{RPG} The Walking Dead: Boat of Doom ~ 1 - Speeltopics

De Opheilia torende trots boven alle boten in de haven uit. Alle mensen hadden zich rond haar verzameld, klaar om te vertrekken voor een reis naar de Caraïben. De reis duurde een paar weken en toen alle passagiers terug aan wal komen, was de wereld helemaal veranderd.
Het grootste deel van de populatie bestaat uit zombies - ook wel Walkers genoemd. Alles is chaotisch en mensen vertonen zich zelden. Bijna niemand gaat alleen over straat, vooral 's nachts niet.

De passagiers van de Opheilia besluiten aan boord te blijven van het grote cruiseschip. Hoewel het schip niet meer uit kan varen - er is geen benzine meer - lijkt dat de veiligste plek. De voedselvoorraad slinkt snel en de groep wordt steeds kleiner door mensen die ouder worden en sterven, zelfmoord plegen of verhongeren. Op het schip zwerven hier en daar zombies rond: vergeten mensen die nooit teruggevonden zijn toen ze stierven. Het is uiterst gevaarlijk om alleen aan wal te gaan, dus dat gebeurt ook enkel wanneer nodig.
Daarbij komt ook nog eens dat er steeds meer ruzie ontstaat binnen de groep.
Zal de groep uit elkaar vallen door ruzies? Of zullen ze allemaal in leven te blijven als ze samenwerken?

Groepsleden (houdt mannen en vrouwen een beetje gelijk):
- Rebecca Morgan ~ Ortelius
- Rowan Ava Carter ~ Assassin
- Daryl Dixon ~ Apocalyptic
- Xari Jarrett ~ LexLover
- Quentin Alfredo Burenti ~ RabidKiller
- Elizabeth Destiny Harkness ~ Ianto
- Tyler Grey ~ ForbesBrooks
- Nathan Morgan ~ Swizzle

Personage:
Naam:
Leeftijd: (Alle leeftijden zijn toegelaten)
Uiterlijk:
Innerlijk:
Wapen:
Extra's:
Familieleden: (mag onderling besproken worden)

Regels:
- Minimaal 8 regels schrijven
- Graag met leestekens en hoofdletters typen.
- OOC graag met haakjes; [] {} () - -
- Liefde tussen mensen mag, maar houdt het realistisch.
- Geen Mary Sue's (perfecte personages)
- 16+ en schelden mag, maar niet OOC
- Geen personages van anderen besturen.
- Geen personage's doden zonder toestemming van die persoon
- Alleen Ortelius maakt topics aan
- Melden als je je nickname veranderd

[ bericht aangepast op 14 jan 2013 - 18:07 ]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Rebecca Morgan

"Nee hoeft al niet meer, meneer kan prima voor zijn eigen eten zorgen."
Ik knikte enkel droog. Dat was goed voor meneer. Meneer moest maar niet denken dat ik niet voor mijn eigen eten kon zorgen. Als het erop aan zou komen zou ik wel iets vinden. Iets smakelijkers dan die vieze ratten.
Ik richtte me weer op het gesprek, maar mijn concentratie werd verbroken door Rowans stem. "Trouwens, dat meisje met die mooie rode haren is er ook geweest. Daryl heeft haar in de zee gegooid, een walker zat van haar ingewanden te wreten."
"O die," zei ik alsof ik haar kende, hoewel ik haar eigenlijk maar een keer of drie had gezien. "Jammer."
Ik ging met mijn handen door mijn haar en leunde tegen het aanrecht. "Kende je haar?"

(Poor little Daryl :'D maar hij blijft awesome :'D )

[ bericht aangepast op 15 jan 2013 - 23:45 ]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Daryl Dixon
"Daarom wil ik mee! Om voedsel voor ons allemaal te halen," beweert de jongen. Ik luister maar half. Rowan's blik steekt me. Ze heeft plots een front gevormd met die Rebecca. En dat na wat ze me allemaal verteld heeft. Fuck it, je hebt wel belangrijkere dingen om je mee bezig te houden nu. Dan draai ik me weer naar Nathan en vraag hem of hij met wapens om kan gaan. Of hij al ooit heeft gemoord. Tot mijn verbazing knikt hij. "Ja, ik kan met een mes omgaan. Eerlijk gezegt heb ik nog nooit een beest gedood maar wel walkers en..." Hij stopt met praten en lijkt het even moeilijk te krijgen. Dit vangt toch wel mijn aandacht. De rat in de hoek van de ruimte begint hard te piepen. "...en mensen," mompelt hij bijna onhoorbaar. Ik ben oprecht verbaasd en kijk hem scherp aan. Ik vraag me af of de vrouwen in de keuken zijn woorden ook hebben gehoord. Deze jongen begint me te interesseren. Toch besluit ik niet op zijn opmerking in te gaan. Hij moet niet denken dat ik me geïntimideerd voel door die woorden, want dat voel ik absoluut niet. Het verbaast me wel dat deze ogenschijnlijk brave, bange jongen misschien al meer heeft meegemaakt dan ik in eerste instantie heb ingeschat. "Ga vanmiddag op pad en neem dat mes mee," grom ik. Ik wijs op het mes dat hij in zijn hand heeft en zie dat mijn vinger, die ik daarnet nog tegen het lemmet van mijn eigen mes heb geduwd, nog altijd bloed. "Er lopen hier af en toe nog wasberen en loopvogels rond. Probeer er daar eens wat van te vangen." Ik veeg de bloedende vinger af aan mijn broek en pak mijn wapens weer op. Ik heb geen zin om met een jochie op sleeptouw weer voor het eten te zorgen terwijl ik Walkers van hem weg moet zien te houden. Zodra deze jongen zich bewezen heeft, ga ik pas met hem mee. Ik wissel nog een blik uit met Rowan en loop dan de kamer uit. Langzaam loop ik richting uitgang, op weg naar mijn motor. Even weg van de mensen. Even op mezelf zijn.

[ bericht aangepast op 15 jan 2013 - 23:53 ]

---

ars moriendi

Swizzle schreef:
(...)[Hoewel Daryl hier best wel een zak is, kan ik niet stoppen met hem geweldig vinden. :')
He's one of the best characters ever.]

[haha, hij is ook best wel een eikel in de serie hoor. (; Vooral in het begin, als hij zijn groep nog niet goed kent, haha. En all true! (:]

---

ars moriendi

[Pfft, door jou droom ik zelfs over hem, het word echt te erg.]

Rowan Ava Carter

Ze knikt enkel droog als ik zeg dat het niet hoeft, wat ik best kan begrijpen. Ik lijk ook wel gek dat ik eten voor hem wilde pakken, volgens mij. Zou ze eerder hebben gedacht dat ik het voor mezelf zou willen? Ik hoop maar niet dat Daryl iets aan haar vertelt heeft in de tijd dat hij er niet was, dat zou hem nog eens fataal kunnen worden. Natuurlijk niet meteen, maar als hij slaapt... Ik schud het snel van me af, zo moet ik niet denken, hij heeft mooi wel mijn leven gered gisteren. Hierna deel ik het mede aan Rebecca. "O die." zegt ze, maar er zit niet veel gevoel in die woorden. "Jammer." Ik knik lichtjes en kijk toe hoe Rebbeca met haar handen door haar donkere haar gaat. "Kende je haar?" vraagt ze dan. "Niet echt. We hebben een keer samen eten gezocht, maar dat is de enige keer dat we gepraat hebben. Volgens mij was ze nogal op zichzelf." antwoord ik. Ik hoor hoe Daryl tegen de jongen zegt dat hij wat moet vangen als hij mee wilt, waarop onze ogen elkaar kort ontmoeten en ik hem een kille blik geef. Hierna loopt hij weg en ik vraag me af wat hij van plan is en iets teleurgesteld ben eigenlijk. Zou hij eigenlijk al snel weer doorreizen? Ik vind hem eerlijk gezegd wel interessant, maar ik weet dat het me weinig moet boeien. Na gisteravond doet het me toch meer dan zou moeten en daar kan ik niet goed tegen. Ik zucht, werp nog een iets vriendelijkere blik op Rebecca en vertrek dan ook de keuken uit. In de gang is het een stuk kouder en ik begin er wat doorheen te dwalen zonder op te letten waar ik heen ga, aangezien ik me gewoonweg verveel en nergens aan wil denken. De dag begon al vreselijk genoeg voor mij.

[ bericht aangepast op 16 jan 2013 - 10:12 ]

---

Your make-up is terrible

[Wat zijn dat voor dromen dan? ]

Daryl Dixon
De gang naar de nooduitgang is werkelijk walgelijk. Het is de gang vol rottende, uitgeschakelde Walkers. Ik draai mijn hoofd weg wanneer ik langs het jongetje met het Donald Duck-shirtje loop. De geur is niet te harden. Als ik de deur van de nooduitgang open maak, straalt het licht in mijn ogen en adem ik dankbaar de frisse lucht in. Mooi, de kust is op de eerste zicht Walker vrij. Ik duw mijn crossbow iets verder over mijn schouder en zie dat ik een rode veeg achterlaat. Godver, die vinger bloedt nog steeds. Ik lik er nog eens langs en loop dan door. In de verte zie ik mijn geliefde motor al staan. Het is een zeer warme dag, en de zon brandt in mijn nek. Mijn motortuig staat net in de schaduw van een dun boompje wat mij amper koelte biedt. Ik kijk nog eens om me heen om nog eens te checken of er Walkers zijn. Als dit niet het geval is, trek ik het bruine hemd uit. Direct schijnt de zon vol op mijn rug, en ik geniet er van. Rustig open ik de klep van mijn motor om er een lap uit te pakken. Daarna spuug ik erop en begin ik mijn motor schoon te maken. Het alleen zijn doet me goed. Het geeft me de kans om mijn gedachten even op een rijtje te zetten. En ja, een loner ben ik gewoon altijd graag geweest. Zonder dat ik het wil, dwalen mijn gedachten af naar Rowan. Heb ik teveel van haar verwacht? Daarnet, toen ze in de keuken duidelijk lijnrecht tegenover me stond, voelde dat als verraad. De teleurstelling daarbij is groter dan de woede. Verdrietig bedenk ik me dat ik mezelf bijna volledig aan haar heb opengesteld. Ik spuug nogmaals op de lap en probeer een stroef vlekje weg te poetsen.

[ bericht aangepast op 16 jan 2013 - 11:08 ]

---

ars moriendi

[Weird ass dromen lolol. Niets ergs als je dat soms denkt. ]

---

Your make-up is terrible

[Zo, even aangepast.]

---

Your make-up is terrible

Assassin schreef:
[Weird ass dromen lolol. Niets ergs als je dat soms denkt. ]

[Haha, ik wacht even op Rebecca of Nathan voordat ik verder post. Die andere mensen die in de lijst staan en niet reageren trouwens, zijn die dood? :'D]

[ bericht aangepast op 16 jan 2013 - 15:54 ]

---

ars moriendi

(O, doe maar verder, wat ik heb nog muziekles tot 19 uur ;s Die anderen had ik een bericht gestuurd, maar ik heb er niks van gehoord.)

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Morrowind schreef:
(O, doe maar verder, wat ik heb nog muziekles tot 19 uur ;s Die anderen had ik een bericht gestuurd, maar ik heb er niks van gehoord.)

[Lame. Misschien willen er nog wel andere mensen meedoen? En Daryl is nu alleen aan het chillen, dus ik ga even wachten op input van de rest. Succes met je muziekles! (:]

---

ars moriendi

Nathan Morgan
Daryl kijkt me twijfelend aan. "Ga vanmiddag op pad en neem dat mes mee," gromt hij. Hij wijst naar het mes in mijn handen. Het valt me op dat zijn vinger bloedt. "Er lopen hier af en toe nog wasberen en loopvogels rond. Probeer er daar eens wat van te vangen." Hij veegt zijn vinger af aan zijn broek. Hij pakt zijn wapens op en wisselt een blik uit met het meisje dat mijn zus had verzorgt. Daarna loop hij de keuken uit. Ik zucht. Ik heb nooit leren jagen. Ik had eerlijk gezegt gehoopt dat Daryl me dat wilde leren. Of dat ik gewoon de walkers op afstand hield. Met het mes ja. Ik draai me om naar Rebecca.
"Dan ga ik vanmiddag maar," deel ik haar mede. Ik ga aan een tafel zitten en ga met mijn mouw over het lemmet van het mes. Dit moet lukken.

Rebecca Morgan

“Niet echt. We hebben een keer samen eten gezocht, maar dat is de enige keer dat we gepraat hebben. Volgens mij was ze nogal op zichzelf."
Ik knikte, voor de keren dat ik haar gezien had zag ze er wel zo’n meisje uit.
Rowan luisterde opmerkzaam naar het gesprek van onze twee mannelijke groepsleden. Ze zuchtte zachtjes, wierp me daarna een vriendelijkere blik toe en vertrok, net zoals Daryl. Echt iets voor hem, het werd wat heet onder zijn kont en hij ging ervandoor.
Met een zuchtje draaide ik me naar Nathan, net zoals hij zich naar me toe draaide. “Dan ga ik vanmiddag maar," besloot hij en ging aan tafel zitten om met zijn mouw over het lemmet te gaan.
Ik knikte en ging naast hem staan. “Het lukt je wel. Ik weet dat je het kan.” Zachtjes kneep ik met mijn vingers in zijn schouders. Als het hem al niet zou lukken, kon hij nog bij Xari mee, volgens mij zou hij zich niet voor haar moeten bewijzen.

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Rowan Ava Carter

Ik ben enkele trappen opgelopen en het verbaasd me ergens wel dat ik geen Walkers onverwacht tegen het lijf ben gelopen. Ik heb er wel een paar ontweken, maar die merkte niets van mijn nabijheid. Voor het eerst sinds lange tijd gaan mijn gedachten terug naar vroeger. Het huis waar ik woonde, de veiligheid van de stad. Ik mis het heel erg, dat zorgeloze leventje. Ik was genezen, ik had alles wat ik me kon wensen. Zonder dat ik het doorheb, open ik de deur naar het dek en waait de koude wind in mijn haar. Ik ril, maar sluit de deur niet. Ik weet wel dat het gevaarlijk is op het dek, je kan je nergens verschuilen en er lopen genoeg walkers, toch stap ik de koude wind van het dek op. Ik ben hier al veel te lang niet geweest. Met mijn armen over mijn bovenlichaam geslagen begin ik in de rondte te lopen. Het zwembad even verderop is bijna leeg, groenig en het stinkt. Als ik dichterbij kom, liggen er enkele ontbonden lijken in. Ik ril eens en begeef me naar de reling, om over de zee en het land uit te kunnen kijken. Ik weet nog wel dat we uit vaarden, dat was nog eens mooi. De adrenaline tussen mij en Diana. Het lijkt allemaal zo lang geleden, in een vorig leven. Misschien is ze inderdaad wel beter af, daar op de zeebodem. Het duurde niet lang voor ze het besloot te doen en ik heb het zien gebeuren. Ik kan me de kringen nog herinneren die ze achterliet, maar ik had geen tijd om afscheid te nemen. Ik moest terug naar binnen, het was te gevaarlijk. Ik voel de kou nog amper als ik wezenloos voor me uit blijf staren.

---

Your make-up is terrible

Daryl Dixon
De zon glanst over mijn schoongepoetste motorkap. Ik staar strak naar de zon met mijn hand boven mijn ogen en slaak een zucht. Hoe graag zou ik wel niet gewoon op mijn motor willen stappen om weer verder te reizen.. Ik veeg mijn voorhoofd af met de lap die ik in mijn hand heb. Het zou gekkenwerk zijn. Ik heb nu net een groep gevonden. En, eerlijk is eerlijk, hoewel de meesten vooral een stel opgeschoten pubers zijn in mijn ogen, ze hebben wel ballen. Daarnaast blijft mijn geliefde motor zonder brandstof niet eeuwig rijden. Stranden op een of andere random plek vol Walkers zou wel een hele lullige manier zijn om aan mijn einde te komen. Nee, deze boot biedt meer dan uitstekend onderdak. Ik heb er een bed, vers water en zelfs een fucking kookplaat. Toch blijft het kriebelen.. Met mijn haren door de wind, in mijn eentje, Amerika doorkruisen. Op zoek naar Merle, al was dat als het zoeken naar een speld in een hooiberg. Om me heen is geen Walker te bekennen. De enige geluiden die te horen zijn, zijn de rustgevende golven van de zee en het gekwetter van vogels. Ik rek me uit en ga op mijn rug liggen, mijn gezicht gericht naar de zon. Vervolgens sluit ik mijn ogen.

[Iemand buiten?]

[ bericht aangepast op 16 jan 2013 - 21:03 ]

---

ars moriendi

Topic 2


Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov