RPG De wolven stam RPG - Speeltopics

VOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOL

Er zijn legendes over stammen in het bos, de mensen daar kunnen veranderen in wolven. Niemand mag ooit weten dat deze waar zijn...

Het is een grote gemeenschap en iedereen gaat goed met elkaar om, maar er zijn regels. De jongens moet een gezellin (vriendin) vinden voor het einde van de zomer en dat is nog maar 1 week! Geen van hem heeft de moed gehad een van de meiden te vragen, maar als ze het niet doen worden ze verbanne dus de tijd dringt...

Dit RPG speeld zich af in een tijd van jagen en verzamelen, houd daar rekening mee. Dit betekend: Geen mobiel, Geen ipod, ect.


meiden: 3/3
May
Tarah April Christison
Renn



jongens 3/3
Jayy
Kilian
Skull Seraph

[ bericht aangepast op 29 okt 2012 - 16:22 ]

yeaaaahh!

Tarah

Had hij nu nog niet door dat ik het wél wilde.
Ik aaide zachtjes met mijn handen door zijn haren. 'Doe het.'
Ik kreunde zachtjes toen hij geniepig in mijn tepels beet. Dit voelde eigenlijk best wel goed en het was minder gênant dan ik me eigenlijk altijd had voorgesteld.
Ik sloeg mijn benen weer om zijn middel een en wreef met mijn handen over zij rug.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Skull

Ik glimlach even,
Ik zoen dr zacht waarna ik met mijn hand over dr lichaam ga,
Ik duw hem zachtjes naar binnen,
Met langzame bewegingen probeer ik dr te bevredigen,
Als er een wat secondes voorbij gaan, ga ik zelf ook wat sneller,
Met mijn handen speel ik zachtjes maar zeker met dr borsten,
Hier en daar knijp ik zachtjes in dr borsten,
Ik buig iets naar voren waarna ik met mijn lippen die van haar raak,
Zachtjes zoen in dr, liefdevol en met passie,
Onder het zoenen ga ik zelf ook steeds sneller,

Tarah

De pijn die ik in het begin voelde begon langzaam weg te trekken.
Ik voelde me wel een profiteur omdat ik hem al het werk liet doen, maar ja, het was ook nog maar mijn eerste keer.
Mijn tong speelde liefdevol met de zijne. Hij ging steeds sneller, waardoor ik een opkomende kreun moest onderdrukken, niet heel de stam moest kunnen meegenieten.
Ik trok langzaam terug en plaatste mijn hand op zijn borstkas, waardoor hij wel moest stoppen. Ik draaide ons beiden weer om, zodat ik weer bovenop kwam en begon mijn langzaam te stoten. Mijn handen plaatste ik naast zijn hoofd, om op te steunen, terwijl ik recht in zijn ogen keek als ik mijn ding deed.

[ bericht aangepast op 6 dec 2012 - 14:59 ]

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

[Wil je stoppen of wat? Want als je het te ver vind gaan mag je het gerust zeggen ]

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

{ Hahaha naja ben nooit echt van de ERP's Ben meer van de RPs en soms tja dan gebeurt t er idd in Maar ik rond het wel ff af }

Skull

Ik grijns even als ik merk hoe ze de leiding nam,
Ik merkte hoe we beide op ons hoogte punt kwamen,
Maar wilde ze nu al een kind?
Was ze er nu al klaar voor om het kind te nemen?
'Ik... Ik... Ik kom....' zeg ik hijgend terwijl ik in dr nek bijt,
De keus was aan haar,
Als zij er klaar voor was,
Dan zou het zo zijn,
Ik was er altijd al klaar voor geweest,
Maar nu laat ik de ander kiezen,
Ik kijk dr glimlachend aan terwijl ik steeds dichter bij mijn hoogte punt kom.

Tarah

“Ik… Ik… Ik kom…” Hijgde Skull.
Ik ging even door zijn haar en keek hem met een spijtig gezicht omdat ik zijn moment ging verpesten. Ik trok mezelf terug en ging langs het bed staan.
“Sorry… Ik… Ik kan ben er nog niet aan toe, denk ik.” Ik beet op mijn onderlip terwijl ik mezelf langs hem op het bed smeet. “Sorry.”
Ik sloeg mijn arm over zijn borstkas heen en begroef mijn hoofd in zijn nek. Een klein briesje dat door de tent trok, liet me even rillen. Ik zuchtte opgelucht. Dit was zo erg nog niet, spijtig dat het zo snel gedaan was.

[ bericht aangepast op 28 dec 2012 - 22:42 ]

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Skull

Ik glimlach even,
Als ze naast mij komt liggen leg ik mijn arm om dr heen en trek dr naar mij toe,
'Tarah, pas als je er zelf klaar voor bent, dan nemen we er een' ik glimlach even en plant een zoen op dr voorhoofd,
'Tot die tijd, maken we gewoon plezier en hebben we hier en daar onze stoeipartijtjes' ik glimlach even,
Ik was deels zelf ook opgelucht dat ze er nog niet aan wilde beginnen,
We waren nog niet eens getrouwd,
Maar morgen,
Morgen zou ik haar verrassen,
Waar de hele stam bij zou zijn,
Ik zou dr ten huwelijk vragen,
En of zij dan wilt, dat is aan haar,
Maar zij is het enige wat mijn leven werkelijk compleet maakte.
'We kunnen ook gewoon rustig gaan slapen schat' ik glimlach even waarna ik met mijn hand door dr haar ga,

Een zachte kreun verliet mijn mond toen Skull me dichter naar zich toe trok.
'Tarah, als je er zelf klaar voor bent, dan nemen we er een.' Hij plante een kus op mijn voorhoofd.
Ik moest zachtjes grinniken om de manier waarop hij het zei; alsof het een hond was. 'Tot die tijd maken we nog plezier en hebben we hier en daar stoeipartijtjes.'
Ook deze keer moest ik lachen om zijn woordkeuze.
'Klinkt goed, lieverd.' Ik likte zacht met mijn tong in zijn nek - iets wat ik had overgenomen van het wolf zijn.
'We kunnen ook gewoon rustig gaan slapen schat.' Hij ging met zijn hand door mijn haar.
Ik haalde mijn schouders op. 'Ik ben niet echt moe, maar als jij wil slapen is dat goed.' Ik wierp een blik op onze plafond versiering: mijn beha en zijn onderbroek. Ik vond het wel iets hebben.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Tarah

Een zachte kreun verliet mijn mond toen Skull me dichter naar zich toe trok.
'Tarah, als je er zelf klaar voor bent, dan nemen we er een.' Hij plante een kus op mijn voorhoofd.
Ik moest zachtjes grinniken om de manier waarop hij het zei; alsof het een hond was. 'Tot die tijd maken we nog plezier en hebben we hier en daar stoeipartijtjes.'
Ook deze keer moest ik lachen om zijn woordkeuze.
'Klinkt goed, lieverd.' Ik likte zacht met mijn tong in zijn nek - iets wat ik had overgenomen van het wolf zijn.
'We kunnen ook gewoon rustig gaan slapen schat.' Hij ging met zijn hand door mijn haar.
Ik haalde mijn schouders op. 'Ik ben niet echt moe, maar als jij wil slapen is dat goed.' Ik wierp een blik op onze plafond versiering: mijn beha en zijn onderbroek. Ik vond het wel iets hebben.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Skull

Ik glimlach even,
De rust die in de tent hing beviel mij wel,
Maar slapen, dat deed ik al vanaf het begin amper...
Ik glimlach even,
'Ik denk dat ik even een wandeling door het bos ga maken' ik plant een kus op dr voorhoofd waarna ik het bed uitstap,
Ik pak mijn broek op waarna ik die aantrek,
Mijn onderbroek zou ik wel een andere keer proberen te pakken,
Ik glimlach even als ik mijn shirt pak en trek hem aan,
Ik kijk even naar Tarah,
'Dan kan jij je nachtelijke jacht doen' ik grijns even,
Weinig mensen wisten ervan,
Maar door dat ik altijd al in die boom sliep,
Kon ik altijd alles makkelijk zien.
Ik loop de tent uit waarna ik door loop naar het bos,
Vanuit daar zou ik vanzelf wel een weg vinden om te bewandelen.

Tarah

‘Ik denk dat ik even een wandeling door het bos ga maken. Dan kan jij je nachtelijke jact doen.” Ik voelde Skulls lippen op mijn voorhoofd en keek hem met een geamuseerd glimlachje aan tot hij de tent uit was. Daarna stond ik op en probeerde mijn kleren bijeen te scharrelen.
Ik zuchtte luid toen ik probeerde te springen om mijn beha, maar er niet bij kon. Dat was het grote nadeel aan tipi’s, dit top was zo hoog.
Geïrriteerd klom ik op het bed. Ik ging even door mijn benen en maakte een vreemde superman sprong, waardoor de beha even gevaarlijk heen en weer bungelde, maar toch bleef hangen. Ik echter landde met een hard klap op de grond.
Ik murmelde wat in mezelf en duwde mezelf recht op mijn handen. Skull was groter, ik zou hem straks wel vragen of hij het eraf wilde halen.
Ik veranderde in de tent, niet eens de moeite nemend om me aan te kleden en sprintte Skull speels voorbij het bos in.
Een eindje verderop drukte ik mezelf laag tegen de grond en ging weer in een struik liggen bij het konijnen hol dat we gisteren ontdekt hadden. Konijn was altijd lekker.
Geduldig bleef ik liggen. Volgens mij waren konijnen geen nachtdieren, dus moest ik maar voor wat opschudding zorgen.
Ik sloop geruisloos naar voor en stak mijn poot in een van de ingangen van het hol. Ik voelde hoe ik iets raakte, dat weg schoot en in een mum van tijd schoten er al verschillende konijnen voorbij. Achter de dikste ging ik aan, hevig slalommend, waardoor ik bijna tegen een boom botste. Net voor een van de ingangen had ik hem neergehaald.
Met een tevreden uitdrukking op mijn gezicht liep ik naar een open plek, waar ik hem in alle rust begon op te peuzelen.

[ bericht aangepast op 1 jan 2013 - 15:51 ]

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Skull

Ik glimlach even als ik dr voorbij zie komen,
Zoals gewoonlijk even speels, maar serieus.
Ik in tegen stelling had iets anders aan mijn hoofd,
De jagers...
Ik sprintte richting het dorp waarna ik in een boom klom,
Vanuit de boom bekeek ik het meeste van wat ik kon zien,
Jagers, overal, rond om een groot kampvuur,
Maar wat bespraken ze...
Ik zuchtte even, ik moest dichterbij komen,
Ik spring naar beneden waarna ik in de bosjes beland,
Via de bosjes loop ik steeds dichter naar het kampvuur waarna ik op luisterafstand zit gehurkt,
Rustig luister ik naar het gesprek maar er was niks interessants,
Niks over de jacht op de stam...
Ik zucht even tot ik wat opvang,
Twee mannen, een stukje verder op, hadden het over de jacht.
Ik grijns even en sluip nog wat verder om hun beter te horen,
Blijkbaar was het in volle gang gezet,
Om de stam aan te vallen,
Niet vanwege het feit dat ze weten van onze kracht,
Maar vanwege het goud wat er zou moeten liggen...
Ik zucht even deels opgelucht,
De jagers wisten er nog niks van,
Dus dat was ons voordeel dan.
Ik sluip rustig weg en probeer te zorgen dat ik op geen enkel takje of steentje trap,
Als ik ver genoeg ben glimlach ik even,
Dat was dichterbij dan verwacht,
Voor het zelfde geld hadden ze mij gezien,
En tegen zoveel jagers kan ik ook weer niet op,
Ik sprint rustig verder het bos in waarna ik bij het meer kom,
Een frisse duik zou goed doen,
Ik gooi mijn kleding van mij af waarna ik het water in duik en even op de bodem blijf liggen.

Tarah

Toen het konijn bijna op was schoot er me een gedachte te binnen. Skull en rustig wandelen. Dat ging gewoon niet samen. Ik bedoel, het was Skull, ik had hem vroeger nooit rustige nachtwandelingetjes zien maken.
Ik probeerde de gedachte dat hij iets stom zou doen van me af te zetten. Hij had vele jaren zonder een bezorgd aanhangsel zoals mij overleefd, dus zou hij dat nu ook wel doen. Maar wat als hij iets stoms zou doen?
Ik schraapte mijn keel en bleef heftig verder trekken aan de hompen vlees, om toch maar alles op te hebben. Nee, ik ging niet kijken. Hij kon zichzelf wel redden.
Toen mijn konijn op was ging ik voldaan op mijn rug liggen, met mijn poten omhoog. Tot ik voetstappen hoorde en twee stemmen. Jagers.
Snel rolde ik om en bleef ik liggen, alsof ik dood was. Ik hield mijn adem in en probeerde zo ontspannen mogelijk te blijven.
“Een wolf!” Ene prikte met een stok in mijn ribben. Ik werd steeds zenuwachtiger en mijn adem begon bijna op te raken.
“Laat liggen man, volgens mij is die dood.” Ik voelde een hand op mijn nek, waardoor ik opeens mijn adem niet meer in kon houden en het er een rare kuch uit mijn neus kwam. Het was toch al te laat. Ik sprong als bezeten op en platte mijn tanden in de nek van de eerste, zoals ik Skull had zien doen. Ik kneep zijn luchtpijp dicht zo goed ik kon en probeerde me te verweren tegen de andere, die nog wel een probleem zou vormen.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Skull

Ik blies wat lucht uit waarna ik boven water kwam,
Bl... BLOED!
Ik rook mensen bloed!
TARAH!!!
Ik zwem naar de kant waarna ik zo snel als ik kan richting het bloed sprint,
Onder het sprinten transformeer ik naar wolf waarna ik bij de plek aan kom,
Tarah en twee jagers,
Ze had de eerste al te grazen genomen,
Maar de tweede wilde haar te grazen nemen,
Ik begin hevig te grommen waarna ik merk dat de jager schrikt,
De grom die de omgeving vulde was geen normaal lief grommetje van een wolf,
Maar een duivelse, knieknikkende, dodemans grom,
Ik spring uit de bosjes waarna ik naar de jager sprint en mijn kaken in zijn borst zet,
Ik hoorde nog hoe het geweer afging in mijn sprong naar de jager toe,
Ook voelde ik hoe de kogel in mijn borst ging,
Maar niemand kwam aan Tarah,
Ik zette mijn tanden stevig in zijn vlees en duwde mijn kaken steeds harder op elkaar,
Tot ik hem in tweeën had gebeten,
Ik verander terug waarna ik naar Tarah loop,
Ik glimlach even... Ze was veilig...

Tarah

Ik veranderde terug naar mijn menselijke vorm. Het kon me niet meer schelen dat ik naakt was. Ik moest nog bekomen van de schrik van daarnet. Een straaltje bloed liep onder mijn linkerborst vandaan, over mijn buik en langs mijn been naar de grond.
Ik zakte neer naast Skull en barstte in tranen uit. “Je bent gewond,” snikte ik zachtjes. Ik had zo’n voorgevoel dat de stamoudsten hem niet meer zouden willen helpen. Maar ik kon hem ook niet laten sterven.
Ik keek hem onder mijn lange wimpers aan. De wonde begon te pikken. Ik wist niet dat die klootzak die ik beetgenomen had een mes had. Hij had het in mijn hart proberen te boren, maar ik spartelde te hard, waardoor het mis was.
“Skull, niet dood gaan, alsjeblieft,” smeekte ik. Hij zag er niet uit alsof hij dood zou gaan. Hij glimlachte zelfs, maar de kogel had hem vol in zijn borst geraakt. “We moeten terug naar de stam…”

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov