heeft me gewoon gebruikt. Ik voel me totaal machteloos worden en sluit de deur weer, waarna ik de grote bioscoopzaal inloop. Hij is walkervrij, dus hier kan ik me wel een tijdje verbergen. Ik ren tussen de stoelen door en struikel, waarna ik op de grond blijf liggen en mezelf opkrul tussen de donkerrode stoelen. Mijn benen trek ik op als ik in stilte begin te huilen, het is net alsof iemand mijn hart in kleine snippertjes aan het scheuren is.

---

Your make-up is terrible

Rebecca Morgan

Rowan liep weg, alsof ze gebeten was door mijn gestamel en geaarzel. Ik vloog de gang door. "Niet gaan!" riep ik nog. Maar ze had de deur al open getrokken om ze weer terug te sluiten.
Haar gezicht stond op huilen en ik wist niet beter dan achter haar aan te gaan, de bioscoopzaal van daarnet in. Ik sloot de deur achter ons met de sleutel, zodat Daryl niet als een tiran binnen kon lopen om me te gaan vermoorden en liet mijn blik over de stoelen glijden.
Er was niemand te zien, maar ze was duidelijk wel hierheen gelopen. Ik beet op mijn lip en ging alle rijen af. Geen wonder dat ze niet te zien was, ze lag op de grond. Voorzichtig bukte ik me bij haar neer, terwijl ik haar zachtjes recht duwde en tegen me aan trok. Ik was niet de persoon om te zeggen: "Zie je wel." of "Had geluisterd."
Ik zweeg enkel, terwijl ik zachtjes met mijn hand over haar rug wreef en haar liet uithuilen. Er moest zeker wel iets tussen deze twee gebeurt zijn, ander zou ze nu niet zo geschokt zijn.
Ik kon me geweldig inbeelden hoe ik me gevoeld zou hebben als ik James zoiets zou zien doen en volgens mij zouden troostende woorden me dan ook niet helpen.

[ bericht aangepast op 28 jan 2013 - 20:07 ]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

[ik schrijf wel even een nieuwe post als ik weer even ergens kan inspringen aangezien iedereen een beetje bezig is haha]

[ bericht aangepast op 28 jan 2013 - 20:12 ]

Daryl Dixon
ik blijf als versteend staan. "Wat? Ben je bang voor dat meisje of zo?" vraagt Jess kattig. "Maak eens af waar je aan begonnen bent, als een echte vent." Ze begint me weer in mijn nek te zoenen, maar voor mij voelt het alsof er iemand met een hamer keihard op mijn hoofd heeft geslagen. Als de deur weer opengaat, weet ik dat het kapot is. Wat we hadden, of wat er nog van over was, is kapot. Ik draai mijn hoofd als ze met een snik de deur sluit. "Wacht, Jess," grom ik terwijl ik razendsnel mijn boxer en broek aantrek. "Ze.. het ligt gevoelig. Ik.. ik ben zo terug." Vervolgens sla ik de deur open en kijk ik razendsnel de achthoekige hal door. De snelle bewegingen van mijn hoofd maken me duizelig. Ik zie een deur langzaam dichtvallen en ren er direct achteraan. Onze band is complex en ingewikkeld, maar hij bestaat wel. "Rowan," murmel ik terwijl ik struikelend ren. Waarom is ze nu zo van streek? Gisteren heeft ze me vanalles genoemd, vanochtend ontweek ze angstvallig mijn aanraking.. Daarna heeft ze een groep Walkers mijn kant op gejaagd.. Ik probeer het gevoel van medelijden opzij te zetten. Dat gaat me nog aardig goed af ook als ik de vertrouwde agressieve emotie voel opkomen. Ik word nu neergezet als de badguy, terwijl zij net zo goed fout zat. Als ik de bioscoopdeur wil openmaken, voel ik plots dat hij op slot wordt gedaan. Het wakkert mijn woede alleen maar verder aan. "Rowan! Godverdomme, je wilde niks meer met me te maken hebben en nou lig je te janken! Waarom is het nou ineens wel erg?" schreeuw ik met dubbele tong uit tegen de gesloten deur. Ik geef er een flinke trap tegenaan en schreeuw van frustratie. De kamer begint te draaien. Dan begin ik op de deur te rammen. Ik wil haar verdomme persoonlijk spreken en haar wat vragen stellen over gisteren en vanochtend.

[ bericht aangepast op 28 jan 2013 - 20:16 ]

---

ars moriendi

[Ohhh fuck Rebecca verschijnt pas nu ik al gepost heb, ik pas hem even aan![

---

ars moriendi