{RPG} The Walking Dead: Boat of Doom ~ 3 - Speeltopics

De Opheilia torende trots boven alle boten in de haven uit. Alle mensen hadden zich rond haar verzameld, klaar om te vertrekken voor een reis naar de Caraïben. De reis duurde een paar weken en toen alle passagiers terug aan wal komen, was de wereld helemaal veranderd.
Het grootste deel van de populatie bestaat uit zombies - ook wel Walkers genoemd. Alles is chaotisch en mensen vertonen zich zelden. Bijna niemand gaat alleen over straat, vooral 's nachts niet.

De passagiers van de Opheilia besluiten aan boord te blijven van het grote cruiseschip. Hoewel het schip niet meer uit kan varen - er is geen benzine meer - lijkt dat de veiligste plek. De voedselvoorraad slinkt snel en de groep wordt steeds kleiner door mensen die ouder worden en sterven, zelfmoord plegen of verhongeren. Op het schip zwerven hier en daar zombies rond: vergeten mensen die nooit teruggevonden zijn toen ze stierven. Het is uiterst gevaarlijk om alleen aan wal te gaan, dus dat gebeurt ook enkel wanneer nodig.
Daarbij komt ook nog eens dat er steeds meer ruzie ontstaat binnen de groep.
Zal de groep uit elkaar vallen door ruzies? Of zullen ze allemaal in leven te blijven als ze samenwerken?

Groepsleden (houdt mannen en vrouwen een beetje gelijk):
- Rebecca Morgan ~ Morrowind
- Rowan Ava Carter ~ Assassin
- Daryl Dixon ~ Apocalyptic
- Xari Jarrett ~ LexLover
- Quentin Alfredo Burenti ~ RabidKiller
- Elizabeth Destiny Harkness ~ Ianto
- Tyler Grey ~ ForbesBrooks
- Nathan Morgan ~ Swizzle
- Jessalyn Hope ~ Assassin
- Ryan Dawnstar ~ Morrowind

Personage:
Naam:
Leeftijd: (Alle leeftijden zijn toegelaten)
Uiterlijk:
Innerlijk:
Wapen:
Extra's:
Familieleden: (mag onderling besproken worden)

Regels:
- Minimaal 8 regels schrijven
- Graag met leestekens en hoofdletters typen.
- OOC graag met haakjes; [] {} () - -
- Liefde tussen mensen mag, maar houdt het realistisch.
- Geen Mary Sue's (perfecte personages)
- 16+ en schelden mag, maar niet OOC
- Geen personages van anderen besturen.
- Geen personage's doden zonder toestemming van die persoon
- Alleen Ortelius maakt topics aan
- Melden als je je nickname veranderd

[ bericht aangepast op 27 jan 2013 - 10:17 ]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Rebecca Morgan
"Doe jij de benzine? Dan ga ik binnen even kijken?" Rowan liep al richting het winkeltje. Dus ik draaide de tank open en hing die hendel erin. Ik hoorde hoe er wat benzine in de tank liep, waardoor ik opgelucht weer ademhaalde. Na een tijdje stopte het ding. Ik keek op het metertje. De tank was toch voor twee derde gevuld, daar moest Daryl wel iets aan hebben.
Ik keek geschrokken achterom toen ik iets op de grond hoorde. Rowan kwam snel in mijn richting gesneld. "Gelukt? Ik heb kauwgom."
"Jep. Hij zou nog wel wat voller kunnen, maar ik ben al blij dat we dit toch hebben." Ik sloeg mijn been alweer over de motor en leunde op het handvat met mijn voeten op de grond. "Mag ik ook een kauwgompje?"
Ik keek nieuwsgierig rond. We zouden kunnen proberen om nog wat uit auto's te halen, maar ik had geen idee of dat wel de moeite zou zijn.

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Rowan Ava Carter

"Jep. Hij zou nog wel wat voller kunnen, maar ik ben al blij dat we dit toch hebben." antwoord ze en ze neemt alweer plaats op de motor waar ze wat naar voren leunt. "Mag ik ook een kauwgompje?" Ik pak een van de pakjes uit mijn zak en overhandig die aan haar. "Je ziet er stoer uit zo." glimlach ik naar haar. "Nou, dat is goed, denk ik... Laten we maar weer terug gaan, het weer ziet er eigenlijk niet zo veelbelovend uit op het moment." mompel ik met een blik omhoog. De lucht wordt steeds donkerder en het wordt ook kouder. Ik zwaai mijn lange been over de motor heen en ga weer achter Rebecca zitten. We zijn al een tijdje weg, zeker een paar uur. Eigenlijk heb ik weinig zin in de confrontatie zo meteen, maar we moeten wel terug. Misschien heeft hij wel niets door als we terug komen en kunnen we het nog heel even uitstellen, dat zou ik wel fijn vinden.

---

Your make-up is terrible

Rebecca Morgan
Rowan overhandigde me het groene pakje met munt kauwgom. Ik druk er eentje uit en duw het met een dankbare glimlach weer in haar handen.
"Je ziet er stoer uit zo," zei ze met een glimlach. Ik grijnsde enkel breed. Ik voelde me ook nogal bad ass op Daryls motor.
"Nou, dat is goed, denk ik... Laten we maar weer terug gaan, het weer ziet er eigenlijk niet zo veelbelovend uit op het moment." Met een elegante zwaai van haar been zat ze weer op de motor. Ik keek naar boven, naar de hemel die steeds donkerder werd. Het miezerde zelfs al een klein beetje.
Ik zorgde ervoor dat ik een beetje comfortabeler zat en reed terug de straat door, naar de boulevard. De weg terug leek stukken korter te zijn dan de heenweg, wat best wel tegenviel. Het strand kwam zelfs al terug in zicht. Ik zuchtte zachtjes en bereidde me mentaal al voor op Daryls reactie. Voor de boot bracht ik de motor tot stilstand.

[ bericht aangepast op 29 jan 2013 - 20:15 ]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Rowan Ava Carter

Het pakje kauwgom krijg ik weer terug en ik stopt hem terug, waarna ik een grijns krijg als ik zeg dat ze er stoer uitziet. Volgens mij zou ze in het echte leven een goede motorchick zijn geweest, echt een tough one. Ze gaat wat verzitten en start de motor weer, waarna we met de hoge snelheid van daarnet terug over de wegen heen vliegen. Ik geniet van het laatste beetje, hoewel ik nat wordt van de zachte regen die op ons land. Ik krijg het koud, maar het deert me verder niet. Helaas zijn we al veel te snel weer terug en rijd Rebecca het strand alweer op. Voor de boot brengt ze de motor tot stilstand. Ik stap wat onhandig ervan af. "Laten we hem maar veilig terug zetten..." mompel ik iets terneergeslagen. Het voelt niet zo geweldig om weer terug te zijn, de adrenaline is weg getrokken en het is net alsof we weer vast zitten in wat we altijd gedaan hebben. Met tegenzin kijk in naar de boot op.

Jessalyn Hope

Ik heb volgens mij maar twee uurtjes geslapen als ik met een flinke koppijn wakker word. Ik besluit dat het maar eens tijd is om op te staan en zoek mijn kleding bij elkaar. Als ik weer aangekleed ben, loop ik naar het dek toe en ga ik tegen de muur zitten, met uitzicht op het strand. Met mijn zet ik zo af en toe verveeld in de vloer, wat kleine putjes achterlaat. Het lijkt er niet op dat ze al terug komen, de lucht wordt donkerder en ik verveel me eigenlijk. Waarom ga ik ook nog daadwerkelijk zitten kijken? Het was meer om hem gerust te stellen. Als het begint te regenen, wil ik eigenlijk terug naar binnen, maar ik zit eigenlijk wel droog hier. Als ik het geronk van de motor in de verte hoor, spring ik op en loop ik terug naar binnen. Zonder te kloppen loop ik Daryl zijn kamer binnen. "Wakker worden." zeg ik tegen hem en ik por een paar keer tegen de dekens aan. "Ze zijn terug."

---

Your make-up is terrible

Rebecca Morgan
"Laten we hem maar veilig terug zetten..." mompelde ze niet echt enthousiast. Ik was ook allesbehalve. Nu gingen we het te horen krijgen en ik kreeg vast weer volledig de schuld, maar dat vond ik eigenlijk niet zo erg. Ik had liever dat hij het allemaal op mijn uitwerkte dan op Rowan, ze verdiende het niet.
Ik zette de motor weer terug zoals we hem gevonden hadden en inspecteerde het ding nog eens goed. Er was geen enkel krasje op gekomen en als hij het niet geweten had, had Daryl volgens mij nooit doorgehad dat we het ding aangeraakt hadden, behalve dat zijn tank voller was.
Zachtjes nam ik Rowans had en trok ik haar mee richting de boot. Ik keek haar aan. "Kom, dan zijn we er sneller vanaf. Laat hem maar tegen mijn uitrazen, het boeit me toch al niet meer wat hij tegen me zegt of van me vindt."
Ik sleurde haar de loopbrug op, tot aan het dek en hield daar even halt.

[ bericht aangepast op 29 jan 2013 - 20:34 ]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Daryl Dixon
Brommend wordt ik wakker als ik ruw gepord wordt. "Wakker worden," hoor ik een stem resoluut zeggen. Ik wrijf in mijn ogen en draai me om. Het is Jess. "Ze zijn terug." Ze zijn terug. Maar in welke staat is de motor? Ik schiet overeind en krijg er meteen spijt van als de hoofdpijn als een dolk door mijn hoofd steekt. "Fucking hoofdpijn," grom ik waarna ik mijn hand tegen mijn voorhoofd druk. Toch sla ik de dekens van me af en sla ik mijn benen over de rand van het bed. Buiten is het nog donker. In de verte meen ik zelfs donder te horen. Ik scan de vloer en pak grijp mijn hemd en vest van het parket. Mijn broek heb ik nog aan en ik hoef verder alleen mijn schoenen nog aan te doen. Als ik mezelf heb aangekleed kijk ik Jess met een pijnlijke blik aan. Gelukkig is mijn blikveld wel weer helder geworden. Ik ben gewoon wasted as fuck en mijn hoofd maakt me goed duidelijk dat ik al te lang niet meer in een keer een maxi-bottle achterover heb geslagen. "Is mijn motor er nog?" grom ik terwijl we samen de kamer uit lopen. Ik knak mijn vingers. Dan blijf ik ineens staan, draai me resoluut om en loop weer terug naar de kledingkast. Ik open de deuren en pak het grote mes dat tegen de wand staat. Deze geef ik aan zijn eigenares terug. "Die heb je wel terugverdiend. Na gisternacht," brom ik vriendelijk. Ik pak mijn eigen mes en revolver en sluit de kastdeuren dan weer. Opnieuw lopen de we de gang op en stommelen we de trap onder de kroonluchter af. Het gaat me makkelijker af dan een paar uur geleden, al barst mijn hoofd zo'n beetje open.

---

ars moriendi

Rowan Ava Carter

Ze zet de motor weer terug en ik vind het knap dat ze hem zo gemakkelijk kan duwen. Na een klein inspectie besluit ze dat het goed is en neemt ze mijn hand vast om me mee te trekken naar de boot toe. "Kom, dan zijn we er sneller vanaf. Laat hem maar tegen mijn uitrazen, het boeit me toch al niet meer wat hij tegen me zegt of van me vindt." zegt ze. Ik knik en laat me de brug op sleuren, tot op het dek. "Maak je niet druk, ik krijg hem er wel onder." zeg ik zacht. Met een nerveus glimlachje op mijn lippen open ik de deur en laat ik haar voor gaan naar binnen. De stank van binnen is heel anders dan het frisse van de regen buiten. Toch ben ik blij met de warmte, Mijn trui is nat, maar volgens mij is het nog niet door al mijn kledinglagen heen gedrongen. Mijn haar droogt ook wel weer, dat is toch geen probleem.

Jessalyn Hope

Daryl lijkt niet zo blij te zijn dat ik hem stoor, maar hij schiet toch overeind. "Fucking hoofdpijn." bromt hij waarna zijn hand naar zijn voorhoofd gaat. Ik snap wat hij voelt, ik had hetzelfde toen ik wakker werd. Ongeduldig als hij is slaat hij de dekens van zich af en pakt hij zijn kleding om zich aan te kleding. Zijn blik staat pijnlijk als hij opstaat en naar mij kijkt. Ik kijk hem iets verontschuldigend uit. "Is mijn motor er nog?" vraagt hij als we zijn kamer uitlopen. Ik knik kort. "Hij reed nog." meld ik hem, hopend dat hij nu iets milder zal zijn. Hij knakt zijn vingers en loopt ineens weer terug, waardoor ik hem verbaasd aankijk. Er gaat een deur open en het grote mes wat mij toebehoort komt eruit. Ik aanschouw het met een brede, kinderlijke grijns op mijn volle lippen als hij hem terug geeft. "Die heb je wel terugverdiend. Na gisternacht." zegt hij en ik glimlach iets naar hem. "Bedankt." Meteen bevestig ik hem weer aan mijn riem, het voelt weer goed, evenwichtig nu hij daar hangt. Ik miste het gewicht al. Ik loop nog een stuk met hem mee, maar stop dan met lopen als ik de stemmen hoor. "Ik denk dat je dit beter alleen kan doen..." zeg ik dan tegen hem. Ik wil het niet nog erger maken dan het is door constant aan zijn zijde te blijven. "Succes." mompel ik voor ik mezelf omdraai en hem smeer.

---

Your make-up is terrible

Rebecca Morgan
"Maak je niet druk, ik krijg hem er wel onder." Ze hield de grote deur naar de hal voor me open. Een walm van zweet, walker en nog andere geuren drong mijn neusgaten binnen. Ik miste het propere werk van de poetsvrouw. Nu ze er niet meer was stonk alles en was alles vies behalve de keuken.
"Als het gestopt is met regenen leg ik ze wel verder op het strand om te verbranden," mompelde ik meer tegen mezelf dan tegen Rowan. Volgens mij had Daryl al door dat we terug waren, dus veel moeite om hem te ontwijken ging ik niet doen.
Ik trok mijn haren los uit de staart en ging er met mijn handen doorheen. Ik zou het nog eens moeten wassen, maar ik was de laatste tijd nogal zuinig met de shampoo omdat hij bijna op was. Ik kon nog steeds niet geloven dat ik opeens overeen kwam met Rowan, in het begin had zij ook de pest aan me. Het voelde wel goed dat mensen me eindelijk begonnen te mogen, al vroeg ik me af hoe lang het nog ging duren eer ik het weer verpestte.

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Daryl Dixon
"Bedankt." Ze geeft me een kleine, dankbare glimlach als ik haar haar wapens teruggeef. Ik hoop dat ze begrijpt dat dit voor mij een daad is om haar te laten weten dat ik haar ben gaan vertrouwen. Ze heeft me gisteren verzorgd zo goed als ze kan, en daar ben ik haar oprecht dankbaar voor. Ik knik haar toe. Dan gaat de deur van de nooduitgang open en zijn er stemmen te horen. Ze zijn terug. Diep van binnen begint het al te koken. Ik kan er niets aan doen. Jess bevestigt haar mes weer aan haar riem, loopt een stukje mee en kijkt me dan aan. "Ik denk dat je dit beter alleen kan doen..." Ik knik nogmaals. "Je hebt genoeg voor mij gedaan. I owe you," zeg ik met een flauw glimlachje. Ze mompelt nog een succesje voor ze zich omdraait en wegloopt. Ik kijk haar even na. Haar zandloper-silhouette verdwijnt de gang door. Ik slaak een diepe zucht en kijk dan voor me uit. Als ze ook maar iets met die motor hebben gedaan.. Ik bol mijn hand tot een vuist en knijp er in. Dan loop ik resoluut naar de deur van de keuken en maak ik die open. Ik loop door en open de volgende deur die me in de hal brengt. Daar staan ze dan. Natgeregend, maar zo te zien voldaan. De adrenaline en opkomende agressie gieren door mijn lichaam. Mijn blik kruist die van Rowan. Ik pers mijn lippen op elkaar zodat er alleen nog een dun streepje te zien is en knijp in mijn vuist.

[ bericht aangepast op 29 jan 2013 - 21:13 ]

---

ars moriendi

Rowan Ava Carter

"Als het gestopt is met regenen leg ik ze wel verder op het strand om te verbranden." mompelt ze en ze maakt haar natte haar los. Ik knik even vaag als ik hetzelfde doe. Mijn haar valt klitterig en nat, waardoor ik het snel weer in een nieuwe staart vastbind. Bah, vreselijk. Wat traag lopen we verder, totdat een deur opengaat en Daryl er staat. Alsof hij ons kan ruiken. Blijkbaar heeft het niets geholpen, want zodra zijn ogen die van mij ontmoeten krimp ik in elkaar. Naast dat hij zijn lippen tot een smalle streep op elkaar perst en zijn vuisten balt, ziet hij er gewoon vreselijk uit. "Daryl..." mompel ik tegen de gespannen gestalte tegenover ons. Hij torent boven ons uit, maar ik negeer het maar. "Mogen we er langs? We zouden graag even onze natte kleding uit willen trekken." Mijn stem klinkt minder kil dan ik had gehoopt en er gaat zelfs een trilling doorheen. Ro, wat ben je aan het doen? Waar is die woede van eerder gebleven? Zodra ik bij hem ben lijkt het wel allemaal weg te zijn, maar misschien is dat wel omdat hij nog niets heeft gezegd. Ik probeer hem wel recht aan te kijken, maar het is net alsof zijn ogen gewoon door mijn ogen recht in mijn hart prikken. Hierdoor laat ik mijn ogen snel van hem weg dwalen, ik voel me net een bange kip.

---

Your make-up is terrible

Rebecca Morgan
Het feit dat Daryl gewoon zweeg vond ik erger dan dat hij zou beginnen te schreeuwen. Rowan staat voor hem en haar woede van daarnet leek helemaal weg geëbd te zijn. "Daryl... Mogen we er langs? We zouden graag even onze natte kleding uit willen trekken."
Ik ging achter haar staan, mijn hoofd kwam ongeveer tot aan haar schouder, dus ik kon er net overheen kijken om Daryls reactie af te meten. Het leek me een beter idee om wijselijk mijn mond te houden, want als ik iets zou zeggen zou het het enkel maar erger maken.
Ik legde even mijn hand op haar schouder, bij wijze van steun maar trok hem even later weer weg. Ik kon niet tegen zijn stilte, zijn woedende blik. Ik moest gewoon iets zeggen. "Voor je ons er van langs geeft," zei ik zachtjes. "Je mag alles gaan checken; er is niks gebeurd en we hebben eigenlijk enkel je tank vol gedaan."
Na die woorden wendde ik mijn blik weer af.

[ bericht aangepast op 29 jan 2013 - 21:29 ]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Daryl Dixon
Mijn vuisten worden wit van de kracht waarmee ik erin knijp. Het zorgt er om de een of andere manier voor dat mijn hoofdpijn ietsjes weg-ebt. De gang is donker en er is enkel maanlicht dat me verlicht. Ik weet dat ik er shitty uitzie, en aan hun gezichten te zien zie ik er verder ook nog eens behoorlijk angstaanjagend uit. Buiten rommelt de donder. Rowan probeert dapper terug te staren, maar faalt er in. Ik zie de angst in haar ogen. "Daryl... Mogen we er langs? We zouden graag even onze natte kleding uit willen trekken." We zouden graag even onze natte kleding uit willen trekken.. Wat verwacht ze nou? Dat ik me ga excuseren voor het feit dat ik in de weg sta en snel een stapje opzij ga doen? "Je had geen andere kleren aan hoeven trekken als je gewoon binnen was gebleven en met je poten van mijn broer's motor af was gebleven," antwoord ik kil. Rebecca legt haar hand op Rowan's schouder wat me nog woedender maakt. Het tekent nog erger hoe Rowan nu tegenover me staat in plaats van naast me. Snel haalt ze haar hand weer weg. Ik weet niet zeker of het door mijn blik kwam of niet. "Voor je ons er van langs geeft. Je mag alles gaan checken; er is niks gebeurd en we hebben eigenlijk enkel je tank vol gedaan," mompelt ze waarna ze haar blik weer afwendt. Jezus. Het zijn echt net twee geslagen honden die weten dat ze iets fout hebben gedaan en nu gestraft worden. Ik knak mijn vingers. "Oh dus dat was het dus? Een ritje om die ouwe Daryl een plezier te doen en zijn tank even te vullen? Thoughtful hoor." Mijn stemvolume loopt langzaam op. Mijn blik schiet weer naar Rowan en ik kijk haar kouder aan dan ik ooit heb gedaan. "Als jullie die motor hadden gewreckt.." -zou ik Merle zeker nooit meer zien, wil ik er aan toevoegen, maar ik hou me in. Ik moet proberen me niet weer van mijn kwetsbare kant te laten zien. Dat heb ik al veel te vaak gedaan.

[ bericht aangepast op 29 jan 2013 - 21:38 ]

---

ars moriendi

[Rowans revenge muahahaha]

Rowan Ava Carter

"Je had geen andere kleren aan hoeven trekken als je gewoon binnen was gebleven en met je poten van mijn broer's motor af was gebleven," antwoord hij koud, zo'n antwoord had ik wel kunnen verwachten. Ik voel de hand van Rebecca op mijn schouders waardoor ik me even iets sterker voel, maar hij glijd al snel weer van mijn schouder af. "Voor je ons er van langs geeft. Je mag alles gaan checken; er is niks gebeurd en we hebben eigenlijk enkel je tank vol gedaan." zegt ze tegen hem. Ik hoop dat het iets helpt, maar aan zijn gezicht te zien niet. Hij komt alleen maar angstaanjagend over zoals hij zijn vingers knakt en het geluid op de achtergrond. "Oh dus dat was het dus? Een ritje om die ouwe Daryl een plezier te doen en zijn tank even te vullen? Thoughtful hoor." Hij begint harder te praten en als hij me die enorm kille blik van hem geeft, verkil ik opnieuw van binnen. "Als jullie die motor hadden gewreckt..." Ik pers mijn lippen op elkaar, maar ik kan het niet binnen houden. Ik doe een woedende stap naar voren. "Dan wat, Daryl?" vraag ik met een grauw, maar ik laat hem geen antwoord geven. "Het maakt toch niet uit, want ik zou me er niet meer op wagen, als ik jou was. Wat zou Merle ervan vinden als zijn kleine broertje die met een zwarte slet geneukt heeft op zijn motor rond zou rijden?" Op het moment ben ik niet van plan om ook maar iets van hem heel te laten. "Volgens mij heeft hij het niet zo op pussy's die 's nachts in hun eentje in bed liggen te janken." Mijn ogen spuwen vuur als ik hem nu wel recht aan kijk en dat blijf doen. Kom maar op.

---

Your make-up is terrible

Rebecca Morgan
"Oh dus dat was het dus? Een ritje om die ouwe Daryl een plezier te doen en zijn tank even te vullen? Thoughtful hoor." Ik keek hem aan en knikte met een sarcastisch glimlachje. Tuurlijk, dat was mijn levens doel. Goede ouwe Daryl blij maken. "Als jullie die motor hadden gewreckt..."
"Dan wat, Daryl?" zei Rowan, net op hetzelfde moment dat ik: "Dan wat, hè?" zei. Het woord was een beetje vervormd, maar hij begreep wel wat we bedoelden. "Het maakt toch niet uit, want ik zou me er niet meer op wagen, als ik jou was. Wat zou Merle ervan vinden als zijn kleine broertje die met een zwarte slet geneukt heeft op zijn motor rond zou rijden? Volgens mij heeft hij het niet zo op pussy's die 's nachts in hun eentje in bed liggen te janken," beet Rowan hem toe.
Mijn ogen sperden zich open. Nu kon ik toch niet meer volgen. Ik schraapte mijn keel en probeerde die woorden op een rijtje te zetten. Merle, wie was Merle? O, broertje. Zijn broer dus. Het geneukt deel snapte ik nog wel, maar vanaf dat janken was ik weer niet meer mee. Met een moeilijk gezicht keek ik weer op. Waar ging dit allemaal over? Dit leek duidelijk niet voor mijn oren bestemd te zijn.

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Daryl Dixon
Ze perst woedend haar lippen op elkaar. Rebecca laat een sarcastisch lachje horen. Op hetzelfde moment vragen ze wat er dan zou gebeuren. Oh, dat weet ik precies. Ik doe mijn mond al open om het ze haarfijn uit te leggen als Rowan een stap naar voren doet en me voor is. "Het maakt toch niet uit, want ik zou me er niet meer op wagen, als ik jou was. Wat zou Merle ervan vinden als zijn kleine broertje die met een zwarte slet geneukt heeft op zijn motor rond zou rijden?" Mijn ogen sperren zich open. Hoe durft ze over Merle te praten? Hoe durft ze te insinueren wat hij denkt en van me vindt? "Volgens mij heeft hij het niet zo op pussy's die 's nachts in hun eentje in bed liggen te janken." Dat doet het 'em. In een reflex wil ik haar een vuist in haar gezicht geven, maar de verwarring houdt me tegen. Ik doe ook een stap naar voren zodat ik met mijn borst bijna tegen haar aansta en kijk naar beneden om haar aan te kijken. "Hou.. je bek.. over Merle.." zeg ik met een stem die trilt van woede. Het maakt impact.. omdat het zo waar is. Merle heeft altijd gespuwd op zwarten, zwakkelingen.. Hij heeft me altijd tot op het bot uitgescholden en getrapt om me sterker te maken. Dat Rowan nu zegt dat ik hem teniet heb gedaan, is me teveel. Achter Rowan spert Rowan haar ogen wijdt open. Ze heeft duidelijk geen idee waar het over gaat. Ik heb veel te veel over mezelf blootgegeven, en daar moet ik nu voor boeten. Waarom heb ik ooit mijn schild voor haar neergelaten?

[ bericht aangepast op 29 jan 2013 - 22:12 ]

---

ars moriendi