{RPG} The Walking Dead: Boat of Doom ~ 1 - Speeltopics

De Opheilia torende trots boven alle boten in de haven uit. Alle mensen hadden zich rond haar verzameld, klaar om te vertrekken voor een reis naar de Caraïben. De reis duurde een paar weken en toen alle passagiers terug aan wal komen, was de wereld helemaal veranderd.
Het grootste deel van de populatie bestaat uit zombies - ook wel Walkers genoemd. Alles is chaotisch en mensen vertonen zich zelden. Bijna niemand gaat alleen over straat, vooral 's nachts niet.

De passagiers van de Opheilia besluiten aan boord te blijven van het grote cruiseschip. Hoewel het schip niet meer uit kan varen - er is geen benzine meer - lijkt dat de veiligste plek. De voedselvoorraad slinkt snel en de groep wordt steeds kleiner door mensen die ouder worden en sterven, zelfmoord plegen of verhongeren. Op het schip zwerven hier en daar zombies rond: vergeten mensen die nooit teruggevonden zijn toen ze stierven. Het is uiterst gevaarlijk om alleen aan wal te gaan, dus dat gebeurt ook enkel wanneer nodig.
Daarbij komt ook nog eens dat er steeds meer ruzie ontstaat binnen de groep.
Zal de groep uit elkaar vallen door ruzies? Of zullen ze allemaal in leven te blijven als ze samenwerken?

Groepsleden (houdt mannen en vrouwen een beetje gelijk):
- Rebecca Morgan ~ Ortelius
- Rowan Ava Carter ~ Assassin
- Daryl Dixon ~ Apocalyptic
- Xari Jarrett ~ LexLover
- Quentin Alfredo Burenti ~ RabidKiller
- Elizabeth Destiny Harkness ~ Ianto
- Tyler Grey ~ ForbesBrooks
- Nathan Morgan ~ Swizzle

Personage:
Naam:
Leeftijd: (Alle leeftijden zijn toegelaten)
Uiterlijk:
Innerlijk:
Wapen:
Extra's:
Familieleden: (mag onderling besproken worden)

Regels:
- Minimaal 8 regels schrijven
- Graag met leestekens en hoofdletters typen.
- OOC graag met haakjes; [] {} () - -
- Liefde tussen mensen mag, maar houdt het realistisch.
- Geen Mary Sue's (perfecte personages)
- 16+ en schelden mag, maar niet OOC
- Geen personages van anderen besturen.
- Geen personage's doden zonder toestemming van die persoon
- Alleen Ortelius maakt topics aan
- Melden als je je nickname veranderd

[ bericht aangepast op 14 jan 2013 - 18:07 ]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Xari Jarrett
Langzaam loop ik over het schip. Ik heb geen idee waar ik heen moet. Naarmate ik dichterbij de keuken kom, hoor ik steeds meer stemmen. Onbekende en bekende stemmen. Langzaam loop ik er naar toe, je weet nooit wat er aan de hand is. Mijn hand glijd langzaam naar de schede op mijn heup, en ik pak mijn dolk eruit. 'Waarom doe je godverdomme zo moeilijk?' klinkt een luide stem. Een onbekende, luide stem. Er klonken luide klappen van iets wat op een tafel of een aanrecht werd gesmeten. 'Rebecca, ik neem aan dat jij wél eet?' klinkt het nu zachter. Rustig laat ik mijn dolk zakken, waarschijnlijk gaat dit over de kwestie dat Rowan te weinig eet. Toch stop ik mijn dolk niet weg. Ik herken de stem nog steeds niet. 'Natuurlijk eet Rebecca wel,' hoor ik Rowan nu snauwen. Wat gebeurd er toch allemaal daarbinnen? Een paar seconden later hoor ik voetstappen naar de deur komen, en vlakbij stoppen ze weer. Ik besluit maar naar binnen te gaan en duw de deur open. Ik zie Rebecca op een stoel zitten, spelend met een vork. Rowan staat vlakbij de deur, en een onbekende man staat woedend bij het aanrecht. 'Wat the fuck is hier aan de hand?' vraag ik verbaasd.

---

"Let's say I meet an alien, who, lucky enough, could speak English" - Vsauce, Youtube

Daryl Dixon
Bam. Met die uitspraak had ik haar. Het toch al bleke gezichtje van het hologige meisje trok nog witter weg dan het al was. Hulpeloos kijkt ze naar Rebecca en ik volg haar blik. Is er hier al langer iets gaande waar ik niets vanaf weet? Rebecca lijkt plots doodsbang van me te zijn. Angstig knikt ze terwijl ze naar Rowan kijkt. "Natuurlijk eet Rebecca wel!" snauwt Rowan wanneer ze dat ziet. Ze klemt haar kaken op elkaar en kijkt naar de deur. Jezus, ik had er geen idee van dat ik haar hier zo hard mee raakte. Maar waarom eet je dan gewoon niet als je honger hebt? Ben ik dan zo'n versimpelde redneck dat ik dat niet snap ofzo? Het dunne silhouet loopt naar de deur maar blijft daar staan. De boodschap was duidelijk. Nog een opmerking over de kalkoen, en ze is weg. Ik kijk naar Rebecca en probeer iets van haar gezicht af te lezen. Misschien moet ik toch milder voor Rowan zijn. Ik ken haar nog maar net, maar haar van streek maken is nooit mijn bedoeling geweest. Hmm, ik moet dit tactisch aanpakken, anders vertelt ze me helemaal nooit waarom ze niet wil eten. Helaas is tactvol zijn nou niet één van mijn betere eigenschappen. Op dat moment wordt de deur opengemaakt. Direct grijp ik naar het dichtstbijzijnde wapen, in dit geval het nog met ingewanden besmeurde vleesmes. Er stapt een lang donkerblond meisje met een vrij forse neus binnen. Ze is net iets korter dan ikzelf. "What the fuck is hier aan de hand?" vraagt ze verbaasd. "Oh great, nog meer tieners," murmel ik binnensmonds. Waren er dan echt geen mensen van boven de fucking 25 jaar op dit schip? "We villen dode vogeltjes, that's all," antwoord ik bijdehand.

[ bericht aangepast op 12 jan 2013 - 11:36 ]

---

ars moriendi

Rebecca Morgan

Ik wierp vanuit mijn ooghoeken een blik op Rowan. Ergens voelde ik me slecht in haar plaats. Zij zou degene moeten zijn die twee porties zou moeten eten, niet ik. Voorzichtig hees ik mezelf van mijn stoel en stond recht, tot de deur opengezwaaid werd en Daryl in een reflex naar zijn wapen greep.
Xari stapte naar binnen. "What the fuck is hier aan de hand?"
Ik hoorde Daryl "Oh great, nog meer tieners." mompelen en ik wist niet waarom, maar ik schoot in de lach om zijn reactie. Als hij het zo bekeek, zat hij inderdaad opgescheept met een bende tieners. "We villen dode vogeltjes, that's all," voegde hij er nog aan toe.
Ik stopte met lachen en liep voorzichtig richting Rowan. "Rowan... Je hoeft niet per se kip, kalkoen, of wat het ook is te eten. Je hoeft er niet eens veel van te eten. Zelfs al is het maar een hapje, of een droge koek." Ik keek haar bemoedigend aan, terwijl ik wat dichter in de buurt kwam. "Dan stoppen we met zagen, beloofd." Ik voegde er nog een hoopvolle glimlach aan toe en wierp daarna een blik op Daryl. Zo'n blik van: voeg er nog iets overtuigends aan toe.
Daarna schoten mijn ogen kort naar Xari en weer naar Rowan. "Alsjeblieft?

[ bericht aangepast op 12 jan 2013 - 11:47 ]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Rowan Ava Carter

Als ik bij de deur ben, lijkt iedereen volgens mij te snappen dat ik alvast een vluchtroute uitstippel, want Daryl doet niet meer boos en Rebecca lijkt op haar hoede te zijn. Mooi, als ze nou ook nog mooi allemaal hun bek dicht houden... Op dat moment zwaait de deur open en krijg ik een halve hartverzakking, gelukkig is het Xari maar. "Wat the fuck is hier aan de hand?" Ik kan haar wel bijna doodknuffelen voor de afleiding die het schenkt, aangezien ik Daryl iets onhoorbaars hoor mompelen en Rebecca die in de lach schiet. Ik krijg zelf een nerveuze glimlach op mijn lippen. "We villen dode vogeltjes, that's all." hoor ik hem dan wel zeggen, op de manier die ik ondertussen gewend ben van hem. Het ongemakkelijke gevoel komt weer terug als ze stopt met lachen en mijn kant op komt, waardoor ik aarzelend een stap dichter naar de deur toe doe. Ik ben zo weg, dat weet ik wel.
"Rowan... Je hoeft niet per se kip, kalkoen, of wat het ook is te eten. Je hoeft er niet eens veel van te eten. Zelfs al is het maar een hapje, of een droge koek." Volgens mij probeert ze bemoedigend te doen, maar in mijn holle ogen verschijnt alleen een angstige blik, terwijl ze wat dichter in de buurt komt. "Dan stoppen we met zagen, beloofd." Ik mis de hoopvolle glimlach niet, maar de blik die ze Daryl stuurt zegt mij genoeg, hoopvol is ze niet. Haar ogen schieten naar Xari en dan terug naar mij. "Alsjeblieft?" O, nee. Dit moment heb ik zo lang kunnen vermijden, niemand die er ook maar iets van durfde te zeggen. Waarom veranderd het nu ineens, omdat één of andere onbekende, enorme vent binnen komt en boos word omdat ik niets wil eten? Is dat het startsein geweest voor de rest nu? Opeens vind ik het helemaal niet meer zo leuk dat Xari binnen is gekomen, nu weet zij het ook al. Straks weet de hele boot het nog eens!
Ik schud wat angstig met mijn hoofd. "Xari is er nu om jullie eten op te eten." Mijn stem klinkt een octaaf hoger dan normaal, vanwege de paniek die zich in mijn lichaam lijkt te nestelen. Snel en behendig glip ik achter haar langs de deur door en zet ik het op een rennen. Ze zoeken het maar uit met die stomme vogels van hem, no way dat ik dat ga vreten hoor. Ik ren gelijk door naar mijn kamer terug, een weg die ik blindelings kan volgen. Hoewel ik niet eet in de keuken, kom ik er toch redelijk vaak. Ik open de deur en sluit de snel achter mij, waarna ik piepend en happend naar adem blijf staan. Wauw, volgens mij heb ik het zelfs warm gekregen van mijn vluchtpoging.

[ bericht aangepast op 12 jan 2013 - 12:32 ]

---

Your make-up is terrible

Daryl Dixon
Voorzichtig loopt Rebecca naar Rowan toe. Hmm, misschien was dit wel beter. Ze lijkt me een tactvoller persoon dan ikzelf. "Rowan... Je hoeft niet per se kip, kalkoen, of wat het ook is te eten," begint ze rustig. "Je hoeft er niet eens veel van te eten. Zelfs al is het maar een hapje, of een droge koek.." Ik hou mijn mond en kijk naar Rebecca, die probeert aan te voelen in hoeverre ze Rowan, die er nu echt uit ziet als een bange kat in het nauw, kan benaderen. "Dan stoppen we met zagen. Beloofd." Even lijkt Rowan overstag te gaan, maar dan draait Rebecca haar gezicht hoopvol naar mij, alsof ik ook nog mijn duit in het zakje moet doen. Ik kijk Rowan aan, en knik even kort. "Alsjeblieft..?" smeekt Rebecca na een blik op het nieuwe meisje. Angstig schudt Rowan met haar hoofd, waardoor ze er nog kleiner en jonger uitziet. "Xari is er nu om jullie eten op te eten," zegt ze schril. Arm kind. Als ik toch eens wist wat er in godsnaam in haar hoofd omging, maar ik heb werkelijk geen flauw idee. Op dat moment schiet ze plots uit de rusthouding en schiet ze door de deur. "Rowan!" roep ik haar na. Ik hoor haar voetstappen rennen over het plavuis van de hal. Ik slaak een diepe zucht en sla mijn ogen neer. Mijn honger is als sneeuw voor de zon verdwenen, hoewel de kalkoen er overheerlijk uit ziet en ook zo ruikt. Ik zet mijn handen diep in het handvat van het vleesmes om mijn agressie enigszins onder controle te krijgen en kijk dan op naar de twee jonge meisjes. Ook het nieuwe meisje is behoorlijk slank. Zonder iets te zeggen verdeel ik de stukken kalkoen over drie porties. Ik geef Rebecca een bord en kijk haar even aan. "Je hebt het geprobeerd," mompel ik, doelend op de inspraak die ze op Rowan probeerde uit te oefenen. Het andere bord geef ik aan het nieuwe meisje. Ik kijk haar strak aan. "Daryl. Hier, dit kun je wel gebruiken," grom ik. Daarna loop ik terug naar het keukenblok en zoek ik een klein pannetje. Ik gooi de stukjes kalkoen uit het derde bord in het pannetje en doe het deksel erop. Uit de kast haal ik al mijn wapens waarna ik alles weer om mijn lichaam sla. Na de meisjes nog eens te hebben toegeknikt, loop in met het pannetje en mijn wapens de deur uit.

[ bericht aangepast op 12 jan 2013 - 12:44 ]

---

ars moriendi

Rebecca Morgan

Alles leek in een waas te gebeuren. Heel even leek ik een verzachting in Rowans blik te zien, maar daarna rende ze opeens weg. "Rowan!" schreeuwde ik gelijk met Daryl.
Ik zuchtte, ging met mijn hand door mijn haar en keek haar na, hoe ze de gang op rende met haar dunne beentjes, die elk moment zouden kunnen breken.
Ik had de neiging om achter haar aan te gaan, maar misschien was dit niet zo'n goed idee.
In een ruk draaide ik me terug om en nam in stilte een bord van Daryl aan. "Je hebt het geprobeerd," mompelde deze. Ik knikte in stilte en sneed als een dame met vork en mes een stukje af. Na het wat doelloos besturdeerd te hebben mopelde ik: "Lekker."
Het andere bord gaf hij aan Xari. "Daryl. Hier, dit kun je wel gebruiken," gromde hij. Een derde stuk deed hij in het pannetje en deed het deksel erop. Hij nam zijn wapens beet en liep met het pannetje de kamer uit, na ons nog eens toegeknikt te hebben.
"Succes," mompelde ik nog zacht. Ik verwachtte toch dat dat stuk vlees voor Rowan was en dat hij achter haar aan ging.
Ik stopte nog een stuk van het sappige vlees in mijn mond. Dit was zo goed. Na goed gekauwd te hebben, slikte ik het goed door een richtte me tot Xari. "Iets gevonden buiten?"

[ bericht aangepast op 12 jan 2013 - 12:50 ]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

[En wat nu? 8D]

---

Your make-up is terrible

Assassin schreef:
[En wat nu? 8D]

[Lol ik wou Daryl naar Rowan toe laten gaan :'O Maar ik denk, ik laat eerst nog even iemand anders reageren Maar whatthehell, ik ga gewoon verder]

---

ars moriendi

-

[ bericht aangepast op 12 jan 2013 - 15:27 ]

Daryl Dixon
De lampen zijn inmiddels allemaal uit. Het begint al licht te schemeren buiten. Ik hou mijn mes stevig in mijn hand gedrukt. De kruisboog gaat even niet lukken met het pannetje in mijn hand. Shit, al die gangetjes lijken ook op elkaar. Ik probeer dezelfde weg te vinden als die we eerder hadden gebruikt om naar de keuken te komen, maar vooral nu het iets donkerder was, was het moeilijk. Met mijn voet open ik een deur en zie ik meteen twee Walkers (een voormalig koppel; de een draagt een afzichtelijke bloemenjurk met kralenketting en de ander een of ander pak met afgescheurde stropdas). Ik grijp het mes en steek het in de man zijn hoofd. De vrouw moet van iets verder komen en loopt eerst twee keer tegen een fauteuil aan voordat ze mijn richting op komt. Ik wacht geduldig en trap haar dan tegen de grond. Vervolgens trap ik haar hersenen in met mijn zware schoenen. Rustig kijk ik de suite rond. Chique bedoeling allemaal, hoor. Die cruise moet een vermogen hebben gekost. Voordat ik wegga, haal ik een handvol bonbons uit de bowl en stop ik ze in mijn zak. In de hal probeer ik mijn orientatie terug te vinden, en sla een gangpad in dat ik denk te herkennen. Ja, ik zie de deur van de kamer waar ik water kreeg. Op mijn hoede loop ik langzaam naar de deur toe. Heel zachtjes klop ik aan. "Rowan?"

---

ars moriendi

[ o fuck ik was al bezig met mijn post en zag pas toen ik klaar was dat jij ook aan het schrijven was]

Tyler Grey

Ik schrik op uit mijn gedachten als ik snelle voetstappen op de gang hoor, gevolgd door een deur die open en dicht gaat. Ik sta langzaam op en loop richting de ingang van het kleine kamertje, dit was waarschijnlijk geen walker. Ik open de deur niet, in plaats daarvan luister ik alleen maar of ik nog een geluid hoor. Niet veel later vult het geluid van andere voetstappen de gang. "Rowan?" Hoor ik dan, dit is waarschijnlijk die Daryl dat kan bijna niet anders. Dit verklaart ook de voetstappen die ik eerder had gehoord, even vraag ik me af wie Rowan is, ik gok dat dit de naam is van het magere meisje aangezien deze twee ook samen de keuken ingelopen waren. Ik vraag me af wat er aan de hand is, waarschijnlijk is er wat gebeurd in de keuken. Ik voel me opgesloten in de kleine kamer en zou het liefst de gang op lopen, maar iets in me zegt dat dit echter niet handig is omdat ik niet weet wat zich op de gang afspeelt. Ik kan er natuurlijk gewoon langslopen zonder er aandacht aan te besteden. Besluiteloos sta ik dicht bij de deur, even beweeg ik de vingers van de hand die ik net tegen de muur aan had geslagen. Deze klap was toch harder geweest als ik had gedacht.

[aangepast.]

[ bericht aangepast op 12 jan 2013 - 15:26 ]

[Eh, ja doe maar. Ik weet het ook niet meer haha.]

---

Your make-up is terrible

Rowan Ava Carter

Ik ga op mijn keurig opgemaakte bed zitten en probeer weer op adem te komen. Het is een nogal inspannend dagje geweest vandaag en mijn lichaam heeft er nog maar weinig zin in, vooral omdat het de energie niet meer voor heeft. Mijn maag trekt een paar keer akelig samen en ik heb het gevoel dat ik moet over geven, hoewel er geen eten in zit. Het zorgt ervoor dat de tranen in mijn ogen springen, maar ik veeg het haastig weg en probeer normaal adem te halen. Een zurige smaak verspreid zich in mijn mond, maar ik wil niet nog meer water opmaken. Het is vandaag al best snel gegaan en het geopende flesje staat nog in de keuken volgens mij. Ik weet heel goed dat Daryl en Rebecca gelijk hadden en dat ik tenminste best iets had kunnen eten. Het slaat te ver door en hier is er geen hulp als mijn lichaam het opgeeft, wat eigenlijk allang gebeurd had moeten zijn met de inspanningen van tegenwoordig. Ik schrik op als er op de deur geklopt word. "Rowan?" hoor ik de stem van Daryl dan door de deur heen. Ik ga met mijn handen over mijn gezicht heen, dit is behoorlijk vernederend eigenlijk en ik schaam me diep voor mijn vluchtreactie. Eigenlijk durf ik hem niet eens meer onder ogen te komen. Toch kom ik overeind van het bed en schuifel ik naar de deur toe, om die op een kiertje te openen en erdoor naar Daryl te loeren. Ik ben verbaasd dat hij hierheen gekomen is, iets wat je ook duidelijk in mijn ogen terug kan vinden als ik naar hem kijk, samen met de schaamte die ik voel. "Daryl." mompel ik en ik sla mijn ogen neer.

---

Your make-up is terrible

Daryl Dixon
De deur opent zich op een kier en ik zie meteen haar grote ogen voor me opdoemen. Van haar sarcastische houding is niets meer over. "Daryl," mompelt ze zachtjes als ze haar ogen weer neerslaat. "Mag ik binnenkomen?" vraag ik zachtjes. Voorzichtig duw ik de deur iets verder open. Achter haar zie ik haar perfecte kamertje al weer helemaal neat en clean. Ze was zo anders dan dat ik was, en toch voelde ik me om de een of andere manier alsof ik haar niet meer zomaar los zou kunnen laten. Of dat nou allemaal met Rosy te maken had, weet ik niet eens.

[kort stukje, maargoed, dat kan ook niet anders ]

---

ars moriendi