Louis William Tomlinson
'Ik bedoel het kwam uit mijn mond dan is het altijd waar' praat ik Harry en trek een bedenkelijk gezicht. 'Die woorden zei je net ook over mij' voegde ik er nog aan toe. 'Daar waren je al heel lang achter, maar het is en blijft wel waar.' Ik stop gelijk met lachen na zijn volgende woorden en kruip dicht tegen Harry aan, om vervolgens een snik geluidje te maken. 'Dat is niet heel erg lief van Harry' zeg ik met een gebroken stem. Gelukkig heb ik in de loop der jaren en een beetje hulp van mensen genoeg ervaring opgedaan om het zo echt mogelijk te laten klinken. Ik hoef Harry niet aan te kijken om te weten dat hij me na mijn actie verontwaardigt aankijkt. 'Ohh dat deed die niet' zeg ik zachtjes en sta op het punt om het nog een keer te doen en dan 'Nu dus wel' te zeggen. 'Hmm..goed plan' zeg ik en grinnik zacht. 'Echt wel' zeg ik en keek met een zie-je-wel blik op als het totaal mislukt om zijn lach in te houden. 'Ik ben niet snel niet blij met jou in de buurt' zeg ik en ben blij dat er een brede glimlach op zijn gezicht verschijnt door mijn volgende woorden. Ik sla mijn armen om Harry heen als hij me iets dichter tegen zich aan trekt. 'Dat hoeft ook niet meer' zeg ik glimlachend. 'Zie je dat ik op jou lijk dan' zeg ik nog zachtjes. Ik haal mijn schouders op bij de volgende woorden. ''Zie je, Lou heeft altijd gelijk en zoals de andere dat ook kunnen?' zeg ik, maar de vragende ondertoon was niet te missen. Ik kan niet anders dan ook glimlachen en schud mijn hoofd. 'Ik maak het goed of je het nu goed vind of niet, maar het is wel lief van je' zeg ik en kijk Harry ook aan. 'Maak me niet uit.' Het pruillipje verdwijnt al snel weer na het kusje op mijn lippen. 'Normaal zou ik zeggen; Ik mag zielig kijken wanner ik dat wil, maar voor jou gelden uitzonderingen' zeg ik met een vrolijke lach en zie dat hij ook glimlacht door het kusje op mijn wang. 'Het was te verwachten, hé? Maar ja een heel goed plan' zeg ik lachend en kijk hem verbaasd aan. 'Dat zal nooit gebeuren, maar ben nog niet klaar met mijn eerste cadeautje' zeg ik lachend en kijk Harry erna toch bedenkelijk aan. 'Het strikje heb je, net als het plakband. Maar waar is het inpakpapier?' vraag ik serieus mogelijk om vervolgens moeilijk te doen om het puntje van mijn neus te zien en zo ook het stickertje. 'Meneer het onschuld zelf' zeg ik lachend en kijk Harry aan. 'Jij mag niet denken, want het is toch altijd goed' zeg ik dan nog steeds lachend. Al snel lag al het papier naast me op de grond toen ik het wat sneller begon te scheuren. 'Deze is gewoon geweldig' zeg ik zacht toen ik het rode blouse in mijn handen had.
If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer
]