{RPG} The Walking Dead: Boat of Doom ~ 3 - Speeltopics

De Opheilia torende trots boven alle boten in de haven uit. Alle mensen hadden zich rond haar verzameld, klaar om te vertrekken voor een reis naar de Caraïben. De reis duurde een paar weken en toen alle passagiers terug aan wal komen, was de wereld helemaal veranderd.
Het grootste deel van de populatie bestaat uit zombies - ook wel Walkers genoemd. Alles is chaotisch en mensen vertonen zich zelden. Bijna niemand gaat alleen over straat, vooral 's nachts niet.

De passagiers van de Opheilia besluiten aan boord te blijven van het grote cruiseschip. Hoewel het schip niet meer uit kan varen - er is geen benzine meer - lijkt dat de veiligste plek. De voedselvoorraad slinkt snel en de groep wordt steeds kleiner door mensen die ouder worden en sterven, zelfmoord plegen of verhongeren. Op het schip zwerven hier en daar zombies rond: vergeten mensen die nooit teruggevonden zijn toen ze stierven. Het is uiterst gevaarlijk om alleen aan wal te gaan, dus dat gebeurt ook enkel wanneer nodig.
Daarbij komt ook nog eens dat er steeds meer ruzie ontstaat binnen de groep.
Zal de groep uit elkaar vallen door ruzies? Of zullen ze allemaal in leven te blijven als ze samenwerken?

Groepsleden (houdt mannen en vrouwen een beetje gelijk):
- Rebecca Morgan ~ Morrowind
- Rowan Ava Carter ~ Assassin
- Daryl Dixon ~ Apocalyptic
- Xari Jarrett ~ LexLover
- Quentin Alfredo Burenti ~ RabidKiller
- Elizabeth Destiny Harkness ~ Ianto
- Tyler Grey ~ ForbesBrooks
- Nathan Morgan ~ Swizzle
- Jessalyn Hope ~ Assassin
- Ryan Dawnstar ~ Morrowind

Personage:
Naam:
Leeftijd: (Alle leeftijden zijn toegelaten)
Uiterlijk:
Innerlijk:
Wapen:
Extra's:
Familieleden: (mag onderling besproken worden)

Regels:
- Minimaal 8 regels schrijven
- Graag met leestekens en hoofdletters typen.
- OOC graag met haakjes; [] {} () - -
- Liefde tussen mensen mag, maar houdt het realistisch.
- Geen Mary Sue's (perfecte personages)
- 16+ en schelden mag, maar niet OOC
- Geen personages van anderen besturen.
- Geen personage's doden zonder toestemming van die persoon
- Alleen Ortelius maakt topics aan
- Melden als je je nickname veranderd

[ bericht aangepast op 27 jan 2013 - 10:17 ]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Daryl Dixon
Jess geeft me een knipoog ten teken dat ze cool met me is. Ik kijk weer naar de gang. De trap ligt bezaaid met Walkers en de stank begint zich over de hele ruimte te verspreiden. We moeten echt beginnen met het verbranden van lijken. We kunnen niet het hele schip vol laten liggen met ontbindende lijken, dan breken er straks nog ziektes uit ook. Onderaan de trap loopt de gang een eind door, en mijn nieuwsgierigheid broeit op. Wat zou daar beneden allemaal zijn? Nu de gang daar beneden voor het grootste deel clean is, kan ik daar zo meteen best eens een kijkje gaan nemen. "Ik snap alleen niet zo goed hoe jullie op een schip kunnen leven dat nog niet opgeruimd is." Ik kijk op en zie Jess bedenkelijk kijken. "De keuken en de kamers zijn op deze verdieping. We.. ik bedoel, de groep, heeft het tot nog toe nog niet nodig gevonden, denk ik." Jij bent evengoed een vreemdeling hier. Sinds Rowan die woorden gisteravond tegen me gezegd heeft, ben ik op gaan passen om mezelf als deel van de groep te benoemen. Blijkbaar ziet de rest van de oude garde dat namelijk helemaal niet zo. Ik kijk naar Jess en Ryan en vraag me af hoe zij me zien. Zouden ze merken dat ik zelf ook nog maar een paar dagen op de boot ben? Ik leg mijn kruisboog op mijn schouder en werp een blik op de trap. Ik ben echt als ik klein kind zo benieuwd naar de kamers beneden. Jess' blik vangt de mijne en ik knik met mijn hoofd naar beneden.

---

ars moriendi

Jessalyn Hope

"De keuken en de kamers zijn op deze verdieping. We... ik bedoel, de groep, heeft het tot nog toe nog niet nodig gevonden, denk ik." Ik kijk hem met een frons aan, maar zeg niets van de verbeterde woordenkeus. Ziet hij zichzelf niet als deel van de groep? Het zou goed kunnen dat hij zich misschien af gaat scheiden van ze en er niet bij wilt horen. Je weet maar nooit en ik ga me er ook niet mee bemoeien, hoewel hij de wel overkomt alsof hij de leider is. Ik knik ten teken dat ik het begrepen het, al lijkt het me niet zo logisch. Misschien is de groep wel te klein om iets te verkennen en schoon te maken, wat me niets zou verbazen. Als mijn blik naar hem gaat, knikt hij naar beneden met zijn hoofd. Wilt hij nog verder naar beneden? Ik frons even, maar knik dan toch. Hij lijkt me niet echt een man van veel woorden. Mooi, want ik hou niet van die praatgrage types. Des te minder vragen kan ik verwachten. Ik kijk even de gang beneden in, nu is het daar akelig stil en het ziet er anders uit dan de andere verdiepingen, in mijn ogen. Terwijl ik de walkers probeer te ontwijken, de gang en Daryl in de gaten probeer te houden probeer ik nog normaal de trap af naar beneden lopen. Ik ben nieuwsgierig naar het schip en dit is waarschijnlijk mijn eerste en beste kans om hem eens goed te gaan verkennen. Van stil zitten hou ik absoluut niet. Mijn blik gaat terug naar Daryl als ik onder aan de trap sta om zonder woorden te vragen of hij verder wilt of terug naar boven wilt. Ik ben eigenlijk wel enthousiast geworden om verder te gaan.

---

Your make-up is terrible

Daryl Dixon
Ze lijkt even na te denken maar knikt dan toch. Mooi, ik had al een vermoeden dat zij een avontuurlijk type is. Ze loopt naar beneden en slalomt zonder al te veel moeite om de Walkers heen. Als ze beneden staat, kijkt ze omhoog. Ik ben inmiddels al onderweg naar beneden, maar mijn afdaling is een beetje anders dan die van Jess. Ik stommel gewoon naar beneden en breek hier en daar een hand of pols wanneer ik op de ledematen van de Walkers trap. Ook aan het begin van de gang liggen verschillende naar beneden getrapte lijken, maar als we de hal verder betreden, krijgen we al wat meer wandelruimte. Op de houten vloer liggen stukjes ingewanden en bloed. Als ik naar voren kijk, zie ik dat de gang uitloopt in een grote achthoekige hal met aan de weerzijden verschillende deuren. Als ik weer een kroonluchter in het midden zie hangen, sla ik een zucht. In het midden van de ruimte staat verder een groot marmeren borstbeeld van een zeemeermin. De muren zijn witgeschilderd maar zijn vies door verval en Walkerhanden, en ook de luxe deuren hebben hun beste tijd gehad. Nu begrijp ik waar al die Walkers vandaan kwamen. Ze hebben zich waarschijnlijk al die tijd opgehouden in de hal. Misschien hebben ze hier als levende personen dekking gezocht en is er toen toch een Walker binnengekomen. De vloer ziet er in elk geval gruwelijk uit. De kleur van het mahoniehout is amper nog te zien door de dieprode kleur van opgedroogd bloed. Er moet zich hier een ware slachtpartij hebben afgespeeld. Ik krab aan mijn achterhoofd en kijk naar Jess. Daarna loop ik iets verder de hal in en begin ik bij de eerste deur. Als we er samen staan en ik mijn kruisboog in de aanslag heb, duwen we hem voorzichtig open. Tot mijn verbazing is hier geen Walker te zien. Het is een ruime kamer met een bordeauxrood tapijt. Aan het einde van de ruimte staat een stoffige bar en in de hoek staat zelfs een pooltafel. Hier en daar staan wat tafeltjes met asbakken. Mijn blik valt op een pakje achtergelaten Malboro. Hij is nog halfvol. Awesome. Ik grijp het pakje en neem er een sigaret. Vervolgens pak ik een doosje lucifers uit mijn broekzak en strijk ik er eentje af. Als mijn sigaret brandt, laat ik mezelf op een stoel neervallen. Even rust.

---

ars moriendi

Jessalyn Hope

Mijn ogen glijden door de gang heen als Daryl verder loopt. Hoewel het er ondertussen niet al te best meer uitziet, zal het toch een behoorlijk duur schip geweest zijn en degenen die erop gereisd hebben zullen wel rijk geweest zijn. Aan de kleding van de meesten te zien, was dit schip nog druk bezet tijdens de apocalyps. Ondertussen is het een smerige bende geworden waar niemand nog voor zou willen betalen, maar geld is ondertussen toch waardeloos en ja, wat heb je nou te kiezen deze dagen? Ik haal mijn blik van de kroonluchter boven ons af en stap naar de eerste deur toe waar Daryl op mij wacht. Hij houd zijn kruisboog al in de aanslag en we open de deur samen, terwijl ik het mes even beter beet grijp voor de zekerheid. Het is een walkerloze ruimte en het ziet er beter uit dan de gang. Een recreatieruimte, dat zeker. Een bar, tafeltjes, zouden ze hier nog iets van drank hebben? Mijn ogen glijden naar de bar toe terwijl Daryl iets anders doet, al heb ik geen idee wat. Ik stap de kamer binnen, let alsnog goed op want die krengen lijken soms wel door de muur gewandeld te komen, en loop rechtstreeks op de bar af. Het meeste lijkt weg te zijn, ik vraag me af of er ergens een voorraadje is. Misschien is een feestje wel leuk. Ik grijns eventjes, echt eraan meedoen zou ik toch niet. De flessen die al geopend zijn, raak ik niet aan en ik loop achter de bar langs om daar naar beneden te hurken. Met een grote grijns pak ik enkele flessen op en zet ik ze op de bar. Het ziet er duur uit, iets wat ik nog nooit gedronken heb. "Heb je soms dorst, Daryl?" vraag ik aan hem en als ik zijn richting opkijk, zie ik dat hij het zichzelf gemakkelijk gemaakt heeft met een sigaret. Ik laat een kort gegrinnik horen en loop met de flessen zijn richting op, om mezelf ook op een luxe stoel te laten zakken.

---

Your make-up is terrible

Daryl Dixon
Terwijl ik rustig kringetjes rook uitblaas, loopt Jess naar de bar. Ik kan het niet laten haar van achteren even te bekijken. Oude gewoontes leer je slecht af. Als ze achter de bar staat, hurkt ze neer en zijn er enkel een paar krullen te zien die boven de bar uit komen. Stiekem hoop ik dat er nog flink wat staat. Mezelf helemaal naar de tering zuipen zou wel weer een keer lekker zijn. De laatste keer dat ik in een bar zat, lijkt jaren geleden.. uit een ander leven. Praktisch gezien was dat ook in een ander leven. Een andere realiteit. Ik herinner me hoe ik het de laatste keer weer aan de stok had gekregen met die vieze vetklep van een Jorge. De politie moest er aan te pas komen die keer. Ik zorgde niet elke keer voor problemen, maar had absoluut een reputatie gekregen in het uitgaansleven. Met een klap zet Jess twee flinke flessen met champagnekleurige vloeistof op de bar. Er verschijnt een brede grijns op mijn gezicht. "Heb je soms dorst, Daryl?" vraagt ze grinnikend. Oh yes, darlin'. Met de twee flessen in haar hand komt ze naar me toegelopen. Ik pak er een aan en kijk naar het embleem. Er staat iets in een vreemde taal op. Frans waarschijnlijk. Of Spaans, ik had geen idee. Met mijn tanden trek ik aan de kurk die er met een poppend geluid vanaf schiet. Mmm, hier was ik nou echt aan toe. Ik hef mijn fles naar haar en tik de ander aan. Een helder, klinkend geluid volgt. "Op.." Ik blijf even stil. Ja, waar zouden we in godsnaam op moeten toasten? Onze gezondheid? Onze veiligheid? Onze fucking levens? "Op deze boot," besluit ik dan en ik neem meteen een flinke teug van de voor mij onbekende vloeistof. Het smaakt bitter met een zoete nasmaak, en ik neem direct nog een flinke slok. Daarna inhaleer ik nog eens van mijn sigaret. Oh, dit voelt goed. Ontspanning tijdens de Apocalypse, het is dus toch mogelijk.

[ bericht aangepast op 28 jan 2013 - 13:30 ]

---

ars moriendi

Jessalyn Hope

Daryl pakt één van de flessen en ik pak de ander. Het kost hem weinig moeite om te ontkurken, mij iets meer. Toch ben ik aanzienlijk sterker geworden tijdens al dit en dat is wel te merken. Met een heldere geluid tikt hij zijn fles tegen die van mij aan, nadat hij hem heeft opgeheven. Ik grijns eens naar hem en houd de fles ook iets op. "Op..." Hij blijft even stil terwijl hij nadenkt, ja, dat is wel een goede. Waarop toost je op zo'n moment? "Op deze boot." zegt hij uiteindelijk en hij neemt een flinke slok. Ik knik, dat is een mooie. "Op de boot." De boot heeft volgens mij veel meer te bieden dan in eerste instantie het geval leek, en ook nog na die verschrikkelijke horde. Ik doe het iets rustiger aan en neem enkele wat kleinere slokken van de vloeistof. Het smaakt in ieder geval behoorlijk duur en heeft een fancy-achtige bubbel erin. Zeker niet verkeerd. "Nu maar hopen dat ik geen zero tolerance opgebouwd heb na al die tijd zonder." merk ik vooral tegen mezelf op. De eerste slokken alcohol voel ik lichtjes door mijn lichaam heen gaan, een bekend gevoel. Het verdoofd bepaalde dingen, maar dat is ook het enige. Een volgende slok zal het niet erger maken. Wat het wel doet is een warme gloed door mijn lichaam verspreiden en het maakt me vaak iets loslippiger, maar dan praat ik alsnog niet zo heel veel. Ik lik mijn lippen eens af en zet de fles dan opnieuw tegen mijn lippen. Om een sigaret zal ik niet vragen, roken heb ik nooit gedaan en ik ben het ook niet van plan om het wel te gaan doen.

---

Your make-up is terrible

Daryl Dixon
Ze knikt. Het is de eerste keer dat ik zie hoe ijsblauw haar ogen wel niet zijn. Gisternacht viel de lichtheid ervan me wel al op, maar nu zie ik pas hoe sterk het is. Ik wist niet dat zwarte mensen blauwe ogen konden hebben. Ze knikt. "Op de boot," volgt ze. Ik neem weer flink wat slokken achter elkaar en hou de fles dan even voor me. Het ding is al halfleeg. Jess is iets zuiniger en nipt rustig van de alcohol. "Nu maar hopen dat ik geen zero tolerance opgebouwd heb na al die tijd zonder," zegt ze. Ik grijns. "Jezelf een keer helemaal wegzuipen is best lekker," grom ik naar eigen ervaring. Dat heb ik vaak genoeg gedaan, dat geef ik eerlijk toe. Ik neem nog een hijs van mijn sigaret en tik hem dan tegen de asbak. Het is duidelijk dat dit de rookruimte was waar alle extra's niet ontbraken. Natuurlijk niet, de toeristen van de boot hebben allemaal flink wat geld neergelegd om hier rond te mogen struinen. Posh volk. Ik grinnik even bij de gedachte dat ik waarschijnlijk de eerste en laatste redneck ben op dit 5-sterren cruiseschip. Moet je je voorstellen dat ik hier rond liep toen iedereen nog.. rondliep. De alcohol begint al lichtjes naar mijn hoofd te stijgen. Mijn gedachtes worden er ook niet intelligenter op. Als ik na nog een flink aantal slokken de grote fles bijna leeg heb staar ik ongeneerd naar Jess. Ze is heel anders dan de andere vrouwen hier in de groep, hoewel die ook allemaal behoorlijk verschillend zijn. Om een vrouw in de groep te hebben die niet bang is wat koppen te laten rollen, eet en tegelijkertijd niet vies is van een gezellig drankje is een behoorlijke verademing.

---

ars moriendi

Jessalyn Hope

Hij grijnst op mijn woorden. "Jezelf een keer helemaal weg zuipen is best lekker." is zijn antwoord en het klinkt alsof hij wel weet waar hij over praat. "Ja, dat zal best. Zolang ik maar niet te lame ben om een mes vast te houden." kaats ik terug met een gegrinnik om vervolgens nog een paar slokken te nemen. Die van Daryl gaat duidelijk en stuk harder, die is al snel half leeg en daarna bijna leeg. Het kan mij ook steeds minder schelen dat ik het begin te voelen en ik ga ook sneller drinken. Het is lekker, mijn lichaam had de vloeistof sowieso wel nodig na de uitputting van daarnet en tsja, wie wilt deze ontspanning nou mislopen? Ik zak iets onderuit in de stoel om wat lekkerder te zitten en houd de hals van de fles vast in mijn hand. Normaal zou het echt slecht zijn om zo te zitten, maar wie geeft er nu nog wat om? "Bevalt het je?" vraag ik aan Daryl als ik hem zie staren. Ik verwacht dat hij hierdoor zijn hoofd weg zal draaien, dat is in ieder geval hoe mannen er meestal op reageren als ze betrapt worden. Ik weet dat ik voor de apocalyps menig man kon aantrekken met mijn lichaam, maar bij een vent als Daryl weet je niet wat hij denkt. Hij kan me net zo goed zitten aanstaren omdat mijn huidskleur hem niet bevalt. Nou, dan kan hij mooi opzouten en een klap voor zijn kop verwachten. Racisme is iets wat ik absoluut niet tolereer. Het zijn de doden tegen de levenden tegenwoordig, niet meer de gekleurden tegen de blanken zoals meestal het geval was. Ik hoorde vaak nergens bij omdat ik een halfbloedje ben, maar als je ouder word geven ze daar al minder om.

---

Your make-up is terrible

Daryl Dixon
Ik drink het laatste restje op. Jammer dat de fles nu al leeg is. Het is hard gegaan, maar ik had het dan ook wel verdient. Ach, wat een bullshit ook. Ik vind altijd wel een reden om extra veel te drinken, en als ik die niet vind, drink ik alsnog. "Ja, dat zal best. Zolang ik maar niet te lame ben om een mes vast te houden," zegt ze met een lachje. Mijn zicht begint een beetje troebel te worden. Hoeveel procent zat er in deze shit? Normaal kon ik veel meer op. Ik ben na maanden van alcoholdroogte niet meer zoveel gewend als dat ik eerst was. Als ik geen antwoord geef op haar opmerking omdat ik naar haar lichaam kijk, merkt ze er terecht wat over op. "Bevalt het je?" vraagt ze, niet agressief maar wel scherp. Ik probeer nog een slok te nemen van de fles om iedere druppel mee te laten tellen, maar hij is echt op. Ik grijns schaapachtig. "Bevalt me meer dan goed," zeg ik dan ook met een lachje. Ze is echt een aantrekkelijke vrouw. Waarschijnlijk kreeg ze voor de Apocalypse ook meer dan genoeg aandacht. Terecht ook. Het enige minpuntje is dat ze zwart is. Ik heb voor de Apocalypse nooit met zwarte mensen te maken gehad, en had er ook totaal geen behoefte aan. We hebben ooit één zwarte familie in ons dorp te wonen gehad, maar die waren ook zo weer weg. Hun zoontje werd na school opgewacht en in elkaar getrapt door zijn klasgenootjes. Zijn ouders werden misschien niet direct op die manier aangepakt, maar kwamen er gauw genoeg achter dat zwarten niet geduld werden in ons dorp. De moeder van het gezin werd buitengesloten en was het gesprek van de dag in het roddelcircuit. En de man.. tsja.. die man kon geen dag naar zijn werk zonder verafschuwende blikken en opgetrokken wenkbrauwen naar zijn gezicht te krijgen. Ik ben niet anders gewend dan dat zwarten gewoon het mindere ras zijn. Ik neem nog een teug van mijn sigaret en kijk Jess weer aan met een scheve grijns op mijn gezicht. Mijn hoofd wordt een beetje zwaar van de enorme hoeveelheid alcohol die ik er in twee minuten ingejast heb. Ja, ze was goedgekeurd. Of, zoals ze dat vroeger in de bar zouden zeggen; ik zou haar doen.

---

ars moriendi

Jessalyn Hope

De fles van Daryl is allang leeg, maar toch probeert hij er meer uit te krijgen wat ik met een grijnsje aanschouw, waarna ik een schaapachtig grijnsje terug krijg van hem. "Bevalt me meer dan goed." is zijn ongegeneerde antwoord waardoor ik in de lach schiet. "Recht voor zijn raap, hm?" merk ik goedkeurend op, hoewel het niet echt de reactie is die ik had verwacht. Kan net zo goed komen door de alcohol die hij zo snel naar binnen werkt. Mijn grijnsje word tevredener als ik nog een aantal slokken neem en die van mij ook al aardig leeg begint te raken. In mijn hoofd word alles lichter en eigenlijk zou ik rustiger aan moeten doen of alles gewoon weg moeten zetten, maar dat ben ik niet van plan. Na al die tijd, ik weet niet eens hoelang, vind ik wel dat ik het verdient hebt. Ik ga mezelf niet zo snel te buiten, overschrijd mijn grenzen nooit, maar wat boeit het nu nog? Hierdoor neem ik opnieuw een paar flinke slokken en zet ik de fles op de tafel neer. Bijna leeg. Alles ziet er plotseling levendiger uit en het is niet zo moeilijk om je nu voor te stellen wat voor ruimte dit was, de levendigheid die erin heerste. Ik mis het bijna. "Er zouden hier vaker feestjes moeten zijn." geef ik aan, als teken dat dit me meer dan bevalt. Helaas is muziek geen optie, al mis ik dat wel heel erg. Onze familie was altijd heel muzikaal, iedereen bespeelde wel een instrument en sommigen van ons konden dan ook goed zingen. Ik kan het wel een beetje, maar niet zo goed als de anderen. Feest was er dan bij ons ook altijd, voor elke gelegenheid en soms gewoon omdat het kon. Ja, hecht waren we zeker... Ik wil er niet meer aan denken, die tijd is geweest en zal ook nooit meer terug komen. Ik ga iets rechter zitten en drink het laatste beetje vlug uit de fles, waardoor er nu twee lege op de tafel staan.

---

Your make-up is terrible

Daryl Dixon
"Recht voor zijn raap, hm?" zegt ze met een lach. Ze leert me al snel kennen. Ik tik mijn sigaret weer tegen de asbak en kijk hoe Jess haar eigen fles ook bijna helemaal leeggedronken heeft. Kijk, die neemt het er ook van. "Er zouden hier vaker feestjes moeten zijn," merkt ze op. Ik moet al lachen bij het idee. Op dit moment kijken twee mensen me het liefst dood, is de helft bang van me en ken ik die andere helft niet eens. "Ah, jij houdt wel van feest.. dan moet je ook kunnen dansen," merk ik brutaal op. Laten we de alcohol de schuld maar geven. Ik laat me onderuit zakken en neem nog een hijs van mijn sigaret. Kut dat we geen muziek op kunnen zetten of ander geluid kunnen maken. Dan krijg ik een idee. "Als ik nou heel zachtjes iets zing, ga jij dan dansen?" vraag ik schor. Ik weet niet eens waarom ik het vraag. Ik wil dat lichaam misschien gewoon weer in actie zien of zo. Een pure mannelijke drang, zal ik maar zeggen. Ik ben blij dat Rowan boven is er hier niet bij aanwezig hoeft te zijn. A;s ze me zo aangeschoten zou zien, zou ze helemaal bang van me worden. Jess is niet zo. Ze is geloof ik sowieso niet bang van me, laat staan geintimideerd. Ze is een vrouw met zelfvertrouwen, en dat mag ik wel. Moeiteloos haakt ze op mijn opmerkingen in om er vervolgens een terug te kaatsen. Niet op een sarcastische manier, maar op een speelse. Ik kijk haar verwachtingsvol aan en druk mijn sigaret uit. Daarna vouw ik mijn armen achter mijn hoofd en wacht ik af op wat ze gaat doen.

---

ars moriendi

Jessalyn Hope

"Ah, jij houdt wel van feest... dan moet je ook kunnen dansen," Ik kijk hem met een lachje en iets opgetrokken wenkbrauwen aan om zijn brutale opmerking. "Als ik nou heel zachtjes iets zing, ga jij dan dansen?" Ik trek mijn wenkbrauwen nog iets verder op om zijn nog brutalere opmerking, waarvan ik wel zacht moet lachen, en ik besluit maar dat dit de schuld is van de alcohol, zo ook het antwoord dat ik zo zal geven. Hij geeft me een verwachtingsvolle blik als hij zijn sigaret uitdrukt en zijn armen achter zijn hoofd weg vouwt. Had ik hem toch mooi verkeerd ingeschat daarnet. Ik kom iets overeind en steun met mijn handen op de tafel als ik me naar hem toe buig. "Alleen als jij mee danst." grijns ik uitdagend en in mijn ogen is een verleidelijke en uitnodigende blik te zien, die misschien iets verkeerd lukt door de alcohol. Ik heb wel zin in een klein feestje, maar volgens mij zal ik eerder omvallen omdat ik moet lachen als hij gaat zingen, dan dat er ook daadwerkelijk iets gaat gebeuren. Ik kom helemaal overeind nu, iets wankelend maar sta al snel wat vaster op mijn benen. Mijn hand steek ik uitnodigend uit en ik sta er niet eens bij stil naar wat voor dingen dit allemaal kan leiden. Het is gewoon een pleziertje, meer niet. Vooral niet minder, hoop ik. Niet een man waarmee ik normaal plezier zou maken, maar hé, wat maakt het uit? Het is alsnog een man en het word wel eens tijd om uit te testen of ik het nog in mij heb.

---

Your make-up is terrible

Daryl Dixon
Ze trekt haar wenkbrauwen op bij mijn opmerking, maar ik geloof dat ze die opmerking helemaal niet erg vond. Ze komt iets overeind en steunt met haar handen op de tafel als ze naar me toebuigt. Ik kijk met een snelle, zelfbewuste blik even naar beneden en kijk haar dan weer in haar gezicht aan. "Alleen als jij mee danst," zegt ze uitdagend. Wow. Wowowow. Ik had op zijn minst een klap in mijn gezicht verwacht. Dat ze ingaat op mijn plagerige opmerkingen, die niet eens als echte advances bedoelt waren, brengt me even van de wijs. Ik ging er niet vanuit dat ze het echt zou doen. Haar ogen kijken me verleidelijk aan, en mijn gevoel neemt het weeral over van mijn verstand. Door de alcohol zijn mijn gedachtes troebel. Even denk ik aan Rowan, die nu ergens boven zit en op me zit te haten. Waarschijnlijk om iets wat ik heb gezegd waar ik niets meer van weet. Haar opmerkingen van gisteren staan me nog haarfijn bij, en nu ik zoveel alcohol in mijn hoofd heb, wordt ik er nog pissiger om. Wat nou, "je bent zelf een vreemdeling"? Ik heb verdomme al minstens drie keer haar leven gered in een paar dagen tijd! Wie denkt ze wel niet dat ze is? Waarom moet alles altijd zo moeilijk gaan tussen ons? De opkomende stroom woede wordt omgezet in een ander soort warmte als Jess haar hand uitsteekt en ik hem aanneem. Vanavond zou ik gewoon weer net als vanouds lol maken. Morgen kunnen we weer allemaal onze dode serious faces opzetten, nu wil ik alleen maar even ontspannen. Waarom zou ik een avond als deze afslaan om een vrouw die me niet eens meer wil zien en me alleen maar de grond in boort? Ik weet in mijn achterhoofd dat ik er op dit moment dankzij de alcohol veel lichter over denk dan ik normaal zou doen en ik echt mijn redenen zou hebben om een avond met deze schone af te slaan.. voor Rowan.. maar het is veel te lang geleden, de verleiding lonkt letterlijk naar me en mijn hoofd zit vol bubbels. Het betekent verder niets.. Ik grijns als ik haar hand vastpak en sla mijn hand om haar onderrug. Dan begin ik zachtbrommend een melodie te zingen en beginnen onze voeten al te dansen.

[ bericht aangepast op 28 jan 2013 - 16:01 ]

---

ars moriendi

Jessalyn Hope

Hij lijkt duidelijk verbaasd te zijn als ik er mee instem en hem er zelfs bij betrek. Als hij het niet had gewild had hij het maar niet moeten vragen hoor, door de alcohol ben ik echt in een bui om het gewoon te doen en er niet bij na te denken. In zijn ogen kan ik zien hoe troebel zijn geest is en het duurt eventjes tot hij een grijnsje naar me stuurt en mijn hand vast pakt. Hij komt ook uit zijn stoel en voor ik het weet slaat hij zijn hand om mijn onderrug. "Whoa." lach ik zacht. Hij weet wel hoe hij het hebben wilt, maar ik weet dat ook heel goed, al zijn de lijnen wat vervaagt door de alcohol. Normaal zou ik allang over mijn grenzen zijn gegaan, vooral omdat het niet meer het afzijdige is waar ik me zo graag aan hou. Daryl begint zacht hummend en brommend een wijsje te zingen als vanzelf begin ik te bewegen. Wel op de manier die ik gewend ben, die vaak heel wat kan afwijken van wat die boerenpummels doen. Mijn lichaam beweegt soepel en op de maat van wat hij bromt, terwijl ik met een zachte, heldere stem mee hum. Het klinkt als een simpel wijsje en ik sla mijn armen om zijn nek, eigenlijk ook om wat stabiliteit te krijgen. Ik weet niet hoelang ik nog echt rechtop kan blijven staan en Daryl lijkt me toch een stuk steviger te staan dan ik op het moment. Eens zien hoever ik deze man zou kunnen krijgen op het moment, de alcohol werkt in ieder geval al in mijn voordeel en ik hou wel van een spelletje. Mijn heupen nemen trage, verleidelijkere bewegingen aan en met mijn hand hand zorg ik ervoor dat zijn hand lager gaat dan mijn onderrug.

---

Your make-up is terrible

[Is er nog iets gebeurd en hoe kan ik invallen met Rebecca en Ryan? (:]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov