The Hidden Magic in me || RPG [Topic 1] - Speeltopics

Ik loop achter alle kinderen aan en voelde me bang. Waarom moest ik naar deze school? Zo vervelend was ik toch ook niet? Ik moest gaan zitten en luisteren maar kreeg niks mee. Ik keek verbaasd om me heen en zag allemaal foto's van mensen die net deden alsof ze toverkrachten hadden. Ik glimlach even als ik me bedenk hoe ze die gefotoshopt hebben. Ik voel dat er aan mijn arm getrokken wordt en kijk naar het meisje naast mij. 'Zo groot en machtig wil ik ook worden, en jij?' vraagt ze met grote ogen. Was die foto echt?

Dit verhaal gaat over een groep jongeren die naar een kostschool gestuurd worden. Slechts een paar weten waarom en wat ze moeten doen. De rest hoort daar zelf achter te komen. De school is bedoeld om je krachten of gave's goed verder te ontwikkelen. Bijna geen enkel kind dat daar komt weet dat hij/zij de kracht of gave heeft en moet daarom ook veel leren. Als iedereen eenmaal weet hoe ze de kracht een beetje beheersen komen ze erachter dat de school ook een duistere kant heeft. Ze voelen zich ook anders, ze zijn minder hun zelf. Ze houden allemaal helemaal niet meer van dezelfde dingen als eerst, ze voelen zich alleen nog maar aangetrokken door de kracht of de gave.

Regels:

meer dan 4 regels per post
16+ mag
Geen perfecte personages
Maximaal 2 personages per persoon
Alleen ik of MinimuisBeta mogen een nieuw topic openen
OOC is het praattopic graag


Rollen:
Kinderen die naar deze school worden gestuurd (tussen de 15 en 20)
Daaronder:

Jongens:
David Thomas Harrin || 0o7
Sky William Heath Joseph St. James || Squib
Nickolas Rodrigues || Nyan
Jonathan "Jonas" Nathaniël Mason||0o7
Micheal Anderson ||Nyan

Meisjes:
Emma Simmons || MinimuisBeta
Phoebe Oakley || SupahBaby
Hunter Mia Howe || Squib
Lilith “Lil” Victoria McDevitt || Rider
Snow Evans || Huaso

Begin:
Iedereen staat op het perron of zit in de trein naar de school. De trein ziet er raar uit, en de kinderen die nog nooit van de gaven hebben gehoord vinden alles vreemd.

Rollentopic
Praattopic

[ bericht aangepast op 9 dec 2012 - 16:40 ]

Spoiler alert: you will save yourself

Lilith “Lil” Victoria McDevitt

Lachend ging ik zitten en volgde de jongen zijn blik even naar het dier dat hij bij zich had, een kleine cheeta. Hopelijk vonden de cheeta en Azizu elkaar leuk, want anders zou het waarschijnlijk nog heel wat worden, aangezien het allebei niet de minst gevaarlijke dieren waren. In ieder geval was het geen hond, wat al een meevaller was.
'Ik ben David, maar je mag me ook Dave of Daaf noemen, ik vind alles goed. Hoe heet jij?' vroeg de jongen met een glimlach. Volgens mij was hij wel oké, hij leek in ieder geval aardig. Normaal zou ik echt niet zo aardig tegen iemand die ik nog niet kende doen, maar ik kende hier niemand en kon dus maar beter eerst mensen leren kennen, voor ik mij weer normaal voor een McDevitt ging gedragen tegen vreemden. En vader was hier toch niet om boos te worden, dus het kon ook geen kwaad.
'Lilith, maar je mag ook Lil zeggen,' antwoordde ik en ik merkte dat hij naar mijn drie koffers keek. Hij dacht vast dat ik één of ander verwend kreng was, wat ik eigenlijk soms ook wel was, al zou ik dat soms liever niet zijn.
'Ik heb gewoon teveel spullen,' zei ik lachend. 'Soms kan ik gewoon niet bepalen wat ik wel en wat ik niet nodig heb. Maar ja, ik mag niet klagen. Wie wil het nou niet.' De laatste zin klonk een stuk minder vrolijk en ik zuchtte er lichtjes bij.
'Maar goed, wie is dat?' vroeg ik nieuwsgierig doelend op de kleine cheeta. Azizu had al een tijdje vanuit de rugzak vol interesse naar het beestje zitten kijken en eigenlijk was ik ook wel benieuwd hoe hij heette.

Happy Birthday my Potter!

Hunter Mia Howe
Ik knikte en we liepen een coupé binnen. J.J. sprong van mijn schouder en ging op de bank zitten. Ik liet mijn rugzak op de grond zakken, pap had beloofd mijn andere spullen na te sturen, ik moest zelf naar het station en dat in de bus en op het skateboard was die gigantische hutkoffer van mij nou niet bepaald handig te noemen, vandaar dat ik zelf alleen de hoognodige spullen in mijn rugzak had gestopt. Aan de andere leerlingen te zien was ik een van de jongsten en omdat je pas vanaf je vijftiende toe werd gelaten vond ik dat niet heel vreemd. 'Hoe oud ben je?'

Remember to be ridiculous.

Jonathan
'Maar hoe kan iemand die iets niet weet nou de waarheid kán zeggen. Ik bedoel; als jij mij vraagt hoe jou opa heet, dan kan ik dat niet zeggen. En ik wil je een ding op je hart drukken, vraag me alsjeblieft niet naar je toekomst,' Smeek ik. Ik krijg problemen als hij dat wel doet. 'Snap je me?' Vraag ik, en ik glimlach. Op de een of andere manier ben ik blij dat deze jongen een vriend word. Met mijn gave is het zo veel makkelijker om vrienden te maken. Zekerheid heb ik altijd, en vrienden kunnen mij niet bedriegen.

Spoiler alert: you will save yourself

Micheal Anderson
Hunter had een plekje gevonden in een coupé ik ging naast haar zitten en zette Kai op mijn schoot en mijn bagage op de bestemde plaats.'Hoe oud ben je?' vroeg ze me dan.Ik keek haar even aan."Ik ben achtien,hoe oud ben jij?"vroeg ik haar dan.
Ze zag er jonger uit dan mij ik gokte iets van rond de 16 of 17 aangezien ze even groot was dan mij.En ik was niet echt klein,toch?
Kai snuffelde aan mijn jaszak en ik wist wat hij daarmee bedoelde.Ik haalde een honing koekje uit en brak het in2 het ene stukje haf ik aan hepm en het andere had ik nog vast."Lust J.J honing koekjes?"vroeg ik Hunter toen.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Sky William Heath Joseph St. James
'Natuurlijk kan je geen antwoord geven op de vraag hoe mijn opa heet, je kan niet iets weten wat je niet kan weten,' zei ik. 'Wanneer ik je iets vraag waarvan je denkt dat je het niet weet maar je weet het wel zal je mijn vraag echter wel eerlijk beantwoorden.'
Ik dacht even na over zijn waarschuwing dat ik niet naar mijn toekomst moest vragen. 'Natuurlijk zal ik niet naar mijn toekomst vragen, probeer niets te vragen waarvan ik niet zeker weet of ik het wel aankan. Als er niet tegen je gelogen kan worden hoor je soms dingen die je liever niet wilt horen.'

Remember to be ridiculous.

Hunter Mia Howe
Achttien, zoiets verwachtte ik al, ik bedoel je had zo door dat hij een paar jaar ouder was als mij. Jongens van mijn leeftijd waren nog net kleine kinderen en dat was Michael in elk geval niet, voor zover ik tot nu toe door had dan. Het was niet alsof je iemand na tien minuten al helemaal kon kennen. 'Ik ben vijftien,' zei ik. 'Sinds een paar weken.'
Hij pakte een koekje uit zijn jaszak, brak het doormidden. 'Lust J.J. honingkoekjes?' vroeg hij terwijl hij Kai de helft van het doormidden gebroken koekje gaf.
Ik haalde mijn schouders op. 'Voor zover ik weet heeft ze het nog nooit op maar ze eet eigenlijk alles, daarin lijkt ze denk ik op mij.'

Remember to be ridiculous.

Micheal Anderson
'Ik ben vijftien,' zei ik. 'Sinds een paar weken.'zei ze dan.Ik had haar ouder geschat dan dat ze was.
"15? ik dacht iets rond de 17."grinnikte ik licht.bij mijn andere vraag had ze geantwoord dat J.J alles at ,dus haf ik het koekje aan het kat achtig diertje.
"Waarom hij jij eingelijk naar deze school?"vroeg ik haar dan,aangezien ik het daarnet verheten te vragen was.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Nickolas Rodrigues
Samen met polar zocht ik naar een plaats in de trein.Het was aardig druk en de meeste coupés waren vol,tot dat ik er een vond waar er maar 1 iemand in zat.
Het was een meisje die wat ouder leek dan mij en ze had een paard die de coupé wat vulde.
"Euhm hoi,vind je het erg als ik erbij kom zitten?"vroeg ik haar dan.
"Ik ben trouwens Nickolas,en dit is Polar."stelde ik me nog voor aan haar.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Jonathan Mason

'Heb ik ook wel eens, dat je dingen ziet die je niet wil zien. Ik kijk ook liever niet in de toekomst van mijn ouders,' Zeg ik grinnikend, en als er een wild uitziende jongen langsloopt schiet zijn toekomst binnen. Ik glimlach. 'Hij word later vader van vier kleine kindjes en man van een kleine vrouw, ze gaan iedere zondag naar de kerk.' Zeg ik, en Hunter lacht mee. Het rare aan Regolver is dat zijn mond geen moment beweegt als hij praat. Ik doe mijn ogen even dicht omdat Sky 's toekomst gewoon leuk is. Ik loop een beetje rond in de toekomst, en volg Sky op zijn hielen. Als ik mijn ogen weer open, zie ik dat ik niet lang weg ben geweest.

Spoiler alert: you will save yourself

Hunter Mia Howe
Ik glimlachte.'Ik word vaak ouder geschat,' zei ik. 'Ik ben er dus aan gewend.'
Hij gaf J.J. de tweede helft van het koekje. 'Waarom ga jij eigenlijk naar deze school?' vroeg Michael me.
Ik haalde mijn schouders op. 'Geen flauw idee, normaal gesproken willen scholen juist van me af omdat ik docenten nogal gestoord blijk te maken.'
Ik leunde naar achteren, de bank zat redelijk comfortabel, voor zover een bank in een trein comfortabel kon zijn dan.

Remember to be ridiculous.

Phoebe Oakley
"Euhm hoi, vind je het erg als ik erbij kom zitten?" vroeg een jongen opeens. Hij zag er iets jonger uit, niet zo veel, ik schatte hem een jaar of 16.
"Natuurlijk vind ik het niet erg", antwoorde ik hem met een glimlach. "Ik ben trouwens Nickolas, en dit is Polar", stelde hij zichzelf en zijn Pool vos nog voor. "Ik ben Phoebe en dit is Lycka", stelde ik mezelf dan voor en toen ik Lycka voorstelde ging ik even met mijn hand door haar zwarte manen. "En wat ziet Polar me er toch een schatje uit", zei ik nog met een glimlach.

We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

Sky William Heath Joseph St. James
Ik keek grijnzend toe terwijl Jonathan met zijn ogen dicht zat. Het was dat hij zijn spieren nog steeds gespannen had want anders zou ik gedacht hebben dat hij in slaap was gevallen. Hij opende zijn ogen weer en glimlachte. 'Jona kan je alsjeblieft proberen om niet steeds zo afwezig te zijn?' vroeg ik. 'Ik vind het persoonlijk nogal irritant als mensen midden in een gesprek in hun eigen wereld weg gaan zakken.'
Ik lachte er bij, hopend dat hij het neit beledigend op zou vatten.

Remember to be ridiculous.

Micheal Anderson
Ze glimlachte 'Ik word vaak ouder geschat.Ik ben er dus aan gewend.'zei ze nog.Bij mijn vraag haalde ze haar schouders op.'Geen flauw idee, normaal gesproken willen scholen juist van me af omdat ik docenten nogal gestoord blijk te maken.' vertelde ze.Daarna maakte ze zich confortabel op de bank.
"Achjah,mischien word dit jaar wel,...Magies.Je weet nooit"zei ik met een hint,die ze vast niet ging begrijpen.
Ik zou haar gezicht wel willen zien als ze teweten komt dat ze een gave heeft.En naar een magische school is gestuurd.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Jonathan Mason
'Ik zat ook niet in mijn eigen wereld, ik zat in die van jou,' Grinnik, en Revolver lacht mee. Doet ie bij mij ook altijd Zegt hij, en ik geef hem een speelse stomp. Hij Gromt zachtjes en we barsten beiden in lachen uit. 'Dat vind ik gewoon leuk om te zeggen, want het is waar, ik vind het gewoon leuk om in jou toekomst rond te lopen,' Leg ik uit, en ik probeer de verleiding te weerstaan weg te dromen in zijn toekomst. Dat is moeilijk, aangezien het een fijne plek is. 'Wat wil jij hier leren?' Vraag ik zodat hij niet het idee heeft dat ik niet in hem geïnteresseerd ben. Heel eventjes lach ik om een stelletje dat een slechte toekomst krijgt, maar ik stop er snel mee omdat het leedvermaak is.

Spoiler alert: you will save yourself

Hunter Mia Howe
'Ach jah, misschien wordt dit jaar wel... Magisch. Je weet nooit,' zei hij.
Ik trok mijn wenkbrauw op. 'Ja als ik dit jaar naar docenten ga luisteren dan ben ik de tandarts van Mickey Mouse.'
Ik weet het, zeg nooit nooit. Het idee dat ik naar mijn docenten zou luisteren was echter echt een belachelijk idee. Ik was dat onhandelbare meisje dat voortdurend in het nablijflokaal terechtkwam.

Remember to be ridiculous.