{RPG} The Walking Dead: Boat of Doom ~ 1 - Speeltopics

De Opheilia torende trots boven alle boten in de haven uit. Alle mensen hadden zich rond haar verzameld, klaar om te vertrekken voor een reis naar de Caraïben. De reis duurde een paar weken en toen alle passagiers terug aan wal komen, was de wereld helemaal veranderd.
Het grootste deel van de populatie bestaat uit zombies - ook wel Walkers genoemd. Alles is chaotisch en mensen vertonen zich zelden. Bijna niemand gaat alleen over straat, vooral 's nachts niet.

De passagiers van de Opheilia besluiten aan boord te blijven van het grote cruiseschip. Hoewel het schip niet meer uit kan varen - er is geen benzine meer - lijkt dat de veiligste plek. De voedselvoorraad slinkt snel en de groep wordt steeds kleiner door mensen die ouder worden en sterven, zelfmoord plegen of verhongeren. Op het schip zwerven hier en daar zombies rond: vergeten mensen die nooit teruggevonden zijn toen ze stierven. Het is uiterst gevaarlijk om alleen aan wal te gaan, dus dat gebeurt ook enkel wanneer nodig.
Daarbij komt ook nog eens dat er steeds meer ruzie ontstaat binnen de groep.
Zal de groep uit elkaar vallen door ruzies? Of zullen ze allemaal in leven te blijven als ze samenwerken?

Groepsleden (houdt mannen en vrouwen een beetje gelijk):
- Rebecca Morgan ~ Ortelius
- Rowan Ava Carter ~ Assassin
- Daryl Dixon ~ Apocalyptic
- Xari Jarrett ~ LexLover
- Quentin Alfredo Burenti ~ RabidKiller
- Elizabeth Destiny Harkness ~ Ianto
- Tyler Grey ~ ForbesBrooks
- Nathan Morgan ~ Swizzle

Personage:
Naam:
Leeftijd: (Alle leeftijden zijn toegelaten)
Uiterlijk:
Innerlijk:
Wapen:
Extra's:
Familieleden: (mag onderling besproken worden)

Regels:
- Minimaal 8 regels schrijven
- Graag met leestekens en hoofdletters typen.
- OOC graag met haakjes; [] {} () - -
- Liefde tussen mensen mag, maar houdt het realistisch.
- Geen Mary Sue's (perfecte personages)
- 16+ en schelden mag, maar niet OOC
- Geen personages van anderen besturen.
- Geen personage's doden zonder toestemming van die persoon
- Alleen Ortelius maakt topics aan
- Melden als je je nickname veranderd

[ bericht aangepast op 14 jan 2013 - 18:07 ]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

[Wanneer willen jullie door naar de volgende dag? ]

---

ars moriendi

Rebecca Morgan

Nathans tranen drongen door mijn shirt, waardoor ik versteef en mijn spieren opspande. Pas op momenten als deze wist je hoeveel mensen voor je betekenden. Ik wreef zwachtjes met mijn hand over zijn rug.
"Ik dacht dat je dood was," snikte hij.
Ik probeerde mijn tranen te bedwingen. "Ik dacht dat jíj dood was..."
"Met kannibalen bedoel ik die dingen... Ik weet niet hoe jullie ze noemen..."
"Walkers." Ik haalde mijn armen van hem af en nam zijn hoofd tussen mijn handen beet, terwijl ik een kus op zijn voorhoofd duwde en zijn tranen wegveegde.
Daarna pakte ik zijn hand beet.
"Kom." Ik trok hem met me mee, naar het tafeltje van Tyler. "Ik wil je aan iemand voorstellen."
Ik zette me neer op een stoel en probeerde te glimlachen bij het zien van Tylers gezicht. Rowan had gelijk, we konden inderdaad beter een praatgroepje beginnen.
"Tyler, dit is Nathan, mijn broer." Ik keek naar Nathan. "Nathan, dit is Tyler."

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

(Binnenkort, of slapen Rowan en Daryl al - sorry, heb het niet allemaal meer gevolgd :x )

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Tyler Grey

"Kom, Ik wil je aan iemand voorstellen." Hoor ik Rebecca dan zeggen terwijl ik voetstappen dichterbij hoor komen. Rebecca komt aan de tafel zitten en glimlacht even naar me, ik glimlach even terug om daarna mijn ogen af te wenden en weer zo neutraal mogelijk te kijken. "Tyler, dit is Nathan, mijn broer." Zegt ze dan en ik bekijk de jongen even goed, hij is sterk dat zie je zo. En anders had hij hier nooit gezeten, wat hij heeft meegemaakt moet afschuwelijk geweest zijn. "Nathan, dit is Tyler." Vervolgt ze dan "hey" Zeg ik tegen Nathan en ik lach even naar hem, dan kijk ik rebecca aan. "Als ik jou was zal ik Nathan dicht bij je houden, maar ik heb het gevoel dat dat wel goed komt" even glimlach ik vluchtig naar haar. "Ik ga maar eens een kamer zoeken als jullie het niet erg vinden, ik ben kapot.." Ik sta op zonder op antwoord te wachten en haal even mijn hand vriendschappelijk door Nathan zijn haar "Ik zie jullie morgen wel weer" zeg ik terwijl ik langzaam richting de gang begin te lopen.

Nathan Morgan.
'Kom." Rebecca trekt me mee naar een tafeltje waar een jongen aan zit. "Ik wil je aan iemand voorstellen." Ik schat hem iets ouder dan ik ben en hij heeft zwart haar. Rowan pakt een stoel en gaat zitten. Ik doe hetzelfde en plant mezelf naast haar. Ik glimlach slapjes naar de jongen tegenover me. "Tyler, dit is Nathan, mijn broer." Rebecca kijkt mijn kant op. Ik kijk naar mijn handen. "Nathan, dit is Tyler." Ik kijk op en probeer weer te glimlachen, wat volgens mij mislukt. Ik kijk zo snel mogelijk weer naar beneden en veeg de tranen van mijn wangen. "Hey," zegt Tyler.
"Hoi," antwoord ik schor. Tyler draait zich richting Rebecca.
"Als ik jou was zal ik Nathan dicht bij je houden, maar ik heb het gevoel dat dat wel goed komt" Hij glimlacht vluchtig naar haar. "Ik ga maar eens een kamer zoeken als jullie het niet erg vinden, ik ben kapot.." Tyler loop weg.
"Dus... Hoe hebben jullie het hier gehad?" Vraag ik. "Veel last gehad van... walkers?" Ik probeer een beetje nuchter te klinken wat volgens mij mislukt en er meer uitkomt als gepiep.

[ bericht aangepast op 13 jan 2013 - 19:26 ]

[Jua, die slapen zo goed als.]

---

Your make-up is terrible

[Wow, jullie gaan hard! Ik reageer één dagje niet en gelijk vijf pagina's erbij Zou iemand me weer even bij willen praten? Alsjeblieft? Alweer? Dan zal ik gelijk een reactie posten]

---

"Let's say I meet an alien, who, lucky enough, could speak English" - Vsauce, Youtube

(Oké, even afronden.)

Rebecca Morgan

Tyler liep weg. "Dus, hoe hebben jullie het hier gehad? Nog veel last gehad van... Walkers?"
Ik nam zijn hand weer beet en begon hem mee te trekken, er geen rekening mee houdend dat hij misschien zelf een kamer had.
"Die zwerven hier 's nachts rond," waarschuwde ik hem. "Dus waar je ook heen gaat, sluit altijd de deur achter je."
Ik opende de deur, trok hem mee naar binnen en draaide de deur op het slot.
Daarna kroop ik mijn bed in. "Ik ga slapen. Ik weet niet wat jij gaat doen."
Hij moest zelf maar zien of hij bij mij kroop of zelf een kamer ging zoeken.

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

[Er is eigenlijk weinig gebeurt... Rebecca haar broer is terug en die waren aan het praten, Daryl en Rowan waren op de kamer van Rowan en die slapen nu.]

---

Your make-up is terrible

Nathan Morgan
Rebecca trekt me mee naar een kamer.
"Die zwerven hier 's nachts rond," waarschuwde Rebecca me. "Dus waar je ook heen gaat, sluit altijd de deur achter je." Ik knik snel. Ze opende de deur en trok me mee naar binnen. Daarna draaide ze de deur op slot. Ze kroop haar bed in. "Ik ga slapen. Ik weet niet wat jij gaat doen."
"Ja, ik ga ook slapen," knik ik. Een eigen kamer heb ik toch nog niet, aangezien ik ook geen spullen bij me had. De gedachte dat hier walkers rondsluipen bezorgen me rillingen. Ik kan er best een aan, maar zo in het donker durf ik niet meer alleen hier rond te gaan lopen. Snel kruip ik naast Rebecca in haar bed. Ik bijt op mijn kiezen door de spierpijn die overal door mijn lijf gaat. Ik ga tegen Rebecca aan liggen. Net als vroeger toen ik nog heel klein was en alles veilig was. Nu, op dit moment, voel ik me weer even veilig.

[Volgende dag?]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

[Yes please.]

---

Your make-up is terrible

[Volgende dag it is :'D]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Rebecca Morgan

Het gebeurde allemaal zo snel. Het ene moment lag hij nog naast me en het andere stond hij naast James, met een mes in zijn hand. Nathans kleine, gespierde gestalte. Met het haar in zijn ogen, het zweet op zijn voorhoofd en een spijtige blik op zijn gezicht.
James lag op de grond, brullend, schreeuwend om hulp, terwijl een Walker zich te goed deed aan zijn maaginhoud.
En dan had jij mij. Ik stond aan de zijlijn toe te kijken hoe alles gebeurde, niet in staat te bewegen.
De grote gespierde man trok de Walker van James af en trapte de kop van de murmelende stinkerd in. Daarna keek hij met een boze blik naar Nathan.
“Maak hem af!” belval hij Nathan.
Nathan draaide zich om, met zijn gezicht naar mij toe. Een traan liep over zijn wang terwijl hij zich bij James bukte en de dolk aan zijn keel plaatste.
“Nee!” probeerde ik te roepen, maar er kwam geen geluid uit mijn keel. Ik was niet in staat mijn ogen te sluiten en ik zag wat er gebeurde. Hoe het lemmet in het vlees van James zonk en hoe hij snel uit zijn lijden verlost werd.
Naast me klonk een honende lach. Het was een vrouwen stem. “Dit is zo leuk, vind je niet?”
Ik wilde brullen, schreeuwen, alles tegelijk.
En toen opeens bevond ik me in mijn slaapkamer. Met Nathan nog langs me in bed. De zweetdruppels liepen van mijn voorhoofd af. Het verband was van mijn arm af gegaan en de wonde was weer aan het bloeden. Toen ik naar mijn vingers keek, zag ik hoe de korstjes nog onder mijn nagels zaten. Ik zuchtte.
Elke nacht, elke keer weer werd ik geteisterd door tergende nachtmerries. Maar deze was heel anders. Deze voldeed aan de beschrijvingen van Nathans vorige groep.
Zou ik geschreeuwd hebben? Voorzichtig boog ik me over Nathan heen, mijn bloedende arm zo ver mogelijk van hem weghoudend. Hij leek nog te slapen, maar hij kon even goed doen alsof.

[ bericht aangepast op 13 jan 2013 - 20:36 ]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Nathan Morgan.
Ik voelde hoe Rebecca zich over me heen boog. Ik bijt op mijn lip. Ik wil doen alsof ik slaap, zodat Rebecca denkt dat ik morgen weer gezond en fit ben, maar merk dat dat niet gaat lukken. Ik schrok wakker van een schreeuw die van haar af kwam. Sinds die paar minuten lag ik rillend in bed. Bang dat het walkers aangetrokken had en de deur straks overlopen werd. Ik keek naar de muur en probeerde mijn lichaam stil te laten worden. Tevergeefs. Daarna draaide ik me toch maar om.
'Rebecca? Gaat het?' vroeg ik. Ik zag hoe ze helemaal bezweet was. Haar arm bloedde. Ik keek verschrikt op. 'Wat is er gebeurt!?' vroeg ik licht in paniek. Ik merkte hoe ik zelf gelukkig al minder trilde. Ik raatek lichtjes Rebecca's schouder aan. Haar ademhaling was gejaagd. 'Wat is er gebeurt?' vroeg ik nogmaals. Dit keer wat rustiger.

[ bericht aangepast op 13 jan 2013 - 20:57 ]