RPG De wolven stam RPG - Speeltopics

VOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOL

Er zijn legendes over stammen in het bos, de mensen daar kunnen veranderen in wolven. Niemand mag ooit weten dat deze waar zijn...

Het is een grote gemeenschap en iedereen gaat goed met elkaar om, maar er zijn regels. De jongens moet een gezellin (vriendin) vinden voor het einde van de zomer en dat is nog maar 1 week! Geen van hem heeft de moed gehad een van de meiden te vragen, maar als ze het niet doen worden ze verbanne dus de tijd dringt...

Dit RPG speeld zich af in een tijd van jagen en verzamelen, houd daar rekening mee. Dit betekend: Geen mobiel, Geen ipod, ect.


meiden: 3/3
May
Tarah April Christison
Renn



jongens 3/3
Jayy
Kilian
Skull Seraph

[ bericht aangepast op 29 okt 2012 - 16:22 ]

yeaaaahh!

Tarah

"Iedereen aanbid de lekkere Skull, dat je dat zelf niet doorhebt." Ik maakte een gayhand en begon bekakt te praten. "Nou schattebol, er loopt genoeg vlees rond in het bos. Dus dan trouw je maar lekker met het bos."
Ik lachte even, maar werd stil toen hij me omhelsde en zijn woorden in mijn oor fluisterde. Ik werd warm vanbinnen. Ik zag op tegen de lange eenzame nacht die me te wachten stond. Maar ik klaagde niet. We konden beter onze tijd besteden met iets anders.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Skull

Ik glimlach even naar dr.
'Misschien wel een goed idee, dat ik met het bos trouw' ik grijns even.
'Het verlaat mij niet, heeft elke dag wat lekkers voor mij en ik kan doen en laten wat ik wil' ik steek even mijn tong daar Tarah uit.
'Maaaaar..... Dat kan ik niet lief hebben, van houden, mijn leven mee delen of zelfs beschermen' bij elk woord geef ik een kus in dr nek tot dat ik eindig bij dr lippen.
'Tenzij jij er anders over denkt natuurlijk he honneponneke' ik grijns even naar dr.

Tarah

"Pssh, schattepatat." Ik moest lachen om de meest belachelijke naampjes die we voor elkaar verzonnen. "De keuze is aan jou. Maar ... Pssst, ik heb gehoord dat het bos nogal ontrouw kan zijn, als je begrijpt wat ik bedoel."
Lachend druk ik mijn voorhoofd tegen het zijne en keek recht in zijn mooie ogen. Het was eens leuk om onnozel te doen en gewoon even alles te vergeten.
Ik drukte vervolgens het puntje van mijn neus tegen het zijne, waar door onze lippen elkaar net niet raakten. "De keuze is aan jou, schat," fluisterde ik.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Skull

Ik glimlach even.
'Ik weet het al...' ik kijk dr even aan en grijns.
'IK TROUW MET EEN VIS!!!' ik begin te lachen waarna ik Tarah even aan kijk.
'En jij? Waar trouw jij mee?' zeg ik met een speelse toon.
'Trouw je met een hmmm.... vogel? Of een.... Konijn? Of een.... lekker ding wat tegen je aan zit?' ik trek dr naar mij toe,
Ik kijk dr even aan en voel hoe haar adem op mijn borst komt.
Ik zoen dr op dr voorhoofd waarna ik wacht op dr antwoord.

Tarah

"Dat lekker ding tegen me is niet verkeerd," ik ademde zacht uit, tegen zijn borstkas aan. "Maar dat bed daar, mag er ook best wel wezen."
Ik lachte en duwde mijn wang tegen zijn borst aan. Ik kon zijn hartslag lichtjes voelen en zelfs horen. Ik sloot mijn ogen. "Maar ik verkies het lekkere ding," fluisterde ik zacht.
Ik sloeg mijn armen om hem heen en liet ze net boven zijn billen rusten.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Skull

Ik glimlach even,
Ik sla mijn armen om Tarah heen waarna ik mijn ogen even sluit,
'Ik zou ook niets liever willen dan dat bed' zeg ik lachend,
'Maar er ligt iemand op mij die mij toch iets liever wilt' ik glimlach even.
'En ik zou ook niets liever willen dan haar' ik glimlach nog even.
We lagen daar, stil, alleen onze hartslagen die bijna tegelijk gingen.
Was dit het? Was dit onze liefde? Dan zou ik mijzelf er bij neer leggen en zo altijd blijven liggen.

Tarah

We bleven allebei een tijdje stil liggen.
Ik wreef zachtjes met mijn handen over zijn warme afgetrainde borstkas. Ik zuchtte verliefd. Dit was leuk. Konden we zo maar voor eeuwig blijven liggen. Maar het werd al langzaam avond. Maar niemand had een bepaald tijdstip gezegd dat ik terug moest zijn.
"Inderdaad," fluisterde ik zacht, "ik wil jou liever dan wie dan ook. Je bent van mij."
Ik werd er zelfs egoïstisch van. Mijn gedachten dwaalden af naar onze zwempartij van vanmorgen en wat we toen aan het doen waren, of toch bijna aan het doen waren. Maar mijn beslissing was genomen. Ik was er klaar voor.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Skull

Ik glimlach even,
Ik trek dr iets omhoog waarna ik in dr ogen kan kijken,
'Tarah, ik zou niet liever willen dan mijn leven met jouw delen' ik glimlach en zoen dr dan op dr lippen,
Mijn handen leg ik op dr kont neer waarna ik daar zacht in knijp.
Ik laat mijn tong met die van haar spelen waarna ik mijn hand door dr haar doe.

Tarah

Ik zoende hem hevig terug. Ik voelde hij hij zacht in mijn billen kneep en daarna zijn hand door mijn haar haalde.
Grijnzend rolde ik ons om, zodat ik vanboven zat. Ik trok langzaam mijn vest uit, zonder dat onze lippen maar een nanoseconde van elkaar verwijdert waren. Zonder mijn leren vest kon ik makkelijker bewegen.
Mijn handen gingen over zijn borstkas langzaam naar beneden. Tot ze stopten bij de rand van zijn broek. Ik trok langzaam mijn lippen terug waarna ik hem vragend aan keek. Ik aarzelde. Ik wist dat ik er klaar voor was, maar toch werd ik ergens beangstigd. Ik wist niet wat ik moest doen, dus ik bleef hem maar levenloos aankijken.

[ bericht aangepast op 20 nov 2012 - 18:35 ]

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

[Waar is de rest eigenlijk? Ze hebben al làng niet meer gereageerd...]

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

{ Idd o.o I dnno waar ze zijn blijkbaar niet zo erg geintreseerd meer in de RPG? }

Skull

Ik glimlach even, maar wist ergens dat het nog geen tijd was.
Ik duw dr lichtjes van mij af,
'Ik... Ik kan het nog niet...' ik glimlach even en sta op.
Ik zucht even en kijk dr aan,
Ik loop dan even naar de waterval waarna ik wat water opvang in mijn hand en over mijn gezicht gooi.
'Ik... Ik denk nog te veel aan een ander...' ik zucht weer even waarna ik mij omdraai,
'En dat komt omdat.... Omdat ze te veel op jouw lijkt' ik glimlach even waarna ik tegen de muur aan ga staan.
'Maar dat is verleden tijd denk ik...' ik laat mijzelf zakken op de grond waarna ik dr aankijk.

Tarah

Een gevoel van onbehagen had zijn armen om me heen geslagen. Was dit iets goed? Of niet?
Ik keek hem gepijnigd aan. "Het geeft niet, ik begrijp het wel..."
Door mijn tanden in mijn onderlip te drukken probeerde ik mijn tranen in te houden. Hij moest de gene zijn die huilde, niet ik. Ik had niemand waar ik aan kon denken.
Niet wetend wat te doen sprong ik het water in en veranderde. De oever was verder weg dan verwacht. Helemaal uitgeput klom ik de rand op, maar in plaats van te rustte zette ik het op een lopen. Ik wilde even alleen zijn. Hij misschien ook.
Mijn poten leken de grond niet meer te raken, hoewel ik op instorten stond. Ik rende voorbij de grens, mijn grens, het diepste punt in het bos dat ik ooit geweest was. Mijn pas vertraagde bij een klein vijvertje. Mijn blik gleed even over de omgeving, terwijl mijn poten het begaven.
Met mijn hoofd tegen de grond gedrukt en mijn ogen dicht bleef ik liggen.
Ergens was ik wel teleurgesteld. Wat als hij elke keer aan haar zou denken als hij mij zag? Wat als dat de enige reden was dat hij me wilde?
Hij zei zelf dat het verleden tijd was. Nou, dat dacht hij in ieder geval. Maar hoe kon ik dat echt weten?
De nacht had zich al een duister deken over de hemel gegooid, terwijl de slaap langzaam mijn lichaam begon over te nemen. Die nacht doorbrengen bij de stam kon Skull wel vergeten, hoewel ik het hem beloofd had. Ik wilde liever alleen zijn.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Skull

Ik kijk dr na, dit was niet wat ik wilde,
Ik wilde niet dat ze verdriet had, dat ze huilde,
Ik duik dr achterna, als ik boven water kom zie ik dat ze bij de oever is,
Ik zwem zo snel als ik kan naar de kant en pik al snel dr geur op,
Ik transformeer waarna ik dr achterna ren dankzij de geur die in de lucht hangt.
Als ik dr zie liggen zucht ik even,
Ik loop naar dr toe waarna ik langs dr vacht lik,
Ik duw mijn hoofd tegen dr nek aan en leg mijn hoofd dan onder die van haar waarna ik dr op mijn rug gooi.
Ik glimlach even, zij was de gene die ik wilde,
Ik loop rustig richting de stam waarna ik onze tent in loop.
Ik leg dr op het bed neer waarna ik zelf weer terug verander.
'Je hoeft niet bang te zijn dat het verleden mij achterna zit, dat ik met je heb om aan die ander te denken, ik zag het inderdaad een paar dagen geleden aan je dat je op dr lijkt. Maar dat zegt nog niet dat ik jouw wil vanwege die gedachtes, ik vind jouw leuk om wie je bent, niet vanwege t feit dat je op iemand lijkt' ik glimlach even,
Ik draai mijzelf om waarna ik de tent uitloop en weer het bos in ren.

Tarah

Een zachte lik langs mijn vacht maakt me vaag wakker. Ik kon niet goed zien wat er om me heen gebeurde, maar ik voelde hoe iemand me op zijn rug sleepte en met me door het bos rende.
Ik was alweer in slaap gedommeld toen ik ik op een zachte ondergrond gelegd werd.
"Je hoeft niet bang te zijn dat het verleden mij achterna zit, dat ik met je heb om aan die ander te denken. Ik zag het inderdaad een paar dagen geleden aan je dat je op haar lijkt. Maar dat zegt nog niet dat ik jouw wil vanwege die gedachten. Ik vind jou leuk om wie je bent, niet vanwege het feit dat je op iemand lijkt," weerklonk de stem van Skull in mijn hoofd. Hij trok me langzaam uit mijn slaap. Ik voerde een gevecht met mijn oogleden om ze te openen, maar toen ik eenmaal gewonnen had, was Skull alweer verdwenen.
Had ik gedroomd? Dat kon niet, want ik was hier niet in slaap gevallen. De moeheid was volledig verdwenen, dus ik stond op en sloop weer het bos in. Deels omdat ik honger had en ik nu gewoon eenmaal jaagde 's nachts. Ik veranderde terug en probeerde de geur van een toekomstige prooi op te pikken. Maar enkel die van Skull vulde mijn neusgaten. Hij was hier dus nog maar net geweest. Om hem te ontwijken liep ik de andere kant uit. Hij zou me toch wel opmerken, daar was ik zeker van, maar hij moest maar begrijpen dat ik nu eenmaal ik was en ik niet zou veranderen.

[ bericht aangepast op 22 nov 2012 - 17:43 ]

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Skull

Ik stop na een tijd rennen,
De honger sloeg toe en het enige wat ik nu kon doen is rauw eten,
Ik zucht even, ik loop iets verder waarna ik iets hoor ritselen,
Ik grijns en spring erop af waarna ik een konijn vast houd,
Het was een jonkie, ik zucht even, ik had honger maar iemand van zijn jonge leven beroven, zo erg was ik ook weer niet.
Ik zet het konijn terug op zijn poten waarna het weg sprint,
Ik glimlach even, ik loop rustig verder, het was anders, de omgeving was anders geworden in mijn ogen.
Ik loop rustig verder waarna ik stemmen hoor,
Ik klim een boom in waarna ik van boom tot boom spring,
Als ik zie waar de stemmen vandaan komen kijk ik even op,
De mens was de bomen aan het omhakken,
Ik grom kort waarna ik de mensen tel,
1... 2... 3, 4, 5.... Het waren er vijf, maar kon ik zeker zijn...
Ik zucht even, 6... 7, 8.... Het werden er steeds meer.
Ik spring even iets verder waarna ik een tent zie staan, dus ze waren vanuit daar bezig om alles te plannen.
Ik zucht even, ik zou moeten wachten tot ik zeker wist hoeveel het er waren.