[RPG]International Sports Acadamy - 1 - Speeltopics

Verhaal:
International Sports Academy oftewel ISA is een school voor jonge sporttalenten over de hele wereld. Elke fanatieke, jonge sporter droomt ervan om hier toegelaten te worden. Met talent, keiharde trainingsschema's en persoonlijke diëten halen deze jongeren te top. Een nieuw jaar begint aan het ISA en de nieuwe talenten komen aan. Hoewel ze allemaal hun zinnen op de top hebben gezet vinden ze tussen de trainingen door tijd voor het sluiten van vriendschappen, het uithalen van streken en verliefd worden.

Regels:
* Geen Mary Sue's
* Minstens 5 regels
* Weer origineel - ook in de sport
* Niet enkel 1 op 1 gesprekken.
* OOC tussen haakjes
* Dingen als "wie wil Henk meeten" in het praattopic
* Melden als je langere tijd afwezig bent.
* Er zijn meer personen als alleen de rollen denk aan trainers, huisbewaarder, conciërge andere leerlingen

Rollen:
Charira Asasia Meyling - huisbewaarster en trainster dans en beweging - 1,3 - Xerces
Nick james Harrison - groepsbegleider - 1,5 -
Alexandra Mary Skylar- kunstschaatsen -1,1 - Pebble
Jona Lara Nilsdottir - Schermster - 1,1 - Squib
Lola Niamh Edwards - hockey - 1,2 - Sourire
Aubrey Jane Veréz - kickboksen - 1,1 - Neolaia
Jolie Chloe Eberson. - jazzballet - 1,2 - DanceBabeA
Gereserveerd - xElounor
Rosalia Alena Rákóczi - karate - 1,3 - SerpentKiss
Emily west - hockey - 1,4 - Sannex
Danielle eva grand - hip-hop - 1,5 - xKimx124
Austin Luke Woodstock. - rugby - 1,2 - Sourire
Jesse James Parker - tennis - 1,1 -xAmore
Christopher James Veréz - kickboksen - 1,1 - Neolaia
Adam Elias McDown - honkbal - 1,2 - Nyan
Cameron Esp - zwemmen - 1,3 - Squib
Zane Wesley Garçia. - Motorcross - 1,3 - xAmore
Ethan James McTaylor - hockey - 1,4 - Alloveryou
Daniel (Daan) Dylan Connor - karate - 1,6 - MindBreaker
Matze Kane Connor - break- en streetdance - 1,6 - MindBreaker

Rollentopic
Praattopic 1

Begin:
Iedereen komt aan, het schooljaar is begonnen met nieuw talent. Je brengt je spullen naar je kamer - iedereen heeft een eigen slaap - en badkamer - en zoekt de anderen op of inspecteert het terrein en de trainingsfaciliteiten.

[ bericht aangepast op 17 jan 2013 - 17:21 ]

---

Remember to be ridiculous.

Christopher James Verez

Ik haalde mijn schouders simpel op.
'Wat je wel en niet wil geloven, AJ is kampioene latin danseres en die kickbokst toch ook. Ik doe trouwens niet alleen aan kickboksen, ook aan Capoeira en daar moet je ook vrij lenig en soepel voor zijn.' zei ik chill en ik blies de rook uit waarna ik mijn sigaret uittrapte.
'Ready?' vroeg ik toen en doelde om weer naar binnen te gaan.
Ik dacht na over vroeger en grinnikte bij het idee. 'Je merkt het anders wel.' zei ik toen en nam alvast aanstalten om naar binnen te gaan.

(Flutpost, sorry)

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

danielle eva grand

Hij haalde zijn schouder simpel op 'Wat je wel en niet wil geloven, AJ is kampioene latin danseres en die kickbokst toch ook. Ik doe trouwens niet alleen aan kickboksen, ook aan Capoeira en daar moet je ook vrij lenig en soepel voor zijn.' Ik knikte even. ''Oke dan, als jij het zegt'' zei tegen hem en hield mijn schouders even op. Daarna vroeg hij aan mij of ik klaar was om naar binnen te gaan en ik knikte even. 'Je merkt het anders wel.' zei hij nog tegen mij en liep vervolgens alvast naar binnen toe. Ik keek hem niet begrijpend aan. ''Hoeso je merkt het anders wel, ik weet niet wat ik moet merken, en ik hoef ook niks te merken'' zei ik triomfantelijk tegen hem en liep langs hem op de woonkamer in.

Christopher James Veréz/

Ik knikte. 'Dan ook niet.' zei ik simpel en plofte op een bank en ik zuchtte.
Ik klopte naast me en keek even de kamer rond.
'Dus.. ik verveel me een beetje.' zei ik toen en ik glimlachte. Het was dan ook vrij saai. 'Wat gaan we doen Kleine.' zei ik met een klein glimlachje naar haar.
Mijn blik dwaalde af naar de rest van de mensen en ik beet op mijn lip.
'Hopelijk hebben we een goed rooster.'

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

danielle eva grand

Christopher plofte neer op de bank en klopte naast zich op de bank, dus ik ging er maar vanuit dat ik naast hem mocht gaan zitten, dus dat deed ik dan maar ook.
'Dus.. ik verveel me een beetje.' zei hij toen en glimlachte. 'Wat gaan we doen Kleine.' zei hij met een klein glimlachje naar mij. Ik keek hem verontwaardigd aan. ''Wat had ik nou gezegd, noem me geen kleine of ik verkoop je een klap hoor'' grijnsde ik naar hem en trok mijn benen even op de bank omhoog. ''Ik weet niet wat we kunnen doen, het is hier nogal saai, ik kan haast niet geloven dat ik hier nog elke dag zit, hopelijk mogen we wel een keer naar de stad ofzo''
Ik keek ook even om me heen. ''Ga je je ouders niet heel erg missen, ik denk ik wel, heb een vrij hechte familie'' gaf ik toe.

Daniel Dylan Connor

Ik pak mijn laatste spullen in en zet mijn pet op. Grijnzend ren ik naar beneden, waar Matze sloom zit te eten. Ik maak een karate beweging om zijn aandacht te trekken. Daarna doe ik een ballet pasje voor de lol. Hij kijkt me boos aan. 'Kijk niet boos, Mattie! We gaan de tijd van ons leven - zonder ouders! - hebben!!!' Roep ik vrolijk. Daarna geef ik mijn moeder een kus. 'Kom Mat, we moeten gaan,' Ik pak de sleutel van onze pick up. Hij pakt zijn tas en gaat mee. Het is een paar uur rijden naar de nieuwe school. Ik denk aan mijn vorige. Ik werd er gepest, want iedereen dacht dat ik maar een saai sulletje was. Niemand wist van de karatewedstrijden. Toen ze daar echter achterkwamen was is de populairste van de klas. Ik kijk naar de jongen naast me. Hij is nog steeds zo iemand die zich een een hoekje stopt om niet ontdekt te worden. Ik grijns als ik denk aan de jongen die op het podium dingen doet waar ik alleen van kan dromen. Als we er eindelijk zijn spring ik uit de auto en gooi de sleutels naar Matze. Hij opent de bak en haalt de koffers eruit. We werken zoals altijd goed samen. Niet raar. Ik ga in de kantine zitten en wacht totdat er iemand op me afkomt.

Matze Kane Connor
Terwijl ik mijn eten opeet loopt Daan de kamer binnen. Ik steek mijn hand op als begroeting. Hij doet een karate beweging en daarna een ballet danspasje. Ik grijns breed. Ook al heb ik mijn hele leven in zijn schaduw gestaan, ik haat mijn broer niet, hij is gewoon net als een goede vriend. Dat hij nou eenmaal liever op de voorgrond wil dat ik, is nou eenmaal zo. Ik loop achter hem aan en met mijn koffer achter me aan sleurend stap ik de auto in. Als ik eenmaal zit is de auto al opgestart. Ik laat mezelf rustig tegen de rugleuning aan vallen en doe mijn ogen dicht. Mijn verleden zou je best kunnen bestempelen als triest, maar voor mij is dat gewoon niet waar. Het maakt me niet uit dat pas op mijn vijftiende de rest van de wereld achter mijn talent kwam. Als we aankomen haal ik alle koffers uit de auto. Ik zie overal mensen en voel me ongemakkelijk. Ik besluit ergens in een donker hoekje te gaan zitten.

---

Spoiler alert: you will save yourself

Jona Lana Nilsdottir
Ik verliet de gang en zwierf een beetje rond zonder een duidelijk plan van aanpak. Ik wilde contact met iemand maken, heel graag zelfs maar ik durfde gewoon niet zo goed. Mijn contact met andere mensen was in IJsland nooit goed gegaan dus waarom zou het hier wel goed gaan? Ik kwam uiteindelijk aan in een soort kantine en zag een jongen zitten. Ik loop steeds langzamer in zijn richting. Rustig ademhalen Jona, dacht ik tegen mezelf. Het is gewoon een andere leerling, gewoon je ene voet voor je andere zetten en je komt er wel. Na wat minuten lijkt te duren maar in werkelijkheid slechts enkele seconden in beslag nam kwam ik bij de tafel met de jongen aan. 'Is het een probleem als ik hierbij kom zitten?' vroeg ik.

---

Remember to be ridiculous.

Daniel Dylan Connor

Ik zit een beetje te dromen als er opeens iemand voor me staat. Ik schrik even als ze iets tegen me zegt. 'Is het een probleem als ik hierbij kom zitten?' Vraagt ze, en ik glimlach. 'Ja hoor, ik zat maar wat te dromen. Ik ben trouwens Daniel, maar noem me maar Daan,' Zeg ik, en ik kijk haar grijnzend aan. Ik maak wat plaats door mijn koffers op de grond te zetten. Daarna merk ik dat ik mijn zwarte band vergeten ben. Shit. Ik besluit hier te vragen of ik er eentje mag lenen, zodat ik niet voor gek sta. Ik ben nog steeds niet gewoon genoeg om mezelf te kunnen zijn bij anderen die ik niet ken. Ik heb op jonge - misschien wel te jonge - leeftijd geleerd dat als mensen je niet mogen, ze je wereld goed kunnen ruïneren.

---

Spoiler alert: you will save yourself

Jona Lana Nilsdottir
Ik ging zitten en glimlachte verlegen. De jongen die zich voor had gesteld als Daan, vreemde naam trouwens, Daniël klonk me veel vertrouwder in de oren maar hij wilde blijkbaar liever Daniël genoemd worden. 'Ik ben Jona,' zei ik.
Sommige jongens hadden gedacht dat ik met mijn verlegenheid hoopte hun aan de haak te slaan maar ik was gewoon niet goed met jongens, ik was zoals eerder al duidelijk werd gewoon helemaal niet goed met mensen. Ik had nooit vrienden gehad, misschien dat ik juist daarom nu zo mijn best deed om contact met mensen te zoeken, ik was zeventien en wilde er ook wel gewoon een keertje bij horen. 'Waarvoor zit jij hier?'

---

Remember to be ridiculous.

Daniel Dylan Connor
'Omdat ik goed ben in karate. Jij?' Vraag ik, en ik ben bang dat het bot klinkt. Ik mag Jona wel. Ze is gewoon.... Iemand die een goede vriend kan zijn.Ik kijk grijnzend naar haar. 'Als je dus problemen krijgt met jongens kan ik je beschermen,' Ik weet dat ik haar alleen maar afschrik, maar toch. Een grapje kan nooit kwaad. Ik besluit even wat te drinken en pak een flesje cola uit mijn tas. Ik vind er nog een en bied die Jona aan. Ik denk aan mijn broer. Waar is hij nu? Zit hij alleen in een hoekje of is hij vrienden aan het maken. Ik denk aan hoe moeilijk hij het had toen hij er twee jaar geleden achter kwam dat hij verliefd was op zijn beste vriend. Nu is dat over. Ik hoop voor hem dat hij nu de ware vind, of het nou een jongen of een meisje is.

---

Spoiler alert: you will save yourself

Jona Lara Nilsdottir
Ik grijnsde om zijn antwoordwoord, als ik problemen met jongens kreeg, daar hoefde ik niet op te rekenen, ik was voor driekwart van de bevolking onzichtbaar en het andere deel mocht me niet echt, daarbij was ik wel in staat om voor mezelf te zorgen. 'Ik ben hier als schermkampioene dus volgens mij kan ik wel voor mezelf zorgen maar als het teveel voor me is zal ik je hulp misschien inschakelen.'
Daan bood me een flesje cola aan, ik bedankte hem en nam onmiddellijk een slok, ik bleef zoveel mogelijk van ongezonde dingen af maar ik kon niet zonder cola. 'Waar kom je eigenlijk vandaan?'

---

Remember to be ridiculous.

Daniel Dylan Connor
'Ik kom uit Engeland, maar ik heb het grootste gedeelte van mijn leven in Nederland gewoond. En ik vind het echt cool dat ik op de wereld ooit nog een meisje kan ontmoeten dat kan schermen,' Grinnik ik. Ik laat mezelf een beetje onderuit zakken. Ik zie Matze naar binnen lopen. Hij ziet er niet echt vrolijk uit. 'Het Mat, dit is Jona. Jona, dit is Matze, mijn tweelingbroer.' Stel ik ze aan elkaar voor. Ze schudden elkaars hand en Matze komt erbij zitten. Hij kijkt naar Jona. Op een manier die me doet lachen. Hij is altijd al slecht met meiden geweest, maar dit slaat alles. Alsof hij een spook heeft gezien. 'Als je haar niet mag, kan je het ook gewoon zeggen,' Zeg ik grijnzend. Ik krijg een boze blik toegeworpen.

---

Spoiler alert: you will save yourself

Jona Lara Nilsdottir
Ik grijnsde. 'Er zijn aardig wat meiden die kunnen schermen hoor,' zei ik.
Er liep een jongen langs ons. 'Hé Mat, dit is Jona,' zei Daan tegen de jongen. 'Jona, dit is Matze, mijn tweelingbroer,' vervolgde hij.
Ik stak mijn hand uit en Matze nam hem aan. Al snel lieten we elkaars hand weer los en hij ging zitten. 'Als je haar niet mag, kan je het ook gewoon zeggen,' zei Daniel opeens. Matze wierp hem een vernietigende blik toe maar mijn glimlach verdween onmiddellijk, ik had er intussen gewend aan moeten zijn dat mensen me niet mogen maar elke keer als zoiets gezegd werd deed het me weer pijn. 'Dat zou een nieuw record zijn,' mompelde ik. 'Meestal krijgen ze pas een hekel aan me nadat ze iets stoms zeggen en ik ze per ongeluk met mijn sabel mep of steek.'

---

Remember to be ridiculous.

Matze Kane Connor
'Ik mag je wel hoor... Ik hoef echt geen klap, maar hij wel!' Zeg ik vrolijk, en ik wijs naar mijn broer. Ik doe moeite om mijn blik niet steeds weer naar Jona te laten schieten. Er is iets... Het voelt gewoon goed om bij haar te zijn, hoewel ik haar nog maar net kan. Ik kijk naar Daan, die zijn spullen pakt en iets mompelt wat lijkt op "Ik ga naar mijn kamer" Ik vind het alleen maar fijn dat hij ophoepelt. Ik neem zijn plaats in zodat ik tegenover Jona zit. Ik sla mijn ogen neer omdat ik bang ben dat ze het raar vind. Ik hoor mijn telefoon en zie dat ik een berichtje krijg. Van mijn moeder, het zal we eens niet. Ik neem de moeite niet om te kijken. Daarna stop ik mijn mobiel weer terug en probeer ik te doen alsof ik de kamer inspecteer. Ik wou dat Daan hier was, hij weet hoe je om moet gaan met meiden.

---

Spoiler alert: you will save yourself

Jona Lara Nilsdottir
'Relax, ik geef niemand die geen klap verdiend een klap,' zei ik grijnzend.
Daan begint zijn spullen in te pakken en vertrekt met de mededeling dat hij naar zijn kamer gaat. Matze switcht van plaats en komt tegenover me te zitten. Z'n mobiel gaat af maar neemt de moeite niet om het berichtje te openen, of op te nemen, ik weet niet of hij gebeld werd of een bericht kreeg. Er viel een stilte en ik wenste dat Daan was gebleven, het gesprek was in elk geval niet stil gevallen. 'Ongemakkelijk stilte,' mompelde ik na een tijdje om maar iets te zeggen.

---

Remember to be ridiculous.

Christopher James Veréz

Ik haalde rustig mijn schouders op. 'Ik denk dat we het gebouw nog niet mogen verlaten, maar wat dacht je ervan om vrijdag misschien naar de stad te gaan? 's Avonds? Kunnen we met z'n allen naar een club gaan of zo.' stelde ik toen voor terwijl ik haar met een klein lachje aankeek 'Verkoop me maar een klap.' zei ik met toen. 'Maar, het is wel op eigen risico.' Ik grinnikte en wierp een goede blik op Danielle, haar karakter deed me heel erg aan Chará denken.
Ik wierp mijn blik weer snel op de kamer en ik zuchtte, mijn familie.. het zou wel. 'Mijn familie? Ach, tuurlijk ga ik ze missen, maar ik moet toch ooit het nest uit.' zei ik toen rustig en haalde mijn schouders op.
Niemand hoefde te weten hoe het zat, hoe mijn ouders uit elkaar zijn gegroeid sinds het overlijden van Chará, het is moeilijk om een depressieve moeder te hebben en een agressie volle vader.
De laatste nacht was een hel.. Aubrey en ik waren in principe gewoon weggelopen, we zijn al volwassen volgens de buitenwereld, dus toestemming hadden we niet meer nodig. Eén handig puntje.. gelukkig hadden we Ryan daar nog.. hij deed dagelijks verslag over papa en mama.

Aubrey-Jane Veréz.

Ronddwalen, ronddwalen, ronddwalen. Ik zuchtte, ik had net mijn koffers gedropt en alles uitgepakt. Ik ben snel Chris' kamer binnen geglipt, hij had de sleutel voor me achtergelaten naast de plantenbak en zo kon ik naar binnen, ik heb ook al zijn koffers uitgepakt. Ach, wat zal ik zeggen, ik ben nou eenmaal een geweldig zusje?
Tijdens het uitpakken vond ik een foto van ons samen, ons drieën. Het liefst zou ik alles willen vergeten, maar dit. Dit was nou eenmaal moeilijk. Ik keek om me heen en zag er een lift staan. Ik beet op mijn lip en zag dat de deuren opengingen, maar ik liep meteen de andere kant op naar de trap. Ik kreeg de rillingen, kleine ruimtes. Mij niet gezien!
Ik glimlachte en liep naar woonkamer waar ik Danielle en Chris' zag zitten. Ik lachte even kort naar beide, 'Zo zo, koffers uitgepakt. Alsjeblieft broertje.' ik lachte en gooide de sleutel, waarna hij die behendig opving. Ik lachte naar Danielle, 'Ik geloof dat wij nog geen kennis hadden gemaakt. Aubrey-Jane Veréz.' zei ik toen en grinnikte. 'Maar je kan haar gewoon AJ noemen.' hoorde ik voor me en ik stak mijn tong uit naar Chris. 'Well, I'm leaving loves. See you later.' Ik wierp ze beide een handkusje toe en liep toen in gedachte rond door de gangen en botste tegen iemand op. Ik gromde toen ik tegen de grond aan knalde en liet een kleine zucht vallen. 'Sorry, mijn fout.' zei ik toen en keek op naar de jongen tegen wie ik was opgebotst.

[ bericht aangepast op 22 jan 2013 - 17:58 ]

---

The duty of youth, is to challenge corruption.