{RPG} The Walking Dead: Boat of Doom ~ 1 - Speeltopics

De Opheilia torende trots boven alle boten in de haven uit. Alle mensen hadden zich rond haar verzameld, klaar om te vertrekken voor een reis naar de Caraïben. De reis duurde een paar weken en toen alle passagiers terug aan wal komen, was de wereld helemaal veranderd.
Het grootste deel van de populatie bestaat uit zombies - ook wel Walkers genoemd. Alles is chaotisch en mensen vertonen zich zelden. Bijna niemand gaat alleen over straat, vooral 's nachts niet.

De passagiers van de Opheilia besluiten aan boord te blijven van het grote cruiseschip. Hoewel het schip niet meer uit kan varen - er is geen benzine meer - lijkt dat de veiligste plek. De voedselvoorraad slinkt snel en de groep wordt steeds kleiner door mensen die ouder worden en sterven, zelfmoord plegen of verhongeren. Op het schip zwerven hier en daar zombies rond: vergeten mensen die nooit teruggevonden zijn toen ze stierven. Het is uiterst gevaarlijk om alleen aan wal te gaan, dus dat gebeurt ook enkel wanneer nodig.
Daarbij komt ook nog eens dat er steeds meer ruzie ontstaat binnen de groep.
Zal de groep uit elkaar vallen door ruzies? Of zullen ze allemaal in leven te blijven als ze samenwerken?

Groepsleden (houdt mannen en vrouwen een beetje gelijk):
- Rebecca Morgan ~ Ortelius
- Rowan Ava Carter ~ Assassin
- Daryl Dixon ~ Apocalyptic
- Xari Jarrett ~ LexLover
- Quentin Alfredo Burenti ~ RabidKiller
- Elizabeth Destiny Harkness ~ Ianto
- Tyler Grey ~ ForbesBrooks
- Nathan Morgan ~ Swizzle

Personage:
Naam:
Leeftijd: (Alle leeftijden zijn toegelaten)
Uiterlijk:
Innerlijk:
Wapen:
Extra's:
Familieleden: (mag onderling besproken worden)

Regels:
- Minimaal 8 regels schrijven
- Graag met leestekens en hoofdletters typen.
- OOC graag met haakjes; [] {} () - -
- Liefde tussen mensen mag, maar houdt het realistisch.
- Geen Mary Sue's (perfecte personages)
- 16+ en schelden mag, maar niet OOC
- Geen personages van anderen besturen.
- Geen personage's doden zonder toestemming van die persoon
- Alleen Ortelius maakt topics aan
- Melden als je je nickname veranderd

[ bericht aangepast op 14 jan 2013 - 18:07 ]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Rebecca Morgan

De grote ogen waarmee hij me aankeek bezorgden me een onbehaaglijk gevoel. Ik schuifelde wat ongemakkelijk op mijn voeten.
"Wat erg... Het... Spijt me," stotterde hij.
Ik keek hem aan en probeerde zachtjes te glimlachen. Nu hij er was had ik weer iemand om voor te blijven leven, en leek alles opeens zoveel meer zin te hebben.
"Weet jij iets van mama en papa?" vroeg ik. "Of oma en opa."
Ik had met mezelf al de belofte gemaakt dat ik Nathan ging beschermen met mijn leven. Als hem ook iets zou overkomen... Dat zou ik gewoon niet aankunnen.
Nathan zou altijd mijn lieve kleine broertje blijven, ook al was hij fysiek nu groter dan mij.
Er was een kleine, onbewust, glimlachje op mijn gezicht verschenen. "Vertel 'ns, bij wie was je eerst?"

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Daryl Dixon
"Dat is echt een klote manier om iemand te verliezen..." mompelt Rowan, zichtbaar best aangedaan door het verhaal. "Klinkt niet echt als een geweldige groep eerlijk gezegd, Daryl." Ik schud mijn hoofd. "Meestal waren we als groep wel sterk, kwamen we wel voor elkaar op. Maar dat.. dat vergeef ik ze nooit meer." Dan voel ik plots haar ijskoude, smalle hand op mijn brede onderarm. Ik schrik van het plotselinge contact, vooral als ze met haar vingers over mijn huid strijkt voor ze haar hand weer terugtrekt. Mijn arm drukt zich krampachtig in het matras. Ik weet dat ik, hoe verder de minuten wegtikken en hoe meer ik zeg, we closer met elkaar worden. Maar lichamelijk contact met een nieuw persoon was toch.. nieuw. Het is lang geleden dat ik iemand zo dichtbij heb laten komen. Ik slik even en vertel dan verder. "Toen ik erachter kwam wat ze met Merle hadden gedaan, heb ik ze gedwongen terug te gaan om hem op te halen. Onmenselijk is het gewoon, om iemand zonder voedsel en water vast te ketenen in de buitenlucht terwijl er daar ook nog Walkers rondliepen ook. Kan me niet schelen of het een fout was van die T-Dog om de sleutel te laten vallen of niet." Ik zucht diep. "Toen we terugkwamen, was mijn broer weg. Alleen.. alleen zijn vastgeketende hand lag er nog. Hij heeft zijn eigen pols doorgezaagd." Ik wrijf in mijn ogen om mezelf weer onder controle te krijgen. Ik draai me naar Rowan toe en kijk naar het profiel van haar gezicht. Haar witblonde haar licht bijna op in het donker. Wie weet zou ze op een dag wel meegaan om Merle te zoeken. Je weet nooit wat de volgende dag brengt deze dagen.

---

ars moriendi

Rowan Ava Carter

Hij lijkt te schrikken van mijn plotselinge aanraking en ik voel hem verstijven voor ik mijn hand terug trek. Nou, hij kan er niets over zeggen want hij heeft mij ook al enkele keren zomaar aangeraakt, dan moet hij dit toch wel kunnen verdragen. Eigenlijk snap ik nog niet goed waarom ik het deed, maar het leek noodzakelijk op dat moment, alsof het moest en ik het niet kon weerstaan. Als hij slikt besef ik dat hij nog verder gaat. "Toen ik erachter kwam wat ze met Merle hadden gedaan, heb ik ze gedwongen terug te gaan om hem op te halen. Onmenselijk is het gewoon, om iemand zonder voedsel en water vast te ketenen in de buitenlucht terwijl er daar ook nog Walkers rondliepen ook. Kan me niet schelen of het een fout was van die T-Dog om de sleutel te laten vallen of niet." Hij zucht diep. "Toen we terugkwamen, was mijn broer weg. Alleen... alleen zijn vastgeketende hand lag er nog. Hij heeft zijn eigen pols doorgezaagd." Ik frons op het zelfde moment als hij in zijn ogen wrijft en zich naar mij omdraait. Op dat moment besef ik hoe donker het in de kamer is geworden door de invallende schemering. "Dus eigenlijk kan je broer nog leven." bedenk ik me hardop. "Wauw, wat mensen wel niet doen om te overleven. Je hebt echt gelijk, hij is nu al de meest badass persoon die ik ken. En ik dacht nog wel dat jij dat was." Ik lach zachtjes, ik ben echt slecht in zulke grimmige stemmingen. Hierna kom ik overeind, mijn ogen stellen zich scherp in de schemer en ik steek de olielamp op mijn nachtkastje aan. Hij word maar weinig gebruikt, op dit moment lijkt het me eigenlijk wel handig. De kamer licht weer op en de schaduwen dansen gelijk over de muren heen. Hierna laat ik me op mijn zij op het bed zakken, zodat ik naar Daryl kan kijken. Het dansende licht verlicht zijn gezicht op een spookachtige manier.

---

Your make-up is terrible

Daryl Dixon
"Dus eigenlijk kan je broer nog leven," bedenkt Rowan hardop. Ik knik. "Daar ga ik van uit," grom ik. "Wauw, wat mensen wel niet doen om te overleven. Je hebt echt gelijk, hij is nu al de meest badass persoon die ik ken. En ik dacht nog wel dat jij dat was," zegt Rowan met een glimlach. Daar moet ik toch om lachen. Ik volg haar met mijn ogen als ze overeind komt en ze een olielamp aansteekt. Het meteen licht de kamer zachtjes op in een oranje, flakkerend licht. Ik zie mijn eigen grote silhouet op de muur dansen. Ze laat zich weer naast me zakken en kijkt me aan. "Nah. Ik doe gewoon wat nodig is om te overleven en vind het niet nodig om met iedereen vriendjes te moeten worden." Ik denk terug aan de vorige groep. Vooral in het begin waren er veel mensen (voornamelijk vrouwen en kinderen) die zich behoorlijk geïntimideerd voelden toen Merle en ik ons bij de toen net gevormde groep aansloten. Merle was altijd degene met de grote bek geweest. Hij had het regelmatig aan de stok met groepsleden, en dan vooral de zwarte mensen uit de groep. Hij had het niet zo op buitenlanders. Ik was zijn kleine, liever-op-zichzelf-levende broertje dat zei wat nodig was, goed overweg kon met zijn wapens en zorgde voor de dagelijkse eekhoorns. Of nouja, klein broertje.. voor zover mensen mij als klein beschouwden.. Ikzelf zag Merle wel als mijn grote, wijze broer en keek nog altijd tegen hem op, hoewel ik nog liever zou sterven dan hem dat ooit toe te geven. Ik kijk weer naar Rowan. "Maar badass dus? Ik hoop dat ik badass niet in moet vullen als angstaanjagend?" grijns ik. Het matras is warm en zacht en de olielamp straalt een aangename warmte uit. Ik lig hier wel goed zo.

---

ars moriendi

Rowan Ava Carter

Hij knikt als ik bedenk dat hij nog moet leven. "Daar ga ik van uit." gromt hij. Hm, als het Daryl zijn grote broer is, moet dat wel. Kijk maar eens wat hij al kan, ik geloof niet dat ik ooit zo iemand heb ontmoet. Toch denk ik dat Daryl aardiger is dan zijn broer, als hij het steeds aan de stok kreeg met de groep. Ik vraag me af hoe het zou zijn als ik broertjes of zusjes had, of oudere broers en zussen. Zou ik dan tegen ze op kijken? Als ik weer terug op het bed lig, begint hij weer te praten. "Nah. Ik doe gewoon wat nodig is om te overleven en vind het niet nodig om met iedereen vriendjes te moeten worden." zegt hij en ik knik bedenkelijk. "Daar ben ik het wel mee eens." Ik grijns iets erbij, volgens mij is dat ook wel te merken. Ach, zolang het mij maar goed uitkomt, hé? "Maar badass dus? Ik hoop dat ik badass niet in moet vullen als angstaanjagend?" grijnst hij en ik moet er zacht om lachen om vervolgens met mijn hoofd te schudden. "Nee, helemaal niet angstaanjagend. Tenminste, zolang je niet boos bent en wel schoont bent. Je hebt een... vriendelijk gezicht." Het laatste zeg ik iets aarzelend, maar ik meen het wel. Ik onderdruk de vreemde neiging om hierbij zijn gezicht aan te raken. "Niet boos kijken dus, een lach misstaat je niet." zeg ik op een iets plagerige toon. Het mislukt een beetje om sarcastisch en bot te blijven in zijn buurt, maar hij heeft mijn vertrouwen dan ook flink snel gewonnen. Normaal zou ik echt niet met zo'n vent op mijn bed gaan liggen, om meerdere redenen.

---

Your make-up is terrible

Daryl Dixon
Ze lacht en schudt haar hoofd. "Nee, helemaal niet angstaanjagend. Tenminste, zolang je niet boos bent en wel schoon bent. Je hebt een... vriendelijk gezicht." Ik kom een stukje overeind en kijk haar met opgetrokken wenkbrauwen aan. Een vriendelijk gezicht? Ze is de eerste die me dat compliment meegeeft.
"Niet boos kijken dus, een lach misstaat je niet," reageert ze plagerig. Ik kan niet anders dan hier om glimlachen. Het is lang geleden dat iemand oprecht lief tegen me is geweest, en het voelt een beetje raar en onwennig.. maar niet onprettig. "Dan moet je me maar niet boos maken dan," grijns ik. "En dat schoon blijven.. Ik zal het proberen, maar Walkers geven zo'n rommel hè?" Een lange pluk haar hangt precies voor haar donkergrijze oog. Ik aarzel een moment maar ga dan toch heel voorzichtig met mijn vingers naar voren, en haal de haar uit haar gezicht. Haar ogen zijn kilometersdiep. Nu we het over Merle hebben gehad, vraag ik me af met wie zij was voor dit alles naar de hel ging. "Was je met iemand samen..? Voor dit -" Ik besef me net te laat dat ik mijn vraag volledig verkeerd stel en kan mijn tong wel afbijten. "Ik ehh, ik bedoel, ehm.. wie ben jij verloren..?" Suck it up, Daryl, je lijkt wel een schooljongetje van twaalf. Het is maar goed dat het zo donker is, anders had ze me waarschijnlijk nog lichtjes zien blozen ook.

---

ars moriendi

Rowan Ava Carter

Hij is een stukje overeind gekomen en heeft zijn wenkbrauw opgetrokken, maar hij lijkt er niet boos om te zijn, het ziet er eerder uit alsof het compliment wat vermakelijk over komt bij hem. Hij glimlacht erom. "Dan moet je me maar niet boos maken dan," grijnst hij en ik lach zacht, alsof ik dat van plan was. "En dat schoon blijven... Ik zal het proberen, maar Walkers geven zo'n rommel hè?" Hier moet ik wel op knikken, het is één van de dingen die ik het meest haat aan die dingen, de rommel en de troep. Er valt een plukje van mijn lichte haar voor mijn oog, maar ik ben het zo gewend dat het me niet eens opvalt, tot hij zijn hand naar me uitsteekt. Ik houd mijn adem in tot hij met zijn vingers de pluk weg heeft gehaald. "Was je met iemand samen..? Voor dit -" Ik frons even, vraagt hij nou... "Ik ehh, ik bedoel, ehm.. wie ben jij verloren..?" Nu moet ik zacht lachen, zo dus. Hij komt nogal stuntelig over, hoewel ik niet snap waarom. Zo'n rare vraag ik het toch niet? "Ik was hier samen met een vriendin, die het niet zo goed aankon en zichzelf over boord gooide. Verder denk ik mijn ouders, maar ik heb geen idee of zij het hebben overleeft of niet. Ik ga ze ook niet opzoeken, dat lijkt me best nutteloos." Ik haal mijn schouders lichtjes op, alsof het me niet zoveel uitmaakt. Ik denk dan ook niet aan ze, aangezien ze de meeste kans hebben om rond te lopen als walkers in een grote stad. Aan het begin had ik daar vaak nachtmerries over, maar nu niet meer. "Dat was het wel zo'n beetje, denk ik. Had jij nog anderen?" vraag ik.

---

Your make-up is terrible

Daryl Dixon
Oh great, nu moet ze nog lachen ook om die stomme opmerking. "Ik was hier samen met een vriendin, die het niet zo goed aankon en zichzelf over boord gooide. Verder denk ik mijn ouders, maar ik heb geen idee of zij het hebben overleeft of niet. Ik ga ze ook niet opzoeken, dat lijkt me best nutteloos." Ik kijk haar met een schuin oog aan. "Te confronterend om ze misschien wel als Walkers te zien?" Ik heb het gelukkig nog niet meegemaakt om een persoon die heel dicht bij me staat als Walker te zien. De meest heftige confrontatie, was die met die arme, kleine Sophia. De rest van de mannen en ik hebben het hele bosgebied uitgekamd maar geen spoor van haar gevonden. Het meisje was al dagen vermist, en toen we de schuur van Hershell openden, bleek ze daar al een tijdje te zitten. Als Walker. Ik vergeet nooit meer die blik in Rick's ogen toen hij haar door haar ogen moet schieten. En het gehuil van haar moeder, Carol.. Ik krijg er zo weer een koude rilling van. Wat was dat een verschrikkelijk moment. "Dat was het wel zo'n beetje, denk ik. Had jij nog anderen?" vraagt Rowan alsof ze mijn gedachten kan lezen. Ik schud mijn hoofd. "Nee, behalve Merle ben ik in de Apocalypse nog niemand verloren.. Nouja, niet dat ik veel mensen dichtbij me heb staan ofzo.." Ik krab aan een velletje naast de nagel van mijn duim en probeer niet naar het hartje en het sterretje te kijken. "Ik ben vooral een eenling."

---

ars moriendi

[ Ahh noo nu weet ik dat Sophia walker word. Ik moet maar heel snel verder gaan kijken omg c: ]

ForbesBrooks schreef:
[ Ahh noo nu weet ik dat Sophia walker word. Ik moet maar heel snel verder gaan kijken omg c: ]

[OHH MIJN GOD SORRY D': Helemaal niet meer aan gedacht dat je seizoen 2 nog moet zien! So sorry!]

[ bericht aangepast op 13 jan 2013 - 15:44 ]

---

ars moriendi

Rowan Ava Carter

"Te confronterend om ze misschien wel als Walkers te zin?" vraagt hij, waarop ik gelijk met mijn hoofd schud. Nee, zo erg zou ik het niet eens vinden. Het zijn mijn ouders dan toch niet meer. "Ik vind het eerder zonde om mijn tijd te verspillen om daarheen te reizen terwijl ze waarschijnlijk dood zijn of als ze nog leven, heel ergens anders zitten. Misschien weet ik het ooit, maar tot die tijd ga ik me er in ieder geval geen zorgen om maken." antwoord ik dan, misschien wel met iets te weinig gevoel en iets te veel nonchalance. Het kan me dan ook bar weinig schelen. Daryl lijkt wel in gedachten verzonken te zijn, als ik mijn vraag daarna stel. Hij schud met zijn hoofd, net als ik dus. "Nee, behalve Merle ben ik in de Apocalypse nog niemand verloren... Nouja, niet dat ik veel mensen dichtbij me heb staan ofzo..." Merle, zijn broer. Wat een vreemde naam eigenlijk, Daryl is toch wel iets normaler. Volgens mij ontwijkt hij mijn blik door an een velletje aan zijn duim te krabben, waardoor ik zijn volgende woorden dan ook niet geloof. "Ik ben vooral een eenling." Ik zou het hebben geloofd als hij me erbij aan zou kijken, maar nu niet. "Maar je bent oud. Oude mensen kennen meer mensen, settelen enzo..." begin ik dan en ik bestudeer hem, omdat ik erachter wil komen. Het idee erachter is wat ouderwets en in de stad is het dan ook niet raar om op zijn leeftijd, ik schat hem toch echt wel achterin de twintig, single te zijn. Op plekken waar weinig mensen wonen is die invloed toch wat sterker aanwezig volgens mij, al lijkt Daryl me nou niet het type om onder druk te komen van anderen. Ik besef dat ik ook al twintig ben ondertussen, maar over dat soort dingen denk ik helemaal niet na.

---

Your make-up is terrible

Apocalyptic schreef:
(...)
[OHH MIJN GOD SORRY D': Helemaal niet meer aan gedacht dat je seizoen 2 nog moet zien! So sorry!]

Hahahaha maakt niet uit, ik wou het dit weekend al kijken maar kon het nergens downloaden]

[Hahaha, mijn zusje had dat al verklapt voor ik het gezien had, de bitch.]

---

Your make-up is terrible

ForbesBrooks schreef:
(...)

Hahahaha maakt niet uit, ik wou het dit weekend al kijken maar kon het nergens downloaden]

[Klik. Daar kijk ik altijd (: ]

[ bericht aangepast op 13 jan 2013 - 15:55 ]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Daryl Dixon
"Maar je bent oud. Oude mensen kennen meer mensen, settelen enzo..." zegt ze. "Dat.. heb ik geprobeerd." Ik schrik van mijn eigen eerlijke reactie. Ik was helemaal niet van plan geweest om dat te zeggen. Ik zucht diep en streel met mijn hand over het hartje en het sterretje. De woordenstroom die volgt laat ik dan ook maar gewoon komen. Misschien was dit precies wat ik nodig had. Wat mijn hart nodig had. Eindelijk iemand waar ik al die jaren kwelling aan kon vertellen. Alles wat ik altijd maar had opgekropt. "Ik denk dat ik gewoon niet de juiste persoon ben om mee te settelen. Ik ben gewoon ook wel eens graag alleen en.. Rosy vond dat niet oké.." Mijn gedachten gaan terug naar acht jaar geleden. Ik wil het niet. Ik wil er niet meer aan denken. De gedachtestroom is genadeloos, net als de vloed aan woorden. Het blijft maar komen. "Ik weet nog steeds niet of het compleet aan mij heeft gelegen, of dat ze zelf mentaal niet meer verder kon maar.. maar.. waarom ze Jack heeft meegenomen.. dat.." Op dat moment voel ik hoe de tranen werkelijk over mijn gezicht beginnen te rollen en hou ik direct mijn handen voor mijn gezicht. Jarenlang heb ik dit verhaal opgekropt. Het doet me zoveel pijn om te weten dat ik mijn vrouw nooit meer zou kunnen zien en mijn zoontje nooit meer in mijn armen zou kunnen sluiten. Jezelf teveel hechten aan mensen kan je alleen maar verscheuren, dat is wat ik er van heb geleerd. Ik bijt op mijn onderlip. Door dat gejank laat ik me wel enorm kennen nu.

---

ars moriendi