[RPG] Fallen Crowns • 2 - Speeltopics

Er was een tijd dat twee koninkrijken in vrede samenleefden.
Twee jonge koningen vochten zij aan zij in elke oorlog die ze vochten en deelden hun overwinningen met grote feesten aan de dorpelingen.
Ze waren als broers voor elkaar en er was niets dat hen kon deren.
Maar de twee koningen werden ouder en groeide na jaren van broederschap uit elkaar.
Huize Norhtwode wilde meer land te veroveren, om meer aan kracht te winnen, terwijl huize Baratheon opzoek was naar meer bondgenoten om wat veiligheid voor de dorpelingen te creëren.
Het koninkrijk van Baratheon groeide uit tot een fort dat bescherming gaf aan zij die het nodig hadden terwijl het koninkrijk van Northwode één van de meest gevreesde koninkrijken was geworden.
Na eeuwen van vrede, verklaarde huize Norhwode de oorlog aan huize Baratheon.
En dat was het begin van een tijdperk vol oorlog en politieke intriges.
Allemaal in het teken van macht en rijkdom.

Regels:

• OOC is altijd tussen haakjes.
• Schelden en 16+ is toegestaan maar probeer het wat netjes te houden.
• Bespeel alleen je eigen personage en heb respect voor anderen.
• Personages mogen vermoord worden, in overleg met de eigenaars.
• Naamsveranderingen en afwezigheden altijd doorgeven.
• Let op spelling en interpunctie, niets is zo erg als een post bomvol schrijffouten.
• Denk er aan, niemand is perfect.
• Er is een minimum van 10 regels, meer regels zijn uiteraard ook toegestaan.
• Reserveringen blijven 2 dagen staan en worden dan zonder waarschuwing verwijdert.
• Denk goed na voor je meedoet, ik wil geen mensen die na een dag al stoppen.
• Alleen Gipsy maakt de topics aan, tenzij ik anders vermeld.

Huize Baratheon

Vrouwen:

- Gipsy - Elizabeth Marique Baratheon - Prinses/Dochter van de koning.
- Pebble - Catherine Eleanor Baratheon - Prinses/Dochter van de koning.
- mismi - Elena Sophia Collins - Dienstmeid/spion
- Pebble - Gemma Antoinette Treebone - Dienstmeid/naaister
- DreamerN - Fauna Deidre Graham - Hofdame
-
-
-



Mannen:
- Bastard - Raegan Bran Baratheon - Koning Baratheon
- 0o7 - Reagan Theadran Baratheon || - Prins/Zoon van de koning (Troonopvolger)
- mismi - Julius Edward of Monmouth - Ridder
- Squib - Daniëll Liam Graves - Ridder
- Glorious - Adam James Cordiall - Wetenschapper/ingenieur
- Bastard - Brom Rowan Falcon - Kruidenier/Dokter
- 0o7 - Mathre - Schildknaap
- MadEyeMoody - Bradley Damon MacGreggor - Burger/Bandiet






Huize Northwode:

Vrouwen:

- STORYDREAMER - Rosamunde Northwode - Koningin
- Aurorea - Arabella Estelle Devereaux - Jonkvrouw
- Aurorea - Floria Ysmay Swift - Dienstmeid
- Squib - Arissa Illeana Sait - Naaister
- Rowboats - Alena "Lena" Katherina Lancaster - Bediende van de Tavern/ Bar 'Aphrodite'
- Sheerio - Victoria Annabella Mortmain - Danseres/gevangenen
-
-


Mannen:

- MadEyeMoody - Ian Alexander Northwode - Prins/Zoon van de koning (troonopvolger)
- Rowboats - Léon Oliver Northwode - Prins/Zoon van de koning
- Sid - Victarion ‘Vic’ Karstark - Kapitein van de wacht (Kapitein der ridders.)
- Gipsy - Jonathan Xander Kingsley - Ridder/zoon van de hertog
- Bastard - Ilias Aeneas Logan - Schildknaap
- 0o7 - Lior- Bandiet
-
-



Meedoen kan altijd, als je gewoon even hier klikt
Praat-Topic
Praat-Topic 2

[ bericht aangepast op 26 dec 2012 - 13:39 ]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Dawn Echo Lyna

'Geen zorgen, de spijkers zijn er al af' zei ik gerustellend. Ze zag er van streek uit.
Nia schudde haar hoofd toen Allie haar probeerde te aaien. Allie viel bijna.
Waarom was ze bang voor paarden? Ik zuchtte. Ik ging het niet eens vragen ook. Anders had ik al zoveel vragen kunnen bedenken. Trouwens, als iemand dat zou gaan vragen aan mij, zou ik erg pissig zijn.
Ik liep naar Allie en legde mijn hand op haar schouder.
'Dit is Nia. De koning wilde graag paardenvlees en... tja... toen heb ik haar gered, net zoals die daar' zei ik en ik wees naar Tynged. Ik keek weer naar Allie.
'Maar die daar, Tynged genaamd, houdt niet van vreemdelingen. En aangezien dit de eerste keer is dat hij je ziet, denk ik niet dat het verstandig is als jij op hem gaat rijden' constateerde ik.
De riem lag zwaar in mijn hand. Alles kwam weer naar boven.

'Waar is dat kind?!' schreeuwde de koning.
Ik had me verstopt, maar de soldaten hadden me gevonden en mij bij hem gebracht. De koning sloeg me meerdere keren in mijn gezicht.
'Hoe DURF jij je nog hier te vertonen!' riep de koning uit.
Ik kromp ineen. Hij was zo razend dat ik uit angst niet sprak. Ik keek naar de grond. De koning kwam naar me toe en pakte me onder mijn kin vast. Hij tilde mijn hoofd omhoog, zodat ik hem aankeek. Er stonden tranen in mijn ogen. Hij hurkte, zodat hij nog net boven mij uitstak.
'Ik zou je elk moment kunnen verbannen voor het ombrengen van je moeder, weet je dat?' zei hij koud.
Ik slikte. Ik keek hem smekend aan. Hij liet mijn kin los en wuifde me weg. De soldaten en ik begrepen het gebaar: Ik was niet verbannen, maar tot de dood veroordeeld. De soldaten probeerden me mee te nemen, maar ik rukte me los.
'Alstublieft, heer' smeekte ik. 'Laat me iets doen om me nuttig te maken! Ik zweer het u dat ik u niet meer teleur zal stellen!'
De koning keek me peinzend aan. Toen stond hij op, liep naar een kist naast zijn troon en haalde daar de riem uit. Toen zaten er nog gloednieuwe spijkers aan. Ik huiverde. De koning kwam dichterbij.
'Als jij me echt wilt dienen' zei hij. Ik wist dat ik dat eigenlijk niet wilde, maar hij bedoelde er ook mee dat als ik niet dood wilde gaan, ik hem moest gehoorzamen. Hij hield de riem omhoog.
'Moet je deze dragen, twee uur per dag, anders krijg je ontstekingen en ben je me niets meer waard, is dat begrepen?' Hij zei het bijna teder. Gatverdamme.
Uit het niets pakte hij mijn been, stroopte mijn rok op en maakte de riem vast in mijn dijen. Ik wilde schreeuwen, maar ik hield mezelf flink. Mijn god, wat deed het pijn! Het was net alsof ik in de hel zat, en technisch gezien was dat ook zo. Ik hield mijn tanden op elkaar en in mijn ogen begonnen tranen zich te vormen. Hij pakte weer mijn kin en keek mij recht in mijn ogen aan. Hij streelde mijn wang. Hij stond op, een traan biggelde over mijn wang.
'Neem haar mee' zei hij tegen de soldaten en ik werd afgevoerd naar de cellen.

Ik slikte. De herinnering was pijnlijk. Letterlijk als figuurlijk. Ik zag een hooibaal bij Tynged en ging er verslagen op zitten. Ik had daarna twee nachten in de cel gezeten, en de hele tijd had ik de riem niet van me af gekregen. Het was gaan ontsteken, en zelfs toen het was ontstoken, moest ik gaan spioneren.
Tynged legde zijn neus op mijn schouder. Ik streelde het. Ik had moeten vechten voor mijn leven toendertijds en nu moest ik dat weer. Ik zuchtte. Was mijn vader maar gebleven, dan was dit allemaal nooit gebeurt. Aan de andere kant, misschien had ik dan nooit Allie ontmoet. Maar op dit moment wist ik niet wat belangrijker voor me was: Allie of kind kunnen zijn geweest.

[ bericht aangepast op 8 dec 2012 - 18:12 ]

---

I will keep watch.

Alena Katherina Lancaster
Alena blies een pluk haar weg die over haar voorhoofd was gevallen wanneer ze zich bukte om de tafel af te ruimen. Ze had even moeten wennen aan de drukte van de tavernen. Alle andere plaatsen waar ze gewerkt had, waren herbergen geweest en daar zaten de klanten bijna de godgandse dag in hun kamer.
De pluk haar viel terug over haar voorhoofd en Alena vaagde hem weg met de wijsvinger van haar rechterhand, waarna ze haar losgekomen vlecht ook nog eens opnieuw vast maakte met het lint dat er eerder ook had in gezeten.
Micah had het duidelijk naar zijn zin met een andere jonkvrouwe, die zijn aanwezigheid op prijs leek te stellen. Alena kon het niet laten om even te grinniken. Volgens haar wist de mede-eigenaar van de bar niet op te houden. Nee, ze voelde zich niet jaloers - waarom zou ze? Ze kende de man amper en die vrouw had ze nog nooit van haar hele leven ontmoet - maar toch bleef dat ongemakkelijke gevoel van medeleven in haar borstkas rondhangen, het had niet willen weggaan toen Micah weer was opgestaan van zijn plaatsje in de hoek.
Er kwam een jongetje binnen, zeker niet ouder dan veertien. Alena fronste even; ze had niet verwacht dat er in een bar als deze jong volk als de jongen over de vloer zou komen.
De jongen was goedgekleed, waaruit Alena opmaakte dat hij vast en zeker aan het hof diende. Wanneer Alena naar de toog liep om de kruiken bier af te wassen, ving ze een "Hallo" en "Dag, Arissa" op. Niet lang daarna verdwenen Micah en de vrouw waarvan de naam hoogstwaarschijnlijk Arissa was ergens anders heen.
"Goedemiddag," begon Alena formeel aan de jongen. "Kan ik u ergens mee helpen?"

---

help

Victarion Karstark
Ik had evengoed iemand kunnen sturen in plaats van zelf naar die taverne te gaan, bedenk ik wanneer ik afstijg. Illias bijvoorbeeld, die jongen hangt meer rond dan goed voor hem is. Al is dat meer onze fout dan de zijne natuurlijk, we zouden hem wat meer aan het werk moeten zetten. Ik neem mezelf voor om daar zo gauw ik de kans zie voor te zorgen: het kereltje heeft potentieel voor heel veel meer dan stalknecht.
Maar ik zou liegen als ik zou beweren dat ik niet liefst zelf naar Aphrodite was gegaan: ik zit de laatste tijd te vaak op het kasteel. En een stevige pint bier gaat er altijd wel in. Ik loop naar de stal en geef daar mijn paard over aan één van de knechten, samen met een muntstuk: ik wil er zeker van zijn dat mijn hengst er nog staat wanneer ik terugkom. In tijden van oorlog is het gepeupel nog minder eervol dan anders en hongerig bovendien. Ik verkies niet weten wat ze tegenwoordig eten in de achterbuurten, maar ik weet wel dat er tegenwoordig weinig duiven rondvliegen en nog minder ratten door de goten spurten. Gelukkig kan het kasteel zoals steeds ruimschoots voorzien in zijn banketten, dus ik hoef me voor mezelf geen zorgen te maken.
Met een gehandschoende hand open ik de deur van de taverne en sluit ik die ook weer achter me. Aphrodite is een donkere en rokerige plek, maar ik kan de toog blind vinden. Dat zegt genoeg over de frequentie van mijn bezoeken. Degene die ik zoek staat niet achter de toog en zit ook nergens anders in de gelagkamer, dus ik wend me tot het meisje. Of ik wil dat doen, tot ik merk met wie ze aan het praten is. ‘Illias?’ merk ik streng op. ‘Heb jij geen werk te doen op het kasteel?’
Een taverne als Aphrodite is geen plaats voor een kind, en zeker niet als dat kind een ridder wordt – of toch als het van mij afhangt. Ik gun Illias een moment om zijn antwoord te bedenken en spreek het meisje aan. ‘Meisje, ik zoek de waard. Is hij in de buurt?’

[ bericht aangepast op 8 dec 2012 - 20:19 ]

---

Home is now behind you. The world is ahead!

[Guys, de persoon die Micah speelde is er mee gestopt...]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[Weet ik, maar we kunnen toch nog altijd doen alsof hij bestaat, dat is best handig]

[ bericht aangepast op 8 dec 2012 - 19:37 ]

---

Home is now behind you. The world is ahead!

Neiva schreef:
[Guys, de persoon die Micah speelde is er mee gestopt...]

[Whut? :o

That I did not know. xd Njah, okay.

Dan doe ik wel dat Alena in die bar woont of zo? Of onderdak heeft.

Ah. Nu moet ik heel Alena's aanmelding aanpassen. Ik doe wel dat ze wilt weten of mensen op het kasteel haar ouders kenden en of ze haar misschien zouden willen helpen, aangezien ze familie wilt en niet eeuwig wilt rondreizen.

@Sid, Alena is trouwens helemaal nieuw in stad, niemand kent haar. xd]

---

help

[@Annabeth: oké, dan pas ik die naam wel aan (:]

---

Home is now behind you. The world is ahead!

[Kee. ]

---

help

Alena Katherina Lancaster
Voordat de jongen kon antwoorden, kwam er een man binnen. Hij was atletisch gebouwd, zag eruit als iemand die belangrijk was en had brede schouders. Zijn haar was inktzwart en hij had grijze, priemende ogen.
Lena was niet geïntimideerd.
"Ilias," commandeerde de man tegen het jongetje. "Heb jij geen werk te doen op het kasteel?" De jonge reiziger had het dus goed opgemerkt, hij kwam inderdaad van het kasteel. Misschien had hij ooit al van een keizer Rose gehoord?
De man, hij leek in de dertig, draaide zich naar Alena. "Meisje, ik zoek Micah. Is hij in de buurt?"
Lena keek de man wantrouwig aan. Hij viel nogal met de deur in huis, niet eens een hallo. Ze kende dit soort mensen, maar ze hoopte dat haar intuïtie verkeerd zat.
"U kijkt ernaar," zei ze geamuseerd. Alena was hier een paar dagen terug gekomen, maar ze moest revalideren omdat ze verzwakt was door een struikroversaanval. De waard moest zijn familie bezoeken en had de zaak dan in haar handen gelaten voor de paar weken, misschien zelfs maanden dat hij weg Ze droogde een lege kruik af. "Kan ik u iets te drinken aanbieden?"

[ bericht aangepast op 8 dec 2012 - 20:27 ]

---

help

[Yeah, ik ben ermee gestopt. Wel jammer, maar sommige dingen irriteren me gewoonweg te veel.]

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Tortura schreef:
[Yeah, ik ben ermee gestopt. Wel jammer, maar sommige dingen irriteren me gewoonweg te veel.]

[Kan ik wel begrijpen, als er niemand op je reageert.

Op sommige punten zat ik echt wel te headdesken, ik bedoel, als er iemand like tien keer vraagt of iemand met haar perso wilt praten en er dan nog mensen zijn die gewoon zeggen "Wilt er iemand Elena meeten?" zou ik ook geïrriteerd raken.

Ik was zelf een tijdje dood omdat ik niet meer volgde.

Wel jammer, tough. ]

---

help

[Ik neem aan dat je de naam 'Elena' als voorbeeld hebt genomen..? :x (just asking)]

MadEyeMoody schreef:
Bradley
'Wat, ik was gewoon even aan het wegdromen over hoe het zou zijn als ik hier zou wonen met elk jaar verse aarbeien en bramen en kinderen die hier vrolijk rondrennen en spelen in het beekje' Andwoorde ze schouderophalend om zich vervolgens om te draaien en weer wat aardbeien te plukken, blijkbaar heeft ze opgemerkt dat ik bijna allee aarbeien heb opgegeten aangezien ze me streng aankijkt. 'Komop, werken voor je eten.. plukken jij. Niet alles wat ik pluk meteen naar binnen werken' Zegt ze waarna ze het mandje weg pakt en opstaat om naar de andere kant van het veld te lopen en daar weer te gaan plukken. Met een zucht sta ik op en loop ik met haar mee, 'Hmm.. Kinderen dus, heb je ook al een jongen ontmoet die daarbij in aanmerking komt?' Vraag ik haar aangezien ik verder niets weet te verzinnen en waarna ik zelf een aantal aarbeien pluk en er een van opeet en de rest in de mand doe. De meest vrouwen uit het dorp waren al snel met een man getroud en dan voor hun hetliefst een rijke man, iemand met geld voor zovel de familie als hunzelf, in die zin was ik blij dat ik geen vrouw hoefde te zoeken.

Elena Sophia Collins
Hij staat zuchtend op en loopt met me mee. "Hmm.. Kinderen dus, heb je ook al een jongen ontmoet die daarbij in aanmerking komt?" vraagt hij dan terwijl hij zelf ook een aantal aardbeien plukt en die in het mandje stopt. Ik schud mijn hoofd. "De enigste mannen die ik zie zijn voornamelijk ridders die rondlopen in het kasteel, de prins en de koning. Oh en jij natuurlijk" zeg ik dan. "Het grootst deel van die mannen schenkt weinig aandacht aan een dienstmeid, misschien af en toe een beleefde knik en het zeggen van gedag, maar meer ook niet." zeg ik dan. "De enigste jongen waar ik echt mee praat ben jij". Ik haal even mijn schouders op. Ik pluk verder en loop dan even naar het beekje om daar wat uit te drinken. Ik ga even op flinke steen zitten en geniet even van het zonnetje. "En hoe zit het met jou en de meisjes?" vraag ik dan, om het onderwerp naar hem te verschuiven. Voor zover ik wist deed hij er niet veel aan, net als ik eigenlijk. Ik sta weer op en pluk weer rustig verder. Als het mandje redelijk vol is, stop ik met plukken en ga ik in het gras zitten, wachtend op een antwoord. Hij was best een knappe jongeman, maar ik denk dat het feit dat hij steelt en niet zo veel geld heeft, eigenlijk niks, meisjes afschrikt. Ik weet zeker dat als hij zijn best doet hij gewoon ergens kan werken en wat geld kan verdienen. Maargoed, hij is te lui om wat te doen. Ik heb het wel eens vaker gezegt, maar hij wuifde het een beetje weg. Op een gegeven moment ben ik er maar mee gestopt, misschien dat ik het weer eens voorzichtig naar voren moet brengen.

Ilias Aeneas Logan
"Hi Ilias," antwoordde Arissa. "Heb je niets te doen omdat je hier komt opdagen?" Ilias was niet beledigd, wat hij misschien wel had moeten zijn, maar hij was het niet. Integendeel zelfs was Ilias zoals gewoonlijk in een uitmuntende bui. Hij haalde zijn schouders onverschillig op en glimlachte naar Arissa.
"De ridders hadden me niet nodig vandaag," vertelde hij haar,"ze zeiden dat ik uit hun buurt moest blijven." Ilias' stralende glimlach bleef op zijn gezicht gekerfd, terwijl hij voor de tweede keer beledigd zou moeten zijn. Maar Ilias was niet echt een persoon die dacht over wat mensen allemaal over hem zeiden. Het boeide hem weinig want hij was jong en had de kans ridder te worden.
"Ilias?" zei een zware mannenstem vervolgens streng achter Ilias. Toen Ilias op zijn tenen zich omdraaide schrok hij een beetje toen hij het harde gezicht van heer Karstark voor hem zag. "Heb jij geen werk te doen op het kasteel?"
Meteen boog hij en durfde de man niet meer aankijken. Iedereen zei dat de man zijn hart op de juiste plek had en erg trouw was tegenover de koning maar Ilias moest toegeven dat hij heer Karstark maar eng vond met zijn ravenzwarte haren en grijze ogen.
"Nee, heer," zei Ilias met ene beverig stemmetje. "De ridders stuurden me weg dus besloot ik Arissa en Micah even te bezoeken." Toen Victarion Karstark zich tot het meisje aan de bar wende durfde Ilias weer op te kijken. Hij volgde hun gesprek maar half omdat dat onbeleefd zou zijn maar liep om Arissa heen en trok zichzelf op een hoge barkruk.

---

kindness is never a burden.

Algerain Catharina Baratheon

'Nia...' sprak ik hardop, en ik kwam weer dichterbij de witte merrie, met mijn hoofd een beetje scheef. Na Dawn's verhaal over de koning kon ik niet anders dan mijn vermoedens hebben.
'Ik vertrouw jou, Nia,' fluisterde ik in haar oor. 'Vertrouw je mij?'
De merrie brieste zachtjes, en drukte haar hoofd tegen mijn arm aan. Met een opgeluchte zucht sloeg ik mijn armen om haar nek, en een enkele traan van blijdschap bleef hangen in mijn ooghoek.
'De koning wilde niet zomaar paardenvlees,' wist ik uit te brengen. 'Dit was mijn paard. Mijn p... Ik had haar gevonden in het bos in de sneeuw als een jong veulen; haar vacht amper zichtbaar, zo wit als de sneeuw...Eiragwyn...'
Nia brieste toen ze haar vroegere naam hoorde.
'Ik heb haar grootgebracht terwijl ik toendertijd zelf nog grootgebracht moest worden. Ik heb haar op spirituele wijze getraind. Geen breitel en bit voor dit paard. Je stem is genoeg. En je gevoel... o Eira...'
Ik moest de tranen nu echt wegknipperen, voor ik echt ging huilen. Ik slikte de brok in mijn keel door, zodat ik verder kon vertellen.
'Er is één dag geweest dat de koning mij vond in het bos, nadat ik... ik...' ik wist niet of ik het over mijn lippen kon krijgen; het vreselijke wat ik had gedaan.
Ik haalde diep adem door mijn neus.
'Nadat ik de koningin van Northwode had vermoord.'
Het was eruit voor ik er erg in had.
'De koning kwam achter me aan. Hoogstpersoonlijk. En hij kreeg me ook te pakken. Hij had me waarschijnlijk met zijn blote handen vermoord als het niet aan Eir... aan Nia lag.'
Ik deed mijn shirt aan de zijkant omhoog, bij mijn heup. Er zat een gigantisch litteken. Het was een messteek die liep vanaf mijn middel tot mijn bovenbeen.
'Hij was maar een paar minuten buiten westen. Ik wist te ontkomen en me te verstoppen. Nia niet. Hij nam haar mee als teken van zijn woede. Niemand zag hem de maand daarop nog buiten.'

---

Je kan beter een blauwtje lopen dan een groentje blijven.

Bradley
'De enigste mannen die ik zie zijn voornamelijk ridders die rondlopen in het kasteel, de prins en de koning. Oh en jij natuurlijk. Het grooste deel van die mannen schenkt weinig aandacht aan een dienstmeid, mischien af en toe een beleefde knik en het zeggen van gedag, maar meer ook niet.' Andwoord ze om vervolgens te zeggen dat de ik de enigste jongen ben waar ze echt mee praat. Ik ga naast haar in het gras zitten, zij had gevraagt hoe het met mij en meisjes zat 'Niet veel, mischien dat ik er soms met een aantal praat maar degene waarmee ik het meest praat ben jij denk ik..' Andwoord ik schouderophalend, wanneer er meisjes in het dorp rondliepen waren ze al gauw afgeschrikt door de reputatie die ik er had, aangezien de meeste mensen me wel kenden en hun kinderen daarvoor gewoon waarschuwden, dus dat werd niet echt wat.
Werken was voor mij niet echt iets, en daarbij betwijfelde ik het of iemand me zou willen aannemen dus probeerde ik het niet en daarbij, wat voor zin had het om te werken terwijl je constant in de gaten word gehouden omdat mensen weten dat je steelt en denken dat je het dan ook doet.

[ bericht aangepast op 9 dec 2012 - 10:45 ]

---

Don't be like the rest of them, darling