The Hidden Magic in me || RPG [Topic 1] - Speeltopics

Ik loop achter alle kinderen aan en voelde me bang. Waarom moest ik naar deze school? Zo vervelend was ik toch ook niet? Ik moest gaan zitten en luisteren maar kreeg niks mee. Ik keek verbaasd om me heen en zag allemaal foto's van mensen die net deden alsof ze toverkrachten hadden. Ik glimlach even als ik me bedenk hoe ze die gefotoshopt hebben. Ik voel dat er aan mijn arm getrokken wordt en kijk naar het meisje naast mij. 'Zo groot en machtig wil ik ook worden, en jij?' vraagt ze met grote ogen. Was die foto echt?

Dit verhaal gaat over een groep jongeren die naar een kostschool gestuurd worden. Slechts een paar weten waarom en wat ze moeten doen. De rest hoort daar zelf achter te komen. De school is bedoeld om je krachten of gave's goed verder te ontwikkelen. Bijna geen enkel kind dat daar komt weet dat hij/zij de kracht of gave heeft en moet daarom ook veel leren. Als iedereen eenmaal weet hoe ze de kracht een beetje beheersen komen ze erachter dat de school ook een duistere kant heeft. Ze voelen zich ook anders, ze zijn minder hun zelf. Ze houden allemaal helemaal niet meer van dezelfde dingen als eerst, ze voelen zich alleen nog maar aangetrokken door de kracht of de gave.

Regels:

meer dan 4 regels per post
16+ mag
Geen perfecte personages
Maximaal 2 personages per persoon
Alleen ik of MinimuisBeta mogen een nieuw topic openen
OOC is het praattopic graag


Rollen:
Kinderen die naar deze school worden gestuurd (tussen de 15 en 20)
Daaronder:

Jongens:
David Thomas Harrin || 0o7
Sky William Heath Joseph St. James || Squib
Nickolas Rodrigues || Nyan
Jonathan "Jonas" Nathaniël Mason||0o7
Micheal Anderson ||Nyan

Meisjes:
Emma Simmons || MinimuisBeta
Phoebe Oakley || SupahBaby
Hunter Mia Howe || Squib
Lilith “Lil” Victoria McDevitt || Rider
Snow Evans || Huaso

Begin:
Iedereen staat op het perron of zit in de trein naar de school. De trein ziet er raar uit, en de kinderen die nog nooit van de gaven hebben gehoord vinden alles vreemd.

Rollentopic
Praattopic

[ bericht aangepast op 9 dec 2012 - 16:40 ]

Spoiler alert: you will save yourself

Emma

"Tuurlijk, nieuwe mensen betekent dat we weer nieuwe vrienden kunnen maken.' zei ik verschrikkelijk opgewekt. Ik snapte niet waarom, maar ik was altijd heel vrolijk en had, niet natuurlijk altijd, altijd een glimlach op mijn gezicht. Ik legde de zak chips op het tafeltje voor ons en hield mijn hand voor Piosa's mond. Ze likte voorzichtig de kruimels eraf en ik maakte mijn hand met een doekje schoon. Rustig kwam ze tussen mij en Nickolas in zitten en viel in slaap. Ik keek even naar buiten en vroeg daarna:'En, wat vind jij ervan om op een nieuwe school te komen 'met nieuwe mensen?' Gelukkig kende ik al een paar mensen want anders zou ik me toch een paar dagen op de achtergrond houden en was ik slecht in vrienden maken. Waarschijnlijk doordat ik zo druk was.

[ bericht aangepast op 11 dec 2012 - 17:41 ]

Don't be a salad, be the best goddamn brocoli you could ever be!

Nickolas Rodrigues
"Tuurlijk, nieuwe mensen betekent dat we weer nieuwe vrienden kunnen maken."zei ze opgewekt en ik glimlachte.
Emma legde de zak chips op het tafeltje voor ons en liet haar vos,haar hand schoonlikken. Niet veel later kwam Piosa dan tussen ons in springen en viel algauw in slaap.Ook Polar ,viel niet zo veel later in slaap.'En, wat vind jij ervan om op een nieuwe school te komen 'met nieuwe mensen?'vroeg ze me dan.
"Wel,het is een nieuw avontuur.En hopelijk word het ook een leuk schooljaar."zeg ik dan met een glimlachje.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Snow
Ik beet hard op mijn lip en moest Lilith wel gelijk geven. Ik wou hier ook geen seconde langer blijven.
Snow? Gaat het wel?
Ik had nu pas door dat ik zowat als verstijfd was blijven zitten. Ik verplichtte mijn lichaam wat meer te ontspannen en sloeg mijn armen om Blue heen.
Ja... nee. Ik wil hier weg. Nog liever terug naar dat weeshuis dan zoiets als dit. Ik wil dit niet. Weet je, we lopen weg. Meteen als we daar aankomen. Of misschien dat we hoogstens 1 dag wachten. Dan laten we het weeshuis en deze school achter ons.
Wat jij wilt. Ik volg je wel...
Ik stopte met op mijn lip te bijten, omdat ik bloed proefde.

“To live will be an awfully big adventure.”

David Harrin
Als de trein stopt ren ik meteen weg. Geen seconde langer wil ik bij deze mensen zijn, ik ben bang van mezelf. Revolver rent me gemakkelijk achterna, wat hij meestal doet. Buiten ga ik bij het bordje staan en wacht tot dat iedereen er is. In de tussentijd bekijk ik de school -die meer weg heeft van een kasteel- En de bergen. Het is bijna sprookjesachtig. Als ik hier niet met eigen ogen naar zat te kijken, zou ik het niet geloven. Maar niks in de wereld lijkt nog normaal te zijn, niks en niemand.

Spoiler alert: you will save yourself

Micheal Anderson
De trein stopte,waren we nu al aangekomen?
Er kwamen al verschillende mensen uit de coupé's ,dus besloot ik ook maar uit de trein te gaan.
"We zijn er Kai."zeg ik met een glimlachje en neem hem op en pak ook mijn bagage."Kom je Hunter?"vroeg ik dan aan haar.
Ik besloot a uit te trein te gaan,aangezien het erg druk werd.Buiten ging ik haar wel opwachten.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

[ bericht aangepast op 15 dec 2012 - 11:43 ]

Don't be a salad, be the best goddamn brocoli you could ever be!

[ bericht aangepast op 15 dec 2012 - 12:51 ]

Don't be a salad, be the best goddamn brocoli you could ever be!

Nickolas Rodrigues
De trein stopte,we waren toegekomen.Ik maakte Polar wakker en zag dat Emma al de coupé deur open had gedaan.
Er was wel erg veel volk en waarschijnelijk ging Phoebe het moeilijk hebben met Lycka uit de coupé te krijgen.
"Er zijn wel erg veel mensen hier."mompel ik meer tegen mezelf dan tegen de anderen.Ik nam Polar op en stond dan ook recht.
Nieuwe school hier komen we dan.

[ bericht aangepast op 15 dec 2012 - 11:47 ]

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Emma

Ik liep naar buiten en bleef maar een beetje in de buurt van Phoebe en Nickolas. Ik keek naar het enge gebouw en de mooie bergen die er helemaal omheen lagen. Als je in een van die torens bent heb je vast een mooi uitzicht. Denk ik. Ik hou Piosa op mij. Schouder en loop automatisch achter de rest aan. Ik zie mensen die ik ook heb zien instappen. Even staan we stil en al gauw heb ik door waarom. We moeten door een poort en dat kan natuurlijk niet allemaal in een keer. Snel wurm ik me tissen een paar mensen door omdat ik Nickolas al bijna kwijt was. Ik kijk verwonderd om me heen. We zijn nu op een soort van midden plein en ik zie een paar leraren, denk ik, en ik sta weer stil.

Don't be a salad, be the best goddamn brocoli you could ever be!

Lilith “Lil” Victoria McDevitt

Met een lichte schok kwam de trein tot stilstand. David leek geen seconde te aarzelen en schoot de coupé uit. Ik zuchtte opgelucht toen hij in ieder geval weg was. Straks kon hij iedereen zijn lichaam besturen. Dood eng als je het mij vraagt. Automatisch gingen mijn ogen naar Snow, die zijn 'slachtoffer' was geweest. Ze was vast nog veel banger dan ik was, maar ik voelde mij bij haar ook niet veilig. Buiten kon ik vast wel bellen met het personeel van mijn vader. Als ik ze het bevel gaf mij hier weg te halen, zouden ze toch wel naar mij luisteren.
'Ik ga mijn mensen proberen te bereiken,' zei ik tegen Snow. Ik opende de rugzak, wachtte tot Azizu daar in was gesprongen en deed deze op mijn rug. Vervolgens stond ik op en liep met opgeheven kin de coupé uit. Ik deed mijn best mijn arrogante houding aan te houden, terwijl ik de drie koffers de trein uitsleepte. Ik bleef op afstand van zoveel mogelijk andere kinderen en viste mijn mobiel uit mijn zak. Tijd om uitleg te vragen en om hier weg te komen.

Happy Birthday my Potter!

[hey, ik ga de komende twee weken op vakantie]

Spoiler alert: you will save yourself

Micheal Anderson
Toen ik eindelijk de trein uit was,was er zoveel volk dat ik Hunter niet meer zag.
Ik zette Kai op mijn kleine koffer en probeerde dan de menigte uit te gaan.Na zo'n tijdje wachten had ik wel door dat ik haar officeel kwijt was.
Ik zuchtte even en liep dan wat verder.Mijn ogen vonden een meisje die gigantische grote koffers meesleurde en er moete mee leek te hebben.
Ik moest toch mensen leren kennen,dus ging ik naar haar toe."Hoi,heb je hulp nodig?"vroeg ik haar dan met een glimlachje.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Lilith “Lil” Victoria McDevitt

Ik schrok mij rot toen ik opeens een jongensstem vlak bij mij in de buurt hoorde. Mijn gezicht schoot omhoog en ik kwam oog in oog te staan met een redelijk lange en gespierde jongen. Als ik niet bang was geweest, had ik hem waarschijnlijk knap gevonden, maar nu kon ik alleen maar letten op het feit dat hij groter en sterker was dan ik. Ik zette dan ook onmiddellijk een stap bij hem vandaan.
'Nee, het gaat prima,' klonk mijn stem koel, in tegenstelling met hoe ik mij voelde, maar ik was wel gewend om gewoon koud en bitchy te zijn, terwijl ik mij vanbinnen een stuk minder zelfverzekerd voelde. Ik liet mijn angstige houding varen en zette de hand waar ik mijn mobiel niet in had, in mijn zij. Azizu stak zijn kop boven mijn rugzak uit en liet een grom horen.

Happy Birthday my Potter!

Micheal Dumont
Het meisje leek geschrokken en keek op.Ze zette een stap bij me vandaan alsof ze bang van me was.
'Nee, het gaat prima,'antwoorde ze koel,maar aan haar koffer te zien,ging ze de hulp wel nodig hebben.
Ik hield er ook niet van dat mensen zo deden."Wel,dat kan ik inderdaad zien."zeg ik sarcastisch en hoorde gergrom van een klein tijgertje die in haar rugzak zat.
Aangezien ik mijn naam nog niet had gezegt kwam ik ook erg onbeleefd over."Ik ben Micheal."stelde ik me dan toch voor,zodat ze zich mischien minder aangevallen voeld ofzo.
Ik voelde klauwtjes aan mijn been,wat betekende dat Kai zich een me heeft vast geklemt om te zien met wie ik praate.Hij voelde zich niet op zijn gemak aangezien de tijger van haar vijandig deed.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Lilith “Lil” Victoria McDevitt

'Wel,dat kan ik inderdaad zien,' zei hij sarcastisch, waarop ik beledigd snoof. Ik kon mijzelf prima redden en ik was trouwens ook niet van plan om nog verder te lopen. Nee, ik zou de chauffeur van de limousine bellen en zeggen dat hij mij hier op moest komen halen. Dan was ik weer veilig en hoefde ik mij geen zorgen meer te maken om mensen die lichamen konden besturen of whatever.
Ik wilde dan ook verder gaan met het bellen van mensen die mij hieruit konden redden, toen de jongen, blijkbaar dus Michael, zich voorstelde. Ik was er lichtelijk verbaasd over, omdat het in combinatie met het feit dat hij ook aan had geboden mij te helpen nu best een normale aardige jongen leek. Ik vertrouwde het echter nog niet helemaal.
'Mijn naam is Lilith,' mompelde ik en ik keek hem wantrouwend aan. Pas nu viel mijn oog op het beertje bij zijn been en een warm gevoel overspoelde mij. Het beestje voelde zich duidelijk niet op zijn gemak, wat ik zielig vond, want hij was zo schattig.
'Let maar niet op Azuzi,' zei ik het diertje. 'Hij denkt dat Michael gevaarlijk voor mij is en dan gaat hij mij verdedigen.' Ik had besloten dat een jongen met zo'n lief beertje niet echt gevaarlijk kon zijn. In die ene tekenfilm was de beer toch ook juist het teken van liefde, of had ik dat nu helemaal verkeerd.
'Sorry,' zei ik nu tegen Michael. 'Er zat gewoon een vreemde jongen in de trein bij mij die opeens de arm van een meisje ging besturen en ik wil hier gewoon weg,' legde ik aan hem uit.

Happy Birthday my Potter!